Fietsvakantie in Nederland (Deel 3)

We verplaatsen ons van het kleine mosjes macro wereldje,

terug naar onze fietsvakantie  in Woudbergen, Nederland.

Als je in die laatste lome zomermaanden extra vroeg uit je bedje kruipt,

dan heb je veel kans om een zalig mooi gekleurde zonsopgang mee te maken.

Zeker op het platteland, ergens diep verscholen in Woudbergen…

Daar, waar de tijd, heel zeker weten wat langer dan normaal heeft stilgestaan…

Zalig toch ? 😀

 

 

 

Ochtendnevel

 

Er zweeft nu een waas

van ochtendnevel flarden

over de velden

 

 

 

 

Foto 2:

Het oneindig spel van licht en schaduwen,

neemt soms een loopje met de subjectieve werkelijkheid die je waarneemt…

Hier lijkt het wel of hier, een of ander mythisch wezen, een nieuw geboren sfynx ofzo ?

een onnoembaar wezen de opstijgende zon verwelkomt ?

 

 

 

 

Levend water

 

Mistige nevels

zwerven als levend water

over de velden

 

 

 

 

Het mooiste licht én kleur beleven momentum (dat is heel persoonlijk),

vind ik het moment dat je kleur én licht details ziet in de diepste schaduwen,

én het moment dat de lichte, fris groene kleuren subliem belicht worden door die prille warme ochtendzon.

Dat zalig licht moment duurt maximum enkele minuten…. soms maar een halve minuut !

Weet je, als ik geluk heb dat er die vroege ochtend echt mooi en zacht licht is,

dan kan mijn dag niet meer stuk ! 

 

 

 

We zijn bij foto 5 aangekomen, die foto waar ik in foto nr 2 al over vertelde…

Of hoe de fotografie een loopje met de werkelijkheid kan nemen…

Bij totaal andere licht (een dikke 30 minuten later als foto nr 2),

ziet het geheel er heel anders uit hé… ?

“Het ding” is gewoon een berg klei , begroeid met een toefje wilde grassen.

Toen ik aan de boer vroeg,

wat de bedoeling, de oorsprong  was van deze scheve hoop klei antwoordde de brave man :

“Het is slechts een oude hoop grond, die mijn koeien en geiten, door de jaren heen,

vertrappeld hebben tot het ding wat je hier ziet…”

Je ziet, soms hoeft het “waarom” geen logische uitleg te hebben ❗

Oorzaak en gevolg zijn op zich al genoeg om verwonderd over te zijn 😀

En zeg nu zelf…

Als je echt kan genieten van die kleine waarheden, dan heb je grote dingen echt niet nodig hoor 😎

En die subjectieve werkelijkheid  in de fotografie…

die is steeds welkom hoor  😉

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn vroege ochtend fotografie én uiteraard de Haiku woordjes van eigen kweek. Wordt nog vervolgd hoor…

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  . Alvast bedankt voor je commentaar 

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

 

Dirk

 

Advertenties

Het kleine wereldje…

Het kleine wereldje van de macro fotografie is én zal steeds mijn grote liefde zijn in de fotografie.

In dat wereldje van uiterst kleine scherptediepte moet de macrofotograaf zijn ding doen…

Het is niet zomaar wat insecten of bloemetjes in het wilde weg fotograferen…

Neen, er komt veel meer bij kijken ! Eerst en vooral moet je “zien”… Dat is moeilijk uit te leggen hoor…

Bij elke foto hoort liefst een verhaaltje… hoe stel ik de compositie samen ?  hoe zorg ik voor een rustige achtergrond ?

Soms moet je heel geduldig afwachten…  soms wacht je heel lang en heb je geen enkele foto kunnen maken…

Dan kan je met stramme knoken huiswaarts keren 🙄

Als je de fotografie lat wat hoger wil leggen, dan moet je daar maar tegen kunnen hé  😉

Onderstaande foto toont best wel een leuk verhaaltje, vind je niet ?

Als twee honden vechten voor een been… Gaat een derde ermee lopen 🙂

Distels zijn heel stekelige planten, sommige distels hebben een heel arsenaal aan vlijmscherpe naaldjes…

Maar die distels zijn dan ook heel mooi vind ik.

