Voor de roestige foto’s van deze zondag, heb ik een selectie gekozen uit onze fotoshoot in het scheepvaart museum van Baasrode. Om overal foto’s te kunnen maken, hadden we een akkoord getekend dat we in dit museum niets, maar dan ook niets, zouden verplaatsen. Het museum moest in identiek dezelfde toestand blijven, als toen de laatste arbeider de scheepswerf had verlaten. Als je daarover gaat nadenken, dan is het alsof je een sprong maakt naar het verleden ! Jarenlang heeft de tijd hier ongestoord zijn gangetje gegaan én een wondermooi stoffig patina over het geheel gelegd !
Zomaar in het wilde weg foto’s maken heeft geen zin natuurlijk. Daarom besloot ik met een ‘plan’ te werken… 🤔 Mijn plan was om roestige stillevens te maken. Voorwerpen, dingen, die in een bepaalde volgorde of verhouding ten opzichte van elkaar liggen, hangen of staan, waren mijn eerste doel.
Op een oude, vermolmde werkbank, lag wat oud gereedschap, het patina van oxidatie kleurde het geheel in warme roest tinten.
Een andere oeroude werkbank trok mijn aandacht… oude smeermiddelen, draadsnijgereedschap, oude tinnen of metalen dozen. In zo’n atelier werken moet zalig zijn ! De erfenis van een arbeider, stielman… Een stilleven en eerbetoon… bevroren in de tijd !🤠
Zo’n oud atelier is ook een museum van industriële gereedschappen en technieken. Dit soort elektrische schakelingen zou de dag van vandaag niet meer kunnen in onze hedendaagse werkplaatsen ! Soms zie ik dit soort van levensgevaarlijke toestanden nog opduiken in YouTube filmpjes van ‘stielmannen’ in India. De mengeling en verhouding van koude en warme kleuren in dit stilleven vind ik wel iets hebben. De schoonheid van verval !
Om dit Roestig logje voor vandaag af te sluiten… Een stoffige verzameling van zelf gemaakt gereedschap, kalibers, trek en span gereedschappen, enkele las elektroden, een oud porselein of bakeliet stopcontact… Dit alles in een heerlijk smerige én gedeukte muur ! In deze oeroude atelier hing dezelfde metaal en rood gloeiend ijzer geur, als die waar ik vroeger in de smederij werkte ! Nostalgie 🙃
Hopelijk heb je genoten van mijn Roest op Zondag foto’s ? Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie 👍 en tot ziens in mijn volgend logje 😎
Bij het doorbladeren van mijn foto archief heb ik een ‘oude’ fotoshoot herontdekt ! Weet je nog dat we onderweg waren van Norcia (Italië) naar ons Belgenlandje ? Het vorige logje van deze serie dateert van 10 februari 2022… Mijn excuses dat ik dit laatste deel vergeten ben…
Nog even resumeren hoe ik deze foto’s heb gemaakt… Het was nacht, ik zat naast de chauffeur van de bus en had vrij zicht op de weg. Mijn camera stond op een statief, zo kon ik de kleinste beweging van de bus ‘registreren’. Het diafragma varieert van f8 tot f11 (maar ik zal bij elke foto de waarden van toen vermelden) De sluitertijd varieert ook, die is afhankelijk van het licht op de autostrade, als we een grote halteplaats naderen is er veel licht en verklein ik de sluitertijd, om geen overbelichting te krijgen.
Het was héél lekker om te spelen met dat toevallig licht 😎
Hoe remlichten voor ons héél abstract kunnen worden ! ISO 200, f/8 , 3 sec
Hier weet ik zelf niet meer hoe dit patroon tot stand is gekomen… Wat ik wel weet is dat je dit soort foto’s met elke camera kan maken, zelfs met de camera in je mobieltje ! Als je een gsm (met camera) in een houder op het dashboard plaatst, kan je als het donker is soortgelijke willekeur licht foto’s maken. ISO 200, f/8 , 1 sec
Hier naderen we heel duidelijk een of ander weg restaurant of tankplaats…
ISO 200, f/11 , 8 sec
De kleinste trilling of beweging wordt door de camera geregistreerd ! ISO 200, f/11 , 6 sec
Bij het wegrijden uit de halteplaats heeft mijn camera de straatlichten op deze manier gezien 😎 ISO 200, f/11 , 6 sec
Weer een of ander groot kruispunt van grote autostrades… Het is interessant om zien hoe een camera dit interpreteert ! ISO 200, f/11 , 6 sec
Een kluwen van stoplichten en autostrade verlichting
ISO 200, f/11 , 10 sec
Het verkeer wordt drukker, naarmate de ochtend ontwaakt ! ISO 200, f/11 , 8 sec
De laatste foto in deze serie… De batterijen in mijn camera konden nog juist deze foto aan ! Toen ik nog een volgende foto wou maken gaf mijn camera forfait wegens gebrek aan batterij 😉 Dit was de leukste busreis die ik ooit heb gemaakt 😋 ISO 200, f/11 , 8 sec
Ik hoop dat je van dit laatste “Spelen met licht – deel 4” logje hebt genoten !
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom ! Alvast een heel dikke merci voor je reactie 😎
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal gaan…. Nu ja, dat zien we volgende keer dan wel weer hé 😉
Vandaag, in de ochtend van 8 maart 2023 voorspelt het weerbericht sneeuw ! Het is afwachten natuurlijk… Maar in elk geval, moest er sneeuw liggen, dan kan ik er toch niet van genieten, omdat we van kinder oppas zijn bij onze kleinkinderen. Omdat ik sneeuw eigenlijk toch wat mis, ben ik in mijn omvangrijk foto archief gedoken en heb een mooi sneeuw foto setje opgedoken dat dateert van 8 februari 2021.
Corona dook toen op in het wereldnieuws…🥴!
De camera is de Sony A7 r2, de lens is de Canon 24/70 f2,8 L USM. De Canon lens is op de Sony body geklikt dmv een Metabones adapter. Alle elektronica koppelingen tussen body en lens werken 100% OK. Zoals altijd werk ik in het RAW formaat…
Die ochtend was het grijs, mistig weer… Het was dan ook redelijk moeilijk om een correcte belichting te verkrijgen… Je zal het ook al wel hebben meegemaakt dat je foto’s in de sneeuw er onderbelicht , te donker of te grijs uitzien… Dat komt omdat je vertrouwt op de lichtmeter in je camera…
De lichtmeter in ELKE camera is geijkt op de regel van 18% grijs die in 99% van alle foto’s een correcte licht waarde zal uitlezen. Maar in een sneeuwlandschap dat overwegend wit is, zal de lichtmeter in je camera blijven zoeken naar die 18% grijs in de foto, én zal alles onderbelichten om aan die 18% grijs te komen ! Het resultaat zal een grijze en/of onderbelichte foto zijn !
Hoe kunnen we dit belichting probleem oplossen ? Het antwoord is héél eenvoudig ! Zorg dat je 1 of 2 stops meer belicht dan nodig is. Fotografeer je manueel, zorg dan dat je sluitertijd 2 tot 4 maal langer is dan de sluitertijd die je camera je voorschotelt. (een statief kan dan nodig zijn !) Fotografeer je in diafragma voorkeuze (AV stand), zet dan je belichting compensatie draaiwieltje (of knopje) op +1 of +2 EV. Je zal zien dat je sneeuw foto’s veel dynamischer en meer sneeuwwit worden, als je op deze manier de lichtmeter wat in de goede richting duwt 🙃 Veranderingen in het weer (zoals hier met mist enzo) kunnen ook van grote invloed zijn op de lichtmeting van je camera. Enkele vuistregels om die invloeden weg te werken : Bij zwaar bewolkt weer : zet de belichting compensatie +1 EV Bij helder/bewolkt : +2 tot +3 EV Bij volle zon, geen wolken : 0EV tot 1 EV
Als je alleen in JPEG fotografeert, dan is het belichting ikoontje van ‘Sneeuw’ in het menu van ‘belichting’ voldoende om een redelijk goede belichting van sneeuw te krijgen. Maar dan zit je muurvast voor een eventuele verdere bewerking… Daarom werk ik altijd in RAW…
Genoeg technische uitleg… We gaan nu naar één van de mooiste plekjes in ons dorpje… Op de grens van Sint Martens Bodegem en Ternat kan je een prachtige, heuvelende paardenweide zien. In die weide staan enkele fruitbomen, wat hoge canada’s. De plaats waar de bomen groeien, lijkt wel een doordacht kunstwerk van een Japanse minimalitische tuin kunstenaar te zijn ! In mijn ogen is dit één van de mooiste plaatsjes in ons dorp.
