In dit roest logje, ga ik terug gewoon verder waar ik verleden week was gestopt… De camera is nog steeds de 13 jaar oude Fuji X100. De “macro” functie in deze 23mm APS-C camera blijft me verbazen ! Zelfs in RAW kan ik met deze camera tot op +- 10cm scherpstellen, (als ik de Macro-functie uitschakel is het +- 80cm afstand) De huidige laatste update (X100 V) van deze camera is een natte (maar peperdure droom) voor de hobby fotograaf)… Maar al bij al is het fijn om met een sterk verouderde camera te werken, want dat verplicht je om bij de oude fotografie les te blijven 😎 Alle foto’s zijn gemaakt in ons kleine dorpje, Sint Martens Bodegem !
Een ijzeren buis, met een schroefdraad T-koppeling… Dé natte droom van de loodgieters van pakweg 50 jaar geleden… Nu probeert het de omheining overeind te houden…
Een oude, ijzeren buis… die ik heb gefotograveerd naast onze verlaten pastorij… Wat was de functie ervan ??
De ijzeren ringen rond de kerkmuur in ons dorpje, waren gemaakt om vee vast te maken op jaarmarkten, kermissen enz. Deze originele ijzeren ringen bestaan nog altijd !
Een meer gedetailleerde foto van zo’n jaarmarkt, kermis of volksfeest vee-vasthouden-ring… Rond de Sint Martinus kerk (in de Sint Martinus Straat) kan je deze oer oude ringen nog steeds bewonderen !
Waarom ik geschiedenis zo interessant vind ? Omdat ik geloof dat geschiedenis, de achteruitkijkspiegel is van onze toekomst !
Een ijzeren buis… Een steun om omhoog naar de kerk-het kerkhof te klimmen…, Ons kerk-kerkhofje is heel zeker niet vlot toegankelijk voor iedereen, maar met wat sociale vrijwilligers is dit probleem van de kaart geveegd.
And now… Something completely Different ! De Mini-biebjes zijn eindelijk officieus ingetreden in ons piepkleine dorpje ! 👍 De Ferme Beugoemse Vrouwen Hebben hier ‘reclame’ gemaakt, voor hun Pannekoeken actie en dat verdient een ferm applaus ! Het aanbod van het Volwassenenboek én het KinderBib aanbod in deze mini-bib is formidastisch en tegelijk superformiweldigend ! 🤠 Maar daarover later meer info…
Hopelijk heb je genoten van mijn Roest op Zondag foto’s ? Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie 👍 en tot ziens in mijn volgend logje 😎
Vandaag, in de ochtend van 8 maart 2023 voorspelt het weerbericht sneeuw ! Het is afwachten natuurlijk… Maar in elk geval, moest er sneeuw liggen, dan kan ik er toch niet van genieten, omdat we van kinder oppas zijn bij onze kleinkinderen. Omdat ik sneeuw eigenlijk toch wat mis, ben ik in mijn omvangrijk foto archief gedoken en heb een mooi sneeuw foto setje opgedoken dat dateert van 8 februari 2021.
Corona dook toen op in het wereldnieuws…🥴!
De camera is de Sony A7 r2, de lens is de Canon 24/70 f2,8 L USM. De Canon lens is op de Sony body geklikt dmv een Metabones adapter. Alle elektronica koppelingen tussen body en lens werken 100% OK. Zoals altijd werk ik in het RAW formaat…
Die ochtend was het grijs, mistig weer… Het was dan ook redelijk moeilijk om een correcte belichting te verkrijgen… Je zal het ook al wel hebben meegemaakt dat je foto’s in de sneeuw er onderbelicht , te donker of te grijs uitzien… Dat komt omdat je vertrouwt op de lichtmeter in je camera…
De lichtmeter in ELKE camera is geijkt op de regel van 18% grijs die in 99% van alle foto’s een correcte licht waarde zal uitlezen. Maar in een sneeuwlandschap dat overwegend wit is, zal de lichtmeter in je camera blijven zoeken naar die 18% grijs in de foto, én zal alles onderbelichten om aan die 18% grijs te komen ! Het resultaat zal een grijze en/of onderbelichte foto zijn !
