Prime lens (Deel 4)

Omdat het nu al een poosje heel triestig , grijs miezerig en koud
regenweer is, neem ik je mee naar de lange hete zomer
van 2022. We zijn nog steeds in de omgeving van Coo
(je kent de waterval van Coo wel hé ? ).
Het was toen zo warm (+30°) dat we frisse de koelte van de
bossen opzoeken. De camera is nog steeds de Fuji XH1 en de
lens is de Fuji Super EBC XF 56mm f1,2 prime lens.
In het vorige “Prime lens deel 3” logje heb ik deze lens al
uitvoerig besproken…

Dat het op sommige plaatsen héél donker was in de bossen
was met deze top lens geen enkel probleem.
Het liet me zelfs toe om heel creatief om te gaan met het
spaarzaam aanwezige licht. Je zal verder in dit logje wel
merken dat je heel veel kan doen met héél weinig 😎

De mogelijkheid om de achtergrond te laten verdwijnen
in een zee van bokeh bolletjes is ook mooi meegenomen
met deze uitmuntende 56mm prime lens.
Het was dus echt genieten !

Een zonnestraaltje dat een gaatje vind in het bladerdek van het
bos verlicht heel diffuus een plukje grassen en waterplantjes…
In mijn ogen was dit tafereeltje een mooi stilleven,
gemaakt door ons moeder Natuur 👍

Zelfs bomen kunnen verliefd zijn… 😎

Een oude, dode tak,
omgeven door een zee van bokeh bolletjes !
In het bos werd het meer donkerder naarmate ik er dieper in door drong.
(ik had toen een tropen hoedje op, droeg lange mouwen
én een lange broek…
dit alles om het risico op teken zoveel mogelijk te vermijden !)

Hoe donkerder het werd in die bossen,
hoe meer ik kon ‘spelen’ met het weinige licht dat overbleef !
De blaadjes hier op de voorgrond zijn scherp,
terwijl de bomen en het loof in de achtergrond,
opgebouwd worden uit ontelbare bokeh bolletjes !

Maar in plaats van het bos als een groot geheel te zien,
ging ik me meer en meer concentreren op de details in dat bos…
Ik kreeg oog voor de bomen in het bos…
én de natuur naast die bomen…
Een paar zonnestraaltjes belichten heel subtiel deze varen…
Hier heb 3 stops licht (EV) geminderd én een sluitertijd van 1/8000s
gekozen om overbelichting te voorkomen én om het aanwezige
licht mooi te laten overvloeien met de schaduwen.

Spelen met het aanwezige licht en een verdorde varen plant
kan heel leuke resultaten opleveren hé ?
Eigenlijk is onze natuur één grote foto studio,
voor wie dat wil zien natuurlijk 😋

Twee stops licht minderen, 1/4000s sluitertijd, f/1,2
geeft me deze impressie in het bos…

Ongeveer dezelfde foto als de vorige…
Hier hebt ik ook twee stops licht geminderd,
het diafragma staat ook op f/1,2 …
maar de sluitertijd is op 1/500s gezet.
Je ziet duidelijk dat deze foto veel klaarder en helderder is
dan de vorige.
Deze lichtwinst behaal je door simpelweg de sluitertijd wat te verlengen…

Spelen met natuurlijk zonlicht is zalig om te doen !
Het zonlicht was buitengewoon hard, omdat de zon zich loodrecht boven
ons bevond. Maar in het bos werd dat harde (én heel lelijk !) zonlicht
gefilterd én heerlijk diffuus gemaakt door de ontelbare blaadjes
in de bomen 😎
Als fotograaf moet je hiervan maximaal profiteren én genieten 📷👍

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Aan de rand van het bos en naast de vijvers zag ik dit mooi
stilleven van “het bijtje en de bloemekes”.
Ook hier had ik geluk dat dit geheel nog min of meer in de schaduwen
van het bos was gehuld. 1 meter verder scheen de zon ongenadig
en maakte het quasi onmogelijk om een mooi belichte foto
te maken.

Wat ik in Coo vooral heb geleerd :
Met hard (lelijk) zonlicht moet je de schaduwen opzoeken
en proberen creatief om te gaan met het licht dat je daar hebt…
Maar je kan ook een paraplu, parasol of zo mee nemen, om zo je eigen
schaduw te maken als er geen bos of boom in de buurt is…

Ik hoop dat je genoten hebt van dit vierde “Prime Lens” logje !
Er komen zeker nog meer logjes over deze zalige lenzen.
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom.
Alvast een dikke merci voor je commentaar ! 👍

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet…

We zien dat wel als het zover is hé ?

Vriendelijke groetjes,

Dirk

Prime lens (Deel 3)

Het eind van 2022 nadert met rasse schreden !
2022 is een heel raar jaar geweest vind ik…
Het jaar dat er terug oorlog is in Europa 😞
Poetin valt Oekraine binnen… 🚀
In Duitsland is een door extreem rechts geplande staatsgreep
verijdeld… Gelukkig maar !
Nu is het terug serieus boel tussen Servië en Kosovo…
Er woed weer een oncontroleerbare corona uitbraak in China…
(maar alle Chinezen mogen wel overal op vakantie gaan !)
Het is me wat hé ?

Ondertussen bij ons, in onze lage landen…
De meteo voorspelt niet veel goed voor de komende dagen 🌧⛈…
Regen, nog meer regen, afgewisseld met stortregens en rukwinden…
Het is echt geen weer om nu buiten te zijn !

