Macro in “La Douce France”

Van het blauwe, bijna magisch aanvoelend gletsjer ijs in IJsland,
is het weer hoog tijd om warmere oorden op te zoeken…
Vandaag neem ik je nog eens mee naar de zomer van 2017,
naar Les Eyzies in de Dordogne streek, Frankrijk.
In de omgeving waar we verbleven kan je nog steeds kilometers ver wandelen
door de vrije natuur, zonder een huis of een auto tegen te komen !
Met andere woorden… Hét paradijs in mijn ogen 😎😘

Even een kleine rechtzetting
In de titel van dit logje schrijf ik “Macro”…
Die definitie is niet helemaal correct 😮🤔
De lens waar al de foto’s in dit logje mee zijn getrokken,
is niet echt een ‘macro’ 1:1 lens,
Het was een 100/400mm telelens 1:2.
Dus… vanaf hier verander ik het woordje “macro” met ‘Close Up’ … OK ❓😉

Maar… Waarom heb ik geen ‘echte’ macrolens gebruikt ??
Wel, ik zal het je zo dadelijk vertellen…😉
De insecten die ik die dag wou fotograferen (libellen, juffertjes,enz),
kon ik bijna niet benaderen met een 100 of 180mm macro lens…
Omdat met die lenzen, de maximum afstand tussen lens en insect,
ongeveer een halve meter is, waren de meeste insecten al piepedada
eer ik nog maar kon scherpstellen…🙄
Hoe warmer het is, hoe alerter en vlugger de insecten zijn…
En geloof me, die dagen was het héél warm ! 🔆
Maar met een 100/400mm + een 1.4x teleconverter
(in feite had ik dan een 140/560mm telelens) kon ik van op 2 meter afstand
min of meer hetzelfde resultaat boeken als met een 100 of 180mm macrolens.
Die 1 stop licht die ik daarmee verloor is te verwaarlozen,
want door de zomerzon was er meer dan genoeg licht.
Het voordeel van die lange telelens is het feit dat de meeste insecten
me niet eens opgemerkt hebben 🙃👍 en ik leuke foto’s kon maken ! 😉
Het nadeel van die lange telelens… je moet dat zware pokkeding
de hele dag meesleuren in die zuid-zomerse zon… 🥶😱

Samengevat … een logje met macro’s die in feite Close Up’s zijn 😉

Een Weidebeek juffertje kwam even uitrusten naast een klein beekje…






Een ander sierlijk Weidebeek juffertje wou de show stelen 😎
Wist je dat pakweg een paar honderd miljoen jaar geleden,
deze insecten een vleugel spanwijdte hadden van meer dan 50cm !!
Er zijn meerdere fossielen opgegraven die dit kunnen staven.
Libellen en Juffertjes zijn uiteindelijk min of meer de meest perfect
geëvolueerde insecten op onze aardkloot…
De spinachtigen (ook de kreeften enzo) verdienen een ereplaats
in deze eer-evolutie lijsten. Onze mensheid had amper 1/10%
van zijn evolutionair vermogen toen de Libellen reeds op 100% staan…
Een deftig nadenkertje hé ?
Libellen en juffertjes, voor mij zijn ze de verdiende koningen, de keizers van het luchtruim 🤗






In La Douce France kom je andere insecten tegen dan in ons Belgenlandje…
Ik vermoed dat dit exemplaar een Grote Zweefwesp is…
Als je zeker weet dat ik mis ben…
aarzel niet om je mening in de commentaar te zetten !





Een ‘grashopper’ zoals ze zeggen in het Engels…
De ‘legboor’ die dit kleine beestje “meesleurde” vond ik nogal ferm uitgevallen…
De twee voelsprieten op zijn hoofd zijn ook ‘bovenmaats’, vind je niet ?
De insecten wereld is boeiend om te verkennen 😎






Een klein AzuurWaterJuffertje …
Ineens was het daar op die plek !






Een ander AzuurWaterJuffertje kwam héél even uitrusten
op een klein waterplantje…
Wat zijn het prachtige wezentjes hé ? 😉
Geef toe, de subtiele grens tussen puur macro fotografie én doorgedreven close-up
met “lange” telelenzen wordt kleiner en kleiner….
Als je onscherpte kan verkrijgen over een tele afstand van pakweg een halve centimeter,
dan vervagen de grenzen tussen macro en telelens fotografie…






Weer een andere ‘grashopper’ (zoals ze zeggen in het Engels…)
In de harde slagschaduwen kan je zien hoe fel het zonlicht was die namiddag…
En ja, ik weet het… Macro foto’s (oepsie… Close Up foto’s) shoot je ofwel in de vroege morgen,
ofwel in de avondzon…
Maar als er dan iets anders op de agenda staat….
Tijdens een familie vakantie beslis je de planning niet alleen hé ? 🙃





Heb je dat ook al meegemaakt ?
Je zit naast een mooi vijvertje, genietend van de stilte en de rust…
Je kijkt naar een geplooid waterplantje en ineens ! ✨
… verschijnt daar een blauw Weidebeek juffertje, dat je onbeschaamd observeert ! 😎
Voor mij zijn dat genietmomentjes 😉
Voor jou ook ?





Is dit een soort ‘wesp’ ?
Of is het één van de ontelbaar vele, vlieg-soorten ?
Al bij al vond ik het een groot én mooi insect !
De grootte van dit beestje schat ik ergens tussen de 1 en 1,5cm






Om dit macro (Oepsie… Close Up !) logje voor vandaag af te sluiten…
En tevens de mooiste foto in dit logje…
Een WaterJuffertje in het heerlijk warm avond-tegenlicht !
Dé foto die me een YESS gevoel geeft 😉👍





Ik hoop dat je van dit “Macro in La douce France” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 🤗

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de 📷 inhoud van mijn volgend logje zal gaan….

