Het kleine wereldje

Wat ik zo leuk vind in het blog wereldje,

is dat je a volonté kan wisselen van locatie én van tijdvak tegelijk 🙂

In mijn vorig logje zaten we nog te dromen in een sprookjeswereld,

vol spelende kinderen, elfjes en twaalfjes, ditjes en datjes 😉

Vandaag duiken we weer op in de natuur camping van Marc in La Combe,

Les Eyzies De Tayac, Dordogne, ergens in la douce France

Weer een nieuwe bladzijde in het ‘Kleine wereldje’ der macro fotografie 😀

In ons kleine hutje, onder de appelboom in de camping,

hebben we een klein frigo/vriezertje.

Handig om ons gekocht eten wat langer te bewaren in die Franse warmte

(30 en meer graden C !) 😀

Toen ik daar het pakje bbq vlees uithaalde,

(dat we de vorige dag hadden gekocht),

zag ik een zwarte bosmier op dat pakje liggen…

Het beestje bewoog nog wat, het was nog niet helemaal bevroren !

Heel voorzichtig legde ik de mier op een blad keukenpapier…

Gewapend met de Canon 65mm MPE super macro lens,

kon ik van heel nabij (+3X vergrotingfactor) foto’s maken van dit wondere wezentje…

Een nabeschouwing…

Kan jij in je blootje, minimum één nacht + bijna één dag,

overleven in een diepvriezertje bij -5 graden ??

Deze mier heeft het klaargespeeld hoor !

Het diertje stond na 10 minuten weer recht en ging er vandoor 😎

Mieren zijn heel taaie beestjes 😀 , amai ni !

In de uitgestrekte bossen rond Marc’s camping zijn veel open plekken,

in die open, zonbeschenen plekken vind je enorm veel insecten…

Gewapend met de 180mm macro lens + een 1.4 extender,

op de Canon 6D camera ging ik daar op fotojacht …

Buitenaards

Die kleine sprinkhaan

lijkt een buitenaards wezen

met kille ogen

Het grote voordeel van een langere brandpunt macrolens,

is dat je vanop een redelijk verre afstand de insecten kan fotograferen.

Als je met een 60mm of een 100mm macro dichterbij komt,

in het volle zonlicht, dan zijn de beestjes gegarandeerd weg !

Daarvoor : een 180mm + 1.4 extender = 252mm macro lens.

Daar kan je vanop 1.5 tot 2 meter comfortabel mee werken 😀

Een APS-C crop sensor (iets kleiner dan Full frame) kan ook helpen,

hier kan je de brandpunt nog eens vermenigvuldigen met 1.5 (Canon) , 1.4 (Nikkor).

In onze mensen maatschappij wordt “publieke geslachtsgemeenschap” niet echt getolereerd,

Maar het insecten wereldje trekt zich daar niets van aan 😎

Twee Gestreepte Schildwantsjes wisselen hier hun genetische gerief uit,

én zorgen voor hun nageslacht

Het woordje “fotografie”, kan je vertalen naar tekenen, schrijven met licht…

Het mooiste wat je een fotograaf kan toewensen is dan ook :

“Ik wens je veel & mooi licht” !

In de prille avondzon zag ik dit zalig licht tafereeltje 😀

Het licht doet zijn werk en het zalig onscherpe bokeh van de lens doet de rest.

Licht momentjes als dit,

zijn echt wel hoogtepuntjes in het leven van een natuur fotograaf 😎

Bol

Hoe een zaadjes bol

in de ondergaande zon

zo mooi kan wezen

Wantsen zijn heel leuke wezentjes vind ik…

Sommige zijn heel mooi gekleurd,

sommige zijn vaal bruin en onopvallend,

sommige kunnen echt wel stinken als je ze plat trapt

(maar dat is dan je eigen domme fout)

Wantsen doen niets of niemand kwaad, ze leven van overschotjes,

van dode insecten, van dode planten, enz.

Deze Bessenwants bijvoorbeeld,

vind ik een bijzonder & kleurrijk beestje

Zeker als hij (of zij ?) een plantje naar beneden drukt 😆

De Bessenwants is hier op identiek dezelfde positie als voorgaande foto,

maar wat manoeuvreren met de lens levert me een heel andere kijkhoek …

Deze foto vind ik veel beter dan de vorige

Teergeliefde bezoeker , wat denk jij daarvan?

