Macro in de Nationale Plantentuin

Dat onze natuur mijn grote bron van inspiratie is,
dat weet je al langer dan vandaag hé.
En dat ik héél graag onze natuur verken met macro lenzen,
dat weet je ook al lang vermoed ik 😃
En dat onze Nationale Plantentuin via de ring van Brussel
op 15 minuten rijden is, dat is ook heel mooi meegenomen.
Het spreekt vanzelf dat ik een abonnement op de Plantentuin
heb genomen, dan kan ik komen wanneer én zoveel ik wil 👍

De camera vandaag is de full frame Sony A7 mark 3.
De lens is de manuele Laowa 100mm macro die tot
2:1 gaat ! (de meeste andere macro lenzen gaan tot 1:1).
Omdat op die Laowa lens géén elektronica aanwezig is,
stel ik scherp dmv Focus Peaking.
Alle foto’s zijn gemaakt vanop statief…
(Alle foto’s zijn gemaakt eind september 2011)

De eerste foto’s zijn gemaakt in één van de vele tropische
serres…
Wat ik zo boeiend vind aan onze Plantentuin,
is het feit dat je hier de meest exotische én onbekende bloem, boom en
plantsoorten kan bewonderen.
Bloemen kunnen de meest rare vormen aannemen !

Deze donkere foto is gemaakt in het volle zonlicht… !
De donkere achtergrond is NIET gemaakt in Photoshop…
Wat heb ik hier gedaan om die achtergrond donkerder
te maken ??

We gaan onze camera gewoon wat foppen ! 😋
dit door de settings van de camera een beetje te veranderen…
De lichtmeter van een camera is niets anders dan een tool die
bepaalt hoeveel licht er nodig is voor de ‘ideale’ belichting.
Die ideale belichting waarde is standaard ingebouwd in elke camera,
en die waarde komt overeen met 18% grijs.

De lichtmeter van de camera zet ik nu op 1 punt (Spotmeting)
Dat meet punt zet ik op het meest klare deel van deze bloem
(het meest witte gedeelte). De lichtmeter van de camera geraakt
nu in de war en gaat de belichting buiten het meetpunt donkerder
maken om zo aan de verplichte 18% grijs te geraken…
Als gevolg daarvan krijgen we nu een redelijk donkere achtergrond 😎
Laat dat nu net mijn bedoeling zijn !

Meer technische info over belichting technieken vind je hier.

Dit zijn net rode belletjes vind ik !
Bij de volgende Plantentuin bezoekjes ga ik eens de moeite
moeten doen om al die Latijnse namen te noteren…

Dit bloemeken had duidelijk vroege herfst perikelen…

Een prachtig paars/geel gekleurde bloem, deels in het tegenlicht.
De kleine haartjes op de bloemranden lichten mooi op in het
namiddag tegenlicht.

Het was eind september 2021,
het namiddag licht was mooi en zacht.
We gingen naar de Oranjerie en passeerden een stukje van de vijver.
Ik vond dit doorkijkje tussen de exotische struiken wel iets hebben 🙂
Maar volgende keer gebruik ik een 24/70mm f2,8 lens voor dit soort
van fotografie. Met een 100mm macro lens zit je voortdurend tegen
de grenzen aan te schuren…
een macro is niet echt een landschap lens hé ?

Waar een macro lens wel goed voor is, is het isoleren van
details en het uitvergroten van dingen die je meestal niet opmerkt !
Het ‘ritme’ van de nerven in dit blad vond ik kunstig mooi 🤠

Een streepje licht in de struiken belicht een varenplant…
Hier heb ik dezelfde licht ‘techniek’ gebruikt zoals in de tweede foto
van dit logje.

Terug aan de vijver tegen de ingang van de tropische serres…
De grote fontein laat overal kleine druppeltjes “regenen” over
de waterplanten aan de vijver rand.
Zoals iedere macro fotograaf ben ik verzot op druppeltjes 😋💧

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Bij deze rood/blauwe, rare bloemekes heb ik deels dezelfde
licht/donker techniek gebruikt als bij foto 2 en 8 in dit logje.
Al die onbekende bloemen en planten spreken me aan…
Het is telkens weer een toffe ontdekkingsreis, daar in Meise 😊

Ik hoop dat je ook van dit zoveelste logje van
“Macro in de Nationale Plantentuin” hebt genoten.
Btw, er zullen nog veel Plantentuin logjes volgen hoor 💐…

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !
Alvast een dikke merci voor je reactie 😉

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe mijn volgend logje er zal uitzien
of over welk onderwerp het zal gaan… ??
dat zien we wel als het weer zover is hé 🙂

Vriendelijke groetjes,

Dirk

Roest Op Zondag

Roest Op Zondag…
Voor mij hoeft het niet altijd roestig ijzer te zijn…
Voorwerpen, dingen, die aantonen of laten aanvoelen dat
ze de tand des tijds moedig hebben doorstaan,
vallen voor mij in hetzelfde vakje als kunstig Roest op zondag…

We zijn nog altijd in hetzelfde (intussen reeds lang gesloopt) NMBS
seinhuis als dat van verleden week…
De locatie én het gerief dat ik toengebruikte, kan je hier (her)lezen.

We schrijven terug AD 2009…

Een oude, vergeten lepel lag op een plank al heel wat jaren
stof te vergaren…

Een andere kijkhoek gaf me een ‘betere’ stoffige lepel foto…
Ook het witte spinrag draadje dat boven het lepeltje ‘plakte’
vertelt me dat het lepeltje hier al heel vele jaren lag…
Het heerlijk stoffig patina van heel lang onaangeroerde voorwerpen !

Ergens in dat seinhuis vond ik een gesloten schuiflade
in een héél oud, wankel bureau meubel… Wat zou daar inzitten ??
Deze schuiflade kreeg ik probleemloos open !
Met wat ik daarin zag wist ik direct dat de technici die daar
vroeger werkten, zeker niet vies waren van een kaartspelletje 😂
In oude schriften vonden we hun kaart uitslagen van vele jaren
terug ! 😋
In dit seinhuis werd dus niet alleen hard gewerkt…
Maar ook …. Zwaar gekaart 🤣😉

Ook deze derde foto uit het gore rommelhok,
wil ik je niet onthouden.
De eerste 2 rommelhok foto’s kan je hier (her)bekijken.
Deze foto heeft min of meer dezelfde kijkhoek als de eerste foto van
2 eerste rommelhok foto’s, maar hier heb ik veel meer ingezoomd.
Ik wou gewoon met scherpte in de details zien…

Heb ik je al verteld dat al deze foto’s mét statief gemaakt zijn ?
De sluitertijd van de meeste foto’s in deze schaduwrijke en/of
donkere lokalen, zit tussen de 1 en 5 seconden.
Omdat de Pentax K200D al vanaf ISO 500 héél veel digitale ruis maakt,
was ik verplicht om de ISO op 100 te houden,
het diafragma wil ik aanpassen aan de scherptediepte die ik zelf wil
(meestal f8 tot f11) én de ideale sluitertijd daarvoor wil ik door de
camera zelf laten bepalen. (TV stand bij Canon, S-stand bij Sony)
In zo’n situatie moet je echt wel een statief gebruiken…

Kunst, gemaakt door de “Mannen van de ijzeren weg” 😃

Voor mijn teergeliefde Nederlandse bezoekers :
“De ijzeren weg” is gewoon de Vlaams-Nederlandse vertaling voor
het Franse “Le chemin de fer“.
Spoorweg dus … 🤠

Om dit stoffig roest op zondag logje voor vandaag eindigen…
In de nabije buurt van het oude seinhuis stonden een paar
oude & afgedankte spoorweg wagons te roesten in weer en wind…
Aan de verroeste trein sporen kan je zien dat hier in héél lange
tijd geen enkele trein is overgereden…
(Regelmatig gebruikte treinsporen blinken aan de bovenkant)

Met deze oude (Stilstaande) treinwagon wou ik in Photoshop
een beweging experimentje maken !

De Photoshop mogelijkheden die we toen in 2009 hadden,
kunnen zich zeker niet meten met de Ai mogelijkheden
die Photoshop Mei 2023 ons recent biedt.
Maar in 2009 was Ps (Naar mijn bescheiden mening…)
een leukere, méér creatieve uitdaging
dan de nieuwe Mei 2023 update.
(Ps = Photoshop)

Wat je vandaag de dag met de Ps Ai technologie kan doen,
grenst bijna aan de waanzin én is qua creativiteit grenzeloos !
De nieuwe Ai (Artificiële Intelligentie-Kunstmatige Intelligentie)
tools in Ps zorgen voor ongekende en nooit eerder geziene
mogelijkheden…
Ai duikt niet alleen op in Browsers , ChatTgp toestanden,
maar nu ook in verbazingwekkende beeld technologie !
Over deze wonderbare Ai top technologie (Waar Adobe nu
al zeker 10 jaar mee bezig is !) ga ik het weldra zeker nog over hebben…

Terug naar 2009…🤔

Hier heb ik alleen de spoorwagon geselecteerd
(wat me toen een paar minuten muis klikken, slepen en zuchten kost).
Dit selectie heb ik tenslotte omgekeerd (om alles behalve
de spoorweg wagon te bewerken)…
In die omgekeerde selectie had ik een radiaal_2 beweging
filter op 20% losgelaten…
Nu lijkt het of de (stilstaande) spoorweg wagon met een
misselijk makende snelheid door het landschap scheurt 😃

Natuurlijk hoop ik dat je hebt genoten van mijn Roest op Zondag foto’s ?
Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom !
Alvast een dikke merci voor je reactie 👍
en natuurlijk graag tot ziens in mijn volgend logje

Dirk

Roest Op Zondag

In het Roest Op Zondag logje van vandaag,
ga ik weer verder waar ik twee weken geleden gestopt was.
We zijn terug in het ondertussen al lang afgebroken en
vergeten NMBS seinhuis ergens in het enorme spoorwegen
complex van Brussel Zuid.
(Bruxelles Midi zoals de “Brusseleirs” dat zo mooi zeggen 😉)
Het vorige seinhuis logje kan je hier (her)lezen.

Roest en verval was daar overal te vinden…
Maar als fotograaf ben ik steeds op zoek naar “uit het oog springende”
voorwerpen in deze wereld van ruwe ‘urbex’ schoonheid…
Deze roestige oude & min of meer gesloopte ‘schakelkast’ kon me
daarom maar matig bekoren…

In de sanitaire ruimte daarnaast konden we een deur
openduwen, zodat er wat licht in de duisternis kwam 🙂
Een oude, versleten gas of mazout ketel brander stond
daar mooi doorroest te wezen.
Het is een leuk ‘urbex’ stilleven, daar niet van,
maar we wilden “meer”…

Een ander (gas, kolen, mazout ??) verwarming element
moet deze sanitaire wasplaats opwarmen.
Tegen de muur hangen een hele rij lavabo’s geschroefd
en rechts (hier niet zichtbaar) bevinden zich een (tig) tal
primitieve douches. Er hing nog welgeteld één spiegel
aan de muur…
In deze plaats konden de spoorweg arbeiders zich
wassen en omkleden…
Met wat fantasie kan je hier de schimmen uit het
verleden zien 😶🙃

Op weg naar buiten vonden we een oud, spuuglelijk opberghok
voor allerlei plakkerige, vettige en vooral smerige troep…

Maar net dat gore opberghok kreeg onze volle aandacht ! 😋
Het opberghok stond deels in de schaduw maar werd op dat
moment héél mooi belicht door een middag herfst zonnetje !
Op deze oeroude vuile kast hebben de spoorweg arbeiders die hier
vroeger werkten hun oude rommel bijeen gegooid.
Qua stilleven kan dit tellen vonden wij !
Het licht was heerlijk zacht, de verweerde kleuren van de smerige
muren, de vetten, smeermiddellen en gereedschap allerlei,
de driehoek lijnen van de opgerolde brandweerslang maken er een
top-klassieke compositie van !
Dit is klassieke kunst, onbewust gecreëerd door spoorweg arbeiders ! 👍

In hetzelfde smerig, stinkend opberghok,
hebben we dit tafereeltje gevonden…
We moesten alleen de scheve opberghok deur nog wat meer
opentrekken, om het heerlijk soft herfstzonnetje binnen te laten !
Als het echt moet, werken we met flitslicht,
maar als het effe kan dan werken we héél graag met natuurlijk licht…
Het zachte licht dat we hier zomaar gratis kregen is heel mooi
meegenomen natuurlijk. De compositie, camera instellingen,
én al de rest moeten we natuurlijk zelf instellen…

In al die rest zit de creatieve vrijheid van iedere fotograaf 🤠

Wat ik toen vooral onthouden heb :
1-Probeer te werken met klassieke composities,
die de oude kunstschilder ‘meesters’ ook toepassen.
2- Zacht, diffuus, omfloerst én natuurlijk licht gebruiken…
als het mogelijk is…

Omdat fotografie ‘geworteld is’ uit onze schilderkunst…
kan onze hedendaagse fotografie veel inspiratie halen uit
diezelfde schilderkunst… 😎
Pikken (stelen) met je ogen… Het is én blijft brandend actueel 😃

Dirk

IJsland 2019 (Deel 53)

In dit IJsland logje ga ik zoals goede gewoonte verder
waar ik gestopt was in het vorige IJsland logje…
(Het vorige IJsland (Deel 52) logje kan je hier (her)bekijken)…
We zijn nog steeds in het geothermisch gebied van Hveravellir.
De camera is nog steeds de Fuji XH1 met de Fuji 80mm f2,8
macro lens.

Omdat ik tijdens ons (veel te kort) verblijf in Hveravellir,
mijn (naar mijn gevoel) beste IJsland foto’s hier heb gemaakt,
zullen er nog redelijk veel logjes komen over deze magische plaats !

Alle foto’s in dit logje zijn nog steeds macro’s !
Het oppervlak dat ik fotografeerde is 10 tot 40 cm hoog of breed…
Meestal lag ik op mijn buik op de houten vlonders, om zo dicht
mogelijk bij mijn onderwerpen te komen…

Zwavel verbindingen, de zwaartekracht uitdagende kalk korsten…
dit alles overgoten met waanzinnig mooie kleuren…

Dit wonderbaar geothermisch gebied schenkt oneindig veel inspiratie…
Je hoeft het alleen maar te zien…
De breedte van dit gebied is ongeveer 15cm…

Min of meer de zelfde shoot locatie als bij de vorige foto…
Hier heb ik de focus iets naar boven gelegd en de details meer
naar het centrum gezet.
Als je wat nadenkt (je buikgevoel laten spreken) over een compositie,
Dan zie je meestal meerdere kijkhoeken die interessant zijn !

In de nabijheid van vorige foto’s (3 tot 5 meter verder) is het
‘landschap’ terug helemaal anders !
Deze foto toont een gebied van ongeveer 10cm breed…
Wat me hier ‘raakte’ was het mooie kleur effect van twee
complementaire kleuren , rood en groen
(complementaire kleuren versterken elkaar als ze naast elkaar staan…)
Wat meer info over kleuren-leer vind je hier
Moeder natuur als volleerd natuur schilder 😋

Met een macro kan je ook een wat groter gebied fotograferen…
De landschap breedte van deze foto is ongeveer 50cm…
Dit gebied toont de rand van een kokendhete waterbron.
Links is alles kalm en rustig…
Rechts pruttelt en sputtert een thermische water bron !
De kleuren in dit gebied zijn echt surreëel !

Min of meer dezelfde locatie,
Maar hier kwam ik dichterbij met de lens.
De details in dit mini-landschap vond ik fantastisch !
De breedte van het landschap is hier ongeveer 25cm !

