Macro 1:1 met midden formaat

Eindelijk is het zover… !
De Macro Extention Tube “MCEX-45G WR” was eindelijk toegekomen in de winkel 😎
Wat is dat voor een ding ❓ zullen vele bezoekers nu denken…
Dat ding is niet meer dan een 45mm lange ‘buis’ die tussen de 120mm “macro” lens
én de Fuji GFX body wordt geplaatst. (WR staat voor Alle Weer Resident)

De 120mm GFX “macro” lens is initieel een 2:1 lens… niet echt een macro lens dus…
Maar als je die 45mm tube gebruikt dan gebeurt er iets héél leuk 🤗
Namelijk de macro verhouding gaat dan van 2:1 naar 1:1 !
Dat wil zeggen dat je 2 maal dichterbij kan komen dan bij een 2:1 verhouding 👍
1 mm² van je onderwerp is dan ook echt 1 mm² groot op de CCD geprojecteerd !
De lens veranderd door de extender ook van focus lengte…
De 120mm macro 1:2 wordt nu een 90mm macro 1:1 !
Samengevat : In macro fotografie is het verschil tussen 2:1 en 1:1
macro verhouding immens groot.
De enorm grote sensor in het Midden Formaat staat dan ook garant voor een heerlijk zachte achtergrond (bokeh), wat in macro fotografie heel mooi meegenomen is natuurlijk 🧐
Meer tech info over dit alles lees je hier

Een kleine, groene krekel sprong plotseling op een tuinstoel…

Het groene beestje was bijna 1 cm lang…
Zijn (of haar ?) twee antennes scannen constant de omgeving af …

Eindelijk kon ik het beestje min of meer evenwijdig met de lens krijgen,
zodat de scherptediepte tussen hoofd en staart min of meer gelijk was.
Enkele seconden later, toen ik nog wat dichterbij wou komen,
sprong het groene beestje ineens weg !

Mijn volgend foto “model” was deze groene vleesvlieg…
Het beestje zat ietwat schuin tov de macro lens.
Je ziet goed hoe beperkt de scherptediepte met deze lens is !
Het achtereind van de vlieg is scherp, de kop is reeds onscherp…
Nu zou er met de laatste firmware update voor deze camera voorzien zijn
dat je focusstacking kan doen in de camera zelf…
Deze techniek moet ik eens deftig uitdokteren, want dat betekent dat ik met (flink wat !)
extra werk deze vlieg, hoe schuin ze ook tov mij zit, van begin tot het eind
vlijmscherp kan krijgen.
Maar zal dat een meerwaarde geven aan mijn macro’s ?
Nu zit de kracht van mijn macro’s in de verhouding tussen
het scherpe én het onscherpe gebied.
Hoe zal het aanvoelen als heel het onderwerp scherp is ?
Zal ik zonder statief kunnen werken ?

Dat stacking mechanisme uitproberen is dus de boodschap ! 🧐🤔

Een uitgebloemd én verdord Juffertje in het groen…

Twee vuurwantsen in overleg…
Het zijn nuttige beestjes, ze ruimen alle afval op en doen geen kwaad
aan bestaande planten of bloemen.

Deze kleine vuurwants leek wel te poseren voor mijn lens 📷👍

Als je maar traag genoeg beweegt kan je héél dichtbij vuurwantsen komen…
Let er wel op dat je door je neus in en uit ademt…
Waarom ?
Omdat wantsen de ademgeur uit onze open mond niet echt kunnen waarderen…
Net zoals de meeste insecten trouwens …

Et voila, we zijn weer aan het eind van een macro logje gekomen.
‘k hoop dat je van de insecten macro’s genoten hebt,
ook mijn uitleg over midden formaat camera’s, mijn indrukken & overpeinzingen ervan
en over de ongelooflijk mooie natuur in het kleine wereldje natuurlijk !
Alvast een dikke merci voor je bezoekje én een ferme dankjewel voor je reactie ! 😎

Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 😉

Groetjes, Dirk

Plantentuin Meise 2021(deel 5)

Van de wilgenkatjes en de lente bloesems neem ik jullie vandaag
nog eens mee naar de Plantentuin in Meise.
Dit logje is het vervolg van Plantentuin Meise 2021 (Deel 4)
De camera is nog steeds de Sony A7 III met de 100mm manuele
& uitstekende Laowa macro lens.
Doordat het een 100% manuele lens is, werkt de autofocus NIET !…
Daarom gebruik ik Focus Peaking om manueel scherp te stellen.
Maar let wel op :
Deze manuele techniek kan je meestal niet gebruiken bij bewegende
onderwerp(en) en zeker niet bij sport fotografie …
Maar daar zijn dan weer andere prima lenzen voor !

De Plantentuin is zo enorm groot dat je onmogelijk alles op 1 dag kan zien…
Wij kopen altijd een “Vriend van de Plantentuin” jaarticket,
dan kunnen we iedere dag vanaf 08am binnen !
Met de andere (goedkopere) tickets mag je vanaf 09am binnen…
Mijn fotografiecollega en ikzelf hebben één negatieve opmerking voor de Plantentuin…
Je kan er lekkere koffie krijgen…maar vanaf 11u am maar pas… 🙄🤔
Daarom nemen we zelf onze thermos met warme ☕ mee…
Aan de Directie van de Plantentuin… Fotografen kunnen niet zonder vers gezette koffie…
Doe er aub iets aan 🤗🙏
Anders laten we deze bronzen leeuw los 🤠

Een piepklein insectje én een gele bloem…
De scherpte op het vliegje en niet op de bloem vind ik wel iets hebben 🙂

De naam van deze prachtige bloem vergeet ik altijd
maar kom, dat is niet echt belangrijk hier…
De pastelachtige kleur overgangen in de achter én de voorgrond
vind ik veel belangrijker 😎

De herfst was al volop bezig eind september 2021…
Een natgeregend blad onder een grijze hemel…
Vele mensen zullen bij dit soort van grijs weer nooit denken aan fotografie,
maar dan denken die vele mensen helemaal verkeerd hoor ! 🤭
De grijze wolken zijn als het ware een reusachtige diffuser tussen het aardoppervlak
en de zon die je niet ziet, maar die wel haar licht doorheen de grijze wolken straalt.
Na een zachte regenbui zijn de kleuren in de natuur ongelooflijk briljant en mooi !
Als fotograaf moet je daar zeker gebruik maken 😎🧐

Eind september vind je nog enkele dappere bloemetjes,
die er nog eens stevig gaan invliegen 😋

Tropische planten en bloemen zijn niet echt bekend bij ons…
Deze plantjes deden me denken aan het boek ‘War of the worlds‘ van H.G. Wells
Als fotograaf kan je met wat fantasie de werkelijkheid zodanig fotograferen
dat die werkelijkheid iets totaal anders wordt dan je denkt wat je ziet… 🤠
Het is gewoon een kwestie van kijken en zien én je kijkhoek bepalen…

Zomaar wat gele bloemen met een zwart hartje aan de vijver…

Minimalisme in fotografie…
iets waar ik altijd blijf naar zoeken !
Een reusachtig blad, bijna een meter in doorsnee,
je kan dat natuurlijk volledig fotograferen, maar wat vertelt of zegt die foto je dan ?
Hier ben ik op zoek gegaan naar “de regel van derden“, zowel horizontaal én verticaal.
De hoofdnerven in het blad werken het geheel tenslotte mooi af 🤠

Rond de fontein in de vijver zijn alle planten heerlijk bedekt met druppeltjes…
Een zelfde soort bloem als de 3de foto in dit logje zie je hier.
Die honderden minuscule druppeltjes geven deze bloem een heel ander uitzicht hé ?

Om dit logje (voor vandaag) te eindigen…
In de Orchidee afdeling vind je de meest ongelooflijke bloemen !
Zowel qua kleur als qua vorm
Als je me zegt dat dit een exotische Pelopiaanxe zeester is… wel… dan geloof ik je 🤠

Ik hoop dat je ook van dit “Plantentuin in Meise 2021 – deel 5” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 🤗

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal gaan….

Nu ja, dat zien we dan wel weer hé

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Speelse Spiegelingen in Nederland (Deel 2)

Van het deugddoende lentesfeertje, de eerste bloesems , de eerste warme zon,
is het weer hoog tijd om iets totaal anders te gaan doen ! 🤠
Het eerste deel van Speelse Spiegelingen in Nederland speelde zich af
in de stad Amersfoort.
Dit tweede deel gaat over een toevallige vondst… (tijdens dezelfde vakantie)
Op de weg van Hoevelaken (met de fiets natuurlijk) naar Amersfoort,
kwamen we een unieke, metalen, in elkaar gelaste beeldengroep tegen…
Ik vermoed dat alle metalen afkomstig waren van schroot
uit een of ander metaal verwerkend bedrijf.
Alle ‘beelden’ deden me denken aan reusachtige insecten 😎
Hier kon ik natuurlijk heerlijk mee spelen, gebruik makende
van mijn ‘Speelse Spiegelingen’ photoshop techniek 🤗

De kunstenaar(s?) die deze beeldengroep hebben gemaakt,
verdienen het wel om eens ferm in de bloemekes gezet te worden !
Naar meer docu ter plaatse hebben we gezocht, maar niets gevonden…
Dat is nu net het leuke aan Nederland…
Soms zie je daar dingen die je in ons Belgen landje nooit zal zien 🙃

Dit beeld kon een buitenaards insect zijn…

Als ik hier een gewone horizontale spiegeling van maak,
dan zien we 2 insecten die mekaar uitdagen… 😎

Als ik van de eerste foto een omgekeerde verticale spiegeling maak,
dan zien we 2 insecten die hun neus voor elkaar ophalen, vind je niet ? 🧐
Deze pose voelt zelfs grappig aan 😋

Hetzelfde roestige beeld als hierboven,
maar dan geshoot vanuit een andere kijkhoek…
(deze foto is reeds een horizontale spiegeling)
Ik was op zoek naar details, uitsneden die ik kan gebruiken
om nieuwe dingen te scheppen uit deze bestaande beelden…

De 2 getande uitsteeksels bovenop dit metalen beeld,
deden me denken aan de grijp scharen van een reusachtige kever…
dit is ongeveer wat ik hier zocht…. hier kan ik zeker iets mee doen ! 🥂
Het samengesteld nieuwe resultaat zie je in de volgende foto’s…

Met een simpele horizontale spiegeling van de vorige uitsnede,
schiep ik dit vliegend buitenaards insect wezen !

Om het geheel nog wat dreigender te maken,
heb ik er een Z/W afbeelding van gemaakt.

Dit is een samengesteld beeld van 2 verticale en 2 horizontale spiegelingen,
dit ik heb gemaakt uit een wel overwogen uitsnede uit een ander metalen beeld.
Het geheeld deed me ergens denken aan de monsterachtige wereld van Alien

Uit weer een andere uitsnede én één horizontale spiegeling,
kon ik nog een ander buitenaards wezen ontdekken 🙂
Het groen dat je hier ziet is gewoon groen van mos, algen enzo…
Het blauw komt van de verhitting van metaal als je het aan elkaar last
(ik ben zelf een tijdje ijzer lasser geweest,
dus ik weet bij ervaring dat metaal blijvend blauw kleurt
als je het oververhit én plotseling afkoelt in olie of water)
De grove ruwheid van dit metaal én het mooie patina van verweerde roest
vind ik fantastisch mooi !
én het is ook ongelooflijk leuk om te “spelen” met deze toevallig gevonden schatten 😋

Een uitsnede van de vorige foto én toepassing van de (niet meer bestaande !)
photoshop filter “Detail Stylizer“, brengt me weer een totaal anders aanvoelend beeld…
Zo kan je blijven “spelen” met kleuren en vormen hé ?

Ik hoop dat je ook van mijn ‘Speelse Spiegelingen, Part2’ in Nederland hebt genoten…

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom.

Alvast een dikke merci voor je reactie  ! 😎

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend fotografie logje…

Over welk onderwerp we het dan gaan hebben ??
Dat zien we dan wel in het volgend logje hé 😉

Vriendelijke groetjes,

Dirk

IJskristallen in mijn tuin (Part 3)

Omdat het nu stilletjes aan lente gaat worden,
ga ik qua blog thema nog eens de ongewone toer op 😋
In dit logje ga ik gewoon verder waar ik 6 logjes geleden
mee geëindigd was.
De locatie is in en rond mijn tuin, de schapenweide én een
wandelpad dat tussen de velden slingert.
De lens is nog steeds de Laowa 65mm f2,8 2:1 macro lens.
De camera is ook nog steeds de Fuji XH1

Een verdord en met ijskristallen bedekt Juffertje In Het Groen…
Hoe zelfs een dood plantje nog mooi kan wezen hé ?

Een stukje Bekaert kottekesdraad…
Die ochtend (22/12/2021) was er wat mist en bijgevolg veel dauw.
De temperatuur van -1 tot -3 graden toverde mooie ijskristallen van de dauw 🧐

Een oude, verweerde, met mos en ijskristallen overgroeide betonnen weidepaal
transformeerde van een lelijk grijs ding naar iets heel mooi vind ik.

Zelfs pinnekesdraad (Schrikdraad) kan mooi worden in de winter,
als héél kleine ijskristallen groeien op de ijzerdraad.

Een piepklein druppeltje bevroren dauw water…
Een uurtje later ofzo (toen de zon wakker werd) viel het terug als water in het gras…

Van die Laowa manuele macro lensjes ben ik heel tevreden !
Het bokeh in deze donkere foto vind ik wooow 😘

Je kan mijn verbazing wel raden,
toen ik dit kleine groepje Lieve Heers Beestjes 🐞 ontdekte in een stuk prikkeldraad !
De kevertjes waren spring levend, want ze kropen voortdurend over en onder mekaar door
Zo te zien hadden deze kleine rakkers geen last van de negatieve temperatuur ! 🙃

Dit in spinrag gevangen “Helicoptertje” deed me denken
aan de film ‘They shall not grow old’…
Als ik hierover een film zou maken noem ik hem ‘Hij zal nooit wortels krijgen‘

Er zijn zo van die takken die je niet echt graag op je weg tegenkomt,
want ze kunnen venijnig prikken !
Deze foto is technisch gezien redelijk goed denk ik,
maar naar mijn gevoel zit er niet genoeg ‘leven’ in.
De opkomende zon zat hier achter mij,
wat deze foto een min of meer kil gevoel geeft.
Wat zou het geven als ik aan de andere kant van de tak ga staan ?? 🧐🤔
In het tegenlicht dus…

Zo zag de andere kant er uit !
In het flauwe winter ochtendzonnetje werd de doorn tak veel warmer en mooier belicht,
dit resultaat vind ik stukken beter als de vorige foto.
Wat ik hier mee wil zeggen… is dat je niet te vlug mag tevreden zijn
over je fotoresultaat.
Als mijn buikgevoel me zegt dat het beter kan… dan ga ik op zoek naar beter 🙂

Et voila, we zijn aan het eind van een derde ijskristallen logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn kijk op winter macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare wereldje van ijskristallen ,
een wereldje dat je overal ter wereld kan vinden ,
maar het moet daar dan wel vriezen natuurlijk 😉

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Met vriendelijke groetjes,
Dirk

Sneeuwklokjes enzo

Van de ijskristallen en Afrikaanse maskerboom thema’s
gaan we weer naar een totaal andere wereld…
Welke wereld ?? Maar dat kon je al raden zeker ? 😇
Soms zijn er een paar uurtjes dat het niet regent,
dat er geen storm boven ons raast, dat er geen mist is…
Van die héél zeldzame uurtjes moet ik als fotograaf profiteren
om de eerste lentebloemekes én eventueel de eerste insecten
in mijn macro lens te ‘vangen’.

De camera is de Sony A7R2 ,
de lens is de manuele Laowa 100mm f/2,8 2:1
Om de zachtheid in de achtergrond van mijn macro foto’s
te versterken én om tegelijk eventuele storende objecten
in de achtergrond af te zwakken, heb ik zoals je kan zien in de foto hieronder,
doorzichtige tape geplakt op de zonnekap van de lens.

De plakband kan je willekeurig ramdom plakken,
als je het centrum van de zonnekap maar vrijhoud van tape.
Let wel op dat je de tape enkel op de Zonnekap aanbrengt,
NOOIT op het optische glas van je lens !!
Je kan deze plakband ook met een (rood,geel,groen,blauwe)
viltstift bijkleuren om leuke kleureffecten in je foto mee te maken.
Je kan ook een glazen filter op je lens schroeven
(een spotgoedkoop UV filtertje bijvoorbeeld)
en willekeurig vaseline smeren over de glazen filter.
Het vaseline effect is min of meer gelijk aan deze ‘plakband methode 🙃)
De vaseline kan je ook vermengen met transparante ecoline inkt…
De mogelijkheden zijn eigenlijk eindeloos 🤗

Maar daarover later meer…
Vandaag beperk ik me tot het “simpelweg” afplakken van de zonnekap.

Alle volgende foto’s laten duidelijk de heel zachte achtergrond
zien die gemaakt wordt door deze tape.
Alleen het centrum van de foto is scherp…

Zoals je ziet is het centrum van de foto scherp
en worden alle ‘drukke’ elementen in de achtergrond “verzacht” door de tape.
De eerste sneeuwklokjes zien geeft toch een heerlijk lentegevoel hé ? 😎

Het is heerlijk om weer buiten in de natuur te kunnen fotograferen ! 🤗

Het warme licht in de achtergrond komt van een Lime Cube LC-V2 daglicht led
lampje, hier met het (gratis !) meegeleverd Warm_Level3 filtertje én het
(ook gratis meegeleverd !) licht diffusertje.

Ergens in een ooghoek zag ik een beweging…
Een klein springspinnetje kwam zien wat ik aan het doen was 🧐

Alle foto’s zijn natuurlijk uit de vrije hand gemaakt…
Hier met een statief werken zou echt niet te doen zijn.
Het scherptepunt in alle foto’s is gemaakt dmv focuspeaking,
omdat de Laowa lens een 100% mechanische lens en bijgevolg géén
autofocus heeft. Maar dat stoort me niet,
omdat een macro fotograaf bijna nooit met autofocus werkt.🤭

Deze foto gaf ik als titel: De Vlucht Van De Spin
Zie je het spinnetje nog ? 😉🕷🕸

Je houd het niet voor mogelijk…
maar een klein minuutje later kwam hetzelfde (?) spinnetje weer zomaar poseren 🤠
Voor een macro fotograaf zijn dit YESS momentjes hoor 😍

Het kleine Lime Cube LC-V2 daglicht led lampje is heel handig in de natuur.
Je kan de lichtsterkte traploos instellen en het licht warmer en/of diffuser zetten.
1 opgeladen lampje kan ongeveer 50minuten schijnen. En als het nodig is,
dan gebruik je een powerbank en kan je er enkele uren verder mee werken.

Hier heb ik een ander led lampje gebruikt…
Een Cullmann CU Light V 220DL .
Dit lampje bevat 64 daglicht (5600 kelvin) Leds, de lichtsterkte kan je traploos instellen.
Dit lampje heeft ook 4 flitsshoe connectoren, wat heel handig is ‘in the field’ 🙂
Je kan een gekleurde filter folie over deze lamp leggen om de kleurtemperatuur
te veranderen. Voor de prijs moet je zeker niet laten… dit spot goedkoop lampje
heb ik ooit voor 2 of 3 tientjes gekocht !
Wat ik vooral heb geleerd in fotografie, is dat duur gerief niet meteen het beste is !
Als je wat uitkijkt en je goed informeert dan kan je héél goedkoop producten van
een heel redelijke kwaliteit kopen.
In een grijze februari namiddag kan je dat extra Led licht héél goed gebruiken hoor.
Het is ook heel handig dat je dit soort licht overal kan zetten, om zo meer diepte
te geven aan je foto’s.
Eén enkel (flits) licht van op de camera flitsschoen vind ik bijzonder lelijk…
Dat soort licht is echt plat en verminkt alle diepte in een foto.
Licht van links, rechts, boven of onder, of een mengeling ervan is altijd veel mooier.
Let wel, de 2 lampjes die ik hier bespreek zijn geen flitslampjes hé…
Je zet ze aan en ze blijven lichten… tot je ze weer uitzet of… de batterij plat is 😎

De belichting in deze foto vond goed meevallen…
De Cullmann stond ongeveer 25cm verder in het gras,
de lichtsterkte stond op 2/10 van het vermogen.
Een geel plastiek (wegwerp !) zakje over het lampje
gaf een warme kleur aan het grijze winter licht

Als je een paar uurtjes in het klamme vochtige moeras bos vertoeft,
dan verlang je wel naar een warme koffie en zachte pantoffels van thuis 😋
Maar een macro fotograaf blijft steeds uitkijken naar nieuwe mogelijkheden !
(als hij niet teveel kou heeft natuurlijk 🤫🤭…)
Op de metalen afsluiting van een automatisch werkend gemaal ,
vond ik hier mijn eerste Lieve Heers Beestje van 2022 ! 🐞
Heel bewust heb ik deze foto op wat afstand van het kevertje genomen.
Mijn bedoeling was om dit piepkleine kevertje,
ergens in onze onmetelijk grote wereld te plaatsen…
Er zijn miljarden extreme & prachtige macro’s van insecten te vinden …
Daar kan ik zeker niets beter meer aan toevoegen…
Maar van de andere kant zijn er miljarden insecten die hun weg reeds verloren zijn
door het onbezonnen ingrijpen van ons allen, Wij, de mens in onze natuur…🥶
Dat laatste gegeven wil ik graag met vet krijt onderstrepen in deze foto. 😥

Ondertussen wakkerde de wind weer aan en was de motregen terug…
Van die ijskoude druilerige motregen die alle restjes warmte uit je lijf zuigt, je kent dat wel…
Maar onderweg naar mijn warme huisje kwam ik dit super leuke geitje tegen !
Het bleef mekkeren tegen me, alsof het een gesprek met me wou maken 🤭
Dankzij Focus Peaking techniek kon ik supersnel de focus door heen de afsluiting van
kottekesdraad op de ogen van dit geitje zetten. Het witte sikje onder de muil
van dit beestje vond ik super schattig én tegelijk absurd én enorm grappig 😂
Zelfs in de winter regen moet je blijven proberen positief te denken hé ? 😋👍

Et voila, we zijn aan het eind van een eerste prille lente
en sneeuwklokjes 2022 logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn kijk op macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het mooie wereldje van witte sneeuwklokjes ,
de eerste insecten en spring spinnetjes die ik heb gezien dit jaar ! 😎
én het gebruik van kleine, maar handige led lichtjes in macro fotografie

PS: de ‘reclame’ die ik hier maak voor de Cullmann en de Lume Cube led lampjes
is louter informatief, een extra meerwaarde die ik graag met mijn blog bezoekers
wil delen. Ik verdien hier echt geen € cent aan hoor . (zou het ook niet willen !)
De ervaring die ik heb met toestellen, tools, enz, deel ik gewoon graag met mijn bezoekers,
meer moet je daar niet achter zoeken 👍

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Met vriendelijke groetjes,
Dirk

Macro in “La Douce France”

Van het blauwe, bijna magisch aanvoelend gletsjer ijs in IJsland,
is het weer hoog tijd om warmere oorden op te zoeken…
Vandaag neem ik je nog eens mee naar de zomer van 2017,
naar Les Eyzies in de Dordogne streek, Frankrijk.
In de omgeving waar we verbleven kan je nog steeds kilometers ver wandelen
door de vrije natuur, zonder een huis of een auto tegen te komen !
Met andere woorden… Hét paradijs in mijn ogen 😎😘

Even een kleine rechtzetting…
In de titel van dit logje schrijf ik “Macro”…
Die definitie is niet helemaal correct 😮🤔
De lens waar al de foto’s in dit logje mee zijn getrokken,
is niet echt een ‘macro’ 1:1 lens,
Het was een 100/400mm telelens 1:2.
Dus… vanaf hier verander ik het woordje “macro” met ‘Close Up’ … OK ❓😉

Maar… Waarom heb ik geen ‘echte’ macrolens gebruikt ??
Wel, ik zal het je zo dadelijk vertellen…😉
De insecten die ik die dag wou fotograferen (libellen, juffertjes,enz),
kon ik bijna niet benaderen met een 100 of 180mm macro lens…
Omdat met die lenzen, de maximum afstand tussen lens en insect,
ongeveer een halve meter is, waren de meeste insecten al piepedada
eer ik nog maar kon scherpstellen…🙄
Hoe warmer het is, hoe alerter en vlugger de insecten zijn…
En geloof me, die dagen was het héél warm ! 🔆
Maar met een 100/400mm + een 1.4x teleconverter
(in feite had ik dan een 140/560mm telelens) kon ik van op 2 meter afstand
min of meer hetzelfde resultaat boeken als met een 100 of 180mm macrolens.
Die 1 stop licht die ik daarmee verloor is te verwaarlozen,
want door de zomerzon was er meer dan genoeg licht.
Het voordeel van die lange telelens is het feit dat de meeste insecten
me niet eens opgemerkt hebben 🙃👍 en ik leuke foto’s kon maken ! 😉
Het nadeel van die lange telelens… je moet dat zware pokkeding
de hele dag meesleuren in die zuid-zomerse zon… 🥶😱

Samengevat … een logje met macro’s die in feite Close Up’s zijn 😉

Een Weidebeek juffertje kwam even uitrusten naast een klein beekje…

Een ander sierlijk Weidebeek juffertje wou de show stelen 😎
Wist je dat pakweg een paar honderd miljoen jaar geleden,
deze insecten een vleugel spanwijdte hadden van meer dan 50cm !!
Er zijn meerdere fossielen opgegraven die dit kunnen staven.
Libellen en Juffertjes zijn uiteindelijk min of meer de meest perfect
geëvolueerde insecten op onze aardkloot…
De spinachtigen (ook de kreeften enzo) verdienen een ereplaats
in deze eer-evolutie lijsten. Onze mensheid had amper 1/10%
van zijn evolutionair vermogen toen de Libellen reeds op 100% staan…
Een deftig nadenkertje hé ?
Libellen en juffertjes, voor mij zijn ze de verdiende koningen, de keizers van het luchtruim 🤗

In La Douce France kom je andere insecten tegen dan in ons Belgenlandje…
Ik vermoed dat dit exemplaar een Grote Zweefwesp is…
Als je zeker weet dat ik mis ben…
aarzel niet om je mening in de commentaar te zetten !

Een ‘grashopper’ zoals ze zeggen in het Engels…
De ‘legboor’ die dit kleine beestje “meesleurde” vond ik nogal ferm uitgevallen…
De twee voelsprieten op zijn hoofd zijn ook ‘bovenmaats’, vind je niet ?
De insecten wereld is boeiend om te verkennen 😎

Een klein AzuurWaterJuffertje …
Ineens was het daar op die plek !

Een ander AzuurWaterJuffertje kwam héél even uitrusten
op een klein waterplantje…
Wat zijn het prachtige wezentjes hé ? 😉
Geef toe, de subtiele grens tussen puur macro fotografie én doorgedreven close-up
met “lange” telelenzen wordt kleiner en kleiner….
Als je onscherpte kan verkrijgen over een tele afstand van pakweg een halve centimeter,
dan vervagen de grenzen tussen macro en telelens fotografie…

Weer een andere ‘grashopper’ (zoals ze zeggen in het Engels…)
In de harde slagschaduwen kan je zien hoe fel het zonlicht was die namiddag…
En ja, ik weet het… Macro foto’s (oepsie… Close Up foto’s) shoot je ofwel in de vroege morgen,
ofwel in de avondzon…
Maar als er dan iets anders op de agenda staat….
Tijdens een familie vakantie beslis je de planning niet alleen hé ? 🙃

Heb je dat ook al meegemaakt ?
Je zit naast een mooi vijvertje, genietend van de stilte en de rust…
Je kijkt naar een geplooid waterplantje en ineens ! ✨
… verschijnt daar een blauw Weidebeek juffertje, dat je onbeschaamd observeert ! 😎
Voor mij zijn dat genietmomentjes 😉
Voor jou ook ?

Is dit een soort ‘wesp’ ?
Of is het één van de ontelbaar vele, vlieg-soorten ?
Al bij al vond ik het een groot én mooi insect !
De grootte van dit beestje schat ik ergens tussen de 1 en 1,5cm

Om dit macro (Oepsie… Close Up !) logje voor vandaag af te sluiten…
En tevens de mooiste foto in dit logje…
Een WaterJuffertje in het heerlijk warm avond-tegenlicht !
Dé foto die me een YESS gevoel geeft 😉👍

Ik hoop dat je van dit “Macro in La douce France” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 🤗

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de 📷 inhoud van mijn volgend logje zal gaan….

Nu ja, dat zien we die volgende keer wel hé 😋

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Plantentuin Meise 2021(deel 2)

Van het ruige gletsjer ijs-wereldje in IJsland,
keren we terug naar ons klein Belgenlandje…
In een van de vorige logjes had ik een nieuwe serie opgestart,
met foto’s (meestal macro’s) van onze Plantentuin in Meise.
Waar het vorige logje eindigde…
ga ik met dit logje gewoon weer verder 😎
De camera die ik hier gebruikte is de Fuji XH1 systeem camera,
de lens is de Laowa 65mm f2,8 2:1 macro lens.
Omdat dit een 100% analoge lens is, werkt de auto focus niet…
maar dankzij de fantastische Focus Peaking scherp stel techniek,
kan ik perfect scherpstellen op elk punt dat ik wil 😎👍
Klik hier of hier of hier als je wat extra info over Focus Peaking wil krijgen.
Natuurlijk blijft een vaste hand (of een statief, rijstzakje,enz) altijd nodig ! 😉

Genoeg technische info…
Ga je mee naar de foto’s ? 😉

Het was 7 oktober 2021,
de mooi, recent gerestaureerde Plantentuin is een streling voor het oog
van de natuur – bloemen en planten – enz enz liefhebber !
Wat verdorde herfst blaadjes nemen hun ochtend douche in bokeh druppeltjes 🙃

Aan de vijver bij de ingang van de serres, hebben we een paar uur
kunnen fotograferen. Wat was min of meer windstil en de ochtendzon
gaf mooi zacht licht. Ideaal voor vijver fotografie dus 😁
Overal op de vijver dreven eilandjes van schuimende luchtbellen,
veroorzaakt door een fontein…
Het was wel oppassen hier… De oever van de vijver ging redelijk omhoog…
‘k had me een paar keer goed moeten vastgrijpen aan een stuik,
of ik was in die (gelukkig niet diepe) vijver beland 🏊‍♀️🛀
Maar kom, een fotograaf mag zich soms eens een nat pak riskeren hé ? 😉
Een reden te meer om waterdichte camera’s én lenzen te kopen… 😎

Als je die drijvende schuimbellen eilandjes ziet voorbij drijven,
dan ga je automatisch uitkijken naar mooie composities.
De afstand tussen de lens en onderwerp was ongeveer 20 a 25cm…
Het patroon van de luchtbelletjes in het schuim vind ik heel interessant.
Het gaat grote luchtbellen naar piepkleine, bijna onzichtbare lucht belletjes.
Dit geheel van grote en kleine luchtbelletjes doet me ergens denken aan fractals…

Een kleine lotusbloem, natgeregend of nat van de dauw ???

Dit is Dé grote schuldige van de schuimende eilandjes én de druppeltjes
op de bloemen en planten :😉
Een enorme fontein in het midden van de vijver spoot het water metershoog !

Over deze waterplanten had ik gisteren iets interessant gelezen…
Dit soort planten heeft de hydrofobe eigenschap dat ze het water
kunnen afstoten. Alle lotusbloemen bijvoorbeeld hebben die eigenschap ook.
Meer uitleg over deze unieke hydrofobe eigenschap kan je hier lezen.
Deze planten blijven steeds “proper”,
omdat het afgestoten water alle vuil en stof partikels mee afvoert.
Deze eigenschap verhinderd ook dat de planten gaan rotten in het water…
Ons moeder natuur heeft nog veel verrassingen in petto hé ? 🤗
Een reden te meer om er eerbiedig mee om te gaan !

Een vijverrand in het ochtendlicht bied veel fotografie mogelijkheden…
Een paar druppeltjes omlijsten een of ander insect dat zich “veilig”
aan de zonzijde van de plant kwam opwarmen.

Druppeltjes…
Altijd heerlijk om te fotograferen
Op f2,8 verglijd de achtergrond heel subtiel,
maar hier vond ik de achtergrond nog wat te druk…
Het is steeds blijven zoeken en aan een waterkant heb je
meestal niet veel mogelijkheden om van positie te veranderen…

Maar de aanhouder wint meestal 😋
Een meter verder stonden nog wat rietstengels ,
wat afgezonderd van de rest.
Dat kleine “drukte” verschil merk je direct aan het subtiel verschil tussen
een drukke én een minder drukke achtergrond.
Het is heerlijk om creatief te fotograferen aan een vijver rand 🤗

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Heel dunne, groene water plantjes zijn getooid met minuscuul kleine druppeltjes
afkomstig van het stuifwater uit de bruisende fontein.
De grootste druppeltjes zijn ongeveer 2 tot 3 mm groot…
Met een macro lens heb je de mogelijkheid om diep dat kleine wereldje
te duiken én je te kunnen verwonderen over de unieke schoonheid van het
verborgen wereldje, het kleine wereldje zoals ik dat graag benoem 😉

Ik hoop dat je ook van dit “Plantentuin in Meise 2021 – deel 2” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 😉


Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal zijn….

Nu ja, dat zien we dan wel hé

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Het kleine wereldje…

In het vorige logje, presenteerde ik fietsvakantie foto’s in Haspengouw dit jaar.
In dit logje gaan we terug naar Limburg, maar dan naar het kleine wereldje,
terug naar de macro foto’s die ik in “Het Wijngaardhof“,
een zalige B&b in Gutschoven heb gemaakt.
Het vorige deel van dit macro-logje kan je hier (her)lezen.
De camera is nog steeds de Sony A7 mark 3,
de lens is ook nog steeds de analoge Laowa macro 100mm f2,8 2:1.

In het binnenhof van de fruitteelt boerderij had Maryse,
(de gastvrouw van onze vakantiehoeve) een paar enorme bloempotten
geplaatst met grote bloemen erin.
Toen ik zag dat deze bloemen aangetrokken werden door zweefvliegjes,
was ik meteen verkocht 😎
De techniek die ik gebruikte om deze macro’s te shooten,
kan je HIER (her)lezen.

De zweefvliegjes hadden geen last van die rare kerel met dat zwart
kastje in zijn handen 🙂 Wat zijn het sierlijke vliegjes hé ?

Stel je voor dat je kon vliegen… én naar je eten kon vliegen…
Je met je pootjes ergens aan vasthouden en … eten maar 😉

Stel je voor dat je een zweefvliegje was ?
Hoe zou onze gedachten wereld er dan uit zien ?
Zou ‘denken’ sowieso nog mogelijk zijn ?
Hoe zou het “aanvoelen” om 100% instinctief te leven ?
Leven an sich, is toch wel iets ongelooflijk hé ?
Dat zoiets kan bestaan !

In andere bloempotten aan de muur groeien rode bloemen,
de bloemetjes in wording vond ik heel fotogeniek,
vooral door het kleurcontrast van geel/groen met het rood in de achtergrond.
Hier zat ik op een macro verhouding van bijna 2:1 , de scherptediepte is dus héél klein.
Maar ik geniet enorm van deze ‘beperkingen’, als macro fotograaf moet je echt je best
doen om hierin een min of meer ‘verantwoorde’ foto te maken.

Als ik de grenzen van de macrolens instel op 2:1,
dan is de scherptediepte flinterdun, maar zelfs met deze beperkingen
kan je nog leuke plaatjes maken 😎
btw (baai de weey). Alle foto’s zijn uit de losse hand gemaakt,
een statief is voor macro in de natuur echt niet te doen,
(eens je dat statief hebt opgesteld, zijn alle beestjes al lang verdwenen :wink:,
of heeft de wind je onderwerp een paar mm verder of terug geblazen… )
Een statief voor macro is enkel handig wanneer je in een ‘studio’ kan werken…

Titel: Intiem met bloemen…

Deze foto (ook op 2:1 macro verhouding) vind ik persoonlijk de beste van deze 3
rode bloemen foto’s in dit logje. De flits is hier op 1/32 power gezet,
wat een fluweel zacht licht geeft aan dit héél kleine bloem detail

Titel: Intiem met bloemen-2

Leliehaantje

Rood leliehaantje
verzot op kievitsbloemen
je vreet al ons groen !

De sierlijke zweefvliegjes bleven maar snoepen van de bloemen !
Soms blijven ze gewoon zitten als ik heel langzaam dichterbij kom met
de lens en de flitser. Zelfs de ontlading van de flitser schijnt ze niet te deren !
Het zijn perfecte macro modellen voor mij 😎

Soms kon ik zo dichtbij komen,
dat ik op een f5,6 diafragma details op hun facet ogen kon zien !
Voor een macro fotograaf zijn dit JOEHOE momentjes hoor 😉

En nog kunnen we enkele cm’s dichterbij komen…
Héél langzaam naderen, soms vliegt het insectje weg, soms niet…
Macro fotografie is niet gemakkelijk, maar als je erdoor ‘gebeten’ bent,
dan is het een fantastische hobby én een super creatieve uitlaatklep !

Om dit logje voor vandaag te sluiten…
Een paar minuten na een enorm zware regenbui (Die dag overstroomde Luik…)
heb ik in de hoeve nog veel druppel foto’s genomen.
Het leven brengende water of watersnood… ?
Voor moeder natuur maakt het niet uit ! Ze doet maar !
Maar voor ons maakt het wel uit…

Verkeerd

Als regen water
onze huizen overspoeld
dan gaat het verkeerd !

Ik hoop dat je van dit zoveelste deel van “Het kleine wereldje” logje hebt genoten

Misschien vind je de nederige haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te dichten ook wel leuk ?

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom

Alvast een dikke merci voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Vriendelijke groetjes, Dirk

Lente Macro op Fuji middenformaat (Part 5 & einde)

Van het glooiende landschap in Limburg, Haspengouw
gaan we terug naar de prille lente van dit jaar,
om de draad weer op te nemen bij de macro fotografie.
De camera en lens zijn nog steeds dezelfde als in de 4
vorige logjes in deze serie, namelijk de Fuji GFX 50s
en de Fuji 120mm GFX macro lens +
een 45mm tussenring om in het 1:1 macro gebied te komen.
Zonder die tussenring zou het een ‘gewone’ primelens 120mm f4 op 1:2 zijn
Dit logje is het vervolg op (én tevens het laatste deel van de serie) :
Lente Macro op Fuji middenformaat (Part 4) (link naar dat logje)

De fotoshoot locatie is zoals meestal in deze serie : onze tuin 😎

Als opener begin ik vandaag met een toevalstreffer !
Je hebt ongetwijfeld al koebeesten gezien die hun bruine
pladijzen laten vallen in de weide, of een hondje dat zijn kakje
doet op het voetpad… (hopelijk heeft het honden baasje een poepzakje mee 😉 )
Maar heb je ooit een vlieg haar ‘kakje’ zien doen ?? 😎 😉
Dit kakje-gebeuren heb ik hier zonder dat ik het wist gefotografeerd !
Pas in de nabewerking van de foto viel het me op.

Een bloemeke in de pubertijd…

Hommel

Een dikke hommel
kruipt brommend over een bloem
op zoek naar nectar

Een blauw getooid Juffertje in het groen,
een paar minuten na een malse regenbui…
Op die momenten is de natuur op zijn mooist vind ik

Bloem

Een sierlijke bloem
heel verleidelijk buigend
komaan, pluk me dan

De schoonheid van bloemen…
nooit raak ik erop uitgekeken 😎

Soms is het heel moeilijk om een bepaalde insecten soort te herkennen.
Ik denk dat dit fraai exemplaar een koekoekshommel is.

De koekoekshommel die als nestparasiet optreedt bij de veldhommel (Bombus lucorum) is de tweekleurige koekoekshommel (Bombus bohemicus). Die koekoek lijkt wat op de aardhommel, maar dan zonder de gele band op het achterlijf. Het geel op de thorax is ook meer geelbruin dan oranjegeel.
De koekoekshommel zoekt een geschikt nest op van de waardhommel. Ze dringt daar voorzichtig naar binnen en probeert de geuren van het nest zelf ook te krijgen. Als ze wordt aangevallen door de werksters zal ze die pareren met een dodelijke steek. Zelf is ze daarvoor minder aantastbaar, want haar chitinepantser is relatief dikker. Ze zal de veldhommel-koningin doodsteken en het nest overnemen en zal ook niet toestaan dat de werksters zelf gaan leggen om darren te kweken, want ook de darren worden door haar geproduceerd. De veldhommelwerksters staan dus daarna geheel in haar dienst en omstreeks juni verschijnen de jonge koekoekshommelkoninginnnen (werksters zijn er niet van die soort) en de darren, die uit onbevruchte eitjes worden geboren. De paring geschiedt in de eerste weken daarna en de koninginnen zullen solitair overwinteren en in het voorjaar de cyclus opnieuw starten. Darren sterven voor de winter.
Bron: https://www.ahw.me/index.html

Deze ijverige diertjes zitten bijna nooit stil,
het is dan ook een leuke uitdaging voor een fotograaf,
om deze beweeglijke beestjes scherp te kunnen fotograferen.
Maar uitdagingen zijn er om aan te nemen hé ? 😉

Brommend

Naarstige hommels
zoemen brommend heen en weer
op zoek naar suikers

Om dit logje (en ook deze reeks) af te sluiten…
Een insect dat ik niet herken…
Is het een vlieg, een soort zweefvlieg of nog iets anders ?
Plots zat het beestje daar, ik kon er nipt 1 foto van maken,
toen ik de zijkant van het beestje wou fotograferen, was het ineens verdwenen…
Zo gaat het dikwijls met insecten…
Ineens zijn ze daar en in een flits zijn ze weer weg.
Meestal zijn ze binnen 10 tot 30 seconden terug op dezelfde plaats,
maar dit beestje was natuurlijk weer de uitzondering op die terugkeer regel 🙂

Ik hoop dat je van dit zoveelste deel van “Het kleine wereldje” logje hebt genoten 😎

Misschien vind je de nederige haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te dichten ook wel leuk ?

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom

Alvast een dikke merci voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Vriendelijke groetjes, Dirk

Het kleine wereldje…

Van het kleine macro wereldje in de Plantentuin van Meise,
verkassen we naar een ander klein macro wereldje…
Namelijk: Het kleine macro wereldje in het insecten & tuinbloemenrijk,
tijdens onze corona-safe fiets & geniet vakantie in het heerlijke Haspengouw, Limburg.

We zijn nog steeds in “Het Wijngaardhof“,
een zalige B&b in Gutschoven, Haspengouw.
De rest van dit verhaal kan je in het vorige logje (her)lezen 😉

De camera is nog steeds de Sony A7 mark 3,
de lens is de analoge Laowa macro 100mm f2,8 2:1.
Hier werkte ik met een sluitertijd van 1/250s of 1/200s , 100iso
en f2,8 tot f8 maximum. De camera staat op M van Manueel.
In het dagdagelijks gebruik werkt men zelden op Manueel…
Maar omdat de lens GEEN autofocus en GEEN electronika
aan boord heeft, moet ik wel een manuele oplossing zoeken.
Bijna alle macro fotografen die ik ken werken ook meestal op Manueel 🙂
Mijn uitleg hoe en waarom ik deze settings gebruik,
kan je HIER (her)lezen.
Let op, ik ga hier zeker NIET het Manuele knopje gaan promoten hé !
Alle camera’s vandaag de dag zijn supergoed uitgerust, om NIET op
Manueel te gaan werken…
Maar in sommige gevallen, zoals de werkgang die ik hier ‘promoot’,
is het min of meer de beste oplossing om goede macro’s te maken,
in heel slecht, soms donker schemerlicht…
Bij heel goed licht, mag je deze manuele werkgang zelfs helemaal vergeten…
want dan zal je gegarandeerd over-belichte foto’s krijgen…
Maar bij slecht licht, schaduwen, enz, is deze Manuele werkgang min of meer bullet proof hoor !

Een piepklein zweefvliegje wrijft in haar pollekes
(Voor onze teergeliefde Nederlandse bezoek(st)ers :
Pollekes is “plat” Vlaams voor “handjes” 😉 )
‘Plat‘ betekent “100% puur volksdialect” in onze Vlaamse taal 😉 )

Mier

Een kleine grasmier
kwam naderbij getrippeld
op zoek naar suikers

Nog een kleine grasmier,
de macro lens is hier helemaal op 2:1 gezet (Dat wil zeggen dat :
1 vierkante mm van het object, 2 keer zo groot wordt op de camera sensor.
De lens is hier amper 1cm verwijderd van de mier…
Eens je boven het 1:1 macro vlak gaat, wordt het echt wel moeilijk !
Maar de gelukte, extreme vergrotingen die je krijgt van een levende mier,
geven dan ook een YESS gevoel aan de fotograaf 🙂

Je kan ook een mier invriezen en met focus stacking gaan werken…
zo zal je een heel extreme vergroting krijgen met enorm veel scherpte details…
Dat heb ik vroeger een paar keer gedaan, maar het is mijn ding niet meer…
Een beestje doden om er extreme macro foto’s van te maken…
zelfs een banaal insect zoals een mier, een vlieg…
Neen bedankt… ik doe het niet meer.

Soms zie je als fotograaf iets bewegen…
je ziet een kleurcontrast verschijnen,
iets rood kruipt tussen het groen !
een zwart/wit antenne zwiept lustig heen en weer 🙂
Ra ra ra… Wie knabbelt daar aan mijn groene huisje ?? 😉 : mrgreen:

Knabbelt

Een klein rood beestje
dat knabbelt aan mijn huisje
wat een smulpaapje

Enig (online) entomologisch onderzoek heeft me verteld dat dit rode beestje
een Leliehaantje is. Het leliehaantje is een vraatzuchtig kevertje,
nauw verwant aan de gevreesde coloradokever.
Bijna uitsluitend te vinden op echte lelies,  maar ook kievitsbloemen (Fritillaria spp.)
worden wel eens bezocht. Slechts sporadisch vertoeft het op andere planten…
Maryse (de gastvrouw in onze vakantiehoeve) was niet blij toen ik haar dat vertelde
en deze foto’s liet zien…
Maar ja, de natuur wikt en de natuur beschikt…

Een stilleven van meeldraden , kroon en kelkbladen…
de meeldraadjes zijn 2 tot 3 mm lang.
Dit om je een idee te geven hoe ver je kan ‘inzoomen’ met een macro lens 🙂
Btw, met een macro lens kan je maar op 1 manier inzoomen
en dat is door korter bij te komen
Hoe korter je komt, hoe meer vergroting, maar ook evenredig minder scherptediepte…
In de fotografie is er een gulden regel:
Als je ergens iets extra krijgt, moet je ergens anders iets laten vallen…
eens je dat goed begrijpt, dan kan je heerlijk beginnen ‘spelen’ met je macro lens 😎

Een prachtige zweefvlieg, haar echte naam is de bosbandzweefvlieg .
In het Engels heet deze zweefvlieg soort: Hairy-eyed Hoverfly.
Een mooie naam, vind je niet ? 😎

Nog een stilleven van mieren die op het eerste zicht,
willekeurig door elkaar krioelen, (Hier in het hart van een bloem)
maar als je goed én lang blijft observeren, dan kan je bepaalde patronen ontdekken,
in de bewegingen van de verschillende mieren in een groepje…
Entomologen (insect deskundigen) denken dat deze vast gelegde patronen een soort
van communicatie zijn tussen de mieren van hetzelfde nest !
Een soort van mieren taal dus !

Er is nog zoveel tussen hemel en aarde waar we totaal geen besef van hebben…
Het is een wondere wereld, waarin wij leven hé ?

Om dit logje weer voor vandaag af te sluiten op een leuke manier !
Een piepklein zweefvliegje (een snorzweefvlieg ofterwel de Episyrphus balteatus
voor de Latinisten onder ons 😉 ) … maakt zich klaar om te landen…
Deze (én nog veel meer andere) vliegende beestjes heb ik al in massa tegelijk zien landen
op een onmogelijk kleine oppervlakte,
zonder kleerscheuren of stukken en brokken… zonder ongelukken, zonder botsingen …
Stel je voor dat pakweg 50 helikopters en/of jachtstraalvliegtuigen allemaal tegelijk
moeten landen op een heel klein oppervlak…
Op een een voetbalveld bijvoorbeeld….
Wat zou er daarna van de luchtvloot nog overblijven ?? 😎
Nu ja, ik weet het wel, mijn overdenking, mijn vergelijking is tamelijk ver gezocht, maar toch…
Laat ons mensen, die insecten prestatie maar eens nadoen hé ? 😎

Ik hoop dat je van dit zoveelste deel van “Het kleine wereldje” logje hebt genoten

Misschien vind je de nederige haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te dichten ook wel leuk ?

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom

Alvast een dikke merci voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Vriendelijke groetjes, Dirk