Van de enorm grote gletsjer en de drijvende ijsreuzen in IJsland,
gaan we terug naar het kleine wereldje van de macro fotografie.
De camera is de Sony A7 R2,
de macro lens is de Canon 180mm f3,5 (via een metabones adapter op de body geklikt).
Er is géén flits gebruikt, het was gewoon een testje met deze macro lens…
Dit logje is het vervolg van mijn Mierenboerderij logje van 5/8/2021
Mieren en bladluizen fotograferen kan dan wel leuk zijn,
maar het ‘Kleine Wondere Wereldje’ der macro fotografie heeft ons véél meer
te bieden dan gewoon wat mieren en bladluizen hé ? 😎
Toch kon ik het me niet laten,
om je nog twee mieren met hun bladluis vee foto’s aan te bieden 😉
Als je de beestjes observeert, dan zie je dat een mier nooit stilzit…
Altijd zijn ze in beweging, het is dan ook niet eenvoudig
om een scherpe foto te maken van deze piepkleine beweeglijke beestjes 🙂
Hier ben ik zo dicht mogelijk gekomen…
Een lange macro lens (180mm) bied zeker mogelijkheden om heel kort te komen
zonder de insecten te laten vluchten. Maar de camera hier is echter een Full frame…
Heel zeker ben ik hier beter af met een aps-c sensor, dan kan ik nog “korter” komen,
dankzij de kleinere sensor.
In de fotografie is het altijd wel zoeken naar een gulden middenweg 🙂
Nog steeds dezelfde lens én camera,
maar dan in veel beter licht omstandigheden dan de vorige foto’s.
Het was ongeveer 17u30,
in de zachte schaduwen achter ons tuinhuis was het licht volmaakt vond ik 😎
Hommel
Een logge hommel
doet zich te goed aan een bloem
straks bromt ze weer weg
Als de zon haar harde middag licht heeft verloren,
dan is het gewoon zalig om bloemen te fotograferen 🙂
Met een wijdopen diafragma (het kleinste f-getal) kan je schilderen met je lens 😎
Voor mij zijn dit echt wel geniet momentjes hoor !
Zoemen
Hoor je ze zoemen
die ijverige hommels
met kleine vleugels
Onze wildernis wilde achtertuin is min of meer woest te noemen,
maar ik vind het een zalig plekje om te fotograferen.
Nette, pikfijn verzorgde tuintjes, waar alles perfect is afgelijnd…
Hoe gruwelijk is dat niet hé ? 😉
In onze wilde bloementuin is het steeds vol kleur, altijd zoemen er hommels, bijen,
wespen, zweefvliegjes, kortom, alle beestjes die er baat bij hebben 🙂
Sommige mensen gaan 14 dagen naar Griekenland om daar op het een of ander
stom strand zich te laten bruin bakken in de zon…
Ik blijf liever in ons eigen woest en ruig tuintje…
steeds weer opnieuw ontdek ik daar de mooiste dingen 
Bloemen
Als het hier zomert
dan bloeien de bloemen weer
maanden vol schoonheid
Met een volledig open gedraaide macrolens (kleinste f-getal) heb je een
minimale scherptediepte. Objecten die 10 (of meer) cm van je onderwerp staan,
verdwijnen in een heerlijke onscherpte. Dit is het gebied, waar ik als macro fotograaf
heel graag in werk. Je eigen creativiteit én je fantasie kan je hier volledig op loslaten 🙂
Dit soort van minimalisme in vorm én kleur doe ik heel graag.
Ook is het leuk om te experimenteren met complementaire kleuren,
zoals rood en groen, geel en paars, enz, om het kleurcontrast in je foto sterker te maken.
Zoals ik al eerder zei : Het voelt aan als “Schilderen met je lens” 😉
Als ik wat rond zoek (in de 5 of 6 vierkante meters) dat ons achtertuintje groot is,
dan zie ik meestal dingen die ik niet kan zien vanop ons kleine terrasje…
Zoals deze twee kruisende bloemekes…
Vanuit deze kijkhoek lijken het wel twee verliefde bloemekes te zijn
Een bloemekes love story 😎
(noot: de gele achtergrond kleur is van onze tuin scheiding met de buren,
zwarte kottekes draad met beige/geel plastic latjes doorheen geweven,
waar groene klimop overal door woekert voor de fun…)
Verliefd
Beeld je eens in dat,
een bloem verliefd kan worden…
wat voelt ze dan echt ?
Licht !
Mijn bloemenweide
in de ondergaande zon
een kleur én licht feest !
Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Nog een ijverige hommel, naarstig aan het werk !
Dit jaar was het heel nat én meestal kouder dan anders,
toen de bijen begonnen met uitvliegen om nectar te verzamelen.
Maar omdat de bloesems, de bloemen,enz nog niet genoeg bloeiden,
hebben de imkers de gewonnen energierijke honing van vorig jaar
terug moeten geven aan de bijen,
omdat de bijen anders geen nectar (suikers) genoeg hadden om te overleven…
Daarom zal er dit jaar minder honing zijn dan andere jaren,
maar ons bijenvolkje is toch nog maar weer eens “gered”, dankzij de inzet van vele imkers !
Deze (beknopte) Info heb ik van : Paul, vriend van de familie én overtuigd imker uit Pelt.
‘k hoop dat je van dit zomerse Kleine wereldje logje hebt genoten.
Misschien vind je wel dat de nederige haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te dichten de moeite waard zijn ?
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom 
.
Alvast een dikke merci voor je reactie 
!
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben 
Vriendelijke groetjes, Dirk
Fotografie als een rode draad door mijn leven 