Roze Lente Bloesems (Deel 2)

Van de bijna abstracte ijs-wereld in IJsland,
keren we terug naar de lente in ons eigen Belgenlandje 😎
Dit logje gaat gewoon verder waar ik in de vorige editie stopte,
namelijk genieten van de witte bloesems uit onze Japanse kerselaar 😎
Mijn uitleg over Focus Peaking én de camera + lens ik had gebruikt,
die kan je zoals altijd hier herlezen 🤠

Bloesem blaadjes zijn meestal wit,
maar bij de Japanse Kerselaar zijn ze ook subtiel roze gekleurd,
in het centrum van de bloem wordt dat roze meer benadrukt
wat deze boom een magnifiek uitzicht geeft in de prille bloesem tijd.
De helmdraden zijn wit, de helmknoppen kleuren geel tot diep oranje.
’t is elk jaar weer een fotografie feest voor mij 😋

Ontwaakt

Als de bloesem bloeit
dan sluipt de winter weer weg
de natuur ontwaakt

Met de subtiele scherpte diepte van een bijna volledig opengedraaide macrolens,
kan je als fotograaf letterlijk ‘schilderen’ met je lens én camera 😎
Een klein takje, Wat ontluikende boom blaadjes, een roze rood bloesem knopje…
Daar zie ik een sprookjeswezen in 🧐

Morgen vroeg zullen deze piepkleine bloemknopjes zich openvouwen
en stralende lente bloesems worden !
Wat een wonder is het leven toch ! 🤗

Bloesem

is dat een vlinder
fladderend van bloem tot bloem ?
neen, ’t is bloesem

Stilleven van takjes, bloemknopjes en lentebloesems…

Hoe het héél kleine wereldje zo groots kan wezen…
Macro fotografie gaat me voorlopig nog niet vervelen 😎

Een klein bloesemknopje van héél dicht nabij,
én met een 2:1 macro verhouding gefotografeerd …
Het knopje deed me hier denken aan de natte snuit van een nieuwsgierig hondje 🐶

Als het écht windstil is,
dan kan je met een volledig open diafragma (minimale scherptediepte) proberen
scherp te stellen op alleen de de helmknopjes van de bloesem bloemen…
Hier heb ik een monopod statief gebruikt, anders is het praktisch niet mogelijk
om alleen op die piepkleine geel/oranje gekleurde helmknopjes scherp te stellen.
Door de macro verhouding op de lens halverwege de 2:1 en de 1:1 te draaien is de
scherptediepte hier minder dan een halve millimeter diep…
Je kan je voorstellen dat de kleinste beweging,
hier gerant staat voor een mislukte foto…

Schilderen met de lens weet je nog ? 😉😎

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
Een stilleven van bloesemknopjes die morgen volwaardige bloesems zullen zijn…
Het grote natuur wonder dat we Leven noemen !

Et voila, we zijn aan het eind van een tweede “Roze Lente Bloesems”
macro logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn ‘kijk’ op lente macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van de lente bloesems

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én ferm bedankt voor je reactie ! 😉

Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 😎

Groetjes, Dirk

Roze Lente Bloesems (Deel 1)

Van de ijzige logjes waar ik jullie vertel over ijs in zijn vele vormen
is het weer hoog tijd geworden om een totaal ander thema aan te boren…
Inmiddels is de lente in het land gekomen en die heeft overal een
groei explosie van bloemen en vroege bloesems in gang getrokken 😎
Onze Japanse kersebloesem stond van de een op de andere dag
weer te pronken met zijn heerlijk gekleurde roze bloesem bloemekes 😎
Over die boom ga ik het een paar logjes lang hebben 🤠

Gewapend met de Sony A7R2 én de Laowa 100mm f2,8 2:1 macro lens
heb ik veel zalige uurtjes de mooie bloesems kunnen fotograferen.
De focus is in alle foto’s bepaald d.m.v. Focus Peaking,
ik heb dus geen enkel focus punt gebruikt…
Scherpstellen via Focus Peaking is voor een macro fotograaf echt wel super !👍
Vroeger, toen ik nog met een DSLR body werkte (spiegelreflex) moest ik
voortdurend de focuspunten opzoeken, selecteren én veranderen…
Met een systeem camera draai je gewoon aan de focus ring en je ziet
waar de scherpte zit, dmv gekleurde lijntjes. Zalig werken hoor !

Om dit Roze Lente Bloesems logje te beginnen…

De bloemknopjes zijn nu nog dicht…
maar morgen, als de kleine bloemblaadjes zich open vouwen
tonen ze ons hun pracht

Bloesem

Ochtendroze sneeuw
in onze kersebloesem
de lente ontwaakt

Werken met een macrolens betekent dat je met een héél geringe
scherptediepte moet werken.
Maar juist in die beperking schuilt de kracht van macro… !
De witte cirkel in de achtergrond is de achteruitkijk spiegel van
onze buurman zijn mobile home.
Soms zijn er die toevalligheden die je met het blote oog niet ziet,
maar de macro lens heeft het geregistreerd 👍🤗

Naarmate de avond valt,
verandert ook de kleurtemperatuur…
Het warme avond rood/oranje/geel was prachtig om te zien !

Zelfde bloesembloemke als in de vorige foto,
maar hier ben ik meer dichterbij gekomen met de lens.
Om verticale schommelingen te vermijden (onscherpte) heb ik
hier bij de meeste foto’s een monopod gebruikt.

