Omdat het nu stilletjes aan lente gaat worden,
ga ik qua blog thema nog eens de ongewone toer op 😋
In dit logje ga ik gewoon verder waar ik 6 logjes geleden
mee geëindigd was.
De locatie is in en rond mijn tuin, de schapenweide én een
wandelpad dat tussen de velden slingert.
De lens is nog steeds de Laowa 65mm f2,8 2:1 macro lens.
De camera is ook nog steeds de Fuji XH1
Een verdord en met ijskristallen bedekt Juffertje In Het Groen…
Hoe zelfs een dood plantje nog mooi kan wezen hé ?
Een stukje Bekaert kottekesdraad…
Die ochtend (22/12/2021) was er wat mist en bijgevolg veel dauw.
De temperatuur van -1 tot -3 graden toverde mooie ijskristallen van de dauw 🧐
Een oude, verweerde, met mos en ijskristallen overgroeide betonnen weidepaal
transformeerde van een lelijk grijs ding naar iets heel mooi vind ik.
Zelfs pinnekesdraad (Schrikdraad) kan mooi worden in de winter,
als héél kleine ijskristallen groeien op de ijzerdraad.
Een piepklein druppeltje bevroren dauw water…
Een uurtje later ofzo (toen de zon wakker werd) viel het terug als water in het gras…
Van die Laowa manuele macro lensjes ben ik heel tevreden !
Het bokeh in deze donkere foto vind ik wooow 😘
Je kan mijn verbazing wel raden,
toen ik dit kleine groepje Lieve Heers Beestjes 🐞 ontdekte in een stuk prikkeldraad !
De kevertjes waren spring levend, want ze kropen voortdurend over en onder mekaar door
Zo te zien hadden deze kleine rakkers geen last van de negatieve temperatuur ! 🙃
Dit in spinrag gevangen “Helicoptertje” deed me denken
aan de film ‘They shall not grow old’…
Als ik hierover een film zou maken noem ik hem ‘Hij zal nooit wortels krijgen‘
Er zijn zo van die takken die je niet echt graag op je weg tegenkomt,
want ze kunnen venijnig prikken !
Deze foto is technisch gezien redelijk goed denk ik,
maar naar mijn gevoel zit er niet genoeg ‘leven’ in.
De opkomende zon zat hier achter mij,
wat deze foto een min of meer kil gevoel geeft.
Wat zou het geven als ik aan de andere kant van de tak ga staan ?? 🧐🤔
In het tegenlicht dus…
Zo zag de andere kant er uit !
In het flauwe winter ochtendzonnetje werd de doorn tak veel warmer en mooier belicht,
dit resultaat vind ik stukken beter als de vorige foto.
Wat ik hier mee wil zeggen… is dat je niet te vlug mag tevreden zijn
over je fotoresultaat.
Als mijn buikgevoel me zegt dat het beter kan… dan ga ik op zoek naar beter 🙂
Et voila, we zijn aan het eind van een derde ijskristallen logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn kijk op winter macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare wereldje van ijskristallen ,
een wereldje dat je overal ter wereld kan vinden ,
maar het moet daar dan wel vriezen natuurlijk 😉
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !
Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie ! 
Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…
We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé
Met vriendelijke groetjes,
Dirk
.
!
Fotografie als een rode draad door mijn leven 