Macro van regendruppels na een winterse regenbui (Deel 3)

Uit de tropische hitte in de plantentuin van Meise,

verkassen we weer eens naar 30 januari 2019, naar ons voortuintje.

Onze weer barometer stond op “veranderen” !

Het had zopas nog eens geregend, maar naarmate de dag vergleed,

werd het steeds kouder ! “YESS !!! ” dacht ik !!

zouden deze waterdruppeltjes nu veranderen in ijs druppeltjes ?? 😉 !

Zou ik getuige mogen zijn van die overgang van water naar ijs ?? 😎 😀

Gewapend met de Fuji XH1 camera én de Canon 100mm f2,8 macro lens,

een dikke jas en winterlaarzen was ik er meer dan klaar voor 🙂 !

Omdat de Fuji XH1 een APS-C camera is, én de 100mm macro een Full Frame lens is

moet je gewoon omrekenen met een factor 1.5 om het Full Frame formaat te weten.

100mm maal 1,5 is dus 150mm.

Als je macro’s maakt met een APS-C camera én een Full Frame compatible lens,

ben je dus dik in het voordeel 🙂 (zo lijkt het hé…)

Maar een Full Frame sensor is dan ook veel groter dan een APS-C sensor,

dus kan je met een FFrame camera wat bijsnijden om dezelfde verhouding te behouden 🙂

Maar laat het ons simpelweg erbij houden,

dat je met een APS-C camera véél korterbij kan komen dan met een full frame.

Voor macro fotografie is dàt natuurlijk handig meegenomen 😉

Tot zover mijn technische uitleg over APS-C en Full Frame formaat in de macro fotografie…

Deze rode knopjes zullen binnen enkele maanden uitgroeien tot zacht roze bloemblaadjes

in onze Japanse kerselaar.

Ondertussen werd het steeds maar kouder…

Een groot voordeel van snel kouder worden is dat de wind gaat liggen !

Voor macro buiten in de natuur is dat ideaal natuurlijk 😎 !!

ISO 1600 , f4 , 1/680s ,150mm , +0,7EV

Nog een veilig ingebed toekomstig bloesembloemetje

ISO 1600 , f4 , 1/800s ,150mm , +1.3EV

Onnodig je te vertellen dat de achtergrond bij macro fotografie,

nog altijd minstens even belangrijk is dan de voorgrond… 😎

ISO 1600 , f4 , 1/800s ,150mm , +1.3EV

In het piepkleine druppeltje zie je het schooltje (Klavertje 4) naast ons huis omgekeerd weerspiegeld…

ISO 1600 , f4 , 1/950s ,150mm , +1.3EV

Zelfs in putje winter zijn er groene takjes te vinden 🙂

ISO 1600 , f4 , 1/300s ,150mm , +1.3EV

Dit druppeltje én takje deed me denken aan een of ander mythisch wezeltje 😉

ISO 1600 , f4 , 1/280s ,150mm , +1.3EV

Soms komt er al eens een wolk voor de zon geschoven,

dan veranderd het licht helemaal…

ISO 1600 , f4 , 1/8000s ,150mm , +0.3EV

In vorige logjes heb ik meerdere malen uitgelegd,

hou je dmv anders belichten de achtergrond donker kan krijgen,

om je onderwerp te “isoleren”.

Het was intussen min of meer aan het “vriezen“… !!

Op deze foto zie je het nog niet, maar als ik de originele foto op 100% vergroot,

dan zie ik hier en daar ijs verschijnen ! 😎

In de volgende foto’s wordt het meer en meer duidelijk hoor ! 😉

ISO 1000 , f4 , 1/160s ,150mm , 0EV

Bij deze druppeltjes kan je het fascinerend process van ‘IJs-in-wording’ goed zien !

De kleinste luchtbelletjes in de druppeltjes zijn reeds licht bevroren én verstild …

Het is echt genieten hoor ! 😉

ISO 1000 , f4 , 1/500s ,150mm , 0 EV

Eens het begint met vriezen gaat het redelijk vlug…

Minuscule rijp en ijspegeltjes groeien aan de takken,

druppeltjes veranderen in kleine juweeltjes van ijs en ingevroren lucht…

ISO 1000 , f4 , 1/350s ,150mm , 0 EV

Twee druppeltjes regenwater, het kunnen tweelingen zijn !

Maar de bevroren luchtbelletjes in de ijs-druppeltjes maakt ze dan weer uniek in hun soort

ISO 1000 , f4 , 1/340s ,150mm , 0 EV

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…

Het was fascinerend om te zien hoe het water ijs wordt !:cool:

Het voelt bijna of je een winter sprookjesland binnenkomt 😉

In het volgend logje in deze serie ga ik nog wat verder met ijs-druppeltjes !

ISO 1000 , f4 , 1/350s ,150mm , 0 EV

Et voila, we zijn aan het eind van het derde “Macro van regendruppels” logje gekomen.

Ondertussen heeft de regen plaatsgemaakt voor temperaturen onder nul !

Bijgevolg kon ik eindelijk met succes ijs-druppeltjes fotograferen 😎 !

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn ‘kijk’ op druppeltjes macro fotografie,

En natuurlijk, dat je van mijn (soms) technische uitleg iets mag meedragen

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom .

Alvast bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot ziens in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben…

Dirk

Het kleine ijswereldje…

Omdat het zo verdomd warm is deze dagen

(vandaag heb ik 38º gemeten op ons terras ,in de schaduw…)

wil ik samen met je die hitte ontvluchten !

Als het winter is en het vriest de stenen uit de grond,

dan voel ik me echt in mijn element 😎

Deze ijzige macro serie is dan ook gemaakt in putteke winter,

de winter van 2017 (want dat was de laatste min of meer koude winter

die we hebben gekregen).