Omdat voortdurend flinterdunne nevels het licht naar achter duwden, het ik door EV compensatie een mooie balans gevonden tussen de witte sneeuw op de grond én tegelijk de grijze sneeuwwolken in de lucht.
Zelfde foto als de vorige, maar hier heb ik in Photoshop mijn (ooit !) zelfgemaakt Orton action (handeling) op losgelaten 🙃 Het dromerige Orton effect vind ik passend bij dit soort fotografie.
Dezelfde weide, een andere kijkhoek… De grijze, sombere sneeuwlucht wolken bleven overheersen…
Twee tegen vijf ! De boom die het dichtst bij de camera staat, is verleden jaar omver gebliksemd… Nu is de stand 1 tegen 5… Van deze locatie zou ik graag een 4 seizoenen foto maken… Winter en zomer heb ik al… 😋
Nog een Orton action bewerking van de vorige foto… Het Orton effect, doet me altijd denken aan de prachtige droomfoto’s die David Hamilton (zaliger) vroeger maakte 🤔
Nog een andere kijkhoek in deze weide… Je kan daar ongeveer 60 meter van links naar rechts gaan, wat je telkens weer een héél ander beeld kan geven… De plaats waar de bomen staan, vind ik even mooi verdeeld als in een kunstige Japanse tuin ! De grijze nevels in de sneeuw wolken lossen stilletjes aan op !
Nog een Orton impressie van voorgaande foto… Het is duidelijk dat het licht veel helderder wordt ! In deze Orton bewerking valt de flinterdunne lijn tussen de grijze sneeuwwolken én de witte sneeuw op de grond bijna weg…
Hier heb ik +2 EV in gesteld. De sneeuw in de groene haag voelt echt als witte sneeuw en de grijze sneeuwwolken in de hemel voelen aan als echte sneeuwwolken.
De eerlijkheid gebied me het volgende te zeggen…🙃 In de weide staken soms storende plukjes gras of lelijke takjes boven de sneeuw… die heb ik weggefotoshopt om een mooie, smetteloos witte sneeuwweide over te houden 😋
Dezelfde foto als de vorige, maar dan overgoten met een Orton sausje dat alles verzacht !
Van de zelfde Orton foto als hierboven, heb ik deze Z/W impressie gemaakt… Deze vorm van minimalisme vind ik nog juist kunnen 😎
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet. We zien dat wel als het zover is hé ? 😊
Voor het Roest Op Zondag logje van vandaag, vind ik het beter om verder te gaan waar ik het “Roest Op Zondag” van verleden week was gestopt. Zo nu en dan wat chronologische orde brengen in de algemene thema chaos in mijn logjes kan zeker geen kwaad 🙃
In ons dorpje & ook in de omliggende gemeenten groeit het aantal cortenstaal elementen… fiets parking, omheiningen, afsluitingen, enz We zien het overal opduiken ! Maar de “charme” van cortenstaal heeft lang niet dezelfde ruwe schoonheid als die oude, verweerde, verroeste metalen dingen die héél kunstig door de tand des tijd zijn aangetast ! De oeroude (minstens 30 jaar !) ijzeren poort in de Sint Martinusstraat in Beugem is in mijn ogen een kunstwerk, gepokt én gemazeld door de genadeloze molens van de tijd zandloper
De 13 jaar oude systeem camera (Fuji X100) doet zijn ding nog naar behoren… (al moet ik soms eens zoeken naar het hoe,wat,waar). De (vaste !) lens op deze oude camera is een 23mm (breedhoek) lens met een diafragma van f2 tot f/16. De ingenieurs van Fuji hebben een héél handig ‘macro’ standje in een sneltoets ingevoegd, waardoor ik redelijk gedetailleerde (pseudo) macro opnames kan maken. Noot: Intussen zijn van deze oer-camera 4 verschillende updates gemaakt… De Fuji X100S , X100T, X100F en de X100V. Het zijn zeker allemaal leuke hebbedingetjes, met heerlijke mogelijkheden, maar zo blijft een mens kopen hé ? Misschien koop ik de X100V ooit eens tweedehands ? Maar héél zeker niet nieuw…