Daarom geef ik vandaag wat warm zonlicht uit de lange hete zomer
van 2022 aan al mijn volgers en lezers 🌞

De foto’s van vandaag zijn gemaakt met de Fuji XH1 body en
de Fuji Super EBC XF 56mm f1,2 prime lens.
(Het Full frame equivalent van deze heerlijke lens is 84mm f1,2)
Deze lens is niet goedkoop (ongeveer 700€), maar als je wat
rondzoekt vind je deze lens tweedehands voor 2 of 300€ minder.
(meer dan 50% van al mijn lenzen zijn tweedehands gekocht)

Door het ongelooflijk grote diafragma (f1,2) van deze lens kan je
echt gaan ‘schilderen’ met deze lens 😎
Ook als portretlens is deze lens top klasse !
Omdat deze lens zoveel licht opvangt, kan je in het bijna duister
nog haarscherpe detail foto’s maken mét een heerlijk zacht bokeh.

Baai zze weey… (Het vorige “Prime Lens, Deel 2” logje vind je hier…)

Het is altijd wat zoeken tussen voor en achtergrond en afstanden…
Mijn ervaring is dat het onderwerp (hier een simpel takje
met een handvol blaadjes) redelijk klein moet zijn,
en je de camera lichtjes omhoog moet houden (naar het licht toe),
om een fluweelzachte achtergrond met heerlijke bokeh bolletjes
te verkrijgen. Je onderwerp zal op deze manier ook heel mooi
op de voorgrond komen.
Let wel, dit is geen ‘absolute waarheid’ hé ?
Het is gewoon een ‘werk’ ervaring die in andere situaties helemaal
anders kan of zal zijn…
Je moet je gewoon laten leiden door fingerspitzengefühl 📷🙃

Een héél dun takje…
(Fyi… alle foto’s zijn scherpgesteld dmv Focus Peaking)
Waarom zijn de blauwe hemel bokeh bolletjes daar beneden ???
Omdat ik deze foto simpelweg 180° heb gedraaid 😋

Het gevoel van ‘schilderen met je lens’ is dikwijls héél nabij
met een lichtsterke prime lens…
Met iso160 – f1,2 had ik hier genoeg om scherp af te klokken op 1/300sec.
De bokeh bolletjes komen van de snikhete juli zon boven het bos…

Bij deze foto ben ik te breed, te groot gegaan in mijn onderwerp keuze…
zodat het geheel veel te “druk” aanvoelt…
Deze “fout” wil ik zeker laten zien, zodat iedereen er zijn voordeel
kan uithalen.
Met een prime lens mooie resultaten behalen is zoals met alles…
veel oefenen én ervaringen opdoen…
Opgedane ervaring is altijd mooi meegenomen 🤠

Terug naar een meer miniem of tamelijk klein onderwerp…
De minimale scherptediepte in het horizontaal vlak doet wonderen !
De lens is hier loodrecht tov de blaadjes gericht, waardoor het
bokeh zich vormt uit warm gele en groene blaadjes

Als ik de lens meer naar boven (naar de hemel) richt,
dan valt het blauwe licht uit de blauwe hemel als blauwe bokeh
bolletjes op de sensor.
Ook hier doet een (in grootte) beperkt onderwerp wonderen !
Het licht is hier gemeten op de donkere blaadjes…

Bijna hetzelfde onderwerp als in de vorige foto…
Hier heb ik het licht vooral gemeten op de gele blaadjes,
waardoor het geheel automatisch wat donkerder wordt.
De kleuren (vooral het blauw) worden daardoor ook meer gesatureerd.

Deze héél vroege herfstblaadjes zijn begin juli gefotografeerd…
De natuur kreunde onder een hitte van ongeveer 40° !
Vele bomen gingen toen al in wintermodus, gewoon om te overleven !
Als er enkele jaren weer opnieuw een soortgelijke hittegolf komt,
dan gaan al deze bomen gewoon dood…
In mijn ogen is dit een noodkreet van onze natuur… 🤔

Als je héél bewust gaat zoeken naar mooi licht én kleuren,
dan zie je echt overal mooie plaatjes verschijnen 👍
In de donkere schaduwen van een bos liggen de fotografische
schatten zomaar voor het rapen 😎

Fris groene twijgjes en ‘verbrande’ herfstblaadjes in de achtergrond…
Het heel grote diafragma van f1.2 maakt er een heerlijk onscherp
plaatje van !
Een of meerdere prime lens(zen) raad ik elke fotograaf zeker aan.
In of uitzoomen zal je met de benenwagen moeten doen…
Maar de kwaliteit van je prime lens foto’s zal je nooit behalen
met een zoomlens. Zelfs niet met de beste zoomlens…

Ik hoop dat je genoten hebt van dit derde “Prime Lens” logje !
Er komen zeker nog meer logjes over deze zalige lenzen.
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom.
Alvast een dikke merci voor je commentaar ! 👍

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet…😋
We zien dat wel als het zover is hé ? 😎

Vriendelijke groetjes,
een plezant eindejaar….
en tot volgend jaar 🥂

Dirk

Het kleine wereldje…

Van de enorm grote gletsjer en de drijvende ijsreuzen in IJsland,
gaan we terug naar het kleine wereldje van de macro fotografie.
De camera is de Sony A7 R2,
de macro lens is de Canon 180mm f3,5 (via een metabones adapter op de body geklikt).
Er is géén flits gebruikt, het was gewoon een testje met deze macro lens…
Dit logje is het vervolg van mijn Mierenboerderij logje van 5/8/2021

Mieren en bladluizen fotograferen kan dan wel leuk zijn,
maar het ‘Kleine Wondere Wereldje’ der macro fotografie heeft ons véél meer
te bieden dan gewoon wat mieren en bladluizen hé ? 😎

Toch kon ik het me niet laten,
om je nog twee mieren met hun bladluis vee foto’s aan te bieden 😉
Als je de beestjes observeert, dan zie je dat een mier nooit stilzit…
Altijd zijn ze in beweging, het is dan ook niet eenvoudig
om een scherpe foto te maken van deze piepkleine beweeglijke beestjes 🙂

Hier ben ik zo dicht mogelijk gekomen…
Een lange macro lens (180mm) bied zeker mogelijkheden om heel kort te komen
zonder de insecten te laten vluchten. Maar de camera hier is echter een Full frame…
Heel zeker ben ik hier beter af met een aps-c sensor, dan kan ik nog “korter” komen,
dankzij de kleinere sensor.
In de fotografie is het altijd wel zoeken naar een gulden middenweg 🙂

Nog steeds dezelfde lens én camera,
maar dan in veel beter licht omstandigheden dan de vorige foto’s.
Het was ongeveer 17u30,
in de zachte schaduwen achter ons tuinhuis was het licht volmaakt vond ik 😎

Hommel

Een logge hommel
doet zich te goed aan een bloem
straks bromt ze weer weg

Als de zon haar harde middag licht heeft verloren,
dan is het gewoon zalig om bloemen te fotograferen 🙂
Met een wijdopen diafragma (het kleinste f-getal) kan je schilderen met je lens 😎
Voor mij zijn dit echt wel geniet momentjes hoor !

Zoemen

Hoor je ze zoemen
die ijverige hommels
met kleine vleugels

Onze wildernis wilde achtertuin is min of meer woest te noemen,
maar ik vind het een zalig plekje om te fotograferen.
Nette, pikfijn verzorgde tuintjes, waar alles perfect is afgelijnd…
Hoe gruwelijk is dat niet hé ? 😉
In onze wilde bloementuin is het steeds vol kleur, altijd zoemen er hommels, bijen,
wespen, zweefvliegjes, kortom, alle beestjes die er baat bij hebben 🙂
Sommige mensen gaan 14 dagen naar Griekenland om daar op het een of ander
stom strand zich te laten bruin bakken in de zon…
Ik blijf liever in ons eigen woest en ruig tuintje…
steeds weer opnieuw ontdek ik daar de mooiste dingen

Bloemen

Als het hier zomert
dan bloeien de bloemen weer
maanden vol schoonheid

Met een volledig open gedraaide macrolens (kleinste f-getal) heb je een
minimale scherptediepte. Objecten die 10 (of meer) cm van je onderwerp staan,
verdwijnen in een heerlijke onscherpte. Dit is het gebied, waar ik als macro fotograaf
heel graag in werk. Je eigen creativiteit én je fantasie kan je hier volledig op loslaten 🙂
Dit soort van minimalisme in vorm én kleur doe ik heel graag.
Ook is het leuk om te experimenteren met complementaire kleuren,
zoals rood en groen, geel en paars, enz, om het kleurcontrast in je foto sterker te maken.
Zoals ik al eerder zei : Het voelt aan als “Schilderen met je lens” 😉

Als ik wat rond zoek (in de 5 of 6 vierkante meters) dat ons achtertuintje groot is,
dan zie ik meestal dingen die ik niet kan zien vanop ons kleine terrasje…
Zoals deze twee kruisende bloemekes…
Vanuit deze kijkhoek lijken het wel twee verliefde bloemekes te zijn
Een bloemekes love story 😎
(noot: de gele achtergrond kleur is van onze tuin scheiding met de buren,
zwarte kottekes draad met beige/geel plastic latjes doorheen geweven,
waar groene klimop overal door woekert voor de fun…)

Verliefd

Beeld je eens in dat,
een bloem verliefd kan worden…
wat voelt ze dan echt ?

Licht !

Mijn bloemenweide
in de ondergaande zon
een kleur én licht feest !

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Nog een ijverige hommel, naarstig aan het werk !
Dit jaar was het heel nat én meestal kouder dan anders,
toen de bijen begonnen met uitvliegen om nectar te verzamelen.
Maar omdat de bloesems, de bloemen,enz nog niet genoeg bloeiden,
hebben de imkers de gewonnen energierijke honing van vorig jaar
terug moeten geven aan de bijen,
omdat de bijen anders geen nectar (suikers) genoeg hadden om te overleven…
Daarom zal er dit jaar minder honing zijn dan andere jaren,
maar ons bijenvolkje is toch nog maar weer eens “gered”, dankzij de inzet van vele imkers !
Deze (beknopte) Info heb ik van : Paul, vriend van de familie én overtuigd imker uit Pelt.

‘k hoop dat je van dit zomerse Kleine wereldje logje hebt genoten.

Misschien vind je wel dat de nederige haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te dichten de moeite waard zijn ?

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast een dikke merci voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Vriendelijke groetjes, Dirk

Zomer in de Dordogne

Van de ‘Winterse Details’ in mijn vorig logje,
én rekening houdende met de aanhoudende kwakkelzomer,
is het weer hoog tijd om naar warmere oorden te verhuizen 😎
In mijn archieven heb ik genoeg warme zon fotografie liggen.
Mijn keuze voor vandaag valt op een zomer vakantie in 2017,
Locatie: La douce France, meer bepaald in de Dordogne.
In de omgeving van Perigeux, Sarlat en Limeul kan je heerlijk uitgestrekte landschappen
bewonderen en zelfs in een warme zomer genieten van een verfrissend windje

De camera die ik toen gebruikte was de systeem camera Fuji XT1
met de XF 18-55mm f2,8-4 R LM OIS lens.

R = Diafragma ring op de lens
LM = Linaire geruisloze zoom-motor
OIS = Optical Image Stabilisation.
Vroeger was de beweging reductie in de lens (Wat resulteert in een duurdere lens)
Tegenwoordig hebben alle Fuji camera body’s IBIS (In Body Image Stabilisation)
waardoor ze alle lenzen goedkoper kunnen maken. Heel mooi van Fuji ! 😉

Wanneer de boeren hun strovelden maaien en er strobalen of stro rollen van maken,
dan ben ik er hier graag bij om het geheel te fotograferen.
De boer als kunstenaar in het heuvelende land…

Zelfde foto als hierboven, maar dan bewerkt naar een zwart/wit…
Dit landschap vraagt ernaar vind ik !

Strobalen

Hier liggen ze dan
de strobalen in het veld
wachtend op de boer

Van elke foto in dit logje maakte ik een zwart/wit versie…

Zonnebaden

Naast een klein kerkje
liggen gele strobalen
te zonnebaden

Zoals eender aangekondigd… De ZW bewerking 🙂

In dit prachtige landschap kan ik urenlang fotograferen 🙂
Omdat het toen namiddag was en het zonlicht op zijn sterkst was,
heb ik alle foto’s in met een 3x belichting trapje gemaakt en nadien
via PhotomatixPro de 3 belichtingtrap foto’s naar 1 definitieve HDR omgezet.
(dit natuurlijk voor elke foto in dit logje).
Als ik geen HDR (High Dynamic Range) techniek toepaste zou ofwel de hemel
helemaal wit zijn ofwel de schaduwen gitzwart, zonder details.
Dat beetje extra HDR werk nadien heb ik er graag voor over 😎

En natuurlijk, de ZW omzetting… 😉

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Een HDR Panorama foto…
Wa is da én hoe doet hij dat ?? hoor ik je al vragen 😉

Graag wat uitleg (in een beknopt notendopje:)
Liefst je camera op statief zetten…
De autofocus uitschakelen, je focust manueel !
Bepaal nauwkeurig waar je begin met het licht-trapje en zet dat punt vast voor alle foto’s.

(ik ga hier niet uitweiden over de parallax correctie bij panorama’s, dat zou hier echt té ver gaan.
we houden het simpel…)

Eerst 3 belichtingtrapjes foto’s maken op uiterst links waar je pano zal beginnen…
Dan de camera (minimum 30% overlappend) wat naar rechts draaien en terug 3 foto’s…
Dan nog wat meer naar rechts (terug minimum 30% overlappend) , terug 3 foto’s
Tenslotte nog wat meer naar rechts, (terug minimum 30% overlappend) terug 3 foto’s
Noot: Zie dat je nooit in het tegenlicht komt als je links of rechts draait met je camera !!…

In totaal heb ik nu 12 foto’s. (4x HDR belichtingtrapje foto’s van elk 3 foto’s)
Eerst maak ik alle 4 de HDR foto’s klaar in Photomatix. (liefst met uitvoer naar TIFF 16 bit)
Nadien maak ik van de 4 HDR foto’s één grote panorama foto in Photoshop.
Het is wel wat werk, maar dan heb je toch wel een betere panorama foto als de
automatische panorama functie die in veel camera’s zit.
Tegenwoordig kan je zelfs in de meeste mobieltjes een pano maken…
Maar als je die eens moet afprinten… dan zie je direct de tekortkomingen ervan.
Met de methode die ik hier toepas, kan je de HDR panorama enkele meters breed afdrukken,
zonder kwaliteit verlies.
’t is gewoon een kwestie hoever je wil gaan natuurlijk…

En de ZW omzetting, zoals beloofd 😉

k hoop dat je van dit zomers strobalen logje hebt genoten 😎

Misschien vind je de nederige haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te schrijven ook wel leuk ?

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast een dikke merci voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Vriendelijke groetjes, Dirk

Lente Macro op Fuji middenformaat (Part 3)

Van de zonnige close-up fotografie in de Dordogne,
gaan we verder met … ‘echte’ macro fotografie 🙂
Het vorige deel (Deel 2) van deze ‘Lente Macro…’ reeks kan je hier (her)lezen.

In (het vorige logje) de Dordogne fotografeerde ik met een 100/400mm tele zoom lens,
wat niet echt macro foto’s, maar close-up foto’s zijn…
in deze serie werk ik met de Fuji 120mm GFX macro lens + een
45mm tussenring op de middenformaat camera Fuji GFX 50s
Mét deze tussenring kon ik (eindelijk !) met deze middenformaat camera
volledig in het 1:1 macro gebied werken !

Alle foto’s zijn genomen bij natuurlijk (vroege voor avond) zonlicht…

De eerste foto sluit netjes aan bij de laatste foto in het vorige logje 😎
Een blauwe vleesvlieg doet zich tegoed aan de energierijke suikers
van de witte Margriet bloem.

De blauwe vleesvlieg bleef maar lekker snoepen van de bloem,
zodat ik tijd genoeg kreeg om er een paar leuke portretjes van te maken 😉
Het is net alsof ze met één van haar pootjes me toewuift 😎
Hier kan je ook heel goed de héél minieme scherptediepte zien van deze macro lens…
In dit héél kleine scherptegebied moet een macro fotograaf dus werken 😎

Het kleur contrast wordt in deze foto lekker versterkt door het blauw én het geel.
Omdat het complementaire kleuren zijn ‘versterken’ ze elkaar.


Kleuren

Kleur contrasten bij
complementaire kleuren
versterken elkaar

Het ‘slaapmutsje’…
Eén van de tientallen slaapmutsjes die in onze tuin zomaar zijn komen groeien 😎
Maar we zijn breeddenkend, je huidskleur is echt niet belangrijk 🙂
Deze oranje/rood/roze/groene bloemekes zien er héél fragiel uit.

In mijn ogen zijn het prachtige bloemen, met de soepelheid én elegantie
van een balletdanser(es). De heel geringe scherptediepte van de Fuji 120mm GFX
macro lens geeft me het zalig gevoel dat ik kan ‘schilderen’ met deze lens !

De Slaapmutsjes in ons wild & ruig bloementuintje,
zijn en zullen steeds een bron van inspiratie voor me zijn :mrgreen,

Oranje

Een roze tutu
boven een groen stengeltje
oranje boven !