Om te eindigen…

Het zijn de kleine dingetjes die het hem doen hé…

Kleine dorre plantjes,

verschroeid in de a.d. 2018 zomer temperaturen

lichten nog heel even op in de ondergaande zon

in dat zalige Frans Dordogne natuurgebied…

Deze foto voelt (in mijn ogen) bijna aan,

zoals een schilderij die van Monet kon zijn …

Je weet ondertussen wel dat het impressionisme mijn dada is,

in het kunstwereldje 😀

Monet & zijn werken

Et voila, we zijn weer aan het eind van het logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn natuur, macro fotografie

én mijn haikoe poëzie woordjes…

Het ‘kleine wereld’ logje krijgt heel zeker nog opvolging hoor 😀

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je commentaar !

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben én wanneer of waar het verschijnt

Dirk

Advertenties

Normandië – Étretat (Deel 5)

‘k heb een ideetje…

Wat zou je ervan denken om…?

Om nog eens terug gaan naar Etretat in la douce France ? 😀

Om nog eens te proeven van de geweldige schoonheid van de Normandische kust

De kust hier bestaat voor het grootste gedeelte uit hoge krijtrotsen,

die aan een snel ritme afbrokkelen in zee.

De kalk lost daarbij op in het water en geeft aan het water zijn ‘albasten’ kleur.

Vandaar ook de naam : Albasten Kust

Ik ben verliefd geworden op dit prachtige, ruwe landschap.

Wind, zeewater en stormen hebben deze kust uitgebeiteld…

Dit proces van genadeloze aftakeling gaat nog steeds door.

Zo gaat het in de natuur … niets blijft of is, alles was… 😎

Soms duikt nog een eenzame krijtrots op in het zeewater,

daaraan kan je heel goed zien hoe tijd en erosie hier door de eeuwen door,

hun weg hebben gevreten in deze kustgebieden.

Genadeloos

Water en stormwind

vreten zich genadeloos

door de krijtrotsen

De albasten gloed in het water contrasteert heel mooi,

met de oneindige variëteit aan groene tinten boven op de krijtrotsen.

In het zeewater kan je ook vele kleur tinten zien…

van subtiel albast blauw naar fonkelend cyaan & groen.

’t is hier het mekka voor de natuur kunstschilder 😀

Laat ons hopen dat de kalksteen olifant slurf nog lang mag bestaan…

Wist je dat heel deze magistrale Normandische kust zich uitstrekt,

over een lengte van meer dan 600km ?

Normandië bezoeken in 1 dag is dus onmogelijk…

Wat weer een geldige reden om hier verschillende keren terug te komen hé 😀

Zelfde locatie als de foto hierboven…

Alleen is de beeldhoek wat meer naar onder verschoven

omdat ik wat meer detail wou op de voorgrond 🙂

Krijtrotsen

Witte krijtrotsen

strekken zich oneindig uit

waar is het begin ?

Als afsluiter,

de eeuwig aanwezige en eeuwig hoorbare zeemeeuwen.

De kust zou de kust niet zijn, zonder hun geluid hé ? 😆

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Étretat fotografie én de nederige haiku woordjes uit eigen kweek.

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Groetjes, Dirk

Het kleine wereldje is mega groot ! (Deel 2)

Van het Vikingdorp in IJsland vliegen we terug doorheen ruimte en tijd,

om onze tijdreis af te remmen boven een gevaarte dat “Atomium” noemt.

Dit gevaarte stelt een kubisch,

ruimtelijk gecentreerde kristalstructuur van een ijzer atoom voor

maar dan wel effekes 165 miljard keer vergroot !

Het is een stalen constructie ,

die bestaat uit negen bollen met elk een diameter van 18 meter !

De buizen die de bollen verbinden hebben een diameter van 3,3meter.

Het geheel is 102 meter hoog en weegt 2400 ton

Niet slecht voor een ijzerkristal hé ? 😎

Teergeliefde bezoeker,

uit vorige logjes weet je dat ik graag speel met spiegelingen, omkeringen,

verdraaingen enz in photoshop.

In deze Atomium foto reeks heb ik me in deze materie eens goed laten gaan :mrgeen:

De originele foto laat ik vanaf nu achterwege,

Alleen het eindresultaat is belangrijk 😀

Welkom dus in mijn tweede Atomium logje …

Het Atomium zoals je het nog nooit eerder gezien had 😉

Kristal

Dit ijzer kristal

lijkt wel een levend wezen

één cel, twee cellen

Heel het Brupark is weerspiegeld in de onderste bollen.

Een uitsnede ervan omkeren en er een spiegeling op loslaten

tovert weer nieuwe dingen tevoorschijn 😎

Creatieve fantasie is een mooi ding vind ik 😀

Als je op zoek gaat naar ongewone beeldhoeken,

standpunten die zeker niet alledaags mogen zijn…

dan kan je daar nadien lekker mee experimenteren.

