Winterprikje

Eindelijk is koning Winter terug in het land…⛄😎
Nu ja, ik weet dat veel mensen een hekel hebben aan
winterse temperaturen en winterse toestanden,
dat kan ik heel goed begrijpen…
Maar … mijn gezondheid laat me nog toe,
om volop te genieten van vriesweer en ijs !
Dus probeer ik er zoveel mogelijk van de winterse
grillen te genieten 🙃

Het is nu al de tweede nacht dat het kwik onder nul duikt…
De lucht is helderblauw… dat belooft voor veel fotopret straks 👍
De wekker gaat een uurtje voor de zon opkomt af,
de camera en opgeladen batterijen staan al van gisteren klaar…
een koffie om wakker te worden, een geroosterd boken
met (suikervrije) aardbei jam als ontbijt…
Een met dons gevoerde winterjas houd me warm…
Stevige laarzen om de voetjes warm te houden…
Mijn madam wil me nog een muts opzetten,
maar het is amper -3 graden buiten…
Voor een wintermuts is het dus nog veel te warm 😋
Het statief laat ik bewust thuis…
ik wil wel eens checken of ik nog zonder statief kan werken…

Tien meter verder van ons huis zit ik reeds in de open natuur 😎
De schapen in deze schapenweide slapen nog…
De zon verwelkomt me met haar tegenlicht 🌞

Toen ik naar beneden keek en overal berijpt gras en groen ontdekte,
besloot ik om asap (As Soon As Possible 🤠) van lens te veranderen…
De 35mm prime werd gewisseld met een 100mm f2,8 macro lens !
IJskristallen op grasjes en plantjes vind ik zalig om te fotograferen.
Bij dit soort van winterfotografie moet je zeker oppassen met
de wit balans in je camera. Als die op Automatisch staat,
dan heb je veel kans dat het witte ijs nogal blauw is…
Je zet daarom beter de witbalans op een zelf in te stellen graden Kelvin.
Een getal tussen de 5 en de 7 duizend moet normaal genoeg zijn
om natuurgetrouwe kleuren te krijgen.
Noot: Als je in RAW werkt, dan kan je nadien de witbalans corrigeren,
indien nodig….

Mijn blik viel op een bruin, wit berijpt herfst blad…
Omdat ik nog veel dichter moest komen,
om de details te zien die ik wou zien,
heb ik op de 100mm macro lens extra een Raynox DCR 250 close up
filter geklemd…
Met als eerste resultaat deze bloem vormige ijskristallen…

Nog heel even dichter gekomen…
(ik schat de afstand tussen lens+close up filter
én onderwerp op +- 1 cm…)
De details die toen zichtbaar kwamen bliezen me van mijn
spreekwoordelijke zetel 🙃😎
Het rood dat je hier ziet is geen witbalans fout…
Het is gewoon het herfst rood van het blad !
De vergroting die ik hier heb is tussen de 2:1 en de 3:1…
En dit allemaal uit de losse hand, zonder statief !
Ik ben heel blij dat mijn foto hand nog redelijk stabiel is 👍

Op ons terrasmuurtje, ongeveer 150cm hoog,
groeien kleine dotjes mos… Veel mensen zeggen dat ik die moet
wegkrabben, maar ik laat ze gewoon staan, omdat ze in alle seizoenen
fotogeniek zijn 😎
Voor veel mensen is dit lelijk onkruid…
ik vind het heerlijk mooie mini-macro natuur 👍

Een piepklein bloemeken…
Het geheel is ongeveer 3 tot 4 millimeter groot (in doorsnede)
Deze bloemekes zijn ‘winterhard’ denk ik,
want ze blijven maar verder groeien, ondanks de herfst én de winter…
Het piepkleine macro wereldje blijft me verbazen !

Een ander bloemeke uit dezelfde plant…
Een paar takjes links ervan trokken plots mijn aandacht !
In die takjes links zag ik een menselijk wezen,
die een beschuldigende vinger uitsteekt naar de bloemekes rechts…
‘Beschuldigde… Sta op !’
Het doet me denken aan de situatie in Iran…
De beschuldigden zijn onschuldige bloemen die vechten om te overleven…
De rechters (links) zijn de gewetenloze machthebbers die de vrijheid
van denken en “zijn” van het volk helemaal kapotmaken,
dit alles in naam van een of andere godsdienst…
(ik schrijf god hier héél bewust niet met een hoofdletter,
omdat god dat niet verdient…
We zijn bijna 2023… astemblieft hé ?
De donkere middeleeuwen zijn blijkbaar nog niet gedaan ??

