Macro in “La Douce France”

Van het blauwe, bijna magisch aanvoelend gletsjer ijs in IJsland,
is het weer hoog tijd om warmere oorden op te zoeken…
Vandaag neem ik je nog eens mee naar de zomer van 2017,
naar Les Eyzies in de Dordogne streek, Frankrijk.
In de omgeving waar we verbleven kan je nog steeds kilometers ver wandelen
door de vrije natuur, zonder een huis of een auto tegen te komen !
Met andere woorden… Hét paradijs in mijn ogen 😎😘

Even een kleine rechtzetting
In de titel van dit logje schrijf ik “Macro”…
Die definitie is niet helemaal correct 😮🤔
De lens waar al de foto’s in dit logje mee zijn getrokken,
is niet echt een ‘macro’ 1:1 lens,
Het was een 100/400mm telelens 1:2.
Dus… vanaf hier verander ik het woordje “macro” met ‘Close Up’ … OK ❓😉

Maar… Waarom heb ik geen ‘echte’ macrolens gebruikt ??
Wel, ik zal het je zo dadelijk vertellen…😉
De insecten die ik die dag wou fotograferen (libellen, juffertjes,enz),
kon ik bijna niet benaderen met een 100 of 180mm macro lens…
Omdat met die lenzen, de maximum afstand tussen lens en insect,
ongeveer een halve meter is, waren de meeste insecten al piepedada
eer ik nog maar kon scherpstellen…🙄
Hoe warmer het is, hoe alerter en vlugger de insecten zijn…
En geloof me, die dagen was het héél warm ! 🔆
Maar met een 100/400mm + een 1.4x teleconverter
(in feite had ik dan een 140/560mm telelens) kon ik van op 2 meter afstand
min of meer hetzelfde resultaat boeken als met een 100 of 180mm macrolens.
Die 1 stop licht die ik daarmee verloor is te verwaarlozen,
want door de zomerzon was er meer dan genoeg licht.
Het voordeel van die lange telelens is het feit dat de meeste insecten
me niet eens opgemerkt hebben 🙃👍 en ik leuke foto’s kon maken ! 😉
Het nadeel van die lange telelens… je moet dat zware pokkeding
de hele dag meesleuren in die zuid-zomerse zon… 🥶😱

Samengevat … een logje met macro’s die in feite Close Up’s zijn 😉

Een Weidebeek juffertje kwam even uitrusten naast een klein beekje…






Een ander sierlijk Weidebeek juffertje wou de show stelen 😎
Wist je dat pakweg een paar honderd miljoen jaar geleden,
deze insecten een vleugel spanwijdte hadden van meer dan 50cm !!
Er zijn meerdere fossielen opgegraven die dit kunnen staven.
Libellen en Juffertjes zijn uiteindelijk min of meer de meest perfect
geëvolueerde insecten op onze aardkloot…
De spinachtigen (ook de kreeften enzo) verdienen een ereplaats
in deze eer-evolutie lijsten. Onze mensheid had amper 1/10%
van zijn evolutionair vermogen toen de Libellen reeds op 100% staan…
Een deftig nadenkertje hé ?
Libellen en juffertjes, voor mij zijn ze de verdiende koningen, de keizers van het luchtruim 🤗






In La Douce France kom je andere insecten tegen dan in ons Belgenlandje…
Ik vermoed dat dit exemplaar een Grote Zweefwesp is…
Als je zeker weet dat ik mis ben…
aarzel niet om je mening in de commentaar te zetten !





Een ‘grashopper’ zoals ze zeggen in het Engels…
De ‘legboor’ die dit kleine beestje “meesleurde” vond ik nogal ferm uitgevallen…
De twee voelsprieten op zijn hoofd zijn ook ‘bovenmaats’, vind je niet ?
De insecten wereld is boeiend om te verkennen 😎






Een klein AzuurWaterJuffertje …
Ineens was het daar op die plek !






