Zelfs in de winter is de Nationale Plantentuin van Meise open. Natuurlijk zal je daar geen zomerse bloemen of lentebloeiers zien, maar in de tropische serres kan je als fotograaf veel fotopret beleven 🤗 En voor die pret doen we het tenslotte Begin februari 2023 was het overwegend grijs en regenachtig. In de serres was er daardoor niet echt veel licht… Je kan de ISO omhoog jagen om snellere sluitertijden te krijgen, maar dan heb je kans op digitale foto ruis en andere onplezierige dingen die je wil vermijden. Daarom gebruikte ik een flitser met een softboxje errond om zachter licht te krijgen. De flitser staat niet op de camera, maar hield ik in mijn hand of klemde die met een gorillapod ergens aan een of andere tak of paaltje. De flitser werd gestuurd via een draadloze controller. De flitser zelf staat op manuele stand, zodat ik zelf de controle heb over de flitslicht sterkte. Baai de wee… ik werk nooit met TTL op een flitser… TTL = de A van automaat… daar heb ik een hekel aan.
De ingang van de woestijn planten serre … Talloze slingerplanten woekeren over de wandelpaden… (Deze foto is zonder flitser gemaakt) Hier voelde ik dat de natuur altijd het laatste woord zal hebben… en dat de mensheid moet beseffen dat we anders moeten gaan leven…
Cactussen zijn echte overlevers ! Ze hebben een manier gevonden om het minieme dauw water in de woestijnen op te slaan, om zo de verzengende woestijn hitte te weerstaan !
Een diagonale compositie…
Deze cactus (zo’n 30cm hoog) bestaat uit 5 “platen” die ster gewijs groeien. Elke ‘plaat’ heeft een héél venijnige stekel rand !
Een tropisch plantje dat op 2 februari al in bloei stond. Uit die kleine, groene knopjes groeien lange rode “”stengeltjes”, met op de uiteinden een of ander donker gekleurd knopje. De naam van deze (plant, bloem ?) heb ik niet gevonden…
In het zelfde rode stekelig plantje trok een beweging mijn aandacht… Tussen de rode stekeltjes zag ik tientallen piepkleine mieren ! Volgens mij zijn dit faraomieren. Deze beestjes zijn ongeveer 0,2cm lang.
Een ander rode draadjes plantje… Hier zie je beter hoe de mieren in en op dit plantje leven.
Stilleven van een verdord takje…
Nieuw groen begint met mondjesmaat te groeien in de woestijn serre.
Cactussen kunnen de meest rare vormen aannemen ! Deze cactus plant voelt als een keihard, opgerold droog blad, met een blauw/zwarte stekelrand. Overlevings evolutie kan de meest rare vormen aannemen !
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet. We zien dat wel als het zover is hé ? 😊
Voelen jullie ook die eerste lentekriebeltjes ?? 🌞 Het gevoel dat de lente eindelijk is begonnen ! 🙃 Dat moment dat de eerste voorjaarsbloeiers hun kopjes aarzelend boven de grond laten groeien… Dat eerste bloemekes moment vind ik elk jaar weer opnieuw zalig om te beleven ! Nu ja, het kan zeker nog lelijk spoken, vriezen, sneeuwen, regenen, enz … maar als de eerste sneeuwklokjes groeien… Dan is de winter (wat mij betreft) min of meer achter de rug 🤠
De locatie (overstroming gebied in Dilbeek SMB) waar ik vroeger de sneeuwklokjes ging fotograferen, is nu niet meer toegankelijk… Heel het gebied is omheind, daar grazen nu Schotse Highlander koeien… (met van die enorme horens !) Als je die ruige beesten ziet lopen, dan heb je geen zin meer om over de prikkeldraad te kruipen om de sneeuwklokjes te zoeken… Maar gelukkig heb ik in Wambeek een klein bosje gevonden, waar de sneeuwklokjes nog volop kunnen groeien …
De camera is de Sony A7r2 , de lens is de mechanische 100mm f/2,8 2:1 Laowa lens. Over de lens zonnekap heb ik een doorzichtig plastiek zakje laten wapperen, om zo een onvoorspelbare onscherpte te verkrijgen in de buitenranden van de foto. Er is géén statief gebruikt ! De focus is voor elke foto bepaald dmv Focus Peaking. Omdat ik het scherm van de camera kan kantelen, is het heel simpel om Focus Peaking te gebruiken. Vroeger moest ik plat op mijn buik gaan liggen om de sneeuwklokjes te fotograferen… Nu moet ik me alleen bukken 😎 Focus Peaking is een prachtige uitvinding !
Het doorzichtig plastic zakje, dat over de zonnekap “waaiert” zorgt voor een ‘dromerig’ gevoel vind ik. Je moet er alleen voor zorgen dat het centrum van je lens min of meer onbedekt blijft.
Het grote diafragma (hier f/2.8) zorgt voor een héél beperkte scherptediepte, waar je als fotograaf een enorme vrijheid hebt om je gevoel in de foto te leggen… Als je macro fotografie benadert als een subjectieve reflectie van de werkelijkheid, dan ben je niet goed bezig… Als je als macro fotograaf op zoek gaat naar de ziel der dingen… én daarvoor de enorme mogelijkheden die een macro lens je geeft bewust gaat gebruiken… dan ga je een fantastische reis tegemoet 🤗👍
Spelen met het aanwezige licht, maar zeker ook gebruik maken van de omgeving… Een rustige achtergrond is onontbeerlijk bij macro fotografie.