Nu ja, dat zien we die volgende keer wel hé 😋


Vriendelijke groetjes,
Dirk

La douce France

In mijn logjes probeer ik altijd om wat chaotisch én onvoorspelbaar,
qua onderwerp te zijn… 😋
Kwestie om de spanning er wat in te houden hé ?
Van macro fotografie in de plantentuin, Meise
ging ik naar Speelse Spiegelingen in Brussel,
en vandaag gaan we in de winter nog eens terug naar de zomer
van 2017, meer bepaald in de omgeving van Les Eyzies (Dordogne , Fr).
We bezochten een piepklein sympathiek kunstenaars dorpje, Bourg.

Dat het oogsttijd was is wel duidelijk in deze foto’s… 😉
Stro in balen of opgerold, als er maar geen plastic is rondgewikkeld
vind ik heel mooi als toevallige modellen !




Wat bomen, wolken, een glooiend landschap en wat stro rollen…
Meer heb je niet nodig om een heerlijk rustgevend stilleven te maken.




Eens rondwandelen om andere dingen te ontdekken is altijd goed 🙂






In het dorpje Bourg aangekomen…
een klad oeroude huizen, wat boerderijen…
Het “centre” van Bourg was gewoon een eeuwenoude kerk 😎
Blijkbaar wordt de oogststijd hier nog ferm gevierd !
Overal in het dorpje stonden versierde papier-maché, houten,
rieten, stro enz poppen tentoon gesteld.
In het donker zou dit een ideaal decor zijn voor een lekkere griezelfilm 😋👻😱




De heerlijk rustige sfeer in die oude Franse platteland dorpjes…
daar krijg ik nooit genoeg van !
Uiterlijk zijn dit wrakken van huizen,
maar binnen in vind je veel verfijnde Franse cultuur ornamenten !






De oogst pop in deze foto deed me onwillekeurig denken
aan de griezelfilm ‘Children of the corn‘, uit 1984.
Het was ongeveer 14 uur, in het zuiden van Frankrijk betekent
dit dat iedereen geniet van een middag siësta 🤗
De rust en de stilte was gewoon zalig !





Soms vraag je je af of je hier ergens in het verleden terecht bent gekomen…🤔😶
Op heel de Dordogne streek en sfeer ben ik echt ‘verliefd’ geworden !
Door dat pokke corona virus,
zal onze vakantie daar nog lang een droom blijven vrees ik…😠🙄





Zo’n weelderig overgroeide rots trap…
geef nu zelf toe…
Dat kan alleen in ‘La douce France’ hé ? 😁
De Franse mentaliteit en levenswijze : “
Als het vandaag niet is of kan…dan zal het voor morgen zijn”
vind ik fantastisch ! 😋🤗




Deze foto is bijna dezelfde als de foto van 3 foto’s terug….
Van dit mooie hoekje in Bourg wou ik ook een foto hebben zonder
een oogstfeest stro pop…
Hier heb ik gewoon een paar meters verder in de foto gestapt,
het stro popje stond juist achter me.
Hoe een kleine verandering in kijk afstand en of positie een heel andere
foto kan maken hé ?



Ik hoop dat je van dit “La douce France” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 🤗


Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de 📷 inhoud van mijn volgend logje zal gaan….

Nu ja, dat zien we volgende keer wel hé 😋


Vriendelijke groetjes,
Dirk

Zomer in de Dordogne

Van de ‘Winterse Details’ in mijn vorig logje,
én rekening houdende met de aanhoudende kwakkelzomer,
is het weer hoog tijd om naar warmere oorden te verhuizen 😎
In mijn archieven heb ik genoeg warme zon fotografie liggen.
Mijn keuze voor vandaag valt op een zomer vakantie in 2017,
Locatie: La douce France, meer bepaald in de Dordogne.
In de omgeving van Perigeux, Sarlat en Limeul kan je heerlijk uitgestrekte landschappen
bewonderen en zelfs in een warme zomer genieten van een verfrissend windje :mrgreen:

De camera die ik toen gebruikte was de systeem camera Fuji XT1
met de XF 18-55mm f2,8-4 R LM OIS lens.

R = Diafragma ring op de lens
LM = Linaire geruisloze zoom-motor
OIS = Optical Image Stabilisation.
Vroeger was de beweging reductie in de lens (Wat resulteert in een duurdere lens)
Tegenwoordig hebben alle Fuji camera body’s IBIS (In Body Image Stabilisation)
waardoor ze alle lenzen goedkoper kunnen maken. Heel mooi van Fuji ! 😉

Wanneer de boeren hun strovelden maaien en er strobalen of stro rollen van maken,
dan ben ik er hier graag bij om het geheel te fotograferen.
De boer als kunstenaar in het heuvelende land…






Zelfde foto als hierboven, maar dan bewerkt naar een zwart/wit…
Dit landschap vraagt ernaar vind ik !





Strobalen

Hier liggen ze dan
de strobalen in het veld
wachtend op de boer






Van elke foto in dit logje maakte ik een zwart/wit versie…






Zonnebaden

Naast een klein kerkje
liggen gele strobalen
te zonnebaden






Zoals eender aangekondigd… De ZW bewerking 🙂







In dit prachtige landschap kan ik urenlang fotograferen 🙂
Omdat het toen namiddag was en het zonlicht op zijn sterkst was,
heb ik alle foto’s in met een 3x belichting trapje gemaakt en nadien
via PhotomatixPro de 3 belichtingtrap foto’s naar 1 definitieve HDR omgezet.
(dit natuurlijk voor elke foto in dit logje).
Als ik geen HDR (High Dynamic Range) techniek toepaste zou ofwel de hemel
helemaal wit zijn ofwel de schaduwen gitzwart, zonder details.
Dat beetje extra HDR werk nadien heb ik er graag voor over 😎






En natuurlijk, de ZW omzetting… 😉






Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Een HDR Panorama foto…
Wa is da én hoe doet hij dat ?? hoor ik je al vragen 😉

Graag wat uitleg (in een beknopt notendopje:)
Liefst je camera op statief zetten…
De autofocus uitschakelen, je focust manueel !
Bepaal nauwkeurig waar je begin met het licht-trapje en zet dat punt vast voor alle foto’s.

(ik ga hier niet uitweiden over de parallax correctie bij panorama’s, dat zou hier echt té ver gaan.
we houden het simpel…)

Eerst 3 belichtingtrapjes foto’s maken op uiterst links waar je pano zal beginnen…
Dan de camera (minimum 30% overlappend) wat naar rechts draaien en terug 3 foto’s…
Dan nog wat meer naar rechts (terug minimum 30% overlappend) , terug 3 foto’s
Tenslotte nog wat meer naar rechts, (terug minimum 30% overlappend) terug 3 foto’s
Noot: Zie dat je nooit in het tegenlicht komt als je links of rechts draait met je camera !!…

In totaal heb ik nu 12 foto’s. (4x HDR belichtingtrapje foto’s van elk 3 foto’s)
Eerst maak ik alle 4 de HDR foto’s klaar in Photomatix. (liefst met uitvoer naar TIFF 16 bit)
Nadien maak ik van de 4 HDR foto’s één grote panorama foto in Photoshop.
Het is wel wat werk, maar dan heb je toch wel een betere panorama foto als de
automatische panorama functie die in veel camera’s zit.
Tegenwoordig kan je zelfs in de meeste mobieltjes een pano maken…
Maar als je die eens moet afprinten… dan zie je direct de tekortkomingen ervan.
Met de methode die ik hier toepas, kan je de HDR panorama enkele meters breed afdrukken,
zonder kwaliteit verlies.
’t is gewoon een kwestie hoever je wil gaan natuurlijk… :mrgreen:






En de ZW omzetting, zoals beloofd 😉






k hoop dat je van dit zomers strobalen logje hebt genoten 😎

Misschien vind je de nederige haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te schrijven ook wel leuk ?

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  cool.

Alvast een dikke merci voor je reactie  smile !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben laughing

Vriendelijke groetjes, Dirk

Van Reims naar Verdun…

In mijn logjes heb ik het meestal over natuur, macro, architectuur

of diverse spiegeling spielerijtjes, enz enz.  Allemaal heel braaf en netjes.

In dit logje wijk ik heel eventjes af van mijn klassieke thema’s

om mijn persoonlijke kijk op de waanzin, die oorlog is,  wat te onderstrepen.

 

Verleden jaar genoten wij (mijn madam, ikke én onze vriend-geburen samen) van een

relax midweek vakantie in Reims (Frankrijk).

(Als gepensioneerde kan je altijd wanneer je maar wil op vakantie gaan hé 😉 ) Zalig ! :mrgreen:

Reims is een leuke stad, de Champagne is er lekker en de keuken is meestal dik in orde 😎

Maar fotografie zelf over Reims… dat komt later nog wel een keer.

We besloten om Verdun eens te bezoeken, (is maar 80km verder).

Mijn buurman en ikke zijn dol op geschiedenis, en zeker van WO1 en WO2.

Op de weg van Reims naar Verdun passeerden we enkele indrukwekkende WO1 oorlog monumenten…

Met in het achterhoofd de waanzin en niets ontziende bestialiteit van oorlog,

maakte ik deze zwart/wit fotobewerkingen van mijn foto’s, die daar zijn geshoot.

De originele kleur foto’s zal ik nooit tonen…, omdat die niet uitdrukken wat ik hier wil vertellen.

 

Het schandalig bedrog van nationalisme en oorlog heroïek…

 

 

 

Achter het monument was een slagveld van “toen” nagemaakt…

Die prikkeldraad verankerd in smeedijzer houders is voor mij een symbool van WO1…

Stel je voor dat je hier moet door rennnen of kruipen terwijl je beschoten wordt,

terwijl granaten links en rechts, achter en voor je ontploffen…

Waanzin hé ?

Ik kreeg er echt kou van, alhoewel het bijna 25 graden was 🙄

 

 

 

Dit standbeeld is hetzelfde als in de eerste foto…

De boodschap van een beeldengroep moet je meestal niet frontaal zoeken,

Als je hier rond gaat, zie je andere kijkhoeken, van dezelfde houdingen,

die nu net mijn afkeer van oorlog en tomeloos geweld vertellen… 😐

Het werpen van een granaat, de storm troeper met zijn mitrailleur

en de akelig vlijmscherpe bajonet…

Aan deze kijkhoek bewaar ik echt een heel kil gevoel… 🙄

De slachtoffers van deze symbolische aanval zijn vaders, zonen,  broers, nonkels,

kinderen, neven, buurmannen, verloofden, geliefden, klasgenoten, kennissen,

vrienden, club genoten, maten en makkers… , enz, enz….

Gruwelijk hé ?

 

 

 

Alle volgende foto’s zijn genomen vanuit de rijdende auto van onze buurman.

De camera is de Sony RX10 mark 3

Ik zat op de achterbank, rechts…

Met het zijvenster open natuurlijk 🙂

 

Een overdosis oorlog herdenking monumenten had ik echt niet nodig…

We reden door het landschap tussen Reims naar Verdun.