Een ander AzuurWaterJuffertje kwam héél even uitrusten
op een klein waterplantje…
Wat zijn het prachtige wezentjes hé ? 😉
Geef toe, de subtiele grens tussen puur macro fotografie én doorgedreven close-up
met “lange” telelenzen wordt kleiner en kleiner….
Als je onscherpte kan verkrijgen over een tele afstand van pakweg een halve centimeter,
dan vervagen de grenzen tussen macro en telelens fotografie…






Weer een andere ‘grashopper’ (zoals ze zeggen in het Engels…)
In de harde slagschaduwen kan je zien hoe fel het zonlicht was die namiddag…
En ja, ik weet het… Macro foto’s (oepsie… Close Up foto’s) shoot je ofwel in de vroege morgen,
ofwel in de avondzon…
Maar als er dan iets anders op de agenda staat….
Tijdens een familie vakantie beslis je de planning niet alleen hé ? 🙃





Heb je dat ook al meegemaakt ?
Je zit naast een mooi vijvertje, genietend van de stilte en de rust…
Je kijkt naar een geplooid waterplantje en ineens ! ✨
… verschijnt daar een blauw Weidebeek juffertje, dat je onbeschaamd observeert ! 😎
Voor mij zijn dat genietmomentjes 😉
Voor jou ook ?





Is dit een soort ‘wesp’ ?
Of is het één van de ontelbaar vele, vlieg-soorten ?
Al bij al vond ik het een groot én mooi insect !
De grootte van dit beestje schat ik ergens tussen de 1 en 1,5cm






Om dit macro (Oepsie… Close Up !) logje voor vandaag af te sluiten…
En tevens de mooiste foto in dit logje…
Een WaterJuffertje in het heerlijk warm avond-tegenlicht !
Dé foto die me een YESS gevoel geeft 😉👍





Ik hoop dat je van dit “Macro in La douce France” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 🤗

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de 📷 inhoud van mijn volgend logje zal gaan….

Nu ja, dat zien we die volgende keer wel hé 😋


Vriendelijke groetjes,
Dirk

Zomerse macro in Duitsland (deel 8)

Deze week kon ik amper uit de voeten…

Een heel onwelkome spierontsteking aan mijn heup,

zorgde ervoor dat ik totaal niet uit de voeten kon.

Dat is natuurlijk zwaar balen ! Damned hé 🙄

Deze week geen enkele wandeltocht dus, ook geen foto’s kunnen maken.

‘k heb wat gesnuffeld in oudere (nog ongepubliceerde) foto archieven,

en heb nog wat leuke macro’s gevonden uit onze Duitsland vakantie in 2017,

toen ik op zoek ging naar die oude leger kazerne waar ik ooit 7 maand heb doorgebracht.

Foto’s van die kazerne ga je hier niet vinden, wat je wel gaat vinden zijn

macro’s die ik gemaakt heb met de Sony A7R2 en de Canon 100/400mm zoom

dmv een Metabones adapter op de Sony body geklikt.

 

We trappen af met de eerste foto van ‘schaatsenrijders’…

Deze insecten schaatsen echt over het water, omdat ze optimaal gebruik

maken van de oppervlakte spanning van het vijverwater.

Er groeien piepkleine haartjes op de uiteinden van hun poten,

zodat ze het water niet echt raken.

 

 

 

Van de piepkleine schaatsenrijders schakelen we een tandje hoger…

Op naar het groffere geschut ! 😉

De ‘Gewone Oeverlibel’ moet je heel voorzichtig benaderen…

Daarom had ik ook die 100/400mm telezoom meegebracht.

Vanop ongeveer 3 meter afstand kon ik deze brute schoonheid vastleggen 😎

Veel insecten hebben de neiging om ineens weg te vliegen…

Blijf  dan gewoon zitten, blijf stil en blijf geduldig wachten !

De meeste insecten komen na een tiental seconden

terug op precies het zelfde plekje zitten.

Echt hoor, je moet daar eens op letten !

 

 

 

Reflecties , schitteringen in het water zorgen soms voor een mooi bokeh

van mooi ronde cirkels in je foto.

Hoe ronder de cirkels, hoe beter het glaswerk in je lens is 😎

 

 

Als er een wolkje voor de zon drijft,

wordt het licht ineens heel anders…

Hier wil ik ook iets zeggen over de compositie en de uitsnede…

In deze foto kan de libel als het ware nog uit de foto vliegen,

rechts is er daarvoor nog ruimte genoeg…

 

 

In deze foto heb ik de fout begaan om die schittering links erbij te nemen…

Maar daardoor is de libel in het rechterbovenhoekje geplaatst,

wat de indruk geeft dat het beestje gevangen zit…

Compositie en beeld verdeling moet je ter plaatse incalculeren.