Een paar centimeter boven het bloemeken van hierboven…
De onderkant van een betonnen sierdeksel op ons terras,
was bezaaid met piepkleine ijskristallen !
Deze foto is een wit/zwart foto…

Dit is een ‘kleur’ foto mét de Raynox DCR 250 close up filter,
om nog wat dichterbij te komen…
Omdat het onderwerp grotendeels in de schaduwen zit,
is de kleurtemperatuur meer en meer blauw.
De “correcte” witbalans heb ik nadien in RAW processing ingesteld.
Deze foto is op werkelijke schaal +- 2 cm breed en 1.2 cm hoog…
Als ik nog meer dichterbij wil komen, (nog meer extreme details)
zal ik echt wel een statief nodig hebben denk ik…

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
We zien dat wel als het zover is hé ? 😎

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Keukenhof 2022 (deel 3)

Het vorige Keukenhof 2022 logje eindigde met piepkleine druppeltjes…
Dit logje gaat gewoon verder met die druppeltjes in het Keukenhof.
Het was een pure luxe om in een grijs en flauw lentezonnetje,
al die druppeltjes te mogen ontdekken én te kunnen fotograferen !
De camera was de Full Frame Sony A7 mark 3 ,
de lens is de Canon 100mm f2,8 L macro lens,
die dmv de Metabones adapter op de Sony body is geklikt.

Zoals ik in het vorige logje al vertelde,
werk ik heel graag met een wijdopen diafragma.
De flinterdunne scherptediepte staat meestal garant voor een
heerlijk zachte achtergrond (ook wel Bokeh genoemd).

Met een macro lens kan je alledaagse dingen zodanig fotograferen,
dat het onderwerp haast onherkenbaar wordt… 🧐
Zou je hier een verfrommelde zwart plastic vuilniszak in herkennen ? 🤔 😇

Als het een paar minuten geleden geregend heeft,
én het blijft windstil…
én het zonlicht blijft heerlijk zacht en flou…
dan kan je de mooiste stillevens maken van de heerlijkste waterdruppeltjes !
“geniet momentjes vol kiekebisj” zeggen wij in Dilbeek 😉

Het was hier alsof de natuur na een paar weken van droogte,
snakte naar water…

Bij deze bloem leek het wel of ze het leven brengend regen water op de een of
andere manier naar binnen liet glijden 🧐

Het is wonderbaar hoe de druppeltjes water niet meteen van de bloem afrollen…
Piepkleine “haartjes” op de bloem houden de kleine druppeltjes langer vast !
De natuur & evolutie is iets wonderbaar hé ?

Een heel veld vol met ‘blauwe duifjes’…

Deze heel raar gekleurde & gevormde bomen hadden Johan en ik nog nooit gezien !
Er stonden of hingen geen naamplaatjes, de tuiniers die even verder bezig waren
konden ons ook niet helpen met de naam ervan, de app ObsIdentify wist het ook niet…
We hebben deze prachtig gevormde én gekleurde bomen dan maar zelf
tot ‘Vuurbomen’ gedoopt 🤗😉
De boomschors leek wel een eigen leven te leiden en leek soms op te gloeien !
Zelfs in de schaduwen leek het alsof er een vuur van binnenuit naar buiten straalde !

We zagen: Rood, vuurrood, geel, oranjerood, blauw, groen, sienna , gebrande omber,
en nog een ganse tover koffer vol met meer exotische kleuren…

Deze héél exotisch gekleurde bomen kregen extra aandacht van ons…
Toen ik de kwetsuren van 2 afgesneden takken in één van deze ‘vuurbomen’ zag,
wist ik al op voorhand dat dit een ‘Speelse Spiegeling‘ ging worden 👍🤗

Van de vorige foto heb ik dus zoals gezegd een simpele ‘Speelse Spiegeling‘ gemaakt…
Dit fotoresultaat doet me ergens denken aan rituele Javaanse maskers !

‘k hoop dat je genoten hebt van dit Derde Keukenhof 2022 logje !
Er komen zeker nog meerdere logjes over dit bloemen paradijs hoor
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom
Alvast een dikke merci voor je commentaar !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet 🤠

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Plantentuin Meise 2021(deel 5)

Van de wilgenkatjes en de lente bloesems neem ik jullie vandaag
nog eens mee naar de Plantentuin in Meise.
Dit logje is het vervolg van Plantentuin Meise 2021 (Deel 4)
De camera is nog steeds de Sony A7 III met de 100mm manuele
& uitstekende Laowa macro lens.
Doordat het een 100% manuele lens is, werkt de autofocus NIET !…
Daarom gebruik ik Focus Peaking om manueel scherp te stellen.
Maar let wel op :
Deze manuele techniek kan je meestal niet gebruiken bij bewegende
onderwerp(en) en zeker niet bij sport fotografie …
Maar daar zijn dan weer andere prima lenzen voor !

De Plantentuin is zo enorm groot dat je onmogelijk alles op 1 dag kan zien…
Wij kopen altijd een “Vriend van de Plantentuin” jaarticket,
dan kunnen we iedere dag vanaf 08am binnen !
Met de andere (goedkopere) tickets mag je vanaf 09am binnen…
Mijn fotografiecollega en ikzelf hebben één negatieve opmerking voor de Plantentuin…
Je kan er lekkere koffie krijgen…maar vanaf 11u am maar pas… 🙄🤔
Daarom nemen we zelf onze thermos met warme ☕ mee…
Aan de Directie van de Plantentuin… Fotografen kunnen niet zonder vers gezette koffie…
Doe er aub iets aan 🤗🙏
Anders laten we deze bronzen leeuw los 🤠

Een piepklein insectje én een gele bloem…
De scherpte op het vliegje en niet op de bloem vind ik wel iets hebben 🙂

De naam van deze prachtige bloem vergeet ik altijd
maar kom, dat is niet echt belangrijk hier…
De pastelachtige kleur overgangen in de achter én de voorgrond
vind ik veel belangrijker 😎

De herfst was al volop bezig eind september 2021…
Een natgeregend blad onder een grijze hemel…
Vele mensen zullen bij dit soort van grijs weer nooit denken aan fotografie,
maar dan denken die vele mensen helemaal verkeerd hoor ! 🤭
De grijze wolken zijn als het ware een reusachtige diffuser tussen het aardoppervlak
en de zon die je niet ziet, maar die wel haar licht doorheen de grijze wolken straalt.
Na een zachte regenbui zijn de kleuren in de natuur ongelooflijk briljant en mooi !
Als fotograaf moet je daar zeker gebruik maken 😎🧐

Eind september vind je nog enkele dappere bloemetjes,
die er nog eens stevig gaan invliegen 😋

Tropische planten en bloemen zijn niet echt bekend bij ons…
Deze plantjes deden me denken aan het boek ‘War of the worlds‘ van H.G. Wells
Als fotograaf kan je met wat fantasie de werkelijkheid zodanig fotograferen
dat die werkelijkheid iets totaal anders wordt dan je denkt wat je ziet… 🤠
Het is gewoon een kwestie van kijken en zien én je kijkhoek bepalen…

Zomaar wat gele bloemen met een zwart hartje aan de vijver…

Minimalisme in fotografie…
iets waar ik altijd blijf naar zoeken !
Een reusachtig blad, bijna een meter in doorsnee,
je kan dat natuurlijk volledig fotograferen, maar wat vertelt of zegt die foto je dan ?
Hier ben ik op zoek gegaan naar “de regel van derden“, zowel horizontaal én verticaal.
De hoofdnerven in het blad werken het geheel tenslotte mooi af 🤠

Rond de fontein in de vijver zijn alle planten heerlijk bedekt met druppeltjes…
Een zelfde soort bloem als de 3de foto in dit logje zie je hier.
Die honderden minuscule druppeltjes geven deze bloem een heel ander uitzicht hé ?

Om dit logje (voor vandaag) te eindigen…
In de Orchidee afdeling vind je de meest ongelooflijke bloemen !
Zowel qua kleur als qua vorm
Als je me zegt dat dit een exotische Pelopiaanxe zeester is… wel… dan geloof ik je 🤠

Ik hoop dat je ook van dit “Plantentuin in Meise 2021 – deel 5” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 🤗

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal gaan….

Nu ja, dat zien we dan wel weer hé

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Afrikaanse Tovenaar Boom

Tussen mijn vele ijskristal en andere vormen van ijs logjes
is het weer hoogtijd dat ik met mijn log-thema weer een totaal
andere & onverwachte richting insla
Hoe kom ik op dat idee van een Afrikaanse Tovenaar Boom ?
Wel… ik zal het je graag uitleggen 😊
Wees gezeten… Koffie, biertje , thee of liever iets fris ?
Zit je goed ? 🤗
Dan zal ik je vertellen hoe ik op dit ongewone 📷idee kwam… 🙃

Enkele dagen geleden zag ik op de blog van Harrie Nijland
een uitzonderlijk mooie foto verschijnen,
de foto is getiteld “The Dead Horse” !
Harrie is heel zeker een verdienstelijk fotograaf,
iemand die ik nu toch al een hele tijd “volg”,
zijn foto’s vind ik meestal goed tot zeer goed.
Maar zijn “The Dead Horse” serie vind ik uitzonderlijk goed !

Bij het doorbladeren van de foto’s op Harrie’s foto blog,
dacht ik er aan dat ik een paar maand geleden ook
foto’s in die richting had gemaakt in het moeras hij bij ons…
Oeroude wilgen, die in hun ruigheid en gebarsten schors,
iets onaards en barbaars uitstraalden….
Bij één bepaalde boom ontdekte ik zelfs een Afrikaans masker ! 🤠
Twee houten ogen in een gescheurd masker bast …

Alle foto’s zijn gemaakt met de Sony A7r2, de lens is de mechanische
Laowa 100mmm f2,8 macro, waarbij ik plakband over de lenskap
opening had geplakt, om de randen van de foto te verzachten.
Alleen een klein stukje in het center van de foto is scherp,
de rest is wat waziger door de plastic tape.