Dit landschap was ooit het toneel van gruwelijk oorlog geweld,

ontelbare soldaten verloren hier hun leven, generaties werden hier opgeofferd 😥

Na al dat oorlog geweld had ik wel behoefte aan schoonheid,

en die schoonheid vond ik in het landschap van Verdun !

 

 

 

De zacht glooiende Verdun velden…

waar groen, goudgeel en blauw contrasteert.

 

 

 

Soms is het landschap niet echt scherp, maar dat kon me niet echt schelen…

Mijn buurman reed 80 of 90km/u, de Sony RX10 mark 3 is niet echt een snelheidsmonster,

maar de (bridge) camera heeft wel een indrukwekkende zoom en dat maakt veel goed 😉

 

 

 

Het is zalig fotograferen op deze manier…

Je moet echt snel zijn  om een mooie compositie te bepalen 😉

want de auto rijd altijd maar verder !

 

 

 

1 of 2 seconden na de vorige foto,

de bovenste strook groen werd breder en breder…

Heb ik op het beste moment de sluiter ingedrukt ?

Wie zal het zeggen hé ? 😉

 

 

 

Waar ooit de kanonnen stonden, de obussen en de withete shrapnel soldaten verminkten

daar staan nu vreedzame ecologische reuzen, die groene stroom leveren aan de mens.

De gele bloemekes zorgen hier voor een vrolijke noot :cool

 

 

 

Een sfeerbeeld cockpit foto van achter in de auto…

La douce France… anno 2019

 

 

 

Bijna in Verdun aangekomen…

Zoveel kleurtinten tussen geel en groen, oker, cyaan , wit en blauw !

Het “toerisme” rijden tussen de ontelbare,

inmiddels onzichtbaar geworden, door puur natuur vervangen

slagvelden van Verdun doet me echt wel iets…

Het (veel te late) gevoel van ‘We zijn jullie niet vergeten” drijft hier weer naar boven…

Én de ultiemste mensen wens : “Nie wieder krieg” wordt hier weer heel levend 😐

Hét ultieme moment om weer eens naar deze geniale wereldsong te luisteren…   Imagine

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je doorheen de foto’s in dit logje

mijn gevoel kan begrijpen over mijn ‘kijk’ op oorlog en desondanks de mooie landschap fotografie

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie  smile !

 

Salukes, en graag tot ziens in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben laughing

 

Groetjes, Dirk

Wandelen in Normandië

Met dit logje duiken we terug in de tijd…

Het was 2017, de locatie Étretat in Normandië, Frankrijk.

Meer naar het binnenland, ver achter de beroemde krijtrotsen én de uitgestrekte duinen

kan je heerlijke wandelingen maken in het groen en uitgestrekte bossen.

Het verre ruisen van de zee als heerlijke achtergrond muziek is mooi meegenomen :mrgreen:

 

Ná het maken van deze foto kreeg ik een leuk ideetje….

 

 

 

Waarom zou ik alles in mijn foto scherp willen zien ?

Dat was het basis idee waar ik verder over nadacht.

Waarom zou ik geen foto’s maken die bewust onscherp zijn,

alleen de vormen, kleuren én natuurlijk het licht laat ik zien 😎

De wereld zien doorheen een waas, alsof je je ogen bijna dichtknijpt !

(In deze reeks kwam geen photoshop aan te pas hoor ! )

Gewoon de camera én natuurlijk ook de lens op de M van Manueel zetten

en dan maar “spelen” met de talloze instellingen en de eindeloze mogelijkheden.

Er is ook géén statief gebruikt.

In de schilder/beeldhouw kunst hou ik het meest van het impressionisme én het expressionisme.

In dit logje probeer ik die twee kunststromingen te verenigen in mijn fotografie  :mrgreen:

 

 

 

 

Wit speelse lichtjes

geboren uit het bokeh

van mijn camera

 

 

 

 

Een verlaten bosweg vind ik altijd zalig om te zien én om daar te zijn…

De stilte en de rust die je hier voelt is gewoon de max !

Genieten en leven als God in Frankrijk komt hier wel tot zijn recht vind ik 😎

 

 

 

Piepkleine paadjes,

waar zijn je kaboutertjes ?

zo dagdroomde ik

 

 

 

Een flink uit de kluiten gewassen boomstam als zitbank…

Er is niets duidelijk of scherp, maar toch kan je zien wat ik heb gefotografeerd 😉

Het groen van het bos, de bomen, het hout, het bos paadje, alles is aanwezig,

maar alles is tegelijk verbonden door de bewust gemaakte onscherpte.

 

 

 

Omdat ik meer “swung” in mijn bewust onscherpe foto’s wou brengen,

deed ik er nog een schepje bovenop :mrgreen:

In de onscherpte wou ik als extraatje een verticale beweging maken.

Maar dit extraatje kost wel extra sluitertijd !

Om dat ‘beweging’ effect te registreren, moest ik de sluitertijd verlagen van 1/500sec naar 3 of 4/10sec.

Omdat ik dan teveel licht (overbelichting ! ) krijg, moest ik echt wel een little stopper gebruiken.

(Een ‘little stopper’ is een grijsfilter die 5 stops licht tegenhoud.

De camera is (uit de losse hand) 0.4 seconde verticaal omhoog getrokken om dit effect te verkrijgen…

De grens tussen impressionisme en expressionisme wordt hier flinterdun

(Dat is wel gezien door mijn ogen hé 😉 )

Btw, wat is jouw mening hierover ?

 

 

 

Met dezelfde instellingen én met hetzelfde 5 stops grijsfilter werkte ik verder…

Als ik een verticale beweging maak en ondertussen heel eventjes een zigzag beweging maak,

Wat krijg ik dan ?  Rarara  😉

Je ziet nog altijd het bospaadje, de bomen, het prille bosgroen én het geel verdroogde gras.

Dat ik dit soort van fotografie heel graag doe, dat wist je al lang denk ik 😎

Het voelt alsof ik schilder met mijn lens ! :mrgreen:

 

 

 

Zoals altijd moet je als fotograaf toch wel rekening houden met de regeltjes van de compositie…

Als je een foto maakt die vloekt met alle regeltjes, dan kan die foto

ofwel geniaal ofwel (en dat is meestal zo) waardeloos zijn 😎

Intuïtief werk ik meestal met de regel van derden of de gulden snede

omdat mijn gevoel voor verhoudingen daar het meest bij aanleunt.

Wist je dat die heerlijk mooie antieke Griekse tempels

(en veel later daarna de Romeinse tempels) zijn gebouwd rond

de verhouding van de gulden snede ?

Compositie én verhouding leer  is geen moderne uitvinding hé ?

Het is al tientallen eeuwen oud 😉

 

 

 

Lieve bos Godin

wenkend met je tak armen

ik hoor ze kraken…

 

 

 

Om dit logje te eindigen…

Als je met langere sluitertijden werkt kan je alle kanten uit…

je kan horizontale en verticale bewegingen maken,

met of zonder zigzag bewegingen,

Je kan ook de camera draaien rond een (op voorhand bepaald) punt.

De ervaring leert me dat rond draaien rond het centrale punt niet echt mooi is.

Soms worden mensen misselijk door dat centrale draai effect.

Daarom zet ik mijn centraal ‘scherpstelpunt’ op 1 van de ‘gulden snede’ regel punten.

Je kan ook in of uit zoomen (met een zoomlens natuurlijk), maar dat is voor later eens 😎

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

Bedankt voor je bezoekje 😉

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn fotografie :mrgreen:

én de nederige haiku woordjes van eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  smile

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé laughing

 

Groetjes, Dirk

Op zoek naar zonnebloemen

Omdat het de laatste dagen niet veel meer doet dan regenen en nog eens regenen,

neem ik je nog eens mee naar de warme Franse zomerzon, anno 2017.

We waren daar op vakantie in de Dordogne streek en hadden die dag

het stadje Bergerac bezocht. (Klik hier voor het Bergerac-bezoek)

Op de terugweg naar Les Eyzies (onze camping) reden we door

de uitgestrekte zonnebloem velden én genoten ervan :mrgreen:

 

Die zonnebloem warmte van toen deel ik graag met al mijn bezoekers 😉

 

 

 

Het was die dag nogal warm geweest…

Dat het ging uitdraaien op een flink zomer onweer, was duidelijk.

Maar ik heb liever onweer wolken dan een saai blauwe lucht 😎

 

 

Draaiend naar de zon

om volop te genieten

onze Tournesol

 

 

Een gevleugelde zonnebloempitten dief aan het werk 😉

 

 

 

Onlangs heb ik ergens gelezen dat bloemen ongeveer

130 miljoen jaar geleden ontstaan zijn…

Dat is heel wat langer dan wij, mensen reeds bestaan.

En in ons korte bestaan hebben we als mensheid al heel veel kapotgemaakt…

Dan doen de bloemen en planten het verdorie veel beter dan wij :mrgreen:

Het is fantastisch vind ik, om te zien hoe deze bloemen groeien !

Er zit een wiskundig patroon in.

De natuur is een oneindige bron van verrassingen 😎

 

 

Het zal gaan stormen

maar zonnebloemen volgen

hun zon zoals steeds

 

 

Het is ongelooflijk als je ziet hoe uitgestrekt die zonnebloem velden zijn !

 

 

We eindigen dit logje met een vraag :mrgreen:

Weet je waarom een zonnebloem naar de zon draait ? ? 😉

Onvolwassen planten waarvan de bloemknop nog niet geopend is, vertonen heliotropisme:

overdag draait de bloemknop op zonnige dagen mee met de zon.

’s Nachts keert de bloemknop terug naar de oostelijke stand.

Deze dagelijkse beweging wordt bewerkstelligd door ongelijke groei en

door celstrekking van de bloeistengel.

Een zonnebloem heeft namelijk geen pulvini (bladkussentjes).

Tegen de tijd dat de bloeiwijze zich opent, verstijft de bloeistengel in de oostelijke stand;

het heliotropisme is dan voorbij. Daardoor wijzen bloeiende zonnebloemen de hele dag naar het oosten.

(Bron: Wikipedia)

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit zonnebloemen logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn zomerse fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes van eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie, tips, die waardeer ik ten zeerste  smile

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé laughing

 

Groetjes, Dirk

Op zoek naar Cyrano De Bergerac

Voor vandaag wil ik terug een grote sprong maken qua onderwerp…

Van de tropische vlinders en de macro’s van herfstblaadjes,

neem ik je vandaag mee naar Frankrijk, de Dordogne.

De zomer van 2017, het was drukkend warm in Les Eyzies,

we besloten een oud stadje te bezoeken,

om de simpele reden dat de warmte wordt tegenhouden in die smalle steegjes.

Het te bezoeken stadje voor vandaag is Bergerac, heel bekend voor zijn wijn,

maar zeker ook heel bekend door Cyrano De Bergerac

die hier heeft gewoond en gewerkt. (Frans dichter, schrijver én militair )

Op Cyrano’s leven baseerde Edmond Rostand een succesvol toneelstuk,

dat werd verfilmd met Gérard Depardieu in de hoofdrol.

Van Cyrano werd ook verteld dat hij een bijzonder grote neus had 😉

 

Ik hou van die oude, deels vervallen Franse stadjes.