Deze foto is gemaakt bij volle namiddag zonlicht ! Om overbelichting te voorkomen én het geheel wat te onder belichten, heb ik gewoon een 1-punt-licht meting gedaan op het witte bloemetje. De camera gaat er vanuit dat er gemiddeld 16% grijs zit in een foto… Als je de camera zijn licht laat meten op dat wit bloemeke, dan zal de camera het geheel onderbelichten, om toch aan zijn 16% gemiddelde grijswaarde te komen. Op deze manier kan je je camera serieus nijg in het ootje nemen, en toch leuke foto’s nemen in een overbelichte omgeving 🙂
Bij deze foto heb ik scherpgesteld op de onderste bloemekes (die het dichts bij mij staan). Door de grote hoeveelheid sneeuwklokjes die wat verderop openbloeien probeerde ik zo een ruimtelijk gevoel van afstand te maken.
Er groeien daar een paar duizend sneeuwklokjes in dat bosje… Maar toch is elk bloemeke een wereld apart in mijn ogen 🙂 Wie het kleine niet eert… je kent de rest wel 🌼
De achtergrond bij dit soort fotografie is héél belangrijk… Wat dorre takjes, bruine, oranjerood stukken boomstam, die juist uit de scherpte van de focus vallen kunnen de achtergrond van je foto laten ‘leven’ !
Wat experimenten met je kijkhoek kan ook leuke momentjes opleveren 🙂 Hier heb ik het plastieken zakje wat verder over de zonnekap laten “wapperen”. In de achtergrond zie je terug dat als willekeurige wazige lijntjes 🙃 Schilderen met je lens, weet je wel 😊
Om dit ‘Lente Prikje’ logje voor vandaag af te sluiten… Hier heb ik wat extra ‘gespeeld’ met het doorzichtig plastic zakje dat ik over de zonnekap had vastmaakt met een elastiekje. Je ziet hier in de achtergrond compleet willekeurige, maar altijd wazige strepen én patronen verschijnen… Om de achtergrond wat ‘warmer’ te maken, heb ik gewoon de witbalans op ‘schaduwen’ gezet 🙂
Ik hoop dat je genoten hebt van dit eerste “Lente Prik” logje ! Er komen nog meer logjes over deze zalige sneeuwklokjes… Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom. Alvast een dikke merci voor je commentaar ! 👍
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet…
Op 16 november publiceerde ik mijn eerste logje over de ‘Prime lens‘… Dat logje kan je hier (her)bekijken.
Ik herhaal nog héél even wat een Prime lens is… Meer technische info vind je in de link hierboven.
Een primelensis een lens met vaste brandpuntafstand. Dus zonder zoommogelijkheid ! Een prime lens is altijd van een hoge kwaliteit en geeft een veel beter foto resultaat dan zoomlenzen.
Wat me vooral boeit aan dit soort lenzen, is dat je bij heel weinig licht toch nog de mooiste foto’s kan maken uit de hand. Door het enorm grote diafragma (f1,4 , f1,2 … tot zelfs f0,9 !!) kan je in het bijna donker nog blijven fotograferen. Hoe kleiner het f-getal, hoe mooier de fluweel zachte achtergrond (bokeh) zal zijn ! Nog iets dat je nog veel gaat zien in deze reeks ‘Prime Lens’, zijn ‘bokeh bolletjes’… Hoe meer (netjes afgeronde) lamellen je in het diafragma hebt, hoe ronder de bokeh bolletjes in je foto zullen zijn ! (Dat laatste is zeker een kwaliteit meter van de Prime lens !)
Tot zover het achtergrond én tech nieuws geleuter… 😊
Het is eind juli 2022, ’t is nog volop zomer… De temperatuur klimt tot boven de 30 graden ! In het bos is het veel koeler natuurlijk… Maar in het bos is het ook veel donkerder, omdat het dicht begroeide loof van de bomen héél veel licht tegenhoud ! In die omstandigheden is een Prime lens welkom ! 😎
Ook in dit logje heb ik de Fuji XF35mm f1,4 prime lens gebruikt (in Full Frame formaat is dit een 53mm f1,4) In deze foto heb ik geprobeerd om het blauwe hemel licht te vangen… Het resultaat vind ik niet om over naar huis te schrijven…
Hoe krijg ik het blauw licht in mooi ronde bokeh bolletjes ??? Na een paar testjes begreep ik dat de fotohoek héél belangrijk is ! Het volstaat om het totaal onderwerp (boomblaadjes) die je scherp wil zien zodanig te verkleinen, om het blauwe hemellicht niet meer als ‘vlekken’ te zien, maar als mooi ronde ‘bokeh’ bolletjes…🤗
Een paar meters verder… Aan de oever van een grote visvijver zag ik deze oude, dode tak. De dode tak deed me denken aan een (nu uitgestorven) plesiosaurus. Deze foto kan beter dacht ik…
Een andere foto met een bewuste inkadering vind ik minder druk, meer in evenwicht én meer Plesiosaurus alike 😎… Het gewicht van de foto gaat naar links… Misschien is het omdat ik linkshandig ben dat ik deze foto beter vind ? 🙃👍
Aan de oever van de vijvers is het aangenaam vertoeven ! Het verschil van de warmte in volle zon én de koelte in de bossen doet een zalig verkoelend windje waaien over de vijver 😊 Een ideale gelegenheid om het mooie onkruid te fotograferen !
Het omfloerste zonlicht rond de vijver was heerlijk om stillevens te maken… De purper/groene kleuren van de oever planten contrasteren mooi met het door de vijver gereflecteerde blauw van de hemel !
Een verdroogde plant… De zon was ongenadig in de zomer van 2022 !
Her en der rond de vijver hebben de beheerders van deze wandel/fiets route hun best gedaan om afgestorven stukken uit het bos een nieuw leven te geven ! Deze oude boomwortel stronk vond ik prachtig… Ik zag er een (nu uitgestorven) Triceratops in !
