Toen Er Nog Winters Waren… (Deel 2)

De laatste logjes die ik publiceerde gingen over ijs…
In dit logje ga ik daarmee nog wat verder 😇
Kwestie van onvoorspelbaar te blijven in mijn blog onderwerpen 😋

In dit logje probeer ik ook mijn draad naar Haiku poëzie weer op te nemen…
Al die perikelen met Rusland en Oekraïne brengen wat onrust in mijn hoofd 🙄
Japanse Haiku poëzie schrijven brengt rust…
Hier en daar zal je weer Haiku probeerseltjes vinden in mijn logjes 😉

In dit logje ga ik gewoon verder waar ik in het vorige deel 1 eindigde …
De camera is nog steeds mijn oude Canon 6D,
de lens is ook nog steeds de Canon 100mm f2,8 macro.

Het ijs in de velden bevat ontelbare piepkleine druppeltjes lucht…
die gevangen zijn in het ijs toen dat werd gevormd.
(of is het opstijgend methaangas, ontstaan uit de rottende restanten van mais ?)
Ik voelde me een ruimte reiziger, vliegend tussen myriaden sterren !🚀

IJS

Een bevroren wolk
gevangen in winter ijs
tot de lente komt

Hart

Een gebroken hart
letterlijk in twee gedeeld
blijft eenzaam achter

In dit ijzig plaatje zag ik Jommeke opduiken !
Ik weet niet of Jommeke bekend is in Nederland…
Maar Jommeke is in Vlaanderen een heel bekende stripfiguur,
ontworpen, getekend en geschreven door de sympathieke cartoonist Jef Nys.
In de stripkast uit mijn jeugd zitten nog ongeveer 50 Jommeke strips 🤠,
die ik nog steeds met plezier herlees 👍

Dit meermaals gebroken en terug opnieuw bevroren stuk ijs,
trok me op de een of andere manier aan…
Het interessant idee om hiervan een ‘Speelse Spiegeling’ te maken
was geboren 🙂
Onder het ijs zie ik een gelijkende versie van Predator opduiken!
Het ijs dat Predator omringd is als een ruimteschip dat zijn lichaam
terug brengt naar zijn thuisplaneet.

Velden

Met wat fantasie
zie je een ruimte wezen
in onze velden

Naar analogie met Van Gogh’s “Aardappel Eters“,
presenteer ik hier mijn ‘Mais Stengel Eters’ 😉

Het ijs lijkt soms op een microscopische weergave van het leven…
Voor ons onbekende levensvormen drijven rond in een waterdruppel…
Met een beetje fantasie kan je veel dingen ontdekken in een plakje ijs,
gezien door een macro lens 😎

De figuurtjes in dit stukje ijs deden me denken aan spooky figuurtjes
uit de grappige film Ghostbusters (1984)

Battle field on ice…

Et voila, we zijn aan het eind van een tweede
‘Toen Er Nog Winters Waren…’ macro logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn kijk op winterse macro fotografie,
mijn ontdekking “reis” doorheen de wonderbare wereld van ijs.
Maar het moet wel een paar dagen na elkaar vriezen
om dat mooi ijs in de velden nog eens te zien natuurlijk…

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Met vriendelijke groetjes,
Dirk

Afrikaanse Tovenaar Boom

Tussen mijn vele ijskristal en andere vormen van ijs logjes
is het weer hoogtijd dat ik met mijn log-thema weer een totaal
andere & onverwachte richting insla
Hoe kom ik op dat idee van een Afrikaanse Tovenaar Boom ?
Wel… ik zal het je graag uitleggen 😊
Wees gezeten… Koffie, biertje , thee of liever iets fris ?
Zit je goed ? 🤗
Dan zal ik je vertellen hoe ik op dit ongewone 📷idee kwam… 🙃

Enkele dagen geleden zag ik op de blog van Harrie Nijland
een uitzonderlijk mooie foto verschijnen,
de foto is getiteld “The Dead Horse” !
Harrie is heel zeker een verdienstelijk fotograaf,
iemand die ik nu toch al een hele tijd “volg”,
zijn foto’s vind ik meestal goed tot zeer goed.
Maar zijn “The Dead Horse” serie vind ik uitzonderlijk goed !

Bij het doorbladeren van de foto’s op Harrie’s foto blog,
dacht ik er aan dat ik een paar maand geleden ook
foto’s in die richting had gemaakt in het moeras hij bij ons…
Oeroude wilgen, die in hun ruigheid en gebarsten schors,
iets onaards en barbaars uitstraalden….
Bij één bepaalde boom ontdekte ik zelfs een Afrikaans masker ! 🤠
Twee houten ogen in een gescheurd masker bast …

Alle foto’s zijn gemaakt met de Sony A7r2, de lens is de mechanische
Laowa 100mmm f2,8 macro, waarbij ik plakband over de lenskap
opening had geplakt, om de randen van de foto te verzachten.
Alleen een klein stukje in het center van de foto is scherp,
de rest is wat waziger door de plastic tape.

Deze eerste foto heeft eigenlijk niks te maken met het thema van dit logje,
maar ik vind deze foto gewoon leuk om te publiceren 😋

Hier is het dan… !
Hét Afrikaans masker !
Gebarsten hout, verweerd en uitgedroogd…
Twee ogen waar ooit een tak uitgroeide….
Het was gewoon een oude, zieke boom,
maar de vorm van het Afrikaans Tovenaar Masker dat ik erin herkende,
vond ik fascinerend ! Hier kon ik meer mee doen ! 😍

Het was in de vooravond,
Doorheen het moeras bosje scheen een lichtstraaltje van de dalende zon
over de Afrikaanse Masker Boom…
Of was dit een lichtstraaltje uit mijn klein Lume Cube LC-V2 Ledlampje ??
Rarara 😋😇

(ongeveer) dezelfde foto als hierboven,
maar hier heb ik een (1 single) HDR bewerking toegepast op de foto,
de kleuren krijgen daardoor een boost en zijn veel levendiger vind ik.

Een zwart/wit omzetting van de HDR bewerking…
De ogen van het “masker” krijgen nu iets van dreiging…
vind je ook niet ?

Van de HDR bewerking in de vorige kleur foto,
heb ik tenslotte nog een Orton filter bewerking op losgelaten.
De kleuren zijn nog meer gesatureerd,
heel het Tovenaar masker krijgt iets vrolijk Afrikaans kleurtje 🧐

In de 3 volgende foto’s ga ik nog een stapje verder …
Hier maak ik vooral gebruik van de NIK tools kit voor Photohop.
Deze fantastische toolkit heb ik enkele jaren geleden gratis kunnen downloaden
bij Google én ze werkt nog steeds naar behoren 🙂
Hier heb ik op de originele foto (zie boven in dit logje) een Midnight
filter uit de NIK tools gebruikt. Als je de parameters op de juiste manier
gebruikt en het filter resultaat op 20 of 25% laat doorwegen,
dan krijg je zoiets als dit…
Hetzelfde beeld, maar met een ‘dark’ sfeertje…

Op de vorige foto heb ik weer de NIK tool filter HDR toegepast…
Om het ‘dark’ sfeertje wat te benadrukken.

Om het geheel nog veel meer ‘dark’ te maken,
heb ik op de 2 vorige bewerkingen de Orton action losgelaten…
De licht-laag in deze Orton filter heb ik echter met 50% geminderd,
zodat de contrasten veel minder sterk worden.
Ik was op zoek naar een lekker dreigend sfeertje…
én heb dat in deze foto bewerking gevonden denk ik 🙂

Et voila, we zijn aan het eind van dit “Afrikaanse Tovenaar Boom” logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn “andere” kijk op macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare wereldje der fantasie
waar ik op zoek ga naar ongewone dingen in ons alledaagse wereldje.
Leuke, ongewone dingen die je aan iets anders doen denken…

PS: Toen ik verleden week nog eens terug ging naar de locatie van de
Afrikaanse Tovenaar Boom, zag ik dat heel dat stukje oud bos
was afgezaagd en vermalen tot houtsnippers…
Het kan verkeren zei Bredero…
Dan ga ik gewoon verder op zoek hé ? 😉

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 😉

Met vriendelijke groetjes,
Dirk

IJskristallen in mijn tuin (Part 2)

De laatste drie logjes die ik publiceerde hadden allemaal “ijs” als onderwerp…
In dit ijzige logje ga ik daar gewoon mee verder ! 😁
Qua onvoorspelbaarheid zit dat wel goed denk ik 🤔🙃

Welkom in mijn wondere 📷 IJS wereld !

Dit logje gaat min of meer verder op het eerste deel
van de serie “ijskristallen in mijn tuin”.
De lens is nog steeds de Laowa 65mm f2,8 2:1 macro lens.
De camera is ook nog steeds de Fuji XH1

Een piepklein blaadje uit een haag struikje…
begroeid met piepkleine ijskristalletjes.
Ik kreeg goesting (voor de NL bezoekers: ‘Ik kreeg zin…’) om nog dichter
te komen, om nog meer ijs kristal details zichtbaar te maken !
Hier is de lens ongeveer op 1,3:1 gezet…
De afstand tussen lens en blad is ongeveer 1cm…

Om nog dichter te komen…
De afstand tussen onderwerp en lens is nog steeds (ongeveer) één cm,
maar de lens is nu op haar maximum macro bereik gezet,
namelijk 65mm op 100% 2:1 bereik.
Hoe extremer de macro verhouding, hoe kleiner de scherptediepte wordt…
Om dit op te vangen zou ik met Focus Stacking kunnen werken,
maar die ochtend had ik het technisch gerief daarvoor niet klaar liggen…
Daarom ga ik terug naar de ‘klassieke’ én beproefde fotografie technieken…

Maar zelfs op 2:1 verhouding kan je nog dichterbij komen hoor !
Je kan de Canon MP-E 65mm macro lens gebruiken, die gaat tot 5:1 !!
Maar met die lens moet ik een statief gebruiken, daar had ik nu eventjes geen zin in 😎
Wat heb ik dan gedaan om nog wat dichterbij te komen ??
Gewoon een NISI achromaat voorzetlens op de Laowa lens schroeven,
Dan zit ik op ongeveer 2,5:1 macro verhouding 😋
De scherptediepte wordt dan nog wat kleiner natuurlijk…
Macro fotografie is steeds de voordelen tegenover de nadelen afwegen…
Maar met de ijskristallen op dit herfstblad kon het nog nét met de scherptediepte !

Een oude, defecte halogeenlamp, die ik was vergeten weg te halen…
Maar Koning Winter heeft van de behuizing én de bedrading van die lamp ,
een leuk kunstwerkje gemaakt 😎

Dezelfde behuizing van die zelfde afgedankte halogeenlamp,
een andere kijkhoek maakt er iets totaal anders van …
Met een macro lens kan je van de meeste voorwerpen,
iets maken dat niemand nog herkent 🤗

In de volgende foto heb ik de lens terug op 2:1 gezet,
de NISI achromaat voorzetlens is ook terug op de lens geschroefd…
Vanaf nu probeer ik écht extreem dichtbij te komen 🧐 !

Als je sterk gaat inzoomen op een halve cm ijskristallen…
Dan ontdek je heel complexe ijs constructies die je niet voor mogelijk houdt !
De afstand tussen de ijskristallen en de lens is ongeveer 1/2 cm.
De camera rust hier op ons betonnen tuin muurtje,
om zeker geen beweging onscherpte te verkrijgen !
Toch wou ik nog dichterbij komen… 😉
Om nog meer details te zien 😋

Het is me gelukt (vraag me niet hoe ik het deed 🙃!)
om nog een mm dichterbij te komen (zonder statief !)
ik schat dat ik hier op een macro verhouding van 2,7 of 2,8 op 1 zit.
Als je héél diep in het kleine wereldje duikt, dan ontmoet je pure magie vind ik 🤗

Om de een of andere reden is het toch nog me gelukt om nog wat meer dichterbij te komen…
(maar vraag me niet hoe ik erin slaagde om dat te doen)
Ik schat dat ik hier 2 of 3mm van mijn onderwerp zat (zonder statief !)
De macro verhouding was nu ongeveer 3:1 denk ik… Extreem dichtbij ! 🧐
De ijskristallen op dit héél kleine macro level zijn ongelooflijk complex van structuur !
Dit ijzige wereldje lijkt op een doorgedreven futuristische architectuur !
Fyi, de foto die je hier ziet, is in het echt 2mm breed…

Om terug naar onze ‘gewone’ 1:1 macro wereld te gaan…
een paar bevroren en berijpte takjes van ons haag struikje,
naast het trapje van het terras naar de tuin,
De rode achtergrond is het dak van de school ‘Klavertje vier”,
(onze buurman van rechts…)
Dit winters stilleven vind ik wel mooi 😉

Et voila, we zijn aan het eind van een tweede ijskristallen logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn kijk op winter macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare wereldje van ijskristallen ,
een wereldje dat je overal ter wereld kan vinden ,
maar het moet daar dan wel vriezen natuurlijk 😉

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Met vriendelijke groetjes,
Dirk

Allemaal Beestjes

Van de libellen in Frankrijk en de witte vrieswereld in de schapenweide
is het weer hoog tijd om iets totaal anders te doen !
“And now for something completely different“, zoals die grapjassen
van Monty Python ons voorschotelen (Voor de volledige film, klik hier)

Dit is mijn allerlaatste logje…😱❓🥶
….. ❓❓ 🆘❌
….. ❗❗ 💥

Ik bedoel het allerlaatste logje voor dit jaar natuurlijk 😂
(of dacht je nu echt dat ik ermee ging stoppen ?? 😉)

Ik wil 2021 niet afsluiten met een ‘Best off’ of een of andere top 10 dinges…
niet dat ik daar iets tegen heb, integendeel zelfs !
Sommige bloggers zoals Rudi (PicPholio Nature Photography) bijvoorbeeld,
hebben van hun “Best off 2021” logje echt wel een meesterwerkje gemaakt ! 👍

Omdat ik altijd een min of meer onverwacht thema wil brengen,
heb ik besloten om in dit laatste logje van 2021, alle dieren,
die samen met ons allen de planeet Aarde bewonen,
eens ferm in de bloemekes te zetten 💚 !
Waarom ?? Wel… Omdat dieren wel een beetje veel meer aandacht
én respect van ons, mensen, verdienen , die ze nu krijgen van ons !

Alle foto’s zijn gemaakt in de diergaarde van Blijdorp, Rotterdam, Nl.
De camera was de Fuji XH1 + de 80mm macro f2,8 , de 100/400mm, de
de 24/70 f2,8 en de 70/200 f2,8 tele lenzen.

Ergens heb ik medelijden met deze dieren,
omdat ze in gevangenschap leven…
Maar van de andere kant, de ijsbeer zijn natuurlijke leefwereld is stilletjes aan
druk bezig met te verdwijnen… De toekomst van deze dieren in hun natuurlijke
leefwereld hangt aan een zijden draadje….😥
Misschien is deze indrukwekkende beer
nu beter af hier bij ons ?
Zelfs een ijsbeer lust een blozend appeltje 😋

Er zijn grote beestjes
én er zijn kleine beestjes 🤗
Deze prachtige monarch vlinder heb ik gefotografeerd
in de tropische vlindertuin van Blijdorp.

Er zijn grote en kleine beestjes,
én er zijn ook beestjes met een superlange nek !
Zoals deze giraffe bijvoorbeeld 🦒

Er zijn zelfs beestjes die kunnen vliegen ! 🐦
De kleurrijke vogels… de heel verre nazaten van de dinosauriërs ,
die ooit onze aarde bevolkten ! 🦖
De heerlijk rijke Griekse mythologie heeft ons ooit een heel mooi verhaal geschonken
over onze mensendroom om zelf te kunnen vliegen… 🚀
Het verhaal van Ikarus en Daedalus !

Soms hoef je een dier niet volledig te fotograferen
om de diersoort aan bepaalde details te herkennen
De Okapi !
Wist je dat de okapi de nauwste nog levende verwant van de giraffe is ?

Tropische vogels zijn er in overvloed te vinden in Blijdorp.
De verschillende kleuren zijn prachtig om te zien, vind je niet ?
De vorm van hun bek is evolutionair aangepast aan hun eetgedrag
én het voedsel dat ze vinden in hun natuurlijke habitat.
Het moet echt wel een flinke klus zijn voor het personeel van Blijdorp,
om al het verschillend voedsel (bessen, granen, insecten, enz ,enz) bijeen te zoeken.

Deze vogel vond ik qua kleuren echt wel de mooiste die ik in die enorme
vogelkas gevonden heb. In het zonlicht leek het wel dat zijn gevederte een
metallic glans kreeg. Een prachtig beestje hé ? 🤗

Het stokstaartje (Suricata suricatta) is een klein roofdier dat tot de mangoesten behoort. Hij wordt ook wel “aardmannetje” genoemd.
De naam “stokstaartje” danken ze vooral aan hun kenmerkende houding die ze urenlang
kunnen aanhouden) als ze op wacht staan.
De sepia kleuren van het diertje én van zijn nagebootste leefomgeving vond ik fantastisch goed !
Petje af voor de Blijdorp ontwerpers van de leefomgeving van deze dieren !👍

Er zijn kleine vogels…
én er zijn ook grote vogels 😉
zoals deze Kroeskop pelikanen bijvoorbeeld.
Omdat de zon loodrecht boven ons volle bak stond gas te geven,
én deze vogels bijna wit zijn van kleur,
heb ik de EV (licht meting) van de camera op min 2,5 stops gezet.
Als ik dat niet had gedaan was deze foto gegarandeerd overbelicht
geweest én voor de digitale vuilbak dus…
f13 , iso800, -2,5EV , 1/2200s,

Er zijn kleine katjes 😺
én er zijn héél grote katten ! 🦁
Deze grote leeuw lag me dromerig aan te kijken…
Het was tijd voor het middagdutje denk ik 🛌💤

Een nieuwsgierig Prairiehondje hield ons nauwlettend in het oog…
Het zijn geen hondjes, maar eerder nauw verwant aan de eekhoorn.
Omdat ze een keffend, bijna blaffend geluid maken,
dachten mensen vroeger dat het hondjes waren.
Hier vind je video’s uit Blijdorp van deze leuke diertjes….
In de buurt van het open ! verblijf van deze prairiehondjes staan overal
waarschuwingsborden dat je de snoezige diertjes niet mag proberen aaien…
Ze hebben vlijmscherpe tanden en na een beet van zo’n beestje moet je
zo snel mogelijk achter een tetanus prikje gaan…
Een lange tele lens (100/400mm) komt hier dus heel goed van pas.

Wasbeertjes zijn ook schattige beestjes… 🦝
maar je moet zeker niet te kort bij ze komen….
want ze kunnen ook venijnig bijten ! (net zoals de prairiehondjes ! )
Dit wasbeertje heeft zin in een visje … 🐟

Dit plaatje van twee duiven,
(het leek wel een verliefd stelletje !)
viel me ineens op !
Gelukkig had ik op dat moment de 100/400mm telelens op de camera staan
anders kon ik dit leuke duiven love-story plaatje niet maken 😎

Nu we toch over love-story bezig zijn…
Om het blogjaar 2021 hier af te sluiten…
Geven we er nog een ferme lap op! 😁
Twee zeeleeuwen samen in love 💚
Astemblieft 😎

Ik hoop dat je van mijn allerlaatste logje voor dit jaar, 2021,
“Allemaal Beestjes” hebt genoten.
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 🤗

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend 📷 logje…

Over hoe of wat de inhoud van mijn eerstvolgend logje in 2022 zal gaan….
Nu ja, dat zien we die volgende keer dan wel weer hé 😎

Voor ik het vergeet … aan al mijn teergeliefde bezoekers wens ik alvast
het allerbeste voor 2022 ! Dat je al je dromen mag waarmaken !
Maar vooral wens ik je een goede gezondheid toe, dat je zeker mag
gespaard blijven van dat ellendig corona beestje.
Dat de pandemie nog niet gedaan is, dat weet iedereen, maar hopelijk
zien we ergens in 2022 een lichtpuntje in die donkere tunnel opduiken hé ? ✨🧐

Vriendelijke groetjes, blijf vooral gezond,
en een prettig eindejaar 👍🥂

Dirk

Lente Macro op Fuji middenformaat (Part 4)

Van het blauwe gletsjer ijs in IJsland,
neem ik je graag terug mee naar het kleine wereldje,
het macro wereldje waar ik meer en meer begin in te werken.
Gezien door een macrolens ga je de wereld om je heen,
helemaal anders bekijken. Je kan wondere dingen ontdekken
die je anders nooit zou zien of zou weten dat ze bestaan 😎
Kortom, het macrowereldje verkennen is voortdurend op ontdekking gaan !

De camera en lens zijn nog steeds dezelfde als in de 3 vorige logjes in deze serie,
namelijk de Fuji GFX 50s en de Fuji 120mm GFX macro lens + een
45mm tussenring om in het 1:1 macro gebied te komen.
Zonder die tussenring zou het een ‘gewone’ primelens 120mm f4 op 1:2 zijn

Dit logje start ik met een slijmerig beestje,
dat ik liever niet wil zien in mijn bloemen en kruidentuintje…
Die kleine vetzakjes vreten al onze jonge plantjes en bloemen op !
Daarom heb ik ze dan ook de oorlog verklaard !
Als verdediging en front linie heb ik potjes, gevuld met cara pils (uit den Aldi 😉 )
begraven in ons bloementuintje.
Slakken zijn verzot op bier naar het schijnt ! De sloebers hé ! 😉
Ze slijmen zich een weg naar het bier en… ze verzuipen !
Dat zal ze leren, ném ! 😎
De raven, eksters, kraaien, enz weten ze daar ook wel te vinden heb ik al opgemerkt.
Voor die vogels is het dan ook een lekker extraatje 🙂

Bij deze foto’s heb ik een glazen plaatje op ons tuinmuurtje gelegd,
de motregen maakt het perfect nat glanzend, omdat de hemel grijs bewolkt was
had ik perfect licht voor slakjes fotografie 😉

Hier had ik een klein baby slakje gevonden en op de glasplaat gezet…

Een wat dikker exemplaar moest er ook aan geloven…
Als ze mijn bloemekes opvreten, moeten ze er wat voor werken ook !
Model spelen zal je ! Geen genade meer 😉
Mijn camera is niet gemaakt voor snelle actie fotografie,
dus moet ik hier zeker niet vrezen voor beweging onscherpte 😉

Slak

Bijna tergend traag
schuift een slak, slijmend haar weg
naar onze bloemen

Een slak in zwart/wit… moet kunnen vind ik.
Dit exemplaar heeft dan wat weg van het monster uit de Alien films 😉

Zelfs in de slakken wereld zijn er sociale wantoestanden !
Sommige worden rijk geboren en hebben een huis
andere zijn dan weer veroordeeld om eeuwig dakloos te blijven…
Het doet me ergens denken aan het kaste systeem in Indië

Na een malse regenbui zijn er mooiere dingen te zien dan slakken ! 🙂
Een klein, amper ontloken, wit margrietje, genietend van de regen bijvoorbeeld

Een juffertje in het groen, lijkt een buiging te maken…
Misschien werd het regenwater haar even te veel ?

Regenbui

ze maakt een buiging
dat juffertje in het groen
na de regenbui

Op het einde van een malse lente regenbui is de natuur wondermooi vind ik.
Dat zijn altijd uitgelezen momentjes om naar buiten te gaan fotograferen.
Je moet zeker niet wachten tot het helemaal droog is, want dan is de lucht als snel
helder blauw en is het licht veel te hard en zelfs lelijk.
Als het nog wat na-regent en de zon nog even verstopt zit achter grijze sluierwolken,
dan krijg je van dat heel mooi zacht en diffuus licht.
De regenwolken dienen dan eigenlijk als een natuurlijke, enorme licht diffuser.
Perfect licht dus voor witte bloemekes 😎

Een Grauwe Vleesvlieg komt drinken… of is ze aan het eten ?

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Een oud stukje Bekaert kottekesdraad
(dat ik gebruik om een afvoer buis proper te houden van vuil, bladeren, enz),
is ook heel geschikt om voor waterdruppeltjes verzamelaar te spelen 😎
Het onscherpte spel van de bokeh-bolletjes op de voor én achtergrond
vind ik altijd boeiend om mee te ‘spelen.

Et voila, we zijn weer aan het eind van een lente logje gekomen.
‘k hoop dat je ervan genoten hebt 😎

Misschien vind je mijn probeersel haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te schrijven leuk ?

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom ::

Alvast bedankt voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Katjes en mosjes

in mijn vorige logjes heb ik veel macro’s gepubliceerd…
Dit logje gaat gewoon verder met… nog meer macro fotografie 😉
Deze keer niet in de Plantentuin, sneeuwklokjes,
ook geen lente bloemen of zo…

Vandaag gaat het over de lente katjes, stukjes mos op dode bomen.

De camera is de Sony A7R2.
De macro lens is de Laowa 100mm f2,8 2:1 macro.
Er zijn géén filters gebruikt, ook geen statief…
Het licht is natuurlijk zonlicht, de meeste foto’s zijn gemaakt
in de schaduwen van het moerasbosje in Sint Martens Bodegem.

Op dode bomen kan je prachtige mosjes vinden…
De één zijn dood, is de andere zijn brood,
in de natuur is dat een eeuwige constante !
Niets, maar dan ook niets gaat verloren !

Kleine katjes, die nog steeds groeien op afgesnoeide takken !
Wilgen zijn enorm taaie bomen !
Steek een wilgentak in de grond en een paar jaar later
heb je al een flinke boom 😎
Straffe toeren hé ? 😎

Elk jaar weer opnieuw is het een feest als de katjes er zijn 🙂
Om een zachte achtergrond te verkrijgen is het meestal
wat zoeken en rondkijken…
Je moet er gewoon voor zorgen dat er géén of bijna geen
andere takken in de nabijheid van je onderwerp groeien.
een afstand van 1/2 meter is meer dan voldoende als je kortbij
je onderwerp kan komen. De andere takjes in de nabijheid
van deze 4 katjes verdwijnen dan in een zalig waas van onscherpte !

Soms zie ik ‘natuur’ fotografen takjes wegknippen,
om een “betere” foto te maken…
Die dingen zal ik nooit doen !
Soms duw ik eens een in mijn zicht hangend takje uit de weg,
dan hang ik het takje ergens vast met behulp van een wasspeld ofzo,
maar nooit zal ik de natuur beschadigen, om een ‘mooiere?’ foto te maken !

Vier op een rij !

De prille lentezon van eind maart straalt een warme gloed
over de takken en de katjes in het moeras bosje.
Op deze manier fotograferen is zalig ! 😎

Ieder jaar weer opnieuw heb ik meer en meer respect voor de natuur,
als ik de kleine katjes kan bewonderen door een macro lens… 😎

De kleurenrijkdom van die petieterig kleine katjes is ongelooflijk hé ?

Dezelfde foto als hierboven,
maar hier heb ik een Orton action zijn werk laten doen…
Alles is verzacht, de kleuren zijn rijker, voller en iets meer gesatureerd.
Bij ervaring weet ik dat 50% van mijn teergeliefde bezoekers
de Orton bewerking niet graag ziet…
Maar de andere 50% van mijn teergeliefde bezoekers vinden het mooi 😎

Soms moet je in de schaduwen een streepje zonlicht laten spreken…
Eén klein straaltje mooi licht, kan een fotograaf héél gelukkig maken 😉

Om dit logje voor vandaag te beëindigen…
Bijna uitgebloeide katjes vind ik eigenlijk de mooiste katjes !
Het wondere kleine wereldje… 😉

Et voila, we zijn weer aan het eind van een lente macro logje gekomen

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn lente katjes macro fotografie !

Opmerkingen, commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

Salukes, en graag tot ziens in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Groetjes, Dirk

Een Prille Lente (Deel 2)

Van de macro fotografie bij het lekkere vriesweertje, begin dit jaar,
gaan we terug naar een ander macro fotografie wereldje…
Naar het macro wereldje van de kleine sneeuwklokjes 😎
(Deel 1 van deze serie kan je hier (her)lezen en zien)
Het lekkere eerste lente zonnetje was dan ook héél welkom 😉
De camera is nog steeds de Sony A7R2
en de lens is zoals meestal de LAOWA 100mm f2,8 1:1-2:1.

Het wit van de kleine sneeuwklokjes is heel puur !
Vind je niet ?
Hoe de natuur er steeds weer in slaagt om zo’n prachtige kleuren
te produceren hé ?
Maar waarom dragen bloemen zoveel kleuren ??
Waarom zou de natuur zoveel moeite doen
om zoveel verschillende kleuren en kleurtinten te laten groeien ?
Onlangs heb ik in een natuur docu over bijen geleerd,
dat ze proefondervindelijk ontdekt hebben, dat bijen
(én zij samen met véle andere suikers zoekende insecten),
niet afkomen op de kleuren of geuren van de bloemen…
Omdat bijen ‘goed’ in het infrarood kunnen “zien”,
weten ze feilloos de weg te vinden naar suikerrijke bloemen en planten.
Als de wetenschappers de kleuren van bepaalde bloemen veranderen,
dan worden ze niet gevonden door de suiker minnende insecten !
In de honderden miljoenen jaren van evolutie is er een perfecte
symbiose opgebouwd tussen suiker-minnende insecten én en de bloemen.
Veel insecten soorten hebben zo een unieke relatie met juist die bepaalde
bloemen/planten opgebouwd. Suikers in ruil voor stuifmeel verspreiding
én de voortplanting der bloemen !
En het heil van de insecten natuurlijk 😎
Dit kan een stukje verklaren,
waarom bloemen zoveel unieke kleuren hebben …
Morgen ga ik nog wat wilde bloementuin zaadjes kopen bij de boerenbond…. 😎

Omdat het wit van de sneeuwklokjes héél erg wit is…
mag je deze kleine juweeltjes nooit in het volle zonlicht fotograferen…
Als je dat wel doet, is het wit van je bloemetje héél zeker overbelicht
én dan is je foto rijp voor de vuilbak…
In een bos vind je genoeg schaduw plekjes waar sneeuwklokjes groeien…
Dat zijn perfecte locaties om je macro’s een boost te geven 😎
Als je geen schaduwplekje vind… ??
Wat dacht je dan van een mini paraplu waar een kleuter mee speelt ??
Daarmee kan je perfect een schaduwplekje maken 😉
Om dat mini parapluutje rechtop te laten staan boven de bloem…
dat laat ik over aan je eigen technisch-creatieve vaardigheden

Een klein experiment met een 15mm Macro lens (van Laowa)…
Breedhoek macro fotografie… Het bestaat hoor !
De bedoeling van zo’n lens is om insecten ofzo gedetailleerd
te fotograferen én tegelijk hun leefwereld in detail te laten zien…
Voor insecten breedhoek macro fotografie kan het verrijkend zijn,
maar voor kleine sneeuwklokjes vind ik me er niet thuis in…
Mijn “dada” is macro fotografie met heel beperkte scherptediepte…
De breedhoek macro fotografie staat haaks tegenover mijn “dada”…
Maar wat nog niet is, dat kan misschien komen hé ? 😉
Ervaring met iets is een heel mooi ding !