Ietwat korter bij gekomen (20cm breedte) als bij de vorige foto,
hier heb ik het geheel wat meer naar links opgeschoven.
In een landschap zoals dit blijf je gewoon fotograferen 😃

Heel regelmatig hoor je gesteun, geblaas, gesis klanken opborrelen
uit de diepste krochten in dit vulkanisch gebied !
Het is tot stoom verhit water dat naar boven borrelt, opgejaagd
door de tomeloze krachten van talloze vulkanen !
In dit land kan je de oer-natuurkrachten nog ongebreideld
én ongetemd aan het werk zien…
Wat me als mens toch wel héél nederig maakt…

Deze macro toont een gebied van ongeveer 13 tot 15cm breed.
Je ziet de rand van aangroeiend kalk gebied en rood ‘water’.
Dit rood water is een scheikundige troep waar je niet wil in belanden !
De kleine golfjes die je ziet in het ‘rode’ water,
zijn voortdurende schokjes/erupties in het “water”,
die van vulkanische oorsprong zijn…
een constante mini-aardbeving als het ware !

Weer wat verder zie je terug een ander landschap…
Rode troep water, flinterdunne maar steeds aangroeiende kalklagen…
Het landschap van deze macro foto is ongeveer 20cm breed …

Wat ik in al mijn Hveravellir logjes zo graag wil vertellen :
Onze wereld, gezien door een macro lens…
hoeft zeker niet altijd over bloemekes of insecten te gaan 😉
Er is oneindig meer moois te ontdekken als je leert om te zien 🤗

Et voila, op dit punt zijn we weer aan het einde van een
IJsland 2019 logje (editie 53 reeds !) gekomen…
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland indrukken,
nabeschouwingen & overpeinzingen over de ongelooflijk mooie natuur
in het ongelooflijk sprookje dat Hveravellir heet !!

Alvast een dikke merci voor je bezoek
én reeds ferm bedankt voor je reactie ! 👍

Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…
We zien nog wel over welk onderwerp ik dan ga vertellen hé 😎

Dirk

Kriebelbeestjes…

De natuur ontwaakt redelijk langzaam in de lente anno 2023…
De bloesems hebben we spijtig genoeg al achter de rug !
Ondertussen blijft het maar regenen en miezeren buiten,
dus kan ik niet echt naar buiten in onze tuin om de nieuwe
lichting kriebelbeestjes op te zoeken 😶
Daarom graaf ik even in mijn fotoarchief van 2022…

De camera is de Sony A7 mark 3 ,
de lens is de manuele Laowa 100mm f1:1/2:1 macro lens.
De flitser wordt manueel aangestuurd…

Een Lieveheersbeestje, dat kent iedereen wel…
Maar een Lieveheersbeestje wordt niet als Lieveheersbeestje geboren…
De levensloop van een Lieveheersbeestje gaat van ei naar larve
Daarna verpopt het insect om later definitief uit te groeien tot een volwassen Lieveheersbeestje.
Het kriebel beestje dat je in deze én de volgende foto ziet
is een Lieveheersbeestje, volop bezig met zijn/haar larve stadium 🐞

Het larve beestje moet nu vooral eten, eten en nog eens eten…
Dit om de nodige energie op te slagen voor zijn/haar toekomstige
transformatie van larve naar pop naar kevertje !
Wat ik fascinerend vind is dat alle insecten (én ook de meeste dieren)
perfect weten wat ze moeten doen…
Evolutie is toch iets ongelooflijk hé ! 👌
Meer info over de levensloop van Lieveheersbeestjes kan je hier vinden.

In onze tuin zijn er redelijk veel boerderijen…
Geen echte mens-boer-bedrijven , maar mieren boerderijen !
Mieren zijn gek op de energierijke nectar die sommige bladluizen
afscheiden… Mieren hebben ooit ontdekt dat als ze met hun pootjes
de bladluizen ‘strelen’; die zelfde bladluizen hun gewilde zoete
nectar dan vrijwillig afstaan aan de mieren…
In ruil voor deze energierijke nectar verdedigen de mieren
hun bladluizen-vee tegen hun natuurlijke vijanden !

Ik begon dit logje met de grootste natuurlijke vijand van de
bladluizen… inderdaad, het Lieveheersbeestje is hun grote vijand…

In mijn logjes kan je soms nog wat logica vinden hé ? 🙃

Die dag had ik zeker geluk dat er geen windje te bespeuren was !
Om alle ‘beweging’ te ‘bevriezen’ heb ik gebruik gemaakt van een flitser…
Op 1/32 van het flits vermogen, 1/160sec, iso 100, f5,6 én 1,5:1 macro verhouding
kon ik de 2 héél beweeglijke mierenkopjes nog juist scherp én min of meer
gedetailleerd in deel krijgen.

Hier heb ik het vermogen van de (manuele) flitser naar
1/64 omlaag gebracht…, de rest van de settings zijn niet veranderd.
Het gedrag van de mieren én de bladluizen is toch wel ongelooflijk…
Hoe weet een bladluis of een mier die enkele duizenden kilometers
verder leeft, wie vijand of vriend is ?
Intussen weet ik ook dat mieren (én héél veel andere insecten) kunnen communiceren met geurstoffen (feromonen) .
Maar toch blijft het een knap staaltje om het ‘sociaal nest’ gedrag op
deze manier te perfectioneren !