Weer wat verder trok een wilde braambessen plant mijn aandacht… De stekelige tak is scherp, terwijl de achtergrond verglijd in een waas… Zie je de onscherpte bokeh bolletjes al tevoorschijn komen ? 🙃 (Hier ga ik in het volgend Prime lens logje dieper op in ! )
Om dit logje in warme zomer kleuren te eindigen… Nog wat mooi onkruid uit de omgeving van Coo 🌞
Ik hoop dat je genoten hebt van dit tweede “Prime Lens” logje ! Er komen zeker nog meer logjes over deze zalige lenzen. Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom Alvast een dikke merci voor je commentaar ! 👍
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet…😋 We zien dat wel als het zover is hé ? 😎
Mijn foto blog staat min of meer garant voor de onvoorspelbaarheid qua inhoud en thema’s. Onvoorspelbaarheid is hier dus een constante geworden 😋
Waarom publiceer ik op dit moment prille lente foto’s in de late herfst ? Gewoon omdat het nu buiten een rot weer is… ☂ We krijgen bakken regen afgewisseld met winterse buien over ons heen gegoten ⛈ Geen weer dus om rustig buiten te gaan wandelen ! 🌧 Het koude, kille winterweer is back in town… 🙄
Daarom presenteer ik mijn teergeliefde bezoekers graag wat “warme” Hallerbos lente foto’s uit mijn ietwat “oudere” doos.
Een tweede reden waarom ik nu Hallerbos foto’s publiceer… Onlangs heeft Joke me vriendelijk gevraagd of ik geen zin heb om een fotografie workshop te geven in het Hallerbos… Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik goesting krijg in dat voorstel van Joke 🤔 Maar wat denken mijn teergeliefde bezoekers daarvan ? Maar misschien zal het Hallerbos voor vele mensen moeilijk te bereiken zijn, daarom misschien andere lokaties ? De Plantentuin bijvoorbeeld ? of een lokatie die heel eenvoudig met het openbaar vervoer te bereiken is… (als die niet staken natuurlijk… 🤣) Niet simpel hé ? 🙂 Stof genoeg om daar eens rustig over na te denken… 🤔
Anderzijds zou ik zeker tof leuk vinden om blog mensen te ontmoeten, met wie we met ons allen al jaren ‘online ‘ contact hebben, maar nog nooit ‘in het echt’ hebben ontmoet … 🤠
Waarom ik graag vóór zonsopgang in het Hallerbos ben ? Je bent er dan getuige van het mooiste licht dat je maar kan dromen ! als je geluk hebt natuurlijk … want soms regent het…of is het bewolkt…
Maar bij deze fotoshoot hadden we geluk met onze 🌞
De lens die ik die dag gebruikte is de Canon 100/400mm. De camera is een Canon uit de uitgebreide EOS reeks. EOS is een acroniem van de woorden : Electronic Optical System én ook de naam van de Griekse Godin van de Dageraad, “Eos, het ontwakend licht” In het tegenlicht van de opgaande zon zet ik de EV (Exposure Value) van de camera 1 of 1,5 stops hoger, terwijl de lichtmeter van de camera het licht meet op de donkere bomen… Met deze mooi licht & contrastrijke foto als gevolg 🙂
Een simpel takje, op 400mm geïsoleerd uit de warme, door de zon aangestraalde achtergrond…
Bij deze foto gebruikte ik dezelfde ‘techniek’ als bij de vorige foto… Het was mijn bedoeling om de door de prille ochtendzon zon opgelichte beukenblaadjes de aandacht te geven die ze verdienen 😊
Een variatie op de 2de foto in dit logje… Hier heb ik de eerste lente beukenblaadjes (links) hun ere plaats gegeven … Noot: Als je een foto maakt in jpg of in de A van automaat, dan zal je nooit het resultaat dat ik hier had gehaald behalen… “Als” ik een workshop fotografie geef, kan ik misschien op een héél simpele manier uitleggen hoe je met het licht kan omgaan, én hoe je de settings van je camera kan instellen om het aanwezige licht naar je eigen smaak om te buigen…
Met elke camera kan je ‘spelen’… Hier bedoel ik letterlijk de goedkoopste pocket camera, tot de duurste professionele camera, van de simpelste gsm (met een fotografie lens) tot de meest gesofistikeerde gsm… Met al deze fototoestellen kan je ‘spelen’ 😋 Hier heb ik bijvoorbeeld de sluitertijd ingesteld op 1/3 seconde… Ik heb de camera heel traag van onder naar boven bewogen, toen ik de sluiter indrukte…
Met ‘spelen’ kan je héél ver gaan… Zelfde instellingen als hierboven (sluitertijd op 1/3sec of trager) instellen… Als je foto overbelicht is, zet dan het diafragma 1 of 2 stopjes hoger, tot het licht in je foto naar je zin is. Hier heb ik de camera rond 1 as traag gedraaid
Zelfde camera setting als hier boven… Hier bleef de camera op statief (of op een bankje, fototas, rijstzakje) stil staan Door gewoon langzaam aan de zoomring in of uit te zoomen, terwijl de sluiter nog openstaat, krijg je in of uit gaande beweging in je foto… Met een gsm heb ik deze zoom techniek nog niet geprobeerd…
Door het focuspunt naar links of rechts te verzetten (dit is misschien niet mogelijk op een pocket camera ?) kan je het ‘centerpunt’ van de beweging actie (in deze foto een ronddraaiende beweging rond 1 as) verzetten, wat tot extra fotografie speelplezier kan leiden 😋
Na al dat ‘gespeel’ kom ik graag nog eens terug op “normale fotografie”… Het tijdstip was toen 07:40am… Het mooiste ‘warme’ licht was toen gedaan… Maar de zonnestralen met licht uit de nu snel klimmende zon zijn zeker de moeite waard om te zien én om dat mooie licht te vangen met je lens…
‘k hoop dat je genoten hebt van dit “Hallerbos” logje ! Er komen zeker nog meer logjes over dit zalig bos. Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom. Alvast een dikke merci voor je commentaar !