Bij iedere foto die ik maak met dat doel voor ogen

heb ik op voorhand al bedacht wat ik ermee zou kunnen doen.

Hier heb ik een uitsnede van 2 bollen omgedraaid en gespiegeld

Het geheel lijkt wel te zweven , vind je niet ? 😀

Hersenspinsels

Rare werelden

zwevend in de fantasie

van hersenspinsels

We kunnen nog een stapje verder gaan 😎

Als de met elkaar verbonden stalen ‘werelden’,

langzaam in het water verzinken…

Een nieuwe realiteit scheppend 😉

Met spiegelingen kan je alle kanten op…

De originele (bron) foto is hier goed verstopt hé 😉

Er zijn zowel horizontale als vertikale spiegelingen gemaakt.

Het originele canvas is met factor 8 vergroot om dit gevaarte te huisvesten 😀

Als je een bol niet doormidden snijd,

maar ergens op 1/4 van het geheel doorsnijd,

én dat geheel spiegelt,

dan krijg je geen dubbele bol, maar een eivorm.

De originele foto’s (telkens 3 foto’s ,verschillend belicht) zijn HDR bewerkt,

zodat de kleuren lichtjes overdreven/verzadigd zijn.

Ideaal voor dit soort van fotografie spielerijtjes van mij 😉

Uit het niets een nieuwe wereld scheppen !

Een ‘normale’ foto…

Het is wel een HDR, maar zonder spiegelingen of andere foefjes

Omdat een detail foto evenveel kan zeggen dan een groot overzicht…

Ze mogen zeggen wat ze willen,

maar steeds als ik het Atomium kan bewonderen,

sta ik altijd weer verwonderd te genieten van de creatieve genialiteit én durf

van de architecten André Waterkeyn en Jean Polak.

En ja… Het Atomium is opgeleverd in 1958…

In die tijd was er geen economische crisis, had iedereen werk en was er nog geld op overschot…

Enne, gewoon ter info… Eén jaar later kwam werd ik geboren 😉

Zoals zovelen van ons bouwjaar waren we ‘Expo kindjes’ 😆

Nog een ‘normale’ foto,

het is geen klassieke tonemapping HDR bewerking,

maar een HDR Exposure “Fusion” technologie.

Wanneer moet je welke van beide technieken gebruiken ??

Wel… dat ik het zelf niet goed kan uitleggen 😳

Het is vooral ervaring én fingerspitzengefühl die telt in deze materie…

Tommetoch, Ik kan het me niet laten hé 😉

We gaan weer wat spelen met spiegeltjes en uitsneden.

Een trappenzaal verbind de 2 half doorgesneden bollen…

Trappen die je omhoog én tegelijk naar beneden leiden,

’t lijkt wel een parodie op de geniale tekeningen van Escher 😎 Escher Link

Bollen

Twee grote bollen

zijn verbonden met trappen

die niet echt bestaan

Et voila, we zijn weer aan het eind van het logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Atomium bollen en spiegeling fantasie fotografie

én de nederige haiku woordjes uit eigen kweek.

Dit logje krijgt nog wel een vervolg hoor…

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je commentaar !

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben én wanneer hé

IJSLAND – Vikingdorp bij Höfn (DEEL 54)

Van de lieve elfjes en de schattige feeën maken we terug een reuzensprong…

We keren terug naar het barre noorden,

naar de woeste magie van IJsland

Het vulkaan land waar Thor en Odin de scepter zwaaien

en waar Noorse mythen nog steeds springlevend zijn !

Deze aflevering speciaal voor mensen die op het tipje van hun stoel zitten,

en zullen kantelen als ik nog langer wacht met dit logje 😆 😎 😀

Aan het Vikingcafe in Höfn kan je een historisch juist & correct,

nagebouwd Vikingdorp vinden.

Een dorp zoals het er tijdens onze middeleeuwen moet hebben uitgezien…

’t is geen dorp zoals we het nu kennen…

Er leefden enkele tientalen mensen in zo’n nederzetting

en dat was het dan !

De dag van ons bezoek regende het…

Dat nemen we er maar bij hé 😀

De filmploeg die dit dorp heeft nagebouwd,

heeft echt schitterend werk geleverd !

Op de daken hier, vind je geen dakpannen of schalieën,

(ook nu nog vind je in heel IJsland geen enkele dakpan !! )

Als je te maken hebt met rukwinden tot 360km/uur…

dan heb je niets aan dakpannen hé 😀

Zo’n aarde dakbedekking isoleert nog eens extra goed ,

da’s weer handig meegenomen dus !