Dit leer je niet zomaar hé, dat is ervaring die je moet opdoen.

Zoals je ziet, moet ik nog veel ervaring opdoen 😎

Een foto is véél meer dan een scherpe plaat en wat mooie kleuren hé…

 

 

Een schaatsenrijder in close up …

 

 

Een azuur juffertje rust even uit…

Zelfs met een telelens heb je op f6.5 nog een heel beperkte scherptediepte.

Maar dat is net het leuke aan macro fotografie 😉

 

 

Een krokodil boom…

Deze soort is héél zeldzaam, maar ik heb er eentje gevonden 😆

 

 

Azuurjuffertjes (en alle andere juffertjes trouwens) zijn pareltjes van moeder natuur vind ik.

Hun kleuren zijn fenomenaal mooi, het zijn fantastische jagers

én acrobaten in de lucht !

 

 

Juffertjes rusten uit, ze jagen en eten of ze zorgen voor hun nageslacht 😎

 

 

Om dit logje af  te sluiten voor vandaag,

nog eentje van de Gewone Oeverlibel.

Wist je dat de 2 vleugelparen van een libel a-synchroon van elkaar kunnen bewegen ?

Zo kan een libel roerloos in de lucht blijven hangen,

of razendsnel scherpe bochten kunnen maken in de lucht,

ze kunnen razendsnel versnellen van stil zittend naar topsnelheid !

Wat ze dan ook tot fenomenale prooi jagers maakt !

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & natuur fotografie,

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  smile

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé laughing

 

Gelukkig gaat het nu al wat beter met die vervelende spierontsteking !

Dankzij de juiste pillen én een huis eigen bereid ontsteking werend zalfje

van onze apotheker kan ik nu al onze trappen op en af zonder te pikkelen 😎

 

Groetjes, Dirk

Zomerse macro in Duitsland (Deel 7)

Van de straat en stad fotografie in Reykjavik verhuizen we nog maar eens… 😎

We gaan terug naar Duitsland, naar Wilebad-Essen.

Voor meer info over deze locatie, zie mijn vorige logjes in deze reeks :mrgreen:

 

Nog steeds was ik gewapend met de Sony A7r2 én de Canon 100/400mm lens,

die via de Metabones adapter op de Sony is geklikt.

Die lens-adapters zijn echt heel handig spul !

Als je nu vandaag verandert van camera merk, koop je gewoon een adapter

die al je ‘oude’ Canon lenzen op de Sony laat werken 😎

Voor Fuji X en GFX heb ik ook een adapter om mijn oude Canon lenzen

te blijven gebruiken.

Vroeger (toen er nog geen adapters waren), moest je ALLES verkopen

Je ‘oude’ camera(s) + alle lenzen. Daar deed je dus zwaar financieel verlies op !

Leve de lens-adapters zeg ik dan :mrgreen:

 

Enfin soit, het is hier geen verkoops praatje voor lens adapters hé !

 

Ook met een 100/400mm, die geen 1:1 is maar 2:1 kan je lekkere macrofoto’s maken.

Waterjuffertjes in hun gekende hart-vormige paarhouding

 

 

 

 

Dit verschil van machtverhouding vind ik zalig om te fotograferen…

Twee heel kleine waterjuffertjes en een grote Gewone oeverlibel…

Voor mij voelt het waterjuffertje aan als een slanke jachtvlieger,

een Japanse Zero of een Engelse Spitfire ,

en de grote zware libel zie ik als een zware bommenwerper,

een vliegend fort of een Lancaster bommenwerper :mrgreen:

 

 

 

Elke libel (ook de waterjuffers, de vlinders) hebben 4 vleugelparen.

Een libel kan elke vleugel apart aansturen, zodat deze insecten razendsnel

bochtenwerk of accelleraties kunnen uitvoeren.

Elke vliegende prooi is kansloos tegenover deze keizers van de lucht !

 

 

 

Een andere ‘Gewone oeverlibel’ warmt op in de zon…

In mijn ogen zijn dit juweeltjes…

Wonderen van de evolutie !

 

 

Draadglazen vleugels

ze gaan ritmisch op en neer

plots is ze weer weg !

 

 

 

Zelfde foto als hierboven,

alleen heb ik hier een Orton bewerking over gelegd.

Orton maakt alles zacht en flou, als in een David Hamilton droom 😉

 

 

 

Overal waar je rondkijkt aan de oevers van deze vijvers

zie je waterjuffertjes voor hun nageslacht zorgen 😎

 

 

 

Soms experimenteer ik wat,

in de kunst van het weglaten bijvoorbeeld…

Met een lange telelens heb je ook een beperkte scherptediepte,

als je maar dicht genoeg kan komen op je onderwerp…

 

 

 

 

Het licht onder de bossen die de vijvers omringen,

wordt gefilterd door de jonge boomblaadjes.

Ondanks het namiddaguur en het harde zonlicht boven ons,

kon ik hier heel mooi werken met superzacht en fluwelig zonlicht !

 

Een stilleven van nog groene takjes en fréle boomblaadjes 😎

 

 

 

 

Om dit logje af te sluiten voor vandaag,

Wat jong groen in het vijver moeras,

subtiel belicht door een superzacht zonnetje 😎

 

Na zomerregen

tjirpen de sprinkhanen weer

maar je ziet ze nooit

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & natuur fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  smile

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé laughing

 

Groetjes, Dirk

Zomerse macro’s in Duitsland (Deel 6)

’t is hier al bijna drie weken stil op mijn blogje…

De reden waarom is simpel hoor 🙂

We zijn met vakantie geweest, wanneer we weg zijn,

dan ga ik dat hier zeker niet verkondigen ! 🙂

Inbrekers, dieven en ander soort tuig kunnen ook lezen hé !

Enfin soit, we zijn weer terug in blogland geraakt 😉

Sorry dat ik lange tijd niet heb gereageerd op jullie blogpostjes,

(in de bergen is geen wifi hé 😎 )

maar daar komt zo verandering in 😀

 

In onze Oostenrijk vakantie heb ik een leuk foto experiment gedaan !

In de plaats van met enkele camera body’s én een fototas afgeladen met

loodzware lenzen in de bergen te muil-ezelen,

heb ik eindelijk een “vakantie” camera gekocht…

Na lang vergelijken en zoeken is het de Sony RX10 mark 3  geworden !

Die heeft een (vaste) superzoom van 20 / 600mm(tov FF formaat)

f2.4 in het begin (20mm) tot f4 op het eind (600mm) ! Wat zeker niet mis is ! 😎

De lens fabrikant is Zeis , wat garant staat voor kwaliteit en degelijkheid !

Er is een 1″ sensor aan boord, beweging reductie over 5 assen en tal van opties

die van het toestel echt wel een fotografie juweeltje maakt !

Die camera is heel licht, heeft me echt verbaasd door zijn vele mogelijkheden

en fotokwaliteit ! Die gaat vanaf nu heel dikwijls mee op fotoshoot 🙂

Maar… eerst moet ik mijn raw foto’s nog ontwikkelen !

Dus op mijn Zomer Oostenrijk 2019 foto’s zul je nog wat moeten wachten 😉

 

Om wat in zomerse macro sferen te blijven, gaan we terug naar Duitsland, 2018

terug naar de vijvers van Wilebad-Essen.

 

 

 

Soms ga ik bewust op zoek naar minimalisme…

om met een heel klein beetje zoveel mogelijk proberen te vertellen…

 

Minimalisme

is met een heel klein beetje

zoveel meer tonen

 

 

 

Aan de vijver oevers graasde een groepje berggeiten.

Een berg geit-mannetje kwam even kijken wat ik daar aan het doen was ! 😉

Nu ja, van zijn indrukwekkende horens was ik wel onder de indruk !

Pracht dieren zijn het hé ? 😎

 

 

 

Als ik schoonheid zoek in het licht en de natuur rondom mij,

is er niet veel nodig om me blij te maken :mrgreen:

 

 

 

 

Waterjuffertjes zijn ongelooflijke fotomodellen vind ik 🙂

Dit nieuwsgierig azuurwaterjuffertje kwam zomaar poseren voor mijn lens 😎

 

 

 

Je hebt kleine slanke waterjuffertjes…

én je hebt de grote libellen, die wel op zware bommenwerpers lijken !

Maar beiden zijn supersnel, uiterst wendbaar én geduchte jagers !