En over het workshop voorstel … Denk je er ook eens over na ? Je kan me bereiken via Contact (vanboven in mijn blog)
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet. We zien dat wel als het zover is hé ? 😎
Volgens mij weet een deel van mijn (teergeliefde !) bezoekers niet echt wat een prime lens is… Maar dat is zeker niet erg, toen ik ooit begon met fotografie wist ik dat ook niet 🤠 Ik probeer op een simpele en begrijpbare manier, uit te leggen wat een Primelens is…
Een primelensis een camera-objectief, met een vaste brandpuntafstand. Dus zonder zoommogelijkheid ! Een prime lens heeft altijd een hoge kwaliteit en geeft een veel beter beeld dan zoomlenzen. De kwaliteit die een primelens geeft is haast niet te krijgen in een zoomlens, of het wordt al gauw schandalig duur. Vanwege de goede optische kwaliteit wordt er op professioneel niveau vaak met prime objectieven gewerkt.
Een 50mm primelens van f/1.8 of f/1.4, de “plastic fantastic” (ook wel de Nifty Fifty genoemd) is spotgoedkoop én is dus een ideale instap lens 👍. Dit prime lensje gebruik ik al meer dan 30 jaar…
In dit logje heb ik de Fuji XF35mm f1,4 prime lens gebruikt (in Full Frame formaat is dit een 53mm f1,4) Naarmate deze Prime lens serie verder gaat, ga ik ook de Fuji XF 56mm f1,2 (85mm in Full Frame) en de 23mm f1,2 (35mm in Full Frame) gebruiken. De XF56mm f1,2 is de lens die ik het liefst gebruik…
Het is zeker waar dat prime lenzen in het algemeen duurder zijn dan zoomlenzen, maar de optische kwaliteit die je ervoor in de plaats krijgt, is onbetaalbaar ! Extra Noot: Prime lenzen zijn altijd van top kwaliteit, ongeacht welke fabrikant dan ook…
De Fuji XF35mm f1,4 aan het werk, tijdens ons vakantie weekje in Coo (Bekend van de waterval 😉) Het was augustus, de lange hete zomer… weet je nog ? We zochten de heerlijk koele schaduwen op in de bossen… Scherp stellen op een bloemetje in het bos, terwijl de achtergrond verglijd in een heerlijk waas !
Nog wat dichterbij komen… Het was donker in het bos, maar voor een prime lens kan dit geen probleem zijn 🙂
Het diafragma helemaal open gedraaid op f1,4… De subtiele onscherpte van deze lens voelt echt aan als schilderen met je lens !
De herfst begon toen al in de zomer… De heldere blauwe hemel boven het bos toont zich als subtiele bokeh bolletjes 👌
Een klein riviertje stroomt door het bos… Ondanks het weinige licht kon ik de beweging van het water ‘bevriezen’ op 1/480sec bij een wijdopen diafragma van f1,4. De reflecties van het groen in de bomen én de blauwe hemel op het water kreeg ik er gratis bij 🙂
Varens… wie kent ze niet hé ? Op deze plaats was echt héél weinig licht ! Met een top (& ook peperdure…) zoomlens zou ik deze foto misschien niet kunnen maken ! Met de prime lens heb ik zelfs de belichting 1 stop lager moeten zetten… of de foto was vooral links grotendeels overbelicht !
Een andere varen, op een andere plaats… ander licht… Bij een volledig open diafragma kan je door de subtiele onscherpte in de achtergrond kan je met een prime lens echt je onderwerp isoleren. Btw… elke macro lens is ook een prime lens… maar met totaal andere optische kwaliteiten dan een ‘gewone’ prime.
We blijven nog even bij de varens… Begin augustus was het zo warm dat de natuur langzaam naar de herfstmodus ging, gewoon om te overleven !
Piepkleine bloemetjes… De scherpstelling is ook hier dmv focus peaking gezet. Kleine lichtvlekjes van de zon, die door het loof van de bomen schijnt, worden met deze lens als kleine bokeh bolletjes 🙂
Wat riet en waterplantjes, aan de rand van een klein beekje… 1/800sec , EV -1 , f1.4 , iso160
Dit plaatje maakte ik wat zachter en romantischer, dmv de Orton techniek in photoshop.
‘k hoop dat je genoten hebt van dit eerste “Prime Lens” logje ! Er komen zeker nog meer logjes over deze zalige lenzen. Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom Alvast een dikke merci voor je commentaar !
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet. We zien dat nog wel hé ? 😎
Het is intussen al een paar maand geleden, dat ik nog vertelde over het mooie bloemenparadijs, het heerlijke Keukenhof in Nederland. Het enige nadeel van het Keukenhof, is dat het voor ons (wonende in Brussel rand) zover rijden is. Het Nederlands spits uur verkeer is minimum even erg als het Belgische werk-woon verkeer. Je mag minimum 2 uur rekenen per rit… Dat is dus minimum 4 uur auto rijden die dag 🥴 Maar we hebben het ervoor over ! Keukenhof is echt de moeite !
De toen gebruikte camera is nog steeds Sony A7 mark 3 , de lens is de Canon 100mm f2,8 L macro lens, die via een Metabones adapter op de Sony body is geklikt. Een combinatie waar ik heel tevreden van ben 🙂
In deel 3 eindigde ik met de ‘Vuurbomen”… Vandaag ga ik daarmee verder. Deze bomen soort is me nog steeds onbekend, maar dat maakt hun mysterie alleen maar groter 👍 Soms lijken ze wel op te gloeien, terwijl er tegelijk een gifgroene schimmelsoort de aandacht trekt ! We geraakten er niet op uitgekeken ! 😎
Vele mensen denken dat je bloemen moet fotograferen bij volle zon… Als je veel overbelichte én slecht belichte foto’s wil hebben, dan moet je in volle zon blijven fotograferen…
Een grijze lucht, zelfs wat zachte regen is ideaal om kleurrijke bloemen en planten te fotograferen. De grijze wolkenhemel is als het ware een enorme softbox én tegelijk een perfecte licht diffuser. De malse regen zorgt voor heerlijke druppeltjes op de bloemen. Je moet zeker een zacht lens clean doekje bij de hand hebben, om het optisch glas van je lens droog te poetsen. Een zonnekap is ook broodnodig bij regen… het glas van je lens is dan grotendeels beschermd tegen de regendruppels. Niets is lelijker dan druppels op je lens… zelfs met photoshop moet je er niet aan beginnen om die druppels weg te krijgen…
Een ensemble van 4 stalen personen die wel lijken te dansen… We vermoeden dat dit Cortenstaal is. De zachte regenbui maakt er een kleurig feestje van 😎👍
Wat verderop groeide nog een ‘vuurboom’… De zachte lente regenbui accentueert én contrasteert de ‘vurige’ warme kleuren vind ik ! Alleen dit soort bomen zien, maakt de autotijd van 4 uur de moeite waard !
April is ook de bloei maand… Hier hadden we een uitdagende kans om onder een “saai”, grijs lentezonnetje te ‘spelen’ met het weinige aanwezig licht. De eerste boomblaadjes groeien… de eerste lentebloesems komen eraan… Voor ons was het Keukenhof die dag, een immense foto studio met perfect licht 📷👍😎
Een klein takje met baby-blaadjes… Het wakker wordend blauw, boven in de hemel zorgt voor een heerlijk achtergrond bokeh 🙂
In de schaduwen van enorme bomen, groeit een heerlijk natgeregende bloem… De echte kracht van een macrolens zit hem zeker in de eigenschap van fluwelen onscherpte te maken in de achtergrond…. Als je die magische lens eigenschap goed aanvoelt , én weet hoe je daarmee moet of kan werken… Dan gaat er een héél mooie macro wereld voor je open 😎
Zomaar wat fantasietjes… Deze vreemd gevormde takken, naast een enorme vijver, deden me denken een Wondere Boom Wezens… Wat doen deze Wondere Boom Wezens nu eigenlijk in deze foto… wel, dat laat ik aan je eigen fantasie over 😃 Dansen ze ? Kijken ze samen naar een leuke film ? Gaan ze samen nog wat groeien en blaadjes krijgen ? Vinden ze de fotograaf een gekke meneer ? enz enz 😂
Toen ik deze foto ‘ontwikkelde’ in de digitale doka van photoshop, draaide mijn favoriete internet radio ‘Bruce‘ het nummer ‘Ring Of Fire‘ van Johnny Cash. Nu ja, “veel vuur is hier niet te zien” dacht ik toen… Daarom doop ik deze foto ‘Ring Of Green’ 😋
Een stilleven van boom, takken en vijver… Ook hier maakt de achtergrond onscherpte van een macrolens het verschil…
Om dit logje voor vandaag af te sluiten… Deze enorme boom vond ik maar boos en sip kijkend… Zie jij dat ook ?🤔😃
‘k hoop dat je genoten hebt van dit Vierde Keukenhof 2022 logje ! Er komen zeker nog enkele logjes over dit bloemen paradijs hoor. Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom Alvast een dikke merci voor je commentaar !
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal vertellen ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet. We zien dat nog wel hé ? 😎
De titel van dit logje vertelt het je al… We zijn weer eens in de Nationale Plantentuin van Meise beland. Deze unieke locatie zal ik nooit beu worden ! Er is zoveel te zien en te beleven dat het min of meer onmogelijk is om alles te zien. Steeds opnieuw zijn er nieuwe dingen te zien, dat houd de inspiratie én de verbeelding scherp 😎 Dit logje is het vervolg op … het vorige logje in deze serie 😃
Vandaag zijn we in de tropische serres… In sommige tropische serres is het tropisch warm en ook tropisch vochtig ! Als je camera en/of je lens niet 100% waterdicht is moet je daar ferm oppassen ! Ik koop altijd 100% waterdichte cameragerief, het kost me een paar extra tientjes, maar dan kan ik ook overal, onder “zware” omstandigheden blijven fotograferen, zonder schrik te hebben dat er schimmels & fungi gaan groeien in de apparatuur. Als je deze pech hebt… zeg dan maar gedag aan je gerief want het is om zeep. Maar vandaag houden we het in de woestijn serre droog & warm…
We zijn in de zaal van de vetplanten en de stekelige cactussen. Vetplantjes kunnen soms rare vormen hebben…
De kleine zacht rode, volgroeide bloemetjes op deze vetplant zijn amper 1/2 cm groot… Het loont dan ook zeker de moeite om verder dan 1:1 te gaan ! (Hier zat ik op 1,5:1 ongeveer) Het grote voordeel van zo dicht te komen is, dat de achtergrond dan verdwijnt in een heerlijk waas. Hoe dichterbij je komt, hoe kleiner de scherptediepte… Het nadeel van zo dichtbij te komen is dat je ofwel héél vaste handen moet hebben, ofwel een statief moet meesleuren… dat laatste is niet altijd evident !