Deze eerste foto heeft eigenlijk niks te maken met het thema van dit logje,
maar ik vind deze foto gewoon leuk om te publiceren 😋

Hier is het dan… !
Hét Afrikaans masker !
Gebarsten hout, verweerd en uitgedroogd…
Twee ogen waar ooit een tak uitgroeide….
Het was gewoon een oude, zieke boom,
maar de vorm van het Afrikaans Tovenaar Masker dat ik erin herkende,
vond ik fascinerend ! Hier kon ik meer mee doen ! 😍

Het was in de vooravond,
Doorheen het moeras bosje scheen een lichtstraaltje van de dalende zon
over de Afrikaanse Masker Boom…
Of was dit een lichtstraaltje uit mijn klein Lume Cube LC-V2 Ledlampje ??
Rarara 😋😇

(ongeveer) dezelfde foto als hierboven,
maar hier heb ik een (1 single) HDR bewerking toegepast op de foto,
de kleuren krijgen daardoor een boost en zijn veel levendiger vind ik.

Een zwart/wit omzetting van de HDR bewerking…
De ogen van het “masker” krijgen nu iets van dreiging…
vind je ook niet ?

Van de HDR bewerking in de vorige kleur foto,
heb ik tenslotte nog een Orton filter bewerking op losgelaten.
De kleuren zijn nog meer gesatureerd,
heel het Tovenaar masker krijgt iets vrolijk Afrikaans kleurtje 🧐

In de 3 volgende foto’s ga ik nog een stapje verder …
Hier maak ik vooral gebruik van de NIK tools kit voor Photohop.
Deze fantastische toolkit heb ik enkele jaren geleden gratis kunnen downloaden
bij Google én ze werkt nog steeds naar behoren 🙂
Hier heb ik op de originele foto (zie boven in dit logje) een Midnight
filter uit de NIK tools gebruikt. Als je de parameters op de juiste manier
gebruikt en het filter resultaat op 20 of 25% laat doorwegen,
dan krijg je zoiets als dit…
Hetzelfde beeld, maar met een ‘dark’ sfeertje…

Op de vorige foto heb ik weer de NIK tool filter HDR toegepast…
Om het ‘dark’ sfeertje wat te benadrukken.

Om het geheel nog veel meer ‘dark’ te maken,
heb ik op de 2 vorige bewerkingen de Orton action losgelaten…
De licht-laag in deze Orton filter heb ik echter met 50% geminderd,
zodat de contrasten veel minder sterk worden.
Ik was op zoek naar een lekker dreigend sfeertje…
én heb dat in deze foto bewerking gevonden denk ik 🙂

Et voila, we zijn aan het eind van dit “Afrikaanse Tovenaar Boom” logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn “andere” kijk op macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare wereldje der fantasie
waar ik op zoek ga naar ongewone dingen in ons alledaagse wereldje.
Leuke, ongewone dingen die je aan iets anders doen denken…

PS: Toen ik verleden week nog eens terug ging naar de locatie van de
Afrikaanse Tovenaar Boom, zag ik dat heel dat stukje oud bos
was afgezaagd en vermalen tot houtsnippers…
Het kan verkeren zei Bredero…
Dan ga ik gewoon verder op zoek hé ? 😉

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 😉

Met vriendelijke groetjes,
Dirk

Plantentuin Meise 2021(deel 4)

Van de dierentuin ‘Blijdorp’ in Rotterdam,
neem ik je vandaag nog eens mee naar onze nationale plantentuin
in Meise.
Dit logje is het vervolg op deel 3 van deze Plantentuin reeks,
dat je hier kan herlezen/bekijken.
De camera die ik gebruikte is nog steeds de Fuji XH1 systeem camera,
de lens is ook nog steeds de (manuele) Laowa 65mm f2,8 2:1 macro lens.
Normaal gezien was het de bedoeling dat we in de tropische serres
gaan om daar foto’s van de tropische bloemen te maken,
maar in en rond de grote vijver, aan de ingang van de serres,
was het zo mooi en zo rijk aan 📷 onderwerpen
dat we daar aan de vijver zijn blijven “plakken” 😎

De enorm grote fontein in de vijver zorgt niet alleen voor
prachtige druppeltjes overal, maar ook voor mooi schuim
dat tussen de beplantingen bleef ‘hangen’.
Ideaal dus om stillevens van dat mooie schuim te maken.

Soms vind je héél mooie variaties in het schuim…
Van grote luchtbellen naar echt petieterig kleine luchtbelletjes.
Kleine kunstwerkjes, gecreëerd door de fontein in de vijver 🤗

Ontelbare druppeltjes, gemaakt door de fontein,
zie je daar overal pronken op de waterplanten !
Druppeltjes en macro fotografie… ze zijn voor elkaar geboren 🤍

Soms gaan druppeltjes zich gedragen zoals een loep…
In de grootste druppel, onderaan de foto, worden zelfs de haartjes
die op het blad groeien, zichtbaar.
De wereld verkennen door een macro lens… het is zalig hoor 👍

Aan de ingang van de tropische serres,
staan overal grote bloembakken.
Zelfs medio oktober slagen de tuiniers in de plantentuin
erin om deze bloemen ‘fris’ te houden.

De kleur variaties op deze bellemannetjes …
Het groene steeltje dat zacht overgaat naar wit…
Het wit dat in een subtiele overgang rozerood wordt …
De zwart/witte stampertjes…
Heel mooi vind ik 🤗

De grote bladeren van een of andere tropische palmboom
trokken mijn aandacht…
Het willekeurige spel van de waterdruppels erop vond ik interessant !

Dezelfde palmboom als bij de vorige foto…
De structuur van de bladeren,
de manier hoe het zonlicht daar deze grote bladeren straalde,
deed mij het geheel met andere ogen bekijken… 🤔
Door te spelen met lijnen, licht, voor en achtergrond
zocht ik mooie composities in dit geheel.

Soms kan je veel variaties op één thema maken…
ook door de regel van derden toe te passen kan je
rustgevende 📷 composities maken !

Of je kan kiezen voor minimalisme in je compositie én het geheel.
De gelaagdheid in het licht én de geel/groene kleuren vond
ik hier heel mooi.
Het oranje rode randje (ik vermoed dat het herfstkleuren zijn)
aan de rand van het blad brengt me op een idee…
Dat zie je in de volgende foto 😉

Dat oranje rode randje bracht me op het idee om een Z/W bewerking
te maken van de foto van het blad hierboven,
maar het oranje rode randje toch in zijn originele kleur te behouden.
Hoe ik dat heb gedaan ? Heel simpel hoor…
Eerst maak ik een selectie van het oranje rode randje dmv de kleur pipet.
Daarna draai ik de selectie om, zodat alles wordt geselecteerd,
alles, behalve het oranje rode randje.
Van die nieuwe selectie maak ik een Z/W bewerking en klaar is kees 😉

Ik hoop dat je ook van dit “Plantentuin in Meise 2021 – deel 4” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 🤗

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal gaan….

Nu ja, dat zien we dan wel weer hé

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Winterse Druppeltjes (deel 2)

Van de imposante grootsheid in IJsland,
verkassen we terug eens naar het piepkleine, het ongrijpbare…
het bijna onzichtbare wereldje van de macro fotografie.
Het eerste deel van dit logje publiceerde ik op 10 juni dit jaar…
Alle foto’s zijn nog steeds gemaakt met de Sony A7R2
én de 100% manuele Laowa 100mm f2,8 macro lens.
De fotoshoot locatie is zoals gewoonte…
Onze wilde wintertuin 😁

Mijn zelf in elkaar gelast én zelf gesmeed ijzeren tuinpoort,
heeft duidelijk weer een schuurbeurt én een likje verf nodig ! 😎
Maar ik zag er 2 gezichtjes in…
Links een zoen mondje en rechts een ondeugend snoetje bij de druppel 😋
De gaatjes van de ‘poeprivettekes‘ zijn de oogjes …
“poeprivettekes” zijn blindklinknagels, poprivetten, popnagels in een meer beschaafde taal 😁

Druppeltjes zijn net kleine lensjes…
Een druppeltje vergroot het onderliggende van waar het zich bevind.
Dat is simpele optica en natuurkunde,
maar dat fenomeen blijft me steeds verwonderen !😉

Deze fotoshoot deed ik 14/01/2021, putje winter dus…
Het was mistig en dus redelijk donker buiten…
Om redelijk scherpte foto’s te maken moest ik de iso van 100 naar 640 tot 1600 zetten,
om min of meer aanvaardbare sluitertijden te verkrijgen. Flitsen wou ik niet doen…
De beweging reductie van de Sony camera kan tot 1/10sec redelijk aan.
Bij 0,5 sec openingstijd word het kantje boordje…
Het was dus balanceren op de slappe koord,
maar juist dàt maakt dit soort fotografie nu juist uitdagend om te doen 😋

Als snel ging ik op zoek naar ‘minimalisme’ in mijn foto’s …
Het winters klimop struikgewas langs de schoolmuur (we hebben een school als gebuur)
zorgde voor leuke modellen 😊

Twee piepkleine druppeltjes,
gevangen in piepkleine, losgeraakte wortel takjes van de klimop.
Hier heb ik met de diagonaal én de regel van derden gespeeld
om de compositie in evenwicht te brengen.

In het piepkleine macrowereldje zie je soms dingen,
die je bijna niet kan zien met het blote oog !
Dit druppeltje was hoop en al 0,7mm groot,
er stond een licht briesje zodat heel het klimop struikgewas constant bewoog…
Van de meer dan 20 foto’s die ik ervan heb geshoot vind ik deze foto
de meest aanvaardbare (alhoewel die nog niet scherp genoeg is naar mijn zin !)
Wat ik wil zeggen …. Macro fotografie is zalig om te doen, je verlegd steeds je grenzen
Maar soms moet je keihard ‘werken’ om een min of meer aanvaardbare
foto op te leveren …
En juist dat maakt macro dan ook weer verdomd interessant om te doen 😁😋

Deze druppeltjes zijn echt petieterig klein !
Met het blote oog zijn ze amper zichtbaar…
De uitdaging is er !
En wat een YESS gevoel als je foto scherp is op plaats die je wilt 🤗

Nog een “herkansing” van de foto (hier 2 foto’s terug)…
Het geheel nu bekeken vanonder een “scherpere” hoek.
Nu werk ik in de 2:1 macro verhouding, dat wil zeggen dat de ook scherptediepte
extreem klein word. Omdat er niet veel licht was moest de lens open tot f2,8,
de iso op 1600. Daar kon ik nog juist 1/200s sluitertijd uitpersen 😎
Het voelt echt aan als schilderen met je lens 😋

Een oude én lelijke rozenstruik naast ons huis…
Als je de struik in zijn geheel bekijkt is die indruk inderdaad zo.
maar als je dan in de details gaat kijken,
dan ontmoet je schoonheid, verrassingen, nieuwe levensbronnen …😊
Mooi toch ?

Hetzelfde sneeuwklokje als in mijn vorig (Winterse Druppeljes) logje,
zelfde kijkhoek en zelfde settings,
maar hier kwam toen een streepje extra zonlicht toen de nevels en mist wegdreven !
Licht… meer heeft een fotograaf niet nodig om blij te zijn 🤗

Et voila, we zijn aan het eind van een Winterse Druppeltjes (Deel 2)
macro logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine druppeltjes

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie ! 🤗

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé ❓

Groetjes, Dirk

Het kleine zomerse wereldje

Van het ‘Kleine Wereldje’ in Limburg,
gaan we verder met een heel andere ‘Kleine Wereldje’,
namelijk, : Het kleine wereldje in mijn terras en tuin.
De foto’s dateren uit juni dit jaar.

Het fototoestel is de Fuji XH1,
de lens is de Canon 180mm f3,5 macrolens,
die via de Fringer EF->FX adapter op de Fuji X body is geklikt.
Deze adapter verbind natuurlijk ook de elektronica van de lens
met de elektronica van de Fuji XH1 body.
Deze Fringer adapter bevat ook een diafragma ring,
waar ik probleemloos het diafragma mee kan veranderen.
(Op de 180mm macro lens zelf zit geen diafragma ring,
het diafragma moet je op de Canon body zelf veranderen
dmv een diafragma wieltje.)
Heel handig dus van de Fringer ingenieurs 😎

In één van onze houten bloembakken groeien petieterig kleine
witte bloemetjes. Elk bloemetje is ongeveer 1 a 1,5mm groot.
Toen ik de foto later ‘ontwikkelde’ in de digitale doka, Photoshop,
zag ik tot mijn verrassing een piepklein (kevertje ?)
in één van de witte bloemetjes kruipen 🙂

Een blindebij zie ik regelmatig snoepen van onze witte margrieten 🙂

Het lieve beestje vond het leuk om gefotografeerd te worden
en toonde zich dan ook van zijn/haar (?) beste kant 😎

Groene vleesvliegen zie ik ook regelmatig in onze wilde bloementuin…
Zolang ze niet in onze keuken komen, mogen ze van mij doen wat ze willen 🙂

Een witte margriet droom ervan om zo groot te worden als de buurvrouw 😉

Een Penseelkever (Trichius fasciatus)…
Deze soort zie ik héél zelden in onze tuin !
Daarom was ik dus heel blij dat ik dit mooie beestje kon fotograferen

Bij het fotograferen van insecten, is het meestal gewoon een kwestie van heel traag
te handelen, geen bruuske bewegingen maken, niet in of uitademen in de richting
van het beestje (Veel insecten hebben een hekel aan mensenadem geurtjes…)
Zorgen dat je schaduw niet over hen heen komt… anders zijn ze weg !
Je mag lawaai maken, flitsen… daar zitten ze meestal niet mee in 🙂
Hier was ik ook blij dat het kevertje zijn voorkant mooi liet zien 😎

Ook de achterkant van deze Penseelkever is best wel mooi om te zien.
Door de beharing zijn het ook goede stuifmeel-overdragers.
Heel nuttige beestjes dus !
De symbiose die gedurende tientallen miljoenen jaren is gegroeid
tussen insecten en bloemen/planten … Als je daar echt stil bij staat,
dan besef je pas hoe wonderlijk het begrip ‘leven’ is

Een klein slaapmutsje dat heel elegant haar tere bloemblaadjes
opvouwde in het warme licht van de zomerse avondzon…
De groene stengel , het roze-rode schijfje én de oranje bloemblaadjes
vond ik echt vertederend mooi 😉
Titel: Ballet met oranje tutu

Een Juffertje in het groen en een slaapmutsje…
Titel: Flower conversation

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
Een naarstige hommel doet zich tegoed aan de vele bloemen
in onze wilde achtertuin…

Ik hoop dat je van dit zoveelste deel van “Het kleine wereldje” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom

Alvast een dikke merci voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Vriendelijke groetjes, Dirk

Katjes en mosjes

in mijn vorige logjes heb ik veel macro’s gepubliceerd…
Dit logje gaat gewoon verder met… nog meer macro fotografie 😉
Deze keer niet in de Plantentuin, sneeuwklokjes,
ook geen lente bloemen of zo…

Vandaag gaat het over de lente katjes, stukjes mos op dode bomen.

