Roest Op Zondag

Voor de inhoud van dit Roestig logje gaan we terug naar
Baasrode, naar het oude metaal verwerkend atelier
van de oude scheepswerven.
Voor de inhoud van het vorige logje in Baasrode, klik hier

Ook in dit logje probeer ik de nadruk te leggen op de ruwheid van
het oude metaal, de oude, bestofte machines en dergelijke…
Maar vooral het patina van verlatenheid in de verf te zetten !

Deze 4 klemmen dienden om de hardstalen beitel van een draaibank
of een schaafmachine in vast te klemmen…
De beitel op een draaibank correct plaatsen is op zich ook een kunst !
Het snijpunt van de beitel moet perfect in het centerpunt liggen van
de hoofdas van de draaibank !
Als de positie van dit snijpunt hoger of lager dan het centerpunt van de draaibank hoofdas ligt, dan maakt de draaibank operator ovale ipv
perfect ronde metalen machine onderdelen…
Zo’n ‘scheef’ onderdeel wil je niet in je motor hebben hoor …

Ik vermoed dat dit oude onderdelen zijn van een schip motor…
In enkele tientallen jaren, zonder onderhoud of ander opruim werk,
kan de tijd een mooi stoffig patina leggen op eender welke voorwerp !

Die oude, gebutste bureaulamp, die boven een draaibank hing,
vind ik prachtig verweerd !

Ik vermoed dat dit een soort schakelaar is in een transformator…
Erg veilig ziet dit ding er op het eerste (én het tweede) zicht niet uit 🥴

Deze 4 riemen dreven een zware schaafmachine aan…
Vroeger gebeurde élke aandrijving met riemen
(wat héél onveilig was en tot veel arbeidsongelukken zorgde).
Als zo’n aandrijf riem kapot breekt,
dan wil je echt niet in de buurt zijn hoor !
Zo’n zwiepend losgeslagen ding kan je arm of je been eraf slagen…
Nu gebeurd de aandrijving in een gesloten kast met tandwielen,
wat véél veiliger is natuurlijk 😊

Eén van de vele toegangspoorten van het atelier…
Buiten was het die dag meer dan 30 graden… snikheet dus !
Het licht dat hier binnenviel was dan ook heel fel.
(op het randje van ‘verbrand’… )
Maar de Fuji GFX was nog in staat om details te zien in dat felle licht 👍📷

Stillevens van afval, oude, smerige vaten, roestige en vettige tonnen…
Het spreekt me meer en meer aan 🙃🤔

Een oude, gebutste en door en door afgeleefde ijzeren ketting…
Deze ketting hangt aan een, al even afgeleefde, ijzeren roest plaat,
die gesloopt is uit een of ander oud schip.
’t is spijtig dat de ketting en de ijzeren plaat ons niets kunnen vertellen
uit hun maritiem verleden…
Het zullen anders wel boeiende én pittige verhalen zijn denk ik 😎👌

Sommige metaalbewerking machines (draaibanken, schaaf en frees
machines, slijpmachines, enz enz) kregen vroeger hun stroom uit deze draden die onder én aan het plafond waren gemonteerd…
Deze pokke toestanden kun je misschien nog zien in India of
dergelijke landen, maar in ons ‘moderne’ westen zou zo’n atelier nu onmiddellijk gesloten worden, wegens super onveilig !

Met een heel groot diafragma van f1,2
(en dus een minimale scherptediepte !)
kon ik deze ‘worm’ en ‘wormwiel’ tandwiel overbrenging
netjes scherp fotograferen met de scherpte op de perfecte plaats.
Deze vorm van ‘een beweging overbrengen’ vinden we nog terug in veel
moderne toepassingen…
Om de snaren van een gitaar op te spannen (én die te stemmen)
bijvoorbeeld, wordt hetzelfde worm/wormwiel principe gebruikt.
Aan de slijtage van deze worm-tanden is te merken dat deze machine
héél veel is gebruikt (én dat vervanging van sommige onderdelen nodig is)

Om dit Zondagse Roest logje af te sluiten…
Het is dezelfde foto als hierboven, maar die heb ik hier omgezet naar Z/W.
Machine onderdelen voelen zich goed in Z/W vind ik 🙂

Hopelijk heb je genoten van mijn Roest op Zondag foto’s ?
Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom !
Alvast een dikke merci voor je reactie 👍
en graag tot ziens in mijn volgend logje 😎

Hoe mijn volgend logje er zal uitzien,
of over welk onderwerp het zal gaan… ??
Dat zien we dan wel weer hé 🙂

Dirk

Macro in de Nationale Plantentuin

Dat onze natuur mijn grote bron van inspiratie is,
dat weet je al langer dan vandaag hé.
En dat ik héél graag onze natuur verken met macro lenzen,
dat weet je ook al lang vermoed ik 😃
En dat onze Nationale Plantentuin via de ring van Brussel
op 15 minuten rijden is, dat is ook heel mooi meegenomen.
Het spreekt vanzelf dat ik een abonnement op de Plantentuin
heb genomen, dan kan ik komen wanneer én zoveel ik wil 👍

De camera vandaag is de full frame Sony A7 mark 3.
De lens is de manuele Laowa 100mm macro die tot
2:1 gaat ! (de meeste andere macro lenzen gaan tot 1:1).
Omdat op die Laowa lens géén elektronica aanwezig is,
stel ik scherp dmv Focus Peaking.
Alle foto’s zijn gemaakt vanop statief…
(Alle foto’s zijn gemaakt eind september 2011)

De eerste foto’s zijn gemaakt in één van de vele tropische
serres…
Wat ik zo boeiend vind aan onze Plantentuin,
is het feit dat je hier de meest exotische én onbekende bloem, boom en
plantsoorten kan bewonderen.
Bloemen kunnen de meest rare vormen aannemen !

Deze donkere foto is gemaakt in het volle zonlicht… !
De donkere achtergrond is NIET gemaakt in Photoshop…
Wat heb ik hier gedaan om die achtergrond donkerder
te maken ??

We gaan onze camera gewoon wat foppen ! 😋
dit door de settings van de camera een beetje te veranderen…
De lichtmeter van een camera is niets anders dan een tool die
bepaalt hoeveel licht er nodig is voor de ‘ideale’ belichting.
Die ideale belichting waarde is standaard ingebouwd in elke camera,
en die waarde komt overeen met 18% grijs.

De lichtmeter van de camera zet ik nu op 1 punt (Spotmeting)
Dat meet punt zet ik op het meest klare deel van deze bloem
(het meest witte gedeelte). De lichtmeter van de camera geraakt
nu in de war en gaat de belichting buiten het meetpunt donkerder
maken om zo aan de verplichte 18% grijs te geraken…
Als gevolg daarvan krijgen we nu een redelijk donkere achtergrond 😎
Laat dat nu net mijn bedoeling zijn !

Meer technische info over belichting technieken vind je hier.

Dit zijn net rode belletjes vind ik !
Bij de volgende Plantentuin bezoekjes ga ik eens de moeite
moeten doen om al die Latijnse namen te noteren…

Dit bloemeken had duidelijk vroege herfst perikelen…

Een prachtig paars/geel gekleurde bloem, deels in het tegenlicht.
De kleine haartjes op de bloemranden lichten mooi op in het
namiddag tegenlicht.

Het was eind september 2021,
het namiddag licht was mooi en zacht.
We gingen naar de Oranjerie en passeerden een stukje van de vijver.
Ik vond dit doorkijkje tussen de exotische struiken wel iets hebben 🙂
Maar volgende keer gebruik ik een 24/70mm f2,8 lens voor dit soort
van fotografie. Met een 100mm macro lens zit je voortdurend tegen
de grenzen aan te schuren…
een macro is niet echt een landschap lens hé ?

Waar een macro lens wel goed voor is, is het isoleren van
details en het uitvergroten van dingen die je meestal niet opmerkt !
Het ‘ritme’ van de nerven in dit blad vond ik kunstig mooi 🤠

Een streepje licht in de struiken belicht een varenplant…
Hier heb ik dezelfde licht ‘techniek’ gebruikt zoals in de tweede foto
van dit logje.

Terug aan de vijver tegen de ingang van de tropische serres…
De grote fontein laat overal kleine druppeltjes “regenen” over
de waterplanten aan de vijver rand.
Zoals iedere macro fotograaf ben ik verzot op druppeltjes 😋💧

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Bij deze rood/blauwe, rare bloemekes heb ik deels dezelfde
licht/donker techniek gebruikt als bij foto 2 en 8 in dit logje.
Al die onbekende bloemen en planten spreken me aan…
Het is telkens weer een toffe ontdekkingsreis, daar in Meise 😊

Ik hoop dat je ook van dit zoveelste logje van
“Macro in de Nationale Plantentuin” hebt genoten.
Btw, er zullen nog veel Plantentuin logjes volgen hoor 💐…

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !
Alvast een dikke merci voor je reactie 😉

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe mijn volgend logje er zal uitzien
of over welk onderwerp het zal gaan… ??
dat zien we wel als het weer zover is hé 🙂

Vriendelijke groetjes,

Dirk

Roest Op Zondag

Roest Op Zondag…
Voor mij hoeft het niet altijd roestig ijzer te zijn…
Voorwerpen, dingen, die aantonen of laten aanvoelen dat
ze de tand des tijds moedig hebben doorstaan,
vallen voor mij in hetzelfde vakje als kunstig Roest op zondag…

We zijn nog altijd in hetzelfde (intussen reeds lang gesloopt) NMBS
seinhuis als dat van verleden week…
De locatie én het gerief dat ik toengebruikte, kan je hier (her)lezen.

We schrijven terug AD 2009…

Een oude, vergeten lepel lag op een plank al heel wat jaren
stof te vergaren…

Een andere kijkhoek gaf me een ‘betere’ stoffige lepel foto…
Ook het witte spinrag draadje dat boven het lepeltje ‘plakte’
vertelt me dat het lepeltje hier al heel vele jaren lag…
Het heerlijk stoffig patina van heel lang onaangeroerde voorwerpen !

Ergens in dat seinhuis vond ik een gesloten schuiflade
in een héél oud, wankel bureau meubel… Wat zou daar inzitten ??
Deze schuiflade kreeg ik probleemloos open !
Met wat ik daarin zag wist ik direct dat de technici die daar
vroeger werkten, zeker niet vies waren van een kaartspelletje 😂
In oude schriften vonden we hun kaart uitslagen van vele jaren
terug ! 😋
In dit seinhuis werd dus niet alleen hard gewerkt…
Maar ook …. Zwaar gekaart 🤣😉

Ook deze derde foto uit het gore rommelhok,
wil ik je niet onthouden.
De eerste 2 rommelhok foto’s kan je hier (her)bekijken.
Deze foto heeft min of meer dezelfde kijkhoek als de eerste foto van
2 eerste rommelhok foto’s, maar hier heb ik veel meer ingezoomd.
Ik wou gewoon met scherpte in de details zien…

Heb ik je al verteld dat al deze foto’s mét statief gemaakt zijn ?
De sluitertijd van de meeste foto’s in deze schaduwrijke en/of
donkere lokalen, zit tussen de 1 en 5 seconden.
Omdat de Pentax K200D al vanaf ISO 500 héél veel digitale ruis maakt,
was ik verplicht om de ISO op 100 te houden,
het diafragma wil ik aanpassen aan de scherptediepte die ik zelf wil
(meestal f8 tot f11) én de ideale sluitertijd daarvoor wil ik door de
camera zelf laten bepalen. (TV stand bij Canon, S-stand bij Sony)
In zo’n situatie moet je echt wel een statief gebruiken…

Kunst, gemaakt door de “Mannen van de ijzeren weg” 😃

Voor mijn teergeliefde Nederlandse bezoekers :
“De ijzeren weg” is gewoon de Vlaams-Nederlandse vertaling voor
het Franse “Le chemin de fer“.
Spoorweg dus … 🤠

Om dit stoffig roest op zondag logje voor vandaag eindigen…
In de nabije buurt van het oude seinhuis stonden een paar
oude & afgedankte spoorweg wagons te roesten in weer en wind…
Aan de verroeste trein sporen kan je zien dat hier in héél lange
tijd geen enkele trein is overgereden…
(Regelmatig gebruikte treinsporen blinken aan de bovenkant)

Met deze oude (Stilstaande) treinwagon wou ik in Photoshop
een beweging experimentje maken !

De Photoshop mogelijkheden die we toen in 2009 hadden,
kunnen zich zeker niet meten met de Ai mogelijkheden
die Photoshop Mei 2023 ons recent biedt.
Maar in 2009 was Ps (Naar mijn bescheiden mening…)
een leukere, méér creatieve uitdaging
dan de nieuwe Mei 2023 update.
(Ps = Photoshop)

Wat je vandaag de dag met de Ps Ai technologie kan doen,
grenst bijna aan de waanzin én is qua creativiteit grenzeloos !
De nieuwe Ai (Artificiële Intelligentie-Kunstmatige Intelligentie)
tools in Ps zorgen voor ongekende en nooit eerder geziene
mogelijkheden…
Ai duikt niet alleen op in Browsers , ChatTgp toestanden,
maar nu ook in verbazingwekkende beeld technologie !
Over deze wonderbare Ai top technologie (Waar Adobe nu
al zeker 10 jaar mee bezig is !) ga ik het weldra zeker nog over hebben…

Terug naar 2009…🤔

Hier heb ik alleen de spoorwagon geselecteerd
(wat me toen een paar minuten muis klikken, slepen en zuchten kost).
Dit selectie heb ik tenslotte omgekeerd (om alles behalve
de spoorweg wagon te bewerken)…
In die omgekeerde selectie had ik een radiaal_2 beweging
filter op 20% losgelaten…
Nu lijkt het of de (stilstaande) spoorweg wagon met een
misselijk makende snelheid door het landschap scheurt 😃

Natuurlijk hoop ik dat je hebt genoten van mijn Roest op Zondag foto’s ?
Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom !
Alvast een dikke merci voor je reactie 👍
en natuurlijk graag tot ziens in mijn volgend logje

Dirk

Het kleine wereldje…

Het is een paar dagen lekker zomerweer…
Maar ik heb momenteel zoveel werk in de tuin én
de verbouwingen in en rond ons huis dat ik geen tijd meer
overheb om foto’s te maken…
Daarom maak ik graag gebruik van mijn uitgebreide foto archief 😎

De foto’s uit deze fotoshoot dateren van juli 2011,
het jaar van de waterbom in Wallonië…
Het logje dat hier toen aan voorafging,
ook de camera, lens, flitser technische gegevens allerlei
kan je hier lezen…

Een klein zweefvliegje laafde zich aan een bloem…

Petieterig kleine geranium bloemknopjes,
gezien door het oog van een macro lens …

Een rode bloem kan je fotografisch (mét manuele flitser)
op oneindig veel manieren benaderen…
Deze foto is één van de vele manieren…

De zweefvliegjes hebben duidelijk een voorkeur
voor deze grote bloemen.

Deze foto wil ik je niet onthouden…
Ik had 100% scherpgesteld op een leuk zweefvliegje,
maar toen ik de foto klikte,
was het zweefvliegje plotseling verdwenen !
Je kan niet altijd prijs hebben hé ? 😊

Ter compensatie van het gemiste onderwerp in de vorige foto,
kwam een ander zweefvliegje héél lief poseren voor mijn lens 😋
Het insectje liet me dit portretje maken 🤗

Plensbui druppels in Limburg…
Het worden enorme waterstromen enkele kilometers verder,
in Wallonië…
Maar ook vandaag leven in dat ramp gebied nog véél te véél
mensen die (nog !!) niet geholpen zijn….

Een enorme bloem, gefotografeerd in de draisjende stortregens…
Het levert leuke foto’s op 😎

Een andere (héél grote) bloem in de enorme bloempotten,
die ergens in ’t midden van de vierkantshoeve staan…
Een piepklein zweefvliegje wil nog even de show stelen…
tussen al de inslaande enorme regendruppels
heeft dit zweefvliegje het hopelijk gered ? 😎

Om dit afwisselend droog en nat logje af te sluiten…
Een impressie van een geranium bloemekes bij noodweer…
15 km verder verdronk Wallonië toen, die dag…

Ik hoop dat je ook van dit zoveelste deel van “Het kleine wereldje” logje hebt genoten.

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 😉

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe mijn volgend logje er zal uitzien
of over welk onderwerp het zal gaan… ??
dat zien we dan wel hé 🙂

Vriendelijke groetjes,

Dirk

Roest Op Zondag

In het Roest Op Zondag logje van vandaag,
ga ik weer verder waar ik twee weken geleden gestopt was.
We zijn terug in het ondertussen al lang afgebroken en
vergeten NMBS seinhuis ergens in het enorme spoorwegen
complex van Brussel Zuid.
(Bruxelles Midi zoals de “Brusseleirs” dat zo mooi zeggen 😉)
Het vorige seinhuis logje kan je hier (her)lezen.

Roest en verval was daar overal te vinden…
Maar als fotograaf ben ik steeds op zoek naar “uit het oog springende”
voorwerpen in deze wereld van ruwe ‘urbex’ schoonheid…
Deze roestige oude & min of meer gesloopte ‘schakelkast’ kon me
daarom maar matig bekoren…

In de sanitaire ruimte daarnaast konden we een deur
openduwen, zodat er wat licht in de duisternis kwam 🙂
Een oude, versleten gas of mazout ketel brander stond
daar mooi doorroest te wezen.
Het is een leuk ‘urbex’ stilleven, daar niet van,
maar we wilden “meer”…

Een ander (gas, kolen, mazout ??) verwarming element
moet deze sanitaire wasplaats opwarmen.
Tegen de muur hangen een hele rij lavabo’s geschroefd
en rechts (hier niet zichtbaar) bevinden zich een (tig) tal
primitieve douches. Er hing nog welgeteld één spiegel
aan de muur…
In deze plaats konden de spoorweg arbeiders zich
wassen en omkleden…
Met wat fantasie kan je hier de schimmen uit het
verleden zien 😶🙃

Op weg naar buiten vonden we een oud, spuuglelijk opberghok
voor allerlei plakkerige, vettige en vooral smerige troep…

Maar net dat gore opberghok kreeg onze volle aandacht ! 😋
Het opberghok stond deels in de schaduw maar werd op dat
moment héél mooi belicht door een middag herfst zonnetje !
Op deze oeroude vuile kast hebben de spoorweg arbeiders die hier
vroeger werkten hun oude rommel bijeen gegooid.
Qua stilleven kan dit tellen vonden wij !
Het licht was heerlijk zacht, de verweerde kleuren van de smerige
muren, de vetten, smeermiddellen en gereedschap allerlei,
de driehoek lijnen van de opgerolde brandweerslang maken er een
top-klassieke compositie van !
Dit is klassieke kunst, onbewust gecreëerd door spoorweg arbeiders ! 👍

In hetzelfde smerig, stinkend opberghok,
hebben we dit tafereeltje gevonden…
We moesten alleen de scheve opberghok deur nog wat meer
opentrekken, om het heerlijk soft herfstzonnetje binnen te laten !
Als het echt moet, werken we met flitslicht,
maar als het effe kan dan werken we héél graag met natuurlijk licht…
Het zachte licht dat we hier zomaar gratis kregen is heel mooi
meegenomen natuurlijk. De compositie, camera instellingen,
én al de rest moeten we natuurlijk zelf instellen…

In al die rest zit de creatieve vrijheid van iedere fotograaf 🤠

Wat ik toen vooral onthouden heb :
1-Probeer te werken met klassieke composities,
die de oude kunstschilder ‘meesters’ ook toepassen.
2- Zacht, diffuus, omfloerst én natuurlijk licht gebruiken…
als het mogelijk is…

Omdat fotografie ‘geworteld is’ uit onze schilderkunst…
kan onze hedendaagse fotografie veel inspiratie halen uit
diezelfde schilderkunst… 😎
Pikken (stelen) met je ogen… Het is én blijft brandend actueel 😃

Dirk

IJsland 2019 (Deel 53)

In dit IJsland logje ga ik zoals goede gewoonte verder
waar ik gestopt was in het vorige IJsland logje…
(Het vorige IJsland (Deel 52) logje kan je hier (her)bekijken)…
We zijn nog steeds in het geothermisch gebied van Hveravellir.
De camera is nog steeds de Fuji XH1 met de Fuji 80mm f2,8
macro lens.

Omdat ik tijdens ons (veel te kort) verblijf in Hveravellir,
mijn (naar mijn gevoel) beste IJsland foto’s hier heb gemaakt,
zullen er nog redelijk veel logjes komen over deze magische plaats !

Alle foto’s in dit logje zijn nog steeds macro’s !
Het oppervlak dat ik fotografeerde is 10 tot 40 cm hoog of breed…
Meestal lag ik op mijn buik op de houten vlonders, om zo dicht
mogelijk bij mijn onderwerpen te komen…

Zwavel verbindingen, de zwaartekracht uitdagende kalk korsten…
dit alles overgoten met waanzinnig mooie kleuren…

Dit wonderbaar geothermisch gebied schenkt oneindig veel inspiratie…
Je hoeft het alleen maar te zien…
De breedte van dit gebied is ongeveer 15cm…

Min of meer de zelfde shoot locatie als bij de vorige foto…
Hier heb ik de focus iets naar boven gelegd en de details meer
naar het centrum gezet.
Als je wat nadenkt (je buikgevoel laten spreken) over een compositie,
Dan zie je meestal meerdere kijkhoeken die interessant zijn !

In de nabijheid van vorige foto’s (3 tot 5 meter verder) is het
‘landschap’ terug helemaal anders !
Deze foto toont een gebied van ongeveer 10cm breed…
Wat me hier ‘raakte’ was het mooie kleur effect van twee
complementaire kleuren , rood en groen
(complementaire kleuren versterken elkaar als ze naast elkaar staan…)
Wat meer info over kleuren-leer vind je hier
Moeder natuur als volleerd natuur schilder 😋

Met een macro kan je ook een wat groter gebied fotograferen…
De landschap breedte van deze foto is ongeveer 50cm…
Dit gebied toont de rand van een kokendhete waterbron.
Links is alles kalm en rustig…
Rechts pruttelt en sputtert een thermische water bron !
De kleuren in dit gebied zijn echt surreëel !

Min of meer dezelfde locatie,
Maar hier kwam ik dichterbij met de lens.
De details in dit mini-landschap vond ik fantastisch !
De breedte van het landschap is hier ongeveer 25cm !

Ietwat korter bij gekomen (20cm breedte) als bij de vorige foto,
hier heb ik het geheel wat meer naar links opgeschoven.
In een landschap zoals dit blijf je gewoon fotograferen 😃

Heel regelmatig hoor je gesteun, geblaas, gesis klanken opborrelen
uit de diepste krochten in dit vulkanisch gebied !
Het is tot stoom verhit water dat naar boven borrelt, opgejaagd
door de tomeloze krachten van talloze vulkanen !
In dit land kan je de oer-natuurkrachten nog ongebreideld
én ongetemd aan het werk zien…
Wat me als mens toch wel héél nederig maakt…

Deze macro toont een gebied van ongeveer 13 tot 15cm breed.
Je ziet de rand van aangroeiend kalk gebied en rood ‘water’.
Dit rood water is een scheikundige troep waar je niet wil in belanden !
De kleine golfjes die je ziet in het ‘rode’ water,
zijn voortdurende schokjes/erupties in het “water”,
die van vulkanische oorsprong zijn…
een constante mini-aardbeving als het ware !

Weer wat verder zie je terug een ander landschap…
Rode troep water, flinterdunne maar steeds aangroeiende kalklagen…
Het landschap van deze macro foto is ongeveer 20cm breed …

Wat ik in al mijn Hveravellir logjes zo graag wil vertellen :
Onze wereld, gezien door een macro lens…
hoeft zeker niet altijd over bloemekes of insecten te gaan 😉
Er is oneindig meer moois te ontdekken als je leert om te zien 🤗

Et voila, op dit punt zijn we weer aan het einde van een
IJsland 2019 logje (editie 53 reeds !) gekomen…
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland indrukken,
nabeschouwingen & overpeinzingen over de ongelooflijk mooie natuur
in het ongelooflijk sprookje dat Hveravellir heet !!

Alvast een dikke merci voor je bezoek
én reeds ferm bedankt voor je reactie ! 👍

Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…
We zien nog wel over welk onderwerp ik dan ga vertellen hé 😎

Dirk

Roest Op Zondag

Om wat variatie te brengen in mijn Roest Op Zondag
logjes verander ik gewoon van de ene Roest locatie
naar een andere roest locatie 🙃
De locatie van vandaag is gewoon in de velden
in en rond Sint Martens Bodegem (Beugem zoals wij
dat hier in de volksmond noemen), het kleine dorpje
waar ik woon.

De laatste weken is het niet echt simpel geweest om een
droge dag te treffen om een droge & fikse roest foto-wandeling
in de omgeving van ons kleine Beugem dorpje te maken…

Er speelde al een paar dagen een oud citaat,
dat dateert uit mijn kinderjaren door mijn hoofd…
‘Met een nagel erin te slagen is ’t gedaan‘…
Op het eerste zicht een nogal dwaas citaat natuurlijk…
maar dit “citaat” kent zijn oorsprong in een onschuldige
‘taalstrijd’ tussen 2 naburige, Brabantse gemeenten,
Merchtem en Opwijk.
In het Merchtemse dialect klonk het citaat ongeveer zo :
Mi ne naegel in te slaegen, est gedaen...
In het Opwijks dialect klonk het citaat ongeveer zo:
Mi ne noogel in te sloon, ist gedoon…
Ik groeide op in Merchtem… én sprak dus het Merchtems dialect !
De grens met Opwijk (én waar ik toen woonde) was nog geen 250
meter verder, en toch was het Opwijks dialect vanaf die “grens”
al duidelijk te horen !
Tussen Opwijk en Merchtem is er zolang ik weet een onschuldige
‘vete‘ geweest…
Als het regende,
dan zeiden ze in Merchtem dat alle regen van Opwijk komt…
In Opwijk zeiden ze dat die van Merchtem kiekenfretters
of theedrinkers waren…
Het is zeker onschuldig allemaal, maar die volkse rivaliteit tussen
twee aanpalende gemeenten vind ik heel gezond én bevorderlijk
voor een goede samenwerking !
Voor de rest vind ik een plaatselijk dialect heel mooi !
Het geeft de spreker ervan een smaakgeur van de plaats
waarin hij/zei ooit is opgegroeid…

We keren terug naar de nagel…
Maar het kan evengoed een flinke kram zijn natuurlijk 😎

De camera is de Sony A7 mark 3,
de lens is de Laowa 100mm 1:1/2:1 macro op f2,8
Door de minimale scherptediepte kon ik wat belangrijk is
in deze foto min of meer scherp houden,
Het onbelangrijke mag gerust verglijden in een zacht waas… 🤠

Een oude eiken houten spoorweg dwarsligger als weidepaal…
De boer heeft hier zeker zijn best gedaan om de uiteenvallende
eikenhouten dwarsliggers voor verder verval te behoeden…
Maar ik vrees dat de natuur binnen een handvol jaartjes deze
‘weidepaal’ tot schimmels heeft getransformeerd tot niets…
Maar Intussen geniet ik van deze heerlijke stukjes roest die ons resten… 🙂

We zijn weer beland bij de nagel !
‘Né staael’n naegel’ in het Merchtems…
‘Ne stoul’n noogel’ in het Opwijks…
‘Een stalen nagel’ in ’t ‘nogal saai’ mooi Vlaams/Nederlands 😂

De vorige foto van ‘De nagel’ is min of meer “goed”
maar het kan altijd “beter” natuurlijk !
Bij deze foto heb ik gezocht naar een fotohoek die de koele hardheid
van deze staal nagel benadrukt…

Het werd meer en meer donkerder…
Dat het weldra terug zal gaan regenen is geen verrassing meer…
Maar juist voor de hemelse regen sluizen, hun registers terug
opendraaiden kon ik deze vergeten, roestige ketting én haak
nog fotograferen 😃
De volgende ochtend was deze ketting weg… 🤔

Kriebelbeestjes…

De natuur ontwaakt redelijk langzaam in de lente anno 2023…
De bloesems hebben we spijtig genoeg al achter de rug !
Ondertussen blijft het maar regenen en miezeren buiten,
dus kan ik niet echt naar buiten in onze tuin om de nieuwe
lichting kriebelbeestjes op te zoeken 😶
Daarom graaf ik even in mijn fotoarchief van 2022…

De camera is de Sony A7 mark 3 ,
de lens is de manuele Laowa 100mm f1:1/2:1 macro lens.
De flitser wordt manueel aangestuurd…

Een Lieveheersbeestje, dat kent iedereen wel…
Maar een Lieveheersbeestje wordt niet als Lieveheersbeestje geboren…
De levensloop van een Lieveheersbeestje gaat van ei naar larve
Daarna verpopt het insect om later definitief uit te groeien tot een volwassen Lieveheersbeestje.
Het kriebel beestje dat je in deze én de volgende foto ziet
is een Lieveheersbeestje, volop bezig met zijn/haar larve stadium 🐞

Het larve beestje moet nu vooral eten, eten en nog eens eten…
Dit om de nodige energie op te slagen voor zijn/haar toekomstige
transformatie van larve naar pop naar kevertje !
Wat ik fascinerend vind is dat alle insecten (én ook de meeste dieren)
perfect weten wat ze moeten doen…
Evolutie is toch iets ongelooflijk hé ! 👌
Meer info over de levensloop van Lieveheersbeestjes kan je hier vinden.

In onze tuin zijn er redelijk veel boerderijen…
Geen echte mens-boer-bedrijven , maar mieren boerderijen !
Mieren zijn gek op de energierijke nectar die sommige bladluizen
afscheiden… Mieren hebben ooit ontdekt dat als ze met hun pootjes
de bladluizen ‘strelen’; die zelfde bladluizen hun gewilde zoete
nectar dan vrijwillig afstaan aan de mieren…
In ruil voor deze energierijke nectar verdedigen de mieren
hun bladluizen-vee tegen hun natuurlijke vijanden !

Ik begon dit logje met de grootste natuurlijke vijand van de
bladluizen… inderdaad, het Lieveheersbeestje is hun grote vijand…

In mijn logjes kan je soms nog wat logica vinden hé ? 🙃

Die dag had ik zeker geluk dat er geen windje te bespeuren was !
Om alle ‘beweging’ te ‘bevriezen’ heb ik gebruik gemaakt van een flitser…
Op 1/32 van het flits vermogen, 1/160sec, iso 100, f5,6 én 1,5:1 macro verhouding
kon ik de 2 héél beweeglijke mierenkopjes nog juist scherp én min of meer
gedetailleerd in deel krijgen.

Hier heb ik het vermogen van de (manuele) flitser naar
1/64 omlaag gebracht…, de rest van de settings zijn niet veranderd.
Het gedrag van de mieren én de bladluizen is toch wel ongelooflijk…
Hoe weet een bladluis of een mier die enkele duizenden kilometers
verder leeft, wie vijand of vriend is ?
Intussen weet ik ook dat mieren (én héél veel andere insecten) kunnen communiceren met geurstoffen (feromonen) .
Maar toch blijft het een knap staaltje om het ‘sociaal nest’ gedrag op
deze manier te perfectioneren !

Deze foto van mieren én hun bladluis vee vind ik wel geslaagd !
De scherpte op de mier linksonder is aanvaardbaar …
Wat me hier opvalt is het oog van de mier, de scherpte en de details
in dit mieren oog … en zeggen dat het beestje op het moment van
de foto afdruk volop in beweging was !
Dit én tegelijk de bladluis strelende & bladluis (‘melkende’) voelspriet
van een mier,maakt deze macro foto voor mij waardevol 🤠

Ook ‘ordinaire’ vliegen dragen een stevig steentje bij in het verspreiden
van genetisch materiaal !
Bij de bevruchting van bloemen zijn deze vliegen onmisbaar…

Vliegen vind je echt in alle soorten en kleuren…
Deze Bessen Zweefvlieg bijvoorbeeld kan je soms zien als ze
onbeweeglijk ter plaats in de lucht blijft zweven…
Maar in deze foto was de honger naar zoet voedsel haar te machtig 😋

Sommige vliegjes zijn héél petieterig klein…
Dit Goud Vliegje bijvoorbeeld zoekt voedsel in witte lente bloemekes
die min of meer 1 millimeter groot zijn.
Wie het kleine niet eert… je kent de rest ook wel hé ? 😉

Nu we toch 3 foto’s van vliegen presenteren,
kan er gerust nog een vierde vlieg foto bij ! 😃
Deze vlieg vind ik met stip de méést ruige én lelijke vlieg…
Het is de Roofvlieg !
Deze roofvlieg is desondanks zijn/haar ruig uiterlijk,
héél nuttig !
Een voorbeeldje van waarom deze vlieg nuttig is voor ons,
kan je hier vinden.

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
We zien dat wel als het zover is hé ? 😊

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Roest Op Zondag

In het Roest Op Zondag logje van vandaag
ga ik gewoon verder waar ik in het logje van
verleden week zondag gestopt was…
We zijn dus nog altijd in het een of ander,
ondertussen reeds lang geleden afgebroken seinhuis,
ergens in het enorme spoorcomplex van Brussel Zuid.

De symbolen op de schakelaars zijn voor mij Latijn…
Het zou kunnen dat deze schakelaars dienden om de
weg signalisatie naar de treinen toe te verzorgen,
maar het fijne ervan ‘waarom het dient’ weet ik ook niet…
Het kunnen evengoed schakelaars zijn om de wissels
in het enorme treinsporen complex te verzetten…

Maar wat de betekenis van deze symbolen ook mag zijn…
Het was mij daarover niet te doen,
maar wel om de heerlijke roestkleuren op de gevoelige CCD
vast te leggen 😎

Als fotograaf moet je zo nu en dan ook eens naar boven kijken 😉
Oude buizen waar vroeger het warm water voor de centrale
verwarming doorstroomde waren reeds gesierd met laagjes
heerlijk mooie roest !
Van de andere kant denk ik ook aan de enorme verspillingen
die de NMBS in deze infrastructuur heeft gemaakt…
Nergens heb ik isolatie op en over van dit soort buizen gevonden…
Foei NMBS !

Ik heb deze roestige chauffage buizen nog even ‘opgevolgd’…
Het was overal even erg ! Nergens was er een flintertje isolatie
om de warmte in de buizen te houden te vinden…
Van verspilling gesproken hé ?
Ik hoop dat de NMBS nu verantwoord omspringt met energie…

Een heerlijk door roest aangetaste metalen schakelaar kast !
Ik had geprobeerd om deze kast open te krijgen, gewoon om
eens te zien hoe een ‘Brandschakelaar’ er nu eigenlijk uitziet…
Maar de met roest aangekoekte metalen kast zat muurvast…
en vermits een koevoet niet tot het standaard gereedschap van
een fotograaf behoort, is deze schakelkast dan maar dichtgebleven 😎

Hopelijk heb je genoten van mijn Roest op Zondag foto’s ?
Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom !
Alvast een dikke merci voor je reactie 👍
en tot ziens in mijn volgend logje 😎

Dirk

Lente kriebels🌞(Deel 4)

Als je als fotograaf ‘besmet’ wordt door het macro virus…
dan is er geen enkel vaccin dat je nog kan redden !
Maar gelukkig is het macro virusje niet dodelijk …
Het is zelfs een heel plezante ziekte 😎

De wit-roze bloesem bloemekes van onze Japanse
kerselaar brengen me elk jaar weer op nieuwe macro
ideetjes om lekker uit te proberen !
Het is intussen al een tijdje geleden dat ik experimenteerde
met min of meer “extreme” macro technieken.
Ik wil nog eens veel korter komen dan de ‘klassieke’ 1:1
macro verhouding.

Daarom gebuikte ik de Canon 135mm f2 lens met een
tussenring van 16mm erbij. Dat bracht me op een macro
verhouding van 1,5:1 …
Leuk om mee te spelen dacht ik, maar ik wou meer details
van een lente bloesem bloemeken naar voor brengen !
Dat wat je niet echt kan zien zichtbaar maken…

In alle volgende foto’s heb ik tenslotte hét grote macro beest,
de Canon MPE-65mm f2,8 macro lens gebruikt.
Deze lens heeft een macro verhouding van 1:1 tot 5:1 !!
Het is zeker de moeilijkste lens die Canon heeft !
Dee scherptediepte is ook zo extreem klein als je op 5:1 werkt,
dat je minimaal een statief en/of een macro slede moet gebruiken
om scherpe foto’s te maken.
Deze lens is ook 100% manueel, géén autofocus enzo !
Je zal dan ook begrijpen dat alle volgende foto’s op mijn
keukentafel zijn gemaakt… Het minste zuchtje wind buiten
zal héél zeker je foto verknallen !
Op een macro verhouding van bijna 3:1 zit je comfortabel genoeg
om het onzichtbare van het kleine wereldje zichtbaar te maken !

Maar als we nog wat dieper in het macro wereldje duiken…
Op een verhouding van 4:1 bijvoorbeeld !
Dan kom je terecht in een wereldje waarvan je dacht
dat je het nooit zou zien !
Dat ongelooflijke kleine kunnen zien, dat is voor mij de
wonderbare magie van macro ! 👍

Op dit redelijk extreem macrovlak is de scherptediepte
omgekeerd evenredig met je macro verhouding…
Dwz, hoe dichterbij je komt, hoe kleiner de scherptediepte.
Als je op 4:1 een diafragma van f8 gebruikt, dan moet je
het diafragma met 4 vermenigvuldigen.
Dan heb je eigenlijk een diafragma van f/32 !
Wat met grote zekerheid tot diffractie zal leiden én je foto
zal bijgevolg verknald zijn…
Op 4:1 macro verhouding gebruik ik een diafragma van
maximum f4 (f16 is dan op randje van wel of niet diffractie)
Ik speel op zeker door het gebied tussen f2,8 én f4 te gebruiken.
Met een heel kleine scherpte diepte kan je leuk spelen én
leuke composities maken…
Maar als je méér scherptediepte wil én je wil géén diffractie !
Kan dat ?? Ja hoor, het kan … kijk maar naar de volgende foto 😊

Hoe krijgen we meer scherptediepte in een foto, liefst met een
klein diafragma, f2,8 bijvoorbeeld ??
We gaan de FocusStacking techniek gebruiken !
(in deze link leer je er alles over, en moet ik minder uitleg geven 😂 )
Momenteel zijn er al veel camera’s met ingebouwde FocusStack
mogelijkheden… De techniek staat niet stil hé ?

Nog een spielerijtje van héél beperkte scherptediepte…
Intiem zijn met lente bloesems 😁

Als je werkt met een macro slede,
dan kan je héél precies het scherptepunt bepalen.
Hier heb ik gewerkt met een macro verhouding van 3:1
én een diafragma van f/2,8
Door zo precies met de scherptediepte positie te werken,
kan je de bloesems tonen op een heel andere manier 😊

Deze laatste foto is bijna identiek dezelfde als de vorige…
Alleen heb ik hier f/5,6 gebruikt ipv f/2,8…
Het diafragma is dus héél belangrijk voor het “gevoel”
én het “karakter” van je foto !

Vriendelijke groetjes,
Dirk