Ik vond het al heel mooi dat ik deze redelijk gedetailleerde macro kon maken van een héél klein deeltje van de verroeste ijzeren poort, met een 13 jaar oude camera die ooit dé eerste straatfotografie camera was in het toen onbekende wereldje van de systeemcamera…
Wat ik hier wil zeggen… Met een oeroude & verouderde camera kan je nog steeds de mooiste foto’s maken ! Besef dat je camera je foto niet maakt… maar dat jezelf aan de knoppen draait om je foto te maken 📷👍
Hopelijk heb je genoten van mijn Roest op Zondag foto’s ? Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie 👍 Tot ziens in mijn volgend logje 😎
Zelfs in de winter is de Nationale Plantentuin van Meise open. Natuurlijk zal je daar geen zomerse bloemen of lentebloeiers zien, maar in de tropische serres kan je als fotograaf veel fotopret beleven 🤗 En voor die pret doen we het tenslotte Begin februari 2023 was het overwegend grijs en regenachtig. In de serres was er daardoor niet echt veel licht… Je kan de ISO omhoog jagen om snellere sluitertijden te krijgen, maar dan heb je kans op digitale foto ruis en andere onplezierige dingen die je wil vermijden. Daarom gebruikte ik een flitser met een softboxje errond om zachter licht te krijgen. De flitser staat niet op de camera, maar hield ik in mijn hand of klemde die met een gorillapod ergens aan een of andere tak of paaltje. De flitser werd gestuurd via een draadloze controller. De flitser zelf staat op manuele stand, zodat ik zelf de controle heb over de flitslicht sterkte. Baai de wee… ik werk nooit met TTL op een flitser… TTL = de A van automaat… daar heb ik een hekel aan.
De ingang van de woestijn planten serre … Talloze slingerplanten woekeren over de wandelpaden… (Deze foto is zonder flitser gemaakt) Hier voelde ik dat de natuur altijd het laatste woord zal hebben… en dat de mensheid moet beseffen dat we anders moeten gaan leven…
Cactussen zijn echte overlevers ! Ze hebben een manier gevonden om het minieme dauw water in de woestijnen op te slaan, om zo de verzengende woestijn hitte te weerstaan !
Een diagonale compositie…
Deze cactus (zo’n 30cm hoog) bestaat uit 5 “platen” die ster gewijs groeien. Elke ‘plaat’ heeft een héél venijnige stekel rand !
Een tropisch plantje dat op 2 februari al in bloei stond. Uit die kleine, groene knopjes groeien lange rode “”stengeltjes”, met op de uiteinden een of ander donker gekleurd knopje. De naam van deze (plant, bloem ?) heb ik niet gevonden…
In het zelfde rode stekelig plantje trok een beweging mijn aandacht… Tussen de rode stekeltjes zag ik tientallen piepkleine mieren ! Volgens mij zijn dit faraomieren. Deze beestjes zijn ongeveer 0,2cm lang.
Een ander rode draadjes plantje… Hier zie je beter hoe de mieren in en op dit plantje leven.
Stilleven van een verdord takje…
Nieuw groen begint met mondjesmaat te groeien in de woestijn serre.
Cactussen kunnen de meest rare vormen aannemen ! Deze cactus plant voelt als een keihard, opgerold droog blad, met een blauw/zwarte stekelrand. Overlevings evolutie kan de meest rare vormen aannemen !
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet. We zien dat wel als het zover is hé ? 😊
De Roest foto’s van vandaag heb ik verleden week geshoot in het dorpje waar ik woon. Namelijk in Sint Maartens Bodegem (Deel gemeente van Dilbeek). Ons kleine dorpje is op sommige vlakken blijven ‘steken’ in de mallemolen van de vooruitgang. Het landelijke, het volkse karakter van ons dorpje (voor zolang het nog zal duren…) maakt dat het hier nog goed is om te leven.