Hoe kunnen we dit belichting probleem oplossen ? Het antwoord is héél eenvoudig ! Zorg dat je 1 of 2 stops meer belicht dan nodig is. Fotografeer je manueel, zorg dan dat je sluitertijd 2 tot 4 maal langer is dan de sluitertijd die je camera je voorschotelt. (een statief kan dan nodig zijn !) Fotografeer je in diafragma voorkeuze (AV stand), zet dan je belichting compensatie draaiwieltje (of knopje) op +1 of +2 EV. Je zal zien dat je sneeuw foto’s veel dynamischer en meer sneeuwwit worden, als je op deze manier de lichtmeter wat in de goede richting duwt 🙃 Veranderingen in het weer (zoals hier met mist enzo) kunnen ook van grote invloed zijn op de lichtmeting van je camera. Enkele vuistregels om die invloeden weg te werken : Bij zwaar bewolkt weer : zet de belichting compensatie +1 EV Bij helder/bewolkt : +2 tot +3 EV Bij volle zon, geen wolken : 0EV tot 1 EV
Als je alleen in JPEG fotografeert, dan is het belichting ikoontje van ‘Sneeuw’ in het menu van ‘belichting’ voldoende om een redelijk goede belichting van sneeuw te krijgen. Maar dan zit je muurvast voor een eventuele verdere bewerking… Daarom werk ik altijd in RAW…
Genoeg technische uitleg… We gaan nu naar één van de mooiste plekjes in ons dorpje… Op de grens van Sint Martens Bodegem en Ternat kan je een prachtige, heuvelende paardenweide zien. In die weide staan enkele fruitbomen, wat hoge canada’s. De plaats waar de bomen groeien, lijkt wel een doordacht kunstwerk van een Japanse minimalitische tuin kunstenaar te zijn ! In mijn ogen is dit één van de mooiste plaatsjes in ons dorp.
Omdat voortdurend flinterdunne nevels het licht naar achter duwden, het ik door EV compensatie een mooie balans gevonden tussen de witte sneeuw op de grond én tegelijk de grijze sneeuwwolken in de lucht.
Zelfde foto als de vorige, maar hier heb ik in Photoshop mijn (ooit !) zelfgemaakt Orton action (handeling) op losgelaten 🙃 Het dromerige Orton effect vind ik passend bij dit soort fotografie.
Dezelfde weide, een andere kijkhoek… De grijze, sombere sneeuwlucht wolken bleven overheersen…
Twee tegen vijf ! De boom die het dichtst bij de camera staat, is verleden jaar omver gebliksemd… Nu is de stand 1 tegen 5… Van deze locatie zou ik graag een 4 seizoenen foto maken… Winter en zomer heb ik al… 😋
Nog een Orton action bewerking van de vorige foto… Het Orton effect, doet me altijd denken aan de prachtige droomfoto’s die David Hamilton (zaliger) vroeger maakte 🤔
Nog een andere kijkhoek in deze weide… Je kan daar ongeveer 60 meter van links naar rechts gaan, wat je telkens weer een héél ander beeld kan geven… De plaats waar de bomen staan, vind ik even mooi verdeeld als in een kunstige Japanse tuin ! De grijze nevels in de sneeuw wolken lossen stilletjes aan op !
Nog een Orton impressie van voorgaande foto… Het is duidelijk dat het licht veel helderder wordt ! In deze Orton bewerking valt de flinterdunne lijn tussen de grijze sneeuwwolken én de witte sneeuw op de grond bijna weg…
Hier heb ik +2 EV in gesteld. De sneeuw in de groene haag voelt echt als witte sneeuw en de grijze sneeuwwolken in de hemel voelen aan als echte sneeuwwolken.
De eerlijkheid gebied me het volgende te zeggen…🙃 In de weide staken soms storende plukjes gras of lelijke takjes boven de sneeuw… die heb ik weggefotoshopt om een mooie, smetteloos witte sneeuwweide over te houden 😋
Dezelfde foto als de vorige, maar dan overgoten met een Orton sausje dat alles verzacht !