De camera is de Sony A7R2.
De macro lens is de Laowa 100mm f2,8 2:1 macro.
Er zijn géén filters gebruikt, ook geen statief…
Het licht is natuurlijk zonlicht, de meeste foto’s zijn gemaakt
in de schaduwen van het moerasbosje in Sint Martens Bodegem.

Op dode bomen kan je prachtige mosjes vinden…
De één zijn dood, is de andere zijn brood,
in de natuur is dat een eeuwige constante !
Niets, maar dan ook niets gaat verloren !

Kleine katjes, die nog steeds groeien op afgesnoeide takken !
Wilgen zijn enorm taaie bomen !
Steek een wilgentak in de grond en een paar jaar later
heb je al een flinke boom 😎
Straffe toeren hé ? 😎

Elk jaar weer opnieuw is het een feest als de katjes er zijn 🙂
Om een zachte achtergrond te verkrijgen is het meestal
wat zoeken en rondkijken…
Je moet er gewoon voor zorgen dat er géén of bijna geen
andere takken in de nabijheid van je onderwerp groeien.
een afstand van 1/2 meter is meer dan voldoende als je kortbij
je onderwerp kan komen. De andere takjes in de nabijheid
van deze 4 katjes verdwijnen dan in een zalig waas van onscherpte !

Soms zie ik ‘natuur’ fotografen takjes wegknippen,
om een “betere” foto te maken…
Die dingen zal ik nooit doen !
Soms duw ik eens een in mijn zicht hangend takje uit de weg,
dan hang ik het takje ergens vast met behulp van een wasspeld ofzo,
maar nooit zal ik de natuur beschadigen, om een ‘mooiere?’ foto te maken !

Vier op een rij !

De prille lentezon van eind maart straalt een warme gloed
over de takken en de katjes in het moeras bosje.
Op deze manier fotograferen is zalig ! 😎

Ieder jaar weer opnieuw heb ik meer en meer respect voor de natuur,
als ik de kleine katjes kan bewonderen door een macro lens… 😎

De kleurenrijkdom van die petieterig kleine katjes is ongelooflijk hé ?

Dezelfde foto als hierboven,
maar hier heb ik een Orton action zijn werk laten doen…
Alles is verzacht, de kleuren zijn rijker, voller en iets meer gesatureerd.
Bij ervaring weet ik dat 50% van mijn teergeliefde bezoekers
de Orton bewerking niet graag ziet…
Maar de andere 50% van mijn teergeliefde bezoekers vinden het mooi 😎

Soms moet je in de schaduwen een streepje zonlicht laten spreken…
Eén klein straaltje mooi licht, kan een fotograaf héél gelukkig maken 😉

Om dit logje voor vandaag te beëindigen…
Bijna uitgebloeide katjes vind ik eigenlijk de mooiste katjes !
Het wondere kleine wereldje… 😉

Et voila, we zijn weer aan het eind van een lente macro logje gekomen

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn lente katjes macro fotografie !

Opmerkingen, commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

Salukes, en graag tot ziens in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Groetjes, Dirk

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 7)

Mijn blog verloopt niet echt volgens een vast patroon,
maar dat heb je heel zeker al opgemerkt 😎
Ik voel me goed bij een beetje georganiseerde chaos
én het scherpt de nieuwsgierigheid van mijn bezoekers wat aan 😉

De camera is nog steeds de Sony A7 R2 met de Laowa 100mm macro
De Exif data kan ik niet tonen, omdat de lens volledig manueel is
én bijgevolg géén technische informatie wegschrijft bij de foto.

Een klein klompje ijs is gesmolten in het ochtendzonnetje…
Een half uurtje later zal het water terug ijs worden !