De buitenkant mag ietwat vervallen, verwaarloosd lijken,

maar binnen de huizen vind je meestal prachtige meubelen

en eerste klas design spullen.

De mensen hier leven in een heel ander ritme dan ons jachtig vooruit

rapper maak plaats maak plaats leventje :mrgreen:

 

Een smal steegje, waar het zeker 10 graden minder warm was dan buiten de stad !

 

 

 

Dit soort van fotografie nodigt gewoon uit voor zwart/wit omzetting

 

 

 

Wat verder weer een typisch Frans tafereeltje…

Een groepje vrienden, samen aan tafel,

glaasje witte wijn, pastis, assortimentje kaas…

uitleggen met handen en voeten, zoals alleen de Fransen dat kunnen  🙂

Leven zoals God in Frankrijk 😎

Hier en daar zakken de huizen een beetje scheef,

maar niemand stoort zich daaraan !

j’aime la France ! 😉

 

 

 

Bij deze zwart/wit omzetting besloot ik voor een kleur selectieve bewerking.

Het belangrijkste in deze foto, het groepje vrienden, blijft in kleur.

 

 

 

Een pittoresk stadspleintje…

Het was rond 13uur

Er was geen enkel geluid, alles was bedekt met de mantel der stilte…

In de schaduw was het zalig vertoeven !

 

 

 

 

Weer een zwart/wit kleur selectieve omzetting…

Titel van deze foto : Vergeten tijdschrift

 

 

 

Als je een oud stadje bezoekt, dan kom je andere bezoekers tegen…

Deze jongen had ik in gedachten ‘De karate kid’ genoemd 😉

Hij poseerde voor mij, op de beste plaats die ik me kon indenken!

 

 

 

 

Terug een zwart/wit omzetting van vorige foto,

Omdat “de karate kid” een rode hoofdband droeg,

koos ik ervoor om het rood te laten voor wat het is.

Spelen met selectieve kleur in zwart/wit is leuk om te doen vind ik 😎

 

 

 

“De karate kid” was intussen verdwenen…

Nog vlug een foto van dit kerkpleintje,

de omzetting naar zwart/wit maar met behoud van alle rood én groen !

Het brengt meer evenwicht nu vind ik 😀

 

 

 

Om af te ronden voor vandaag…

Een standbeeld ter ere van Cyrano is hier wel op zijn plaats 😎

 

Cyrano is vooral bekend voor zijn sciencefictionverhaal Histoire Comique des États

et Empires de la Lune (1657) en het hierop volgende Les États et Empires du Soleil (1662).

Het werk staat vol met luchtreizen, bizarre ontmoetingen, gevechten met inboorlingen,

juridische processen waarin de held wordt bijgestaan door een advocaat die enigszins op de hoogte

is van de gewoonten op aarde, diepzinnige discussies met filosofen over politiek en economie

en zelfs ontmoetingen met Plato, Democritos en Descartes.

De luchtreis vindt plaats in een grote houten kist,

zeer licht van gewicht, die hermetisch gesloten kan worden.

Het geheel werd aangedreven door een kristal en een zeil dat bewoog op zonnewind.

De straling van sterren werd zo omgezet in bruikbare energie.

Hiermee overbrugde het vaartuig afstanden van duizenden kilometers.

(Bron: Wikipedia)

 

Wat een bijzonder rijke fantasie had Cyrano hé ?

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit Cyrano De Bergerac logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn zoektocht naar Cyrano stad fotografie,

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie, tips, die waardeer ik ten zeerste  smile

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé laughing

 

Groetjes, Dirk

Normandië – Étretat (Deel 13) – Krijtrotsen, zee en kiezelstranden

Van de macrofotografie in het zomerse Duitsland,

verkassen we naar een ander groot Europees land…

We gaan terug naar Frankrijk, naar de Normandische kust,

naar de uitgestrekte kiezelstranden en kalkrotsen in Étretat !

Het is ondertussen deel 13 geworden van deze vakantie,

de foto’s in dit logje zijn de 6de vakantie dag. 😉

 

’t was mijn bedoeling die dag, om het ongrijpbare, de magie, de grootsheid

van het geheel van de zee, het strand met krijtrotsen én de lucht proberen te “vangen”.

Met een circulair polarisatie filter accentueer ik het blauw in de lucht…

Soms gebruik ik ook een (of meerdere) gradueel grijsfilter(s)

om het dynamisch verschil in het lichtbereik te egaliseren.

Ga je mee het ‘ongrijpbare’ zoeken ? :mrgreen:

 

 

Niemand op het strand

wolken flarden boven me

ergens krijst een meeuw

 

 

 

Een doorgang tussen de rotsen die niet echt bekend is bij het grote publiek !

Gelukkig maar 🙂

We kregen deze passage informatie van onze hotel bazin,

een rasechte brutale, Gauloise kettingrokende Française 😎

Hier was echt niemand…

De meeste toeristen blijven altijd in het stadje hangen,

of aan het strand bezaaid met terrasjes (niets voor ons trouwens)

Wij hadden het rijk dus voor ons alleen 😉

Zalig toch ? !

 

 

 

Een muur van kiezels

gevoed door de oceaan

doet golven schuimen

 

 

 

Een zwart/wit bewerking van voorgaande foto…

 

 

 

Ooit waren deze rotsblokken deel van de krijtrotsen…

De tand des tijd kent geen genade !

 

 

 

Zelfde locatie standpunt als vorige foto,

maar de lens is hier naar links gedraaid.

De geel,goud,oker kleuren van de krijtrotsen vond ik zalig om zien !

De meteo had regen en lichte storm voorspeld…

Laat maar komen dacht ik :mrgreen:

De indrukwekkende wolk partijen over de oceaan waren zalig om te zien !

Als je dit ziet, dan voel je je als mens heel nietig,

amper een stofje in de kosmos  ben je nog ! 😉

 

 

 

 

Grijze kalkrotsen

getooid met een toupetje

een groene haardos

 

 

 

Steenhoopjes… steenmannetjes…

Je komt ze overal ter wereld tegen.

Ze hebben iets, het straalt iets uit 😎

Als je er graag iets meer over weet, klik dan hier

 

 

 

Om dit logje af te sluiten,

We klauteren omhoog door de smalle doorgang (zie foto 2 in dit logje),

om achter de krijtrotsen te komen.

De zee was intussen al flink gestegen

en zou weldra heel het strand overspoelen ! 😯

Geloof me, daar wil je dan niet  zijn hoor !

Nog een laatste foto van een groots wolken spektakel 😎

De kleur variaties in het groen vond ik ook betoverend mooi !

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

Bedankt voor je bezoekje 😉

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn fotografie :mrgreen:

én de nederige haiku woordjes van eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  smile

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé laughing

 

Groetjes, Dirk

Normandië – Étretat (Deel 12) – Als de avond valt…

We zijn terug in Normandië, Étretat.

’t is reeds dag 5 van onze vakantie daar !

De meteo had ons een droge én een mooie zonsondergang beloofd…

En zeg nu zelf, als je op vakantie bent aan zee,

dan wil je daar echt wel een zonsondergang meemaken hé 😎

 

Die avond stonden we boven op de krijt rots,

mét links een uitzicht op het stadje Étretat

en rechts de oneindige oceaan…

Een tiental fotografen maakten zich klaar,

voor het komende avondlicht spektakel 😉

 

Er stond een stijve bries,

de zeemeeuwen kwamen héél even even tot rust…

Een zalig momentje met de 100/400mm lens…

tussen mij én de speurende zeemeeuw !

 

 

 

Enkele seconden later vloog de vogel weg,

de avondzon tegemoet…

zwevend over de onmetelijke oceaan

Even moest ik hier denken aan Prologue van Neil Diamond,

een machtig film verhaal over Jonathan Livingston, de zeemeeuw…

Een film die ik meermaals gaan zien ben toen 🙂

 

 

 

 

De warme zee zon

overspoelt de kleine kerk

wordt God nu wakker ?

 

 

 

Teergeliefde bezoeker,

Ik kan je verzekeren…

Als je daar boven op die immense krijtrotsen staat,

en je ziet dat geweldig mooi gouden licht over de zee…

Dàt doet iets met je hoor :mrgreen:

 

 

 

Het stadje Étretat in de warme avondzon.

De zilte geur van de zee…

Het zacht kabbelen en ruisen van de zeegolven

Het nooit aflatende geluid van de zeevogels…

Dàt…

Dat was kiekebisj gevoel 😀

 

 

 

De avond ontwaakt

als de zon gouden aaitjes

streelt over de zee

 

 

 

Het avondlicht kan enorm veranderen

in een minimum van tijd !

Van warm rood naar een diep gouden gloed…

Ik stond erbij,

én genoot ervan 😎

 

 

 

De ‘olifantslurf’, nu gehuld in warme avondkleuren,

Het kiezel strand is weer helemaal onderwater…

door de getijden stroming, bestuurt door onze maan.

Zalige momentjes hoor 😉

Volgende keer als ik hier nog eens kom,

neem ik mijn gitaar mee…

om lekker riedeltjes te improviseren in het zalige avondlicht

Dat lijkt me de max 😎

 

 

 

 

Deze foto is echt per toeval tot stand gekomen…

Door het gebrek aan licht, ik wil de iso niet te veel omhoog schroeven

(om de digitale ruis tegen te gaan),

had ik de sluitertijd op 1/10ste seconde gezet.

Natuurlijk stond de camera dan op een statief !

In die 1/10 seconde is een zeevogel erin geslaagd,

om in mijn foto op te duiken 🙂

De wetten van het toeval… i love it 😀

 

 

 

In het avondlicht

zie ik de Japanse vlag

aan de horizon

 

 

 

om dit logje af te sluiten…

Het kleine vissers kerkje, helaas afgesloten die dag.

Het was bijna donker, maar hier heb ik een opname gemaakt

van 2 seconden (natuurlijk op statief !). (f16, iso100)

Dit moment was wat fotografen bedoelen met het blauwe uurtje

De laatste restjes licht, gevangen met digitale technologie !

Fotografie is zalig hé ? 😉

 

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn fotografie :mrgreen:

én de nederige haiku woordjes van eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  smile

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé laughing

 

Groetjes, Dirk

Normandië – Étretat (Deel 11) – Uitstapjes

In mijn vorig logje waren we in IJsland, het kust dorpje Husavik.

Vandaag blijven we aan de kust, maar dan een totaal andere kust :mrgreen:

We gaan terug naar Étretat, aan de Normandische kust in Frankrijk.

 

Omdat we al voor de 5de dag in Étretat waren,

besloten we om een ander stadje te bezichtigen.

De naam van het stadje ben ik ondertussen vergeten,

maar is dat een bezwaar ?  😀

 

Het stadje zelf stelt niet veel voor…

zoals elk Frans stadje is het er druk, stoffig, veel te veel auto’s en kleine bromfietsen

die overal tussen door flitsen…

Het was er te warm naar ons goesting,

dus zochten we de rust én de koelte van een oude kerk op 😎

Deze kerk was doorheen de eeuwen verbouwd en herbouwd,

zodat een mengelmoes van bouwstijlen is verweven doorheen het gebouw.