Deze foto van mieren én hun bladluis vee vind ik wel geslaagd !
De scherpte op de mier linksonder is aanvaardbaar …
Wat me hier opvalt is het oog van de mier, de scherpte en de details
in dit mieren oog … en zeggen dat het beestje op het moment van
de foto afdruk volop in beweging was !
Dit én tegelijk de bladluis strelende & bladluis (‘melkende’) voelspriet
van een mier,maakt deze macro foto voor mij waardevol 🤠

Ook ‘ordinaire’ vliegen dragen een stevig steentje bij in het verspreiden
van genetisch materiaal !
Bij de bevruchting van bloemen zijn deze vliegen onmisbaar…

Vliegen vind je echt in alle soorten en kleuren…
Deze Bessen Zweefvlieg bijvoorbeeld kan je soms zien als ze
onbeweeglijk ter plaats in de lucht blijft zweven…
Maar in deze foto was de honger naar zoet voedsel haar te machtig 😋

Sommige vliegjes zijn héél petieterig klein…
Dit Goud Vliegje bijvoorbeeld zoekt voedsel in witte lente bloemekes
die min of meer 1 millimeter groot zijn.
Wie het kleine niet eert… je kent de rest ook wel hé ? 😉

Nu we toch 3 foto’s van vliegen presenteren,
kan er gerust nog een vierde vlieg foto bij ! 😃
Deze vlieg vind ik met stip de méést ruige én lelijke vlieg…
Het is de Roofvlieg !
Deze roofvlieg is desondanks zijn/haar ruig uiterlijk,
héél nuttig !
Een voorbeeldje van waarom deze vlieg nuttig is voor ons,
kan je hier vinden.

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
We zien dat wel als het zover is hé ? 😊

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Roest Op Zondag

In het Roest Op Zondag logje van vandaag
ga ik gewoon verder waar ik in het logje van
verleden week zondag gestopt was…
We zijn dus nog altijd in het een of ander,
ondertussen reeds lang geleden afgebroken seinhuis,
ergens in het enorme spoorcomplex van Brussel Zuid.

De symbolen op de schakelaars zijn voor mij Latijn…
Het zou kunnen dat deze schakelaars dienden om de
weg signalisatie naar de treinen toe te verzorgen,
maar het fijne ervan ‘waarom het dient’ weet ik ook niet…
Het kunnen evengoed schakelaars zijn om de wissels
in het enorme treinsporen complex te verzetten…

Maar wat de betekenis van deze symbolen ook mag zijn…
Het was mij daarover niet te doen,
maar wel om de heerlijke roestkleuren op de gevoelige CCD
vast te leggen 😎

Als fotograaf moet je zo nu en dan ook eens naar boven kijken 😉
Oude buizen waar vroeger het warm water voor de centrale
verwarming doorstroomde waren reeds gesierd met laagjes
heerlijk mooie roest !
Van de andere kant denk ik ook aan de enorme verspillingen
die de NMBS in deze infrastructuur heeft gemaakt…
Nergens heb ik isolatie op en over van dit soort buizen gevonden…
Foei NMBS !

Ik heb deze roestige chauffage buizen nog even ‘opgevolgd’…
Het was overal even erg ! Nergens was er een flintertje isolatie
om de warmte in de buizen te houden te vinden…
Van verspilling gesproken hé ?
Ik hoop dat de NMBS nu verantwoord omspringt met energie…

Een heerlijk door roest aangetaste metalen schakelaar kast !
Ik had geprobeerd om deze kast open te krijgen, gewoon om
eens te zien hoe een ‘Brandschakelaar’ er nu eigenlijk uitziet…
Maar de met roest aangekoekte metalen kast zat muurvast…
en vermits een koevoet niet tot het standaard gereedschap van
een fotograaf behoort, is deze schakelkast dan maar dichtgebleven 😎

Hopelijk heb je genoten van mijn Roest op Zondag foto’s ?
Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom !
Alvast een dikke merci voor je reactie 👍
en tot ziens in mijn volgend logje 😎

Dirk

Lente kriebels🌞(Deel 4)

Als je als fotograaf ‘besmet’ wordt door het macro virus…
dan is er geen enkel vaccin dat je nog kan redden !
Maar gelukkig is het macro virusje niet dodelijk …
Het is zelfs een heel plezante ziekte 😎

De wit-roze bloesem bloemekes van onze Japanse
kerselaar brengen me elk jaar weer op nieuwe macro
ideetjes om lekker uit te proberen !
Het is intussen al een tijdje geleden dat ik experimenteerde
met min of meer “extreme” macro technieken.
Ik wil nog eens veel korter komen dan de ‘klassieke’ 1:1
macro verhouding.

Daarom gebuikte ik de Canon 135mm f2 lens met een
tussenring van 16mm erbij. Dat bracht me op een macro
verhouding van 1,5:1 …
Leuk om mee te spelen dacht ik, maar ik wou meer details
van een lente bloesem bloemeken naar voor brengen !
Dat wat je niet echt kan zien zichtbaar maken…

In alle volgende foto’s heb ik tenslotte hét grote macro beest,
de Canon MPE-65mm f2,8 macro lens gebruikt.
Deze lens heeft een macro verhouding van 1:1 tot 5:1 !!
Het is zeker de moeilijkste lens die Canon heeft !
Dee scherptediepte is ook zo extreem klein als je op 5:1 werkt,
dat je minimaal een statief en/of een macro slede moet gebruiken
om scherpe foto’s te maken.
Deze lens is ook 100% manueel, géén autofocus enzo !
Je zal dan ook begrijpen dat alle volgende foto’s op mijn
keukentafel zijn gemaakt… Het minste zuchtje wind buiten
zal héél zeker je foto verknallen !
Op een macro verhouding van bijna 3:1 zit je comfortabel genoeg
om het onzichtbare van het kleine wereldje zichtbaar te maken !