Op de bevroren velden ga ik dan op zoek naar oude tractor sporen,

die sporen lopen vol regenwater en als dat dan weer bevriest ,

dan krijg je de de mooiste ijs-werelden die je je maar kan voorstellen 😎

Gewapend met de 100mm macrolens ging ik op pad…

De bevroren en kale mais en graan velden in,

op zoek naar volgelopen tractorsporen.

En die zijn er met hopen ! 😉

Hopelijk brengt mijn ijzige logje je wat verkoeling ? 😎

De “luchtbelletjes” die je ziet in het flinterdunne ijs is methaan,

methaangasbelletjes die ontstaan in de rottende mais planten afval.

Als het water bevriest, dan bevriezen de gasbelletjes ook

en krijg je de vreemdste vormen te zien.

Wat je hier ziet is ongeveer 5cm breed,

maar dan gezien door het oog van een macrolens

Het ijs is op de meeste plaatsen 1 tot 3 mm dik, flinterdus dus…

Je kan er heel abstracte dingen in ontdekken !

Menig wandelaar die me passeerde kwam kijken,

wat ik daar in hemelsnaam fotografeerde 😉

Die dag heb ik een paar mensen kunnen bekeren tot het macro wereldje 😉

Ze gingen ook een macrolens kopen zeiden ze me na wat uitleg en een demo

ter plaatse van mijn kant uit 🙂

Macrofotografie is een heel besmettelijke,

maar tegelijk een fascinerend mooie fotografie “ziekte” 😎

Als er soms wat wind over het aangroeiend ijs blaast,

dan krijg je flinterdunne ijs rimpelingen.

Met het blote ook niet zichtbaar,

maar de macrolens trekt het wel dichterbij !

Deze foto is ongeveer 4cm² in het echt.

Speelse Spiegelingen kan je zelfs in de natuur toepassen :mgreen:

Naam van deze foto: insecten ijs-koningin

Dit tafereeltje deed me denken aan een schilderij van Jeroen Bosch !

En dit deed me denken aan een kalkoen 😉

Als je rond die ijsplassen gaat ontdek je best wel leuke dingen !

Dit uit ijskristalletjes gevormd wezentje deed me denken aan Bobby,

het witte hondje van Kuifje 😎

Met mijn ‘Speelse Spiegelingen’ techniek ,

heb ik me hier ook ferm kunnen uitleven 😉

Ik zie er twee geabstraheerde gezichten in…

Als ik de originele foto wat minder uitsnijd,

krijg ik weer iets totaal anders…

Vormen die overvloeien in iets totaal nieuw,

werelden in wording !

Hier heb ik de vorige foto 90º gekanteld en daarna

verticaal + horizontaal gespiegeld.

De bovenkant heb ik ‘kouder’ gemaakt met een blauwfilter

en de onderkant warmer met een roodfilter.

Mijn Yin en Yang 😉

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit ijzige macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wondere kleine wereldje van ijs 😉

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom .

Alvast bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

IJsland 2016 (editie 67) – The Final End

Eigenlijk breek ik in dit logje met mijn filosofie

van chaos en onvoorspelbaarheid…

Twee keer op rij publiceer ik een logje over IJsland 2016…

Maar omdat je gewoon bent dat ik hier van de hak op de tak spring,

is dit kleine stukje regelmaat an sich ook wat chaotisch 😉

Dit is echt wel het allerlaatste logje van onze IJsland 2016 fotoreis hoor.

De ‘brave’ IJslandse macro’s, uit mijn vorig logje, kunnen wel mooi zijn,

maar ze vertellen ons niet echt over de ziel van dit woeste en ruige land.

Met deze laatste editie wil ik nog even inzoomen op een plek die

ik persoonlijk één van de mooiste én tegelijk meest dramatische plekken vind in IJsland.

Met dramatisch bedoel ik hoe het gletsjer ijs in een recordtempo afsmelt !

De Vatnajökull gletsjer (oppervlakte 8.400 km²) bijvoorbeeld is in 3 jaar tijd

8 meter diep in zijn totale oppervlakte afgesmolten 🙄

En zeggen dat er nog steeds mensen zijn

die beweren dat er niets aan de hand is met het klimaat wereldwijd … 😥

Enfin soit,

laat ons genieten van wat er nog rest van het blauwe gletsjer ijs !

Brokken van de gletsjer drijven in de Atlantische oceaan…

Hier heb ik gewerkt met polarisatie filters, graduele grijsfilters,

little én big stoppers om beweging te laten verglijden…

Het gitzwarte strand en het zonlicht in het ijs maakt het moeilijk

om een correcte witbalans te vinden…

Maar uitdagingen zijn er om aan te nemen hé 😎

Een little stopper die 5 stops licht wegneemt,

laat me toe om de beweging van het kustwater te laten verglijden

én het felle zonlicht genoeg af te zwakken

zodat er een evenwicht is tussen wit & zwart (dynamisch bereik).

Maar genoeg technisch gezwets nu…

Het ijs wordt dunner

gletsjers smelten wereldwijd

het is vijf voor twaalf

Een eenzaam brokje ijs… drijvend op de golven, bijna gestrand…

Nog een paar uur zal het leven,

om dan terug oceaan te worden !

Gletsjer ijs is blauw…

Hoe zou dat komen ?

Blauw ijs komt voor wanneer sneeuw op een gletsjer valt

en wordt samengeperst zodat het onderdeel wordt van de gletsjer.

Gedurende de reis afwaarts van de gletsjer worden alle luchtbellen

eruit geperst en neemt de grootte van de ijskristallen toe zodat ze helderder worden.

Het ijs is om dezelfde reden blauw als dat water blauw kan zijn,

namelijk door de absorptie van rood en geel licht zodat blauw licht overblijft.

Deze absorptie vindt plaats door hydroxylgroepen.