Een klein dotje bevroren mosjes op een oude betonplaat…
In mijn ogen zijn het juweeltjes van moeder natuur én koning winter 😎

Een argeloos slakje dacht onderdak te krijgen in ons insecten hotel…
Het werd de allerlaatste nacht voor het beestje !
(Dat is er weer ééntje minder om onze viooltjes op te vreten ! 😉 )

Van dit klein stukje opgerolde bekaert geplastificieerde kottekes
draad heb ik veel plezier gehad !
Heel veel druppeltjes waar de zon in straalt zie je nu als bokeh cirkels !
De heel beperkte scherptediepte van een macrolens…
Daar kan je mee schilderen vind ik

Een macro fotograaf heeft niet veel nodig om inspiratie te vinden 😎
Wat oude kottekesdraad, wat winters zonlicht en water druppeltjes…
méér moet het echt niet zijn 😉

De overgang van water naar ijs… Dat noemen ze ‘Bevriezen’…
Het is echt wel boeiend om de overgang van water naar ijs te fotograferen !
Het “groeiende” ijs, schrijft als het ware kronkelende lijntjes in die overgang …
De kleuren van de regenboog zie ik ook terug in de bokeh cirkels !
Macro fotografie is steeds weer de wereld opnieuw ontdekken ! 😎

Omdat ik ook ‘gek’ ben op de subtiele zachtheid van het “Orton” effect ,

heb ik hieronder een Orton bewerking op de vorige foto gemaakt…

Fotografie valt of staat met licht…
Iedere fotograaf is dan ook heel blij met mooi licht 😎
Bij deze foto van een simpel blad was ik dan ook heel blij
met het superzachte winterlicht 🙂

Terug aan de schapenweide…
Het groene gras én het warme licht van de lage winterzon,
zorgen voor een perfecte achtergrond voor de beroeste pinnekesdraad…

Een zwart/wit bewerking van dit mooie licht kon ik me echt niet laten !

Als afsluiter voor vandaag…
Twee stalen draadjes, bijeengehouden door wat groene draad,
wat warm én diffuus zonlicht
en wat ochtenddauw water…
Hoe mooi kan eenvoud wezen hé ?

Et voila, we zijn weer aan het eind van een Ochtendvorst macro logje gekomen.
(Deel 7 reeds !)

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 6)

Van het ruige IJsland keren we terug naar de zalige winterweek in januari dit jaar.
Nog steeds ‘gewapend’ met de Sony A7R2 én de zalige Laowa 100mm
macro lens beleefde ik winterse-macro-hoogdag-momentjes 😉
Collega fotograaf bezoekers zullen dat gevoel wel herkennen,
dat als de muzen je de nodige inspiratie brengen,
je steeds méér zin krijgt in de fotografie 😎

PS: De ‘klassieke Editor’ in WordPress krijg ik niet meer aan de praat…
Dit logje is dan ook verplicht gemaakt in de nieuwe WordPress Blok Editor.
De voordelen van deze door mijn strot geduwde “vernieuwing” zie ik niet echt,
maar ik moet me er wel bij neer leggen denk ik…
Als de layout anders is dan je gewoon bent,
of er dingen niet meer werken zoals voordien…
Don’t shoot your pianist hé ? 😉
Ik kan wel een plugin installeren om de ‘oude editor’ terug te krijgen,
maar daarvoor moet ik een BETALEND abonnement nemen,
en dat ga ik NOOIT doen !

Hoe ruw beroeste prikkeldraad, bedekt met minuscule ijskristallen zo mooi kan wezen hé ?

Wit berijpt weidegras…

Als je een close-up filter gebruikt (op heel wat lenzen kan dat),
kan je héél dichtbij je onderwerp komen.
De scherptediepte wordt dan wel heel miniem, maar door deze zalige eigenschap
kan je als fotograaf als het ware ‘schilderen’ met je lens 😎
Het hart van een viooltje…

Een klein stukje opgerold bekaert “kottekesdraad” in onze tuin bedekt met
druppeltjes gesmolten condenswater die ondertussen weer bevroren zijn…
Met de bijna perfect ronde cirkels in het bokeh ben ik héél tevreden 😉

Een klein stukje cactus op onze composthoop…
Door de warmte, opgewekt diep binnen in die composthoop,
zijn de condenswaterdruppeltjes nooit helemaal bevroren,
wat een heel mooi optisch effect geeft vind ik.
Zeg nu zelf… Als je zelfs op een composthoop schoonheid kan vinden,
dan vind je overal schoonheid hé ? 😉

Stukjes rijp en/of ijskristalletjes op een winterhard plantje met rode blaadjes…
Op deze manier fotograferen voelt als op ontdekking gaan in een sprookjeswereld

Een piepkleine bloem,
bedekt met half gesmolten ijskristallen…
Piepkleine juweeltjes van moeder natuur zijn het 😎

Als de zon rond 10u doorbreekt,
laat haar warmte de allerkleinste ijskristallen smelten.
(om die wat later weer te laten bevriezen…)
De met ijskrstallen getooide bloemetjes (zoals in de foto hierboven),
krijgen een heel ander uitzicht daardoor

In het kruidenhoekje van onze wilde bloementuin,
is zoveel moois te zien dat ik niet goed weet waar eerst te kijken 😉

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
We zijn weer terug bij het kleine stukje cactus op onze composthoop !
Talloze perfect ronde druppeltjes zijn als het ware perfecte modellen voor mij

Et voila, we zijn weer aan het eind van een Ochtendvorst macro logje gekomen.
(Deel 6 reeds !) 😎

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk