Het kleine wereldje…

In dit logje maken weer een enorme sprong…
Van de woeste natuur in IJsland ,
keren we terug naar het vredige Limburg, naar het Wijngaardhof in Gutschoven,
terug naar het kleine wereldje van de macro fotografie.
Het vorige logje van deze reeks kan je hier (her)lezen.
De camera is nog steeds de Sony A7 mark 3,
de lens is ook nog steeds de analoge Laowa macro 100mm f2,8 2:1.

De Meike flitser die ik voor deze opnamen heb gebruikt,
heeft ondertussen de geest gegeven… 😶
Het voetje waar je hem in de flitsschoen mee schuift was gewoon afgebroken ! 😮
Nu ja, deze flitser heeft me amper 85€ gekost, het is spijtig maar ook weer niet zo erg…
Dat zal me leren om spotgoedkope Chinese rommel te kopen hé ! 😉
Nu gebruik ik een kwalitatief veel betere Godox TT686,
die ook relatief goedkoop is. De flitsers van eigen merk zijn meestal iets beter,
maar kosten meestal veel te veel geld voor wat ze waard zijn.

Intieme momentjes met een bloemenhart….

De zweefvliegjes waren echt wel verlekkerd op de bloemen
van mevrouw Maryse

Het is echt wel duidelijk dat het hier ondertussen flink geregend had hé !
Voor creatieve bloemen fotografie gaat hier wel een nieuwe wereld open dacht ik 😎

Bloemen blijven inspirerend
Je kan er echt alle kanten mee uit vind ik !
vind jij dat ook ? 😎

Dezelfde bloem, vanaf links bekeken…
De meeldraden zijn als snoepgoed voor de zweefvliegjes !

In andere bloembakken aan de muur groeien dan weer andere (piepkleine) rode bloemen…
Ze waren amper 1 cm groot, wat een heel andere fotografie benadering vraagt …
De stamper van deze bloemetjes was gesplitst in 5 gekrulde deeltjes,
wat ik wonderlijk mooi vind !

In dezelfde bloembak, een ander bloemetje van dezelfde soort…
Hier heb ik enkele blaadjes en wat regendruppels laten spreken,
de zalige onscherpte van de macro lens doet de rest
om de compositie af te werken 😋

Aan de piepkleine druppeltjes heb je een goed idee
hoe klein dit ongeboren baby-bloemetje is !
Met een macro lens de wereld verkennen… Zalig hoor 😎😁

Zomaar een wit bloemblaadje
bedekt met wat regendruppeltjes…
Er is overal zoveel schoonheid verborgen,
dat wacht om ontdekt te worden 😎

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Een nog gesloten bloem die wacht op wat zon…
Ik vind het net een natgeregend baby-draakje 🐲

Ik hoop dat je ook van dit zoveelste deel van “Het kleine wereldje” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 😎

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat mijn volgend logje zal gaan… dat zien we dan wel weer hé 😉

Vriendelijke groetjes, Dirk

Het kleine wereldje…

Van het kleine macro wereldje in de Plantentuin van Meise,
verkassen we naar een ander klein macro wereldje…
Namelijk: Het kleine macro wereldje in het insecten & tuinbloemenrijk,
tijdens onze corona-safe fiets & geniet vakantie in het heerlijke Haspengouw, Limburg.

We zijn nog steeds in “Het Wijngaardhof“,
een zalige B&b in Gutschoven, Haspengouw.
De rest van dit verhaal kan je in het vorige logje (her)lezen 😉

De camera is nog steeds de Sony A7 mark 3,
de lens is de analoge Laowa macro 100mm f2,8 2:1.
Hier werkte ik met een sluitertijd van 1/250s of 1/200s , 100iso
en f2,8 tot f8 maximum. De camera staat op M van Manueel.
In het dagdagelijks gebruik werkt men zelden op Manueel…
Maar omdat de lens GEEN autofocus en GEEN electronika
aan boord heeft, moet ik wel een manuele oplossing zoeken.
Bijna alle macro fotografen die ik ken werken ook meestal op Manueel 🙂
Mijn uitleg hoe en waarom ik deze settings gebruik,
kan je HIER (her)lezen.
Let op, ik ga hier zeker NIET het Manuele knopje gaan promoten hé !
Alle camera’s vandaag de dag zijn supergoed uitgerust, om NIET op
Manueel te gaan werken…
Maar in sommige gevallen, zoals de werkgang die ik hier ‘promoot’,
is het min of meer de beste oplossing om goede macro’s te maken,
in heel slecht, soms donker schemerlicht…
Bij heel goed licht, mag je deze manuele werkgang zelfs helemaal vergeten…
want dan zal je gegarandeerd over-belichte foto’s krijgen…
Maar bij slecht licht, schaduwen, enz, is deze Manuele werkgang min of meer bullet proof hoor !