Dit gebeurt echter pas nadat het licht een lange weg (ca. 1 m) al heen en weer kaatsend

door het ijs heeft afgelegd. (Bron: Wikipedia)

Als fotograaf moet je hier heel snel werken…

Elke 10 tot 15 seconden spoelt een (onvoorspelbare) golf over het strand.

Als het water terugtrekt én een brok ijs blijft liggen

dan heb je maar enkele seconden de tijd om te kadreren, scherp te stellen

én de foto te maken. De volgende golf komt er ondertussen terug aan !

Sommige golven zijn rustig en laag, de volgende golf kan 10 of 20 meter

verder stromen dan de vorige…

Hier moet je dus heel ferm oppassen !

Bij een hogere golf kan de onderstroming je meesleuren in zee !

De onvoorspelbaarheid van dit ruige land levert dan ook

onvoorspelbaar mooie foto’s op 🙂

Blauwe ijs blokken

drijvend in de oceaan

waar ze verdrinken

Langere sluitertijden (1/2 tot 1 seconde) ‘ontvriezen’ de zee bewegingen.

Hier is gebruik gemaakt van de little stopper.

In het ijs zie je nog sporen van rots puin waar deze ooit, immens grote

gletsjer ijs blok heeft over geschuurd op zijn weg naar beneden…

Ik vind het leuk als de golven weer terugtrekken naar de oceaan,

om de witte schuimsporen die héél even achterblijven op het gitzwarte strand

vast te leggen in een foto.

Soms drijven er nog echt heel grote blauwe ijsblokken in het zeewater…

Hier is het aangenaam zoeken naar mooie composities,

een stilleven gemaakt door de zee op te bouwen 😉

Als definitieve IJsland 2016 afsluiter…

Als het licht echt té fel word, dan schuif ik een 2de graduele grijsfilter erbij

om dat felle ochtend zonlicht af te zwakken.

Het ochtendrood verkleurt nu ook het grijze zeewater…

Voor mij zijn dit ultieme geniet momentjes

Blauwe ijsreuzen

subtiel belicht door de zon

verdrinken zwijgend

Et voila zie …

We zijn weer eens aan het eind van een IJsland foto logje (editie 67 reeds !) gekomen …

Dit logje is het allerlaatste in de <IJsland 2016> foto serie

De foto’s van onze laatste reis, IJsland 2019 worden naarstig verwerkt 😎

Weldra kan ik daar al een eerste logje uit samenstellen !

Eén ding kan ik je nu al zeggen : Er zitten een paar foto juweeltjes tussen

waar ik heel gelukkig mee ben 😉

‘k Hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland fotografie,

mijn IJsland indrukken, nabeschouwingen & overpeinzingen…

Opmerkingen, tips, commentaren, vragen enz, zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je reactie

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgende logje

Dirk

IJsland 2016 – Nog eentje om het af te leren… (Deel 66)

Op 22 september laatstleden poste ik mijn, (naar ik toen dacht),

laatste IJsland logje van onze IJsland 2016 reis.

Toen ik vandaag nog wat bladerde door die IJsland 2016 foto’s kwam ik

een serie macro’s tegen die aan mijn aandacht ontsnapt zijn.

We waren bij Hraunfossar, de langste waterval van IJsland.

Het was 1 september, de temperatuur was al dik onder nul (i love it 😎 ),

Maar om nogmaals watervallen te fotograferen…

pfff… daar had ik niet echt zin meer in… 😳

Ik denk dat ik een overdosis waterval fotografie heb gekregen ! 😉

De zon stond heel laag, het licht was heel zacht omfloerst

door wolken en fijne nevels… het had licht gevroren ! (-5ºC ofzo)

Ondergetekende kreeg dikke zin in macro fotografie !

Alle foto’s zijn zoals ik het toen zag, er is geen flits of zaklamp gebruikt,

alleen het licht van de zon én natuurlijke schaduwen.

Fotogerief: De Canon macro 100mm op de Canon 6D

Ergens onderaan het struikgewas…

Het licht was echt zalig zacht omfloerst én het was heerlijk fris buiten 😀

Het tijdstip was ongeveer 6u in de morgen…

Hoe mooi kan licht gerijmd gras in het prille ochtendlicht zijn hé ?

Zacht ochtend licht straalt

heel verlegen door het gras

laat het ontwaken

Hier had ik kleur temperatuur op “Daglicht” gezet…, terwijl ik in de schaduw zat !

Het leuke was dat nu het bevroren gedeelte meer in het blauw (koudere kleur) kwam

en het ontdooide (langer door de zon belichte) deel was warm groen of geel 🙂

Sommige tafereeltjes vond ik sprookjesachtig mooi

Zacht warm ochtendlicht

brengt me in vervoering, zo;

sprookjesachtig mooi

Deze foto is dezelfde als de voorgaande,

maar hier heb ik het licht een streepje hoger gezet

én de kleuren ietwat meer gesatureerd.

Zo komt het blauw en het rood meer natuurlijk over

(zoals ik het toen zag)

Noot: Mijn beeldscherm is kleur-gekalibreerd,

het kan zijn dat de kleuren op jouw beeldscherm afwijken…

Daar kan ik helaas niets aan doen.

Ter info:

Om mijn scherm te kalibreren gebruik ik de Color Spyder van Datacolor

Die minuscule ijs-partikeltjes die zomaar ‘groeien’ aan de blaadjes

en de grassen, zijn altijd weer verrassend mooi

Bloemen in IJsland

kunnen tegen een stootje

ze zijn bikkelhard !

Ja, zelfs in IJsland kan je paddenstoelen vinden

Om foto’s in deze kijkhoek te nemen,

moet je echt languit op de grond gaan liggen hoor 🙂

Gelukkig had ik een grote plastieken vuilzak mee,

om mij én mijn kleding te beschermen tegen de ijskoude natte grond.

Een paddenstoeltje

groeiend op een dode boom

doet hem weer bloeien

Ik heb naar kaboutertjes gezocht, maar niet gevonden !