Iets raar trok mijn aandacht…
Onderaan de stengel van een witte margriet vond ik een beetje ‘schuim’…
“Wa is da” voor iets ?? vroeg ik me af …
Na effe een foto naar ObsIdentify sturen én nog wat extra te Googelen…
wist ik al héél wat meer over dit schuim 😉
Het schuim wordt geproduceerd door de SchuimCicade.
Meer info over dit (onschadelijk) beestje vind je hier

Het werd avond en er zat wat regen in de lucht…
Dat trekt meestal andere insecten aan als die we gewoon zijn …
Volgens mij is dit een of andere soort van sluipwesp…

Bij de vorige foto zei ik al dat er regen in de lucht zat…
Bij deze foto is de regen er juist uitgevallen 😉
Omdat de natuur altijd fris en opgeknapt oogt, na een malse regenbui,
is dat hét perfecte moment om buiten te gaan fotograferen
De nat geregende Witte Margrietjes kunnen er weer tegen 😎

1

Na een zomerbui
ogen margrietjes als nieuw
1 inch vol schoonheid

De héél kwetsbare slaapmutsjes, na de malse zomer regenbui…
Ze doen me denken aan een oud Chinees sprookje…
Het riet breekt niet, maar het plooit !
Ook daarin schuilt de sterkte van een plant !

Na een malse regenbui herademt alles,
zo voelt het aan, vind je niet ?
In “normale” omstandigheden zou het zo moeten aanvoelen…

Regen kan, mag en zal meestal een zegen zijn…
Maar teveel regen kan én zal ook een vloek zijn…
In gedachten dwaal ik even af naar al die mensen die zoveel hebben verloren,
door de recente water rampen in ons Belgen landje, Nederland en Duitsland…
Ook denk ik aan al die naamloze, vermiste mensen, hun familie, vrienden, collegae,kennissen, enz die wachten op nieuws over hun “zwijgen”…
Een water ramp zoals deze zal zich zeker in de toekomst herhalen… !
Omdat de klimaat verandering op ons bolletje echt wel een voldongen feit is geworden…

Stel ik mezelf (en jou, teergeliefde bezoeker) deze vraag:

Is er nog een weg terug naar het ‘normaal’ ???

Om dit logje voor vandaag, positief en hoopvol af te sluiten…
Een slaapmutsje die haar bloemblaadjes heeft open geplooid
om het malse regenwater maximaal op te vangen.
Moeder natuur heeft meestal het laatste woord


Water

Zij draagt de regen
in haar tere bloemenschoot
water voor later

Et voila, we zijn weer aan het eind van een lente logje gekomen.
‘k hoop dat je ervan genoten hebt 😎

Misschien vind je mijn beginner haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te schrijven mooi ?
Dikke merci dat je me daarover iets meer wil vertellen

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Allemaal beestjes

Van de lente macro fotografie gaan we verder met… andere macro fotografie ! 😉
Mijn trouwe (en dus teergeliefde !) bezoekers, weten ondertussen al wel,
dat ik met beestjes géén zoogdieren of reptielen enzo bedoel 😎
Gewapend met een lange tele-zoomlens,
ben ik gewapend om de kleine kriebelbeestjes op te zoeken
én ze te fotograferen.

Alle foto’s uit dit logje zijn met de Canon 100/400 telezoomlens gemaakt
Locatie : het heerlijke Dordogne in Frankrijk.
Alle foto’s dateren van 2018…
De camera was de (inmiddels reeds lang verkochte) spiegelreflex Canon Eos 1-D Mark IV.
Met zo’n lange lens zit je heel comfortabel als je insecten wil fotograferen !
Vooral voor schuwe insecten (vlinders, krekels, enz) is een lange zoom heel handig !
De afstand tussen mij en het insectje was soms meer dan 5 meter !
Voor de puristen onder ons…
Ja, ik weet het, het is niet echt macro, maar close-up fotografie… 😎
Door de APS-H sensor grootte (tussen APS-C én Full Frame formaat) kon ik het beeld
nog wat dichter bij trekken, wat altijd mooi meegenomen is 😎
Genoeg technisch geklets….

Een krekel hield me nauwlettend in het oog !
Hun schutkleuren zijn verbazingwekkend goed, als dat beestje in het geel/groen
gras blijft zitten vind je het nooit ! Wedden ? 😎

Een of andere bruin/zwart insect … Een vlieg ?
Mag ik je een compositie-versterkend hulpmiddeltje verklappen ??
Probeer als het kan, het insect een positie te geven die aantoont dat het
beestje IN je foto is gekropen/gevlogen. Als je het tegenover gestelde
doet, dan lijkt het of het insect UIT je foto vliegt/kruipt.
Wat héél onwerkelijk en meestal negatief aanvoelt.
Met simpele weetjes kan je je fotografie flink wat verbeteren 😉

Eén van de mooiste wantsen die ik ken… De Bessenwants !
Het beestje maakt zonder het zelf te weten reclame voor onze Belgische driekleur 😎

Het lijkt wel of er hier geen beestjes te zien zijn…
maar toch zijn er 3 minuscuul kleine kriebelbeestjes
die zich verstoppen in deze foto 😎
Het plantje op zich vond ik ook prachtig om te zien,
anders had ik het niet gefotografeerd hé ?

Krekels

Het is rustgevend
dat zingen van de krekels
op een zomerdag

De GroteKeizerlibel…
Van alle insecten vind ik Libellen én WaterJuffertjes
de meest verfijnde en perfect ontwikkelde wezentjes !
Wist je dat de vlinders tot dezelfde familie behoren ??

Nog wat dichterbij gekomen…
Wat een prachtige wezentjes zijn het hé ?
Wist je dat ze in de tijd dat de dino’s leefden ze er ook al waren ??
Met het enige verschil dat ze toen ongeveer een meter groot waren dan nu ! ! 😎
De 4 vleugels, verdeeld in 2 vleugelparen, kunnen 100% onafhankelijk
van elkaar roteren, draaien en/of kantelen.
Dank zij deze eigenschap kunnen deze insecten enorm snel versnellen,
of abrupt stoppen of van vlieghoek veranderen om hun prooi te vangen.
Mede door deze fantastische vlieg eigenschappen zijn het heel geduchte rovers !

Buik gevoel

Een botervliegje
of is het een butterfly
vlindert buik gevoel

Een GestreepteSchildwants ,
die vinden we bij ons ook redelijk veel.
De beestjes brengen weinig of geen schade, ze eten meestal afval van planten
of dode insecten. Ze zijn dus héél nuttig zelfs 😉
Waarom de rode kleur bij deze wants dient, daar is de wetenschap nog niet uit…
Of misschien weet jij meer dan ik ?? Aub, vertel het me dan 🙂

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
Een Tijgerspin , vanwaar de naam komt is niet moeilijk te raden hé ? 😎

‘k hoop dat je ervan genoten hebt 😎

Misschien vind je mijn nederige haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te schrijven ook wel leuk ?

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Macro Try-out met Sony RX10 mark 3 (Deel 2 en einde)

Van de bloemekes van “bij den bloemist”, blijven we min of meer in het kleine wereldje.

In het logje van 30 september 2020,

experimenteerde ik met ‘macro’ op de Sony RX10 mark 3.

Met deze camera wou ik eens nagaan hoe kortbij ik kon komen…

wat experimenteren met close-up’s van insecten, bloemen (pseudo macro fotografie dus)

Voor meer technische uitleg (én het vorig deel) voor deze camera, check deze link

 

Het veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje… (Wat een naam hé ? 😉 )

 

ISO 640 , f4 , 1/1250s , 0 EV , 600mm

 

 

 

 

Deze Gehakkelde Aurelia zat op ongeveer 1,5 meter van me af te genieten van het zonnetje.

Het foto resultaat is niet echt macro fotografie, maar het komt wel aardig in de buurt 😎

Als je enkele uren flink oefent met deze camera, dan leer je waar de sterke,

maar ook waar de zwakkere eigenschappen zitten. Eens je dat weet,

kan je daar rekening mee houden en zo je eigen fotografie ervaring verbeteren.

Een klein detail… ik fotografeer ALTIJD in RAW formaat, nooit in JPEG…

Op deze manier heb ik het eindresultaat altijd in eigen hand

 

ISO 400 , f4 , 1/800s , 480mm

 

 

 

 

Een Bosband zweefvliegje…

De Sony RX10 camera is echt geen ‘snelle’ camera…

Als je snelle beweging wil bevriezen, dan moet je deze camera zeker niet gebruiken…

Maar als het zweegvliegje een seconde stil ‘hangt’,

dan kan je er heel mooie opnames van maken 😎

Als natuur/macro fotograaf met de RX10 moet je dus heel alert zijn én je kans afwachten !

 

ISO 400 , f4 , 1/800s , 600mm

 

 

 

Dit zandoogje zat op ongeveer 1,5 meter naast mij.

Een diafragma f4 op 600mm is heel aardig en zorgt voor een rustige achtergrond.

De foto details vind ik heel aanvaardbaar (voor deze camera dan).

Van een echte 1:1 of 2:1 macro lens, verwacht ik veel scherpere en betere resultaten…

Maar voor de prijs van een héél degelijke macro lens, heb ik hier een 24/600mm camera

die van f2.4 (in breedhoek 24mm)  tot f4 in 600mm scoort…

Wat an sich toch ook al een ongelooflijke engineering prestatie is hé ❓ 

 

ISO 400 , f4 , 1/1000s , 600mm

 

 

 

 

Een Boktor kroop heel snel door de bosplantjes…

De scherpte van de kever is niet optimaal, maar nogmaals…

Ik werk hier met een bridge superzoom camera !

Voor landschap fotografie scoort deze camera supergoed in mijn ogen

(een score van 85 geef ik hier)

Voor close-up en pseudo macro krijgt de camera een 75% score van mij.

 

ISO 400 , f4 , 1/6400s , 600mm

 

 

 

 

Een Gevlekte Smalboktor kwam eens kijken of het gras bij de buurman groener was… 😎

 

ISO 400 , f4 , 1/8000s , 600mm

 

 

 

Op de terugweg van het moerasgebied in ons dorpje,

kwam ik dit roze juweeltje in een of ander bloemen voortuintje tegen 😎

Regelmatige bezoekers van dit blogje weten,

dat ik een zachte voorkeur heb voor mooie bloemekes

 

ISO 400 , f4 , 1/1600s , -1 EV , 210mm

 

 

 

 

Thuisgekomen,

in ons eigen bloementuintje nog even de Witte Margrieten bewonderen 😎

 

ISO 100 , f4,5 , 1/250s , 100mm , 0 EV

 

 

 

 

Zwart/wit omzettingen heb ik altijd heel graag gedaan…

Z/W is zeker niet altijd aanbevolen,

maar  in sommige foto’s kan het een extra waarde geven.

T.o.v de vorige sterke kleur foto vind ik het Z/W gelijkwaardig én sprekend…

Teerbeminde bezoeker, wat denk jij hiervan ? 😉  😎

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit lens-try-out zomer macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro ‘experimentjes’ met de Sony RX10 mark 3

die eigenlijk niet echt macro zijn, maar eerder Close Up fotografie 😉

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

 

Salukes, en graag tot ziens in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben…

 

Dirk

Macro Try-out met Sony RX10 mark 3

Van de machtige natuur in IJsland,

keren we terug naar ons Belgen landje.

Locatie: Het moeras gebied tussen Sint-Martens-Bodegem en Sint-Ulriks-Kapelle,

beide een deel gemeente van Dilbeek.

Tijdstip: Eind juni 2020

 

Omdat ik al ‘macro’s’ heb gemaakt op 200 en 400mm lenzen,

vroeg ik me af hoe de Sony RX10 mark 3 zou presteren op macro vlak ?

Die Sony heeft een zoomlens van 24 tot 600mm ! (omgerekend naar FF)

Nu ja, macro… we kunnen niet echt spreken van macro omdat de sensor verhouding

geen 1:1 is (zoals een echte macro lens), maar een 1:2 verhouding.