Als je die terugkomende patronen volgt op die distels,

dan zie je hoe moeder natuur met een wiskundige precisie de meest ingewikkelde patronen kan laten groeien…

Fascinerend toch ?

Distels

Moeder natuur trekt

geometrische lijnen

over haar distels

Hoe de oranje stengel van een klein klimop plantje

en een zon zoekend bloemetje zo heerlijk romantisch kunnen wezen

Als je zo’n tafereeltje ontdekt tijdens de fotoshoot in het bos,

dan kan je dag niet meer stuk hoor 😀

Liefde

Draadjes vol liefde

en een paars verliefde bloem

fluisteren heel stil

Soms komt het toeval om de hoek kijken !

Al mijn aandacht ging naar dit blauwtje (zo noemt die blauwe vlinder) .

Pas nadien in photoshop, zag ik links boven dat supersnel vliegend insectje.

David en Goliath !  (enfin soit, ze hebben niet als gekken op elkaar geklopt, maar ze gingen beiden hun eigen rustig gangetje).

De wetten van het toeval… het levert soms leuke plaatjes op 😀

Fladdert

Een klein dambordje

kwam even nectar slurven

het fladdert weer weg

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Kleine Wereldje macro fotografie én uiteraard de Haiku woordjes van eigen kweek.

Het kleine wereldje komt zeker nog terug !

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  . Alvast bedankt voor je commentaar 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

Dirk

 

IJSLAND (DEEL 46) – Geothermisch gebied aan de vulkaan LEIRHNJÚKUR

Van het kleine wereldje van de kleine mosjes en de heuglijke geboorte van ons eerste kleinkind,

wordt het zoetjesaan hoogtijd dat we hier het meer ruigere fotowerk presenteren… 😎

Wij zijn terug aan de voet van de immense vulkaan Leirhnjúkur

Je waant je op een andere planeet !

Blauwe pruttelende modder blobbert uit deze gaten.

Deze put is ongeveer 3 meter breed. gelukkig had ik de 400mm telelens mee,

zodat ik dit blubberend gevaarte vanop een respectvolle afstand kon bewonderen 😉

 

 

 

 

 

Soms kan je echt heel dichtbij de zwavelstromen komen…

Je moet niet zo dom zijn om daarin te gaan staan natuurlijk…

Als je dat doet, dan los je gewoon op in dit zuur.

Het ruikt er volop naar rotte eieren, maar die geur geraak je snel gewoon

 

 

 

Het lijkt wel een blauwe sprookjesvijver, vind je niet ?

Sprookjesachtig mooi is het wel, maar tegelijk extreem dodelijk voor wie daar door wil wandelen.

 

 

Sprookjesachtig

Zwavel riviertjes

zijn sprookjesachtig mooi maar…

extreem dodelijk

 

 

 

 

Soms splitsen kleine zwavelzuur kanaaltjes zich af van het hoofdkanaal

en meanderen hun weg doorheen het desolate, kurkdroge, maar tegelijk onaards mooie vulkaan land.

Wat me echt opviel hier, is het aantal blauwe en cyaan kleuren die het dik stromende

zwavelwater ons liet zien.

Het lijkt wel het kleurenpalet van een krankzinnig en tegelijk geniaal kunstschilder !

 

 

 

 

Onaards

Dit kurkdroge zand

bevloeid met zwavel stromen

lijkt me echt onaards

 

 

 

 

Bij helder weer kan het eind augustus nog heel laat “klaar” zijn in IJsland.

Deze foto is genomen rond 21u s’avonds , de meeste één dag toeristen waren al lang weg naar hun hotel.

Alleen de die-hard natuur liefhebbers én de die-hard natuur fotografen bleven achter 😎

Zeg nu zelf… Als je ogen dit landschap zien… zou jij dan naar de camper gaan om te gaan slapen ?

Neen hé, wij ook niet 😀

 

 

 

Et voila… we zijn weer aan het eind van dit IJsland blogje gekomen.

 

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland natuur fotografie en kleine haiku woordjes van eigen kweek .