Vetplanten kunnen de meest rare vormen aannemen… Dit exemplaar was net een omgekruld zaagblad 😂
Omdat de achtergrond in de vorige foto veel te veel de aandacht vraagt, heb ik deze extra foto gemaakt op 1,5:1 macro verhouding. Omdat het in die serrehoek redelijk schaduwrijk was, heb ik de iso op 800 moeten zetten (om nog uit de vrije hand te kunnen fotograferen).
Nu komen de stoere stekelige zware jongens eraan… Sommige exemplaren zijn meters hoog ! Hier heeft de natuur een middel gevonden om het kleinste druppeltje water op te vangen én te bewaren, voor als er echt barre tijden aanbreken. In de woestijn overleven deze cactussen op de schaarse ochtendnevel… Straffe toeren hé ?
Een kleiner exemplaar als deze stoere knaap staat ook bij ons thuis. Die van bij ons is nu meer dan 2 meter hoog ! In die stekels wil je niet belanden… dat geef ik je zwart op wit 😂🌵 Om zo’n stekel door te knippen heb je een deftige kniptang nodig !
Cactussen als model voor een fotoshoot… 🤗
Alhoewel ze een stekelig karakter hebben, is het een leuke uitdaging om deze vetplant/cactussen als onderwerp te benaderen. Dat zal ik later beslist meer doen…
Met een macro lens kan je zo dichtbij komen dat de kijker niet echt meer weet wat het onderwerp nu juist is… Op dat punt gekomen is het voor de macro fotograaf dolle pret 😎
Om dit logje voor vandaag af te sluiten… Twee sporendragende varen plantjes op 2:1 macro verhouding. Zo kon ik de achtergrond heel vaag & bijna abstract houden. De afstand tussen lens en de linkse varen is ongeveer twee centimeter… Gelukkig was ik hier in een windstille serre ! Buiten zou deze macro héél moeilijk te maken zijn, omdat het minste zuchtje wind de hele foto onscherp zou maken.
Ik hoop dat je ook van dit “Plantentuin Meise 2022” logje hebt genoten
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie ! 👍 Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal gaan…. Nu ja, dat zien we dan wel weer hé
De grote meerderheid van mijn logjes gaan over macro fotografie… Dit logje zet die mooie traditie gewoon verder en het onderwerp is dan ook natuurlijk macro fotografie 😊 (Het logje van vandaag is de opvolger van de vorige Plantentuin Meise 2022 )
De camera is de Fuji XH1 met de 100mm Laowa f2,8 macro lens. De locatie is zoals je in de titel al kon lezen, onze Nationale Plantentuin in Meise.
Ook bij de foto’s in dit logje blijf ik werken met een heel open diafragma (f2,8 tot f5,6), gewoon omdat je het onderwerp kan isoleren in je foto en de (dikwijls) storende achtergrond kan verzachten tot een heerlijk waas ❤
Ook probeer ik niet ‘zomaar’ te fotograferen… Naast mooi licht zijn de kleuren, de compositie ook belangrijk. Fotograferen in de natuur voelt meestal aan als schilderen met mijn lens 😘
Een oud, verdord takje overgroeid met Groot dooiermos… ik vind het prachtig !
Met wat geluk is het héél even windstil… Deze geel/rood verkleurde herfstblaadjes, nog wat nat van een malse regenbui, hingen een kleine meter boven het gras. Hoe mooi kan eenvoud zijn hé ? 😉
Aan de rand van de vijver (aan de ingang van de tropische serres) zag ik deze heerlijk mooie rode bloemekes ! De grote fontein in de vijver zorgde voor zalig mooie bokeh bolletjes in de achtergrond 👍 Maar ik was nog niet echt tevreden met deze foto… Hier zat veel meer in voelde ik… 🤔
In de vorige foto had ik 1 rode bloem scherp, de andere was onscherp omdat ze een paar centimeter verder stond dan de andere… Ik kon de lens dichtknijpen voor een grotere scherptediepte (grote f-getal), maar dan zou de achtergrond té druk en bijgevolg lelijk worden… Er zat niets anders op dan een ander kijkpunt op te zoeken ! Na wat zoeken, wikken en wegen nam ik deze foto… Nog steeds was ik niet 100% tevreden over het resultaat…
Een kleine halve meter ging ik achteruit en nam deze foto… Toen voelde ik pas het YESS gevoel !😍 Twee rode verliefde bloemekes in een zacht, dromerig bokeh én een lekker strak contrast.
In de tropische serre… Een varenplant voelde zich lekker in de tropische warmte… Als je daar binnengaat met je fotogerief, moet je best een half uurtje je camera én lenzen laten acclimatiseren. Anders krijg je gegarandeerd schimmels en fungi in je lens… 😱🥵
Als ik druppeltjes zie… Dan wil ik ze fotograferen natuurlijk 😎
Zelfs met simpele planten als varens, kan je als fotograaf leuk dingen doen …
Het zijn net de spaken in een wiel, vind je niet ? De natuur is wonderlijk !
In een héél donker hoekje in een tropische serre zag ik dit minuscuul druppeltje… Het geheel van de vormen, kleuren, licht en schaduwen, plus tegelijk een leuke compositie op de regel van derden maakt me blij 🤗 Het gevoel van schilderen met je lens is in deze foto zeker aanwezig !😎
Ik hoop dat je van dit “Plantentuin Meise 2022” logje hebt genoten
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie ! 👍 Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal gaan…. Nu ja, dat zien we dan wel weer hé
Macro fotografie zal altijd wel mijn ‘dada‘ blijven denk ik. Als macro fotograaf heb ik veel bijgeleerd door te kijken hoe andere macro fotografen het doen… (met de ogen ‘pikken’ wordt dit ook genoemd 😋) Dank zij internet en YouTube kunnen we ongelooflijk veel informatie vinden over fotografie technieken. Het is de kunst om uit de ongelooflijk grote hoeveelheid docu filmpjes de goede te vinden…
Zo heb ik Micael Widell “ontdekt”, een sympathieke Zweedse fotograaf die op een eenvoudige manier zijn fotografie ‘technieken’ én ervaringen toont. Eén van zijn docu filmpjes vind je hier. Mag ik je aanraden om Micael’s YouTube kanaal ook eens te verkennen.
Hier leg ik in het kort een techniek van Micael uit… (een techniek die ik héél veel gebruik én die me fraaie foto resultaten geeft)
In dit logje heb ik gewerkt in een klein bosje in onze buurt. In een bos is het meestal donkerder dan buiten het bos.🤭 Dus gebruik ik een flitser mét een licht diffuser om het flitslicht te verzachten. De sluitertijd staat vast op 1/200 of 1/250sec De ISO staat op 100 Het diafragma stel ik zelf in van f2,8 tot f8. De licht meet modus = Punt (op 1 punt dus) Het nodige licht : Dat stel ik zelf manueel in op de flitser ! Dat kan variëren van 1/2 tot 1/128 van het flits vermogen, afhankelijk van het onderwerp. Als je werkt op deze manier heb je het foto eindresultaat min of meer zelf in de hand. Je bepaalt zelf hoeveel licht er op de gevoelige CCD valt ! Fotografie betekent immers : ‘Schrijven met licht‘ 📸👍
Een kleine Bosbij vlieg , locatie was aan de rand van het bosje
De camera is de Sony A7 III met de 100mm (manuele) Laowa lens. Een piepkleine krekel , het is nog een nimf dacht ik, probeerde zich te verstoppen… Maar de fotograaf had hem te pakken ! 😉
In een min of meer donker bos kan je gemakkelijk sommige delen ervan met zacht flits licht eruit ‘plukken’. Het zonlicht dat door de boomtoppen naar beneden sijpelt, wordt opgevangen door de prima lens die er zachte bokeh cirkels van maakt. Als het licht te fel is naar je zin… dan zet je het licht gewoon een trapje minder en dan probeer je opnieuw… Als je onderwerp te donker is, dan zet je de flits een tandje hoger… (Hier heb ik op f2,8 gewerkt om een maximaal zacht bokeh te verkrijgen)
Zweefvliegjes… ze hebben de zalige eigenschap dat ze soms blijven ‘hangen’ in de lucht ! De flits staat hier op 1/32 van het totale vermogen… Waarom zo weinig ? Omdat er witte bloemekes in de achtergrond zijn… Sterker flitslicht zou de witte bloemekes over belichten (‘verbranden’) Een fotograaf moet met véél dingen rekening houden hé ? 😎
Zelfde flits instellingen als bij de vorige foto, hier heb ik het grootste diafragma (f2,8) gebruikt, zodat er bijna dubbel zoveel licht op de CCD valt als bij de vorige foto.
f2,8 , flits op 1/128 van het volle vermogen… Wat voor een leuk, zacht licht sfeertje (volgens mijn gevoel) zorgt
Juist buiten het bos, het zonlicht was feller dan in het bos, maar nog niet helemaal ok. Flits op 1/64ste vermogen, diafragma f4
Gewoon een lange grasstengel in het moeras, een slakje vond het een veilige schuilplaats… f5,6 , flits op 1/32ste
Deze plant stond in het tegenlicht van de zon… Zonder extra licht langs onder zou ik een donkere plant hebben én tegelijk een overbelichte hemel. Een flitser is soms een welgekomen hulpmiddel !
Terug naar de rand van het bosje… Een vuurwants maakt zich klaar om naar zijn (of haar ?) slaapkamer te gaan…
‘k hoop dat je genoten hebt van dit macro en flitser logje ! Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom Alvast een dikke merci voor je commentaar !
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje. Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan, Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
Helemaal in de traditie van de onvoorspelbaarheid qua onderwerpen in mijn logjes, ga ik vandaag gewoon verder waar ik met dit thema in het vorige logje was gestopt 😋. Niemand verwacht dat ik een netjes een thema ga afwerken… Dus valt dit ook onder de rubriek “Chaos & Onvoorspelbaarheid” 😇
Voor meer info rond tussenringen, voorzet lenzen, tech uitleg, je kan dat allemaal vinden in mijn vorige logje.
Alle foto’s in dit logje zijn uit de vrije hand gemaakt… Alle foto’s zijn in oktober 2021 gemaakt in de Plantentuin, Meise. De camera is nog steeds mijn oeroude aps-c Fuji XT2. De lens is de heerlijke prime Fuji 56mm f1,2 (85mm in Full Frame) De tussenring hier gebruikt is een Aruba 16mm mét elektronica.
In dit logje zijn we in de omgeving van de grote fontein, (naast de tropische serres.) Ons plan was om in de tropische serres te gaan, maar in de nabijheid van de vijver was zoveel moois te zien, dat we niet in de serres zijn geraakt 🤠
Het was redelijk somber weer, afwisselend wolken en dan weer blauwe lucht… De donkere achtergrond in deze foto was zeker niet donker toen ik deze foto maakte … De donkere achtergrond is ook niet gemaakt in Photoshop ofzo… Hoe doen we dat dan ? Effe wat technische achtergrond hoe de lichtmeting in een camera werkt… De lichtmeting van een camera gaat als neutrale basis voor de belichting uit van een 18% grijstint qua helderheid. Een opname van een omgeving met veel heldere delen wordt automatisch wat onderbelicht en een foto met veel donkere delen, overbelicht. De camera wil het onderwerp gemiddeld 18% grijs maken, want dat is gemiddeld de correcte belichting! (tot zover de technische theorie).