Van de zelfde Orton foto als hierboven, heb ik deze Z/W impressie gemaakt… Deze vorm van minimalisme vind ik nog juist kunnen 😎
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet. We zien dat wel als het zover is hé ? 😊
Voor het Roest Op Zondag logje van vandaag, vind ik het beter om verder te gaan waar ik het “Roest Op Zondag” van verleden week was gestopt. Zo nu en dan wat chronologische orde brengen in de algemene thema chaos in mijn logjes kan zeker geen kwaad 🙃
In ons dorpje & ook in de omliggende gemeenten groeit het aantal cortenstaal elementen… fiets parking, omheiningen, afsluitingen, enz We zien het overal opduiken ! Maar de “charme” van cortenstaal heeft lang niet dezelfde ruwe schoonheid als die oude, verweerde, verroeste metalen dingen die héél kunstig door de tand des tijd zijn aangetast ! De oeroude (minstens 30 jaar !) ijzeren poort in de Sint Martinusstraat in Beugem is in mijn ogen een kunstwerk, gepokt én gemazeld door de genadeloze molens van de tijd zandloper
De 13 jaar oude systeem camera (Fuji X100) doet zijn ding nog naar behoren… (al moet ik soms eens zoeken naar het hoe,wat,waar). De (vaste !) lens op deze oude camera is een 23mm (breedhoek) lens met een diafragma van f2 tot f/16. De ingenieurs van Fuji hebben een héél handig ‘macro’ standje in een sneltoets ingevoegd, waardoor ik redelijk gedetailleerde (pseudo) macro opnames kan maken. Noot: Intussen zijn van deze oer-camera 4 verschillende updates gemaakt… De Fuji X100S , X100T, X100F en de X100V. Het zijn zeker allemaal leuke hebbedingetjes, met heerlijke mogelijkheden, maar zo blijft een mens kopen hé ? Misschien koop ik de X100V ooit eens tweedehands ? Maar héél zeker niet nieuw…
Ik vond het al heel mooi dat ik deze redelijk gedetailleerde macro kon maken van een héél klein deeltje van de verroeste ijzeren poort, met een 13 jaar oude camera die ooit dé eerste straatfotografie camera was in het toen onbekende wereldje van de systeemcamera…
Wat ik hier wil zeggen… Met een oeroude & verouderde camera kan je nog steeds de mooiste foto’s maken ! Besef dat je camera je foto niet maakt… maar dat jezelf aan de knoppen draait om je foto te maken 📷👍
Hopelijk heb je genoten van mijn Roest op Zondag foto’s ? Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie 👍 Tot ziens in mijn volgend logje 😎
Zelfs in de winter is de Nationale Plantentuin van Meise open. Natuurlijk zal je daar geen zomerse bloemen of lentebloeiers zien, maar in de tropische serres kan je als fotograaf veel fotopret beleven 🤗 En voor die pret doen we het tenslotte Begin februari 2023 was het overwegend grijs en regenachtig. In de serres was er daardoor niet echt veel licht… Je kan de ISO omhoog jagen om snellere sluitertijden te krijgen, maar dan heb je kans op digitale foto ruis en andere onplezierige dingen die je wil vermijden. Daarom gebruikte ik een flitser met een softboxje errond om zachter licht te krijgen. De flitser staat niet op de camera, maar hield ik in mijn hand of klemde die met een gorillapod ergens aan een of andere tak of paaltje. De flitser werd gestuurd via een draadloze controller. De flitser zelf staat op manuele stand, zodat ik zelf de controle heb over de flitslicht sterkte. Baai de wee… ik werk nooit met TTL op een flitser… TTL = de A van automaat… daar heb ik een hekel aan.
De ingang van de woestijn planten serre … Talloze slingerplanten woekeren over de wandelpaden… (Deze foto is zonder flitser gemaakt) Hier voelde ik dat de natuur altijd het laatste woord zal hebben… en dat de mensheid moet beseffen dat we anders moeten gaan leven…
Cactussen zijn echte overlevers ! Ze hebben een manier gevonden om het minieme dauw water in de woestijnen op te slaan, om zo de verzengende woestijn hitte te weerstaan !
Een diagonale compositie…
Deze cactus (zo’n 30cm hoog) bestaat uit 5 “platen” die ster gewijs groeien. Elke ‘plaat’ heeft een héél venijnige stekel rand !
Een tropisch plantje dat op 2 februari al in bloei stond. Uit die kleine, groene knopjes groeien lange rode “”stengeltjes”, met op de uiteinden een of ander donker gekleurd knopje. De naam van deze (plant, bloem ?) heb ik niet gevonden…
In het zelfde rode stekelig plantje trok een beweging mijn aandacht… Tussen de rode stekeltjes zag ik tientallen piepkleine mieren ! Volgens mij zijn dit faraomieren. Deze beestjes zijn ongeveer 0,2cm lang.
Een ander rode draadjes plantje… Hier zie je beter hoe de mieren in en op dit plantje leven.
Stilleven van een verdord takje…
Nieuw groen begint met mondjesmaat te groeien in de woestijn serre.
Cactussen kunnen de meest rare vormen aannemen ! Deze cactus plant voelt als een keihard, opgerold droog blad, met een blauw/zwarte stekelrand. Overlevings evolutie kan de meest rare vormen aannemen !
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet. We zien dat wel als het zover is hé ? 😊
De Roest foto’s van vandaag heb ik verleden week geshoot in het dorpje waar ik woon. Namelijk in Sint Maartens Bodegem (Deel gemeente van Dilbeek). Ons kleine dorpje is op sommige vlakken blijven ‘steken’ in de mallemolen van de vooruitgang. Het landelijke, het volkse karakter van ons dorpje (voor zolang het nog zal duren…) maakt dat het hier nog goed is om te leven.