 

Opmerkingen, tips, commentaren, enz, zijn steeds welkom  . Alvast bedankt voor je commentaar 

 

Salukes, en graag tot ziens

Dirk

 

Fietsvakantie in Nederland (Deel 2)

Opstaan vóór dag en dauw heeft als voordeel dat je de wereld op een heel andere manier kan beleven…

’t Is super genieten als alles nog kletsnat is van de dauw , als mist flarden het land met ijle dekens bedekken

en als de zomerzon nog wat aarzelt om door te breken…

In september zijn de spinnen groot en maken prachtige  kunstwerken van hun web.

Dit logje gaat over deze spinnenwebben.

Als er dan nog wat mooi zacht, door de nevelslierten getemperd warm ochtendlicht alles mooi belicht…

Dan is het tijd voor een leuke fotoshoot  🙂   Ga je mee ?

(voor bezoekers met spinnenvrees… je ziet alleen spinnenwebben in dit logje, geen spinnen 😉 )

 

Op zoek naar wat spinnenwebben in het lange natte gras…

 

 

In een hoekje van de poort glinsterden twee spinnenwebjes , broederlijk naast elkaar.

Mijn fantasie kwam tot leven en ik zag een groot spinnendier met twee web-ogen 😉

Of een of ander onbekend wezen met veelhoek web ogen…

 

 

 

 

Spinnenweb

Een spinnenweb vangt

glinsterende dauwdruppels

in de ochtendzon

 

 

 

 

Als de zon door de nevel slierten breekt…

tja, dan is het helemaal een feest natuurlijk 🙂

(Tijd voor wat foto technische uitleg…)

Ik hou wel van die zachte onscherpte  cirkels, veroorzaakt door de lens

(in vaktermen noemen we dit onscherpte fenomeen : Het bokeh)

Bokeh drukt de kwaliteit van de onscherpte in een foto uit.

Het gaat om de onscherpte die ontstaat doordat het voorwerp buiten het scherptevlak ligt.

Hoe beter de lens, hoe ronder de bokeh cirkels.

Een macro lens of een prime lens met opening van f2 tot f2.8 heeft meestal een fraai bokeh.

Deze (betere) lenzen hebben een diafragma van minstens 9 lamellen, wat een mooi rond bokeh oplevert.

Dus, hoe meer lamellen het diafragma heeft, hoe ronder en zachter de cirkels zullen zijn.

Lenzen met 5 of 6 lamellen (meestal instap zoomlenzen) geven ongelijke veelhoeken ipv cirkels.

Dat kan ook mooi zijn natuurlijk, maar ik verkies mooi ronde onscherpte cirkels 🙂

 

 

 

 

 

Een spinnenweb in een mooi warm ochtenlicht, vind ik minstens even mooi in een zwart/wit bewerking.

In zwart/wit kan je dingen benadrukken of vertellen, die in kleur niet echt mogelijk zijn.

Daarom doe ik zwart/wit bewerkingen zo graag.

 

 

 

Zelfde tafereeltje, maar hier stond ik wat verder.

De onderste spinnenweb krijgt zo meer aandacht

en het bokeh wordt nog wat zachter, fluweliger en ronder …

De geur van het dauw natte gras, het struikgewas  en de koeien… voel en proef je het ??  😉

 

Kunstwerkjes

In het ochtendlicht 

glinsteren spinnenwebben

natte kunstwerkjes

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn vroege ochtend fotografie én uiteraard de Haiku woordjes van eigen kweek. Wordt zeker nog vervolgd…

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  . Alvast bedankt voor je commentaar 

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

 

Dirk

IJSLAND (DEEL 45) – Geothermisch gebied aan de vulkaan LEIRHNJÚKUR

We onderlijnen vandaag een historisch (electronisch) schrijven… Het zijn nu echt de laatste levens weken van onze oude vertrouwde (soms vervloekte, nukkige, onhandelbare, onbereikbare…) Skynet blogs… Vandaag kreeg ik een mail van het Skynet team, dat het Skynet blog platvorm vanaf 31 mei 2018 niet meer toegankelijk is voor het publiek. Eigenaars van een blog hebben nog wel toegang tot de beheersinterface van hun blog(s). Vanaf 30 juni 2018 wordt de blog stekker er finaal uitgetrokken. Awel ja… Na 15 jaar blogs… Het doet wat met deze blogger… Er wordt wel de mogelijkheid geboden om onze blog(s) te exporteren naar onze pc (mét behoud van alle inhoud, reacties, tekst en foto’s) en dit geheel dan te exporteren naar een (gratis!) WordPress blog platform.