Alle gebouwen waren afgesloten… spijtig, maar ja…

niets aan te doen hé

Geen interieur foto’s van deze nederzetting …

Ik vermoed dat dit een centrale opslagplaats was voor voedsel, enz.

Stromend water was er ook al toen 🙂 ,

in de vorm van beekjes die door de dorpjes liepen.

Links zie je het raadhuis (ook genoemd het Althing of Alding).

Dit is een grote ruimte waar de stamhoofden overleg pleegden,

rechts spraken, geschillen oplosten, enz.

Een beetje zoals ons huidige vredegerecht.

Vikings

Die meeste Vikings

waren geen woeste strijders

maar arme boeren

Een leuke anekdote over deze plek…

Marcel Van Balkom, die voor ons de IJsland rijzen uitstippelt,

was hier over enkele jaren met een vriend op IJsland verkenning.

Ze overnachten hier aan de rand van dit dorpje…

Toen ze s’ochtends wakker werden hoorden ze overal lawaai en geroep…

slaapdronken opende Marcel de deur van zijn camper !

en zag overal Vikings in volle ornaat rondlopen !

Marcel kon zijn ogen niet geloven en dacht dat hij droomde 😀

Wat was er gebeurd ?

Een filmploeg was die ochtend héél vroeg gearriveerd

en maakte zich klaar om een historische documentaire op te nemen.

De filmmensen hadden besloten om Marcel & co rustig te laten uitslapen.

Het zal je maar overkomen hé ? 😀

De ingang deur van het althing…

Alle runen en versieringen zijn historisch correct !

Sagen

In Noorse sagen

vloeit er evenveel bloed als;

in onze sprookjes

In die oude tijden waren ze niet mals voor misdadigers…

De gevangenis was gewoon een hol in de grond,

afgesloten door een loodzware smeedijzeren poort.

Daartegenover zijn onze moderne gevangenissen luxe hotels hé ?

Als je dit dorp wou overvallen, dan botste je :

Als eerste barriëre op een ondiepe slotgracht, die je opmars sterk vertraagd

De 2de barriëre is een puntig houten staketsel,

dat ongeveer 1 meter hoger dan de slotgracht was ingebouwd.

Als je geluk had dat je over die 2 hindernissen kwam,

dan kreeg je extra te maken met de boeren die fanatiek hun eigendom verdedigden…

Met de middelen van toen, was een aanval op een dorp zoals dit,

pure waanzin of zelfmoord.

Om het drama van deze efficiënte verdediging te onderstrepen,

dezelfde foto in zwart/wit bewerking.

De grootsheid van de bergen in de achtergrond komt hier meer tot leven vind ik.

Ergens in het dorpje stond een deur op een kier…

Maar geef geen mm toe… 😦

Ook deze deur zal gesloten blijven voor ons !

De deuren waren laag, ongeveer 1meter 60…

Zelfs dat detail hadden de bouwers van dit dorp correct gelaten !

Voor de deur van dit huis waren platte stenen gelegd, als een portiekje

Mijn vermoeden is dat dit huis wel van een stamoverste geweest kon zijn…

De achterzijde van het althing (raadhuis , vrede gerecht, parochiezaal, jeugdclub, enz)

Het Althing of Alding of Alting is het parlement van IJsland. Het is het oudste nog bestaande parlement !

Vanaf het jaar 930 belegden clanhoofden bijeenkomsten om geschillen op te lossen,

regels op te stellen, huwelijken te bespreken, enz.

De bijeenkomsten werden bing genoemd en de belangrijkste bijeenkomst werd Albingi genoemd

(van ‘al’ en ‘bing’, een ding voor allen ofwel een volksvergadering).

Die Vikings van toen waren niet zo lomp als men denkt hé ? 😀

Dit gebouw werd gebruikt als stalling denk ik.

In dit barre land was vee heel zeker een kostbaar iets,

en moest ten alle tijden bescherm worden tegen alles wat je maar indenken kan.

Stel je voor dat je hier leeft…

Er is geen winkel op de hoek,

als je zelf geen groenten kweekt, dan heb je niets…

Je vlees moet je zelf gaan jagen of zelf kweken.

Je kleding, die stoffen moet je zelf weven met de hand,

en zelfs de draden, die moet je zelf spinnen uit veenpluisdraadjes…

Een huisje bouwen… tja, de “doe het zelf” of de brico bestond nog niet…

een boom moest je zelf tot planken zagen…

en een hout zaag ?? waar haal je dat ?