Een piepklein zweefvliegje wrijft in haar pollekes
(Voor onze teergeliefde Nederlandse bezoek(st)ers :
Pollekes is “plat” Vlaams voor “handjes” 😉 )
‘Plat‘ betekent “100% puur volksdialect” in onze Vlaamse taal 😉 )

Mier

Een kleine grasmier
kwam naderbij getrippeld
op zoek naar suikers

Nog een kleine grasmier,
de macro lens is hier helemaal op 2:1 gezet (Dat wil zeggen dat :
1 vierkante mm van het object, 2 keer zo groot wordt op de camera sensor.
De lens is hier amper 1cm verwijderd van de mier…
Eens je boven het 1:1 macro vlak gaat, wordt het echt wel moeilijk !
Maar de gelukte, extreme vergrotingen die je krijgt van een levende mier,
geven dan ook een YESS gevoel aan de fotograaf 🙂

Je kan ook een mier invriezen en met focus stacking gaan werken…
zo zal je een heel extreme vergroting krijgen met enorm veel scherpte details…
Dat heb ik vroeger een paar keer gedaan, maar het is mijn ding niet meer…
Een beestje doden om er extreme macro foto’s van te maken…
zelfs een banaal insect zoals een mier, een vlieg…
Neen bedankt… ik doe het niet meer.

Soms zie je als fotograaf iets bewegen…
je ziet een kleurcontrast verschijnen,
iets rood kruipt tussen het groen !
een zwart/wit antenne zwiept lustig heen en weer 🙂
Ra ra ra… Wie knabbelt daar aan mijn groene huisje ?? 😉 : mrgreen:

Knabbelt

Een klein rood beestje
dat knabbelt aan mijn huisje
wat een smulpaapje

Enig (online) entomologisch onderzoek heeft me verteld dat dit rode beestje
een Leliehaantje is. Het leliehaantje is een vraatzuchtig kevertje,
nauw verwant aan de gevreesde coloradokever.
Bijna uitsluitend te vinden op echte lelies,  maar ook kievitsbloemen (Fritillaria spp.)
worden wel eens bezocht. Slechts sporadisch vertoeft het op andere planten…
Maryse (de gastvrouw in onze vakantiehoeve) was niet blij toen ik haar dat vertelde
en deze foto’s liet zien…
Maar ja, de natuur wikt en de natuur beschikt…

Een stilleven van meeldraden , kroon en kelkbladen…
de meeldraadjes zijn 2 tot 3 mm lang.
Dit om je een idee te geven hoe ver je kan ‘inzoomen’ met een macro lens 🙂
Btw, met een macro lens kan je maar op 1 manier inzoomen
en dat is door korter bij te komen
Hoe korter je komt, hoe meer vergroting, maar ook evenredig minder scherptediepte…
In de fotografie is er een gulden regel:
Als je ergens iets extra krijgt, moet je ergens anders iets laten vallen…
eens je dat goed begrijpt, dan kan je heerlijk beginnen ‘spelen’ met je macro lens 😎

Een prachtige zweefvlieg, haar echte naam is de bosbandzweefvlieg .
In het Engels heet deze zweefvlieg soort: Hairy-eyed Hoverfly.
Een mooie naam, vind je niet ? 😎

Nog een stilleven van mieren die op het eerste zicht,
willekeurig door elkaar krioelen, (Hier in het hart van een bloem)
maar als je goed én lang blijft observeren, dan kan je bepaalde patronen ontdekken,
in de bewegingen van de verschillende mieren in een groepje…
Entomologen (insect deskundigen) denken dat deze vast gelegde patronen een soort
van communicatie zijn tussen de mieren van hetzelfde nest !
Een soort van mieren taal dus !

