In het Winterprik logje van vandaag,
ga ik verder waar ik in het vorige Winterprik logje
was geëindigd.
De camera die ik gebruikte is nog steeds dezelfde…
De Canon 70D met de Canon 100mm f/2,8 macro lens.
Tijdstip van deze fotoshoot is 13 januari 2023.
Ik had gehoopt op nog wat vriesdagen, zodat ik mijn nieuwe,
kantelbare & héél flexibele statief-kop kon uittesten op
ijskristallen, maar in de 2 nachten dat het sindsdien onder nul was,
is het flinterdunne ijslaagje bij het eerste zonlicht verdwenen…
Er zijn geen winters meer… 🤔☹
Piepkleine ijs naaldjes ‘groeien’ aan de grassprietjes…
Met behulp van de Raynox 250 voorzetlens,
kan ik op een 2:1 macro verhouding komen.
Op deze micro macro schaal kan je wat min of meer onzichtbaar is
voor ons menselijk oog, duidelijk zichtbaar maken op je foto.
Het wondere macro wereldje van de ijskristallen !
Tijd om de velden in te trekken… (die vind je bij ons nog genoeg 😋)
Prikkeldraad als spietser van weerloze herfstblaadjes…
Weide afsluitingen allerlei zijn soms ook fotogeniek vind ik !
De reparaties van de boer zijn haast kinderlijk kunstig 🤠
Omdat de metalen draden niet altijd evenwijdig lopen,
moet je het diafragma meer dichtknijpen (hier op f/5,6)
om wat grotere scherptediepte te krijgen. Op die manier
is heel de omheining min of meer scherp.
Maar een grotere f waarde, betekent ook dat de zachtheid
in de achtergrond voor een groot stuk verdwenen is…
Fotografie is altijd hier wat nemen, en daar wat laten vallen…
De witte ijskristal randen op gevallen herfstblaadjes…
Het is net als bloemsuiker op een taartje, vind je niet ? 🍰😋
Soms kunnen herfstkleuren “raar” overkomen…
Hier zag ik een ‘gezicht’ in, een dikke, kromme neus
en twee donkerblauwe ogen…
(f/6,3 om de scherpte in de ‘kromme neus’ te behouden)
Een herfstblaadje dat het vertikt om op de grond te vallen !
Ik vind ze altijd héél fotogeniek.
Om de achtergrond ‘flou’ te maken, heb ik het diafragma
maximaal opengedraaid op f/2,8.
Natuurlijk betaal ik dat onscherpe, zachte achtergrond voordeel
met een verlies aan scherptediepte…
Zoals ik al zei, hier ergens bovenaan:
Fotografie is altijd wat nemen én tegelijk iets anders laten vallen…
Je kan natuurlijk speciale technieken gebruiken om een zachte
achtergrond én tegelijk heel het herfstblad retescherp te krijgen.
Focus stacking is zo’n techniek. Maar die techniek kon ik die dag
niet gebruiken omdat er teveel wind was… Als het blaadje een
halve cm beweegt of ronddraait… dan kan je focus stacking
zeker vergeten. Een tweede “nadeel” van focus stacking… :
Je steekt er aardig wat tijd in om een eindresultaat te zien.
Reken toch op een klein half uurtje extra post bewerking…
Maar als de omstandigheden goed zijn, dan kan je met deze
techniek héél mooie resultaten boeken 👍
Hetzelfde grote f/2,8 diafragma als in de vorige foto…
Als fotograaf moet je altijd zoeken naar een toffe, evenwichtige
compositie. Het onderwerp is een scheefgezakte netel.
Hier had ik de kijkhoek zodanig schuin gehouden zodat de stengel
onder de blaadjes was ‘verstopt’. Door deze kijkhoek te gebruiken,
lijkt het wel of dit netelplantje lijkt te zweven in de foto 😎
De zacht oranje/groene achtergrond is gewoon de rand van een gracht,
waar een hoop herfstblaadjes zijn bijeen gewaaid.
Zien en niet zomaar kijken… dat is héél belangrijk !
Dat ga ik nog dikwijls herhalen hoor 😊
Qua onderwerp laat ik graag mijn fantasie de vrije loop.
Drie berijpte boomblaadjes …
Daar zie ik een mythisch ijs draakje in 😊
Om dit Winterprik logje voor vandaag te eindigen…
De heel vroege herfst bleef maar duren
en de winter wil hier maar niet komen…
Hier heb ik heel bewust de focus in het midden van de foto gezet,
om je (mijn teergeliefde bezoeker), het gevoel te geven,
dat je in deze foto stapt 😉
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
We zien dat wel als het zover is hé ? 😊
Vriendelijke groetjes,
Dirk
.
Fotografie als een rode draad door mijn leven 