Keukenhof bloemen (Deel 3)

Van de kleine regen druppeltjes en bijna bevroren water druppeltjes,

is het weer hoogtijd om iets totaal anders te presenteren 😎

Nu het hier bijna alle dagen regent of mistig, kil en koud is,

neem ik je nog eens mee naar april 2019, naar het Keukenhof bloemenparadijs in Nederland.

Omdat het nieuws de dag vandaag over niets anders meer gaat dan over corona,

vaccinaties die een beetje in de war lopen, opstanden, dwaze betogingen, oorlog, enz enz,

geef ik jullie graag wat bloemen & kleur om het leven van vandaag wat op te fleuren :mrgreen:

 

De camera is nog steeds de Fuji XH1, de lens is de Canon 100mm macro L IS.

(Mijn vorig Keukenhof logje (Deel 2) vind je hier)

 

Keukenhof is de grootste bloementuin die ik ooit al heb gezien.

Toen we er waren in april 2019 was er echt wel ongelooflijk veel volk !

Het leek wel of heel Nederland die dag in Keukenhof afgesproken had 😉

maar gelukkig heb je met een macro lens geen enkele last van al dat volk 😎

Noot: Ik vermoed dat door corona het Keukenhof nu nog gesloten is …

 

Maar mijn ongepubliceerde foto’s uit april 2019 zijn welkom denk ik :mrgreen:

 

De naam van de bloem weet ik al niet meer (interesseert me eigenlijk niet),

maar de details van de meeldraden en de stamper vond ik boeiend om te zien 😀

 

ISO 200 , f2,8 , 1/400s , 0 EV , 150mm

 

 

 

De anatomie van bloemen is wonderbaar, vind je niet ? 😉

 

ISO 200 , f2,8 , 1/850s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Met een macrolens heb je amper een paar millimeter scherptediepte.

De meeste foto’s zijn gemaakt op f2,8, dan heb ik de kleinste scherptediepte mogelijk…

Het is dan altijd weer een uitdaging waar je als fotograaf het scherptepunt/gebied plaatst 😉

Niet echt simpel, het vereist echt wel een vaste hand,

maar zo werken geeft me veel voldoening ! :mrgreen:

Enne…

Werken met een statief in een omgeving met duizenden krioelende mensen rond je heen…

Geloof me, dat is echt niet te doen 😉

 

ISO 200 , f2,8 , 1/800s , 0 EV , 150mm

 

 

 

 

Blauwe druifjes heb ik altijd al héél fotogenieke bloemekes gevonden !

 

Blauwe druifjes is een plant uit de aspergefamilie of Hyacinthaceae.

De bloemen staan dicht op elkaar, en zijn bijna bolvormig.

De onderste bloemen zijn knikkend, en de bovenste licht opstaand.

Deze laatste meestal zonder stamper of meeldraden.

De bloemen zijn blauw met een witte rand of zijn helemaal wit (Bron: Wikipedia)

 

ISO 200 , f2,8 , 1/200s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Delfts blauw porselein,

een echt typisch Nederlands product waar ik eigenlijk wel een boontje voor heb 😎

 

ISO 200 , f2,8 , 1/160s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Een stilleven zoeken in het Keukenhof is zeker geen probleem !

Je moet er als macro fotograaf steeds voor zorgen dat er op (max) een halve meter

afstand van je onderwerp niets komt storen…

 

ISO 200 , f2,8 , 1/120s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Wat witte vignettering in de hoeken kan je onderwerp benadrukken…

 

ISO 200 , f2,8 , 1/200s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Nog een stilleven van Blauwe Druifjes…

De scherpte heb ik wat zachter gemaakt dmv een zelfgemaakt Orton filter

 

ISO 200 , f2,8 , 1/160s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Je mag zeggen wat  je wil over de Nederlanders…

Maar bloemen kweken !

Dàt kunnen ze als de beste :mrgreen:

 

ISO 200 , f2,8 , 1/125s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…

Omdat de sluitertijd hier korter is dan de brandpunt afstand (150mm),

loop je veel kans om beweging onscherpte in je foto te krijgen…

Maar gelukkig heeft de Fuji XH1 een uitstekende beweging stabilisatie aan boord 😎 ,

zodat de foto scherp blijft waar het moet 😉

 

ISO 200 , f2,8 , 1/70s , 0 EV , 150mm

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & Keukenhof bloemekes fotografie,

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  smile

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé laughing

 

Groetjes, Dirk

Keukenhof bloemen (Deel 2)

Ook nu en hier blijven we nog even in de natuur,

maar toch reizen we nog vlug eens van Asse naar het Keukenhof in Nederland. 😉

In deze blog maak ik graag sprongen in tijd en plaats, zonder enige logica,

Het tegenovergestelde van “ordnung muss sein !” koester ik, maar dat wist je al hé :mrgreen:

Enfin soit, we gaan terug naar de kern van dit logje… : Bloemen 😉

 

Wie Keukenhof zegt, heeft het natuurlijk over bloemen…

‘k heb al veel bloementuinen bezocht en gezien

maar Keukenhof zit mét stip op de eerste plaats qua bloemenpracht én kleur :mrgreen:

 

Het is schitterend hoe het zonlicht door deze fréle bloemenblaadjes straalt hé !  😎

 

 

Hoe de kwekers het doen, om kleuren, vormen van een bloem te veranderen,

daar heb ik geen flauw idee van !