Maar allee ja, laat ons eerlijk zijn, dit Skynet blog platform was reeds een tijdje min of meer klinisch dood, (Lees: Het maakt niet genoeg winst meer voor de moeder firma), dus wordt het geheel afgestoten… De winst balans moet en zal in evenwicht blijven. Dat die moeder firma nu juist mijn werkgever is, dat geeft me wel een ietwat bittere nasmaak…

Nu ja, wordpress, ik weet het nog niet. ‘k heb wel al begrepen dat die gratis versie erg rudimentair is, ik heb echt geen zin om daar nog uren en uren aan te programmeren om iets te maken dat me aanstaat, laat staan dat ik wil betalen (voor een versie met meer mogelijkheden) voor iets dat overal gratis aangeboden wordt.

Wat zal het worden ??? WordPress , Blogspot , Aminus3 ?  Dat ik het nog niet weet… We zullen wel zien hé

Noot: Het stoort me ergens, dat ze hier alle skynet-bloggers het mes op de keel zetten om te veranderen. Terwijl hier redelijk veel van de ouwe getrouwe bloggers min of meer digibeet zijn… oudere mensen,enz… die niet echt weten waar Abraham zijn digitale mosterd vandaan haalt… Maar toch hun verhaal kunnen brengen op een simpele skynet blog wijze… Juist Die mensen worden hier nu voor schut gezet… DAT stoort me echt in dit blog-stop verhaal !

 

Enfin soit… We wandelen nog even over het wonderbare geothermisch gebied aan de voet van de vulkaan… Ruik je de rotte eieren al ? .  Om alles scherp te hebben van het begin tot het einde van de foto maak ik gebruik van de “hyperfocale afstand”. Google weet daar alles van , dus !    Er zijn talloze gratis Hyperfocal apps voor op je smart phone (Baai de wee, ik gebruik Hyperfocal Pro)

 

 

 

 

 

Soms is het landschap zo waanzinnig uitnodigend dat het bijna smeekt voor een spiegeling !

Het pruttelend blauwe zuurwater in de vorige foto veranderd nu in blauw dooraderde ogen van een of ander mythisch wezen

 

Wezens

 

IJsland smeekt me echt

om haar mythische wezens

levend te maken

 

 

 

 

Een stralend blauwe hemel met witte schaap wolkjes… een zeldzaamheid in IJsland !

Het heldere polair blauw contrasteert heel mooi met de waanzinnige kleurenpracht op de grond. Tel hier de immer rokende geisers bij op en je bent echt in een andere wereld verzeild … Soms moet je echt in je ogen wrijven… droom ik nu ?? of is dat echt ??  Zo onwaarschijnlijk mooi is het daar

 

 

 

Zwavel

 

Giftige zouten

en vulkaanzwavel stoffen

zijn dodelijk mooi

 

 

 

 

De stoom dampen van een blauwe modder pruttelende geiser voelen echt niet heet aan… Je moet natuurlijk niet in die pruttelende modder put vallen want dan wordt je gegarandeerd levend gekookt ! Er zijn leuker manieren om dood te gaan hé ? Dit land blijft me verbazen !

 

 

 

 

Et voila… we zijn weer aan het eind van dit IJsland blogje gekomen.

 

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland natuur fotografie en haiku woordjes van eigen kweek .

 

Opmerkingen, tips, commentaren, enz, zijn steeds welkom  . Alvast bedankt voor je commentaar 

 

Salukes, en graag tot ziens

Dirk

 

Fietsvakantie in Nederland

Wij,  (ons madam en ik) + onze buurman (én zijn madam), hebben samen een leuke traditie opgebouwd 

Namelijk, elk jaar genieten we samen van een verlengd fiets weekendje ergens in Nederland. Dit doen we nu al een tiental jaar en het bevalt ons elk jaar meer en meer .  We zijn geen kilometer vreters, we maken kleine ritjes van 40 tot max 60km per dag. We hebben zo Nederland langs alle kanten al gezien en we zijn ‘verliefd’ op dat mooie vlakke land (alhoewel, als je in de Veluwe fietst bijvoorbeeld, daar vind je taaie heuveltjes hoor ). Op culinair vlak zijn onze noorderburen aan een grote inhaal slag  bezig ! Je kan er verdomd lekker eten hoor én dat meestal voor eerlijke prijzen. (Je moet ‘De Bonte Koe’ in Garderen eens proberen ! Toppie hoor )

Alleen… ik begrijp de Nederlanders hun liefde voor pindakaas of bami met een schijfje ananas niet… Die rotzooi vind ik nu echt niet te vreten (ja hallo kroket, begin ik nu ook Hollands te praten, alsjemenou ! )

In deze fiets vakantie-serie was onze “thuisbasis” een leuke B&B, in een oude boerderij, ergens in “the middle of nowhere” in Woudbergen. Een klein dorpje, waar de tijd nog wat achter hinkt en waar het zalig vertoeven én heerlijk rustig  is. Iedereen kent daar iedereen nog… Iets heel kostbaars dat spijtig genoeg in ons kleine Vlaanderen stilletjes & onmerkbaar aan het verdwijnen is…

Normaal slaap ik graag wat uit (ik ben van nature uit wat lui…) , maar op vakantie ben ik meestal heel vroeg uit de veren, nog vòòr de haan heeft gekraaid sta ik al fris gewassen buiten, genietend van de vroege ochtendmist, de ochtenddauw heeft de aarde nog amper bevochtigd…  De stilte kan je hier bijna aanraken… Zalig !

De zon klimt traag over de horizon, een paar spinnenwebben trekken mijn aandacht… Die zijden architectonische vangnet-hoogstandjes van de spinachtigen vind ik fascinerend !

 

Spinnenweb

 

In een spinnenweb

glinsteren dauwdruppeltjes

in de ochtendzon

 

 

 

 

In de weide naast onze B&B, hadden de koeien me opgemerkt… Ze dachten heel zeker dat ik de boer was en kwamen heel nieuwsgierig naderbij.

Het was een mooi tafereeltje vond ik… Koeien opduikend uit de mistige nevels … ergens diep in de vruchtbare Hollandse polders.

 

 

 

 

Soms zie je van die echt rare dingen… Een koe die zoals een wolf begint te ‘huilen’, met haar kop naar de zon (of de maan ?) gericht… Het was een geloei van hier tot in Tokyo, amai ni ! Zo’n koebeest kan flink wat kabaal maken. De loei decibels waren niet te meten ! Maar kom, ik heb er een leuke foto aan overgehouden . De blues legende, ‘Howlin Wolf’ heeft er niet aan

 

 

 

 

 

 

Ochtenddauw

 

In het sappig gras

klets nat van de ochtenddauw

grazen de koeien

 

 

 

Het wordt een mooie dag om te fietsen, dat is nu wel duidelijk…

We schrijven 5uur in de ochtend, de eerste zon verwarmt het land en laat mist nevels groeien. De lens heeft wat moeilijk door de condens… elke x minuten moet ik de lens droogwrijven met speciale poetsdoeken voor optisch spul. Dat beetje extra werk neem ik er graag bij, op dit uur proef ik de magie en de ziel van het land… een krekel tsjirpt , het snuivend grazen van de koebeesten… volmaakte rust ! Mijn mijmeringen ontmoeten hier Zjef Vanuytsel’s lied , “De zotte morgen’… ’t Waren Zen momentjes hoor !