Terug naar de ‘klassieke’ 100mm macro… 😎
De sneeuwklokjes blijven bekoorlijk 😉

De eerste bloembotten barsten open !
Nieuwe lente blaadjes ontvouwen zich 🙂
De vrolijke lente kleuren zijn een welgekomen afwisseling,
met de grijze wintertonen 😉

Zijn er eind februari al actieve spinnen die hun web hebben geweven ??
Ja dus ! 😎

Sneeuwklokjes…
Amper in een paar dagen klimmen ze allemaal uit de bosgrond !
als het (mot) regent zijn ze zeker ook mooi hoor 🙂
Maar als je geluk hebt én is er een heerlijk lente zonnetje,
dan zijn ze héél wat mooier 😉

Een fotograaf tekent of schrijft met licht…

Soms zijn er van die wondere momentjes !
Als fotograaf heb je het wel gezien voor vandaag…
Maar dan zie je iets door je lens dat al je aandacht opslorpt ! 😎
Een overlever, een veteraan uit de vorige herfst !
Het fluweelzacht bokeh in de achtergrond is heerlijk rond,
het “onderwerp” valt heel goed mee, de kleuren zalig warm 😎
De kick van de uiteindelijke klik is dan ook super 😉

Met de vorige foto kan ik veel meer doen dacht ik….
In Photoshop RAW heb ik de warme kleuren 5% sterker gemaakt,
de witbalans 10% warmer gemaakt
en de contrasten lokaal wat versterkt…
Dit eindresultaat vond ik heel wat rijker van tonaliteit :cool
(Noot: Je kan identiek hetzelfde doen in de gratis Gimp foto bewerking app)

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
Een gedeeltelijke zwart/wit omzetting van mijn vorige foto,
een “spielereitje’ tussen Z/W én kleur 😉

Et voila, we zijn weer aan het eind een tweede ‘Prille Lente’ macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn ‘kijk’ op “Een Prille Lente” macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van de kleine sneeuwklokjes

en het eerste deugddoende lente zonnetje 😉

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 6)

Van het ruige IJsland keren we terug naar de zalige winterweek in januari dit jaar.
Nog steeds ‘gewapend’ met de Sony A7R2 én de zalige Laowa 100mm
macro lens beleefde ik winterse-macro-hoogdag-momentjes 😉
Collega fotograaf bezoekers zullen dat gevoel wel herkennen,
dat als de muzen je de nodige inspiratie brengen,
je steeds méér zin krijgt in de fotografie 😎

PS: De ‘klassieke Editor’ in WordPress krijg ik niet meer aan de praat…
Dit logje is dan ook verplicht gemaakt in de nieuwe WordPress Blok Editor.
De voordelen van deze door mijn strot geduwde “vernieuwing” zie ik niet echt,
maar ik moet me er wel bij neer leggen denk ik…
Als de layout anders is dan je gewoon bent,
of er dingen niet meer werken zoals voordien…
Don’t shoot your pianist hé ? 😉
Ik kan wel een plugin installeren om de ‘oude editor’ terug te krijgen,
maar daarvoor moet ik een BETALEND abonnement nemen,
en dat ga ik NOOIT doen !

Hoe ruw beroeste prikkeldraad, bedekt met minuscule ijskristallen zo mooi kan wezen hé ?

Wit berijpt weidegras…

Als je een close-up filter gebruikt (op heel wat lenzen kan dat),
kan je héél dichtbij je onderwerp komen.
De scherptediepte wordt dan wel heel miniem, maar door deze zalige eigenschap
kan je als fotograaf als het ware ‘schilderen’ met je lens 😎
Het hart van een viooltje…

Een klein stukje opgerold bekaert “kottekesdraad” in onze tuin bedekt met
druppeltjes gesmolten condenswater die ondertussen weer bevroren zijn…
Met de bijna perfect ronde cirkels in het bokeh ben ik héél tevreden 😉

Een klein stukje cactus op onze composthoop…
Door de warmte, opgewekt diep binnen in die composthoop,
zijn de condenswaterdruppeltjes nooit helemaal bevroren,
wat een heel mooi optisch effect geeft vind ik.
Zeg nu zelf… Als je zelfs op een composthoop schoonheid kan vinden,
dan vind je overal schoonheid hé ? 😉

Stukjes rijp en/of ijskristalletjes op een winterhard plantje met rode blaadjes…
Op deze manier fotograferen voelt als op ontdekking gaan in een sprookjeswereld

Een piepkleine bloem,
bedekt met half gesmolten ijskristallen…
Piepkleine juweeltjes van moeder natuur zijn het 😎

Als de zon rond 10u doorbreekt,
laat haar warmte de allerkleinste ijskristallen smelten.
(om die wat later weer te laten bevriezen…)
De met ijskrstallen getooide bloemetjes (zoals in de foto hierboven),
krijgen een heel ander uitzicht daardoor

In het kruidenhoekje van onze wilde bloementuin,
is zoveel moois te zien dat ik niet goed weet waar eerst te kijken 😉

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
We zijn weer terug bij het kleine stukje cactus op onze composthoop !
Talloze perfect ronde druppeltjes zijn als het ware perfecte modellen voor mij

Et voila, we zijn weer aan het eind van een Ochtendvorst macro logje gekomen.
(Deel 6 reeds !) 😎

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Macro in de Nationale Plantentuin Meise (Deel 5)

In de vier laatste logjes vertelde ik van macro fotografie in de winter, ijs, sneeuw, regen, enz

Maar met de macro fotografie ansich ga ik hier verder,

alleen het seizoen gaat van winter naar meer zomerse en warmere omstandigheden 😎 .

Gisteren was het weertje nog lekker gezond -10º graden,

vandaag is het grijs, miezerig & kil regen weer 🙄

Wie weet hoelang dit grijze pokkeweer gaat duren hé ?

Om dat grijze pokkeweer wat te vergeten is het weer hoog tijd

om wat extra warme macrofotografie uit de tropische serre van onze Nationale

Plantentuin in Meise te publiceren. (Het vorige Plantentuin logje vind je hier).