In dit geval spreken we dan niet van macro, maar van ‘Close Up’…

Maar ik ben zeker geen puritein,

dus laat ons zeggen dat ik macro probeer met de Sony RX10

Op 24mm presteert de (Zeiss) lens op f2,4 ! Wat heel mooi is natuurlijk !

Vanaf 200 tot 600mm is het minimum diafragma f4, wat zeker ook niet slecht is ! 😎

Ik zocht de schaduwrijke moeras boskant uit, omdat in volle zon het licht veel te fel was…

De iso had ik op 500 gezet, het diafragma op f6 of f8,

zodat ik in de schaduwen sluitertijden tot 1/1000s kon halen,

wat voor vliegende insecten juist genoeg is…

De 20,1 mega pixel ,1 inch aps-c sensor van de RX10 Mark 3,

is redelijk gevoelig voor digitale ruis !

Mijn ervaring leert me dat ISO 500 hier een beetje de bovengrens is,

om weinig of geen storende ruis te verkrijgen met deze camera.

 

Genoeg foto technisch geleuter,

ga je mee op mijn try-out voor macro (close up !) met de Sony RX10 mark 3 ? 😎

 

Een testje met tegenlicht op 24mm, f2,4…

De camera presteert heel lekker vind ik 😉

De blaadjes van de krulwilg blijven mooi groen !

 

 

 

Ingezoomd op een dikke 500mm wou ik het zwarte vliegje fotograferen…

Toen ik afdrukte vloog plots een zweefvliegje mijn foto in !!

Toevalligheden kunnen zalig zijn in de fotografie

 

 

Een ?? stippelig Lieveheersbeestje op een brandnetelblad…

Gemaakt op 600mm, f4, iso500

In de schaduwen kan je wat digitale ruis zien, maar die stoort me niet echt.

De afstand tussen mij en het insect was ongeveer 2 meter…

 

 

 

Een vlinder (is het een Zandoogje ?) rust enkele seconden uit…

f6,iso500,1/1000s,400mm, afstand 1,5 meter.

Ik ben heel blij met de scherpe details, de geringe ruis

én de heel natuurlijke kleuren !

 

 

 

Iedereen weet dat zweefvliegjes bijna nooit stilstaan of uitrusten…

Het is dan ook een echte opgave om deze heel actieve insecten  te ‘vangen’ !

Gelukkig is er digitale fotografie, zodat je alle ‘gemiste’ foto’s kan verwijderen

zonder extra kosten 😉

Ongeveer 1 op de 7 foto’s vond ik aanvaardbaar om te publiceren !

Zelfs als hobby fotograaf moet je de lat extra hoog leggen vind ik

 

 

 

“Al doende leert men”, zo luid een wijs spreekwoord !

De ISO is hier naar ISO 800 gegaan, zodat ik tot 1/1500s kon gaan.

De digitale ruis neemt heel miniem toe, maar de details worden veel scherper…

In de fotografie moet je steeds de voor en nadelen afwegen tegen elkaar !

 

 

 

Een Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje op een brandnetel blad…

Ook hier minieme digitale ruis in de schaduwen.

 

 

 

Een zweefvliegje dat ik volgde (panning) met de lens…

De vlieg afstand van bloem tot bloem was ongeveer 15 a 20cm.

De uitsnede (op basis van de gulden snede) is later gemaakt.

150mm, f2,4 , iso 400, 1/1500s

De Sony RX10 mark 3 is een beestje dat je moet leren kennen !

Maar het is zeker een feit dat deze camera flink zijn mannetje staat !

 

 

 

Een “Gehakkelde Eurelia” kwam op mijn schouder zitten…

Plots vloog het vlindertje naar een brandnetel, recht voor mij

200mm, f6, iso 400 vanop een dikke halve meter afstand !

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit lens-try-out zomer macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro ‘experimentjes’ met de Sony RX10 mark 3

die eigenlijk niet echt macro zijn, maar eerder Close Up fotografie 😉

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

 

Salukes, en graag tot ziens in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben…

 

Dirk

Zomerse macro in Duitsland (deel 8)

Deze week kon ik amper uit de voeten…

Een heel onwelkome spierontsteking aan mijn heup,

zorgde ervoor dat ik totaal niet uit de voeten kon.

Dat is natuurlijk zwaar balen ! Damned hé 🙄

Deze week geen enkele wandeltocht dus, ook geen foto’s kunnen maken.

‘k heb wat gesnuffeld in oudere (nog ongepubliceerde) foto archieven,

en heb nog wat leuke macro’s gevonden uit onze Duitsland vakantie in 2017,

toen ik op zoek ging naar die oude leger kazerne waar ik ooit 7 maand heb doorgebracht.

Foto’s van die kazerne ga je hier niet vinden, wat je wel gaat vinden zijn

macro’s die ik gemaakt heb met de Sony A7R2 en de Canon 100/400mm zoom

dmv een Metabones adapter op de Sony body geklikt.

 

We trappen af met de eerste foto van ‘schaatsenrijders’…

Deze insecten schaatsen echt over het water, omdat ze optimaal gebruik

maken van de oppervlakte spanning van het vijverwater.

Er groeien piepkleine haartjes op de uiteinden van hun poten,

zodat ze het water niet echt raken.

 

 

 

Van de piepkleine schaatsenrijders schakelen we een tandje hoger…

Op naar het groffere geschut ! 😉

De ‘Gewone Oeverlibel’ moet je heel voorzichtig benaderen…

Daarom had ik ook die 100/400mm telezoom meegebracht.

Vanop ongeveer 3 meter afstand kon ik deze brute schoonheid vastleggen 😎

Veel insecten hebben de neiging om ineens weg te vliegen…

Blijf  dan gewoon zitten, blijf stil en blijf geduldig wachten !

De meeste insecten komen na een tiental seconden

terug op precies het zelfde plekje zitten.

Echt hoor, je moet daar eens op letten !

 

 

 

Reflecties , schitteringen in het water zorgen soms voor een mooi bokeh

van mooi ronde cirkels in je foto.