Er is nog zoveel tussen hemel en aarde waar we totaal geen besef van hebben…
Het is een wondere wereld, waarin wij leven hé ?

Om dit logje weer voor vandaag af te sluiten op een leuke manier !
Een piepklein zweefvliegje (een snorzweefvlieg ofterwel de Episyrphus balteatus
voor de Latinisten onder ons 😉 ) … maakt zich klaar om te landen…
Deze (én nog veel meer andere) vliegende beestjes heb ik al in massa tegelijk zien landen
op een onmogelijk kleine oppervlakte,
zonder kleerscheuren of stukken en brokken… zonder ongelukken, zonder botsingen …
Stel je voor dat pakweg 50 helikopters en/of jachtstraalvliegtuigen allemaal tegelijk
moeten landen op een heel klein oppervlak…
Op een een voetbalveld bijvoorbeeld….
Wat zou er daarna van de luchtvloot nog overblijven ?? 😎
Nu ja, ik weet het wel, mijn overdenking, mijn vergelijking is tamelijk ver gezocht, maar toch…
Laat ons mensen, die insecten prestatie maar eens nadoen hé ? 😎

Ik hoop dat je van dit zoveelste deel van “Het kleine wereldje” logje hebt genoten

Misschien vind je de nederige haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te dichten ook wel leuk ?

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom

Alvast een dikke merci voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Vriendelijke groetjes, Dirk

Het kleine wereldje…

In het vorige logje, heb ik jullie uitgelegd hoe ik de laatste tijd
meestal mijn macro foto’s maak.
De methode die ik probeerde uit te leggen heeft als groot
voordeel dat je als er weinig licht is (s’ochtends, of de avond –
wanneer je over je onderwerp gebogen staat en dat in de schaduw zet,
een beestje in een donker bos…)
met een relatief trage sluitertijd (1/250s) en lage ISO (100 ISO) toch nog een
redelijk perfect belichte én scherpe foto kan maken.
Door de manuele instellingen op de flitser kan je perfect het (flits) licht
doseren. (1/64 , 1/32 , 1/16 , 1/8 , 1/4 of 1/2 flits vermogen )
Door de witte diffuser over de macro lens wordt het flitslicht
lekker egaal verspreid. Je moet eerst wat oefenen met de flits,
zodat je kan inschatten welke flits verhouding het beste is voor het aanwezige licht.
Je komt heel zachtjes dichterbij je onderwerp,
tot de FocusPeaking lijntjes verschijnen, daar, waar jij de scherpte wil !
Klik ! en je foto is klaar 😎
Meer is het echt niet hoor ! 😀

Voor onze fietsvakantie dit jaar, verbleven we in “Het Wijngaardhof“,
een zalige B&b in Gutschoven, Haspengouw
waar we nu al voor de 3de keer geweest zijn.
We hebben maar 3 dagen van de 7 kunnen fietsen… voor de rest was
het regen, regen, afgewisseld door stortregen en motregen…
Binnen de koer van de vierkanthoeve , heeft Maryse (de gastvrouw)
tal van bloemperken, grote bloembakken met prachtige bloemen
en planten staan.
Een paradijs voor een macro liefhebber zoals ik 😎

Een piepklein bloempje dat in de schaduw stond van een boom…
Mét de blaadjeserbij gerekend is de bloem misschien 2 of max 3mm breed.
Een klein juweeltje in mijn ogen…

Bloem

Wat pastel kleuren…
een bloem moet echt niet groot zijn
om te verbazen

In het zachte avondlicht,
vond ik in het struikgewas (buiten de hoeve) wat blauw/paars
gekleurde plantjes…
Het flitslicht is hier ingesteld op 1/64^ste vermogen.
Ik hou wel van dat zachte licht sfeertje dat je zo kan opbouwen,
met niets meer dan je eigen creatieve fantasie (én een flitser natuurlijk)
Meer en meer borrelt het gevoel van schilderen met een lens én flitser naar boven 😎

Een piepklein kevertje trok mijn aandacht…
Welke soort het is weet ik niet, maar het was heel klein…
1 tot 1,5mm dacht ik.
Hier duikt een nadeel van de flits methode die ik gebruik fel op…
Op de gladde schilden van het kevertje zie je de weerschijn van de flitser,
desondanks de diffuser die ik gebruik… Dat vind ik zelfs lelijk… kan je nagaan hé ? 🙄