Leuke roest fotografie schoonheid moet je meestal niet te ver gaan zoeken… Je vind roestige schoonheid meestal vlak naast je eigen deur 😃 Deze ‘Beugem’ roest route o pen ik met een oude ijzeren poort, die al minstens 33 jaar uitwendig onaangeroerd heeft bestaan… Deze roestige locatie heb ik meer dan 30 jaar, te voet gepasseerd, om de trein richting Brussel te nemen voor mijn werk. In al die jaren heb ik dikwijls plannen gemaakt om deze poort te fotograferen, maar er kwam altijd wel iets tussen… Verleden week heb ik uiteindelijk de koe bij de horens genomen ! 🤠 Het regende niet, dat is al een reden om te gaan wandelen !
De camera is mijn eerste spiegelloze camera ooit : De Fuji X100. Een 12,3 mp APS-C camera met een vaste f/2 lens van 23mm (FF formaat = 35mm) en de eerste hybride zoeker. Deze (nu !) oldtimer heb ik in oktober 2010 gekocht om vooral straatfotografie te doen en het toestel staat nog steeds zijn mannetje op vlak met wat ik ervan verlang 👍
Dé ijzeren poort (op 100meter van het NMBS station)… Groen, grijs en lichtblauwe verf is zichtbaar in de afbladderende verflagen waar het eroderende roest de bovenhand krijgt…
In deze camera zit een “macro” stand, die je toelaat om vanaf 50cm een detail opname scherp te fotograferen. Deze macro impressie van roestig, verweerde verf, én mos structuren vind ik de moeite waard !
Je kan altijd nog wat dichterbij komen, om de details van een paar tientallen jaren roest te ontdekken !
Op ongeveer 30cm afstand (op de macro stand) kon ik deze details in de verf én de roest structuur zichtbaar maken ! In deze ‘roest’ foto meen ik een soort van papegaai te zien 🙃
Hopelijk heb je genoten van mijn Roest op Zondag foto’s ? Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie 👍 Tot ziens in mijn volgend logje 😎
In het Winterprik logje van vandaag, ga ik verder waar ik in het vorige Winterprik logje was geëindigd. De camera die ik gebruikte is nog steeds dezelfde… De Canon 70D met de Canon 100mm f/2,8 macro lens. Tijdstip van deze fotoshoot is 13 januari 2023. Ik had gehoopt op nog wat vriesdagen, zodat ik mijn nieuwe, kantelbare & héél flexibele statief-kop kon uittesten op ijskristallen, maar in de 2 nachten dat het sindsdien onder nul was, is het flinterdunne ijslaagje bij het eerste zonlicht verdwenen… Er zijn geen winters meer… 🤔☹
Piepkleine ijs naaldjes ‘groeien’ aan de grassprietjes…
Met behulp van de Raynox 250 voorzetlens, kan ik op een 2:1 macro verhouding komen. Op deze micro macro schaal kan je wat min of meer onzichtbaar is voor ons menselijk oog, duidelijk zichtbaar maken op je foto. Het wondere macro wereldje van de ijskristallen !
Tijd om de velden in te trekken… (die vind je bij ons nog genoeg 😋) Prikkeldraad als spietser van weerloze herfstblaadjes…
Weide afsluitingen allerlei zijn soms ook fotogeniek vind ik ! De reparaties van de boer zijn haast kinderlijk kunstig 🤠
Omdat de metalen draden niet altijd evenwijdig lopen, moet je het diafragma meer dichtknijpen (hier op f/5,6) om wat grotere scherptediepte te krijgen. Op die manier is heel de omheining min of meer scherp. Maar een grotere f waarde, betekent ook dat de zachtheid in de achtergrond voor een groot stuk verdwenen is… Fotografie is altijd hier wat nemen, en daar wat laten vallen…
De witte ijskristal randen op gevallen herfstblaadjes… Het is net als bloemsuiker op een taartje, vind je niet ? 🍰😋
Soms kunnen herfstkleuren “raar” overkomen… Hier zag ik een ‘gezicht’ in, een dikke, kromme neus en twee donkerblauwe ogen… (f/6,3 om de scherpte in de ‘kromme neus’ te behouden)
Een herfstblaadje dat het vertikt om op de grond te vallen ! Ik vind ze altijd héél fotogeniek. Om de achtergrond ‘flou’ te maken, heb ik het diafragma maximaal opengedraaid op f/2,8. Natuurlijk betaal ik dat onscherpe, zachte achtergrond voordeel met een verlies aan scherptediepte… Zoals ik al zei, hier ergens bovenaan: Fotografie is altijd wat nemen én tegelijk iets anders laten vallen…
Je kan natuurlijk speciale technieken gebruiken om een zachte achtergrond én tegelijk heel het herfstblad retescherp te krijgen. Focus stacking is zo’n techniek. Maar die techniek kon ik die dag niet gebruiken omdat er teveel wind was… Als het blaadje een halve cm beweegt of ronddraait… dan kan je focus stacking zeker vergeten. Een tweede “nadeel” van focus stacking… : Je steekt er aardig wat tijd in om een eindresultaat te zien. Reken toch op een klein half uurtje extra post bewerking… Maar als de omstandigheden goed zijn, dan kan je met deze techniek héél mooie resultaten boeken 👍
Hetzelfde grote f/2,8 diafragma als in de vorige foto… Als fotograaf moet je altijd zoeken naar een toffe, evenwichtige compositie. Het onderwerp is een scheefgezakte netel. Hier had ik de kijkhoek zodanig schuin gehouden zodat de stengel onder de blaadjes was ‘verstopt’. Door deze kijkhoek te gebruiken, lijkt het wel of dit netelplantje lijkt te zweven in de foto 😎 De zacht oranje/groene achtergrond is gewoon de rand van een gracht, waar een hoop herfstblaadjes zijn bijeen gewaaid. Zien en niet zomaar kijken… dat is héél belangrijk ! Dat ga ik nog dikwijls herhalen hoor 😊
Qua onderwerp laat ik graag mijn fantasie de vrije loop. Drie berijpte boomblaadjes … Daar zie ik een mythisch ijs draakje in 😊
Om dit Winterprik logje voor vandaag te eindigen… De heel vroege herfst bleef maar duren en de winter wil hier maar niet komen…
Hier heb ik heel bewust de focus in het midden van de foto gezet, om je (mijn teergeliefde bezoeker), het gevoel te geven, dat je in deze foto stapt 😉
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet. We zien dat wel als het zover is hé ? 😊
Als er één constante is in mijn logjes, dan is het de onvoorspelbaarheid van het onderwerp… Daarom ga ik vandaag gewoon verder waar ik in het vorige logje ‘Winterprikje Deel 2‘ geëindigd was … 🙃 Deze regelmaat is hoe dan ook onvoorspelbaar hé ? 😂
Als camera gebruik ik nog steeds mijn oude dinosaurus, de Canon 70D met de Canon 100mm f/2,8 macro lens. Nog steeds heb ik geen statief gebruikt…
Morgen (19/1/2023) geven ze terug vriesweer … Daar ga ik nog eens van profiteren om ijs-foto’s en ijskristal foto’s te maken. Maar dan ga ik wél een statief gebruiken… ! Ondertussen heb ik een oud statief gevonden, waar ik de statiefkop kan laten kantelen. Alle onmogelijke plekken die ik “vroeger” niet kon bereiken met een statief kan ik nu wél bereiken ! Dat belooft véél scherpere foto’s natuurlijk 😋 Ook focus stacking is dan mogelijk als ik mijn macro slede op die gekantelde statiefkop monteer. Meer hierover later !
Als (amateur) fotograaf laat ik me graag eens verleiden, om abstracte foto’s te maken. Abstracte foto’s van gewone, alledaagse voorwerpen. Met een macro lens kan je de wereld op een héél andere manier benaderen dan met een ‘gewone’ lens. Het kleine wereldje van de macro fotografie bied héél wat 📷 mogelijkheden ! 👍
Een oud plastieken doosje, dat dienst doet als tijdelijk afvalpotje voor gft afval is vol regenwater gelopen. Door de -5° temperatuur staat er nu +- 1 cm ijs in dat potje. Ik vond het de moeite waard om dit abstracte wereldje en spetterende kleuren, gemaakt door organisch afval te fotograferen !
Ongeveer hetzelfde beeld, maar hier heb ik wat ‘gefoefeld’ (in RAW) met de witbalans, zodat de foto blauwer (kouder) aanvoelt…
Als ik de Raynox 250 voorzetlens op de macro lens span, dan kan ik nog een heel stuk dichterbij komen. In plaats van 1:1 macro verhouding zit ik nu op 2:1 verhouding. Zou jij nog herkennen wat dit is ? ? 🤠🤔
Op een andere zijkant van het plastieken potje zag ik deze prachtige ijsbloemen groeien. De winter, gezien door een macro lens is best heel leuk vind ik ❄👍
Een klein stukje, bevroren, vuil water, deed me denken aan die fantasie rijke ruimte werelden uit Star Trek ! Beam me up Scotty ! 😋🚀
Terug naar de petieterig kleine ijskristalletjes die overal groeien…
Soms kan je van die piepkleine ijs kristal “naaldjes” zien ‘groeien’… Deze “naaldjes” zijn plus minus 1/2mm lang ! Dankzij de Ranox 250 voorzetlens kan ik op 2:1 macro verhouding geraken. Dit is juist voldoende om deze ‘naaldjes’ in close up te bewonderen én te fotograferen. (met deze naaldjes is iets fundamenteel verkeerd.. zie verder beneden wat er hier verkeerd is 😋🙃)
Het micro-macro wereldje der ijs kristallen is een wereld apart ! Je voelt je als het ware een ontdekkingsreiziger die het onbekende tegemoet gaat ! 🤠🙃
De kleine ijs kristal “naaldjes”… Ze “groeien” normaal gezien van boven naar beneden, maar bij alle ijs kristal “naaldjes” foto’s heb ik de dichterlijke vrijheid genomen om de originele foto gewoon 180° om te draaien ! Er is geen enkele wet die me verplicht om de wereld weer te geven zoals hij in werkelijkheid is hé 😋
Om dit logje voor vandaag af te sluiten : Een oud, verdord plantje in één van onze bloembakken… Dit “stilleven’ vond ik wel iets hebben. De heerlijke onscherpte van een macrolens geeft wat vage magie aan de achtergrond.
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet. We zien dat wel als het zover is hé ? 😎
Ook vandaag blijf ik in de buurt van waar ik woon… Als je een beetje rondwandelt in de boerenbuiten, dan kom je overal schatten van roest tegen 🤠. De foto’s van vandaag zijn van dezelfde serie als het vorige roest logje… én ook van dezelfde dag als deze ijskristal foto’s ! Als het dan nog eens de stenen uit de grond vriest… dan moet je er als fotograaf snel bijzijn om het allemaal vast te leggen op de gevoelige CCD. Voor je het weet zitten we terug te puffen in een volgende lange hete zomer… 🥴
In dit logje zijn we dus nog steeds 13 december 2022… Het was heerlijk koud (ongeveer -6°). Er blies een stevig bijtende noorderwind , maar als je aangepaste winter kleding draagt, dan voel je daar weinig of niets van. En dan mag het voor mijn part tot -30° vriezen 🙃❄
Deze stokoude weidepaal trok mijn aandacht… Veel van de weidepalen in onze streek werden vroeger gemaakt van afgedankte spoorwegbiels (omdat dit hout goedkoop was en voor niet veel anders nog kon dienen). Deze in twee stukken opengebarsten weidepaal werd nog een beetje samen gehouden door een zalig verroeste bout. Deze ruwe schoonheid van roestige aftakeling en verval… bracht me op een leuk idee 💡😎
De bovenstaande foto kan ik zeker gebruiken als bron voor een (ondertussen bekende ?) Speelse Spiegelingen ‘techniek’… Het volstaat om de foto 180 graden te kantelen … (naar links of rechts blijft gelijk) Het canvas (de foto grootte) verdubbel je in de richting waar je de spiegeling wil maken. Dan doe je een horizontale copy spiegeling naar rechts of links (de vrije buitenkant moet bewaard blijven in het eind resultaat) Het eindresultaat kan je nog wat bijschaven in Photoshop, dat is naar keuze (Maar dan moet je wel in RAW werken… in JPG zal je altijd een compressie verlies hebben… )
Hier heb ik simpelweg de vorige (samengestelde spiegeling) foto, 180° gekanteld. Het leuke aan deze “Speelse Spiegelingen” fotografie is dat je met een klein idee kan beginnen zoeken en “opbouwen”… dat ‘opbouwen’ kan resulteren in de creatie van een niet bestaand voorwerp dat op de koop toe nog leuk is om te zien ook 😎 “Iets” vanuit het niets “scheppen”… daar geniet ik altijd met volle teugen van 🎨
Hopelijk heb je genoten van mijn Roest op Zondag foto’s Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie 👍
Dit Winterprik logje heb ik 1 dag later gefotografeerd dan het vorige Winterprikje (Deel 1). Tijdstip van de ijs fotoshoot vandaag : 13 december 2022… Het bleef toen lekker vriezen (het is toen tot -9° geweest !), zodat ik overal piepkleine ijskristallen zag “groeien” !❄
Dat mijn fotografie handjes jeukten om al deze petieterig kleine pracht op de gevoelige CCD te zetten, daar moet ik geen tekeningsken bij maken hé ? 😎
De locatie van deze shoot is onze terras… De camera is de Canon 70D met de Canon 100mm macro. Om héél dichtbij de ijskristallen te komen heb ik de Raynox 250 voorzetlens op de macro lens bevestigd. Zo kon ik van 1:1 macro verhouding (1:1 wil zeggen: 1mm² van je onderwerp = 1mm² op de sensor) dichterbij komen van 2:1 tot bijna 3:1 verhouding ! (Een ‘gewone’ lens geeft je (altijd) een beeld verhouding van 1:2 , een macro lens geeft je altijd een 1:1 verhouding, vandaar de lenstype naam : Macro)
Een statief stond klaar, maar ik het het bewust niet gebruikt… De ijskristallen ‘groeiden’ op plaatsen waar ik met mijn statief niet kon geraken zonder de lenige acrobaat uit te hangen 🥴 Een lenige atleet ben ik nooit geweest… (én zal ik nooit zijn 🙃) Zodoende was het (zoals steeds) mijn plan trekken én creatieve oplossingen bedenken… 🤠 Gelukkig zijn er op ons terras genoeg hoeken en kantjes waar ik met mijn ellebogen kan op of tegen leunen ! Een tuinstoel leuning kan ook dienst doen als camera steun… wat oude klinkerstenen stapelen om de camera op te zetten… Er is zoveel mogelijk hé ? 👍