Hoe ronder de cirkels, hoe beter het glaswerk in je lens is 😎

 

 

Als er een wolkje voor de zon drijft,

wordt het licht ineens heel anders…

Hier wil ik ook iets zeggen over de compositie en de uitsnede…

In deze foto kan de libel als het ware nog uit de foto vliegen,

rechts is er daarvoor nog ruimte genoeg…

 

 

In deze foto heb ik de fout begaan om die schittering links erbij te nemen…

Maar daardoor is de libel in het rechterbovenhoekje geplaatst,

wat de indruk geeft dat het beestje gevangen zit…

Compositie en beeld verdeling moet je ter plaatse incalculeren.

Dit leer je niet zomaar hé, dat is ervaring die je moet opdoen.

Zoals je ziet, moet ik nog veel ervaring opdoen 😎

Een foto is véél meer dan een scherpe plaat en wat mooie kleuren hé…

 

 

Een schaatsenrijder in close up …

 

 

Een azuur juffertje rust even uit…

Zelfs met een telelens heb je op f6.5 nog een heel beperkte scherptediepte.

Maar dat is net het leuke aan macro fotografie 😉

 

 

Een krokodil boom…

Deze soort is héél zeldzaam, maar ik heb er eentje gevonden 😆

 

 

Azuurjuffertjes (en alle andere juffertjes trouwens) zijn pareltjes van moeder natuur vind ik.

Hun kleuren zijn fenomenaal mooi, het zijn fantastische jagers

én acrobaten in de lucht !

 

 

Juffertjes rusten uit, ze jagen en eten of ze zorgen voor hun nageslacht 😎

 

 

Om dit logje af  te sluiten voor vandaag,

nog eentje van de Gewone Oeverlibel.

Wist je dat de 2 vleugelparen van een libel a-synchroon van elkaar kunnen bewegen ?

Zo kan een libel roerloos in de lucht blijven hangen,

of razendsnel scherpe bochten kunnen maken in de lucht,

ze kunnen razendsnel versnellen van stil zittend naar topsnelheid !

Wat ze dan ook tot fenomenale prooi jagers maakt !

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & natuur fotografie,

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

 

Gelukkig gaat het nu al wat beter met die vervelende spierontsteking !

Dankzij de juiste pillen én een huis eigen bereid ontsteking werend zalfje

van onze apotheker kan ik nu al onze trappen op en af zonder te pikkelen 😎

 

Groetjes, Dirk

Zomerse macro in Duitsland (Deel 7)

Van de straat en stad fotografie in Reykjavik verhuizen we nog maar eens… 😎

We gaan terug naar Duitsland, naar Wilebad-Essen.

Voor meer info over deze locatie, zie mijn vorige logjes in deze reeks

 

Nog steeds was ik gewapend met de Sony A7r2 én de Canon 100/400mm lens,

die via de Metabones adapter op de Sony is geklikt.

Die lens-adapters zijn echt heel handig spul !

Als je nu vandaag verandert van camera merk, koop je gewoon een adapter

die al je ‘oude’ Canon lenzen op de Sony laat werken 😎

Voor Fuji X en GFX heb ik ook een adapter om mijn oude Canon lenzen

te blijven gebruiken.

Vroeger (toen er nog geen adapters waren), moest je ALLES verkopen

Je ‘oude’ camera(s) + alle lenzen. Daar deed je dus zwaar financieel verlies op !

Leve de lens-adapters zeg ik dan

 

Enfin soit, het is hier geen verkoops praatje voor lens adapters hé !

 

Ook met een 100/400mm, die geen 1:1 is maar 2:1 kan je lekkere macrofoto’s maken.

Waterjuffertjes in hun gekende hart-vormige paarhouding

 

 

 

 

Dit verschil van machtverhouding vind ik zalig om te fotograferen…

Twee heel kleine waterjuffertjes en een grote Gewone oeverlibel…

Voor mij voelt het waterjuffertje aan als een slanke jachtvlieger,

een Japanse Zero of een Engelse Spitfire ,

en de grote zware libel zie ik als een zware bommenwerper,

een vliegend fort of een Lancaster bommenwerper

 

 

 

Elke libel (ook de waterjuffers, de vlinders) hebben 4 vleugelparen.

Een libel kan elke vleugel apart aansturen, zodat deze insecten razendsnel

bochtenwerk of accelleraties kunnen uitvoeren.

Elke vliegende prooi is kansloos tegenover deze keizers van de lucht !

 

 

 

Een andere ‘Gewone oeverlibel’ warmt op in de zon…

In mijn ogen zijn dit juweeltjes…

Wonderen van de evolutie !

 

 

Draadglazen vleugels

ze gaan ritmisch op en neer

plots is ze weer weg !

 

 

 

Zelfde foto als hierboven,

alleen heb ik hier een Orton bewerking over gelegd.

Orton maakt alles zacht en flou, als in een David Hamilton droom 😉

 

 

 

Overal waar je rondkijkt aan de oevers van deze vijvers

zie je waterjuffertjes voor hun nageslacht zorgen 😎

 

 

 

Soms experimenteer ik wat,

in de kunst van het weglaten bijvoorbeeld…

Met een lange telelens heb je ook een beperkte scherptediepte,

als je maar dicht genoeg kan komen op je onderwerp…

 

 

 

 

Het licht onder de bossen die de vijvers omringen,

wordt gefilterd door de jonge boomblaadjes.

Ondanks het namiddaguur en het harde zonlicht boven ons,

kon ik hier heel mooi werken met superzacht en fluwelig zonlicht !

 

Een stilleven van nog groene takjes en fréle boomblaadjes 😎

 

 

 

 

Om dit logje af te sluiten voor vandaag,

Wat jong groen in het vijver moeras,

subtiel belicht door een superzacht zonnetje 😎

 

Na zomerregen

tjirpen de sprinkhanen weer

maar je ziet ze nooit

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & natuur fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

 

Groetjes, Dirk