Hier ga ik natuurlijk op zoeken hoe dat flits nadeel vermeden kan worden !
(zonder te Photoshoppen natuurlijk !)
Zoals je dus ziet zijn er ook nadelen aan deze ‘macro techniek’…
Sorry daarvoor, maar als ik een oplossing voor dit belichting probleem heb,
dan zal ik dat graag met jullie, mijn teergeliefde bezoekers delen 😎


Kevertje

Een klein kevertje
ik heb er nog geen naam voor
en plots… sprong het weg

Zelfs in Haspengouw vind je nog hier en daar een Blauwe vleesvlieg…
Waarom zeg ik dat ??
Als je in Brabant, Antwerpen, Vlaanderen, Wallonie buiten eet
(een picknick bij het fietsen), dat moet je al vlug vliegen, vervelende kriebelbeestjes
en/of wespen wegjagen…
In Haspengouw wordt zoveel vergif gespoten om het fruit te vrijwaren tegenover
alle zowat bekende schimmels en ziekten, dat er bijna geen insecten meer te vinden zijn.
DE fruitboeren doen ook hun best om zoveel mogelijk mooi fruit te oogsten,
het is hun broodwinning dan ook. In die optiek begrijp ik al dat gespuit…
Maar van de andere kant… je weet het ook wel hé ?

Terug binnen de muren van de vierkantshoeve…
Enkel grote witte bloemen in een enorme bloembak trokken me aan !
Eerdere observaties van deze bloemen leerden me dat de zweefvliegjes
én de mieren, verzot zijn op de de stamper en/of de meeldraden van deze bloemen.
Ik wou me concentreren op de mier, maar een zweefvliegje vloog zomaar de foto binnen 🙂
Kriebel momentjes hoor 🙂

Een ondeelbaar momentje later,
nog geen halve seconde later denk ik !
Het zweefvliegje was sierlijk geland op één van de meeldraden,
de mier was bovenop de stamper geklommen…
Hoe vlug zijn deze kleine beestjes hé ?

Deze methode van fotograferen bevalt me echt 😉
ISO 100 , 1/250^ste/s , 1/32^ste flitsvermogen, f5,6

Nog een zweefvliegje dat zich klaarmaakt om te landen op de stamper van een bloem…
Nu is alles min of meer scherp, waar ik het wil…
Flink wat oefenen met fotografie technieken werpt zijn vruchten af

Vliegje

Een gouden vliegje
bekijkt het menu aanbod
ze heeft appetijt !

k hoop dat je van dit zoveelste deel van “Het kleine wereldje” logje hebt genoten

Misschien vind je de nederige haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te dichten ook wel leuk ?

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom

Alvast een dikke merci voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Vriendelijke groetjes, Dirk

Keukenhof bloemen (Deel 3)

Van de kleine regen druppeltjes en bijna bevroren water druppeltjes,

is het weer hoogtijd om iets totaal anders te presenteren 😎

Nu het hier bijna alle dagen regent of mistig, kil en koud is,

neem ik je nog eens mee naar april 2019, naar het Keukenhof bloemenparadijs in Nederland.

Omdat het nieuws de dag vandaag over niets anders meer gaat dan over corona,

vaccinaties die een beetje in de war lopen, opstanden, dwaze betogingen, oorlog, enz enz,

geef ik jullie graag wat bloemen & kleur om het leven van vandaag wat op te fleuren

 

De camera is nog steeds de Fuji XH1, de lens is de Canon 100mm macro L IS.

(Mijn vorig Keukenhof logje (Deel 2) vind je hier)

 

Keukenhof is de grootste bloementuin die ik ooit al heb gezien.

Toen we er waren in april 2019 was er echt wel ongelooflijk veel volk !

Het leek wel of heel Nederland die dag in Keukenhof afgesproken had 😉

maar gelukkig heb je met een macro lens geen enkele last van al dat volk 😎

Noot: Ik vermoed dat door corona het Keukenhof nu nog gesloten is …

 

Maar mijn ongepubliceerde foto’s uit april 2019 zijn welkom denk ik

 

De naam van de bloem weet ik al niet meer (interesseert me eigenlijk niet),

maar de details van de meeldraden en de stamper vond ik boeiend om te zien 😀

 

ISO 200 , f2,8 , 1/400s , 0 EV , 150mm

 

 

 

De anatomie van bloemen is wonderbaar, vind je niet ? 😉

 

ISO 200 , f2,8 , 1/850s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Met een macrolens heb je amper een paar millimeter scherptediepte.