Mocht er een jacht vliegtuig bestaan mét de wendbaarheid

én het acceleratie vermogen van een libel of waterjuffer…

Dan zou de piloot zeker sterven aan de verschrikkelijk hoge G-krachten,

die hij zou ondergaan.

Daarom alleen al heb ik eindeloos respect voor deze wondertjes der natuur ! 😎

 

 

 

Overal waar de juffertjes zijn,

zorgen ze voor hun nageslacht 😎

 

 

 

 

Zonder woorden…

 

 

 

 

Een lichtblauw lijfje

even rustend aan een plant

én een streepje zon

 

 

 

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…

Doe ze het maar na hé 😎 :mrgreen:

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & natuur fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  smile

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé laughing

 

Groetjes, Dirk

Zomerse macro’s in Duitsland (Deel 5)

Lente en zomer… Dan is het tijd voor macro fotografie in de vrije natuur.

Voor mij is dat puur ontspanning en tegelijk zalig genieten 🙂

Wat moet een mens meer hebben hé ?  :mrgreen:

We gaan nog even terug naar Duitsland,

naar de uitgestrekte bos vijvers van Wilebas-essen,

om te genieten van kleine gonzende wereldje 😉

Ga je mee ?

 

De Gewone Oeverlibel (Orthetrum cancellatum),

Deze foto is niet slecht, maar er hapert iets aan vind ik…

In volgende foto leg uit wat er hier verkeerd is…

 

 

Door het insect wat meer links te plaatsen in het kader

geef ik het beestje meer ruimte om op te stijgen

en toon ik tegelijk iets extra van zijn/haar leef omgeving.

Als fotograaf moet je altijd kritisch zijn over je eigen werk vind ik :mrgreen:

en zeker niet te vlug tevreden zijn.

 

 

 

 

Op een klein takje

zat plots een grote libel

ineens was ze weg

 

 

 

Soms helpt het toeval eventjes…

Een verre licht schittering op de vijver valt in de lens.

Door de beperkte scherpte diepte wordt deze flikkering heel wazig

weergegeven in de foto.

In mijn ogen is dit een extra bokeh voordeel in deze foto.

Wat vind jij ervan ?

 

 

 

 

De Gewone Schaatsenrijder (Gerris lacustris).

Je moet redelijk vlug zijn om die scherp op de foto te krijgen,

want die rakkers hun beweging gedrag is echt onvoorspelbaar 🙂

 

 

 

Waterjuffertjes

als een azuurblauwe droom

zweven heen en weer

 

 

 

Soms is het onmogelijk om de parende juffertjes beiden scherp

op de foto te krijgen…

Het takje waar ze opzitten maakt een hoek, die het onmogelijk maakt

om loodrecht daar tegen over te komen…

Omdat ik anders de vijver in moet :mrgreen:

Dus moet ik kiezen welk beestje scherp wordt hé ?

 

 

Een ‘Gewone oeverlibel’ rust uit in het rietveld…

Langzaam gaan de vleugels open en dicht

 

 

 

Een omver gevallen boom in de vijvers…

Met een klein beetje fantasie kan je hier een boomkrokodil in zien 😉

 

 

 

Als afsluiter voor vandaag…

Planten die onrechtstreeks worden belicht door de zon,

kunnen soms als er wat wolken het zonlicht diffuus maken,

zalig mooi zijn. Het harde, lelijke middaglicht is nu helemaal weg.

De wolken zijn als het ware een reusachtige softbox geworden.

De omringende bossen filteren de rest van het harde licht weg.

’t zijn zalige licht momentjes voor een natuur fotograaf :mrgreen:

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & natuur fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  smile

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé laughing

 

Groetjes, Dirk

Zomerse macro’s in Duitsland (Deel 4)

Vandaag blijven we in Duitsland, maar op een andere locatie.

Het is nog steeds dezelfde vakantie als die van mijn logjes

op 10 mei, 4 maart en 3 april.

Op 4 maart had ik alleen de 100mm macrolens mee,

vandaag gebruik ik de Canon 100/400mm telelens + de 1.4extender

zodat ik in feite een 140/560mm lens heb.

Daarmee kan je vanop een grotere afstand de heel alerte insecten

heel dicht bij ‘trekken’.

Door de extender verlies ik 1 stop licht, maar het was zonnig genoeg

om dat lichtverlies te compenseren :mrgreen:

De camera is nog steeds de Sony A7 R2 en via de Metabones

adapter kan ik mijn ‘oud’ Canonglas op de Sony blijven gebruiken !