Zouden er eigenlijk kaboutertjes bestaan in IJsland ??

of moet ik zoeken naar kleine trolletjes ?? 😉

De ijskristallen op deze plant zijn reeds aan het smelten …

De ochtendzon is genadeloos !

Dit plantje stond wat meer in de schaduw,

de ijskristallen leefden hier nog wat langer 😎

Macro… de magische wereld van het onbekende !

Klaar om te ontdekken 😉

Om dit logje af te sluiten…

Een blaadje versierd met ijskristallen

Je merkt dat de herfst hier al bezig was !

Et voila zie …

We zijn weer eens aan het eind van een IJsland foto logje (editie 66 reeds !) gekomen …

Dit logje is waarschijnlijk het einde van deze IJsland 2016 serie

(maar zeker ben ik niet 😉 )

De foto’s uit onze laatste reis, IJsland 2019 worden naarstig verwerkt 😎

Weldra kan ik daar al een eerste logje van maken !

1 ding kan ik nu al zeggen : Er zitten een paar foto juweeltjes tussen

waar ik redelijk trots op ben 😉

‘k Hoop dat je tot nu toe genoten hebt van mijn IJsland fotografie,

mijn IJsland indrukken, nabeschouwingen & overpeinzingen…

Opmerkingen, tips, commentaren, vragen enz, zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je reactie

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgende logje

Dirk

IJs in de velden

Tegen het miezerig druilerig regen weer van vandaag…

Daar is niets of niemand tegen bestand.

Mijn madam noemt dat ‘modderweer’ 😀

Cyclocross coureurs zullen dat wel zalig in de modder ploeteren weer vinden,

maar ik blijf liever binnen op zo’n kille natte grijze dagen

Weet je, eigenlijk heb ik heimwee,

heimwee naar die heerlijk gezonde diepvrieskoude dagen 😎

Met die vrieskoude ga ik graag de velden in,

gewapend met mijn 100mm macro lens.

In de oogst en de herfst trekken de boeren met hun zware tractoren

diepe sporen in de velden.

In het regenseizoen lopen deze sporen vol water en de eerste vrieskoude

maakt van deze plassen echt wel mooie ijs juweeltjes

Met een beetje fantasie (daarvan heb ik voorraad genoeg liggen),

kan je er allerlei dingen in zien…

Ga je mee, de ijzige velden in (maar dan vanuit je knusse zetel 😎 )

Als opener, een lachende ijs nar…

In de onderste lagen van de plassen liggen vermorzelde plant restanten te rotten…

die zorgen voor methaan en allerlei vrijkomende bio gassen

die door de vrieskou, bevroren worden in hun vlucht naar boven.

Sterren

Je luchtbelletjes

zweven als myriaden

sterren naar boven

Is dit een detail foto van een alien ? 😉

een buitenaards wezen, dat zich heeft verstopt in de plas ?

Een reusachtig oog staart me grijnslachend aan…

Of is het gewoon bevroren water ? 😎

Sommige winter wandelaars bekeken me verbaasd,

toen ze me gebogen over die ijs plekken zagen staan en werken,

het statief in onmogelijke posities proberen duwen,

zonder het ijs te breken hé !

Het is meestal niet gemakkelijk om de camera net boven de plaats te krijgen

die je hebt gekozen als compositie en uitgangspunt.

Maar moeilijk gaat ook hé, hoe groter de uitdaging,

hoe groter de beloning zeg ik altijd 😀

Sommige mensen gingen verder, sommige kwamen eens kijken wat ik aan het doen was 🙂

Op zo’n onverwachte ontmoetingen leer je soms interessante, leuke mensen kennen.

Daar geniet ik altijd van

Een simpele compositie, gebaseerd op de gulden snede

“Bevrijding uit het ijs” zou een titel kunnen zijn 😉

Soms had ik echt wel veel geluk…

Dit nestje ijskristallen vond ik onder een bevroren maisblad 😎

Rinkel

Die kristallijntjes

klinken rinkel getinkeld

als een schittering

Een ritssluiting gemaakt uit kristallijntjes…

Alleen ons moeder natuur kan zoiets waanzinnig geniaals bedenken

Soms kan ik in het ijs vormen zien, herken ik bepaalde details,

die me doen denken aan het werk van een bepaalde kunstenaar.

De ijzige vormen hier onderaan brachten me tot bij Joan Miró

(Spaans kunstschilder, beeldhouwer, graficus en keramist én surrealist).

Wiki Link Miro

Om Miró eer te brengen met een eigen fantasie op een thema,

breng ik hier een horizontale spiegeling van bovenstaande ijsfoto.

Een misvormd Venetiaans masker,

is omring door zoenende, duwende of schaterlachende wezens…

In die zalige wereld van het surrealisme,

kan zelfs het leven op zich absurd zijn én is echt alles mogelijk 😎

Om dit ijzige logje te eindigen voor vandaag.

Een onbekende vogel soort, geboren in & uit het ijs

Zou dit een Cold Turkey kunnen zijn ? 😀

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn eerste deel “ijs in de velden” fotografie.

én uiteraard de ijs haiku poëzie woordjes van eigen kweek…

Opmerkingen, tips, commentaren, enz, zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je reactie

Salukes, en graag tot ziens

Dirk

Het vriest dat het kraakt !

Dat ik hier in mijn blogje rare bokkesprongen kan maken,

dat wisten jullie al lang hé 😀

Voor de nieuwe bezoekers …

Wees welkom !! 😎 ,

en weet dat ik graag in mijn berichtjes, reuze sprongen maak in plaats en tijd

maar ook qua onderwerp of thema…

Een beetje chaos, daar voel ik me heel goed bij

In het vorig logje vertelde ik van mijn lieve kleindochter…

Vandaag vertel ik over de winter, het ijs, het heerlijke koud & gezond weer 🙂

Nu ja, ik weet dat veel mensen een hekel hebben aan dit vriesweer,

ik begrijp die mensen zeker en vast…

Maar ik heb een grondige hekel aan warm zomerweer (+25 graden)

en voel me kiplekker bij heerlijke vries temperaturen 😎

Tot 10 jaar geleden had ik een hekel aan koude

en kon ik heel goed tegen de warmte…

Nu is het al jaren andersom. Raar hé ?