Nu gaan we het licht algoritme van de camera op een ‘dwaalspoor’ brengen ! 🧐
We zetten de lichtmeting op 1 punt (spotmeting). Dan laat je de camera het licht meten op een heel helder belicht plekje. De software meet veel licht, en gaat daarom alles wat donkerder maken om aan de gemiddelde 18% grijswaarden te komen. Het fel belichte plekje in het licht meetpunt van je foto wordt nu min of meer perfect belicht, terwijl de lelijke achtergrond heel donker wordt. Op die manier kan een simpel onderwerp aan kracht winnen 📷🤗
Het verwonderde ons dat er begin oktober nog zoveel bloemen groeiden ! De onmiddellijke omgeving van de grote fontein is een paradijsje voor druppeltjes fotografie 👍
Ook heb ik besloten om het diafragma van de lens wat dichter te knijpen (hoger F-getal); omdat op f1,2 de scherptediepte zo miniem is dat ik de volle aandacht niet bij de bloem kon brengen. De volgende foto’s zijn allemaal op f3 tot f5,6 geshoot. Fotografie is altijd wat zoeken en je aanpassen hé ? De donkere achtergrond heb ik uitgelegd boven dit logje
Een boomblad dat al wat last heeft van de herfst… Wat ik altijd zo mooi heb gevonden aan die kleine druppeltjes is het feit dat het eigenlijke kleine vergrootglazen zijn !
Weer heb ik de lichtmeter in de camera hier wat bedrogen…😋 De achtergrond was anders lelijk én veel te druk. Nu komen de kleine takjes en de druppeltjes veel beter tot hun recht.
Hoe piepkleine bloemekes zo verdomd mooi kunnen wezen hé ? Omdat de meeste rode bloemekes én de groene blaadjes links, min of meer op dezelfde afstand lijn stonden, kon ik het diafragma opendraaien tot f2 om zo de achtergrond te laten verglijden in een zacht waas. Van dit soort stillevens krijg ik nooit genoeg
Soms was de lucht heel even blauw en het zonlicht heel zacht, het ideale licht om doorheen de bloemblaadjes van deze prachtig gekleurde bloem te stralen… Bij de nabewerking van deze foto zag ik een piepklein spinnetje en een nog meer piepkleiner vliegje ! Zie jij ze ook ? 🧐
Het moment dat een prachtige bloem wakker wordt… Als alle blaadjes openstaan is dit een stralend mooie bloem. Maar als ze nog niet helemaal wakker is vind ik ze zo kwetsbaar mooi !
Ergens in de fris groene blaadjes van een waterplant, kwam ik dit piepkleine slakje tegen… Het slakje was maximum een halve cm lang
Ik volgde het piepkleine slakje met de lens… Het leek wel te checken of het boom blaadje aan de overkant groener was 😎 Vorige foto was f2 , bij deze foto heb ik het diafragma op f2,8 gezet om ietwat meer scherptediepte te krijgen, maar ook niet te veel om niet teveel drukte in de foto te krijgen. De afstand tussen onder en boven de foto is ongeveer 2,5cm ! Voor ‘pseudo’ macro is dit een heel mooi resultaat vind ik 🤗
Met een lichtsterke primelens (een 24mm f1.4 , de 34mm f1.4, een 56mm f1.2) kan je samen met een tussenring (extender) héél leuke macro’s (close ups) maken. Het grote voordeel van een primelens is dat de lens gemaakt is voor slechts 1 brandpuntafstand. De technologie van het optische glas, het diafragma enz kan heel eenvoudig worden geoptimaliseerd voor 1 brandpunt, zodat je uiteindelijk een toplens krijgt voor een zacht prijsje 👍
Mijn hamvraag uit het vorig logje:Heb je voor macro fotografie een echte macro lens nodig ?? Mijn mening: Met een echte macro lens zal je heel zeker betere resultaten bereiken, maar… de kwaliteit grens tussen de recente camera’s, de “betere” close up met prime lenzen én echte macro lenzen is echt wel zodanig klein geworden, dat je al een pixel pieper moet zijn om het wezenlijk verschil aan te tonen… (Noot: De technische ervaring van de fotograaf maakt hier zeker het verschil !)
Als je voor micro macro gaat… dan heb je echt gespecialiseerde macro lenzen nodig, maar… voor gewone, dagdagelijkse hobby macro fotografie is een echte macro echt niet echt nodig !
Maar zoals steeds… Kwaliteit laat zich betalen… Een goede prime lens (f1.2 , f1.4 , f1.8) is niet goedkoop, maar een goede macro lens is zeker een flink pak duurder. Een setje extenders (tussenringen) kan je al kopen voor enkele tientjes.
Tip: De spotgoedkope plastic fantastic (nifty fifty) 50mm f1.8 , dat bijna door elk fotomerk wordt verkocht, is héél zeker een goede instapper ! Dit ongelooflijk lichtecht lensje gebruik ik al 15 jaar ! Met dit lensje ga je leren zoomen met je voeten 🙃😁
Ik hoop dat ik je wat wijzer heb gemaakt in het boeiende wereldje van de macro fotografie 😉
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom Alvast een dikke merci voor je commentaar !
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan…. Nu ja, dat weet ik nu nog niet
Fotografie als een rode draad door mijn leven 