Met dit logje duiken we terug in de tijd…
Het was 2017, de locatie Étretat in Normandië, Frankrijk.
Meer naar het binnenland, ver achter de beroemde krijtrotsen én de uitgestrekte duinen
kan je heerlijke wandelingen maken in het groen en uitgestrekte bossen.
Het verre ruisen van de zee als heerlijke achtergrond muziek is mooi meegenomen 
Ná het maken van deze foto kreeg ik een leuk ideetje….
Waarom zou ik alles in mijn foto scherp willen zien ?
Dat was het basis idee waar ik verder over nadacht.
Waarom zou ik geen foto’s maken die bewust onscherp zijn,
alleen de vormen, kleuren én natuurlijk het licht laat ik zien 😎
De wereld zien doorheen een waas, alsof je je ogen bijna dichtknijpt !
(In deze reeks kwam geen photoshop aan te pas hoor ! )
Gewoon de camera én natuurlijk ook de lens op de M van Manueel zetten
en dan maar “spelen” met de talloze instellingen en de eindeloze mogelijkheden.
Er is ook géén statief gebruikt.
In de schilder/beeldhouw kunst hou ik het meest van het impressionisme én het expressionisme.
In dit logje probeer ik die twee kunststromingen te verenigen in mijn fotografie
Wit speelse lichtjes
geboren uit het bokeh
van mijn camera
Een verlaten bosweg vind ik altijd zalig om te zien én om daar te zijn…
De stilte en de rust die je hier voelt is gewoon de max !
Genieten en leven als God in Frankrijk komt hier wel tot zijn recht vind ik 😎
Piepkleine paadjes,
waar zijn je kaboutertjes ?
zo dagdroomde ik
Een flink uit de kluiten gewassen boomstam als zitbank…
Er is niets duidelijk of scherp, maar toch kan je zien wat ik heb gefotografeerd 😉
Het groen van het bos, de bomen, het hout, het bos paadje, alles is aanwezig,
maar alles is tegelijk verbonden door de bewust gemaakte onscherpte.
Omdat ik meer “swung” in mijn bewust onscherpe foto’s wou brengen,
deed ik er nog een schepje bovenop
In de onscherpte wou ik als extraatje een verticale beweging maken.
Maar dit extraatje kost wel extra sluitertijd !
Om dat ‘beweging’ effect te registreren, moest ik de sluitertijd verlagen van 1/500sec naar 3 of 4/10sec.
Omdat ik dan teveel licht (overbelichting ! ) krijg, moest ik echt wel een little stopper gebruiken.
(Een ‘little stopper’ is een grijsfilter die 5 stops licht tegenhoud.
De camera is (uit de losse hand) 0.4 seconde verticaal omhoog getrokken om dit effect te verkrijgen…
De grens tussen impressionisme en expressionisme wordt hier flinterdun
(Dat is wel gezien door mijn ogen hé 😉 )
Btw, wat is jouw mening hierover ?
Met dezelfde instellingen én met hetzelfde 5 stops grijsfilter werkte ik verder…
Als ik een verticale beweging maak en ondertussen heel eventjes een zigzag beweging maak,
Wat krijg ik dan ? Rarara 😉
Je ziet nog altijd het bospaadje, de bomen, het prille bosgroen én het geel verdroogde gras.
Dat ik dit soort van fotografie heel graag doe, dat wist je al lang denk ik 😎
Het voelt alsof ik schilder met mijn lens !
Zoals altijd moet je als fotograaf toch wel rekening houden met de regeltjes van de compositie…
Als je een foto maakt die vloekt met alle regeltjes, dan kan die foto
ofwel geniaal ofwel (en dat is meestal zo) waardeloos zijn 😎
Intuïtief werk ik meestal met de regel van derden of de gulden snede
omdat mijn gevoel voor verhoudingen daar het meest bij aanleunt.
Wist je dat die heerlijk mooie antieke Griekse tempels
(en veel later daarna de Romeinse tempels) zijn gebouwd rond
de verhouding van de gulden snede ?
Compositie én verhouding leer is geen moderne uitvinding hé ?
Het is al tientallen eeuwen oud 😉
Lieve bos Godin
wenkend met je tak armen
ik hoor ze kraken…
Om dit logje te eindigen…
Als je met langere sluitertijden werkt kan je alle kanten uit…
je kan horizontale en verticale bewegingen maken,
met of zonder zigzag bewegingen,
Je kan ook de camera draaien rond een (op voorhand bepaald) punt.
De ervaring leert me dat rond draaien rond het centrale punt niet echt mooi is.
Soms worden mensen misselijk door dat centrale draai effect.
Daarom zet ik mijn centraal ‘scherpstelpunt’ op 1 van de ‘gulden snede’ regel punten.
Je kan ook in of uit zoomen (met een zoomlens natuurlijk), maar dat is voor later eens 😎
Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.
Bedankt voor je bezoekje 😉
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn fotografie
én de nederige haiku woordjes van eigen kweek.
Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom 
.
Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste 
Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…
We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 
Groetjes, Dirk
Fotografie als een rode draad door mijn leven 