Leuke roest fotografie schoonheid moet je meestal niet te ver gaan zoeken… Je vind roestige schoonheid meestal vlak naast je eigen deur 😃 Deze ‘Beugem’ roest route o pen ik met een oude ijzeren poort, die al minstens 33 jaar uitwendig onaangeroerd heeft bestaan… Deze roestige locatie heb ik meer dan 30 jaar, te voet gepasseerd, om de trein richting Brussel te nemen voor mijn werk. In al die jaren heb ik dikwijls plannen gemaakt om deze poort te fotograferen, maar er kwam altijd wel iets tussen… Verleden week heb ik uiteindelijk de koe bij de horens genomen ! 🤠 Het regende niet, dat is al een reden om te gaan wandelen !
De camera is mijn eerste spiegelloze camera ooit : De Fuji X100. Een 12,3 mp APS-C camera met een vaste f/2 lens van 23mm (FF formaat = 35mm) en de eerste hybride zoeker. Deze (nu !) oldtimer heb ik in oktober 2010 gekocht om vooral straatfotografie te doen en het toestel staat nog steeds zijn mannetje op vlak met wat ik ervan verlang 👍
Dé ijzeren poort (op 100meter van het NMBS station)… Groen, grijs en lichtblauwe verf is zichtbaar in de afbladderende verflagen waar het eroderende roest de bovenhand krijgt…
In deze camera zit een “macro” stand, die je toelaat om vanaf 50cm een detail opname scherp te fotograferen. Deze macro impressie van roestig, verweerde verf, én mos structuren vind ik de moeite waard !
Je kan altijd nog wat dichterbij komen, om de details van een paar tientallen jaren roest te ontdekken !
Op ongeveer 30cm afstand (op de macro stand) kon ik deze details in de verf én de roest structuur zichtbaar maken ! In deze ‘roest’ foto meen ik een soort van papegaai te zien 🙃
Hopelijk heb je genoten van mijn Roest op Zondag foto’s ? Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie 👍 Tot ziens in mijn volgend logje 😎
We zijn weer terug in het wonderbare geothermische gebied van Hveravellir. De camera is nog steeds de Fuji XH1 , de lens is de Fuji X 80mm f2,8 macro. Bij sommige foto’s had ik de Raynox DCR 250 achromaat voorzetlens gebruikt, waardoor ik nog dichterbij dan 1:1 kon geraken. (intussen heb ik ontdekt dat ik met een tussenring van 16mm met die zelfde lens tot een 1,27:1 macro vergroting kan komen…). Nog wat korter dus 🙃 In dit IJsland logje ga ik uit goede gewoonte verder waar ik met het vorige IJsland logje was gestopt. (Baai de wee… Het vorige IJsland logje kan je hier (her)lezen.)
Normaal gezien fotografeer je in IJsland met een groothoek lens, om de grootsheid van het land te “vangen”. Maar in het geothermische gebied van Hveravellir heb ik juist het omgekeerde gedaan ! Mijn bedoeling was heel eenvoudig : De grootsheid van het niet altijd voor het blote oog zichtbare kleine macro wereldje in IJsland op te zoeken én net dat wondere kleine wereldje te fotograferen. Ik wou ook geen exacte afbeeldingen van die werkelijkheid maken… Als je een macro lens mét gevoel gebruikt… dan kan je als het ware schilderen met je lens. Het gevoel van kinderlijke verwondering bij het zien én ontdekken van dit kleine IJsland macro wereldje… Dát gevoel wil ik weergeven in mijn foto’s 🤠
Naast de kleine gracht met zwavelhoudend water ‘groeit’ een chemische troep. De kleuren van deze zwavel verbindingen vind ik prachtig !
Als je deze foto’s ziet, dan denk je meteen aan een landschap… Niet is minder waar hoor ! Wat je hier ziet is al bij al 30 bij 20cm groot… De piepkleine golfjes die je links en rechts opmerkt, worden veroorzaakt door de immer aanhoudende trillingen die veroorzaakt worden door de geisers en vulkanische activiteit.
Het betoverende landschap in dit kleine wereldje… Dat ik die middag alleen een macro lens mee had, heb ik me geen seconde beklaagd 😎 Dankzij de macro lens kon ik foto’s maken die je zelden of nooit van IJsland gepubliceerd ziet !