Maar als we nog wat dieper in het macro wereldje duiken…
Op een verhouding van 4:1 bijvoorbeeld !
Dan kom je terecht in een wereldje waarvan je dacht
dat je het nooit zou zien !
Dat ongelooflijke kleine kunnen zien, dat is voor mij de
wonderbare magie van macro ! 👍

Op dit redelijk extreem macrovlak is de scherptediepte
omgekeerd evenredig met je macro verhouding…
Dwz, hoe dichterbij je komt, hoe kleiner de scherptediepte.
Als je op 4:1 een diafragma van f8 gebruikt, dan moet je
het diafragma met 4 vermenigvuldigen.
Dan heb je eigenlijk een diafragma van f/32 !
Wat met grote zekerheid tot diffractie zal leiden én je foto
zal bijgevolg verknald zijn…
Op 4:1 macro verhouding gebruik ik een diafragma van
maximum f4 (f16 is dan op randje van wel of niet diffractie)
Ik speel op zeker door het gebied tussen f2,8 én f4 te gebruiken.
Met een heel kleine scherpte diepte kan je leuk spelen én
leuke composities maken…
Maar als je méér scherptediepte wil én je wil géén diffractie !
Kan dat ?? Ja hoor, het kan … kijk maar naar de volgende foto 😊

Hoe krijgen we meer scherptediepte in een foto, liefst met een
klein diafragma, f2,8 bijvoorbeeld ??
We gaan de FocusStacking techniek gebruiken !
(in deze link leer je er alles over, en moet ik minder uitleg geven 😂 )
Momenteel zijn er al veel camera’s met ingebouwde FocusStack
mogelijkheden… De techniek staat niet stil hé ?

Nog een spielerijtje van héél beperkte scherptediepte…
Intiem zijn met lente bloesems 😁

Als je werkt met een macro slede,
dan kan je héél precies het scherptepunt bepalen.
Hier heb ik gewerkt met een macro verhouding van 3:1
én een diafragma van f/2,8
Door zo precies met de scherptediepte positie te werken,
kan je de bloesems tonen op een heel andere manier 😊

Deze laatste foto is bijna identiek dezelfde als de vorige…
Alleen heb ik hier f/5,6 gebruikt ipv f/2,8…
Het diafragma is dus héél belangrijk voor het “gevoel”
én het “karakter” van je foto !

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Roest op zondag…

Het vorige Roest op zondag logje ging over oude treinen.
Het roest logje van vandaag kan ook niet bestaan
zonder oude treinen, maar dit logje is weer eens een
héél ander verhaal dan het vorige…😃
De foto’s van vandaag vertellen van een oud NMBS seinhuis,
ergens in het enorm grote spoor complex van Brussel Zuid.
Dit seinhuis is nu al vele jaren geleden afgebroken…
Een vriend uit het dorpje waar ik woon, die een verantwoordelijke
functie had bij de NMBS, vroeg me of ik geen zin had om die
oeroude technologie in dat verlaten seinhuis te fotograferen,
voor het te laat is én het gebouw afgebroken is 😶
Die NMBS vriend vroeg toelating voor 1 of meerdere personen,
om daar te gaan fotograferen en … kreeg de toelating 😃
Toen ik vroeg aan mijn (indertijd) collega & kameraad Johan,
of hij zin had in dat oud seinhuis mee te gaan om te fotograferen
was zijn antwoord natuurlijk ook positief 🤠.
Dit was de eerste fotoshoot samen met Johan…

In die jaren (het was 2009) stond Johan ietwat wantrouwig tegen de
camera (Pentax 200D) die ik toen gebruikte …
Johan zelf werkte in die tijd met hét camera vlaggenschip,
de Canon 5D Mark II.
Hij kon niet echt geloven dat mijn klein Pentaxje, dat maar één derde
kost dan zijn Canon 5D II, dezelfde foto prestaties kon voorleggen…

Later, na deze eerste fotoshoot in dat seingever huis én na het
samenleggen en bespreken van onze foto’s heeft Johan zijn oordeel
over goedkope camera’s voorgoed veranderd…
Sindsdien hebben we heel veel van elkaar geleerd.
Voor al die mooie fotografie jaren nadien,
zal ik Johan altijd dankbaar blijven !

