IJsland 2019 (Deel 50)

We zijn weer terug in het wonderbare geothermische
gebied van Hveravellir.
De camera is nog steeds de Fuji XH1 , de lens is de
Fuji X 80mm f2,8 macro. Bij sommige foto’s had ik
de Raynox DCR 250 achromaat voorzetlens gebruikt,
waardoor ik nog dichterbij dan 1:1 kon geraken.
(intussen heb ik ontdekt dat ik met een tussenring van
16mm met die zelfde lens tot een 1,27:1 macro
vergroting kan komen…). Nog wat korter dus 🙃
In dit IJsland logje ga ik uit goede gewoonte
verder waar ik met het vorige IJsland logje was gestopt.
(Baai de wee… Het vorige IJsland logje kan je hier (her)lezen.)

Normaal gezien fotografeer je in IJsland met een
groothoek lens, om de grootsheid van het land te “vangen”.
Maar in het geothermische gebied van Hveravellir heb ik juist
het omgekeerde gedaan !
Mijn bedoeling was heel eenvoudig : De grootsheid van het niet
altijd voor het blote oog zichtbare kleine macro wereldje in IJsland
op te zoeken én net dat wondere kleine wereldje te fotograferen.
Ik wou ook geen exacte afbeeldingen van die werkelijkheid maken…
Als je een macro lens mét gevoel gebruikt… dan kan je als het ware
schilderen met je lens. Het gevoel van kinderlijke verwondering
bij het zien én ontdekken van dit kleine IJsland macro wereldje…
Dát gevoel wil ik weergeven in mijn foto’s 🤠

Naast de kleine gracht met zwavelhoudend water ‘groeit’ een chemische
troep. De kleuren van deze zwavel verbindingen vind ik prachtig !

Als je deze foto’s ziet, dan denk je meteen aan een landschap…
Niet is minder waar hoor !
Wat je hier ziet is al bij al 30 bij 20cm groot…
De piepkleine golfjes die je links en rechts opmerkt,
worden veroorzaakt door de immer aanhoudende trillingen
die veroorzaakt worden door de geisers en vulkanische activiteit.

Het betoverende landschap in dit kleine wereldje…
Dat ik die middag alleen een macro lens mee had,
heb ik me geen seconde beklaagd 😎
Dankzij de macro lens kon ik foto’s maken die je zelden
of nooit van IJsland gepubliceerd ziet !

Zwavel verbindingen kunnen de meest rare vormen aannemen !
Deze sponsachtige laag die boven stromend zwavelwater ‘groeit’
is iets dat uit een andere wereld lijkt te komen !
De oppervlakte hier is ongeveer 10 bij 10cm…

Een beetje verder, waar er terug groene algen slierten mee dansen
op de beweging van het zwavelhoudend water…
Het oppervlak is ongeveer 20x15cm…

Zelfde plaats als bij de vorige foto…
Alleen ben ik hier heel dichtbij gekomen.
De afstand tussen de algenslierten en de lens was ongeveer 30cm.
Het oppervlak is ongeveer 15x10cm…

Weer dezelfde kijkhoek als bij de vorige foto…
De afstand tussen de algenslierten en de lens is ongeveer 20cm…
Hier was ik maximaal dichtbij gekomen, want meer dichterbij
stelt de lens zelfs niet meer scherp !
Het oppervlak is ongeveer 8x8cm…
(De macro verhouding is nog altijd 1:1)
Heb ik hier de technische grenzen van de macro lens bereikt ??
Het waarom van de Neen zie je in de volgende foto 😋

Maar toch kon ik gelukkig nog wat meer dichtbij komen ! 😃
Hiervoor had ik de Raynox 250 voorzetlens gebruikt,
waardoor ik nu een 1,27:1 macro verhouding heb !
De afstand tussen lens en onderwerp is +- 8cm.
Het gefotografeerd oppervlak is ongeveer 5x5cm…
Geef toe, met een klassieke breedhoek lens had ik deze
buitenaards aanvoelende schoonheid nooit ontdekt 😋🤗
Deze fotoshoot was dan ook een aaneenschakeling van YESS gevoel 🙃

Terug naar de macro lens zonder Raynox 250 voorzetfilter…
De eeuwenoude, voortdurend aangroeiende zwavelwater inwerking,
heeft het landschap een zodanig unieke vorm gegeven,
dat je je eigen ogen niet meer gelooft !
Het oppervlakte van deze scheikundige zwaveltroep foto is 20x30cm…

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Op een gegeven moment kwam een zwak zonnetje nog eens piepen ! 🌞
Het licht veranderde natuurlijk direct !
In dit landschap van versteende zwavel laagjes in de meest ongelooflijke
vormen en kleuren kon ik me als fotograaf maximaal uitleven !
Maar die foto’s zijn voor een volgend logje 😎

Et voila, we zijn weer aan het eind van een IJsland 2019 logje
(editie 50 reeds !) gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland indrukken,
nabeschouwingen & overpeinzingen over de ongelooflijk mooie natuur
in het ongelooflijk wonderbare Hveravellir !!
Alvast een dikke merci voor je bezoekje
én reeds ferm bedankt voor je reactie !

Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Dirk

Lente prikje

Voelen jullie ook die eerste lentekriebeltjes ?? 🌞
Het gevoel dat de lente eindelijk is begonnen ! 🙃
Dat moment dat de eerste voorjaarsbloeiers hun kopjes
aarzelend boven de grond laten groeien…
Dat eerste bloemekes moment vind ik elk jaar weer opnieuw
zalig om te beleven !
Nu ja, het kan zeker nog lelijk spoken, vriezen, sneeuwen,
regenen, enz …
maar als de eerste sneeuwklokjes groeien…
Dan is de winter (wat mij betreft) min of meer achter de rug 🤠

De locatie (overstroming gebied in Dilbeek SMB) waar ik
vroeger de sneeuwklokjes ging fotograferen,
is nu niet meer toegankelijk…
Heel het gebied is omheind, daar grazen nu Schotse Highlander
koeien… (met van die enorme horens !) Als je die ruige
beesten ziet lopen, dan heb je geen zin meer om over de
prikkeldraad te kruipen om de sneeuwklokjes te zoeken…
Maar gelukkig heb ik in Wambeek een klein bosje gevonden,
waar de sneeuwklokjes nog volop kunnen groeien …

De camera is de Sony A7r2 , de lens is de mechanische 100mm
f/2,8 2:1 Laowa lens. Over de lens zonnekap heb ik een
doorzichtig plastiek zakje laten wapperen, om zo een
onvoorspelbare onscherpte te verkrijgen in de buitenranden
van de foto. Er is géén statief gebruikt !
De focus is voor elke foto bepaald dmv Focus Peaking.
Omdat ik het scherm van de camera kan kantelen,
is het heel simpel om Focus Peaking te gebruiken.
Vroeger moest ik plat op mijn buik gaan liggen om de sneeuwklokjes
te fotograferen…
Nu moet ik me alleen bukken 😎
Focus Peaking is een prachtige uitvinding !