De locatie is nog steeds dezelfde als op 4 maart,

namelijk de uitgestrekte vijvers van Wilebad-essen.

 

De oevers van de vijvers zijn dichtgegroeid met riet en waterplanten.

Door de nabijheid van bomen en grote struiken werd het zonlicht ‘gefilterd’

Ideaal voor groene stillevens 😉

 

Een groen stilleven,

net een Japans aquarel

brengt me poëzie

 

 

 

Overal om ons heen zoemde en gonsde het van het leven !

Waterjuffertjes , altijd heel druk bezig om hun DNA te verspreiden 😎

Ze zitten verscholen onderaan in het struikgewas en waterplanten,

zodat je ze echt moet zoeken !

Om een zachte, niet storende achtergrond te verkrijgen,

moet je ervoor waken dat de beestjes niet in het dichte struikgewas zitten,

maar op een meer open plaats.

Zoeken is de boodschap !

Maar dat maakt fotografie net zo leuk 😉

 

 

 

Waterjuffertjes

ze hebben grote ogen

om beter te zien

 

 

 

Soms gleed er een witte wolk voor de zon,

waardoor het licht heel zacht en bijna diffuus werd.

Hét paradijs voor de natuur fotograaf 😎

 

 

 

50 shades of green…

Het mooie achtergrond bokeh maakt het verhaaltje af !

 

 

 

De Gewone Schaatsenrijder (Gerris lacustris).

Met duizenden ‘schaatsen’ ze heen en weer in deze vijvers.

Eigenlijk zijn het wantsen ! Wist je dat ? 😀

Meer info over deze merkwaardige beestjes :  Info

 

 

 

De Gewone Oeverlibel (Orthetrum cancellatum) zie je daar nog redelijk veel.

Met de 100/400mm kon ik van 2 meter verder fotograferen dan met de 100mm macro !

Wat natuurlijk een machtig voordeel is, want de beestjes zijn enorm schuw.

Deze prachtige insecten kunnen tot 5cm lang worden

en hebben een vleugelspanwijdte van 7 tot 9cm !

 

 

 

Vanop een steentje

zit ze roerloos te zonnen

tot een kikker plonst…

 

 

Een libel kan echt ongelooflijk snel landen…

In een fractie van een seconde zit ze op een takje, een steentje

Als uit het niets verschenen.

Hun vertrek is al even spectaculair vind ik.

Ze zit daar en ineens… is ze weg !

Dank zij hun 4 onafhankelijke vleugelparen,

kunnen ze ongelooflijk versnellen en extreem snel bochtenwerk doen

in volle vlucht. Als ze achter een prooi jagen,

heeft die prooi  geen schijn van kans !

 

 

 

Nog wat haiku woordjes,

om dit logje voor vandaag te eindigen :mrgreen:

 

Op een kale tak

komt een libel opwarmen

ineens is ze weg

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & natuur fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  smile

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé laughing

 

Groetjes, Dirk

Zomerse macro’s

Het is me wat met het ons weertje hé ?

We hebben 2 weken relatief zacht, bijna lenteweer gekregen,

maar het pokke weer dat daarna in de plaats kwam… brrrr

Dat mogen ze houden van mij ! 😯

Regen en slagregen, wind en rukwind…

Dan heb ik liever dat het -10º vriest of dat het sneeuwt.

dan kan je tenminste buitenkomen .

Enfin soit, aan het weer kunnen we nog niets veranderen (Gelukkig maar !)

 

Maar waar we gelukkig wél iets aan kunnen veranderen,

is het onderwerp van mijn blogje 😀

Ik neem je mee naar de zalige zomer van 2018 in Duitsland,

meer bepaald in Willebadessen.

We zijn daar op vakantie geweest omdat ik vroeger in die buurt (meer dan 40 jaar geleden)

mijn militaire dienst had vervuld en ik die streek toch nog eens wou terugzien.

(of zou het pure nostalgie naar mijn soldatentijd zijn ?  :mrgreen: )

De camera hier gebruikt is de Sony A7 R2 met de Canon 100mm f2.8 macro lens

die via de Metabones adapter op de Sony is geklikt.

Een paar km van ons hotel waren talloze visvijvers.

Geen visvijvertjes zoals bij ons, maar echt heel grote vijvers van soms een kilometer lang

en soms tot tweehonderd meter breed !

Door de weelderige vegetatie was er schaduw genoeg op het middaguur.

Stap je mee, de Duitse zomer in ? 😎

 

We beginnen met een spookachtig blaadje 😉

(ik moet ergens beginnen hé ?)

 

 

 

 

Een metalen viskop om aan te duiden dat dit een visvijver is…

Deze viskop kon scharnierend dichtklappen

en de ijzeren tanden waren vlijmscherp… 😯

Stel je voor wat voor onheil spelende kinderen hier hier elkaar kunnen aandoen…

In ons Belgen landje zou dit moord ding verboden zijn denk ik…

 

 

 

 

Aan bloemen en geurige waterplantjes was daar zeker geen gebrek.

Het wriemelde en gonsde daar dat het een lieve lust was 😀

Rechts boven zag ik een vlieg, gesierd met de Duitse driekleur op haar lijf

maar het kon evengoed onze Belgische driekleur zijn geweest 😉

 

 

 

 

 

Het bokeh van de Canon 100mm macro op de 41megapixel sensor van Sony

vind ik echt wel supermooi !

 

Twee oude knarren

uit de herfst van vorig jaar

stelen weer de show

 

 

 

 

Soms zie je geisoleerde plantjes staan,

achter de plantjes groeit één of een een paar meter niets meer

dat zijn ideale momentjes om de achtergrond te laten verglijden in een waas,

zonder iets in photoshop te doen natuurlijk 🙂

Het geheel doet me denken aan een sierlijk Japans aquarel.

 

 

 

 

 

In het middag licht

strelen schaduwen heel zacht

je frêle bladgroen

 

 

 

 

 

 

Wat me aan die vijvers echt wel opviel,

was de immense rust, de zalige stilte…

Je hoorde alleen het gezoem van de insecten,

het klapwieken van een watervogel en het geplons van vissen en kikkers.

Hier kan ik een hele dag blijven zitten én genieten 😀

De Gewone Oeverlibel (Orthetrum cancellatum) rust uit op een takje,

een halve meter rechts van mij.

Ineens zijn de beestjes weer weg om een halve minuut later

weer op het zelfde takje te verschijnen…

Een macro fotograaf moet echt wel heel veel geduld hebben 😎

 

 

 

 

 

Als je eindeloos traag beweegt, (én je schaduw niet over ze heengaat)

dan hebben de insecten ook geen hinder van je en blijven ze gewoon zitten !

Hier ben ik een dikke meter naar links opgeschoven,

dat maneuver heeft zeker 5 minuten geduurd 🙂

maar er was geen enkel beestje opgeschrikt 😎

Dezelfde Gewone Oeverlibel (Orthetrum cancellatum),

maar vanop een andere hoek bekeken.

Het indrukwekkend insect was zo’n 5 a 6 cm lang schat ik.

 

 

 

 

 

Weer een ander exemplaar van de Gewone Oeverlibel (Orthetrum cancellatum)…

Het zat op een takje, een tiental cm boven het vijver water,

zoekend naar prooi…

Het zijn schitterende insecten, perfecte jagers en echte acrobaten in de lucht !

Wist je dat ze tijdens hun vlucht ineens kunnen stoppen en ter plaatse blijven “hangen”

om ineens in een totaal andere hoek weer weg te schieten !

Wie doet ze het na ? 😉

 

 

 

 

 

Dovenetel sap

uit de a’dren van die plant

blust brandnetel vuur

 

 

 

 

Waar vijvers zijn,

daar zijn ook waterjuffers.

Het lijkt wel of die kleine juweeltjes niets anders te doen hebben,

dan voor hun nageslacht te zorgen 😀

Hun DNA wordt dan ook constant kwistig en gul rondgestrooid 😎

 

 

 

 

 

Om te eindigen voor vandaag…

een sfeerbeeldje, een doorkijkje boven één van de vijvers.

Hier kom ik zeker nog terug, ook met de 100/400mm telelens,

én de 1.4 focus extender erbij geklikt,

om de echt schuwe insecten,

van op een paar meter echt in close up te kunnen fotograferen.

Maar dat is voor later 🙂

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro, natuur fotografie,

én de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  smile

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé laughing

 

Groetjes, Dirk