Seinhuizen moeten wissels bedienen, treinverkeer opvolgen…
Om al die complexe gegevens te automatiseren kan je de
“moderne” telecommunicatie apparatuur heel goed gebruiken !
Bell Telephone kon die technologie ook leveren…

Oude, beroeste relais en automatische schakelaars…
Het woord ‘Debuggen’ is geboren uit dit soort van schakelapparatuur…
Je ziet kleine relais die schakelen via verschillende metalen plaatjes…
Als er een insect tussen die metalen plaatjes kruipt, dan kunnen die
relais plaatjes geen contact maken , met als resultaat een wissel die
verkeerd open of dicht staat… Dit is natuurlijk gevaarlijk !
Daarom was er vroeger intensief onderhoud tussen al die relais
plaatjes nodig om ze insect-vrij (BugFree) te houden !
Dit soort onderhouds werk was gekend als ‘Debuggen’
Gelukkig bestaat deze oude relais technologie niet meer…
Alleen de naam ‘Bug’ is gebleven…
Een ‘Bug’ is nu een fout in software.
‘Debuggen’ is die fout in de software opzoeken en verbeteren…
(Mijn werkervaring leert me dat soms een nieuwe ‘bug’ wordt
geschreven door een oude bug te verbeteren !…)
Optimaliseren van software is heel duur en wordt bijgevolg
zoveel mogelijk vermeden… 🙄 Met alle gevolgen van dien….

Deze prachtig verweerde voltmeter is gestrand op ongeveer 22…
is het Volt of Kilo Volt ? Wie zal het nog kunnen vertellen hé ?
Bij elke foto hebben we een statief gebruikt.
In het gebouw was het redelijk somber en donker, de elektriciteit
was lang geleden afgesloten, daarom was er geen kunstlicht…
Omdat we geen flitsers bij ons hadden hebben we maar ‘the old skool’
techniek gebruikt…
In dit geval:
De Pentax camera op statief, iso100, manueel scherpstellen,
f13 voor zoveel mogelijk scherptediepte, de sluitertijd 3 seconden

Dit was héél lang geleden, héél robuuste infrastructuur…
Of het nu gebruikt werd voor telecom, wissels, overweg slagbomen
aansturing is nu niet belangrijk…
Toen ik vroeger in de telecom herstellingen werkte,
heb ik veel soortgelijke verbinding technologieën gezien.
Maar deze (heerlijk !) verroeste klem-schroefjes, heb ik nooit gezien
bij de oer-oude RTT of oude Belgacom apparatuur 😊

Bespeur ik hier een restje van oude, vervlogen beroepstrots 🙃

Elektromechanische schakelapparatuur…
Een blik in het analoge trein verkeer verleden van onze NMBS…
50mm, f/13, 1sec…
Bij het verkennen én ontdekken van deze werkpost,
moest ik steeds weer denken aan de inbreng van de technische ir’s
én de technische input van de vele electro/mechanische techniekers
die deze werkpost ooit hebben bemand…

Hopelijk heb je genoten van mijn Roest op Zondag foto’s ?
Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom !
Alvast een dikke merci voor je reactie 👍
en tot ziens in mijn volgend logje 😎

Dirk

Lente kriebels 🌞 (Deel 3)

Het is nu bijna eind april 2023, het aantal dagen
dat het hier warm en zonnig was, kunnen we min of meer
op 1 hand tellen… 🥴
Terwijl het zuiden van Spanje en Italië kreunt en zucht
onder een extreme hitte én een catastrofaal ontwikkelende
nooit eerder geziene droogte, sakkeren wij hier in het ‘noorden’
op al die verdomd uitzichtloze regenbuien en nachten die
flirten met vriespunt temperaturen…

Om wat extra lente zon én lente warmte in dit logje te krijgen,
ga ik héél even terug in de tijd…
15 maart 2023, de dag dat de zon voor de 2de keer paraat was !
(Welke lens en camera ik toen heb gebruikt, kan je hier in het
vorige “lente kriebels 🌞 deel 2” logje (her)lezen)

Onze Japanse kerselaar in volle bloei…
Die dag was er een welgekomen windstilte !
Daardoor slaagde ik erin (met behulp van een monopod statief)
om de helmknoppen op de meeldraden scherp te fotograferen.

Een fantasietje met het Orton effect (via de Photoshop actions)…
Deze bewerking vind ikzelf kantje boordje van het aanvaardbare,
maar misschien heb jij er een andere mening over ?

De zon liet ook die dag van 15 maart wel een steekje vallen…
Als er een grijze regenwolk voor de zon schuift, dan is het licht
ineens helemaal anders…
Maar een uitdaging neem ik graag aan ! 😎

Fotografie is voor mij niet de exacte weergave van de werkelijkheid
weer te geven, maar om aan die werkelijkheid een creatieve expressie
toe te voegen…
Schilderen met je lens is voor mij…:
Durven “spelen” met het aanwezig licht én kleuren,
én je creatieve keuze van het diafragma én de sluitertijd,
om die plaat te maken die je bevalt 🤠

Omdat ik heel graag werk met open diafragma’s (klein f/getal),
kan ik de achtergrond heel zacht en diffuus laten.
In die héél beperkte scherpte diepte moet ik mijn dingetje doen…

Zelf heel kleine bloesems zijn onderhevig aan natuurwetten…
Elk voorwerp, hoe klein het ook is,
zal zijn schaduw reflecteren op de meest dicht bijzijnde achtergrond…
De schaduwen van de meeldraden op het kroonblad vind ik zalig ! 😃

Puberale én volwassen bloesembloemekes in onderling overleg… 🤠

Het licht werd ineens heel anders toen
een grijze wolk voorbij de zon gleed…
Licht kan heel mooi zijn in die héél kleine momentjes !

Een paar seconden na de vorige foto…
Er was min of meer het zelfde licht,
alleen is de focus van het bloesembloemeken rechts onder
naar het bloesembloemeken links boven geschoven 😎
Een heel andere impressie hé ?