Het doorzichtig plastic zakje, dat over de zonnekap “waaiert”
zorgt voor een ‘dromerig’ gevoel vind ik. Je moet er alleen voor zorgen
dat het centrum van je lens min of meer onbedekt blijft.

Het grote diafragma (hier f/2.8) zorgt voor een héél beperkte
scherptediepte, waar je als fotograaf een enorme vrijheid hebt
om je gevoel in de foto te leggen…
Als je macro fotografie benadert als een subjectieve reflectie
van de werkelijkheid, dan ben je niet goed bezig…
Als je als macro fotograaf op zoek gaat naar de ziel der dingen…
én daarvoor de enorme mogelijkheden die een macro lens je geeft
bewust gaat gebruiken… dan ga je een fantastische reis tegemoet 🤗👍

Spelen met het aanwezige licht,
maar zeker ook gebruik maken van de omgeving…
Een rustige achtergrond is onontbeerlijk bij macro fotografie.

Deze foto is gemaakt bij volle namiddag zonlicht !
Om overbelichting te voorkomen én het geheel wat te onder belichten,
heb ik gewoon een 1-punt-licht meting gedaan op het witte bloemetje.
De camera gaat er vanuit dat er gemiddeld 16% grijs zit in een foto…
Als je de camera zijn licht laat meten op dat wit bloemeke,
dan zal de camera het geheel onderbelichten,
om toch aan zijn 16% gemiddelde grijswaarde te komen.
Op deze manier kan je je camera serieus nijg in het ootje nemen,
en toch leuke foto’s nemen in een overbelichte omgeving 🙂

Bij deze foto heb ik scherpgesteld op de onderste bloemekes
(die het dichts bij mij staan).
Door de grote hoeveelheid sneeuwklokjes die wat verderop
openbloeien probeerde ik zo een ruimtelijk gevoel van afstand te maken.

Er groeien daar een paar duizend sneeuwklokjes in dat bosje…
Maar toch is elk bloemeke een wereld apart in mijn ogen 🙂
Wie het kleine niet eert… je kent de rest wel 🌼

De achtergrond bij dit soort fotografie is héél belangrijk…
Wat dorre takjes, bruine, oranjerood stukken boomstam,
die juist uit de scherpte van de focus vallen kunnen de achtergrond
van je foto laten ‘leven’ !

Wat experimenten met je kijkhoek kan ook leuke momentjes
opleveren 🙂
Hier heb ik het plastieken zakje wat verder over de zonnekap
laten “wapperen”.
In de achtergrond zie je terug dat als willekeurige wazige lijntjes 🙃
Schilderen met je lens, weet je wel 😊

Om dit ‘Lente Prikje’ logje voor vandaag af te sluiten…
Hier heb ik wat extra ‘gespeeld’ met het doorzichtig plastic zakje
dat ik over de zonnekap had vastmaakt met een elastiekje.
Je ziet hier in de achtergrond compleet willekeurige, maar altijd
wazige strepen én patronen verschijnen…
Om de achtergrond wat ‘warmer’ te maken, heb ik gewoon de
witbalans op ‘schaduwen’ gezet 🙂

Ik hoop dat je genoten hebt van dit eerste “Lente Prik” logje !
Er komen nog meer logjes over deze zalige sneeuwklokjes…
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom.
Alvast een dikke merci voor je commentaar ! 👍

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet…

We zien dat wel als het zover is hé ?

Vriendelijke groetjes,

Dirk

Winterprikje (Deel 4)

In het Winterprik logje van vandaag,
ga ik verder waar ik in het vorige Winterprik logje
was geëindigd.
De camera die ik gebruikte is nog steeds dezelfde…
De Canon 70D met de Canon 100mm f/2,8 macro lens.
Tijdstip van deze fotoshoot is 13 januari 2023.
Ik had gehoopt op nog wat vriesdagen, zodat ik mijn nieuwe,
kantelbare & héél flexibele statief-kop kon uittesten op
ijskristallen, maar in de 2 nachten dat het sindsdien onder nul was,
is het flinterdunne ijslaagje bij het eerste zonlicht verdwenen…
Er zijn geen winters meer… 🤔☹

Piepkleine ijs naaldjes ‘groeien’ aan de grassprietjes…

Met behulp van de Raynox 250 voorzetlens,
kan ik op een 2:1 macro verhouding komen.
Op deze micro macro schaal kan je wat min of meer onzichtbaar is
voor ons menselijk oog, duidelijk zichtbaar maken op je foto.
Het wondere macro wereldje van de ijskristallen !

Tijd om de velden in te trekken… (die vind je bij ons nog genoeg 😋)
Prikkeldraad als spietser van weerloze herfstblaadjes…

Weide afsluitingen allerlei zijn soms ook fotogeniek vind ik !
De reparaties van de boer zijn haast kinderlijk kunstig 🤠

Omdat de metalen draden niet altijd evenwijdig lopen,
moet je het diafragma meer dichtknijpen (hier op f/5,6)
om wat grotere scherptediepte te krijgen. Op die manier
is heel de omheining min of meer scherp.
Maar een grotere f waarde, betekent ook dat de zachtheid
in de achtergrond voor een groot stuk verdwenen is…
Fotografie is altijd hier wat nemen, en daar wat laten vallen…

De witte ijskristal randen op gevallen herfstblaadjes…
Het is net als bloemsuiker op een taartje, vind je niet ? 🍰😋

Soms kunnen herfstkleuren “raar” overkomen…
Hier zag ik een ‘gezicht’ in, een dikke, kromme neus
en twee donkerblauwe ogen…
(f/6,3 om de scherpte in de ‘kromme neus’ te behouden)

Een herfstblaadje dat het vertikt om op de grond te vallen !
Ik vind ze altijd héél fotogeniek.
Om de achtergrond ‘flou’ te maken, heb ik het diafragma
maximaal opengedraaid op f/2,8.
Natuurlijk betaal ik dat onscherpe, zachte achtergrond voordeel
met een verlies aan scherptediepte…
Zoals ik al zei, hier ergens bovenaan:
Fotografie is altijd wat nemen én tegelijk iets anders laten vallen…

Je kan natuurlijk speciale technieken gebruiken om een zachte
achtergrond én tegelijk heel het herfstblad retescherp te krijgen.
Focus stacking is zo’n techniek. Maar die techniek kon ik die dag
niet gebruiken omdat er teveel wind was… Als het blaadje een
halve cm beweegt of ronddraait… dan kan je focus stacking
zeker vergeten. Een tweede “nadeel” van focus stacking… :
Je steekt er aardig wat tijd in om een eindresultaat te zien.
Reken toch op een klein half uurtje extra post bewerking…
Maar als de omstandigheden goed zijn, dan kan je met deze
techniek héél mooie resultaten boeken 👍