Omdat in de winter tamelijk grijs en donker kan zijn, heb ik de ISO van de camera tussen de 500 en de 1000 gezet. De sluitertijd heb ik op minimum 1/100s gezet. Het diafragma varieert van f/5 tot f/7.1
Omdat het toen héél koud was (een noorderwind sneed door alles door) had ik ultra dunne thermische handschoenen aan. (verkrijgbaar bij de As Adventure of op de markt in Dilbeek) Die handschoenen zijn niet goedkoop, maar ze houden je handen enkele uren warm ! En ze zijn zo dun, dat je zonder kijken alle knoppen van je kamera kan voelen. Een aanrader voor winter fotografie ! ❄😎
Een eerste poging om de ijskristallen te fotograferen… De gemiddelde lengte van één ijskristal is ~ 1,5mm schat ik. De scherptediepte (hier f/6.3) zal recht evenredig zijn denk ik…
De tweede foto… IJskristallen die onder een betonnen sierdekplaat ‘groeien’… Hier zit ik op 1,5:1 macro verhouding schat ik. De details in de ijskristallen worden stilletjes aan zichtbaar !
Op dit héél kleine macro-level is het belangrijk dat je niet beweegt én als het even kan afdrukken met de aftandsbediening (om eventuele trillingen te vermijden). Zelfs zonder statief is dit mogelijk… ISO 400, 1/169s , f/6,3
Als je met héél kleine stapjes dichterbij kruipt, dan kan je je onderwerp zien ‘groeien’ ! De piepkleine ijskristallen worden zichtbaar ! De macro verhouding is hier 2,7:1 tot 2,8:1 ! (De ISO is hier op 500 gezet om het weinige licht te compenseren)
Hier heb ik het diafragma op f/3,5 gezet omdat er té weinig licht was en daardoor de sluitertijd kon verkleinen tot 1/200s… Maar dan verlies je weer scherptediepte… (zoals je hier kan zien) Het is balanceren op de slappe koord tussen ISO, diafragma én sluitertijd… Op de A van automatisch werken is hier echt niet mogelijk….
De ISO naar 500 , diafragma op f/6,3 geeft me 1/160s sluitertijd… De scherpte én de details in de ijskristallen vind ik aanvaardbaar 😎 Ik zou natuurlijk kunnen werken met focus brackteting, om de scherptediepte te verhogen… maar daar had ik toen de tools niet voor handen. Maar ik hoop op een tweede winterprikje ❄😋
Als je eenmaal je ‘draai’ gevonden hebt in dit petieterig kleine ijswereldje, dan blijf je proberen, zoeken en doen ! Het is zalig om in deze ijsstad te fotograferen !
Soms vind ik een steun positie, waar ik echt extreem dichtbij kan komen… Met deze foto heb ik de fysieke macro grenzen van de Canon 100mm macro én de Raynox 250 voorzetlens bereikt denk ik 😋 Deze veelhoekige ijskristal torentjes zijn ~1mm hoog. Koning Winter kan een magische wereld scheppen hé ? 👍
Hier wou ik nog even dichterbij komen… Maar het heeft niet mogen baten ! Als je op dit micro macro gebied 1/10mm ernaast zit… dan is je ijskristal foto naar de vaantjes… Maar desondanks blijft het zalig fotograferen 🙃
Om dit logje voor vandaag af te sluiten… IJskristallen op een zwarte, plastic achterband van een Dinky Toys tractor waar mijn zoon vroeger mee speelde… Het totale oppervlak van deze foto is in het echt ~ 4x4mm ! ISO 500 , f/8 , 1/60s
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet. We zien dat wel als het zover is hé ? 😎
Eindelijk is koning Winter terug in het land…⛄😎 Nu ja, ik weet dat veel mensen een hekel hebben aan winterse temperaturen en winterse toestanden, dat kan ik heel goed begrijpen… Maar … mijn gezondheid laat me nog toe, om volop te genieten van vriesweer en ijs ! Dus probeer ik er zoveel mogelijk van de winterse grillen te genieten 🙃
Het is nu al de tweede nacht dat het kwik onder nul duikt… De lucht is helderblauw… dat belooft voor veel fotopret straks 👍 De wekker gaat een uurtje voor de zon opkomt af, de camera en opgeladen batterijen staan al van gisteren klaar… een koffie om wakker te worden, een geroosterd boken met (suikervrije) aardbei jam als ontbijt… Een met dons gevoerde winterjas houd me warm… Stevige laarzen om de voetjes warm te houden… Mijn madam wil me nog een muts opzetten, maar het is amper -3 graden buiten… Voor een wintermuts is het dus nog veel te warm 😋 Het statief laat ik bewust thuis… ik wil wel eens checken of ik nog zonder statief kan werken…