Zwavel verbindingen kunnen de meest rare vormen aannemen ! Deze sponsachtige laag die boven stromend zwavelwater ‘groeit’ is iets dat uit een andere wereld lijkt te komen ! De oppervlakte hier is ongeveer 10 bij 10cm…
Een beetje verder, waar er terug groene algen slierten mee dansen op de beweging van het zwavelhoudend water… Het oppervlak is ongeveer 20x15cm…
Zelfde plaats als bij de vorige foto… Alleen ben ik hier heel dichtbij gekomen. De afstand tussen de algenslierten en de lens was ongeveer 30cm. Het oppervlak is ongeveer 15x10cm…
Weer dezelfde kijkhoek als bij de vorige foto… De afstand tussen de algenslierten en de lens is ongeveer 20cm… Hier was ik maximaal dichtbij gekomen, want meer dichterbij stelt de lens zelfs niet meer scherp ! Het oppervlak is ongeveer 8x8cm… (De macro verhouding is nog altijd 1:1) Heb ik hier de technische grenzen van de macro lens bereikt ?? Het waarom van de Neen zie je in de volgende foto 😋
Maar toch kon ik gelukkig nog wat meer dichtbij komen ! 😃 Hiervoor had ik de Raynox 250 voorzetlens gebruikt, waardoor ik nu een 1,27:1 macro verhouding heb ! De afstand tussen lens en onderwerp is +- 8cm. Het gefotografeerd oppervlak is ongeveer 5x5cm… Geef toe, met een klassieke breedhoek lens had ik deze buitenaards aanvoelende schoonheid nooit ontdekt 😋🤗 Deze fotoshoot was dan ook een aaneenschakeling van YESS gevoel 🙃
Terug naar de macro lens zonder Raynox 250 voorzetfilter… De eeuwenoude, voortdurend aangroeiende zwavelwater inwerking, heeft het landschap een zodanig unieke vorm gegeven, dat je je eigen ogen niet meer gelooft ! Het oppervlakte van deze scheikundige zwaveltroep foto is 20x30cm…
Om dit logje voor vandaag af te sluiten… Op een gegeven moment kwam een zwak zonnetje nog eens piepen ! 🌞 Het licht veranderde natuurlijk direct ! In dit landschap van versteende zwavel laagjes in de meest ongelooflijke vormen en kleuren kon ik me als fotograaf maximaal uitleven ! Maar die foto’s zijn voor een volgend logje 😎
Et voila, we zijn weer aan het eind van een IJsland 2019 logje (editie 50 reeds !) gekomen. ‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland indrukken, nabeschouwingen & overpeinzingen over de ongelooflijk mooie natuur in het ongelooflijk wonderbare Hveravellir !! Alvast een dikke merci voor je bezoekje én reeds ferm bedankt voor je reactie !
Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…
We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé
Nederland blijft me verbazen ! Een fietsvakantie in Nederland is altijd wat nieuwe dingen ontdekken… Soms kom je dan dingen tegen, die je echt niet voor mogelijk houd !
Zoals een verzameling raar uitziende metalen beelden. De beelden voelen aan als een kruis bestuiving tussen onmogelijke insecten, buitenaardse wezens en fantasy figuren. Laat dan alle beelden dan nog eens prachtig beroest zijn… en het Roest thema voor vandaag is weer een feit ! (De foto’s dateren uit 2013 en zijn geshoot met mijn oude Canon Powershot G11)
Als je zo’n kanjers ziet opduiken naast de weg, dan neem je daar toch rustig de tijd voor hé ? Deze lieve roestige knapperd is ongeveer 2,5m hoog !
In deze ruige beelden zit een ontembare schoonheid verweven vind ik. Het voelt op een vreemde manier ietwat oosters aan, van de andere kant voelen de rondingen eerder organisch aan. Het is moeilijk om er een definitie op te plakken vind ik… Maar dat alle beelden lekker kunstig zijn… dat vond mijn vrouw ook 😊
Als je de beelden uit verschillende hoeken gaat bekijken, dan voel je soms invloeden van grote kevers… Een vliegende hert bijvoorbeeld deed me hieraan denken ! Ook de manier hoe deze beelden zijn gemaakt vond ik héél interessant. Er is laswerk, smeedwerk, klinknagel werk, metaal plooiwerk, enz gebruikt om deze prachtige structuren leven in de blazen !