Hetzelfde grote f/2,8 diafragma als in de vorige foto…
Als fotograaf moet je altijd zoeken naar een toffe, evenwichtige
compositie. Het onderwerp is een scheefgezakte netel.
Hier had ik de kijkhoek zodanig schuin gehouden zodat de stengel
onder de blaadjes was ‘verstopt’. Door deze kijkhoek te gebruiken,
lijkt het wel of dit netelplantje lijkt te zweven in de foto 😎
De zacht oranje/groene achtergrond is gewoon de rand van een gracht,
waar een hoop herfstblaadjes zijn bijeen gewaaid.
Zien en niet zomaar kijken… dat is héél belangrijk !
Dat ga ik nog dikwijls herhalen hoor 😊

Qua onderwerp laat ik graag mijn fantasie de vrije loop.
Drie berijpte boomblaadjes …
Daar zie ik een mythisch ijs draakje in 😊

Om dit Winterprik logje voor vandaag te eindigen…
De heel vroege herfst bleef maar duren
en de winter wil hier maar niet komen…

Hier heb ik heel bewust de focus in het midden van de foto gezet,
om je (mijn teergeliefde bezoeker), het gevoel te geven,
dat je in deze foto stapt 😉

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
We zien dat wel als het zover is hé ? 😊

Vriendelijke groetjes,
Dirk

IJsland 2019 (Deel 49)

We zijn terug in het wonderbare geothermisch gebied
van Hveravellir.
De camera is nog steeds de Fuji XH1 , de lens is de
Fuji X 80mm f2,8 macro. Bij sommige foto’s had ik
de Raynox DCR 250 achromaat voorzetlens gebruikt,
waardoor ik dichterbij dan 1:1 kon geraken.
(intussen heb ik ontdekt dat ik met een tussenring van
16mm met die lens tot een 1,27:1 macro vergroting kan
komen…).
In dit logje ga ik zoals gewoonte verder waar ik met het
vorige IJsland logje was gestopt.
(Baai de weey… Het vorige IJsland logje kan je hier (her)lezen.)

In IJsland zie je enorm veel fotografen (Hoe zou dat komen hé ? 😎)
Meestal is het landschap fotografie, selfies voor de jongere generatie,
maar macro fotografie , daar hoor of zie je daar bijna niets van.
Ik was het ook al wat gewoon om spectaculaire landschappen,
enorme watervallen, ongelooflijke kleuren in het landschap , enz
lekker te fotograferen met een breedhoek lens en allerlei filters.
Maar het geothermisch landschap in Hveravellir vroeg er gewoon
om met een macro lens verkend te worden !
Daarom was ik heel gelukkig dat ik mijn macro lens bij me had ! 👍
Veel mensen bekeken me héél raar toen ik daar soms min of meer
op mijn buik lag om dat wonderbare geothermisch landschap van
héél dichtbij te fotograferen.

In mijn blogje heb ik al dikwijls gezegd dat de wereld,
gezien door een macrolens,
er helemaal anders uitziet dan dat we gewoon zijn.
Neem gerust van me aan dat het macro wereldje in een geothermisch
gebied je wildste dromen overtreft 😋😊

De locatie is nog steeds in de omgeving van de kleine gracht,
waar zwavelhoudend water doorheen stroomde…
Soms borrelt er kokendheet water doorheen het kleine grachtje…
(geothermisch gebied wil zeggen dat vulkanen een grote rol
spelen in dit gebied)
Het is uitermate boeiend om dit gebeuren te fotograferen 📷👍
Maar natuurlijk moet je altijd je gezond verstand blijven gebruiken,
om geen ongeluk te krijgen met dit zuur, kokend zwavel water…

(Dat zilver grijze kadertje rond deze foto, is een ‘action’ die ik enkele
jaren geleden geschreven heb in photoshop)

Je zou denken dat dit een landschap is, gezien vanuit een drone…
Het is “gewoon” een macro foto van de gracht,
een stukje gracht van ongeveer 5×5 cm groot …
Het donkerblauw is ‘gewoon’ water dat van onpeilbaar diep in de aarde
naar omhoog wordt “geperst” door ontembare vulkanische krachten !
Hoe donkerder het water, hoe dieper de bron…
De zwavel afzettingen op de oevers van dit grachtje geven me
een waanzinnige kleuren pracht !
In deze geothermische omgeving ruikt alles naar rotte eieren !
(door de zwavel én allerlei scheikundige stoffen uit de vulkanen).
Het rare is, dat je deze geur na een paar minuten gewoon wordt 😋
Als je keelpijn hebt… dan ben je er in deze geurige omgeving na
een paar uurtjes onderdompeling vanaf 🤠. Heb ik zelf 2x meegemaakt !

De algen in het zwavelhoudend water hebben een middel gevonden
om te overleven én om te groeien in dit voor ons dodelijk water.
De natuur is wonderlijk hé ? 👍

Bij deze foto zou je ook denken aan een drone foto hé ?
Het is natuurlijk weer een macro van ongeveer 5×5 cm groot.
Die 5x5cm is het oppervlak van mijn onderwerp hé…
Hier heb ik de Raynox DCR 250 voorzetlens gebruikt,
zodat ik bijna op een 2:1 verhouding kom.
Dwz, dat 1cm² van het onderwerp, op 2cm² geprojecteerd wordt
in mijn camera.
Op deze manier kan je echt héél minieme details, die voor het blote oog onzichtbaar zijn, zichtbaar maken. 📷👍
Maar… als je op dit micro-macro vlak werkt,
dan is een statief broodnodig ! Anders krijg je onscherpe,wazige foto’s !
Werken met een statief kan je in de natuur niet overal ongestraft doen …
Maar gelukkig kon het toen wel in IJsland ! 😋👍😎

Ik blijf de Raynox filter nog even gebruiken…
Omdat het (giftige) water in de gracht redelijk snel stroomt,
zijn de lange algen slierten in het water constant in beweging.
Daardoor moet ik bij wat zwakker middag licht een snellere sluitertijd
gebruiken om alles scherp te ‘bevriezen’… Daardoor moet de iso wat
naar omhoog…
ISO 400 , f/5,6 1/300s , EV -0,3

Nog een abstracte macro foto uit deze kleine gracht…
Deze foto is nog geen 50cm verder genomen als de vorige foto !
Bij elke foto die ik hier maakte,
werd ik me meer en meer bewust, dat kiezen voor een macrolens
in deze omgeving toch wel een goed idee was 📷👍😎

De kleuren en complexe vormen in deze vreemde en onaards aanvoelende structuren in die door zwavel en allerlei scheikundige troep gevormde
leefomgeving vervelen me nooit !
Steeds weer opnieuw ontdek ik er nieuwe dingen in !