De nacht sluipt weg de lucht verbleekt,
De schimmen vluchten zwijgend
En aan de verre horizon
Begint de zon te stijgen
En daar trekt uit de nevel op
De klaarte van de dageraad
Met in zijn schoot geborgen
De zotte morgen


(Klik hier voor:) Zjef Vanuytsel - De zotte morgen

 

 

 

 

Zelfde plaats als vorige foto, maar ipv ‘portret’ (rechtopstaande foto) mode, wil ik het mistige land proeven in ‘landscape (liggende foto) mode’. Rechts in de foto zie je reeds het prille ochtendrood opduiken in het door de mist subtiel gefilterde ochtend licht… Ergens begon een haan te kraaien …Ik krijg honger, mijn suikerspiegel moet dringend opgekrikt worden

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn vroege ochtend fotografie én uiteraard de Haiku woordjes van eigen kweek. Wordt zeker nog vervolgd…

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  . Alvast bedankt voor je commentaar 

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

 

 

Dirk

Sneeuw, minimalisme, ijs en bergen

Dat er in dit blogje graag van de hak op de tak gesprongen wordt, dat weten jullie ondertussen al wel . Enne… deze gewoonte ga ik niet veranderen, ik vind het leuk om te doen en wat verscheidenheid kan nooit geen kwaad hé

Dit logje begin ik met een sneeuw weetje…

Iedereen heeft al sneeuw gezien, in ons kleine landje, in de bergen, eender waar heb je al meerdere keren sneeuw gezien in je leven.

Waarde bezoeker, wat is volgens jou de kleur van sneeuw ??

Wit hoor ik je zeggen…

Wel, dat is eigenlijk niet waar ! Sneeuw heeft in werkelijkheid een licht blauwe kleur !

In onze hersenen gebeurt iets heel raar met die sneeuwkleur, namelijk onze hersenen filteren het blauw eruit en laten onze ogen geloven dat sneeuw wit is ! Raar, maar waar !

Echter, als je een foto neemt van sneeuw, dan zie je dat die een blauwe schijn heeft (de werkelijke kleur van de sneeuw). In onze ogen is die blauwe glans in de sneeuw foto ergens storend en onwerkelijk.

Maar je kent me ondertussen wel … Als ik een ‘probleem’ aankaart, dan geef ik je ook de “work-around” om dat probleempje te verhelpen

Met een digitale camera (ook met je smart phone) kan je de “blauwzweem”direct uit de sneeuw filteren.

Je moet gewoon de witbalans van je camera instellen op schaduw of bewolkt. Probeer maar eens, je zal zien dat je sneeuw foto’s met deze setting een (voor onze mensenogen) heel natuurlijke witte sneeuw kleur krijgen. Als het je niet lukt met deze 2 basic waarden, probeer dan manueel de witbalans wat scherper bij te stellen.  Tot zover het fotografie technisch hoekje

 

Het immens grote, bevroren meer smelt heel langzaam…  Wandelaars gooiden sneeuwballen over het ijs.

De groene kleur (algen ?) contrasteert heel mooi met de warme oker kleuren van het loskomend slijk.

Het is hier fluisterstil, je hoort alleen de wind , in de verte hoor je een vogel krassen

Tijd om te relaxen en te genieten van dit zalige bergland !

 

 

 

 

Wolkenkrabbers

 

De wolkenkrabbers

zullen het meer bevloeien

als hun sneeuw weer smelt

 

 

 

 

Smeltend ijs kan heel mooi zijn… In het tegenlicht kan je abstracte figuren zien in het smeltend ijs.

We genieten van dit magistrale uitzicht, we hebben alle tijd van de wereld… Missen we de geplande bergtrein naar ons hotel, dan nemen we gewoon de volgende trein .  Zo simpel is dat . Vakantie is een mooie uitvinding !

 

 

 

 

 

Dit uitgestrekt bergmeer met tegelijk keihard bevroren én plaatsen met reeds smeltend ijs nodigt de fotograaf in mij uit om composities te zoeken… Het is prettig “zoeken” naar vormen en kleuren

 

 

 

 

 

Bergmeer

 

De lente wind streelt

dat wit bevroren bergmeer

en laat het smelten

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit Oostenrijks winter logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Oostenrijkse berg en sneeuw fotografie én uiteraard de Haiku woordjes van eigen kweek. Wordt zeker nog vervolgd…

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  . Alvast bedankt voor je commentaar 

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

 

We zullen wel zien welk onderwerp ik dan uit de kast haal hé (ik weet het zelf nog niet )

 

Dirk