Diabetes kan rare dingen doen met een mens … 🙄

Maar laat het ons eens anders bekijken…

Voor diegenen die een hekel hebben aan dit vriesweer,

voor hen maak ik graag macro foto’s van dit vries fenomeen,

zodat jullie ook de magie van het kleine wereldje,

in het flonkerende ijs mogen proeven & ontdekken 😎

Dingen die je met het blote oog nog wel ergens kan waarnemen,

maar waar je geen details meer kan in zien.

Macrofotografie brengt wat meer detail in dit krakend koude winterweer 😀

Ga je mee ? We duiken het kleine winter wereldje in ,

Een dakpan scherf op mijn terrasmuurtje

IJskristallen glinsteren aan de rand…

In mijn ogen zijn het piepkleine juweeltjes ! 😉

Door de flinterdunne scherptediepte van een macrolens

ben je als fotograaf verplicht om iets uit te zoeken dat je foto ‘mooi’ maakt

(ik beweer niet dat dit een mooie foto is hé)

Je kan de lens dichtknijpen tot f16 , f20 of meer,

om meer scherptediepte te verkrijgen,

maar dan heb je nog meer onscherpte door de diffractie (Info over Diffractie) die dan optreed.

Je kan de minieme scherptediepte opkrikken door aan focus-stacking te doen.

Maar daar had ik nu niet echt zin in, ik wou werken met de middelen die ik had.

En dat was: mijn camera en de macro lens… geen statief of macro slede.

Puur uit de hand dus 😎

(FYI : de laatste foto in dit logje is gemaakt dmv focus stacking)

IJskristallen

Na een vorst bezoek

glinsteren ijskristallen

in het ochtend licht

Een streepje ochtend zonlicht is genoeg om het prille ijs te ontdooien…

Het verdroogde Juffertje-in-het-groen vond ik wel iets hebben…

Het tot zaadbol gereduceerde plantje was zelfs fotogeniek

Hier is de heel minieme scherptediepte van de macrolens echt wel een zegen !

Vind je niet ?

En zeggen dat elk van deze ijs kristallen gewoon water is

maar dan in een andere aggregatietoestand

Uniek

Ieder ijskristal

daar zijn er triljarden van

is echt wel uniek

Als je heel goed kijkt zie je allerlei vormen zoals trapeziums, kubussen,

hexagonen, bekervormen, enz in de onderstaande foto.

Met de Canon MP-E65mm supermacro lens op 4:1 gezet kon ik deze minuscule

ijskristallen zichtbaar maken.

De werkelijke grote van het de foto die je hier ziet

is ongeveer 1cm breed en 3 of 4 mm hoog.

De scherptediepte op dit niveau is ongeveer 500 tot 800 micron ! (0.8mm)

Hier stond de camera op statief én op mijn mechanische macro rail,

uit de blote hand is zo’n foto bijna onmogelijk te maken.

Wat ik zo zalig vind aan deze lens, is dat je de optische grenzen

van het macro wereldje ermee kan opzoeken…

Met tussenringen, een balg kom je in het sub-microscopisch kleine wereldje terecht…

Maar dat is een brug te ver voor mij

Als natuur fotograaf moet je soms op je knieën zitten,

of plat op de grond gaan liggen om een bevroren grasje te fotograferen…

Niet waar hoor, het bevroren grasje is hier netjes afgeknipt met een schaartje

en vastgeklemd in een piepklein spantangetje dat een elektronica specialist

gebruikt om zijn piepkleine spullen te solderen 😀

De foto is natuurlijk buiten gemaakt !

Anders zou het ijs op het grasje rap gesmolten zijn 😉

Heb je ooit al zo’n bevroren grasje op deze manier gezien ?

De natuur is wonderbaar mooi hé ?

Klerekoud

Wit en onschuldig

groeien de kristallijnen

het is klerekoud

Wat me vooral opviel in deze minuscule natuurpracht,

waren de 6 kant ijsbekertjes en de perfect geometrische vormen ! 😀

Btw, deze foto is in het echt amper 5mm breed en amper 2mm hoog…

De Canon MP-E65mm supermacro lens is hier op de maximum

vergroting gezet, namelijk 5:1, de lens opening was f4 !

Door de speciale structuur van de lens moet je de opening vermenigvuldigen

met de vergroot factor verhouding.

Dus : f4 maal factor 5 vergroot geeft me f20 !

Juist op het randje af van diffractie …

Omdat er op dit minuscuul vlak bijna geen licht binnenvalt,

heb ik de iso naar 1600 gezet. De sluitertijd was 1/8 seconde.

Ik kon geen led lampje als extra licht gebruiken omdat het led licht

het ijs zou overbelichten en zou doen flonkeren

als de kerstboom op de Grote markt in Brussel 😎

Alleen het diffuus gefilterd licht van de zachte ochtendnevel was perfect hier…

Om af te sluiten voor vandaag…

Onderwerp: Een brokje ijs, een hoop ijs kristallen, een stukje schors,

een groen ??? ding en wat herfstpuin…

Om tot deze foto te komen heb ik een focus stack gemaakt.

Dit om een grotere scherptediepte te verkrijgen.

23 foto’s met een verplaatsing van +-0.02mm, natuurlijk licht,

op statief & manueel bediende macro rail.

(FYI: Voor die rail heb ik eigenhandig een echt nauwkeurige DIY nonius

ineen geknutseld, die tot 150 micron verplaatsing nauwkeurig is !!) 😎

en daar ben ik fier op 😉

Al bij al heb ik hier een scherptediepte van bijna 1/2 cm kunnen verkrijgen !