Een macro kan evengoed een portretlens zijn…
Als de druk van de vulkaan te groot wordt,
dan heeft de aarde een kleine oprisping (“een boerke laten” zeggen ze
in het Vlaams 😋)

Het einde van de gracht is min of meer bereikt…
Het landschap (nog steeds gezien door de macrolens) wordt anders…
De zone die je hier ziet is ongeveer 1 meter breed…
In deze zone verdwijnt het water uit de gracht in de grond.
Deze zone betreden is natuurlijk verboden !
(tenzij je een zelfmoord terrorist bent natuurlijk … 🥴)
De rijkdom van de kleuren : groen, rood, blauw, magenta,geel,omber, enz
is echt oogstrelend !

Hier kwam ik aan een ander hoekje van dit uitgestrekt geothermisch gebied !
Het gebied dat ik nu ‘ontdekte’ werd nog mooier én meer onaards
aanvoelend dan alles wat ik tot nu toe in IJsland had gezien…
Kan dat ??
Oh ja, wees maar gerust hoor ! 😋😎
De breedte van dit landschap is ongeveer 40 tot 50cm…
De horizontale én verticale golfjes hier, zijn afkomstig van trillingen
uit de ondergrond… Die vulkanen toch hé ? 🤠

Het is echt wel een wondere wereld die we gaan ontdekken !
Dat alles en nog veel meer zie je wel in mijn volgende IJsland logjes !

Et voila, we zijn weer aan het eind van een IJsland 2019 logje
(editie 49 reeds !) gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland indrukken,
nabeschouwingen & overpeinzingen over de ongelooflijk mooie natuur
in het ongelooflijk wonderbare Hveravellir !!
Alvast een dikke merci voor je bezoekje
én reeds ferm bedankt voor je reactie !

Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Dirk

Winterprikje

Eindelijk is koning Winter terug in het land…⛄😎
Nu ja, ik weet dat veel mensen een hekel hebben aan
winterse temperaturen en winterse toestanden,
dat kan ik heel goed begrijpen…
Maar … mijn gezondheid laat me nog toe,
om volop te genieten van vriesweer en ijs !
Dus probeer ik er zoveel mogelijk van de winterse
grillen te genieten 🙃

Het is nu al de tweede nacht dat het kwik onder nul duikt…
De lucht is helderblauw… dat belooft voor veel fotopret straks 👍
De wekker gaat een uurtje voor de zon opkomt af,
de camera en opgeladen batterijen staan al van gisteren klaar…
een koffie om wakker te worden, een geroosterd boken
met (suikervrije) aardbei jam als ontbijt…
Een met dons gevoerde winterjas houd me warm…
Stevige laarzen om de voetjes warm te houden…
Mijn madam wil me nog een muts opzetten,
maar het is amper -3 graden buiten…
Voor een wintermuts is het dus nog veel te warm 😋
Het statief laat ik bewust thuis…
ik wil wel eens checken of ik nog zonder statief kan werken…

Tien meter verder van ons huis zit ik reeds in de open natuur 😎
De schapen in deze schapenweide slapen nog…
De zon verwelkomt me met haar tegenlicht 🌞

Toen ik naar beneden keek en overal berijpt gras en groen ontdekte,
besloot ik om asap (As Soon As Possible 🤠) van lens te veranderen…
De 35mm prime werd gewisseld met een 100mm f2,8 macro lens !
IJskristallen op grasjes en plantjes vind ik zalig om te fotograferen.
Bij dit soort van winterfotografie moet je zeker oppassen met
de wit balans in je camera. Als die op Automatisch staat,
dan heb je veel kans dat het witte ijs nogal blauw is…
Je zet daarom beter de witbalans op een zelf in te stellen graden Kelvin.
Een getal tussen de 5 en de 7 duizend moet normaal genoeg zijn
om natuurgetrouwe kleuren te krijgen.
Noot: Als je in RAW werkt, dan kan je nadien de witbalans corrigeren,
indien nodig….

Mijn blik viel op een bruin, wit berijpt herfst blad…
Omdat ik nog veel dichter moest komen,
om de details te zien die ik wou zien,
heb ik op de 100mm macro lens extra een Raynox DCR 250 close up
filter geklemd…
Met als eerste resultaat deze bloem vormige ijskristallen…

Nog heel even dichter gekomen…
(ik schat de afstand tussen lens+close up filter
én onderwerp op +- 1 cm…)
De details die toen zichtbaar kwamen bliezen me van mijn
spreekwoordelijke zetel 🙃😎
Het rood dat je hier ziet is geen witbalans fout…
Het is gewoon het herfst rood van het blad !
De vergroting die ik hier heb is tussen de 2:1 en de 3:1…
En dit allemaal uit de losse hand, zonder statief !
Ik ben heel blij dat mijn foto hand nog redelijk stabiel is 👍

Op ons terrasmuurtje, ongeveer 150cm hoog,
groeien kleine dotjes mos… Veel mensen zeggen dat ik die moet
wegkrabben, maar ik laat ze gewoon staan, omdat ze in alle seizoenen
fotogeniek zijn 😎
Voor veel mensen is dit lelijk onkruid…
ik vind het heerlijk mooie mini-macro natuur 👍

Een piepklein bloemeken…
Het geheel is ongeveer 3 tot 4 millimeter groot (in doorsnede)
Deze bloemekes zijn ‘winterhard’ denk ik,
want ze blijven maar verder groeien, ondanks de herfst én de winter…
Het piepkleine macro wereldje blijft me verbazen !

Een ander bloemeke uit dezelfde plant…
Een paar takjes links ervan trokken plots mijn aandacht !
In die takjes links zag ik een menselijk wezen,
die een beschuldigende vinger uitsteekt naar de bloemekes rechts…
‘Beschuldigde… Sta op !’
Het doet me denken aan de situatie in Iran…
De beschuldigden zijn onschuldige bloemen die vechten om te overleven…
De rechters (links) zijn de gewetenloze machthebbers die de vrijheid
van denken en “zijn” van het volk helemaal kapotmaken,
dit alles in naam van een of andere godsdienst…
(ik schrijf god hier héél bewust niet met een hoofdletter,
omdat god dat niet verdient…
We zijn bijna 2023… astemblieft hé ?
De donkere middeleeuwen zijn blijkbaar nog niet gedaan ??

