Macro in de Nationale Plantentuin

Dat onze natuur mijn grote bron van inspiratie is,
dat weet je al langer dan vandaag hé.
En dat ik héél graag onze natuur verken met macro lenzen,
dat weet je ook al lang vermoed ik 😃
En dat onze Nationale Plantentuin via de ring van Brussel
op 15 minuten rijden is, dat is ook heel mooi meegenomen.
Het spreekt vanzelf dat ik een abonnement op de Plantentuin
heb genomen, dan kan ik komen wanneer én zoveel ik wil 👍

De camera vandaag is de full frame Sony A7 mark 3.
De lens is de manuele Laowa 100mm macro die tot
2:1 gaat ! (de meeste andere macro lenzen gaan tot 1:1).
Omdat op die Laowa lens géén elektronica aanwezig is,
stel ik scherp dmv Focus Peaking.
Alle foto’s zijn gemaakt vanop statief…
(Alle foto’s zijn gemaakt eind september 2011)

De eerste foto’s zijn gemaakt in één van de vele tropische
serres…
Wat ik zo boeiend vind aan onze Plantentuin,
is het feit dat je hier de meest exotische én onbekende bloem, boom en
plantsoorten kan bewonderen.
Bloemen kunnen de meest rare vormen aannemen !




Deze donkere foto is gemaakt in het volle zonlicht… !
De donkere achtergrond is NIET gemaakt in Photoshop…
Wat heb ik hier gedaan om die achtergrond donkerder
te maken ??


We gaan onze camera gewoon wat foppen ! 😋
dit door de settings van de camera een beetje te veranderen…
De lichtmeter van een camera is niets anders dan een tool die
bepaalt hoeveel licht er nodig is voor de ‘ideale’ belichting.
Die ideale belichting waarde is standaard ingebouwd in elke camera,
en die waarde komt overeen met 18% grijs.

De lichtmeter van de camera zet ik nu op 1 punt (Spotmeting)
Dat meet punt zet ik op het meest klare deel van deze bloem
(het meest witte gedeelte). De lichtmeter van de camera geraakt
nu in de war en gaat de belichting buiten het meetpunt donkerder
maken om zo aan de verplichte 18% grijs te geraken…
Als gevolg daarvan krijgen we nu een redelijk donkere achtergrond 😎
Laat dat nu net mijn bedoeling zijn !

Meer technische info over belichting technieken vind je hier.





Dit zijn net rode belletjes vind ik !
Bij de volgende Plantentuin bezoekjes ga ik eens de moeite
moeten doen om al die Latijnse namen te noteren…




Dit bloemeken had duidelijk vroege herfst perikelen…






Een prachtig paars/geel gekleurde bloem, deels in het tegenlicht.
De kleine haartjes op de bloemranden lichten mooi op in het
namiddag tegenlicht.





Het was eind september 2021,
het namiddag licht was mooi en zacht.
We gingen naar de Oranjerie en passeerden een stukje van de vijver.
Ik vond dit doorkijkje tussen de exotische struiken wel iets hebben 🙂
Maar volgende keer gebruik ik een 24/70mm f2,8 lens voor dit soort
van fotografie. Met een 100mm macro lens zit je voortdurend tegen
de grenzen aan te schuren…
een macro is niet echt een landschap lens hé ?





Waar een macro lens wel goed voor is, is het isoleren van
details en het uitvergroten van dingen die je meestal niet opmerkt !
Het ‘ritme’ van de nerven in dit blad vond ik kunstig mooi 🤠






Een streepje licht in de struiken belicht een varenplant…
Hier heb ik dezelfde licht ‘techniek’ gebruikt zoals in de tweede foto
van dit logje.





Terug aan de vijver tegen de ingang van de tropische serres…
De grote fontein laat overal kleine druppeltjes “regenen” over
de waterplanten aan de vijver rand.
Zoals iedere macro fotograaf ben ik verzot op druppeltjes 😋💧





Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Bij deze rood/blauwe, rare bloemekes heb ik deels dezelfde
licht/donker techniek gebruikt als bij foto 2 en 8 in dit logje.
Al die onbekende bloemen en planten spreken me aan…
Het is telkens weer een toffe ontdekkingsreis, daar in Meise 😊




Ik hoop dat je ook van dit zoveelste logje van
“Macro in de Nationale Plantentuin” hebt genoten.
Btw, er zullen nog veel Plantentuin logjes volgen hoor 💐…

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !
Alvast een dikke merci voor je reactie 😉

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe mijn volgend logje er zal uitzien
of over welk onderwerp het zal gaan… ??
dat zien we wel als het weer zover is hé 🙂


Vriendelijke groetjes,

Dirk




Het kleine wereldje…

Het is een paar dagen lekker zomerweer…
Maar ik heb momenteel zoveel werk in de tuin én
de verbouwingen in en rond ons huis dat ik geen tijd meer
overheb om foto’s te maken…
Daarom maak ik graag gebruik van mijn uitgebreide foto archief 😎

De foto’s uit deze fotoshoot dateren van juli 2011,
het jaar van de waterbom in Wallonië…
Het logje dat hier toen aan voorafging,
ook de camera, lens, flitser technische gegevens allerlei
kan je hier lezen…

Een klein zweefvliegje laafde zich aan een bloem…




Petieterig kleine geranium bloemknopjes,
gezien door het oog van een macro lens …





Een rode bloem kan je fotografisch (mét manuele flitser)
op oneindig veel manieren benaderen…
Deze foto is één van de vele manieren…





De zweefvliegjes hebben duidelijk een voorkeur
voor deze grote bloemen.