Tien meter verder van ons huis zit ik reeds in de open natuur 😎 De schapen in deze schapenweide slapen nog… De zon verwelkomt me met haar tegenlicht 🌞
Toen ik naar beneden keek en overal berijpt gras en groen ontdekte, besloot ik om asap (As Soon As Possible 🤠) van lens te veranderen… De 35mm prime werd gewisseld met een 100mm f2,8 macro lens ! IJskristallen op grasjes en plantjes vind ik zalig om te fotograferen. Bij dit soort van winterfotografie moet je zeker oppassen met de wit balans in je camera. Als die op Automatisch staat, dan heb je veel kans dat het witte ijs nogal blauw is… Je zet daarom beter de witbalans op een zelf in te stellen graden Kelvin. Een getal tussen de 5 en de 7 duizend moet normaal genoeg zijn om natuurgetrouwe kleuren te krijgen. Noot: Als je in RAW werkt, dan kan je nadien de witbalans corrigeren, indien nodig….
Mijn blik viel op een bruin, wit berijpt herfst blad… Omdat ik nog veel dichter moest komen, om de details te zien die ik wou zien, heb ik op de 100mm macro lens extra een Raynox DCR 250 close up filter geklemd… Met als eerste resultaat deze bloem vormige ijskristallen…
Nog heel even dichter gekomen… (ik schat de afstand tussen lens+close up filter én onderwerp op +- 1 cm…) De details die toen zichtbaar kwamen bliezen me van mijn spreekwoordelijke zetel 🙃😎 Het rood dat je hier ziet is geen witbalans fout… Het is gewoon het herfst rood van het blad ! De vergroting die ik hier heb is tussen de 2:1 en de 3:1… En dit allemaal uit de losse hand, zonder statief ! Ik ben heel blij dat mijn foto hand nog redelijk stabiel is 👍
Op ons terrasmuurtje, ongeveer 150cm hoog, groeien kleine dotjes mos… Veel mensen zeggen dat ik die moet wegkrabben, maar ik laat ze gewoon staan, omdat ze in alle seizoenen fotogeniek zijn 😎 Voor veel mensen is dit lelijk onkruid… ik vind het heerlijk mooie mini-macro natuur 👍
Een piepklein bloemeken… Het geheel is ongeveer 3 tot 4 millimeter groot (in doorsnede) Deze bloemekes zijn ‘winterhard’ denk ik, want ze blijven maar verder groeien, ondanks de herfst én de winter… Het piepkleine macro wereldje blijft me verbazen !
Een ander bloemeke uit dezelfde plant… Een paar takjes links ervan trokken plots mijn aandacht ! In die takjes links zag ik een menselijk wezen, die een beschuldigende vinger uitsteekt naar de bloemekes rechts… ‘Beschuldigde… Sta op !’ Het doet me denken aan de situatie in Iran… De beschuldigden zijn onschuldige bloemen die vechten om te overleven… De rechters (links) zijn de gewetenloze machthebbers die de vrijheid van denken en “zijn” van het volk helemaal kapotmaken, dit alles in naam van een of andere godsdienst… (ik schrijf god hier héél bewust niet met een hoofdletter, omdat god dat niet verdient… We zijn bijna 2023… astemblieft hé ? De donkere middeleeuwen zijn blijkbaar nog niet gedaan ??
Een paar centimeter boven het bloemeken van hierboven… De onderkant van een betonnen sierdeksel op ons terras, was bezaaid met piepkleine ijskristallen ! Deze foto is een wit/zwart foto…
Dit is een ‘kleur’ foto mét de Raynox DCR 250 close up filter, om nog wat dichterbij te komen… Omdat het onderwerp grotendeels in de schaduwen zit, is de kleurtemperatuur meer en meer blauw. De “correcte” witbalans heb ik nadien in RAW processing ingesteld. Deze foto is op werkelijke schaal +- 2 cm breed en 1.2 cm hoog… Als ik nog meer dichterbij wil komen, (nog meer extreme details) zal ik echt wel een statief nodig hebben denk ik…
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet. We zien dat wel als het zover is hé ? 😎
Fotografie als een rode draad door mijn leven 