Een paar centimeter boven het bloemeken van hierboven…
De onderkant van een betonnen sierdeksel op ons terras,
was bezaaid met piepkleine ijskristallen !
Deze foto is een wit/zwart foto…

Dit is een ‘kleur’ foto mét de Raynox DCR 250 close up filter,
om nog wat dichterbij te komen…
Omdat het onderwerp grotendeels in de schaduwen zit,
is de kleurtemperatuur meer en meer blauw.
De “correcte” witbalans heb ik nadien in RAW processing ingesteld.
Deze foto is op werkelijke schaal +- 2 cm breed en 1.2 cm hoog…
Als ik nog meer dichterbij wil komen, (nog meer extreme details)
zal ik echt wel een statief nodig hebben denk ik…

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
We zien dat wel als het zover is hé ? 😎

Vriendelijke groetjes,
Dirk

De Herfst, anders bekeken…

De herfst en de vroege winter zijn terug in het land…
We zitten weer in de kille regen afgewisseld door winterse
buien periode…
Voor de natuur fotografen én de natuur liefhebber onder ons ,
zijn dit weer de donkere dagen…

Maar voor elk “probleem” is er een simpele oplossing
te bedenken ! 🙃😋
Als meneer herfst ons niet meer uitnodigt om naar buiten te gaan…
Dan brengen we meneer herfst himself in ons huis naar binnen ! 😋
Hoe doen we dat ?? 🤔 (hoor ik je nu uitroepen )

De herfst in huis halen is simpel hoor !
In het ‘vroege’ tot ‘midden’ herfst seizoen ga je naar buiten,
naar een of ander bos bijvoorbeeld…
Daar verzamel je mooi gekleurde herfstbladeren,
reeds gevallen of geplukte herfstbladeren, het maakt niet uit,
als je ze maar mooi van vorm en kleur vind.
Probeer onbeschadigde herfstblaadjes te nemen …
Terug thuis gekomen neem je een oude telefoonboek,
in die telefoonboek plaats je héél voorzichtig al je verzamelde
herfstblaadjes , één herfstblad per 10 telefoonboekblaadjes
is meer dan voldoende, want we gaan die herfstblaadjes
héél langzaam “drogen”.
Als je klaar bent, sluit de telefoonboek, leg er een paar dikke
en vooral zware boeken over zodat alle herfstblaadjes
langzaam netjes & perfect vlak worden gedroogd.
Zorg er vooral voor dat alles droog blijft…
Laat alles rustig een maandje drogen in de buurt van je
centrale verwarming ofzo…

Als je de herfstblaadjes op die manier uit droogt,
dan blijven vooral de herfst kleuren perfect bewaard !

Als alles klaar is , dan kunnen we de herfstblaadjes
op een leuke manier gaan fotograferen !
Een macro lens is hier natuurlijk héél handig…
Maar je kan met een andere lens én met tussenringen
ook heel dichtbij komen, om de wondere wereld
van de boomblaadjes te ontdekken 😎
The sky is the limit !

Voor deze fotoshoot heb ik een platte LED bouwlamp
van 30Watt gebruikt als ondergrond licht basis.
De ledlamp heeft een licht kleur balans waarde van
5500 graden Kelvin (min of meer gelijk aan daglicht).
De lichtsterkte kan op 50% of 100% worden ingesteld.
Het lichtoppervlak is 15x15cm, wat ruim voldoende is
voor onze herfstblaadjes te belichten langs onder.
Om het LED licht nog wat egaler én diffuser te maken,
heb ik er een plaat melkwit plexiglas over gelegd.
Dit soort van platte bouwlamp én plexiglas kan je in
de Gamma, Brico kopen voor 25 tot 40€.
Helemaal niet duur dus 😋

De herfstblaadjes leg ik gewoon op de plexiglas plaat
over de ledlamp… de camera staat (liefst) op statief…
Omdat het licht van de LED lamp niet te fel mag stralen,
moet je dat LED licht gaan ‘temperen’ om geen
overbelichting te krijgen, daarom dat stuk melkwit plexiglas
De ISO laat je het best op 100 staan.
Op f2,8 diafragma heb je gemiddelde sluitertijden
van 1/100 sec. Uit de losse hand nog net te doen…
Bij f4 zit je al snel op 1/15 to 1/10s…
bij f8 zit je al op 0,5 tot 0,8sec…
Want hoe kleiner het diafragma (hoger F-getal),
hoe meer details en scherpte je in je foto zal krijgen.
Met die lange sluitertijden is een statief dus echt wel nodig hé ?

Zorg ook dat je camera perfect evenwijdig staat met je
onderwerp, anders krijg je scherptediepte afwijkingen
doorheen je foto… wat dan ook weer lelijk is…
Met een mini waterpas kan je heel het boeltje perfect pas zetten !

Hopelijk vind je in dit logje een leuke fotografie tip
om de herfst thuis te (her)ontdekken ?
Have fun with it ! 😊👍

Een macro detail van een herfstblaadje, geplukt in de vroege herfst…
Want er zit nog heel wat groene chlorofyl in dit blad !

Soms krijg je de indruk dat je naar een gewestplan kaart kijkt…
Hoe dieper je in een boomblaadje duikt…
Hoe meer verborgen dingen je zal ontdekken !

Met een macro lens kan je nog wat korter komen…
Dan kan je details ontdekken die je nooit met het blote oog
kan onderscheiden !

Soms vind je zalig gevormde structuren !
Dit (gedroogd) geheel deed me denken aan de legendarische Feniks
vogel die herrijst uit zijn eigen as !

Waar de nerven zich splitsen…
Hier zit ik op een vergroting van 2,5:1 !
De magie van het macro wereldje trekt me echt aan 👍

Het is een wonder hoe de herfst kleuren levendig blijven,
zelfs als ze volledig gedroogd zijn ! 👍

Hier heb ik eventjes gespeeld met mijn ‘Speelde Spiegelingen’ techniek 🙂
En waarom niet hé ?
De natuur als onze bron van inspiratie 🤠

Hoofdwegen, secundaire wegen, woon eenheden, dorps kernen…
landbouw gebied, bossen, enz…
Al het bovenstaande vind je weer in dit simpel blad !
Het resultaat van miljoenen jaren van evolutie…

Als je je verzamelde herfstboomblaadjes perfect kan drogen,
dan ontdek je hier en daar een pracht exemplaar in je verzameling !
De 100% intact gebleven nerven structuur wil ik vastleggen…
f8 , iso400 , 0,14s , +0.35 EV

Zelfde foto als hierboven, maar hier heb ik de Raynox 150 close up
filter op de 80mm macro lens geschroefd,
om nog dichterbij te kunnen komen…
Het resultaat bevalt me 😎

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
We zien dat wel als het zover is hé ? 😎

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Plantentuin Meise 2022

De grote meerderheid van mijn logjes gaan over macro fotografie…
Dit logje zet die mooie traditie gewoon verder en het onderwerp is dan
ook natuurlijk macro fotografie 😊
(Het logje van vandaag is de opvolger van de vorige Plantentuin Meise 2022 )

De camera is de Fuji XH1 met de 100mm Laowa f2,8 macro lens.
De locatie is zoals je in de titel al kon lezen, onze Nationale Plantentuin in Meise.