Om dit logje af te sluiten…
Hoe kan ik onze Japanse kers bloesems fotograferen in tegenlicht ?
De belichting EV parameter op -1/3 zetten helpt zeker je verder !
Maar de rest van het verhaal laat ik je graag zelf uitzoeken,
want fotografie is een ontdekkingsreis 😊

Vriendelijke groetjes,
Dirk

IJsland 2019 (Deel 52)

We zijn weer terug in het wonderbare geothermische
gebied van Hveravellir in IJsland.
De camera is nog steeds de Fuji XH1 , de lens is ook nog
steeds de Fuji X 80mm f2,8 macro.
Bij sommige foto’s heb ik de Raynox DCR 250 achromaat
voorzetlens gebruikt om wat dichterbij dan 1:1 te geraken.

Ook in dit nieuwe IJsland logje ga ik uit goede gewoonte
verder waar ik met het vorige IJsland logje was gestopt.

Met dit nieuwe logje ga ik nog wat verder in het (mij) grotendeels
onbekende, maar fascinerende macro wereldje van IJsland !

In deze scheikundige troep in het geothermisch gebied van Hveravellir,
kan je je als macro fotograaf helemaal uitleven ! Dat verzeker ik je !
Als ik je nu vertel dat deze foto gemaakt is vanuit een drone op grote hoogte, dan zou je me heel waarschijnlijk geloven… 🙃
Wat je hier ziet is de scheiding tussen scheikundige zwavelzuur troep
én zuiver bronwater… Het geheel is ongeveer 25x25cm groot…

Overal in geothermische gebieden vind je opborrelend kokend water,
stoom geisers, pruttelende kokendhete modder spuiters…
Maar ook wonderbare kleuren, fluoriserende slierten zwavel troep
die willekeurige figuren tekenen in het vulkanisch bron water.
Deze wondere wereld verkennen met een macro lens…
dat voelt als nieuwe werelden ontdekken 😍

Hier ben ik zo kort mogelijk bij de “kokende modderspuiter” gekomen…
Natuurlijk lag ik nog steeds veilig op het houten vlonderpad !
Gezien door een macro lens lijkt dit gebied van ongeveer 1m breed
en 60 tot 70cm hoog wel een luchtfoto uit een vliegtuig te zijn…
Met wat fantasie zie je riffen en een branding die een onbekend
tropisch eiland beschermen tegen de oceaan stromingen…

Helemaal aan de andere kant van de modder spuiter,
zag ik deze bron van helderblauw water…
De afzettingen van het kalkhoudend water door de eeuwen heen
kan je hier duidelijk zien …
IJsland blijft fascinerend !

Nog een laatste foto in de scheikundige zwavel troep…
Als je in aanraking komt met deze naar rotte eieren stinkende zwavel blubber troep, dan mag je best wel asap naar de Spoed gaan !
Maar de vlieg (onder in de foto) is blijkbaar geëvolueerd om in deze
barre omstandigheden voeding te vinden én te overleven !
Straffe vliegen hé, daar in IJsland ! 😉

Het gefotografeerd oppervlak in de volgende 5 foto’s,
is ongeveer 40×25 cm groot. De lens is nog steeds de 80mm f2,8 Fuji X
macro lens en de camera is ook nog steeds de Fuji XH1.
Deze 5 laatste fotoI’s klasseer ik naar mijn persoonlijk gevoel en criteria
tot de +90% beste foto’s van IJsland die ik tot nu toe heb geshoot…

De onpeilbare, onverkende diepten van het blauwe bronwater…
In dit gebied vond ik nieuwe inspiratie !

Het was hier voortdurend een evenwicht zoeken tussen kleuren,
vormen, licht en donker en mooie composities !
IJsland is echt een superpretpark voor de macro fotograaf 😎

Oer oude, horizontaal opeen gestapelde kalk lagen…
Enkele mm onder het flinterdun kalkhoudend gesteente stroomt bronwater… Spijtig dat ik niet dichterbij kon komen,
want deze plek vind ik echt fascinerend !
Het geheel voelt bijna onaards aan hé ?

Door de vulkanische ondergrond zijn er voortdurend trillingen ,
die zichtbaar zijn in het water.
Bij deze foto’s vond ik de oplichtende lijnen heel bijzonder !
Over het hoe en waarom van deze oplichtende lijnen heb ik geen
pasklare uitleg…
De ‘blauwe’ rotsen, de oker ondergrond én de oplichtende lijnen,
vormen samen een heerlijke speeltuin voor een fotograaf 😉

Uit het zelfde thema als in de vorige foto…
Zoekend naar variatie, composities
én tegelijk ook kunnen genieten van de kracht van immense schoonheid…
IJsland blijft fascinerend mooi …

Btw, in het volgend IJsland logje borduur ik verder op dit zelfde thema…
Mijn +90% beste IJsland foto’s is nog niet gedaan 😎

Et voila, we zijn weer aan het eind van een IJsland 2019 logje
(editie 52 reeds !) gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland indrukken,
nabeschouwingen & overpeinzingen over de ongelooflijk mooie natuur
in het ongelooflijk wonderbare Hveravellir !!
Alvast een dikke merci voor je bezoekje
én reeds ferm bedankt voor je reactie !

Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Dirk