Een detail foto van héél nabij, toont heel mooi hoe deze metalen reuzen zijn opgebouwd… Per beeld zijn er letterlijk honderden afzonderlijke stukken metaal gebruikt om het beeld te maken. Elk stuk metaal is op voorhand in de juiste vorm gesmeed. Je kan al raden wat voor enorm werk dit is geweest ! De verschillende kleuren die je ziet in het metaal, zijn het resultaat van het verhitten van dat metaal (in een smidsvuur of met een halogeen gasbrander, tot het ijzer een bepaalde kleur krijgt en dan direct dat metaal afkoelen in héél warme olie. (dit noemt men ‘temperen’ en ‘fixeren’) Wat me ook opviel is dat deze beelden enorm veel vlijmscherpe hoeken en uitstekels hebben… Voor spelende kinderen (én onoplettende ouders) kan dit gevaarlijk zijn…
Hopelijk heb je genoten van mijn Roest op Zondag foto’s ? Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie 👍 Tot ziens in mijn volgend logje 😎
Voelen jullie ook die eerste lentekriebeltjes ?? 🌞 Het gevoel dat de lente eindelijk is begonnen ! 🙃 Dat moment dat de eerste voorjaarsbloeiers hun kopjes aarzelend boven de grond laten groeien… Dat eerste bloemekes moment vind ik elk jaar weer opnieuw zalig om te beleven ! Nu ja, het kan zeker nog lelijk spoken, vriezen, sneeuwen, regenen, enz … maar als de eerste sneeuwklokjes groeien… Dan is de winter (wat mij betreft) min of meer achter de rug 🤠
De locatie (overstroming gebied in Dilbeek SMB) waar ik vroeger de sneeuwklokjes ging fotograferen, is nu niet meer toegankelijk… Heel het gebied is omheind, daar grazen nu Schotse Highlander koeien… (met van die enorme horens !) Als je die ruige beesten ziet lopen, dan heb je geen zin meer om over de prikkeldraad te kruipen om de sneeuwklokjes te zoeken… Maar gelukkig heb ik in Wambeek een klein bosje gevonden, waar de sneeuwklokjes nog volop kunnen groeien …
De camera is de Sony A7r2 , de lens is de mechanische 100mm f/2,8 2:1 Laowa lens. Over de lens zonnekap heb ik een doorzichtig plastiek zakje laten wapperen, om zo een onvoorspelbare onscherpte te verkrijgen in de buitenranden van de foto. Er is géén statief gebruikt ! De focus is voor elke foto bepaald dmv Focus Peaking. Omdat ik het scherm van de camera kan kantelen, is het heel simpel om Focus Peaking te gebruiken. Vroeger moest ik plat op mijn buik gaan liggen om de sneeuwklokjes te fotograferen… Nu moet ik me alleen bukken 😎 Focus Peaking is een prachtige uitvinding !
Het doorzichtig plastic zakje, dat over de zonnekap “waaiert” zorgt voor een ‘dromerig’ gevoel vind ik. Je moet er alleen voor zorgen dat het centrum van je lens min of meer onbedekt blijft.
Het grote diafragma (hier f/2.8) zorgt voor een héél beperkte scherptediepte, waar je als fotograaf een enorme vrijheid hebt om je gevoel in de foto te leggen… Als je macro fotografie benadert als een subjectieve reflectie van de werkelijkheid, dan ben je niet goed bezig… Als je als macro fotograaf op zoek gaat naar de ziel der dingen… én daarvoor de enorme mogelijkheden die een macro lens je geeft bewust gaat gebruiken… dan ga je een fantastische reis tegemoet 🤗👍
Spelen met het aanwezige licht, maar zeker ook gebruik maken van de omgeving… Een rustige achtergrond is onontbeerlijk bij macro fotografie.
Deze foto is gemaakt bij volle namiddag zonlicht ! Om overbelichting te voorkomen én het geheel wat te onder belichten, heb ik gewoon een 1-punt-licht meting gedaan op het witte bloemetje. De camera gaat er vanuit dat er gemiddeld 16% grijs zit in een foto… Als je de camera zijn licht laat meten op dat wit bloemeke, dan zal de camera het geheel onderbelichten, om toch aan zijn 16% gemiddelde grijswaarde te komen. Op deze manier kan je je camera serieus nijg in het ootje nemen, en toch leuke foto’s nemen in een overbelichte omgeving 🙂
Bij deze foto heb ik scherpgesteld op de onderste bloemekes (die het dichts bij mij staan). Door de grote hoeveelheid sneeuwklokjes die wat verderop openbloeien probeerde ik zo een ruimtelijk gevoel van afstand te maken.
Er groeien daar een paar duizend sneeuwklokjes in dat bosje… Maar toch is elk bloemeke een wereld apart in mijn ogen 🙂 Wie het kleine niet eert… je kent de rest wel 🌼
De achtergrond bij dit soort fotografie is héél belangrijk… Wat dorre takjes, bruine, oranjerood stukken boomstam, die juist uit de scherpte van de focus vallen kunnen de achtergrond van je foto laten ‘leven’ !
Wat experimenten met je kijkhoek kan ook leuke momentjes opleveren 🙂 Hier heb ik het plastieken zakje wat verder over de zonnekap laten “wapperen”. In de achtergrond zie je terug dat als willekeurige wazige lijntjes 🙃 Schilderen met je lens, weet je wel 😊
Om dit ‘Lente Prikje’ logje voor vandaag af te sluiten… Hier heb ik wat extra ‘gespeeld’ met het doorzichtig plastic zakje dat ik over de zonnekap had vastmaakt met een elastiekje. Je ziet hier in de achtergrond compleet willekeurige, maar altijd wazige strepen én patronen verschijnen… Om de achtergrond wat ‘warmer’ te maken, heb ik gewoon de witbalans op ‘schaduwen’ gezet 🙂
Ik hoop dat je genoten hebt van dit eerste “Lente Prik” logje ! Er komen nog meer logjes over deze zalige sneeuwklokjes… Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom. Alvast een dikke merci voor je commentaar ! 👍
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet…
Vandaag spelen we nog maar eens op verplaatsing… Voor de zondagse portie roest gaan we naar de abdij van Stavelot. (Meer info daarover vind je hier). Van het interieur van de abdij zelf, ga ik weinig vertellen of laten zien, omdat daar geen spatje roest te vinden was 😋
In de abtij tuin had ik oude, smeedijzeren hekkens en afsluitingen “ontdekt”. Dat kon mijn liefde voor oud roest & kunstig smeedwerk hartje in overdrive zetten 🤠 Omdat ik vroeger zelf dit soort smeedwerk heb gemaakt, kan ik het vakmanschap, waarmee dit geheel gemaakt is, ten zeerste waarderen !
Vandaag de dag zo’n poort na-maken is echt onbetaalbaar geworden ! Het is massief ijzer en de meeste ornamenten bestaan uit gietijzer ! Deze poort restaureren is al een flinke klus op zich ! Moest ik deze poort mogen restaureren zou ik het opgekuist en opgeschuurd geheel in matzwarte menie verf zetten en de ornamenten met goudverf eruit laten springen.
In dit detail is duidelijk te zien dat hier kunstig laswerk én verfijnd smeedwerk is gebruikt om deze poort te maken. Als ik dit allemaal zie, dan krijg ik weer zin om in de smidse terug aan de gang te gaan 😊
Nog een ander detail van dezelfde poort vertelt me dat het hoogtijd is om deze poort nog van de ondergang te redden… 🥴 Je kan roest tot op een zekere hoogte wegwerken én het geheel restaureren, maar als de tand des tijd te ver en te diep heeft geknaagd, dan vrees ik dat deze prachtige poort voor de mitraillesis… (in de vak wereld van smederij en laswerk, spreken we niet van ‘oud ijzer’,maar spreken we van mitrailles of ferraille vraag me niet vanwaar deze ‘verfransing’ komt, want dat weet ik zelf niet 😎) Veel woorden uit onze Vlaamse taal zijn afkomstig van het Frans…
Een zwart/wit impressie van voorgaande foto… Zonder oude verf én roestkleuren valt de schade die door de roest en door weer & wind is veroorzaakt, nog meer op vind ik… Het is echt zonde om zo’n prachtig vakwerk te zien verkommeren ! ☹🤔
Hopelijk heb je genoten van mijn Roest op Zondag foto’s ? Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie 👍 Tot ziens in mijn volgend logje 🙂
Fotografie als een rode draad door mijn leven 