Deze foto wil ik je niet onthouden…
Ik had 100% scherpgesteld op een leuk zweefvliegje,
maar toen ik de foto klikte,
was het zweefvliegje plotseling verdwenen !
Je kan niet altijd prijs hebben hé ? 😊





Ter compensatie van het gemiste onderwerp in de vorige foto,
kwam een ander zweefvliegje héél lief poseren voor mijn lens 😋
Het insectje liet me dit portretje maken 🤗




Plensbui druppels in Limburg…
Het worden enorme waterstromen enkele kilometers verder,
in Wallonië…
Maar ook vandaag leven in dat ramp gebied nog véél te véél
mensen die (nog !!) niet geholpen zijn….





Een enorme bloem, gefotografeerd in de draisjende stortregens…
Het levert leuke foto’s op 😎





Een andere (héél grote) bloem in de enorme bloempotten,
die ergens in ’t midden van de vierkantshoeve staan…
Een piepklein zweefvliegje wil nog even de show stelen…
tussen al de inslaande enorme regendruppels
heeft dit zweefvliegje het hopelijk gered ? 😎





Om dit afwisselend droog en nat logje af te sluiten…
Een impressie van een geranium bloemekes bij noodweer…
15 km verder verdronk Wallonië toen, die dag…





Ik hoop dat je ook van dit zoveelste deel van “Het kleine wereldje” logje hebt genoten.

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 😉

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe mijn volgend logje er zal uitzien
of over welk onderwerp het zal gaan… ??
dat zien we dan wel hé 🙂


Vriendelijke groetjes,

Dirk

IJsland 2019 (Deel 53)

In dit IJsland logje ga ik zoals goede gewoonte verder
waar ik gestopt was in het vorige IJsland logje…
(Het vorige IJsland (Deel 52) logje kan je hier (her)bekijken)…
We zijn nog steeds in het geothermisch gebied van Hveravellir.
De camera is nog steeds de Fuji XH1 met de Fuji 80mm f2,8
macro lens.

Omdat ik tijdens ons (veel te kort) verblijf in Hveravellir,
mijn (naar mijn gevoel) beste IJsland foto’s hier heb gemaakt,
zullen er nog redelijk veel logjes komen over deze magische plaats !

Alle foto’s in dit logje zijn nog steeds macro’s !
Het oppervlak dat ik fotografeerde is 10 tot 40 cm hoog of breed…
Meestal lag ik op mijn buik op de houten vlonders, om zo dicht
mogelijk bij mijn onderwerpen te komen…

Zwavel verbindingen, de zwaartekracht uitdagende kalk korsten…
dit alles overgoten met waanzinnig mooie kleuren…






Dit wonderbaar geothermisch gebied schenkt oneindig veel inspiratie…
Je hoeft het alleen maar te zien…
De breedte van dit gebied is ongeveer 15cm…





Min of meer de zelfde shoot locatie als bij de vorige foto…
Hier heb ik de focus iets naar boven gelegd en de details meer
naar het centrum gezet.
Als je wat nadenkt (je buikgevoel laten spreken) over een compositie,
Dan zie je meestal meerdere kijkhoeken die interessant zijn !





In de nabijheid van vorige foto’s (3 tot 5 meter verder) is het
‘landschap’ terug helemaal anders !
Deze foto toont een gebied van ongeveer 10cm breed…
Wat me hier ‘raakte’ was het mooie kleur effect van twee
complementaire kleuren , rood en groen
(complementaire kleuren versterken elkaar als ze naast elkaar staan…)
Wat meer info over kleuren-leer vind je hier
Moeder natuur als volleerd natuur schilder 😋






Met een macro kan je ook een wat groter gebied fotograferen…
De landschap breedte van deze foto is ongeveer 50cm…
Dit gebied toont de rand van een kokendhete waterbron.
Links is alles kalm en rustig…
Rechts pruttelt en sputtert een thermische water bron !
De kleuren in dit gebied zijn echt surreëel !






Min of meer dezelfde locatie,
Maar hier kwam ik dichterbij met de lens.
De details in dit mini-landschap vond ik fantastisch !
De breedte van het landschap is hier ongeveer 25cm !






Ietwat korter bij gekomen (20cm breedte) als bij de vorige foto,
hier heb ik het geheel wat meer naar links opgeschoven.
In een landschap zoals dit blijf je gewoon fotograferen 😃





Heel regelmatig hoor je gesteun, geblaas, gesis klanken opborrelen
uit de diepste krochten in dit vulkanisch gebied !
Het is tot stoom verhit water dat naar boven borrelt, opgejaagd
door de tomeloze krachten van talloze vulkanen !
In dit land kan je de oer-natuurkrachten nog ongebreideld
én ongetemd aan het werk zien…
Wat me als mens toch wel héél nederig maakt…





Deze macro toont een gebied van ongeveer 13 tot 15cm breed.
Je ziet de rand van aangroeiend kalk gebied en rood ‘water’.
Dit rood water is een scheikundige troep waar je niet wil in belanden !
De kleine golfjes die je ziet in het ‘rode’ water,
zijn voortdurende schokjes/erupties in het “water”,
die van vulkanische oorsprong zijn…
een constante mini-aardbeving als het ware !






Weer wat verder zie je terug een ander landschap…
Rode troep water, flinterdunne maar steeds aangroeiende kalklagen…
Het landschap van deze macro foto is ongeveer 20cm breed …

Wat ik in al mijn Hveravellir logjes zo graag wil vertellen :
Onze wereld, gezien door een macro lens…
hoeft zeker niet altijd over bloemekes of insecten te gaan 😉
Er is oneindig meer moois te ontdekken als je leert om te zien 🤗






Et voila, op dit punt zijn we weer aan het einde van een
IJsland 2019 logje (editie 53 reeds !) gekomen…
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland indrukken,
nabeschouwingen & overpeinzingen over de ongelooflijk mooie natuur
in het ongelooflijk sprookje dat Hveravellir heet !!