Ook bij de foto’s in dit logje blijf ik werken met een heel open diafragma
(f2,8 tot f5,6), gewoon omdat je het onderwerp kan isoleren in je foto en
de (dikwijls) storende achtergrond kan verzachten tot een heerlijk waas ❤

Ook probeer ik niet ‘zomaar’ te fotograferen…
Naast mooi licht zijn de kleuren, de compositie ook belangrijk.
Fotograferen in de natuur voelt meestal aan als schilderen met mijn lens 😘

Een oud, verdord takje
overgroeid met Groot dooiermos…
ik vind het prachtig !

Met wat geluk is het héél even windstil…
Deze geel/rood verkleurde herfstblaadjes, nog wat nat van een malse regenbui,
hingen een kleine meter boven het gras.
Hoe mooi kan eenvoud zijn hé ? 😉

Aan de rand van de vijver (aan de ingang van de tropische serres)
zag ik deze heerlijk mooie rode bloemekes !
De grote fontein in de vijver zorgde voor zalig mooie bokeh bolletjes in de achtergrond 👍
Maar ik was nog niet echt tevreden met deze foto… Hier zat veel meer in voelde ik… 🤔

In de vorige foto had ik 1 rode bloem scherp, de andere was onscherp omdat ze een paar
centimeter verder stond dan de andere…
Ik kon de lens dichtknijpen voor een grotere scherptediepte (grote f-getal),
maar dan zou de achtergrond té druk en bijgevolg lelijk worden…
Er zat niets anders op dan een ander kijkpunt op te zoeken !
Na wat zoeken, wikken en wegen nam ik deze foto…
Nog steeds was ik niet 100% tevreden over het resultaat…

Een kleine halve meter ging ik achteruit en nam deze foto…
Toen voelde ik pas het YESS gevoel !😍
Twee rode verliefde bloemekes in een zacht, dromerig bokeh én een lekker strak contrast.

In de tropische serre…
Een varenplant voelde zich lekker in de tropische warmte…
Als je daar binnengaat met je fotogerief, moet je best een half uurtje
je camera én lenzen laten acclimatiseren.
Anders krijg je gegarandeerd schimmels en fungi in je lens… 😱🥵

Als ik druppeltjes zie…
Dan wil ik ze fotograferen natuurlijk 😎

Zelfs met simpele planten als varens,
kan je als fotograaf leuk dingen doen …

Het zijn net de spaken in een wiel, vind je niet ?
De natuur is wonderlijk !

In een héél donker hoekje in een tropische serre zag ik dit minuscuul druppeltje…
Het geheel van de vormen, kleuren, licht en schaduwen, plus tegelijk
een leuke compositie op de regel van derden maakt me blij 🤗
Het gevoel van schilderen met je lens is in deze foto zeker aanwezig !😎

Ik hoop dat je van dit “Plantentuin Meise 2022” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !
Alvast een dikke merci voor je reactie ! 👍
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal gaan….
Nu ja, dat zien we dan wel weer hé

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Macro en flitsen

Macro fotografie zal altijd wel mijn ‘dada‘ blijven denk ik.
Als macro fotograaf heb ik veel bijgeleerd door te kijken
hoe andere macro fotografen het doen…
(met de ogen ‘pikken’ wordt dit ook genoemd 😋)
Dank zij internet en YouTube kunnen we ongelooflijk veel informatie
vinden over fotografie technieken. Het is de kunst om uit de ongelooflijk
grote hoeveelheid docu filmpjes de goede te vinden…

Zo heb ik Micael Widell “ontdekt”, een sympathieke Zweedse fotograaf die
op een eenvoudige manier zijn fotografie ‘technieken’ én ervaringen toont.
Eén van zijn docu filmpjes vind je hier.
Mag ik je aanraden om Micael’s YouTube kanaal ook eens te verkennen.

Hier leg ik in het kort een techniek van Micael uit…
(een techniek die ik héél veel gebruik én die me fraaie foto resultaten geeft)

In dit logje heb ik gewerkt in een klein bosje in onze buurt.
In een bos is het meestal donkerder dan buiten het bos.🤭
Dus gebruik ik een flitser mét een licht diffuser om het flitslicht te verzachten.
De sluitertijd staat vast op 1/200 of 1/250sec
De ISO staat op 100
Het diafragma stel ik zelf in van f2,8 tot f8.
De licht meet modus = Punt (op 1 punt dus)
Het nodige licht : Dat stel ik zelf manueel in op de flitser !
Dat kan variëren van 1/2 tot 1/128 van het flits vermogen,
afhankelijk van het onderwerp.
Als je werkt op deze manier heb je het foto eindresultaat min of meer zelf
in de hand. Je bepaalt zelf hoeveel licht er op de gevoelige CCD valt !
Fotografie betekent immers : ‘Schrijven met licht‘ 📸👍

Een kleine Bosbij vlieg , locatie was aan de rand van het bosje

De camera is de Sony A7 III met de 100mm (manuele) Laowa lens.
Een piepkleine krekel , het is nog een nimf dacht ik,
probeerde zich te verstoppen…
Maar de fotograaf had hem te pakken ! 😉

In een min of meer donker bos kan je gemakkelijk sommige delen
ervan met zacht flits licht eruit ‘plukken’.
Het zonlicht dat door de boomtoppen naar beneden sijpelt,
wordt opgevangen door de prima lens die er zachte bokeh cirkels van maakt.
Als het licht te fel is naar je zin… dan zet je het licht gewoon een trapje minder
en dan probeer je opnieuw…
Als je onderwerp te donker is, dan zet je de flits een tandje hoger…
(Hier heb ik op f2,8 gewerkt om een maximaal zacht bokeh te verkrijgen)

Zweefvliegjes… ze hebben de zalige eigenschap dat ze soms blijven ‘hangen’
in de lucht !
De flits staat hier op 1/32 van het totale vermogen…
Waarom zo weinig ? Omdat er witte bloemekes in de achtergrond zijn…
Sterker flitslicht zou de witte bloemekes over belichten (‘verbranden’)
Een fotograaf moet met véél dingen rekening houden hé ? 😎

Zelfde flits instellingen als bij de vorige foto,
hier heb ik het grootste diafragma (f2,8) gebruikt,
zodat er bijna dubbel zoveel licht op de CCD valt als bij de vorige foto.

f2,8 , flits op 1/128 van het volle vermogen…
Wat voor een leuk, zacht licht sfeertje (volgens mijn gevoel) zorgt

Juist buiten het bos, het zonlicht was feller dan in het bos,
maar nog niet helemaal ok.
Flits op 1/64ste vermogen, diafragma f4

Gewoon een lange grasstengel in het moeras,
een slakje vond het een veilige schuilplaats…
f5,6 , flits op 1/32ste

Deze plant stond in het tegenlicht van de zon…
Zonder extra licht langs onder zou ik een donkere plant hebben
én tegelijk een overbelichte hemel.
Een flitser is soms een welgekomen hulpmiddel !