De meeste foto’s zijn gemaakt op f2,8, dan heb ik de kleinste scherptediepte mogelijk…

Het is dan altijd weer een uitdaging waar je als fotograaf het scherptepunt/gebied plaatst 😉

Niet echt simpel, het vereist echt wel een vaste hand,

maar zo werken geeft me veel voldoening !

Enne…

Werken met een statief in een omgeving met duizenden krioelende mensen rond je heen…

Geloof me, dat is echt niet te doen 😉

 

ISO 200 , f2,8 , 1/800s , 0 EV , 150mm

 

 

 

 

Blauwe druifjes heb ik altijd al héél fotogenieke bloemekes gevonden !

 

Blauwe druifjes is een plant uit de aspergefamilie of Hyacinthaceae.

De bloemen staan dicht op elkaar, en zijn bijna bolvormig.

De onderste bloemen zijn knikkend, en de bovenste licht opstaand.

Deze laatste meestal zonder stamper of meeldraden.

De bloemen zijn blauw met een witte rand of zijn helemaal wit (Bron: Wikipedia)

 

ISO 200 , f2,8 , 1/200s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Delfts blauw porselein,

een echt typisch Nederlands product waar ik eigenlijk wel een boontje voor heb 😎

 

ISO 200 , f2,8 , 1/160s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Een stilleven zoeken in het Keukenhof is zeker geen probleem !

Je moet er als macro fotograaf steeds voor zorgen dat er op (max) een halve meter

afstand van je onderwerp niets komt storen…

 

ISO 200 , f2,8 , 1/120s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Wat witte vignettering in de hoeken kan je onderwerp benadrukken…

 

ISO 200 , f2,8 , 1/200s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Nog een stilleven van Blauwe Druifjes…

De scherpte heb ik wat zachter gemaakt dmv een zelfgemaakt Orton filter

 

ISO 200 , f2,8 , 1/160s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Je mag zeggen wat  je wil over de Nederlanders…

Maar bloemen kweken !

Dàt kunnen ze als de beste

 

ISO 200 , f2,8 , 1/125s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…

Omdat de sluitertijd hier korter is dan de brandpunt afstand (150mm),

loop je veel kans om beweging onscherpte in je foto te krijgen…

Maar gelukkig heeft de Fuji XH1 een uitstekende beweging stabilisatie aan boord 😎 ,

zodat de foto scherp blijft waar het moet 😉

 

ISO 200 , f2,8 , 1/70s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & Keukenhof bloemekes fotografie,

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

 

Groetjes, Dirk

Keukenhof bloemen (Deel 2)

Ook nu en hier blijven we nog even in de natuur,

maar toch reizen we nog vlug eens van Asse naar het Keukenhof in Nederland. 😉

In deze blog maak ik graag sprongen in tijd en plaats, zonder enige logica,

Het tegenovergestelde van “ordnung muss sein !” koester ik, maar dat wist je al hé

Enfin soit, we gaan terug naar de kern van dit logje… : Bloemen 😉

 

Wie Keukenhof zegt, heeft het natuurlijk over bloemen…

‘k heb al veel bloementuinen bezocht en gezien

maar Keukenhof zit mét stip op de eerste plaats qua bloemenpracht én kleur

 

Het is schitterend hoe het zonlicht door deze fréle bloemenblaadjes straalt hé !  😎

 

 

Hoe de kwekers het doen, om kleuren, vormen van een bloem te veranderen,

daar heb ik geen flauw idee van !

Deze geel/oranje/rood gekleurde tulpen soort leek wel op een vlammenhaard !

Petje af hoor bloemkwekers ! 😎

 

Brandende bloemen,

met blaadjes als vuur tongen

warm kreeg ik er van

 

 

Soms lijkt het wel, of bloemen met elkaar staan te praten !

Net als wij, mensen, die op de bus of trein wachten, samen een leuk praatje slaan (vind je niet ?)