Deze geel/oranje/rood gekleurde tulpen soort leek wel op een vlammenhaard !

Petje af hoor bloemkwekers ! 😎

 

Brandende bloemen,

met blaadjes als vuur tongen

warm kreeg ik er van

 

 

Soms lijkt het wel, of bloemen met elkaar staan te praten !

Net als wij, mensen, die op de bus of trein wachten, samen een leuk praatje slaan (vind je niet ?)

Als kind fantaseerde ik graag over de “Klankentapper”, (Suske en Wiske, strip reeks Willy Vandersteen)

Een (puur SF) toestel (ontworpen door professor Barabas), dat de taal van bloemen/planten,

vertaalde naar onze mensentaal én omgekeerd ! 🙂

Stel je eens voor ! Met bloemen of groenten/planten/bomen  kunnen praten…

een zalig idee hé 🙂

 

 

Nog een andere variatie op de vuurbloemen van 2 foto’s terug.

Bloemkwekers die zo’n bloemen/kleuren pracht kunnen creëren…

Die krijgen van mij een dikke bravo 😉

 

 

 

Naast de orchidee komt de narcis op de 2de plaats

in mijn persoonlijke BTT (bloemen top tien 😉 )

Dat wetende zal je dan wel begrijpen dat ik hier echt in mijn nopjes was :mrgreen:

 

Wiegend in het gras

dansen narcis bloemetjes

met maagdelijk wit

 

 

Die broze schoonheid van een bloem…

is ze niet oneindig mooi ? 😎

Niet te verwonderen, dat een ruikertje bloemen,

onze mensen harten sneller doet slaan hé 😉

 

 

 

Deze wit/roos/rood gekleurde bloemen deden me denken aan … Carpaccio ! :mrgreen:

Nu word hij helemaal zot (zo hoor ik je nu denken)…

Maar vrees niet, ik leg je uit waarom ik hier dacht aan Carpaccio 😉

Een leuk dag verhaaltje in onze ‘Scheur Kalender met een hoek af’

is ergens blijven hangen in mijn achterhoofd 😎

Het verhaaltje ging over het ontstaan van het vleesgerecht Carpaccio.

Carpaccio is oorspronkelijk een gerecht van dungesneden rauwe runderlende

met een dressing van zelfgemaakte mayonaise, worcestersaus,

citroensap, melk, zout en witte peper.

Het gerecht werd bedacht in 1950 door Giuseppe Cipriani,

de eigenaar van Harry’s Bar in Venetië.

Cipriani had vele beroemde stamgasten zoals Charlie Chaplin en Ernest Hemingway.

Een Venetiaanse gravin, Amalia Nani Mocenigo, was ook een veel geziene gast.

Zij leed aan bloedarmoede en moest van haar dokter rauw, rood vlees eten.

Cipriani bedacht daarop de carpaccioschotel.

Hij noemde dit gerecht naar de schilder Vittore Carpaccio,

van wie op dat moment een overzichtstentoonstelling werd gehouden in Venetië.

Cipriani werd geïnspireerd door het diepe rode en herkenbare wit/geel

dat Vittore Carpaccio in zijn schilderijen gebruikte.

Tot op de dag van vandaag staat de carpaccio-schotel op het menu van Harry’s Bar

(nu gerund door zoon Arrigo Cipriani).

Een leuk weetje hé ? 😉

 

 

 

Gewapend met een 100mm macro lens,

vind ik het zalig om eens diep in een bloem te duiken 🙂

 

 

Eens ik begin met de macro lens,

dan is er geen houden meer aan 😉

Dan zie ik overal leuke dingen om uit te proberen !

 

 

Macro fotografie is schoonheid zoeken in een wereld,

die je met het blote oog niet kan zien

(of je moet héél straffe ogen hebben natuurlijk ! 😉 )

 

 

 

Macro fotografie is steeds opboksen tegen grenzen…

Je kan de hele bloem scherp maken door gebruik te maken van focus-stacking,

maar daar had ik echt geen zin in…

Het “echte” manuele macro werk spreekt me nog altijd meer aan

dan de nieuwe digitale technieken (waar je echt wel veel meer mee kan doen hoor !).

Omdat je bij ‘ouderwetse’ macro technieken echt binnen krappe grenzen werkt,

blijft het een uitdaging om je beeld te vormen, wat moet scherp zijn,

wat mag niet wazig zijn, zijn de kleuren goed, wat met het bokeh ? enz, enz…

Ik hou van maximale lens opening (f2,8), dan heb ik natuurlijk een minimale scherptediepte…

In dat heel krap begrensde wereldje moet je echt wel heel creatief denken en werken,

en net dat, maakt het zo verdomd leuk om te doen 😉

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & bloemekes fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes van eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  smile

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé laughing

 

Groetjes, Dirk