Terug naar de rand van het bosje…
Een vuurwants maakt zich klaar om naar zijn (of haar ?) slaapkamer te gaan…

‘k hoop dat je genoten hebt van dit macro en flitser logje !
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom
Alvast een dikke merci voor je commentaar !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje.
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan,
Nu ja, dat weet ik nu nog niet.

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Macro met een ‘gewone’ lens…

Heb je voor macro fotografie een echte macro lens nodig ??
In de meeste gevallen zeg ik ja…
Maar je kan heel zeker met andere (spotgoedkope) spullen héél dichtbij
je onderwerp komen… én heerlijk dichtbij foto’s maken !
We spreken dan niet meer van 1:1 macro, maar van Close up.
Maar dat detail verschil zal de meeste mensen worst wezen 🤠

Hoe kunnen we zo goedkoop mogelijk & kwalitatief aanvaardbare
macro (of pseudo macro) maken ??

Je kan werken met opschroefbare voorzetlenzen
(een voorzetlens is een soort van vergrootglas
dat je op je lens schroeft). Dit soort schroef lensjes wordt meestal
verkocht in een setje van 3. Je kan ze op elkaar schroeven, zo kan je
een dioptrie van 1 tot 7 verkrijgen.
Het nadeel van voorzetlenzen is dat de hoeken niet echt scherp zijn en
de lens krijgt vlug last van kleurzweem (chromatische aberratie).
Het grote voordeel van deze voorzetlenzen is dat ze spotgoedkoop zijn…
én je een voorsmaakje over macro fotografie kunnen schenken 😉

Er zijn ook ‘betere’ kwaliteit voorzetlenzen die geen last hebben
van kleurzweem of onscherpte. Deze lenzen zijn “Achromaten”.
Een goed voorbeeld van zo’n achromaat is de Raynox 250 of 150.
Die kan je op een macro of teleobjectief schroeven.
Deze achromaat lenzen zijn heel geschikt voor insecten fotografie !
Anderzijds zijn achromaten echt niet eenvoudig om te gebruiken…
Een statief is meestal broodnodig… Maar een statief in de natuur is
niet echt handig…

Je kan ook een omkeer ring gebruiken om een omgekeerde lens
te gebruiken om macro’s te maken…
of een balgapparaat tussen de camera en de lens gebruiken,
om extreem dichtbij te komen…
Maar dit soort toestanden gaan me veel te ver…

Waar ik het in dit logje vooral ga hebben is iets heel anders…
We gaan vandaag een tussenring gebruiken !
Een tussenring (ook Extention Tube genoemd) is niets anders
dan een holle buis die je tussen je camera én de lens plaatst,
er zit géén glas in, een tussenring vergroot simpelweg de afstand
tussen objectief en de beeldsensor.We verlengen de uittrek door
1 of meerdere tussenringen te gebruiken.
Tussenringen worden meestal in een setje van 3 verkocht…
een 12, 20 en 36mm of een 13,16,20mm (afhankelijk van de fabrikant)
De meeste tussenringen kunnen de elektronica tussen lens en camera
doorschakelen.Maar er zijn ook spotgoedkope tussenringen
die de elektronica niet doorschakelen… (Altijd opletten bij aankoop !)

Alle foto’s in dit logje zijn uit de vrije hand gemaakt…
Alle foto’s zijn in oktober 2021 gemaakt in de Plantentuin, Meise.
De camera was mijn oeroude aps-c Fuji XT2.
De lens is de heerlijke prime Fuji 56mm f1,2 (85mm in Full Frame)
De tussenring hier gebruikt is een Aruba 16mm mét elektronica.

Door het enorm grote diafragma (F 1,2) van de 56mm lens
is ook de scherptediepte enorm klein.
Dit bied oneindig veel mogelijkheden voor creatieve macro fotografie !

Gelukkig was er die ochtend géén wind, en kunnen we buiten fotograferen…
De dauwdruppeltjes nodigen ons uit om te 📷 🤗

Door de héél kleine scherptediepte van de 56mm ,
moet je als fotograaf ‘anders’ gaan kijken…
Het is echt wel een fijne uitdaging om zo op
het scherp van de snede te werken 😎

Werken met een scherptediepte van plus min een dikke halve millimeter,
zonder statief is echt niet simpel… dat kan ik je garanderen !
Het leukst is om rustig te observeren en in de omgeving dingen te zien,
een klein dauwdruppeltje dat me opvalt bijvoorbeeld…
Hoe meer foto’s ik maak in de natuur, hoe meer ik besef dat de meest
eenvoudige onderwerpen de grootste schoonheid bevatten…

Drie piepkleine dauwdruppeltjes liggen perfect in het scherptegebied van de lens…
De zalig kleine scherptediepte schildert me een mooi bokeh 🎨

Met deze foto is het me gelukt om slechts 1 druppeltje scherp te fotograferen…
Door het enorm groot diafragma van f1,2 krijg ik enorm veel licht binnen.
De sluitertijd moet dan ook héél kort zijn om geen overbelichte foto’s te krijgen.
De gemiddelde sluitertijd stond meestal tussen 1/6000 en 1/8000 sec

Deze foto wou ik eerst in de digitale vuilbak flikkeren,
maar de twee rood/gele (nakende herfst ??) vlekjes die ik nadien zag,
hebben de foto gespaard van zijn digitale dood.
Die 2 rood/gele vlekjes zijn net twee smekende oogjes , vind je ook niet ? 🤭

Een piepkleine rozenbottel krijgt een nat kusje van een dauwdruppeltje…🙃
In mijn logjes heb ik je al veel verteld over “zien” en “kijken”…
Als je echt leert “zien”, vooral in die kleine,
voor héél veel mensen onbelangrijke dingen,
dan kan je echte & pure schoonheid ontdekken…
Leren “zien”… Héél belangrijk !

Hoe héél kleine trilhaartjes op de boomblaadjes,
de dauwdruppels kunnen ‘vasthouden’,
zodat de ochtend zon ze niet te snel zal verdampen…
Heb je ook al opgemerkt dat kleine druppeltjes fungeren als een loep ?

Hier heb ik een leuk experimentje gedaan…
Doel:
Ik wou een 100% ‘flou’ foto maken van een paar leuke bloemekes…
Mogelijkheden:
Er bestaan filters die dat kunnen.
Je kan dat nadien in Photoshop of Lightroom bewerken.
je kan ook een panty over de lens spannen…
Mijn plezante oplossing:
Je camera op M van manueel zetten,
je focus bepalen met ‘Focus peaking’,
Dan: Gewoon een paar keer flink uitademen over het glas van de lens,
zodat een flou aanvoelend condens filtertje op de lens komt…
Asap je foto nemen en…
Klaar is Kees 😋👍😁

Hetzelfde bloemeke,
maar dan met een mooi opgepoetste én droge lens 😉

Tot besluit: Alle foto’s in dit logje zijn niet gemaakt met een echte 1:1 macro lens,
maar met een normale prime 56mm lens…

In de toekomst probeer ik insecten te fotograferen met dezelfde lens/camera/tussenring configuratie.
En dan praten we weer verder over “echte” of “pseudo” macro fotografie 🧐

‘k hoop dat je genoten hebt van dit “macro met een gewone lens” logje !
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom
Alvast een dikke merci voor je commentaar !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Macro in onze herfst tuin

Het leuke van macro fotografie is dat je het overal kan doen !
Zelfs op een klein appartementje met een mini terrasje
kan je de meest leuke macro foto’s maken 🤗
Wat bloemekes, een paar leuke zaadjes, insecten vind je meestal overal,
misschien zelfs wat oud speelgoed van vroeger, van je kids of kleinkinderen…
De mogelijkheden voor macro zijn quasi onbegrensd.

Alle foto’s in dit logje zijn gemaakt met de Fuji XH1 én de spotgoedkope
manuele (Chinese) Laowa 65mm f2,8 2:1 macro lens.
Een ‘gewone’ macro lens heeft een verhouding van 1:1…
De Laowa lens komt 2x dichterbij ! (2:1 verhouding)
In een manuele lens is er géén autofocus…
dat betekent dat je als fotograaf alles op manueel moet gooien…
Maar dat is nu juist datgene dat een macro fotograaf altijd doet 🤠
Maar door het ontbreken van (dure) elektronica in deze macro lenzen,
zijn de Chinezen erin geslaagd top kwaliteit macro glas aan te bieden
voor een spotgoedkope prijs ! 😎

De meeste spiegelloze systeem camera’s bieden de dag vandaag een
redelijk goed focus-peaking mechanisme aan, zodat scherpstellen op
elk punt dat je wil héél simpel wordt.
Deze Laowa lenzen kan ik iedere macro fotograaf aanbevelen.

Belangrijk: Aan deze ‘Laowa reclame’ verdien ik niets, rien de knots, nada, nothing…
Laowa weet zelfs niet wie ik ben !🧐
Mijn positieve ervaring met deze lenzen deel ik graag met al mijn bezoekers…
Waarom 2 of 3 keer meer geld uitgeven voor een lens die minder kan
dan deze uitmuntende (manuele) macro lenzen van Laowa… ?

Genoeg technisch geleuter… je kwam naar hier om naar mijn foto’s te kijken hé 😎

Een (voor mij) onbekend plantje dat zomaar groeide in een grote bloempot….
Het leek me een brede groen/bruine grashalm,
maar toen die plots ‘in twee delen scheurde’ dacht ik piepkleine zaadjes te zien verschijnen…

Een paar cm link of rechts in de bloembak… (ik weet het niet meer…🤭)
Een piepkleine rode stengel met rode vleugel blaadjes verscheen voor de lens…
De rode blaadjes waren amper 2 tot 2,5mm breed.
De lens was volledig opengedraaid tot 2:1, wat een uiterst minimale scherptediepte
als welgekomen extraatje gaf ! De achtergrond was heerlijk onscherp wazig 🤗

Ooit droeg deze stengel een ‘slaapmutsje’…
De frèle oranjegele bloemblaadjes van dit slaapmutsje zijn reeds afgevallen.
Koning herfst nadert, weet je wel ?
Op de kleine, ronde bloemendrager heb ik het scherptepunt gezet…
Het boven en onder van de bloem stengel verdwijnt in een heerlijk onscherp waas !
Met dit soort 2:1 macro lenzen kan je echt schilderen met je camera 😋

De lens wat terug gedraaid naar min of meer ‘gewone’ macro toestanden…
Ergens tussen 1:1 én 2:1 macro verhouding kon ik een Vuurwants (rechts)
én een piepklein rood spinnetje (links) observeren….
Ik kon ze onmogelijk beiden tegelijk scherp krijgen, daarvoor is de scherptediepte
op dit micro macrovlak veel te klein…
Ik zou beiden tegelijk scherp kunnen krijgen met Focus Stacking,
maar dan ben ik weer heel fotografie technisch bezig … en dat wil ik niet !
Fotografie moet als een buikgevoel zijn vind ik… Geen berekende techniek !

Zomaar een boeketje prille herfstblaadjes 🤠

Een ooit geel/groen lenteblaadje dat intussen rood is verkleurd in onze Japanse kerselaar…
De structuur van de bladnerven… daar kan ik lang naar kijken én blijven genieten 🥂

Een dikke halve meter verder én een dikke meter lager dan de vorige foto,
vond ik een leuke & fotogenieke kolonie Vuurwantsen !

Het was me daar een gekrioel van jewelste…
Na vele jaren van observatie op deze onschuldige rood/zwarte rakkertjes,
heb ik wel geleerd dat ze in de prille herfst met zijn allen druk bezig zijn,
om hun winter schuilplaats te bouwen…
Bouw maar lekker verder Vuurwantjes…
See you back in de volgende lente 😊

Een ander groen/bruin takje dan het takje in de eerste foto in dit logje,
(dat ik nog steeds niet kan thuisbrengen…) splitst hier ook in twee delen…
In het midden dacht ik heel minuscule zaadjes te zien met witte zweefhaartjes eraan gegroeid…
Witte zweefhaartjes evenals de zaadjes verspreiders van een pissebloem bijvoorbeeld 🧐
Door het 2:1 formaat van de 65mm macro lens schat ik in dat deze kleine zaadjes
1 tot 2/10 mm (mm = millimeter) groot zijn…
Het kleine macro + micro macro wereldje is overweldigend hé ?

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Ik was op zoek naar meerdere ‘splijtende’ takjes in het prille september avondlicht…
Het in 2 gespleten takje rechts vond ik best wel interessant,
omdat de “zaadjes” duidelijk zichtbaar zijn…
Maar in de digitale donkere kamer (Photoshop) zag ik links een ander takje opduiken !
Op dat linkse takje zat een oneindig klein insectje…
2 voelsprietjes, 6 pootjes, en 2 vleugelparen…

Hoe oneindig klein dat petieterig klein wezentje ook mag of kan zijn…
Het leven op aard heeft het omarmd én een plaatsje gegeven in de ketting van eten of
door een ander beestje opgevreten te worden natuurlijk… ! 🙃
Evolutie is onvoorspelbaar én bijzonder willekeurig… (en dat is maar goed ook !)

‘k hoop dat je genoten hebt van dit herfst macro logje !
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom
Alvast een dikke merci voor je commentaar !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet 😉

Vriendelijke groetjes,
Dirk