’t waren best wel harde en vooral barre tijden hé

Vooral tijdens de strenge langdurende winters…

Vee

Vee is heel kostbaar

voor de boerengemeenschap

het wordt zwaar beschermd

De achterzijde van het Althing…

Nu zouden we spreken van de wandelgangen in het gerechtsgebouw…

Waar stamoversten in alle rust en afzondering ,

deals, akkoorden konden maken, zonder gestoord te worden…

er is niets nieuws onder de zon dus 😀

Et voila zie … we zijn weer aan het eind van dit IJsland blogje (editie 54) gekomen …

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland Viking dorp fotografie,

mijn nabeschouwingen & overpeinzingen…

én natuurlijk de nederige haiku (senryu) woordjes van eigen kweek 😎

Opmerkingen, tips, commentaren, enz, zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je commentaar

Salukes, en graag tot ziens

Dirk

Het kleine wereldje…

Vanuit het barre noorden van IJsland,

keren we vandaag even terug naar het zomerse Frankrijk,

meer bepaald in La Combe (Dordognestreek).

Rond het domein van de natuur camping bij Marc,

is er overschot van mogelijkheden om macro foto’s te maken.

Een overvloed van insecten kan je spotten in de bossen, de weiden, de vijvers…

Een droom locatie voor een macro fotograaf 😀

Het tijdstip was ongeveer 21u, het was nog broeierig warm…

Omdat de insecten nog heel levendig waren in die warmte,

was ik gewapend met een 100/400 mm telezoonmlens + 1.4 extender

(zo had ik feite een 140/560 mm telezoom lens).

Ideaal om de kleine schuwe beestjes van op een eerbiedige afstand te fotograferen !

Met een 100, 180mm macro lens moest ik veel te kort bij de heel alerte insecten komen,

die waren dan al lang piepedada voor ik ze scherp in de lens kon krijgen 😳 !

Als je insecten fotografeert in volle zon, warme temperaturen,

zorg dat je een lange telelens hebt. (200 of 300mm is een minimum)

Als de temperatuur laag is, of in de koele ochtenddauw ofzo,

dan kan je heel kortbij komen (Dan kan je zelfs een 40, 60mm macro lens gebruiken)

Een kleine krekel trok mijn aandacht, door zijn lawaai !

Een wist je datje : Een krekel kan je herkennen aan de plaats van zijn vleugels,

namelijk boven het lichaam.

De vleugels van een sprinkhaan bevinden zich opzij van het lichaam.

Nog een wist je datje : Een sprinkhaan maakt geluid (tjirp) ,

door zijn achter poten tegen zijn voorvleugels te wrijven.

Een krekel doet dit door zijn voorvleugels over elkaar te wrijven

Krekel

Een kleine krekel

maakt krassende geluiden

ineens sprong het weg

Dichtbij de vijvers, tussen het riet en de dichte plantengroei,

leven de top predators van het luchtruim !

De libellen en de waterjuffers.

Het zonlicht heeft nu meer en meer moeite om door de dichte vegetatie te dringen…

Maar dát is nu hét licht dat ik zocht 😀

De iso moet wat hoger, om de sluitertijd boven 1/400ste te krijgen op 400mm,

het beetje ruis die onverbiddelijk optreed,

is met Abobe camera raw zo verwijderd.

Wat ik me bij deze sierlijke gracieuze blauwe diertjes altijd afvraag:

Is het een Weidebeekjuffer of een Bosbeekjuffer ?

Ik denk dat het diertje op onderstaande foto een Bosbeekjuffer is (Calopteryx virgo),

omdat het diertje geen donkere vlek heeft op haar vleugels

Naast de vijver kwam dit beestje rusten…

Volgens mijn determinatie opzoeking zou dit een Franse veldwesp zijn. (Polistes dominula).

Het is een niet agressieve wespensoort, maar houd er wel rekening mee dat ze kunnen steken !

Dus zolang ik niets doe, zal dit beestje me ook niets doen 😀

Waterjuffertjes kunnen plotseling naast je verschijnen…

Ploef, ineens zijn ze er.

Je vraagt je dan af hoe ze het doen hé ? 😀

Het zijn acrobaten van het luchtruim !

Wist je dat ze in volle vlucht, een hoek van 90 graden kunnen maken ?

Het zijn dé jagers bij uitstek !

Urenlang kan ik die diertjes bewonderen

Waterjuffer

Plots ! Een glinstering

naast me; Een waterjuffer

die een slaapplaats zoekt

Soms moet je eens goed zien over welke juffertje het hier gaat…

ik dacht eerst dat hier een Azuurwaterjuffertje (Coenagrion pualla) voor mijn lens zat…

Maar bij nadere controle blijkt het een Lantaarntje (Ischnura elegans) te zijn !

Bij insecten zit het verschil tussen de verschillende soorten vaak in heel kleine details.

Op mijn blog wil ik zo’n correct mogelijke informatie geven,

daarom raadpleeg ik altijd mijn insecten gidsen en bij twijfel ga ik op ’t internet op zoek naar meer informatie.

Meestal geraak ik er wel uit hoor 😀

Teergeliefde bezoeker, als jij weet dat ik fout zit

(en dat kan altijd, ik ben de almacht niet 😎 ).

Stuur je me dan de correcte informatie door aub ?

Ik zal je eeuwig dankbaar zijn 😎

De vijver van Marc, zo noemen we die met bronwater gevulde vijvers…

Enkele loshangende takken,

die zachtjes bewegen in het verdwijnend licht

van de ondergaande zon…

krekels sjirpen,

het water klotst heel zachtjes.

De lens wijdopen en de focus op de takken…

Het water verglijd in onscherpte…

Het is zalig om hier weg te mijmeren 😀

Avondlicht

Nu de zon wegzinkt

glanst het avondlicht vol goud

heel eventjes maar

Als ik de focus terug op het water leg,

meer bepaalt naar het centrum van de vijver,

daar zie ik nog steeds rimpelingen in het water,

veroorzaakt door kikkers en vissen.

“Het leven blijft verder malen” , zo denk ik dan…

De kleine lichtjes in de rimpelingen zijn afkomstig van enkele kampeer tentjes,

die rond deze vijver opgeslagen zijn…

Dit vredig tafereeltje doet me denken aan een schilderij van Monet

Twee grote vissen happen naar een op het water drijvende of zwemmende prooi

Golvende cirkels groeien naar elkaar toe…

Zo’n momentjes, zen momentjes,

zijn voor mij het toppunt van ontspanning & introspection… 😎

Rimpels

Rimpels golvend op;

het water in de vijver

zijn tijdloos en stil

Op weg naar ons kleine camper hutje, naast de appelboom,

in het tegenlicht van de ondergaande zon zag ik een distel…

Hoe iets onooglijk klein én met zo’n prikkelbaar stekelig karakter,

zo mooi kan worden hé ? 😀

“Fotografie is echt wel een zalige hobby” , zo denk ik dan 😎

Et voila, we zijn weer aan het eind van het logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn natuur, vijver & insecten macro fotografie

Dit ‘kleine wereld’ logje krijgt heel zeker nog een vervolg hoor 😀

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je commentaar !

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben én wanneer het verschijnt

Dirk

IJSLAND – Kustgebied en Vikingdorp bij Höfn (DEEL 53)

Ondertussen is het weer 2 weekjes geleden,

dat we nog eens van IJsland mochten proeven 🙂

Dus… Hou je goed vast !

Ready ? Steady ?? ➡ ➡ ➡ 💡 💡 💡 ➡ ➡ ➡

We maken terug een sprong naar het heerlijk ruige & woeste IJsland 😀

We blijven in de omgeving van de kust…

Links onderaan zie het kleine Viking cafe,

daar kan je douchen (met wat geluk heb je warm water 😆 )

je kan er iets klein eten, je knoken verwarmen aan de kachel… die dingen…

Heel primitief allemaal, maar als je in de ruige wildernis leeft,

is dit een welgekomen luxe

Die bergtoppen zijn meestal in nevels gehuld,

die nevels ontstaan uit het ondiepe zeewater dat je hier ziet.

Dat zeewater is amper 20cm diep !

door de ondergrondse thermische activiteit wordt het zeewater warm en verdampt,

vandaar die eeuwigdurende nevels.

Verdampen

Lava stromingen

doen het water verdampen

uit de oceaan

Een sfeerbeeldje van onze campers…

In die rijdende juweeltjes hebben we de toer van IJsland gemaakt !

Het nadeel is dat je op de grote wegen moet blijven met deze voertuigen,

in het mooiere binnenland zijn geen wegen,

daar konden we dus niet komen met deze campers.

Maar volgend jaar, in 2019, dan huren we mega grote jeeps ! 😀

mét slaap/kook unit/douche & kleine wc.

Dan kunnen we wel het binnenland verkennen !

Daar kijken we nu al naar uit hoor !

We zijn nu onderweg naar het Viking dorp…

Ooit heeft een film maatschappij hier in Höfn,

een historisch correcte film over de vikings gemaakt.

Ze hebben hier een beetje verder, een heel Vikingdorp nagemaakt,

een historisch verantwoord & authentiek nagebouwd dorp ad 1300 !

Het landschap is overweldigend mooi !

De taaie korstmossen in geel, okerkleuren en frisse groenen vechten voor aandacht…

In dit onwerkelijke land, waan je je in een Lord of the ring film…

Wie weet sluipt de Hobbit hier nog rond ??

Sluiers

Er zweven sluiers

vol wervelende nevels

over de bergen

Weet je nog wat ik onlangs zei over landschap fotografie ?

Dat een element in de voorgrond je foto meer diepte en kracht geeft ?

Hier kon je nog over een rotsachtige bodem stappen…

straks gaan we door de moerassen…

Geen gevaarlijke moerassen hé ? 😀

Gewoon een drassig drijfnat stuk land ,

waar je liefst met stevige laarzen door ploetert 😆

Heb ik je al verteld dat het die dag pijpenstelen regende ?

Maar we trokken het ons niet aan 😀

Onze kleding was er ruimschoots op voorzien !

De camera én alle lenzen die ik heb zijn 100% waterdicht,

stof dicht en nog betrouwbaar tot -10 graden…

dus trokken we er op uit, weer of geen weer 🙂

We zijn hier nu, we gaan onze tijd niet verspillen,

door in de camper te gaan zitten kniezen tot het droog is hé 😎

Met regenweer is de lucht saai grijs,

maar het woeste landschap maakt veel goed !

De ondergrond hier bevat veel ijzer (oer).

Het water kleurt dan ook op sommige plaatsen fel roestkleur rood.

Het contrasteert heel mooi met de stugge en taaie grassen !

baai de wee… Dit is geliefd graasland voor de wilde paarden !

Meanderen

Piepkleine grachtjes

meanderen hun verloop

onderweg naar zee

Eindelijk…

Het Vikingdorp dook op uit de nevelen !

De bergtoppen blijven gehuld in een waas vol mysteries…

en in het Vikingdorp ????

Dat alles en nog veel meer kan je lezen en zien in mijn volgend IJsland logje 😉 😛

Et voila zie … we zijn weer aan het eind van dit IJsland blogje (editie 52) gekomen …

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland natuur fotografie

én de nederige haiku woordjes uit eigen kweek .

Opmerkingen, tips, commentaren, enz, zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je commentaar

Salukes, en graag tot ziens

Dirk

Normandië – Étretat (Deel 4)

Als ik mijn blog statistieken nakijk,

is het bijna een maand geleden,

dat we hier in dit blogje,

nog eens in ‘La douce France’ (Frankrijk) vertoefden !

Hoogtijd dus om nog maar eens te verkassen naar Étretat, in Normandië.

Teergeliefde bezoeker, ga je mee ? 🙂

Een stralende zon,

Veel wolken in de lucht die zorgen voor mooie contrasten !

Och ja… Het leven kan toch zo mooi zijn hé

Hier zie je de krijtrotsen nog even van de onderkant…

Maar straks zoeken we het hogerop !

Hoe de zon het zeewater groen en tegelijk de rotsen goud kleurt…

Zonlicht kan verrukkelijk mooi zijn !

De beroemde olifantslurf van Étretat,

een door zee en wind uitgesleten stukje natuurpracht…

Ooit zal dit geheel instorten , net zoals de ‘Azure window’ op Malta (eiland Gozo) (info hier)

Laat ons hopen dat we van dit natuurlijk beeldhouwwerk,

nog heel lang mogen & kunnen genieten 😀

Slurf

Die olifant slurf

gebeeldhouwd door zee en wind

is bangelijk mooi

Zoals ik al zei bij de eerste foto,

zoeken we het vandaag hogerop !

Er zijn genoeg klim paadjes die langs en over de krijtrotsen lopen,

het ene al wat moeilijker dan het ander…

Wij hebben voor de gemakkelijkste weg gekozen natuurlijk 😀

Alhoewel, als je deze foto ziet,

dan zou je denken dat we aan alpinisme deden hé 😆

Maar niets is minder waar…

Met een camera kan je de werkelijkheid wat geweld aandoen 🙂

Een flink pak meters hoger,

keken we uit op een werkelijk fenomenaal landschap !

Hier is het uitdrukkelijk verboden om kort tegen de rand te gaan staan,

omdat de randen langzaam aan afbrokkelen.

Elk jaar weer zijn er hier paar toeristen die naar beneden vallen…

Er worden bewust géén afspanningen gezet,

(op sommige extreem gevaarlijke plekken wel hoor !)

dit om dit fenomenaal mooie landschap niet te ontsieren…

Ze doen gewoon beroep op je gezond verstand.

Als je dan toch niet wil luisteren… en naar beneden duikelt…

Dan is dit voor mij een geval van natuurlijke selectie 😀

Ben ik nu hardvochtig en/of onmenselijk ??

Neen hoor, er staan meer dan genoeg waarschuwingsbordjes (in meerdere talen !).

Wie zoekt… die vind… Zo simpel is het toch ?

Ik heb meermaals mensen toegeroepen dat ze op verboden plaatsen waren…

Soms op echt extreem gevaarlijke plaatsen ! 😯

maar die pipo’s lachen me dan gewoon uit…

Tja, als zo iemand dan naar beneden valt…

Dan trek ik me het echt niet aan hoor 😉

Wie zoekt… je weet wel hé

Schuimend

De machtige zee

golft dreunend tegen de kust

en wordt schuimend wit

Het is net of ik hier pal tegen de rand sta…

Maar niets is minder waar hoor !

In werkelijkheid sta ik hier meer dan 2 meter van de rand !

Om mooie foto’s te maken, moet een mens soms al iets riskeren,

maar ik ben niet zo gek om mijn leven ervoor te riskeren hé 😀

Hier staan we bijna boven op de olifant zijn kop…

allee ja, toch een beetje in de buurt daarvan.

Vanop dit punt heb je een ongelooflijk mooi vergezicht,

over de baai van Étretat.

Hier was een betonnen plaat gegoten mét metalen afsluitingen, voor de veiligheid !

(die zie je een paar meter terug of verder niet meer liggen)

Natuurlijk zorg ik ervoor dat die afsluiting niet op de foto komt 😀

De natuur is hier fantastisch mooi !

Taaie grassen, ruw struikgewas, alles overlevende bloemen en bessenstruikgewas

Ik hou van die ruwe en brute schoonheid

de plagerige zee wind die onophoudend aan je kleren rukt,

de geur van het zilte zee nat

het gekrijs van de zeemeeuwen

Zaaalig 😀

Hoe meer je in de richting van ‘De slurf’ gaat,

hoe gevarieerder het landschap !

Het landschap boven de krijtrotsen is echt golvend !

Als je hier naar beneden tuimeld,

dan is je lichtje uit hoor !

Gelukkig stonden hier stevige veiligheid afsluitingen

Het zelfde landschap (op dezelfde positie geshoot) als voorgaande foto,

maar hier heb ik de foto in landschap modus gemaakt.

Wie van de twee vind je de beste ?

Weer een paar meters verder (een stuk of 40 meter schat ik)

krijg je weer een totaal ander landschap te zien !

Een breedhoek (zoom) lens is hier heel goed gerief.

Om meer scherptediepte te krijgen, ga ik de lens niet fel dichtknijpen hoor !

Zoveel overschot in licht had ik toen niet…

In zo’n situaties werk ik altijd met de hyperfocale afstand,

om afhankelijk van de sensor grootte én het gekozen diafragma,

een scherpstel afstand te berekenen, waardoor alles van begin tot eind in je foto,

scherp zal zijn. Die berekening doe ik niet zelf hoor (wiskunde is mijn vriend niet 🙂 )

Er zijn genoeg gratis hyperfocale afstand apps voor te vinden,

die je gewoon op je smartphone installeert.

Een leuk detail…

een groepje kajakkers kwam zomaar mijn foto ingevaren 🙂

Leuk toch ? 😀

Weer een beetje verder kreeg ik een mooi totaal plaatje van het kiezelstrand…

Als ik van deze locatie naar beneden ga,

dan bevind ik me min of meer op dezelfde plaats,

als waar ik de eerste foto van dit logje had geshoot

Een wereld van verschil hé ? 😆

Om de ruwheid, de grootsheid van deze kust te onderstrepen

wou ik van deze kijkhoek ook minstens een landschap modus foto maken…

Wat me aan deze kust vooral opviel en raakte,

zijn de ongelooflijke schakeringen van groen en oker…

Op deze plaats hebben we ons broodjes lunch pakket, soldaat gemaakt.

Het was zalig vertoeven hier !

Het verre ruisen van de zee, heel diep beneden ons

de frisse koelte van de zeewind…

én het tevergeefs wegjagen van steeds weerkomende zeemeeuwen,

die het op onze broodjes hadden gemunt !

Damned ! 🙂

Maar die gevleugelde brutaaltjes hebben uiteindelijk,

de ultieme slag om onze broodjes gewonnen 😀

Maar och ja, er zit nog een banaan in mijn rugzak als voedsel reserve

en wat druivensuiker voor als het nodig is 🙂

Zeemeeuw

Een handvol veertjes

stalen al onze broodjes

zeemeeuw brutaaltjes !

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Étretat fotografie én de nederige haiku woordjes uit eigen kweek.

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Groetjes, Dirk