Bij focus stacking snijd je als het ware je foto in horizontale plakjes af…

De volgende foto snijd een plakje verder af…

Tot je het eind focus schijfje hebt afgesneden.

De verwerking van deze foto’s doe ik in Zerene Stacker.

Dat is een programma, speciaal ontwikkeld om grote aantallen

Focus Stacking foto’s te verwerken.

Zerene gaat elk ‘plakje’ evalueren en het eindresultaat is een stapeling,

van alle 23 foto’s mét hun correcte scherptediepte.

Wat je niet kan zien, wordt verwijderd.

Dit proces kan soms heel lang duren, maar dan is het tijd voor koffie hé 😎

Ik heb bewondering voor het wiskundig genie,

die deze geniale software heeft ontwikkeld !

Over Focus Stacking vind je enorm veel informatie via Google 😀

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winter & ijskristallen fotografie

én uiteraard de haiku winter poëzie woordjes uit eigen kweek…

Opmerkingen, tips, commentaren, enz, zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je reactie

Salukes, en graag tot ziens

Dirk

IJSLAND (DEEL 51) – Zwart zand, blauw ijs en lange sluitertijden

Mensen die mijn blogje volgen weten al lang dat ik graag mijn blog thema’s en onderwerpen door elkaar gooi.

Gewoon omdat ik dat leuk vind en een beetje chaos mag wel hé 😀

Voor de nieuwe bezoekers… wees welkom ! Neem een stoel & wees gezeten

Van de baby borrel en de macro in het kleine wereldje duikelen we terug in het verre noorden…

We fotograferen terug in het zalig ijzige IJsland,

nog steeds dichtbij Höfn, het zwarte lava strand met de aangespoelde gletsjer ijsblokken.

Hier heb ik meestal gewerkt met de ‘little stopper‘ van Lee.

Dit is een glazen grijsfilter die 6 stops licht tegenhoudt.

Met behulp van dit filter kan ik heel subtiel kleine bewegingen in het water laten vervagen.

Het is net niet genoeg om grotere bewegingen te bevriezen,

(daarvoor gebruik ik de Lee “Big Stopper” die 10 stops tegenhoudt).

Om het grote verloop in het dynamisch lichtbereik tussen het gitzwarte,

matte zand en de helderheid in de wolken te egaliseren,

heb ik nog 1 of soms 2 grijsverloopfilters (van ND 3,6,9) over het wolken-gedeelte geschoven.

Op die manier behoud ik veel details in het diepe zwart én tegelijk in het heldere licht van de lucht.

Er zijn geen regeltjes in het gebruik van grijsfilters, big of little stoppers…

Hier moet je gewoon op je ervaring én wat gezond boerenverstand werken.

Veel experimenteren helpt zeker 😀

Uiteraard moet je werken op een statief, omdat je al vlug met sluitertijden van 1/2 seconde tot soms een paar minuten zit…

Liefst een statief dat bestand is tegen invretend zout zeewater…

Werken met langere sluitertijden heeft ook een leuk voordeel dat je de kleuren als het ware ‘stapelt’.

De kleuren uit zo’n foto’s zullen altijd rijker en voller zijn dan met ‘gewone’ sluitertijden.

De blauwe kleur van het gletsjer ijs is echt blauw zoals je het op mijn foto’s ziet !

Het is geen photoshop truukje.

Een gletsjer ontstaat als dikke sneeuwlagen door hun eigen gewicht onderaan tot ijs worden verdicht.

Dat gaat in fasen.

Sneeuw wordt eerst omgezet tot firn.

Dat is een korrelige ijsmassa die gevormd wordt door steeds te ontdooien en te bevriezen.

Later, en dus dieper in de gletsjer, wordt dit firn samengeperst tot wit gletsjerijs.

Tenslotte wordt het ijs zo verdicht tot blauw gletsjerijs.

Dit blauwe ijs kan vele eeuwen oud zijn…

Tranen

Die oude gletsjer

weent eeuwenoude tranen

van keihard blauw ijs

Hoe zou de magie van het blauwe ijs eruitzien in het zwart/wit wereldje ?

Ik vind beiden mooi… de zwart/wit bewerking heeft meer details (naar mijn bescheiden mening)

Wat is jouw mening, waarde bezoeker ?

Van IJsland wordt verteld dat je er de 4 seizoenen op 1 dag kan beleven…

Welnu… Neem gerust van mij aan dat dit waar is !

Binnen een paar minuten kan het weer daar helemaal omslagen.

Soms heb je zo van die momenten dat het licht van flauw grijs ineens naar intens koperachtig goud gaat !

Als je daar dan met je fotogerief op de juiste plek staat… dan heb je verdomd veel geluk 😀

Je moet dan wel heel vlug de settings en parametertjes van je camera veranderen natuurlijk…

IJsland laat iedere fotograaf echt wel keihard werken voor zijn foto’s 😎

Ook dat is mooi meegenomen natuurlijk !

Een paar minuten later was alles terug staalgrijs tot metaal blauw…

Het voelde aan alsof Odin zijn Goddelijk donsdeken eventjes had opgeschud

Hier bleef ik aarzelen tussen 1 of 2 haiku inspiratie poëzie woordjes…

Twee voor de prijs van één dus 😀

Golven

IJsbergen sterven

in de rollende golven

van de oceaan

Niemand

De aarde warmt op

is een teken aan de wand

maar niemand merkt het…

Soms drijven er kleine, bijna helemaal gesmolten ijsberg restantjes in het water…

Dit symboliseert de tragedie van onze huidige tijd vind ik…

Tijdens het jaar smelt er meer ijs dan dat er in de winter wordt aangemaakt 😦

Het gebied waar ik hier fotografeerde in 2016,

is momenteel helemaal overspoeld en ontoegankelijk door het gletsjer smeltwater.

Btw, die gletsjer is groter dan de provincies Antwerpen, Brabant, Oost & West Vlaanderen & ’t Brussels gewest samen…

Heel dit smeltgebied is ontruimd nu…

Maar er is niets aan de hand met ons mondiaal weertje hé… zo wordt ons altijd maar wijsgemaakt 😦

Enfin soit… er is toch niets aan het weer te doen…

We kunnen maar beter genieten van wat ons nog rest !

Hier heb ik de little stopper verwisseld met de ‘big stopper’.

Kwestie van het ‘ritme’ en ‘beweging’ in mijn foto’s te veranderen.

Nog steeds hanteer ik de vuistregel om het terugtrekkend water te fotograferen.

Als je fotografeert met opkomend golfwater…

dan kan je voor ijzige surprises komen te staan 😀

Want je weet nooit hoe groot of hoe hoog de volgende oceaan golf zal zijn !

Lijntjes

Bruisende golven

schuimen lijntjes in het zand

voor heel eventjes

De Atlantische oceaan…

Die immense wijdsheid doet me echt wel iets !

Als je van hier naar het noorden vaart, dan zit je in Groenland…

De Noordpool is echt niet ver meer !

Als ik die blauwe ijsbrokken zie, dan droom ik van de noordpool.

Zal ik daar ooit geraken ?

Het ijzige uiterste noorden is mijn ultieme wensdroom.

Ik kan echt veel beter tegen barre diepvrieskou,

dan tegen de (voor mij kleffe & ziekmakende) zomerwarmte…

(mijn diabetes heeft hier zeker veel mee te maken)

Als ik ooit eens de lotto win, dan ga ik zeker eens naar de noordpool 😀

maar momenteel…. die Noord of Zuidpool reizen zijn echt wel schandalig duur 😯

Als afsluiter:

En weer veranderd het licht …

De kleurtemperatuur duikt naar het rood spectrum !

Een zacht gouden gloed gleed streelt deze wonderbare kust…

In dit magistrale licht drijven smelten de restanten van immens grote,blauwe ijsbergen

Reuzen

Blauwe ijsreuzen

gaan hier ten onder

de zee smelt hun graf

Et voila zie … we zijn weer aan het eind van dit IJsland blogje (editie 50+) gekomen 😀

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland natuur fotografie en mijn nederige haiku woordjes uit eigen kweek .

Opmerkingen, tips, commentaren, enz, zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je commentaar

Salukes, en graag tot ziens

Dirk

IJSLAND (DEEL 50) – Zwart zand, blauw ijs en lange sluitertijden

Van de relatieve rust in ons landelijk kruiden en bloemen tuintje,

maken we weer een reuze sprong naar het verre & ruige Noorden !

Weet je, in deze barre & koude gebieden voel ik me echt wel goed in mijn vel 😀

Ik hou meer van die frisse gezonde kou als die kleffe warmte van de laatste weken…

Maar we wijken weer af… tommetoch 😯

We zetten de fotoshoot op het “zwart strand” verder…

Op dit kilometers lange zwart zand strand zoeken naar interessante composities

en interessante objecten is leuk om te doen.

Je leert ‘zien‘ !

Hier had ik een leuk tafereeltje gevonden….

Blauw gletsjer ijs dat contrasteert met het zwarte zand en het drama in de wolken…

De witte schuimlijnen zijn gemaakt toen het golfwater terugtrok naar de oceaan.

Uiteraard heb ik hier gebruik gemaakt van lange sluitertijden !

Anders kan je geen “beweging” vastleggen in je foto.

Alle foto’s van dit logje zijn trouwens gemaakt dmv de lange sluitertijden techniek,

ook de little stopper (Die 5 stops licht tegenhoud) is dikwijls gebruikt + graduele grijsfilters

om het licht gelijk te trekken (het dynamisch bereik verhogen zonder HDR technieken te te passen)

Fotografie

In fotografie

maakt een lange sluitertijd

toch wel het verschil

Dezelfde positie als voorgaande foto,

maar met een andere golf, die ook terugstroomt in zee.

De opening tijden variëren van 3 tot 10 seconden…

Die tijd varieert naargelang de kracht van de golf én van het terugstromende water.

Dat moet je zelf ter plaatse uitproberen, er zijn geen regeltjes voor 😀

Enne… natuurlijk staat de camera hier op een statief

De 3 laatste foto’s in dit logje …

(een selectie speciaal voor jullie 😎 )

Een groot stuk afgebroken gletsjerijs,

had de vage vorm van een krokodil,

of een oude draak…

een vergeten dino ?

mét wijdopen gesperde muil.

Het was heel interessant om te zien hoe het zeewater rond dit ijsblok stroomde,

Geen enkele golf of stroming was het zelfde !

Hier heb ik echt van genoten 😀

Draak

Een ijzige draak

geboren uit een gletsjer

ligt hier te sterven

Het licht was ook heel intens…

De kleur van het zeewater veranderde constant,

dit kwam door de onvoorspelbaarheid en de wisselende transparantie in de wolken.

Ik kan je verzekeren… we hebben ons hier ferm kunnen amuseren 😀

Op die ene voormiddag heb ik wel 5 kaartjes van 16Gb volgeschoten 😎

IJsland is echt wel hét Walhalla voor de natuurfotograaf !

Noot: Van mijn collega & vriend, Marcel Van Balkom (die deze fotoreis begeleid),

heb ik vernomen dat de grootste gletsjer in IJsland,

dit jaar al bijna 9 meter in hoogte is verloren…

Dat komt door de mondiale opwarming… 😦

Het gebied waar ik de grote ijsbergen fotografeerde is momenteel ontruimd,

wegens grote overstromingen, veroorzaakt door de smeltende enorme gletsjer massa.

Btw, die gletsjer is groter dan Antwerpen, Brabant, Oost & West Vlaanderen & Brussel te samen…

Et voila zie … we zijn weer aan het eind van dit IJsland blogje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland natuur fotografie en de nederige haiku woordjes uit eigen kweek .

Opmerkingen, tips, commentaren, enz, zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je commentaar

Salukes, en graag tot ziens

Dirk

IJSLAND (DEEL 49) – Zwart zand en blauw ijs bij Höfn

We maken weer een grote duik !

Van de Normandische kiezelstranden en krijtrotsen,

komen we weer boven water aan de IJslandse oceaankust !

In het ruige noorden, nabij het stadje Höfn,

De doffe, matzwarte stranden slorpen alle licht op, zo lijkt het wel !

Dit zwart zand is afkomstig vanuit vulkaan uitbarstingen

en gitzwart lava gesteente dat door de eeuwen is vermaald

door de enorme krachten van de oceanen die IJsland omringen.

Dit zwart zand , blauwe brokken gletsjer ijs ,

de woeste branding,

De onvoorspelbare dreiging in de wolken,

de wit schuimende zee…

zijn perfecte ingrediënten voor lange sluitertijden.

Vandaag gebruik ik de breedhoek 16/35mm (meestal op 16mm)

een statief (dat tegen ultrafijn zand en bijtend zout water bestand is),

een little stopper (-5 stops licht), soms een big stopper (-10 stops licht)

om de bewegingen van het water te accentueren

en de kleuren van mijn stilstaand onderwerp te stapelen en te satureren.

Het leukste is als het schuimende water zich terug trekt,

dan krijg je lekkere onvoorspelbare schuimpatronen in het zwarte zand.

Gletsjer

Blauwe ijsbrokken

uit de gletsjer gewrongen

gaan sterven in zee

Om het dynamisch licht geheel te gelijk te houden,

gebruik ik naast de vierkante little of big stopper

ook nog graduale grijs filter(s) (10x15cm),

deze om het felle licht in de wolken egaal te maken

met het licht in het ijs en de wit schuimende golftoppen

Het is een machtig schouwspel…

die rollende en schuimende golven

de ijskanjers, die overspoeld worden…

Het indrukwekkende geluid van de atlantische oceaan…

Na een paar minuten waren we doornat van het stuifwater,

maar gelukkig had iedereen in ons groepje,

echt wel 1ste klas gerief aan pool-omgeving kleding mee,

en bleven we onder onze beschermende kleding droog & warm.

Het ritme van de golven…

Urenlang kan ik ernaar kijken

Elke golf is weer een verrassing,

want geen golf is gelijk aan de vorige !

Het licht in dit door donderwolken beheerste zeelandschap,

door de nabijheid van de Noordpool, is heel raar om te zien…

Soms schijnt het licht vaal groen,

dan weer zwaar goudachtig

en terug naar zachtblauwzeegroen…

Het licht in deze uithoek zit vol magie !

We moeten dan ook de witbalans in onze camera manueel corrigeren,

anders wijken de kleuren echt teveel af !.

Je kan hier niet vertrouwen op de automatisch witbalans…

(je camera mag dan nog zo goed zijn als je wilt… hij kan het niet aan !)

Hier had ik de witbalans op 5600 graden kelvin gezet (is normaal dag zonlicht)

Zo bleef het ijs zijn natuurlijk blauwe glans behouden,

bleef het zwart van het zand ook echt zwart…

De kleur in mijn foto’s is dan ook exact de kleur die we ginder zagen !

Natuurfotografie in IJsland…

Het is verdorie zalig om te doen hoor !

Je moet constant al je ervaring in de strijd gooien 😀

Maar dat vind ik nu echt uitdagend om te doen

Een Golf

Schuimend rijst een golf

omhoog uit de oceaan

en rolt naar me toe

Als de vloed opkomt,

wordt alles weer anders…

Stukken ijs worden verzwolgen

en golven veranderen van vorm

opstuivend zee water maakt alles kleddernat,

het zilte schuim van de golftoppen vliegt rondom ons

Het is nu nog amper 5 graden,

een frisse zeebries haalt onze gevoelstemperatuur een flink stuk naar beneden…

Maar ik geniet hier intens van 😀

Mijn longen die zich vullen met kristal zuivere polaire zeelucht…

ZAAALIG 😀 !!

Soms schuiven indrukwekkende onweerwolken voor de zon…

Het kan hier donker en weer klaar worden in enkele minuten !!

Op zo’n momenten wordt licht pure magie hoor !

Soms geloof je zelfs, je eigen ogen niet meer… echt waar !

Dit voelde als schoonheid en magie in het kwadraat

Kan je ontroerd zijn, bij het zien van immense natuur schoonheid ??

Ja hoor, zeker weten hoor !

Kristal

Als je goed luistert

hoor je kristal getinkel

zingen in het ijs

De “kunst” bij deze vorm van lange sluitertijd fotografie,

is het plekje vinden tot waar de volgende golf gaat komen

en je camera daar zo laag mogelijk over de grond op zijn statief te verankeren.

Je stelt op voorhand scherp en druk pas af wanneer het schuimende golfwater

nét aan zijn retour begint…

Zo krijg je heerlijke, terugtrekkende witte lijnen van het schuimend water in je foto !

terwijl de statische blokken ijs hun kleursaturatie krijgen (door de lange sluitertijd)

Wat technische info: Zoom op 16mm , Camera op statief +- 4Ocm hoog (juist boven de golf),

diafragma f16 , little stopper van Lee (-5 stops), sluitertijd 8sec, iso 100. Witbalans 5600 graden.

Mijn sokken waren daarna wel nat, maar dat kon mijn pret niet bederven hoor 🙂

Et voila zie … we zijn weer aan het eind van dit IJsland blogje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland natuur fotografie en de nederige haiku woordjes uit eigen kweek .

Opmerkingen, tips, commentaren, enz, zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je commentaar

Salukes, en graag tot ziens

Dirk