Herfst in Sint-Martens-Bodegem (Deel 3)

Na het macro wereldje in de nationale plantentuin (Meise),

en de Venetiaanse maskers groep in Groot Bijgaarden,

spelen we terug een thuiswedstrijd in Bodegem city

Eind november 2019 was het nog steeds volop herfst…

De gebruikte camera is nog steeds de Sony RX10 mark 3.

Vuur in de hemel,

dat doorheen de wolken gloeit,

een zonsondergang.

Het felle licht in het zwerk zorgt voor zalig tegenlicht 😎

Korenbloemen, als toekomstige meststof voor de velden.

Die bloemekes hebben iets vind ik !

Deze opname is gemaakt vanop bijna 3 meter afstand, 600mm, f4.

Het is geen macro (1:1), maar het komt wel aardig in die buurt 😉

Die Sony RX10 is een camera die me echt wel bevalt !

Aan de veldranden

groeien paarse bloemekes,

vol zomer geuren.

Op 200 mm heb ik nog een mooi zachte achtergrond (bij f4).

Ook de kleinste details zoals de piepkleine ‘haartjes’ op deze plantjes,

blijven zichtbaar en zijn scherp.

Hier had ik een gele korenbloem geplukt en ze op een weidepaaltje

vastgeklemd. De (intussen) grijze wolkenhemel isoleerde het bloemeke.

Over dit eindresultaat was ik best tevreden mee 😎

Al dat grijs bracht me op een leuk ideetje

Waarom niet alle geel selecteren en deze selectie omkeren ?

Daarna van deze nieuwe selectie een zwart/wit bewerking maken dmv Nik Tools …

Et voila, een kleur-zwart/wit spielerijtje op voorgaande foto,

mét de nadruk op geel 😉

Een treurwilg is in beste doen al een treurboom an sich vind ik…

De herfstkleuren benadrukken het ‘treuren’

Titel van deze foto: Treurboom

Nog wat meer inzoomen op deze ‘Treurboom’,

zodat de warme herfstblaadjes de aandacht krijgen die ze verdienen…

Treurende takken,

de droefheid van een treurwilg…

ik hoor een vogel !

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit herfst logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn herfst fotografie

én natuurlijk de nederige haiku herfst poëzie woordjes van eigen kweek.

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je reactie, tips, die waardeer ik ten zeerste

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Groetjes, Dirk

Architectuur, Luik Guillemins (Deel 8)

In het vorige logje “speelde” ik met de architectuur van het Atomium.

Ook vandaag blijf ik met architectuur ‘spelen’, maar dan op een heel andere locatie 😎

We zijn terug in Luik Guillemins, het wondermooie trein station, ontworpen én gebouwd

door de geniale architect Santiago Calatrava.

Sommige foto’s heb ik ‘bewerkt’ met mijn ‘spiegel’ techniek,

andere foto’s zijn dan weer ‘normale’, onbewerkte foto’s.

Met onbewerkt bedoel ik zonder spiegelingen, rotaties, uitgeknipte vormen,

water filters , enz.

Alle (RAW) foto’s zijn natuurlijk bewerkt in de digitale doka van Photoshop.

Die bewerkingen bestaan uit contrasten bijsturen, eventueel de witbalans corrigeren,

verscherpen waar nodig.

Alleen heel basic gedoe dus, omdat een foto voor mij vanaf de bron,

zo goed mogelijk moet zijn.

Als je in JPEG foto’s maakt, corrigeert de camera zelf al die dingen. Een automaat dus…

Als je in RAW werkt, moet je al die basis bewerkingen zelf doen,

maar dan heb je het eindresultaat zelf in de hand hé 😉

Op automaten heb ik het niet zo… zeker niet in fotografie !

De eerste foto is gewoon 180° omgedraaid….

Het zijn metalen steunberen die het dak dragen.

Het dak bevind zich hier dus beneden 😀

Het spel van licht en schaduwen vond ik fascinerend !

De immense grootheid van dit gebouw zorgt ook dat het perspectief

heel interessant wordt om te zien

De ‘spiegeling’ van een roltrap creëert iets dat niet bestaat…

Je ziet het wel, maar het bestaat niet echt… 😉

Een stalen constructie van golvende lijnen…

Calatrava is een genie in mijn ogen

Een stalen ballet,

van golvende steunberen

lijkt wel te dansen

Als je met een breedhoeklens van dichtbij een gebouw fotografeert,

dan lijkt het wel of het gebouw ‘gekanteld’ wordt naar achter.

Met een tilt-shift lens kan je dit euvel corrigeren bij de bron,

maar een tilt-shift lens is redelijk duur…

Maar gelukkig is er in Photoshop ACR (de RAW converter) een functie die de misvorming

in het lens-perspectief kan wegwerken maar…

En zoals steeds in fotografie is er een maar…

Wat je wint van de ene kant, moet je inboeten aan de andere kant.

Als het perspectief gecorrigeerd word door die ACR perspectief functie,

moet je de foto wat bijsnijden. Je verliest wat van je oorspronkelijke foto.

Daarom dat ik in zo’n gevallen de foto wat breder maak van bij het begin,

dan is het verlies van bijsnijden te verwaarlozen 😎

Geruisloos galmend

zingt een geluid van stilte

in de kathedraal

Origineel is het een detail opname van een metalen steunvleugel…

Een uitsnede en een horizontale spîegeling maakt er een futuristisch bouwwerk van…

of een of ander robotwezen uit een cyberpunk of steampunk film 😉

Wat zie jij erin ??

De multi-lens functie uit de NIK tools kit is een plezier om mee te werken 😉

Een (hier onzichtbare) fotograaf maakte foto’s, samen met zijn model

die duidelijk balletlessen volgt of gevolgd heeft.

De trappen , een achteloze voorbijganger, het rode doek…

Alle elementen passen bij elkaar 😉

We kregen toelating van deze mensen om ook een foto te maken 😎

waarvoor mijn eeuwige dank !

Het rode doek als afscheid van de vriendelijke fotograaf en zijn balletmeisje

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn architectuur & spielerij fotografie.

maar ook de Senryu poëzie woordjes van eigen kweek…

Vandaag geen Haiku poëzie, omdat Haiku een dichtvorm is van de mens naar de natuur toe.

De Senryu poëzie beschrijft alleen de mens in zijn gewoonheid.

Het Senryu gedicht veroordeelt de mens niet en word nooit cynisch.

De mens staat hier centraal met al zijn hebbelijkheden en ontwikkelingen

In dit logje zien we een architectuur natuur, gemaakt door en voor de mens…

Daarom pas ik me hier dichterlijk aan

Deze fotoreeks krijgt heel zeker nog een vervolg hoor 😀

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom .

Alvast een dikke merci voor je commentaar !

Salukes, en graag tot ziens in mijn volgende logje…

Over wat, waar, wanneer, hoe enz…?? Dat zien we nog wel hé

Dirk

Herfst in Sint-Martens-Bodegem (Deel 2)

Van de zalig mooi gekleurde zonnebloemen in “la douce France”,

gaan we naar een andere heel kleurige wereld…

Naar de zalig mooie herfstkleuren in mijn dorpje , anno 2019

Het bos is ontploft

een full color explosie

daar is de herfst weer

Hoe mooi kan een verdord blad wezen,

als de zon haar diffuus licht erdoor mag schijnen 😎

Fotografie is een typisch voorbeeld van woordvorming

uit de hedendaagse technische woordenschat.

In de technische en wetenschappelijke woordenschat,

worden nieuwe woorden meestal gevormd met stammen van woorden

uit het klassieke Grieks (of het Latijn) of een combinatie van beide.

Zo is televisie of automobiel een combinatie van een Grieks woord (tele “ver” en auto “zelf”)

en een Latijns woord (visie “zien” en mobiel “beweegbaar”).

Het woord fotografie bestaat uit twee Griekse woorden fotos “licht” en grafein “schrijven”.

Je kan het dus ongeveer omschrijven als “met licht schrijven”.

In het herfstseizoen kan de zon heel mooi diffuus & warm avondlicht uitstralen.

Op zo’n momenten voelt het echt alsof ik schilder of schrijf,teken met mijn lens 😉

Warme herfstblaadjes

ruisend ritsel gefluister

natuurgeluidjes

Rechtover ons huis is een prachtig bos, van enkele hectaren groot.

Helaas is heel het bos ongeveer 20 jaar geleden opgekocht door

een heel kapitaal krachtige zakenman.

Om zijn domein te beveiligen heeft meneer een hoge muur en/of

hoge draadraster afspanningen (mét prikkeldraad en al) rondom

zijn terrein laten bouwen.

Sindsdien is dat bos verboden voor plebs zoals wij…

Maar mijn fototoestel kan hij niet tegenhouden ! 😎

Je kent dit spreekwoord wel: ‘Apen apen apen na’ 🙂

Hier kan je zeggen ‘Blaadjes apen blaadjes na’ 😉

Rond 15u30 is het november licht meestal heel zacht en warm.

De zon staat dan ook heel laag. Hoe zou dat komen ?

In dat zalige licht is het echt heerlijk om te fotograferen 😎

Als de zon warm schijnt

kan je het mooiste licht zien

dan maak ik foto’s

Naast ‘de muur’ is een klein natuurlijk vijvertje.

Bij windstilte & warm avondlicht kan je daar leuke reflecties in het water zien.

Die reflecties brengen me op een idee !

Wat als ik bovenstaande foto nu eens 180 graden draai ?

Het zou de wereld gezien door een surrealistische bril kunnen zijn 😀

Als we een stapje verder gaan en in photoshop een simpele verticale spiegeling maken…

Het is niet dezelfde foto als hierboven. Bij deze foto heb ik wat meer uitgezoomd,

zodat ik een vijver rand van herfstblaadjes in de foto kreeg.

De gereflecteerde weerspiegeling van een reflectie…

Alles is subjectief hé ? 😉

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit herfst logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn herfst fotografie

én natuurlijk de nederige haiku herfst poëzie woordjes van eigen kweek.

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je reactie, tips, die waardeer ik ten zeerste

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Groetjes, Dirk

Op zoek naar zonnebloemen

Omdat het de laatste dagen niet veel meer doet dan regenen en nog eens regenen,

neem ik je nog eens mee naar de warme Franse zomerzon, anno 2017.

We waren daar op vakantie in de Dordogne streek en hadden die dag

het stadje Bergerac bezocht. (Klik hier voor het Bergerac-bezoek)

Op de terugweg naar Les Eyzies (onze camping) reden we door

de uitgestrekte zonnebloem velden én genoten ervan

Die zonnebloem warmte van toen deel ik graag met al mijn bezoekers 😉

Het was die dag nogal warm geweest…

Dat het ging uitdraaien op een flink zomer onweer, was duidelijk.

Maar ik heb liever onweer wolken dan een saai blauwe lucht 😎

Draaiend naar de zon

om volop te genieten

onze Tournesol

Een gevleugelde zonnebloempitten dief aan het werk 😉

Onlangs heb ik ergens gelezen dat bloemen ongeveer

130 miljoen jaar geleden ontstaan zijn…

Dat is heel wat langer dan wij, mensen reeds bestaan.

En in ons korte bestaan hebben we als mensheid al heel veel kapotgemaakt…

Dan doen de bloemen en planten het verdorie veel beter dan wij

Het is fantastisch vind ik, om te zien hoe deze bloemen groeien !

Er zit een wiskundig patroon in.

De natuur is een oneindige bron van verrassingen 😎

Het zal gaan stormen

maar zonnebloemen volgen

hun zon zoals steeds

Het is ongelooflijk als je ziet hoe uitgestrekt die zonnebloem velden zijn !

We eindigen dit logje met een vraag

Weet je waarom een zonnebloem naar de zon draait ? ? 😉

Onvolwassen planten waarvan de bloemknop nog niet geopend is, vertonen heliotropisme:

overdag draait de bloemknop op zonnige dagen mee met de zon.

’s Nachts keert de bloemknop terug naar de oostelijke stand.

Deze dagelijkse beweging wordt bewerkstelligd door ongelijke groei en

door celstrekking van de bloeistengel.

Een zonnebloem heeft namelijk geen pulvini (bladkussentjes).

Tegen de tijd dat de bloeiwijze zich opent, verstijft de bloeistengel in de oostelijke stand;

het heliotropisme is dan voorbij. Daardoor wijzen bloeiende zonnebloemen de hele dag naar het oosten.

(Bron: Wikipedia)

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit zonnebloemen logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn zomerse fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes van eigen kweek.

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je reactie, tips, die waardeer ik ten zeerste

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Groetjes, Dirk

Herfst in Sint-Martens-Bodegem (deel 1)

Ons huis was een paar weken geleden nog een echte bouw werf,

omdat we verbouwingswerken lieten uitvoeren.

Die werken zijn nu eindelijk achter de rug ! Oef !

Alles is terug netjes proper gemaakt…

Ongelooflijk tot waar slijp en breek stof kruipen kan ! 😐

Tussen de regenbuien door zag ik eindelijk nog eens de kans om in

ons kleine dorpje een zalige fotografie herfstwandeling te maken. 🙂

Het namiddaglicht (rond 15uur) was zalig warm en heerlijk diffuus.

De camera is de Sony RX10 mark 3, met vaste 24/600mm Zeiss lens.

Die camera blijft me steeds verbazen ! 😎

Je kan er niet echt macro (1:1) mee maken,

maar je komt toch heel aardig in de macro buurt hoor ! 😀

De herfst was heel laat bij ons, maar nu is het niet meer tegen te houden !

In het avondlicht

hangt een eenzaam boomblaadje

beroofd van zijn kleur

Een verdorde berenklauw kan heel fotogeniek zijn 😉

Je moet echt niet zoeken naar schoonheid…

Als je er oog voor hebt, dan zie je overal schoonheid ontluiken !

Hoe een simpel, geel verdord boomblad zo mooi kan wezen

(allee ja, in mijn ogen toch 😉 Wat vind jij daarvan ? )

Het rustige bokeh in de achtergrond kan me ook bekoren 😎

De Sony RX10 blijft me verbazen

Eén van mijn geliefkoosde wandelwegjes…

Een oude vierkantshoeve, omringd met bomen.

In de vroege avond zit de zon daar altijd perfect laag te schijnen 😎

Door het grote diafragma (f2) krijgen de mooi,

door de zon belichte blaadjes op de voorgrond,

de volledige aandacht die ze verdienen.

Gouden herfstblaadjes

worden heel zachtjes gestreeld

door de avondzon

Nog één van mijn favoriete geniet-plekjes…

Deze 4 bomen, die samen één geheel vormen vind ik prachtig !

Dit plekje vind je ergens op de grens van Sint Martens-Bodegem

en Sint-Ulriks-Kapelle (beide zijn deelgemeenten van groot-Dilbeek).

Temidden van de uitgestrekte heuvels en velden.

Hier ga ik een 4 seizoens foto van maken… De herfst en de lente heb ik al…

Nu nog de winter én de zomer 😎

De herfst is een leuke danspartner 😉

Deze foto staat nogal stijf van de digitale ruis. Ik leg uit waarom:

De foto is genomen met 100% tegenlicht. De herfstblaadjes zijn dus heel donker !

In photoshop heb ik dat zwart én de schaduwen 80 tot 90% extra belicht,

waardoor digitale ruis ontstaat natuurlijk.

Bij de Sony RX10 valt die ruis best wel mee vind ik.

De Sony RAW bestanden zijn dus heel kwalitatief én betrouwbaar.

Met een simpele ruis-cleaner is de ruis zo weer weggewerkt,

maar ik wil je gewoon laten zien tot waar de RX10 in staat is 😎

Rood en groen…

De herfst heeft er geen vat op 😉

Zoals ik eerder al zei, de herfst is heel laat begonnen dit jaar !

Het grote kleurcontrast tussen het oranje herfst geel én het nog frisse groen

vond ik fascinerend mooi 😎

Ze hangt daar, verdord…

nog heel eventjes en dan !

zweeft ze naar de herfst

Als een herfstregen

vallen geel goud gekleurde

blaadjes naar be’neen

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit herfst logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn herfst macro fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes van eigen kweek.

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je reactie, tips, die waardeer ik ten zeerste

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Groetjes, Dirk

Herfstblaadjes en macro fotografie (Deel 2)

In het vorige ‘Herfstblaadjes en macro fotografie’ logje had ik beloofd

om in deze serie ook de macro Canon MPE-65 te gebruiken op een Fuji X body.

De opstelling is dan ook dezelfde als in het vorige logje.

(De gedroogde herfstblaadjes op een mat-witte plexiglasplaat,

en alles langs onder belicht dmv een LED daglicht lamp).

De MPE-65 macro is een super macro lens die begint waar elke andere

1:1 macro lens stopt…

Die MPE-65 gaat tot 5:1 verhouding ! Astemblieft !

In het ‘kleine wereldje’ ga je met deze lens naar het microscopische wereldje 😎

Maar let op, deze lens is heel moeilijk om te gebruiken !

Deze lens heeft géén autofocus, je moet met de lens dichterbij of verder gaan
om scherp te stellen. Op 1:1 valt het nog mee,

op 5:1 verhouding heb je een scherptediepte van amper 1 of 2/10mm !

De minste beweging (zelfs in of uit ademen) staat garantie voor een onscherpe foto.

Je gebruikt deze lens dan liefst vanop een macro rail.

(en dan nog kan een voorbij denderende vrachtwagen je foto doen mislukken !)

Maar kom, je bezoekt dit logje niet om droge technische uitleg te lezen,

je bedoeling is om hier “De Herfstblaadjes en macro fotografie” te zien 😉

Hier werk ik vanop een 2:1 verhouding

Als ik nog wat korter kom (ergens tussen 2:1 en 3:1),

dan komen details vrij die met het blote oog niet zichtbaar zijn

of je moet superman ogen hebben natuurlijk 😎

We duiken nog wat dieper, we zitten hier op 3:1 te werken.

Maar de randen worden reeds onscherp !

Als ik hier alles scherp wil hebben dan moet ik werken met focusstacking,

maar daar had ik echt geen zin in.

Toch vind ik het fascinerend om te zien hoe een eenvoudig boomblad,

zo’n ingewikkelde structuur kan hebben.

Het kleine wereldje is iets wonderbaar Vind je niet ?

Nog eens alles uitgemeten met de waterpas, of alles kaarsrecht staat.

De lens moet ook perfect evenwijdig staat boven de plexi plaat.

Met huis, tuin en keukengerief is het niet eenvoudig, maar het is te doen 🙂

De micro macro;

wereld, is fascinerend

om te ontdekken

Als we nog een ietsie pietsie dieper gaan zie je nog wat meer details…

in het bladmoes kan je reeds heel kleine stipjes zien !

Als ik nog wat verder ga, ergens tussen 3:1 en 4:1 verhouding,

dan worden de witte details in het bladmoes zichtbaar !

Ondertussen heb ik er nog wat extra (led) licht bijgesleurd

want op deze extreem korte micro-macro verhouding,

valt er bijna geen licht meer op de CCD !

De scherptediepte hier is ongeveer 2/10mm !

Laten we terug naar een ‘normale’ macro verhouding gaan.

Ergens tussen 1:1 en 2:1 is het kleine wereldje ook mooi 😉

Een ander herfstblad voor de afwisseling…

Hier geef ik eerlijk toe dat ik wat met de kleuren heb “gespeeld”…

Het kleur contrast tussen rood/groen en geel heb ik 2 stapjes “versterkt” in Photoshop.

Noem het dichterlijke vrijheid 😉

De vorm van een herfstblad kan ook inspireren 😉

Dit blad vind ik net een superlief spookje,

dat er maar niet in slaagt om de mensen bang te maken ! 😎

Om dit logje af te sluiten…

Nog wat resterend bladgroen,

dat voor altijd gevangen is tussen de nerven …

Een handvol bladgroen

is voor eeuwig gevangen

tussen blad nerven

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit herfstblaadjes logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn herfst macro fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je reactie, tips, die waardeer ik ten zeerste

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Groetjes, Dirk

Architectuur, Luik Guillemins (Deel 7)

Van de heel creatief & kleurrijk uitgedoste Venetiaanse maskers groep,

gaan we weer naar een strakke staal en koud witte beton wereld…

We belanden terug in Luik Guillemins,

waar dit architectonisch meesterwerk van Santiago Calatrava,

me inspireert om spiegelingen, omkeringen uit te zoeken,

om zo mijn eigen architectuur fantasie wereld te scheppen 😎

Ik vertel bijna nergens wat ik heb gedaan, heb ik 1x of meerde malen gespiegeld ?

Het ik copies omgekeerd aaneengeplakt, verticaal of horizontaal gespiegeld ?

Calatrava komt ons ook niet vertellen, hoe hij het ontworpen heeft hé ? 😉

Welkom in mijn fantasie wereld der spiegelingen,

geïnspireerd op de architectuur van Calatrava.

Een witte wereld

van voorgespannen beton

op zoek naar zijn kern

Een kathedraal vol stilte…

De strijdhelm van een of ander mythologisch wezen …

Dit is dezelfde foto als hierboven,

hij is gewoon 180º gedraaid 😎

Dat geeft direct een totaal ander beeld, vind je niet ?

Een stalen monster

kijkt boosaardig grijnzend toe

uit blinde ogen

De multi-lens functie uit de NIK tools kit van Google

is zalig om in te werken !

Dit is gewoon één foto die horizontaal is gespiegeld…

Het lijkt wel of we in een heroic & fantasy wereld zijn beland 😎

Ik genoot van de felle contrasten tussen het koud witte staal

en de strak blauwe tinten van de namiddaglucht.

Het schaduwenspel was dan ook heel boeiend om te zien !

In een blauwe schat

worden wolken gekoesterd

als heilige lucht

Weer een foto die ontstaan is uit één horizontale spiegeling.

Hier neem ik je eventjes mee, hoe ik iets opbouw van bij het begin…

Men neme 1 betonnen steunbeer die een ijzeren vleugel ondersteunt :

Deel 2:

Men neme een horizontale spiegeling van voorgaande foto

Deel 3 en afwerking:

Men neemt een verticale spiegeling van de 2de foto

en men draait tenslotte het geheel 90º naar links of naar rechts.

Het zijn maar ‘spielerijtjes’, dat weet ik ook wel,

maar ik doe deze dingen heel graag 😉

En zeg nu zelf, dingen kunnen doen die je graag doet…

bestaat er nog iets mooier ? 😎

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn architectuur & spielerij fotografie.

maar ook de Senryu poëzie woordjes van eigen kweek…

Vandaag geen Haiku poëzie, omdat Haiku een dichtvorm is van de mens naar de natuur toe.

De Senryu poëzie beschrijft alleen de mens in zijn gewoonheid.

Het Senryu gedicht veroordeelt de mens niet en word nooit cynisch.

De mens staat hier centraal met al zijn hebbelijkheden en ontwikkelingen

In dit logje zien we een architectuur natuur, gemaakt door en voor de mens…

Daarom pas ik me hier dichterlijk aan

Deze fotoreeks krijgt heel zeker nog een vervolg hoor 😀

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom .

Alvast een dikke merci voor je commentaar !

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

Over wat, waar, wanneer, hoe enz…. we zien het nog wel hé

Dirk