 

De camera is nog steeds de Sony A7R2

en de lens is ook nog steeds de Laowa 100mm f2,8 2:1 macro 🙂

 

De wonderbare schoonheid van tropische bloemen…

Nooit krijg ik er genoeg van !

 

 

 

One to go…

 

 

 

Deze dwerg bloemekes zijn amper 2 tot 3mm groot !

De piepkleine mieren die leven van én òp die bloemetjes, zijn ‘ingevoerd’ uit het land

waar die bloemen groeien, en leven hier verder onder net dezelfde omstandigheden

als uit het land van hun herkomst.

Het is wonderbaar hoe de natuur zich telkens én overal aanpast

aan de levensomstandigheden van het moment !

 

 

 

In de tropische serre vind je natuurlijk de reuzen waterlelies…

Om deze bloem te fotograferen moest ik met de 100mm macro lens

toch wel redelijk afstand nemen, zò groot is de bloem van een waterlelie

 

 

 

Dezelfde bloem als op de vorige foto,

maar nog een metertje verder gaan staan,

om deze prachtige bloem helemaal op de foto te krijgen 😎

 

 

 

In het vorige Plantentuin logje vertelde ik er al over..

De tropische vleesetende planten !

Deze bloem-planten worden bijna een halve meter groot !

 

 

 

Aan de afglijdende waterdruppels kan je zien

hoe vochtig warm het in de serre is !

Je camera én lenzen moet je echt heel goed acclimatiseren

vòòr je de serre binnenkomt.

Anders krijg je gegarandeerd condens vocht binnen in je lens !

De enige oplossing voor dit probleem = een nieuwe lens kopen…

Dus, in de tropische serre moet je heel goed oppassen met je fotogerief !

 

 

 

Nog een Bekerval…

Deze tropische valkuilen voor insecten vind ik heel indrukwekkend …

Het leven kruipt en evolueert dat het geen naam heeft hé ?

 

 

 

Een zaadjes bol schoonheid uit Bar Tropical 😉

 

 

 

Sommige bloemen tonen héél verleidelijk hun meeldraden…

Als macro fotograaf kan je dan kiezen uit tientallen mooie onscherp/scherpe beelden…

Maar er kan er maar één de mooiste zijn hé ? 😎

Naar mijn gevoel is de minieme scherpte op de 2 meeldraden hier de beste fotografie keuze.

 

 

 

 

Om voort te borduren op het zelfde thema als bij de vorige foto…

Wat mag of moet (?) scherp ?

Ik werk nooit graag met regeltjes of zo-moet-dit-of-dat…

Als ik mijn eigen buikgevoel volg komt het meestal wel goed 😉

 

 

 

 

Om dit logje voor vandaag af te sluiten:

Soms moeten we even buiten de serre gaan,

omdat de tropisch warme temperaturen daar binnen wat te veel worden !

Buiten in het park van de Plantentuin staan mooi verweerde bronzen beelden,

die zeker òòk het fotograferen waard zijn,

zeker als de beelden versierd zijn met wat bloeiende takjes

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Plantentuin macro fotografie

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

 

Salukes, en graag tot ziens in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

 

Groetjes, Dirk

Nationale Plantentuin Meise – Macro (Deel 4)

Van de besneeuwde bergen in Oostenrijk gaan we terug een heel andere richting uit…

In dit logje verkennen we de tropische serres in onze Nationale Plantentuin

van Meise nog wat verder…

Van de sneeuwkoude, hoog in de bergen naar de tropische warmte dus..

Tijd om effe te klimatiseren 🙂

 

De camera is nog steeds de Sony A7r2 ,

de lens is ook nog steeds de Laowa100mm macro f2.8 CA Dreamer.

Deze lens is 100% manueel , bevat géén elektronica én heeft zelfs een macro bereik van 2:1 !!

Je kan dus 2x korter bij komen dan een klassieke 1:1 macro lens ! 😎

Deze lens heeft als toemaatje 13 lamellen in het diafragma mechanisme,

wat garantie staat voor een zalig pastelzacht & rond bokeh.

 

Als bloemenliefhebber kan je daar in Meise je hartje ophalen hoor ! 😉

 

 

 

Hier ging ik op zoek naar structuren…

 

 

 

Wat verder in de serre groeien enorme planten,

die in het middaglicht prachtig om te zien zijn !

Van structuren gesproken hé ? 🙂

 

 

 

De structuren in de nerven van deze enorme bladeren boeiden me !

 

 

 

In het tropisch oerwoud valt om de zoveel minuten wat kunstmatige regen…

De regendruppels zijn dan ook mooi meegenomen 😉

 

 

 

Met een macrolens kan je héél dichtbij komen…

De complexiteit van de nerven is ongelooflijk hé ? 

 

 

 

Deze gedetailleerde nerven nodigen uit om een zwart/wit impressie ervan te maken…

 

 

 

Even verder, in een andere tropische serre,

het rijk van de vleesetende planten ! 😎

Deze plant voelt als een onaardse schoonheid, vind je niet ?

 

 

 

Waterlelies… Het zijn prachtige waterplanten !

 

 

 

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…

Vleesetende planten zoals Bekervallen in de regenwoudkas,

insecten worden aangelokt door de geur van de vloeistof

die deze omgevormde bloemen afscheiden,

verzeilen in de plakkerige vloeistof en worden verteerd door de plant,

die zo broodnodig stikstof kan opnemen in een nutriëntenarme omgeving.

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn plantentuin fotografie

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

 

Salukes, en graag tot ziens in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

 

Groetjes, Dirk