Als kind fantaseerde ik graag over de “Klankentapper”, (Suske en Wiske, strip reeks Willy Vandersteen)

Een (puur SF) toestel (ontworpen door professor Barabas), dat de taal van bloemen/planten,

vertaalde naar onze mensentaal én omgekeerd ! 🙂

Stel je eens voor ! Met bloemen of groenten/planten/bomen  kunnen praten…

een zalig idee hé 🙂

 

 

Nog een andere variatie op de vuurbloemen van 2 foto’s terug.

Bloemkwekers die zo’n bloemen/kleuren pracht kunnen creëren…

Die krijgen van mij een dikke bravo 😉

 

 

 

Naast de orchidee komt de narcis op de 2de plaats

in mijn persoonlijke BTT (bloemen top tien 😉 )

Dat wetende zal je dan wel begrijpen dat ik hier echt in mijn nopjes was

 

Wiegend in het gras

dansen narcis bloemetjes

met maagdelijk wit

 

 

Die broze schoonheid van een bloem…

is ze niet oneindig mooi ? 😎

Niet te verwonderen, dat een ruikertje bloemen,

onze mensen harten sneller doet slaan hé 😉

 

 

 

Deze wit/roos/rood gekleurde bloemen deden me denken aan … Carpaccio !

Nu word hij helemaal zot (zo hoor ik je nu denken)…

Maar vrees niet, ik leg je uit waarom ik hier dacht aan Carpaccio 😉

Een leuk dag verhaaltje in onze ‘Scheur Kalender met een hoek af’

is ergens blijven hangen in mijn achterhoofd 😎

Het verhaaltje ging over het ontstaan van het vleesgerecht Carpaccio.

Carpaccio is oorspronkelijk een gerecht van dungesneden rauwe runderlende

met een dressing van zelfgemaakte mayonaise, worcestersaus,

citroensap, melk, zout en witte peper.

Het gerecht werd bedacht in 1950 door Giuseppe Cipriani,

de eigenaar van Harry’s Bar in Venetië.

Cipriani had vele beroemde stamgasten zoals Charlie Chaplin en Ernest Hemingway.

Een Venetiaanse gravin, Amalia Nani Mocenigo, was ook een veel geziene gast.

Zij leed aan bloedarmoede en moest van haar dokter rauw, rood vlees eten.

Cipriani bedacht daarop de carpaccio–schotel.

Hij noemde dit gerecht naar de schilder Vittore Carpaccio,

van wie op dat moment een overzichtstentoonstelling werd gehouden in Venetië.

Cipriani werd geïnspireerd door het diepe rode en herkenbare wit/geel

dat Vittore Carpaccio in zijn schilderijen gebruikte.

Tot op de dag van vandaag staat de carpaccio-schotel op het menu van Harry’s Bar

(nu gerund door zoon Arrigo Cipriani).

Een leuk weetje hé ? 😉

 

 

 

Gewapend met een 100mm macro lens,

vind ik het zalig om eens diep in een bloem te duiken 🙂

 

 

Eens ik begin met de macro lens,

dan is er geen houden meer aan 😉

Dan zie ik overal leuke dingen om uit te proberen !

 

 

Macro fotografie is schoonheid zoeken in een wereld,

die je met het blote oog niet kan zien

(of je moet héél straffe ogen hebben natuurlijk ! 😉 )

 

 

 

Macro fotografie is steeds opboksen tegen grenzen…

Je kan de hele bloem scherp maken door gebruik te maken van focus-stacking,

maar daar had ik echt geen zin in…

Het “echte” manuele macro werk spreekt me nog altijd meer aan

dan de nieuwe digitale technieken (waar je echt wel veel meer mee kan doen hoor !).

Omdat je bij ‘ouderwetse’ macro technieken echt binnen krappe grenzen werkt,

blijft het een uitdaging om je beeld te vormen, wat moet scherp zijn,

wat mag niet wazig zijn, zijn de kleuren goed, wat met het bokeh ? enz, enz…

Ik hou van maximale lens opening (f2,8), dan heb ik natuurlijk een minimale scherptediepte…

In dat heel krap begrensde wereldje moet je echt wel heel creatief denken en werken,

en net dat, maakt het zo verdomd leuk om te doen 😉

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & bloemekes fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes van eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

 

Groetjes, Dirk