Deze wondere achtergrond had ik per ongeluk opgemerkt…
Met het blote oog zag ik alleen een witte kromming van een achteruitrij spiegel.
Maar gezien door de macrolens op f2,8 en de macro verhouding op 1,3:1 zag ik dit !
Het deed me denken aan de Japanse vlag… de rijzende zon 🤠

Lente

Witte helmdraadjes
en oranje meeldraden,
het is weer lente

De kraamkamer in onze Japanse kersebloesem !
Baby bloesemknopje…
Morgen worden deze bloesems allemaal geboren ( hoop ik )

Dit soort van fotografie doe ik heel graag…
Als fotograaf moet je steeds opnieuw naar mooie composities zoeken,
ook de kleuren in de achtergrond zijn heel belangrijk,
een té drukke achtergrond zal je hele macro foto verknallen,
dus is het nodig om te zorgen dat er in de achtergrond géén storende
elementen zitten,
de compositie regeltjes zijn ook heel belangrijk !
De regel van derden of de gulden snede zijn mijn absolute favorieten 🧐
ik gebruik ze dan ook zonder na te denken, het buikgevoel is mijn leidraad 😎.
Nadenken over welke compositie je gaat gebruiken… dat moet je liefst niet doen,
want dat loopt gegarandeerd verkeerd af.
Een compositie moet altijd vanuit je buikgevoel komen…

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Weer een ronde schittering in de mobile home van de buurman…
die alleen zichtbaar wordt in bokeh van de volledig opengedraaide macro lens.
Het geeft iets extra aan dit kleine bloesem bloemeke hé ? 😎🌼

Et voila, we zijn aan het eind van een eerste “Roze Lente Bloesems”
macro logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn ‘kijk’ op lente macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van bloesems

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én reeds bedankt voor je reactie ! 😉

Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 😎

Groetjes, Dirk

Toen Er Nog Winters Waren… (Deel 2)

De laatste logjes die ik publiceerde gingen over ijs…
In dit logje ga ik daarmee nog wat verder 😇
Kwestie van onvoorspelbaar te blijven in mijn blog onderwerpen 😋

In dit logje probeer ik ook mijn draad naar Haiku poëzie weer op te nemen…
Al die perikelen met Rusland en Oekraïne brengen wat onrust in mijn hoofd 🙄
Japanse Haiku poëzie schrijven brengt rust…
Hier en daar zal je weer Haiku probeerseltjes vinden in mijn logjes 😉

In dit logje ga ik gewoon verder waar ik in het vorige deel 1 eindigde …
De camera is nog steeds mijn oude Canon 6D,
de lens is ook nog steeds de Canon 100mm f2,8 macro.

Het ijs in de velden bevat ontelbare piepkleine druppeltjes lucht…
die gevangen zijn in het ijs toen dat werd gevormd.
(of is het opstijgend methaangas, ontstaan uit de rottende restanten van mais ?)
Ik voelde me een ruimte reiziger, vliegend tussen myriaden sterren !🚀

IJS

Een bevroren wolk
gevangen in winter ijs
tot de lente komt

Hart

Een gebroken hart
letterlijk in twee gedeeld
blijft eenzaam achter

In dit ijzig plaatje zag ik Jommeke opduiken !
Ik weet niet of Jommeke bekend is in Nederland…
Maar Jommeke is in Vlaanderen een heel bekende stripfiguur,
ontworpen, getekend en geschreven door de sympathieke cartoonist Jef Nys.
In de stripkast uit mijn jeugd zitten nog ongeveer 50 Jommeke strips 🤠,
die ik nog steeds met plezier herlees 👍

Dit meermaals gebroken en terug opnieuw bevroren stuk ijs,
trok me op de een of andere manier aan…
Het interessant idee om hiervan een ‘Speelse Spiegeling’ te maken
was geboren 🙂
Onder het ijs zie ik een gelijkende versie van Predator opduiken!
Het ijs dat Predator omringd is als een ruimteschip dat zijn lichaam
terug brengt naar zijn thuisplaneet.

Velden

Met wat fantasie
zie je een ruimte wezen
in onze velden

Naar analogie met Van Gogh’s “Aardappel Eters“,
presenteer ik hier mijn ‘Mais Stengel Eters’ 😉

Het ijs lijkt soms op een microscopische weergave van het leven…
Voor ons onbekende levensvormen drijven rond in een waterdruppel…
Met een beetje fantasie kan je veel dingen ontdekken in een plakje ijs,
gezien door een macro lens 😎

De figuurtjes in dit stukje ijs deden me denken aan spooky figuurtjes
uit de grappige film Ghostbusters (1984)

Battle field on ice…

Et voila, we zijn aan het eind van een tweede
‘Toen Er Nog Winters Waren…’ macro logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn kijk op winterse macro fotografie,
mijn ontdekking “reis” doorheen de wonderbare wereld van ijs.
Maar het moet wel een paar dagen na elkaar vriezen
om dat mooi ijs in de velden nog eens te zien natuurlijk…

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Met vriendelijke groetjes,
Dirk

Speelse Spiegelingen (part 12)