Alvast een dikke merci voor je bezoek
én reeds ferm bedankt voor je reactie ! 👍

Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…
We zien nog wel over welk onderwerp ik dan ga vertellen hé 😎

Dirk

Kriebelbeestjes…

De natuur ontwaakt redelijk langzaam in de lente anno 2023…
De bloesems hebben we spijtig genoeg al achter de rug !
Ondertussen blijft het maar regenen en miezeren buiten,
dus kan ik niet echt naar buiten in onze tuin om de nieuwe
lichting kriebelbeestjes op te zoeken 😶
Daarom graaf ik even in mijn fotoarchief van 2022…

De camera is de Sony A7 mark 3 ,
de lens is de manuele Laowa 100mm f1:1/2:1 macro lens.
De flitser wordt manueel aangestuurd…

Een Lieveheersbeestje, dat kent iedereen wel…
Maar een Lieveheersbeestje wordt niet als Lieveheersbeestje geboren…
De levensloop van een Lieveheersbeestje gaat van ei naar larve
Daarna verpopt het insect om later definitief uit te groeien tot een volwassen Lieveheersbeestje.
Het kriebel beestje dat je in deze én de volgende foto ziet
is een Lieveheersbeestje, volop bezig met zijn/haar larve stadium 🐞






Het larve beestje moet nu vooral eten, eten en nog eens eten…
Dit om de nodige energie op te slagen voor zijn/haar toekomstige
transformatie van larve naar pop naar kevertje !
Wat ik fascinerend vind is dat alle insecten (én ook de meeste dieren)
perfect weten wat ze moeten doen…
Evolutie is toch iets ongelooflijk hé ! 👌
Meer info over de levensloop van Lieveheersbeestjes kan je hier vinden.





In onze tuin zijn er redelijk veel boerderijen…
Geen echte mens-boer-bedrijven , maar mieren boerderijen !
Mieren zijn gek op de energierijke nectar die sommige bladluizen
afscheiden… Mieren hebben ooit ontdekt dat als ze met hun pootjes
de bladluizen ‘strelen’; die zelfde bladluizen hun gewilde zoete
nectar dan vrijwillig afstaan aan de mieren…
In ruil voor deze energierijke nectar verdedigen de mieren
hun bladluizen-vee tegen hun natuurlijke vijanden !

Ik begon dit logje met de grootste natuurlijke vijand van de
bladluizen… inderdaad, het Lieveheersbeestje is hun grote vijand…

In mijn logjes kan je soms nog wat logica vinden hé ? 🙃





Die dag had ik zeker geluk dat er geen windje te bespeuren was !
Om alle ‘beweging’ te ‘bevriezen’ heb ik gebruik gemaakt van een flitser…
Op 1/32 van het flits vermogen, 1/160sec, iso 100, f5,6 én 1,5:1 macro verhouding
kon ik de 2 héél beweeglijke mierenkopjes nog juist scherp én min of meer
gedetailleerd in deel krijgen.





Hier heb ik het vermogen van de (manuele) flitser naar
1/64 omlaag gebracht…, de rest van de settings zijn niet veranderd.
Het gedrag van de mieren én de bladluizen is toch wel ongelooflijk…
Hoe weet een bladluis of een mier die enkele duizenden kilometers
verder leeft, wie vijand of vriend is ?
Intussen weet ik ook dat mieren (én héél veel andere insecten) kunnen communiceren met geurstoffen (feromonen) .
Maar toch blijft het een knap staaltje om het ‘sociaal nest’ gedrag op
deze manier te perfectioneren !






Deze foto van mieren én hun bladluis vee vind ik wel geslaagd !
De scherpte op de mier linksonder is aanvaardbaar …
Wat me hier opvalt is het oog van de mier, de scherpte en de details
in dit mieren oog … en zeggen dat het beestje op het moment van
de foto afdruk volop in beweging was !
Dit én tegelijk de bladluis strelende & bladluis (‘melkende’) voelspriet
van een mier,maakt deze macro foto voor mij waardevol 🤠





Ook ‘ordinaire’ vliegen dragen een stevig steentje bij in het verspreiden
van genetisch materiaal !
Bij de bevruchting van bloemen zijn deze vliegen onmisbaar…






Vliegen vind je echt in alle soorten en kleuren…
Deze Bessen Zweefvlieg bijvoorbeeld kan je soms zien als ze
onbeweeglijk ter plaats in de lucht blijft zweven…
Maar in deze foto was de honger naar zoet voedsel haar te machtig 😋







Sommige vliegjes zijn héél petieterig klein…
Dit Goud Vliegje bijvoorbeeld zoekt voedsel in witte lente bloemekes
die min of meer 1 millimeter groot zijn.
Wie het kleine niet eert… je kent de rest ook wel hé ? 😉





Nu we toch 3 foto’s van vliegen presenteren,
kan er gerust nog een vierde vlieg foto bij ! 😃
Deze vlieg vind ik met stip de méést ruige én lelijke vlieg…
Het is de Roofvlieg !
Deze roofvlieg is desondanks zijn/haar ruig uiterlijk,
héél nuttig !
Een voorbeeldje van waarom deze vlieg nuttig is voor ons,
kan je hier vinden.





Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
We zien dat wel als het zover is hé ? 😊


Vriendelijke groetjes,
Dirk

Lente kriebels🌞(Deel 4)

Als je als fotograaf ‘besmet’ wordt door het macro virus…
dan is er geen enkel vaccin dat je nog kan redden !
Maar gelukkig is het macro virusje niet dodelijk …
Het is zelfs een heel plezante ziekte 😎

De wit-roze bloesem bloemekes van onze Japanse
kerselaar brengen me elk jaar weer op nieuwe macro
ideetjes om lekker uit te proberen !
Het is intussen al een tijdje geleden dat ik experimenteerde
met min of meer “extreme” macro technieken.
Ik wil nog eens veel korter komen dan de ‘klassieke’ 1:1
macro verhouding.

Daarom gebuikte ik de Canon 135mm f2 lens met een
tussenring van 16mm erbij. Dat bracht me op een macro
verhouding van 1,5:1 …
Leuk om mee te spelen dacht ik, maar ik wou meer details
van een lente bloesem bloemeken naar voor brengen !
Dat wat je niet echt kan zien zichtbaar maken…







In alle volgende foto’s heb ik tenslotte hét grote macro beest,
de Canon MPE-65mm f2,8 macro lens gebruikt.
Deze lens heeft een macro verhouding van 1:1 tot 5:1 !!
Het is zeker de moeilijkste lens die Canon heeft !
Dee scherptediepte is ook zo extreem klein als je op 5:1 werkt,
dat je minimaal een statief en/of een macro slede moet gebruiken
om scherpe foto’s te maken.
Deze lens is ook 100% manueel, géén autofocus enzo !
Je zal dan ook begrijpen dat alle volgende foto’s op mijn
keukentafel zijn gemaakt… Het minste zuchtje wind buiten
zal héél zeker je foto verknallen !
Op een macro verhouding van bijna 3:1 zit je comfortabel genoeg
om het onzichtbare van het kleine wereldje zichtbaar te maken !






Maar als we nog wat dieper in het macro wereldje duiken…
Op een verhouding van 4:1 bijvoorbeeld !
Dan kom je terecht in een wereldje waarvan je dacht
dat je het nooit zou zien !
Dat ongelooflijke kleine kunnen zien, dat is voor mij de
wonderbare magie van macro ! 👍





Op dit redelijk extreem macrovlak is de scherptediepte
omgekeerd evenredig met je macro verhouding…
Dwz, hoe dichterbij je komt, hoe kleiner de scherptediepte.
Als je op 4:1 een diafragma van f8 gebruikt, dan moet je
het diafragma met 4 vermenigvuldigen.
Dan heb je eigenlijk een diafragma van f/32 !
Wat met grote zekerheid tot diffractie zal leiden én je foto
zal bijgevolg verknald zijn…
Op 4:1 macro verhouding gebruik ik een diafragma van
maximum f4 (f16 is dan op randje van wel of niet diffractie)
Ik speel op zeker door het gebied tussen f2,8 én f4 te gebruiken.
Met een heel kleine scherpte diepte kan je leuk spelen én
leuke composities maken…
Maar als je méér scherptediepte wil én je wil géén diffractie !
Kan dat ?? Ja hoor, het kan … kijk maar naar de volgende foto 😊






Hoe krijgen we meer scherptediepte in een foto, liefst met een
klein diafragma, f2,8 bijvoorbeeld ??
We gaan de FocusStacking techniek gebruiken !
(in deze link leer je er alles over, en moet ik minder uitleg geven 😂 )
Momenteel zijn er al veel camera’s met ingebouwde FocusStack
mogelijkheden… De techniek staat niet stil hé ?





Nog een spielerijtje van héél beperkte scherptediepte…
Intiem zijn met lente bloesems 😁





Als je werkt met een macro slede,
dan kan je héél precies het scherptepunt bepalen.
Hier heb ik gewerkt met een macro verhouding van 3:1
én een diafragma van f/2,8
Door zo precies met de scherptediepte positie te werken,
kan je de bloesems tonen op een heel andere manier 😊





Deze laatste foto is bijna identiek dezelfde als de vorige…
Alleen heb ik hier f/5,6 gebruikt ipv f/2,8…
Het diafragma is dus héél belangrijk voor het “gevoel”
én het “karakter” van je foto !





Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
We zien dat wel als het zover is hé ? 😊


Vriendelijke groetjes,
Dirk

Lente kriebels 🌞 (Deel 3)

Het is nu bijna eind april 2023, het aantal dagen
dat het hier warm en zonnig was, kunnen we min of meer
op 1 hand tellen… 🥴
Terwijl het zuiden van Spanje en Italië kreunt en zucht
onder een extreme hitte én een catastrofaal ontwikkelende
nooit eerder geziene droogte, sakkeren wij hier in het ‘noorden’
op al die verdomd uitzichtloze regenbuien en nachten die
flirten met vriespunt temperaturen…

Om wat extra lente zon én lente warmte in dit logje te krijgen,
ga ik héél even terug in de tijd…
15 maart 2023, de dag dat de zon voor de 2de keer paraat was !
(Welke lens en camera ik toen heb gebruikt, kan je hier in het
vorige “lente kriebels 🌞 deel 2” logje (her)lezen)

Onze Japanse kerselaar in volle bloei…
Die dag was er een welgekomen windstilte !
Daardoor slaagde ik erin (met behulp van een monopod statief)
om de helmknoppen op de meeldraden scherp te fotograferen.






Een fantasietje met het Orton effect (via de Photoshop actions)…
Deze bewerking vind ikzelf kantje boordje van het aanvaardbare,
maar misschien heb jij er een andere mening over ?





De zon liet ook die dag van 15 maart wel een steekje vallen…
Als er een grijze regenwolk voor de zon schuift, dan is het licht
ineens helemaal anders…
Maar een uitdaging neem ik graag aan ! 😎





Fotografie is voor mij niet de exacte weergave van de werkelijkheid
weer te geven, maar om aan die werkelijkheid een creatieve expressie
toe te voegen…
Schilderen met je lens is voor mij…:
Durven “spelen” met het aanwezig licht én kleuren,
én je creatieve keuze van het diafragma én de sluitertijd,
om die plaat te maken die je bevalt 🤠





Omdat ik heel graag werk met open diafragma’s (klein f/getal),
kan ik de achtergrond heel zacht en diffuus laten.
In die héél beperkte scherpte diepte moet ik mijn dingetje doen…






Zelf heel kleine bloesems zijn onderhevig aan natuurwetten…
Elk voorwerp, hoe klein het ook is,
zal zijn schaduw reflecteren op de meest dicht bijzijnde achtergrond…
De schaduwen van de meeldraden op het kroonblad vind ik zalig ! 😃






Puberale én volwassen bloesembloemekes in onderling overleg… 🤠






Het licht werd ineens heel anders toen
een grijze wolk voorbij de zon gleed…
Licht kan heel mooi zijn in die héél kleine momentjes !






Een paar seconden na de vorige foto…
Er was min of meer het zelfde licht,
alleen is de focus van het bloesembloemeken rechts onder
naar het bloesembloemeken links boven geschoven 😎
Een heel andere impressie hé ?






Om dit logje af te sluiten…
Hoe kan ik onze Japanse kers bloesems fotograferen in tegenlicht ?
De belichting EV parameter op -1/3 zetten helpt zeker je verder !
Maar de rest van het verhaal laat ik je graag zelf uitzoeken,
want fotografie is een ontdekkingsreis 😊





Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
We zien dat wel als het zover is hé ? 😊


Vriendelijke groetjes,
Dirk

IJsland 2019 (Deel 52)

We zijn weer terug in het wonderbare geothermische
gebied van Hveravellir in IJsland.
De camera is nog steeds de Fuji XH1 , de lens is ook nog
steeds de Fuji X 80mm f2,8 macro.
Bij sommige foto’s heb ik de Raynox DCR 250 achromaat
voorzetlens gebruikt om wat dichterbij dan 1:1 te geraken.

Ook in dit nieuwe IJsland logje ga ik uit goede gewoonte
verder waar ik met het vorige IJsland logje was gestopt.

Met dit nieuwe logje ga ik nog wat verder in het (mij) grotendeels
onbekende, maar fascinerende macro wereldje van IJsland !

In deze scheikundige troep in het geothermisch gebied van Hveravellir,
kan je je als macro fotograaf helemaal uitleven ! Dat verzeker ik je !
Als ik je nu vertel dat deze foto gemaakt is vanuit een drone op grote hoogte, dan zou je me heel waarschijnlijk geloven… 🙃
Wat je hier ziet is de scheiding tussen scheikundige zwavelzuur troep
én zuiver bronwater… Het geheel is ongeveer 25x25cm groot…





Overal in geothermische gebieden vind je opborrelend kokend water,
stoom geisers, pruttelende kokendhete modder spuiters…
Maar ook wonderbare kleuren, fluoriserende slierten zwavel troep
die willekeurige figuren tekenen in het vulkanisch bron water.
Deze wondere wereld verkennen met een macro lens…
dat voelt als nieuwe werelden ontdekken 😍





Hier ben ik zo kort mogelijk bij de “kokende modderspuiter” gekomen…
Natuurlijk lag ik nog steeds veilig op het houten vlonderpad !
Gezien door een macro lens lijkt dit gebied van ongeveer 1m breed
en 60 tot 70cm hoog wel een luchtfoto uit een vliegtuig te zijn…
Met wat fantasie zie je riffen en een branding die een onbekend
tropisch eiland beschermen tegen de oceaan stromingen…





Helemaal aan de andere kant van de modder spuiter,
zag ik deze bron van helderblauw water…
De afzettingen van het kalkhoudend water door de eeuwen heen
kan je hier duidelijk zien …
IJsland blijft fascinerend !






Nog een laatste foto in de scheikundige zwavel troep…
Als je in aanraking komt met deze naar rotte eieren stinkende zwavel blubber troep, dan mag je best wel asap naar de Spoed gaan !
Maar de vlieg (onder in de foto) is blijkbaar geëvolueerd om in deze
barre omstandigheden voeding te vinden én te overleven !
Straffe vliegen hé, daar in IJsland ! 😉





Het gefotografeerd oppervlak in de volgende 5 foto’s,
is ongeveer 40×25 cm groot. De lens is nog steeds de 80mm f2,8 Fuji X
macro lens en de camera is ook nog steeds de Fuji XH1.
Deze 5 laatste fotoI’s klasseer ik naar mijn persoonlijk gevoel en criteria
tot de +90% beste foto’s van IJsland die ik tot nu toe heb geshoot…

De onpeilbare, onverkende diepten van het blauwe bronwater…
In dit gebied vond ik nieuwe inspiratie !






Het was hier voortdurend een evenwicht zoeken tussen kleuren,
vormen, licht en donker en mooie composities !
IJsland is echt een superpretpark voor de macro fotograaf 😎





Oer oude, horizontaal opeen gestapelde kalk lagen…
Enkele mm onder het flinterdun kalkhoudend gesteente stroomt bronwater… Spijtig dat ik niet dichterbij kon komen,
want deze plek vind ik echt fascinerend !
Het geheel voelt bijna onaards aan hé ?







Door de vulkanische ondergrond zijn er voortdurend trillingen ,
die zichtbaar zijn in het water.
Bij deze foto’s vond ik de oplichtende lijnen heel bijzonder !
Over het hoe en waarom van deze oplichtende lijnen heb ik geen
pasklare uitleg…
De ‘blauwe’ rotsen, de oker ondergrond én de oplichtende lijnen,
vormen samen een heerlijke speeltuin voor een fotograaf 😉





Uit het zelfde thema als in de vorige foto…
Zoekend naar variatie, composities
én tegelijk ook kunnen genieten van de kracht van immense schoonheid…
IJsland blijft fascinerend mooi …

Btw, in het volgend IJsland logje borduur ik verder op dit zelfde thema…
Mijn +90% beste IJsland foto’s is nog niet gedaan 😎





Et voila, we zijn weer aan het eind van een IJsland 2019 logje
(editie 52 reeds !) gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland indrukken,
nabeschouwingen & overpeinzingen over de ongelooflijk mooie natuur
in het ongelooflijk wonderbare Hveravellir !!
Alvast een dikke merci voor je bezoekje
én reeds ferm bedankt voor je reactie !

Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Dirk

Lente kriebels 🌞 (Deel 2)

Bijna twee weekjes geleden publiceerde ik mijn eerste
lentefoto’s van 2023.
(Dat logje kan je hier (her)lezen)
Met dit 2de deel, ga ik naar goede gewoonte verder waar
ik met het vorige Lente Kriebels logje was geëindigd.

Mijn bron van inspiratie zijn dan ook nog steeds
de wit-rose bloesems van onze Japanse kers die toen
(15 maart) volop in bloei stonden.
Alle foto’s zijn nog steeds geshoot met de Canon 100mm
macro f2,8 L IS USM lens. De camera is een tweedehands
Canon 5D Mark 4, die ik spotgoedkoop heb kunnen kopen.
Die camera ga ik vooral voor meervoudige belichting
fotografie gebruiken.
Tussen ons gezegd… Meervoudige belichting fotografie met
Sony of Fuji camera’s is echt waardeloos prul… Dat heb ik
proefondervindelijk ervaren…
Omdat de 5D Mark 4 héél flink zijn mannetje staat op het
vlak van Meervoudige belichting… heb ik die aangeschaft.
Maar mijn vingers jeukten om met deze uitstekende 5D m4
camera ook nog eens aan macro fotografie te doen 🤠

(Btw, die 5D Mark 4 heb ik niet echt met geld gekocht,
maar eerlijk geruild tegen een (ook een okkazie ! ) Fuji X-Pro 2…
Een gepensioneerde die niet rijk is, moet slimme zaakjes doen hé
😉


Als je macro’s van lentebloesems wil maken,
dan kan je wind of zelfs een licht briesje echt wel missen…
Dit jaar hebben we 3 dagen min of meer windstil gekregen.
Gelukkig besloten de bloesems in die 3 dagen volop te bloeien 👍🌞





In macro fotografie speelt flinterdunne scherptediepte een grote rol…
Vroeger werkte ik meestal met een groot diafragma (f2,8) om zo
weinig mogelijk scherptediepte te krijgen én in die beperkte ruimte
mijn ‘werk’ te doen.
Dat was vroeger…
Nu werk ik veel breder, tussen f2,8 tot f8 diafragma’s.
Door de beperking van de scherptediepte wat op te heffen, kan je
veel beter de aandacht op sommige details leggen.
Zoals in deze foto bijvoorbeeld : De bloemblaadjes zijn scherp,
maar ook de meeldraden en de achterliggende nieuwe boomblaadjes
zijn ook scherp., terwijl de achtergrond lekker wazig blijft.
Hier heb ik f4,5 ingesteld…
Met f2,8 zou de bloem of de meeldraadjes scherp zijn, en al de rest niet…





Als je door het macro fotografie virus besmet bent…
dan gaat er een wondere wereld voor je open 😂
Mijn idee was hier, om de schaduwen die de piepkleine meeldraden op
de bloesems maken op een ‘artistiek verantwoorde manier’ te
fotograferen… De scherpte is gezet op het bloesem blaadje in het midden,
het licht is met -0.7 stap geminderd, 1/500s, f5, iso100
Door de scherptediepte te vergroten, heb ik de aandacht naar de witte
bloesem in het midden gebracht. Met f2,8 zou dat héél anders zijn…





Als macro fotograaf zoek je steeds weer opnieuw, naar mogelijkheden,
technieken, enz om je fotografie naar een hoger ‘trapje’ te brengen…
Met mijn macro en/of natuur fotografie wil ik geen vertrouwde,
levensechte afbeelding tonen, maar wel een natuur ‘wereld’ tonen
zoals ik die gevoelsmatig beleef …
Een wolkje in de hemel kan zorgen voor heerlijk gedempt licht…





Het groen en geel in de achtergrond is gemaakt door…
Twee auto’s aan de overkant van de straat 😉
Het diafragma van f4 zorgde voor een aanvaardbare scherptediepte
in de linkse bloesembloem en een heerlijke onscherpte voor de rest.





Tegenlicht… soms zorgt het voor belabberde foto’s…
(als je niet weet wat te doen in dat geval)
Maar soms is tegenlicht met een wolkje ervoor een dankbaar onderwerp 🙂





Hier ben ik simpelweg een halve meter verder gaan staan…
Het licht is al helemaal anders nu…






Op dezelfde positie als bij de vorige foto,
een andere kijkhoek bracht me bij een andere bloesem…
Vandaag knopje,
morgen bloesem,
overmorgen ben je een blaadje…
Wat een wonder van leven hé ?





Ontelbare bloesems worden nu geel/bruine blaadjes…
Weldra verkleuren die op hun beurt naar leerachtig paars/blauw !
Onze Japanse kers is een kleuren tovenaar 👍😎





Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Nog een laatste sfeerbeeldje van een setje bloesems,
met op de achtergrond de 100% onscherpe witte camper
van onze buurman🙃





Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
We zien dat wel als het zover is hé ? 😊


Vriendelijke groetjes,
Dirk

’t is weer slecht weer !


Het is een feit dat : Regen, kille wind, buien , regenjassen, enz,
niet echt geliefd is bij de meeste mensen.
Niemand gaat voor zijn plezier ‘zomaar’ naar buiten als de
regen & wind buien je van je sokken blazen. Zelfs ik niet 🌧
Maar soms duurt dat verdomd winter regen weer zo lang,
dat je binnenshuis de kriebels krijgt én je eens buiten wil zijn !

Enkele weken geleden had ik zo’n moment dat de muren van ons huis
op me afkwamen ! Ik moest eruit !
Gelukkig heb ik altijd wel ergens een camera klaar, mét opgeladen
reserve batterijtjes liggen…
Vandaag was het de oude Sony A7 r2 , de lens is de manuele Laowa
85mm 2:1 macro lens. Het unieke van deze lens is dat het diafragma
opent van f/5.6 tot f/22. Deze lens is niet waterdicht, maar een
plastiek zakje en wat elastiekjes maken het boeltje waterdicht 🙂

Mijn fotoshoot die dag, begon aan het raam van onze slaapkamer…
Dit om je een sfeerbeeld te geven in wat voor snert weer ik me
zal gaan begeven…
Waterdichte stapschoenen, een reflecterende regenjas met veel
zakken, een grote regenkap boven mijn hoofd…
En wijle weg !






Nog geen honderd meter ver, zag ik dit herfstblad dat van
geen opgeven wou weten !
Tussen een paar regenbuien door kan je op onverwachte mooie
dingetjes stuiten !
Die warme herfstkleuren in het pre-lente seizoen vond ik WOW !






Deze 85mm macro lens presteert héél goed op f/5.6 vind ik !
De katjes blijven netjes vlijmscherp op de voorgrond,
terwijl de achtergrond verglijd in een zacht waas.
Hoe korter bij je tot een macro verhouding van 2:1 komt,
hoe kleiner de scherptediepte én hoe zachter de achtergrond.
Het is een lens die je proefondervindelijk moet leren kennen.
Het enige nadeel van deze lens is dat ze volledig manueel is :
Géén autofocus , geen exif-data bij je foto…
Maar een macro fotograaf kan gerust zonder AF en exif-data🙃
De manuele scherpstelling doe ik via Focus Peaking.






We zijn intussen enkele km en een handvol regenbuien verder…
In een klein bosje, ergens tussen de kruising van Sint Martens Bodegem, Schepdaal én Itterbeek stopte het met regenen… Daar kon ik me uitleven
met de talrijke druppeltjes die overal rondom mij glinsterden.
De achtergrond was ook zwanger van de regendruppeltjes ! 💧👌





Helemaal mooi wordt het als de zon heel even door de grijze regen
wolken door heen breekt !
Die grote massa, loodgrijze regenwolken fungeren nu als een gigantische diffuser die het felle zonlicht doet afzwakken. Als fotograaf moet je
direct inspelen op dit weerkundig fenomeen !
Dankzij het door de regenwolken gefilterd zonlicht, kon ik deze stekelige
takken netjes in puur tegenlicht fotograferen 😎
Zonder de regenwolken had ik een overbelichte, waardeloze foto 🤠





De momenten, tussen 2 regenbuien door, die zijn goud waard !
(voor een natuur fotograaf én voor de natuurliefhebber )
Voortbordurend op dezelfde licht voorwaarden als in de vorige foto,
kon ik in dit heerlijk diffuus zonlicht blijven fotograferen.
Dat zalig gevoel van ‘schilderen met je lens’ werd hier ook wakker 😃






Naarmate er terug meer wolken over het zonlicht “gleden” ,
veranderde de intensiviteit én de lichtsterkte van de zon.
Schaduwen werden sterker en veranderden constant…
Als fotograaf moet je hier het onderste uit de kan van je kunnen halen
om een toonbare foto te maken…
Maar hoe moeilijker de omstandigheden… hoe leuker de uitdaging ! 🤗





Nog een variatie op het thema van hierboven…
Een natgeregend takje, één druppeltje, de naakte zon die reflecteert
in een achtergrond druppeltje én een héél klein takje,
of is het een vergeten herfst blaadje in het midden, 1/3 hoog.






Teug een paar km verder (die namiddag heb ik +-12km gestapt),
zag ik deze sierlijke krulwilgen. De regenwolken zijn nu ongeveer een dik
half uur geleden verdwenen. Er scheen een heel flauw, lente zonnetje,
dat net genoeg was om deze (nog steeds bladloze) krulwilgen
in een mooi licht te ‘presenteren’






Hier heb ik een klein fotografie experimentje gedaan…
De vorige foto (van die krulwilg) heb ik via Nik-tools omgezet naar een
Zwart/Wit foto.
Bij deze Z/W foto heb ik in Photoshop de Z/W waarden omgekeerd…
Wat wit is wordt zwart en omgekeerd. Het geeft een vertekend,
apart beeld, dat we als kijker niet echt gewoon zijn…
Maar als tekenaar/graficus kan ik me hier heel goed in vinden 🙂





Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje…
Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
We zien dat wel als het zover is hé ? 😊

Veel te veel mensen denken dat je niet kan fotograferen als het regent…
Maar met dit logje moedig ik iedereen aan om dat WEL te doen 😎

Vriendelijke groetjes,
Dirk

IJsland 2019 (Deel 51)

We zijn weer terug in het wonderbare geothermische
gebied van Hveravellir.
De camera is nog steeds de Fuji XH1 , de lens is ook nog
steeds de Fuji X 80mm f2,8 macro.
Bij sommige foto’s heb ik de Raynox DCR 250 achromaat
voorzetlens gebruikt om dichterbij dan 1:1 te geraken.

Ook in dit IJsland logje ga ik uit goede gewoonte netjes
verder waar ik met het vorige IJsland logje was gestopt.
(Het vorige IJsland logje (Deel 50) kan je hier (her)lezen.)

In dit logje (en ook de volgende IJsland logjes) ga ik nog wat
dieper in waarom ik hier nu juist een macro lens en soms een extra
Raynox 250 voorzetlens gebruik…
Ik zou hier perfect een 16/35mm, een 24/70mm of een 70/200mm
lens kunnen gebruiken, maar dan zou ik de brute schoonheid van
het kleine macro wereldje in dit geothermisch gebied
nooit gezien hebben… 🙂

De meeste foto’s geven een gebied weer van 20 tot 30cm , sommige
een gebied van 10x15cm , nog andere een gebied van 5x8cm
(bij dit laatste is de Raynox 250 op de macro lens gekneld)
Het spreekt voor zichzelf dat bij deze macro foto’s nooit een
statief is gebruikt, wegens onmogelijk…

De kleuren rijkdom die je kan ontdekken in IJsland is fenomenaal !
Gebied : Ongeveer 30x10cm






Ik had geluk dat er in dit geothermisch gebied bijna overal houten
vlonders zijn geplaatst…
Zo kon ik plat op de buik gaan liggen om deze wondere vulkaan wereld
in IJsland van héél dichtbij te bewonderen én natuurlijk te fotograferen 🙂
Omdat veel toeristen over me heen moesten stappen,
werd ik dikwijls door diezelfde toeristen bekeken met een rare blik
van niet-begrijpen in hun ogen 🙃
Maar daar heb ik gelukkig geen last van… 😎






Meestal kan je héél dichtbij komen om deze wondere wereld
te ontdekken… Maar soms zegt het gezond verstand dat je
beter wat afstand neemt… Deze geiser spuwt voortdurend kokend
heet zwavelhoudend water naar boven… Daarmee wil je niet
gedoopt worden hoor 😋





Een groene, slijmerige laag van allerlei korstmossen,
bedekt sommige gebieden. De kleuren van deze mos laag
vind ik betoverend !
Het donkerblauw gebied is een peilloos diepe put met
zwavelhoudend vulkaan water. Men heeft geprobeerd om met
behulp van robots deze onderaardse waterbronnen in kaart
te brengen. Alle robots zijn verloren gegaan…
Dus in deze waterputten blijf je best weg…





Omdat een onbekende én gevaarlijke omgeving meestal toch
een onverklaarbare aantrekkingskracht heeft, kon ik me het
ook niet laten om te proberen zo dichtbij mogelijk te komen,
om foto’s te maken van deze onbekende én fascinerende wereld 🤠





De geel/groen slijmerige laag van korstmossen én heel
wat ander niet echt definieerbaar spul trok me aan…
Als je heel dichtbij kan komen zie je een heel nieuwe wereld
opduiken ! Dit gebied is ongeveer 8 op 12cm (mét de
Raynox 250 voorzetlens).
Er was genoeg licht, dus kon ik een diafragma van f/7,1 gebruiken,
om de scherptediepte zo zuiver mogelijk te krijgen.






Hetzelfde slijmerig plekje…Hier heb ik deze slijmerige wereld
tot ongeveer 4 cm benaderd. Dé maximale grens, zelfs met de Ranox
voorzetlens… Om de scherpte in dit reliëf maximaal te houden heb ik
hier een diafragma van f8 gebruikt.





Een piepklein zwavelwater riviertje…
Met een breedhoek lens zou je deze kleine wereld zelfs niet zien !
Er was die dag zoveel licht dat ik bij f8 tot 1/1200sec kon gaan !
De magistrale kleuren in dit geothermisch gebied blijven fascinerend !





Als ik me omdraai naar de andere zijde van het vlonderpad,
zie ik terug een totaal andere wereld !
Het lijkt soms wel dat ik een drone op grote hoogte heb gebruikt 😎
Het macro wereldje in IJsland is echt wel verrassend !




Om dit logje voor vandaag te eindigen…
Hier heb ik een circulair polarisatie filter gebruikt,
om de storende reflecties in dit piepkleine riviertje weg te filteren…
Om alles min of meer scherp te houden moet je min of meer
loodrecht boven dit onderwerp blijven ‘hangen’…
Deze foto is een gebied vanongeveer 10 op 16 cm …
In de scheikundige troep van de groene slijmlaag zie je enkele
vliegen die de strijd van het leven verloren hebben…

Nog ff een cliffhanger… 😃
In een volgend logje van dit geothermisch gebied zal je foto’s zien
van vliegen die wél opgewassen zijn tegen deze ongelooflijk
harde én barre wereld !





Et voila, we zijn weer aan het eind van een IJsland 2019 logje
(editie 51 reeds !) gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland indrukken,
nabeschouwingen & overpeinzingen over de ongelooflijk mooie natuur
in het ongelooflijk wonderbare Hveravellir !!
Alvast een dikke merci voor je bezoekje
én reeds ferm bedankt voor je reactie !

Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Dirk