Je vind er vroeg en oud romaanse bogen en gewelven,

afgewisseld door vroeg en late gotische & meer speelse bouwstijl.

Door het heel grote verschil van licht dynamiek (tussen zwart & puur wit)

koos ik om de HDR techniek gebruiken, om de grote verschillen tussen

het sterkste licht en het diepste donker te overbruggen in 1 foto.

Voor elke HDR foto in dit logje heb ik 5 foto’s genomen met 1 stop licht verschil.

Nadien zijn die 5 foto’s tot 1 foto bewerkt door SNS HDR Pro.

Detail: Er is géén statief gebruikt… alle foto’s zijn genomen uit de losse hand !

Ik leun wel tegen een muur of een zuil ofzo, anders is scherpe HDR niet mogelijk 🙂

 

In het huis van God

proef je gewijde stilte

en oude wierook

 

 

 

 

Oude gebouwen en vooral oude  kerken ademen iets ongrijpbaars uit vind ik…

Moesten deze muren kunnen vertellen hé ? 😎

 

 

 

 

Voor brandglasramen heb ik altijd een zwak gehad !

Het is hét multimedia verhaal voor onze voorouders.

Stel je voor dat je 500 jaar geleden was geboren…

Geen internet, fotografie, boekskes of kranten, tv, enz enz.

Hoe zou jij deze glasramen dan zien ? Welk verhaal vertellen ze ?

Als je ze aan de buitenkant ziet, is het iets vuil, donker, zijn ze zelfs lelijk …

Maar van binnenuit gezien zijn het sprankelende vertoningen,

die bruisen van kleurenpracht !

Iets waar oneindig veel mensen met bewondering hebben naar gekeken :mrgreen:

 

 

 

 

Preekstoelen…

nog nooit heb ik de eer gehad om een spreker bezig te zien in

zo’n fraaie preekstoel constructie.

Dankzij de HDR foto bewerking techniek kan ik hier nog details zien

in de donkerste gebieden én in het felle licht tegelijk !

En dit zonder vervelende digitale ruis 😎

De mogelijkheden van digitale fotografie zijn enorm :mrgreen:

Iets wat pakweg 20 jaar geleden nog ondenkbaar was,

is nu (bijna) mogelijk met een simpele smartphone 😉

 

 

 

 

Op sommige brandglasramen zie je de meest gruwelijke

dingen gebeuren…

Hier zijn we getuige van de onthoofding van Johannes de Doper…

Nu ja, wat de kerk (de inquisitie enzo) vroeger de mensen aandeed,

verschilt niet veel met het leed dat vandaag ISIS strijders andere mensen aandoen  😥

Een glasraam vol met horror voor onze middeleeuwers !

 

 

 

 

The never ending story…

Overal wordt de glorie, de grootheid van de rijken, de adel afgebeeld…

Maar nooit zie je een arme boer of een dienstbode zijn nederige werk doen…

Sociale ongelijkheid is van alle tijden !

 

Het gewone plebs

ziet de rijke adel pracht

en blijft uitgebuit

 

 

 

 

Het is niet al goud wat blinkt…

Hier zie je nog veel restanten van oude muren, oude doorgangen,

slordig herbouwde delen van deze kerk

Wij zouden zeggen: ’t is met de Franse slag gedaan 😉

 

 

 

 

Romaanse kruis, kruiston gewelven …

‘k heb het altijd al fascinerend gevonden hoe deze bouwtechniek is

ontwikkelt en uitgewerkt tot de meest fraaie en gedurfde constructies.

Later, in de gotiek is deze bouwtechniek zelfs tot hemelse kunst verheven :mrgreen:

 

 

In wandelgangen

zweeft het eeuwenoude stof

geurend naar vroeger

 

 

 

 

 

Je kan tegenwoordig bijna geen kerk meer passeren,

of er zijn restauratiewerken bezig…

Nu ja, bij deze kerk was het echt wel nodig !

De broze kalksteen was zwaar aangetast door onze zure regen.

Sommige beelden waren bijna volledig weggevreten door de zuren ! 👿

Maar de wolkenpartij was hier dan weer indrukwekkend mooi !

 

 

 

 

In een toeristische gids ginder lazen we dat het kerkhof

de moeite waard was om eens te bezoeken.

’t was inderdaad de moeite waard om in de dodenakker aldaar wat rond te lopen…

Maar weer werd ik ergens ongemakkelijk door het geheel…

Een ‘Je vind het alleen mooi als je met oogkleppen rondloopt’ gevoel…

Er waren veel reusachtige, prachtige en kunstzinnige graven,

en dat stoort mijn sociale rechtvaardigheidsgevoel toch wel 😦

Al die pracht en sier, zoals in de brandglasramen in kerk en kathedraal,

was en is er enkel om de rijken, de adel, dé elite hun verheven plekje te geven

Hoog verheven boven het wereldje van het plebs…

En de kleine werkman en werkmadam…

Daar hoor of zie je nergens iets van 🙄

Maar die hebben wel al deze pracht en praal mét hun handen gebouwd

én onderhouden voor een schamel of een hongerloontje.

Och ja, ik weet het wel,

sociaal onrecht is van alle tijden…

Maar toch mag dat onderwerp eens op tafel gegooid worden hé ? :mrgreen:

 

 

 

 

Om dit logje af te sluiten…

Nog wat haiku woordjes om afscheid te nemen van rijk en arm …

 

Op de kerkhoven

zijn alle doden gelijk

tot in eeuwigheid

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn HDR  fotografie :mrgreen:

én de nederige haiku woordjes van eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  smile

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé laughing

 

Groetjes, Dirk