Van het kleine macro wereldje gaan we vandaag nog eens
naar iets totaal anders 😋
In de Brusselse Noordwijk is genoeg architectuur te bewonderen
én te fotograferen. Uitsneden van die foto’s kan ik goed gebruiken in mijn
‘Speelse Spiegelingen’ spielerij bewerkingen.
Het leuke van dit ‘spelen’ is dat je altijd weet waar je begint…
Maar waar je zal eindigen… Dat weet je nooit 🙃
Het begint altijd met een idee, zelfs van bij de klik 🤔😉

Het fototoestel is de systeem camera Fuji X100 (eerste versie), met een 12mega pixel camera
en een vaste 23mm f2 lens, een geheel waar ik echt ‘verliefd’ op ben.
De camera is echt klein en lijkt totaal niet op een digitale camera,
zodat vele omstaanders denken dat ik met een analoog toestel foto’s maak ! 😎
In onze digitale maatschappij wordt analoge fotografie als ‘très sympathique’ aanzien 🙃
Als fotograaf kan je hier voordelen uit halen natuurlijk 🙂
De mensen laten je meestal overal door en kijken wat lachend naar die
ietwat gekke fotograaf die nog werkt met echte filmrolletjes zoals vroeger 😁
Ze moesten eens weten hé ? 📸🤩

De foto’s dateren uit 2013…
Het ontmantelde TBR gebouw (de vroegere admin en tech hoofdzetel van de
telefoon zone 02 (Brussel),
een gebouw dat nu al een tijdje afgebroken is …
De ‘ontmanteling afbraak’ van dit gebouw
gebruik ik graag in vele foto-spielerijtjes en Speelse Spiegelingen…

Skelet

Een beton skelet
is al wat er overblijft
van 10 jaar daar zijn

Voorgespannen

Je bent niet meer dan
wat voorgespannen betonnen …
straks ben je weer weg

Schuine lijnen in het perspectief doen altijd hun ding 😉

Een uitsnede, rotatie en terug samensmelting van 1 foto,
brengt me tot dit resultaat…
Het origineel van dit alles is gewoon een foto van een betonnen karkas 😉

Rechtover de TBR toren staat het Zenithgebouw…
De 3 volgende Speelse Spiegelingen zijn geïnspireerd op dat gebouw.

Wat ik altijd fantastisch vind aan deze Zenith toren,
is het feit dat het grootste deel van dit gebouw de zwaartekracht lijkt uit te dagen !
In deze ‘Speelse Spiegeling” wil ik dat gevoel extra benadrukken 📷

Als ik het magische ‘Flood’ filtertje op de vorige foto loslaat…
dan zie je dit 📷😉
Natuurlijk zijn de tientallen parameters zorgvuldig bijgesteld
om het plaatje te maken dat me tevreden stelt ☺

Van de Zenith tower gaan we nog eens naar zijn buurman toren…
De afgetakelde TBR toren…
Een 4x gespiegelde en tenslotte door het Flood Filtertje bewerkt foto…
Wie zei er ooit dat abstractie niet mooi kan zijn ? 😜

Jaren

Een beton skelet
is al wat er nog resteert
na zoveel jaren

Een andere kijkhoek tussen de TBR én de Zenith toren…
Wat spiegelen, copiëren, roteren, enz levert me dit “onmogelijk” plaatje op !
De digitale donkere kamer is heerlijk om in te “spelen” 👍😍

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
Een of ander nieuwbouw project, dat enkele tientallen appartementen huisvest,
is ergens in de Noorderwijk neergepoot.
Het gebouw an sich vond ik heel interessant omdat het zoveel
doorkijk plekjes had. Voor de oplettende fotograaf is dit een extraatje 🙃📸

k hoop dat je ook van dit ‘Speelse Spiegelingen’ in Brussel logje hebt genoten…

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom

Alvast een dikke merci voor je reactie ! 🤗

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend fotografie logje…

Over welk onderwerp we het dan gaan hebben ❓… Dat zien we dan wel weer 😎📸

Vriendelijke groetjes,

Dirk

Herfst in Beugem

Van het zonnige Haspengouw maken we terug een sprong
naar weer iets totaal anders 😋
Het herfstseizoen wordt stilletjes aan wakker…
De eerste herfstkleuren worden zichtbaar.
Het is weer tijd om lange wandelingen te maken
én te genieten van het kleurenfenomeen dat men ‘Herfst’ noemt 😎

De camera is de Fuji XH1 , de lens is de Fuji 100/400mm (mijn favoriete
telelens voor dit soort fotografie)
Sommige mensen weten niet waar of wat Beugem is… 🤔
Om dit mankement voor eens en voor altijd uit de wereld te helpen :
“Beugem” is het plaatselijk dialect voor ‘Sint Martens Bodegem’,
én deelgemeense van Groot-Dilbeek. Dit streekeigen dialect leunt aan
bij het heerlijk sappige Brussels volksdialect.
Hij je da allemoe verstoen ? 😋
Ik vind dialecten leuk om te horen… het toont aan waar de spreker ervan woont
en/of vandaan komt. Algemeen beschaafd Nederlands vind ik leuk, maar ‘te afgeborsteld’…
een smakeloos massaproduct als het ware. Leve de streek eigen dialecten 😁

Maar dit logje gaat over herfst foto’s…
niet over taal én plaatsgebonden dialecten 😉

Hoe een eenzaam en verdroogd boomblaadje,
zo verdomd mooi kan wezen hé ?

Aan de rand van het kasteel park in Beugem,
groeien enorme woudreuzen !

Ritselend

Goud gele blaadjes
ontdaan van hun groene kleur
vallen ritselend

In ons voortuintje groeien rietpluimen…
Dit soort riet moet je echt kort houden en ongenadig wegsnoeien,
anders overwoekerd het overal !
We hebben ze steeds op 1 vierkante meter kunnen houden.
In de herfst leveren de rietpluimen leuke tafereeltjes op,
vooral als ze in een warm herfst avondzonnetje belicht worden 😎

Een impressie van onze Japanse kerselaar…
Nergens staat geschreven dat een foto scherp moet zijn hé !
Zoals ik al zei, het is een impressie , een gevoel dat ik wil uitdrukken 🦋
Kleuren alleen kunnen ook een verhaal vertellen vind ik.

Na dat de laatste witte bloesems op deze boom zijn verdwenen,
krijgen alle blaadjes een mooi,warme en dieprode kleur.
Deze blaadjes in de herfst zijn dan ook een rijke bron van inspiratie voor mij.

Kleuren

Dieprode kleuren
doorploegd met roze nerven
hangend aan een tak

Met een lange telelens kan je leuke onderwerpen boven in de boom selecteren,
Werkend op deze manier kan je de achtergrond heerlijk rustig houden 😉

Nog een detail foto van de rietpluimen in onze voortuin…
Het avond licht was toen heerlijk goud rood geworden !

Een lange telelens is zeker ook een goed bruikbaar gereedschap
als je van die zalige bokeh bolletjes in je foto wil zien 😋

Close up fotografie en macro fotografie…
Met een macro ga je op 1:1 werken.
Met een prime of een tele werk je op 1:2.
Maar de grens tussen de twee is soms heel klein,
zeker als je op 400mm zit bijvoorbeeld.
Soms wint een foto aan kracht als je het onderwerp niet volledig in beeld
laat komen… Het is een herfstfoto, dat ziet iedereen.
Dus, waarom zou ik er nog andere blaadjes bij fotograferen ?? 😁

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
De ‘logica’ als bij de vorige herfstfoto heb ik hier ook gevolgd…
De nadruk zit op het blad én de herfst… al de rest is overbodig hier.
Dit soort van ‘minimalisme’ ga ik meer en meer toepassen denk ik.
Terug naar de essentie gaan… 😶

Ik hoop dat je van mijn eerste herfst foto’s dit jaar hebt genoten ?
en ook misschien van mijn nederige haiku woord sprokkeltjes ? 😉

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom.

Alvast een dikke merci voor je reactie 😎

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 🙃

Vriendelijke groetjes,

Dirk

IJsland 2019 (Deel 27)

Van het vredige Limburg gaan we naar iets totaal anders…
Vandaag gaan we nog eens naar IJsland, we nemen de draad weer op
bij het einde van het vorige IJsland logje (Deel 26).
We zijn nog steeds in de omgeving van het enorme smeltwater meer,
water afkomstig van de stervende gletsjer Jökulsárlón…

In vorige IJsland logjes vertelde ik al over het enorm grote
oppervlak van deze imposante gletsjer.
Als je in deze woeste omgeving rondwandelt dan zijn er
veel momenten dat je je eigen ogen niet geloofd !😎
Het blauwe ijs bijvoorbeeld… daar kan ik uren naar kijken
en telkens weer nieuwe dingen ontdekken !
Op het eerste zicht lijkt een gletsjer niet te bewegen…
Niets is minder waar hoor ! 😏
Op internet vond ik 2 timelap’s die duidelijk laten zien hoe
de gletsjers ‘stromen’… Film1 en film2

Een afgebroken stuk gletsjerijs drijft naar de Atlantische oceaan,
Dat ijs neemt soms de meest vreemde vormen aan…
Het is heerlijk fotograferen hier !

Gletsjer

Het smeltwater meer
wordt iedere dag groter
nu de gletsjer sterft

Dit stukje ijsberg deed me denken aan de staartvin van een walvis
die terug gaat duiken 😎

Bij de 2de foto in dit logje was ik niet echt tevreden…
De achtergrond is te druk naar mijn smaak…
Hier heb ik ongeveer dezelfde foto gemaakt, ietwat meer ingezoomd
en het diafragma staat nu maximaal open op f2,4.
Deze achtergrond is nu veel minder druk vind ik 😋

Weer zo’n leuk ijs wezen !
Dit stuk ijs deed me denken aan een ijs-krokodil !🐲

Maximaal ingezoomd op 600mm kon ik de gletsjer van heel dichtbij bekijken !
Die Sony RX10 heb ik me nog geen seconde beklaagd 😉
Het blijft een Indrukwekkend ijslandschap hé ?

In de omgeving van de oevers van smeltwater meer
zijn overal prachtige ijs schatten te ontdekken !
Voor een fotograaf is dit hét Walhalla van de fotografie 💎📸

Bij veel zon zou ik een grijsfilter moeten gebruiken,
om geen overbelichte foto’s te hebben.
Gelukkig was er die dag niet teveel zon 😉

Om het logje voor vandaag af te sluiten…
Een symbolische foto over de toekomst van de gletsjers…

Gletsjers

Sneller dan ooit was
smelten al onze gletsjers
zeeën vergrotend…

Et voila zie …We zijn weer aan het eind van een IJsland 2019 foto logje
(editie 27 ondertussen) gekomen.
De volgende IJsland logjes zullen zoals gezegd nog een tijdje vertellen
over ijs, ijsbergen, gletsjers enz.

‘k Hoop dat je tot nu toe genoten hebt van mijn IJsland 2019 fotografie,
mijn IJsland indrukken, nabeschouwingen & overpeinzingen…
Misschien vind je de nederige haiku poëzie-woordjes ivm IJsland,
die ik (hier en daar) probeer te dichten, ook wel leuk ?

Opmerkingen, tips, commentaren, vragen enz, zijn zoals steeds welkom
Alvast een dikke merci voor je reactie

Dirk

Lente Macro op Fuji middenformaat (Part 5 & einde)

Van het glooiende landschap in Limburg, Haspengouw
gaan we terug naar de prille lente van dit jaar,
om de draad weer op te nemen bij de macro fotografie.
De camera en lens zijn nog steeds dezelfde als in de 4
vorige logjes in deze serie, namelijk de Fuji GFX 50s
en de Fuji 120mm GFX macro lens +
een 45mm tussenring om in het 1:1 macro gebied te komen.
Zonder die tussenring zou het een ‘gewone’ primelens 120mm f4 op 1:2 zijn
Dit logje is het vervolg op (én tevens het laatste deel van de serie) :
Lente Macro op Fuji middenformaat (Part 4) (link naar dat logje)

De fotoshoot locatie is zoals meestal in deze serie : onze tuin 😎

Als opener begin ik vandaag met een toevalstreffer !
Je hebt ongetwijfeld al koebeesten gezien die hun bruine
pladijzen laten vallen in de weide, of een hondje dat zijn kakje
doet op het voetpad… (hopelijk heeft het honden baasje een poepzakje mee 😉 )
Maar heb je ooit een vlieg haar ‘kakje’ zien doen ?? 😎 😉
Dit kakje-gebeuren heb ik hier zonder dat ik het wist gefotografeerd !
Pas in de nabewerking van de foto viel het me op.

Een bloemeke in de pubertijd…

Hommel

Een dikke hommel
kruipt brommend over een bloem
op zoek naar nectar

Een blauw getooid Juffertje in het groen,
een paar minuten na een malse regenbui…
Op die momenten is de natuur op zijn mooist vind ik

Bloem

Een sierlijke bloem
heel verleidelijk buigend
komaan, pluk me dan

De schoonheid van bloemen…
nooit raak ik erop uitgekeken 😎

Soms is het heel moeilijk om een bepaalde insecten soort te herkennen.
Ik denk dat dit fraai exemplaar een koekoekshommel is.

De koekoekshommel die als nestparasiet optreedt bij de veldhommel (Bombus lucorum) is de tweekleurige koekoekshommel (Bombus bohemicus). Die koekoek lijkt wat op de aardhommel, maar dan zonder de gele band op het achterlijf. Het geel op de thorax is ook meer geelbruin dan oranjegeel.
De koekoekshommel zoekt een geschikt nest op van de waardhommel. Ze dringt daar voorzichtig naar binnen en probeert de geuren van het nest zelf ook te krijgen. Als ze wordt aangevallen door de werksters zal ze die pareren met een dodelijke steek. Zelf is ze daarvoor minder aantastbaar, want haar chitinepantser is relatief dikker. Ze zal de veldhommel-koningin doodsteken en het nest overnemen en zal ook niet toestaan dat de werksters zelf gaan leggen om darren te kweken, want ook de darren worden door haar geproduceerd. De veldhommelwerksters staan dus daarna geheel in haar dienst en omstreeks juni verschijnen de jonge koekoekshommelkoninginnnen (werksters zijn er niet van die soort) en de darren, die uit onbevruchte eitjes worden geboren. De paring geschiedt in de eerste weken daarna en de koninginnen zullen solitair overwinteren en in het voorjaar de cyclus opnieuw starten. Darren sterven voor de winter.
Bron: https://www.ahw.me/index.html

Deze ijverige diertjes zitten bijna nooit stil,
het is dan ook een leuke uitdaging voor een fotograaf,
om deze beweeglijke beestjes scherp te kunnen fotograferen.
Maar uitdagingen zijn er om aan te nemen hé ? 😉

Brommend

Naarstige hommels
zoemen brommend heen en weer
op zoek naar suikers

Om dit logje (en ook deze reeks) af te sluiten…
Een insect dat ik niet herken…
Is het een vlieg, een soort zweefvlieg of nog iets anders ?
Plots zat het beestje daar, ik kon er nipt 1 foto van maken,
toen ik de zijkant van het beestje wou fotograferen, was het ineens verdwenen…
Zo gaat het dikwijls met insecten…
Ineens zijn ze daar en in een flits zijn ze weer weg.
Meestal zijn ze binnen 10 tot 30 seconden terug op dezelfde plaats,
maar dit beestje was natuurlijk weer de uitzondering op die terugkeer regel 🙂

Ik hoop dat je van dit zoveelste deel van “Het kleine wereldje” logje hebt genoten 😎

Misschien vind je de nederige haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te dichten ook wel leuk ?

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom

Alvast een dikke merci voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Vriendelijke groetjes, Dirk

Macro in de Nationale Plantentuin van Meise (Deel 8)

Van de Winterse Details (pseudo- macro fotografie),
schakelen we terug naar het werken met een echte macro lens.
We zijn terug in de Nationale Plantentuin in Meise,
de camera is nog steeds de Sony A7R2
en de lens is ook nog steeds de Laowa 100mm f2,8 2:1 macro.
Dit logje is dan ook het vervolg op …
Mijn vorig logje, deel 7, van de Nationale Plantentuin in Meise 😉

We bevinden ons nog steeds in de tropische serre,
het is er nog steeds tropisch vochtig én heel warm,
maar om mooie tropische bloemen-macro foto’s te maken,
mag je wel wat extra moeite doen hé 😎
En onder ons gezegd… We doen dit héél graag hoor

Het is boeiend om totaal onbekende bloemen te verkennen
met een macro lens, een mooie kijkhoek zoeken,
waar komt de bloem het meest tot haar recht ?
Meestal neem ik meerdere foto’s en kies later de mooiste eruit.
Persoonlijk hou ik van een open diafragma (kleinste f-getal),
je moet je dingetje dan doen met een héél minieme scherptediepte,
maar juist dat gegeven maakt dat je creatief moet nadenken én zien.
De achtergrond mag niet storen… Daar moet je voor opletten !

Een soortgelijke bloem als bij de vorige foto, maar deze bloeide juist open…

Verademing

Tropische bloemen
zijn echt een verademing
in geur, kleur en vorm

Nerven, de levens aders van bloemen en planten…
Als het door de grijze wolken, gefilterde zonlicht,
er doorheen straalt dan worden nerven heel mooi om te zien !
Mooi licht… dat is waar iedere fotograaf naar zoekt 😎

Een wel heel vrolijk gekleurde boom !
Het geheel deed me denken aan de kleurrijke hippie-generatie
uit de jaren 60 😉

Carpe diem

Pluk wat carpe diem
zo verklapt deze bloem me
voor het te laat is

Soms wordt het zonlicht in de tropische serre heel mooi gefilterd,
door andere struiken en schaduwen anderzijds.
Hét resultaat is meestal héél zacht en heerlijk omfloerst licht…
Juist dat licht dat een fotograaf gelukkig maakt 🙂
Een stilleven van bladgroen én nerven…

Deze minimalistische foto wou ik omzetten naar grijs waarden …
een zwart/wit foto dus… 😎
Dit plaatje zou misschien passen in een Yoga of Zen les-lokaal

In mijn eeuwige zoektocht naar patronen, herhalingen, variaties van licht en donker
kwam ik deze schoonheid tegen…
Een reusachtig blad van een of andere tropische plant,
juist dit kleine detail bracht me op leuke ‘Speelse Spiegelingen’ ideetjes 😎

De foto van hierboven heb ik horizontaal gespiegeld en samengevoegd
tot één nieuw geheel.
Et Voila ! 😉
Maar dit is een slechts tussen stadium hoor… er komt meer 😎

Het definitieve resultaat is een verticale spiegeling van het tussentijds resultaat…
De kleuren heb ik ietwat versterkt, om meer contrast in het geheel te brengen.
Zeg nu zelf, zou je in deze foto , de eerste (bron) foto nog herkennen,
moest je alleen dit eindresultaat zien ? 😉
Je kan een werkelijkheid zodanig verdraaien, dat je tot iets totaal nieuws kan komen…
Daarom vind ik die ‘Speelse Spiegelingen’ zo zalig om te doen 🙂

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit macro logje uit de Plantentuin
van Meise gekomen (reeds de 8^steeditie !)

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Plantentuin macro fotografie.
Er zijn nog heel wat Plantentuin vervolg logjes gepland… 😉

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom .

Alvast een dikke merci voor je reactie !

Salukes, en graag tot ziens in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Het kleine wereldje…

Van de enorm grote gletsjer en de drijvende ijsreuzen in IJsland,
gaan we terug naar het kleine wereldje van de macro fotografie.
De camera is de Sony A7 R2,
de macro lens is de Canon 180mm f3,5 (via een metabones adapter op de body geklikt).
Er is géén flits gebruikt, het was gewoon een testje met deze macro lens…
Dit logje is het vervolg van mijn Mierenboerderij logje van 5/8/2021

Mieren en bladluizen fotograferen kan dan wel leuk zijn,
maar het ‘Kleine Wondere Wereldje’ der macro fotografie heeft ons véél meer
te bieden dan gewoon wat mieren en bladluizen hé ? 😎

Toch kon ik het me niet laten,
om je nog twee mieren met hun bladluis vee foto’s aan te bieden 😉
Als je de beestjes observeert, dan zie je dat een mier nooit stilzit…
Altijd zijn ze in beweging, het is dan ook niet eenvoudig
om een scherpe foto te maken van deze piepkleine beweeglijke beestjes 🙂

Hier ben ik zo dicht mogelijk gekomen…
Een lange macro lens (180mm) bied zeker mogelijkheden om heel kort te komen
zonder de insecten te laten vluchten. Maar de camera hier is echter een Full frame…
Heel zeker ben ik hier beter af met een aps-c sensor, dan kan ik nog “korter” komen,
dankzij de kleinere sensor.
In de fotografie is het altijd wel zoeken naar een gulden middenweg 🙂

Nog steeds dezelfde lens én camera,
maar dan in veel beter licht omstandigheden dan de vorige foto’s.
Het was ongeveer 17u30,
in de zachte schaduwen achter ons tuinhuis was het licht volmaakt vond ik 😎

Hommel

Een logge hommel
doet zich te goed aan een bloem
straks bromt ze weer weg

Als de zon haar harde middag licht heeft verloren,
dan is het gewoon zalig om bloemen te fotograferen 🙂
Met een wijdopen diafragma (het kleinste f-getal) kan je schilderen met je lens 😎
Voor mij zijn dit echt wel geniet momentjes hoor !

Zoemen

Hoor je ze zoemen
die ijverige hommels
met kleine vleugels

Onze ~~wildernis~~ wilde achtertuin is min of meer woest te noemen,
maar ik vind het een zalig plekje om te fotograferen.
Nette, pikfijn verzorgde tuintjes, waar alles perfect is afgelijnd…
Hoe gruwelijk is dat niet hé ? 😉
In onze wilde bloementuin is het steeds vol kleur, altijd zoemen er hommels, bijen,
wespen, zweefvliegjes, kortom, alle beestjes die er baat bij hebben 🙂
Sommige mensen gaan 14 dagen naar Griekenland om daar op het een of ander
stom strand zich te laten bruin bakken in de zon…
Ik blijf liever in ons eigen woest en ruig tuintje…
steeds weer opnieuw ontdek ik daar de mooiste dingen

Bloemen

Als het hier zomert
dan bloeien de bloemen weer
maanden vol schoonheid

Met een volledig open gedraaide macrolens (kleinste f-getal) heb je een
minimale scherptediepte. Objecten die 10 (of meer) cm van je onderwerp staan,
verdwijnen in een heerlijke onscherpte. Dit is het gebied, waar ik als macro fotograaf
heel graag in werk. Je eigen creativiteit én je fantasie kan je hier volledig op loslaten 🙂
Dit soort van minimalisme in vorm én kleur doe ik heel graag.
Ook is het leuk om te experimenteren met complementaire kleuren,
zoals rood en groen, geel en paars, enz, om het kleurcontrast in je foto sterker te maken.
Zoals ik al eerder zei : Het voelt aan als “Schilderen met je lens” 😉

Als ik wat rond zoek (in de 5 of 6 vierkante meters) dat ons achtertuintje groot is,
dan zie ik meestal dingen die ik niet kan zien vanop ons kleine terrasje…
Zoals deze twee kruisende bloemekes…
Vanuit deze kijkhoek lijken het wel twee verliefde bloemekes te zijn
Een bloemekes love story 😎
(noot: de gele achtergrond kleur is van onze tuin scheiding met de buren,
zwarte kottekes draad met beige/geel plastic latjes doorheen geweven,
waar groene klimop overal door woekert voor de fun…)

Verliefd

Beeld je eens in dat,
een bloem verliefd kan worden…
wat voelt ze dan echt ?

Licht !

Mijn bloemenweide
in de ondergaande zon
een kleur én licht feest !

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Nog een ijverige hommel, naarstig aan het werk !
Dit jaar was het heel nat én meestal kouder dan anders,
toen de bijen begonnen met uitvliegen om nectar te verzamelen.
Maar omdat de bloesems, de bloemen,enz nog niet genoeg bloeiden,
hebben de imkers de gewonnen energierijke honing van vorig jaar
terug moeten geven aan de bijen,
omdat de bijen anders geen nectar (suikers) genoeg hadden om te overleven…
Daarom zal er dit jaar minder honing zijn dan andere jaren,
maar ons bijenvolkje is toch nog maar weer eens “gered”, dankzij de inzet van vele imkers !
Deze (beknopte) Info heb ik van : Paul, vriend van de familie én overtuigd imker uit Pelt.

‘k hoop dat je van dit zomerse Kleine wereldje logje hebt genoten.

Misschien vind je wel dat de nederige haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te dichten de moeite waard zijn ?

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom .

Alvast een dikke merci voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Vriendelijke groetjes, Dirk

Speelse Spiegelingen… Deel 8

Van ‘Het kleine wereldje’ der macro fotografie,
maken we weer een grote zijsprong naar weer iets helemaal anders ! 😉
We springen ook flink wat terug in het verleden…
Het was 2014, toen werkte ik nog in Brussel en deed graag mijn middag
wandelingetje van 15 minuten (als het weer het toeliet natuurlijk).
Gelukkig was het toen een lekker zomers weertje.
Gewapend met de Canon Powershot G11, een leuke camera, waar je alles wat
je zelf wou kon instellen en/of veranderen.
Eigenlijk zoals je werkt met een professionele camera, met alles op de M stand.
De M van manueel dus…

We gaan het in dit logje dus hebben over ‘Speelse Spiegelingen’,
zoals de titel ons al vertelde natuurlijk… 😎
Als je graag al mijn ‘Speelse Spiegelingen’ logjes nog eens wil (her)zien,
geef dan ‘Speelse Spiegelingen’ in onder “ZOEKEN”.

Alle spielerijtjes foto’s die je hier ziet, komen dus uit Brussel, meer bepaald
uit de Noorder buurt (De buurt rond het Noord Station).
De talloze kantoor gebouwen daar zijn dankbare onderwerpen voor mijn
‘Speelse Spiegelingen’. Ik draai, roteer, wentel links of rechts, ondersteboven,
of omgekeerd… Het is leuk om te doen vind ik 🙂
Meer moet dat niet zijn hé ?

Glas

Die grote schepen
vol beton, glas en plastic
palmen Brussels in

Soms draai en keer ik een detail uit één foto, copieer het meerdere keren naar boven, onder
of allebei… Een eind resultaat foto is soms 4 , 6 of 8 keer groter dan het origineel 😉
Het is leuk om met zodanig met vormen en kleuren te “spelen”,
dat het origineel bijna niet meer te herkennen is 😎

Helemaal leuk wordt het als ik met ingekorte spiegelingen werk !
Dan kan je zelfs met het perspectief een loopje nemen 😎
“The sky is the limit”… Dit zou een mooie titel zijn voor dit spielerijtje 🙂

Voor dit soort fotografie spielerijtjes moet je liefst géén “gewone” foto’s nemen…
Je moet proberen een gebouw aan te voelen,
als fotograaf kan je op voorhand ‘spelen’ met het perspectief…
Ongewone kijkhoeken kunnen heel leuke verrassende mogelijkheden bieden
bij het latere “Speels Spiegelen” process in Photoshop.
Noot: Je hebt niet echt Photoshop nodig, want er zijn tientallen freeware apps
die ook kunnen wat ik doe in Photoshop. Maar omdat ik een abonnement heb
op Photoshop + Lightroom (11€/maand) , gebruik ik natuurlijk Photoshop 😎

Soms kunnen renovaties, herstellingen aan een gebouw heel interessante foto’s
opleveren die iets extra kunnen geven aan mijn ‘speelse spiegelingen’ techniek 😎
Het blijft een voortdurend zoeken en zien naar interessante details…
Dat gegeven an sich is al boeiend genoeg 😉

Parasieten

Big Data Giants
groeiend als parasieten
zorgen voor chaos

Hetzelfde gebouw als op de vorige “foto”…
Hier heb ik een andere uitsnede gemaakt van de renovatiewerken , en voila !
Het levert me een minimalistisch lijnenspel op, dat ooit bestond,
en tegelijk nooit heeft bestaan 🙂

Deze foto is géén ‘Speelse Spiegeling”, maar de nooduitgang van een groot hotel in Brussel.
De buitenmuren zijn maagdelijk wit geschilderd,
wat heerlijk contrasteert met de ‘modaal rode’ gevelsteen kleur van de nooduitgangen.
Deze foto wou ik in Z/W omzetten, maar daar ben ik wijselijk vanaf gestapt,
omdat de kracht van deze foto (volgens mijn bescheiden mening),
zit in het contrast van de rode baksteen én de enorme witte hotel gevel.
Deze Brusselse architectuur foto vind ik wel iets hebben…

Geheimen

Tussen de muren
van een groot hotel wonen
Zoveel geheimen…l

Nog een foto, die geen ‘Speelse Spiegelingen’ foto is,
maar de kracht van de complementaire kleuren sprak me hier echt aan !
Wat zijn complementaire kleuren ?? Klik hier…
Een uniek momentje, deze verlaten tafeltjes, want meestal is alles hier volzet 🙂
Je zou bijna zeggen dat het tijdens een lockdown was…
Maar dit was echt 2014… 😎

Ook dit is geen ‘Speelse Spiegeling’,
het is slechts het resultaat van een aangepaste kijkhoek, toen ik deze “bron” foto maakte.
Het ‘Speelse Spiegeling’ resultaat van deze foto zie je in ….
de volgende foto ! 😉

Wat ik hier wil aantonen, is dat als je ‘Speelse Spiegelingen’ wil gaan maken,
dat je op voorhand toch redelijk goed moet weten wat je met je bron materiaal gaat doen…
Als je ‘zomaar’ wat foto’s neemt van een willekeurig gebouw…
dan ga je wat zitten knoeien 🙄
Daarom herhaal ik nog eens… Je moet leren “zien” , en niet gewoon “kijken”.
Hier heb ikzelf een lange tijd over gedaan, eer ik hét begreep !
Maar eens je “hét’ ziet… Dan open er zich een mooie wereld voor je, echt waar

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
In deze ‘Speelse Spiegeling’ foto is een interessant digitale fotografie fenomeen opgetreden…
Namelijk het Moiré effect !
Zie je cirkelvormige afwijkingen in de verticale én de horizontale lijnen van het gebouw ?
Dat is Moiré…
Photoshop kan moiré min of meer wegwerken, maar ik heb het hier bewust zo gelaten.

Moiré, hoe wordt het veroorzaakt ??

De term moiré is afkomstig van de naam van een Franse soort zijde.
Een moiré-patroon ontstaat als het onderwerp dat je wil fotograferen een fijn patroon bevat.
Denk bijvoorbeeld aan het weefpatroon van een stuk stof, dakpannen,
of de dicht tegen elkaar liggende horizontale/verticale lijnen van bepaalde gebouwen.
Als dit patroon overlapt met het patroon van de beeldchip van je camera ontstaat
er door interferentie een derde patroon: moiré.

Deze foto is het resultaat van een uitsnede van een kantoorgebouw foto,
dat nadien 4x horizontaal én verticaal is gespiegeld.