Ochtendvorst macro fotografie (Deel 6)

Van het ruige IJsland keren we terug naar de zalige winterweek in januari dit jaar.
Nog steeds ‘gewapend’ met de Sony A7R2 én de zalige Laowa 100mm
macro lens beleefde ik winterse-macro-hoogdag-momentjes 😉
Collega fotograaf bezoekers zullen dat gevoel wel herkennen,
dat als de muzen je de nodige inspiratie brengen,
je steeds méér zin krijgt in de fotografie 😎

PS: De ‘klassieke Editor’ in WordPress krijg ik niet meer aan de praat…
Dit logje is dan ook verplicht gemaakt in de nieuwe WordPress Blok Editor.
De voordelen van deze door mijn strot geduwde “vernieuwing” zie ik niet echt,
maar ik moet me er wel bij neer leggen denk ik…
Als de layout anders is dan je gewoon bent,
of er dingen niet meer werken zoals voordien…
Don’t shoot your pianist hé ? 😉
Ik kan wel een plugin installeren om de ‘oude editor’ terug te krijgen,
maar daarvoor moet ik een BETALEND abonnement nemen,
en dat ga ik NOOIT doen !

Hoe ruw beroeste prikkeldraad, bedekt met minuscule ijskristallen zo mooi kan wezen hé ?

Wit berijpt weidegras…

Als je een close-up filter gebruikt (op heel wat lenzen kan dat),
kan je héél dichtbij je onderwerp komen.
De scherptediepte wordt dan wel heel miniem, maar door deze zalige eigenschap
kan je als fotograaf als het ware ‘schilderen’ met je lens 😎
Het hart van een viooltje…

Een klein stukje opgerold bekaert “kottekesdraad” in onze tuin bedekt met
druppeltjes gesmolten condenswater die ondertussen weer bevroren zijn…
Met de bijna perfect ronde cirkels in het bokeh ben ik héél tevreden 😉

Een klein stukje cactus op onze composthoop…
Door de warmte, opgewekt diep binnen in die composthoop,
zijn de condenswaterdruppeltjes nooit helemaal bevroren,
wat een heel mooi optisch effect geeft vind ik.
Zeg nu zelf… Als je zelfs op een composthoop schoonheid kan vinden,
dan vind je overal schoonheid hé ? 😉

Stukjes rijp en/of ijskristalletjes op een winterhard plantje met rode blaadjes…
Op deze manier fotograferen voelt als op ontdekking gaan in een sprookjeswereld

Een piepkleine bloem,
bedekt met half gesmolten ijskristallen…
Piepkleine juweeltjes van moeder natuur zijn het 😎

Als de zon rond 10u doorbreekt,
laat haar warmte de allerkleinste ijskristallen smelten.
(om die wat later weer te laten bevriezen…)
De met ijskrstallen getooide bloemetjes (zoals in de foto hierboven),
krijgen een heel ander uitzicht daardoor

In het kruidenhoekje van onze wilde bloementuin,
is zoveel moois te zien dat ik niet goed weet waar eerst te kijken 😉

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
We zijn weer terug bij het kleine stukje cactus op onze composthoop !
Talloze perfect ronde druppeltjes zijn als het ware perfecte modellen voor mij

Et voila, we zijn weer aan het eind van een Ochtendvorst macro logje gekomen.
(Deel 6 reeds !) 😎

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk