Het kleine wereldje is megagroot (Deel 4)

Van mijn giraf portretfotografie in Blijdorp,

gaan we 6 jaar terug in de tijd én naar een heel andere plaats !

We zijn terug in het Heizelpark van Brussel, om het Atomium te fotograferen.

Voor mijn vorig Atomium logje, klik hier

Soms laat ik afgewerkte foto’s een hele tijd liggen,

om er later (in mijn ogen gezien dan) leuke dingen mee te doen 😎

Als je mijn blog volgt, dan weet je al dat ik een zwak heb voor

spiegelingen, foto’s roteren, met water-filters spelen, enz enz

De meeste foto’s hier zijn HDR bewerkingen die ik later heb

gespiegeld , stukken eruit heb gesneden en dan op die uitsneden

mijn fantasie los te laten

Het atomium is een gedroomde locatie om creatief te zijn !

Het wateroppervlak is gemaakt met Flood (een Photoshop plugin),

op het resultaat van 4 vertikale én horizontale spiegelingen

Het atomium

als een stalen monsterspin

rijst uit het water

Het Atomium gezien vanuit het eerste trapniveau.

Het groene Brupark is weerspiegeld in de onderste bollen.

Daar kan ik zeker iets mee doen dacht ik 😉

In mijn vorige Atomium logjes had ik al gezegd dat een fotograaf

nieuwe oogpunten moet zoeken, creatief moet zijn,

niet zomaar klakkeloos na-fotograferen wat al miljoenen keer

is gemaakt door andere mensen !

Soms kan je met een simpele uitsnede of een lange zoomlens,

toch wel min of meer originele foto’s maken, waarvan iedereen ziet

dat het toch een foto van het Atomium is 😎

Dit is géén photoshop bewerking…

Het is gewoon een 90º geroteerde uitsnede

Een ijzer atoom,

is 165 miljard keer vergroot

Wat een prestatie !

De vorige foto in zwart/wit omgezet

en er dan een Flood bewerking op los laten…

Ik amuseer me ermee

Van de 2de vorige foto kan je dit maken… 😀

Of dit…

Om dit logje te eindigen,

een ‘normale’ foto van het Atomium.

Omdat ik hier een langere zoomlens gebruik (100/400mm),

lijkt de afstand tussen de ‘bollen’ veel kleiner dan in werkelijkheid.

Et voila, we zijn weer aan het eind van het logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Atomium en spiegeling fantasie fotografie

én de nederige haiku woordjes van eigen kweek.

Deze Atomium log serie sluit ik hiermee af

(of tot wanneer ik daar een nieuwe fotoshoot ga doen 😀 )

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom .

Alvast bedankt voor je commentaar !

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben én wanneer hé

Groetjes, Dirk

Het kleine wereldje is mega groot ! (Deel 3)

Van het mooie en tegelijk zalig ruige Normandië,

keren we terug naar ons eigen vertrouwde Belgenlandje 😀

We zijn terug in het Heizelpark, Brussel,

bij “de bollen” van Brussel (zoals wij dat hier noemen)

Het Atomium dus 😎

Waarom (zo zie ik je weer denken…), noem ik deze serie ‘Het kleine wereldje ?” 😆

Wel, het is heel simpel…

Het Atomium gevaarte stelt een kubisch,

ruimtelijk gecentreerde kristalstructuur van een ijzer atoom voor.

Maar dan wel efkes 165 miljard keer vergroot !

Een ijzer atoompje is heel klein hé ? 😀

Daarom, het mega grote kleine wereldje

Van het Atomium zijn reeds miljarden foto’s gemaakt…

Het is mijn streefdoel om er ‘andere’ foto’s van te maken,

foto’s die min of meer uniek zijn, die een nieuwe kijk geven op dit gebouw…

Allee ja, dat hoop ik toch 😀

Eén van de bollen…

is het de bovenste ?

is het een bol aan de zijkant ?

Is de foto gedraaid ?

In de reflecties zie je het hele Bruparck Brussel weerspiegeld,

maar dat zie je in alle bollen 🙂

Met haiku woordjes poëzie speel ik graag 😎

Je vertelt een gevoel, een impressie, in amper drie zinnetjes.

3 zinnen die verdeeld zijn in respectievelijk 5 , 7 , 5 lettergrepen.

Voor alle gemak (noem het dichterlijke vrijheid),

heb ik hier “1958” als 1 woordje opgesoupeerd 😉

Haiku poëzie schrijven, voelt als boetseren, kneden met woordjes voor mij

Het laat me nadenken en ’t geeft me rust …

1958

Het Atomium

stelt een ijzer atoom voor

toen 1958 vandaag was

Een meer ‘klassieke’ benadering van het Atomium…

Hier wou ik de kubische (vierkante) structuur van het gebouw onderstrepen.

Het is echt wel een wonder van architectuur hé, vind je ook niet ?

Je hebt ongetwijfeld al gehoord van H.G. Wells‘ sciencefictionroman,

“The War of the Worlds (1898)”, ooit gepresenteerd als radio reportage, door Orson Welles in oktober 1940.

Massa’s mensen die toen naar de reportage luisterden,

dachten dat het een rechtstreekse reportage was van echte feiten !

De (vijandige !) marsmannetjes zijn geland !!

Ze vallen onze aarde aan met bolvormige ruimte wapen tuigen !

er brak toen letterlijk paniek uit bij duizenden mensen !

Ongelooflijk hé, wat een radio reportage kan teweegbrengen ! 😯

Over dit historisch feit zijn later meerdere films (science fiction) gemaakt.

Het resultaat van de ongewone hoek waarin ik deze foto maakte,

deed me denken aan één van die Marsiaanse ruimtevaart tuigen 😀

Een bol op twee enorme benen en twee vuur & verderf spuitende wapenarmen 😎

Dat ik met spiegelingen graag experimenteer,

dat wisten jullie al 😉

Levend geworden ijzer kristal atomen die zich vermenigvuldigen door celdeling…

“It’s alive”, zou Mary Shelley (schrijfster van Frankenstein) uitroepen

Deze ‘klassieke’ (HDR bewerking) benadering van het Atomium,

dient als bron om wat spiegelingen te maken. (de laatste 2 foto’s)

Hoe ik de spiegelingen, (vertikale en/of horizontale) heb gemaakt…

dat mag je zelf uitvissen 😎

Reflecteert

Het Atomium

reflecteert het uitspansel

maar ook de aarde

De eerste spiegeling…

Het Atomium dat herboren wordt in een mythisch wezen,

een metaal wezen… een soort van transformer 😉

Deze tweede spiegeling is identiek aan de eerste…

alleen is de bovenstaande foto hier 180 graden gedraaid 😀

Et voila, we zijn weer aan het eind van het logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Atomium bollen en spiegeling fantasie fotografie

én de nederige haiku woordjes van eigen kweek.

Dit logje krijgt nog een vervolg hoor…

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom .

Alvast bedankt voor je commentaar !

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben én wanneer hé

Salukes,

Dirk

Het kleine wereldje is mega groot ! (Deel 2)

Van het Vikingdorp in IJsland vliegen we terug doorheen ruimte en tijd,

om onze tijdreis af te remmen boven een gevaarte dat “Atomium” noemt.

Dit gevaarte stelt een kubisch,

ruimtelijk gecentreerde kristalstructuur van een ijzer atoom voor

maar dan wel effekes 165 miljard keer vergroot !

Het is een stalen constructie ,

die bestaat uit negen bollen met elk een diameter van 18 meter !

De buizen die de bollen verbinden hebben een diameter van 3,3meter.

Het geheel is 102 meter hoog en weegt 2400 ton

Niet slecht voor een ijzerkristal hé ? 😎

Teergeliefde bezoeker,

uit vorige logjes weet je dat ik graag speel met spiegelingen, omkeringen,

verdraaingen enz in photoshop.

In deze Atomium foto reeks heb ik me in deze materie eens goed laten gaan :mrgeen:

De originele foto laat ik vanaf nu achterwege,

Alleen het eindresultaat is belangrijk 😀

Welkom dus in mijn tweede Atomium logje …

Het Atomium zoals je het nog nooit eerder gezien had 😉

Kristal

Dit ijzer kristal

lijkt wel een levend wezen

één cel, twee cellen

Heel het Brupark is weerspiegeld in de onderste bollen.

Een uitsnede ervan omkeren en er een spiegeling op loslaten

tovert weer nieuwe dingen tevoorschijn 😎

Creatieve fantasie is een mooi ding vind ik 😀

Als je op zoek gaat naar ongewone beeldhoeken,

standpunten die zeker niet alledaags mogen zijn…

dan kan je daar nadien lekker mee experimenteren.

Bij iedere foto die ik maak met dat doel voor ogen

heb ik op voorhand al bedacht wat ik ermee zou kunnen doen.

Hier heb ik een uitsnede van 2 bollen omgedraaid en gespiegeld

Het geheel lijkt wel te zweven , vind je niet ? 😀

Hersenspinsels

Rare werelden

zwevend in de fantasie

van hersenspinsels

We kunnen nog een stapje verder gaan 😎

Als de met elkaar verbonden stalen ‘werelden’,

langzaam in het water verzinken…

Een nieuwe realiteit scheppend 😉

Met spiegelingen kan je alle kanten op…

De originele (bron) foto is hier goed verstopt hé 😉

Er zijn zowel horizontale als vertikale spiegelingen gemaakt.

Het originele canvas is met factor 8 vergroot om dit gevaarte te huisvesten 😀

Als je een bol niet doormidden snijd,

maar ergens op 1/4 van het geheel doorsnijd,

én dat geheel spiegelt,

dan krijg je geen dubbele bol, maar een eivorm.

De originele foto’s (telkens 3 foto’s ,verschillend belicht) zijn HDR bewerkt,

zodat de kleuren lichtjes overdreven/verzadigd zijn.

Ideaal voor dit soort van fotografie spielerijtjes van mij 😉

Uit het niets een nieuwe wereld scheppen !

Een ‘normale’ foto…

Het is wel een HDR, maar zonder spiegelingen of andere foefjes

Omdat een detail foto evenveel kan zeggen dan een groot overzicht…

Ze mogen zeggen wat ze willen,

maar steeds als ik het Atomium kan bewonderen,

sta ik altijd weer verwonderd te genieten van de creatieve genialiteit én durf

van de architecten André Waterkeyn en Jean Polak.

En ja… Het Atomium is opgeleverd in 1958…

In die tijd was er geen economische crisis, had iedereen werk en was er nog geld op overschot…

Enne, gewoon ter info… Eén jaar later kwam werd ik geboren 😉

Zoals zovelen van ons bouwjaar waren we ‘Expo kindjes’ 😆

Nog een ‘normale’ foto,

het is geen klassieke tonemapping HDR bewerking,

maar een HDR Exposure “Fusion” technologie.

Wanneer moet je welke van beide technieken gebruiken ??

Wel… dat ik het zelf niet goed kan uitleggen 😳

Het is vooral ervaring én fingerspitzengefühl die telt in deze materie…

Tommetoch, Ik kan het me niet laten hé 😉

We gaan weer wat spelen met spiegeltjes en uitsneden.

Een trappenzaal verbind de 2 half doorgesneden bollen…

Trappen die je omhoog én tegelijk naar beneden leiden,

’t lijkt wel een parodie op de geniale tekeningen van Escher 😎 Escher Link

Bollen

Twee grote bollen

zijn verbonden met trappen

die niet echt bestaan

Et voila, we zijn weer aan het eind van het logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Atomium bollen en spiegeling fantasie fotografie

én de nederige haiku woordjes uit eigen kweek.

Dit logje krijgt nog wel een vervolg hoor…

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je commentaar !

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben én wanneer hé

Het kleine wereldje is mega groot !

Van het piepkleine macro wereldje , “het kleine wereldje”,

(zoals ik het macrowereldje graag vernoem),

springen we vandaag naar iets enorm groot,

Het is een bakbeest, een joekel van een constructie !

Maar in werkelijkheid stelt ons reusachtig onderwerp van vandaag,

echt maar iets piepklein voor, iets dat nog kleiner dan een stofje is…

iets dat in werkelijkheid onzichtbaar is voor ons oog… zo klein is het

zelfs met een heel straffe macro lens kan je het niet zien

Ook met een microscoop kom je nog wat te kort om het te zien …

Vandaag zie je foto’s, (van iets petieterig klein),

dat in real time zomaar eventjes 165 miljard keer vergroot is ! (astemblieft zeg !! 😆 )

Het stelt een kubisch, ruimtelijk gecentreerde kristalstructuur van ijzer voor…

Teergeliefde bezoeker, dat immens bouwwerk, het Atomium dat ken je wel hé 🙂 ,

Ik ga je niet vervelen met datums, namen, cijfers, maten of gewichten…

Dit alles en nog meer kan je allemaal op Wikipedia terugvinden.

Maar om je het gemakkelijk te maken : Klik HIER voor Wiki Atomium info 🙂

(Wat een service hier hé 😆 )

Nog ff wat foto technisch uitleg …

Alle foto’s in dit logje zijn geshoot met de Canon 6D.

Lens: Het zalige Canon 24/70 f2.8. allround glas !

Alle foto’s zijn HDR’s (bewerkingen van 3 of 5 verschillende belichtingen)

Uiteraard is telkens een statief gebruikt…

Enneuh… de foto’s zijn pakweg 3 jaar geleden geshoot

En nu …

De bollen van Brussel (zoals ze bij ons zeggen 😀 )

Er zullen nu al wel enkele miljarden foto’s van het Atomium gemaakt zijn.

’t is echt niet mijn bedoeling om het zoveelste voorspelbare plaatje te maken,

iets tonen dat iedereen al honderduizend keer gezien heeft… brr… dat wil ik niet !

Het is steeds weer een uitdaging voor mij,

om “andere” foto’s te maken van “iets” dat heel bekend is…

Hoe maak ik herkenbare Atomium foto’s op een niet-klassieke benadering ?

Je moet gewoon zien… zien, kijken, rondgaan, inzoomen, uitzoomen

en soms een uitsnede durven maken bijvoorbeeld…

In HDR kan je heel simpel het dynamisch licht en kleur bereik ‘oppompen’,

maar de kunst is om niet te overdrijven…

Zoals onze ogen het zien, en niet meer…

Het weer was ideaal die dag….

Er was onweer voorspeld,

de contrasten tussen licht en donker zijn heel uitdrukkelijk én vlijm scherp

Perfect weer voor HDR fotografie ! 😀

Deze foto is genomen vanop 1 van de enorme buitentrappen van deze Fe kristal vergroting …

Ander standpunt kiezen op de trappen,

wat in of uitzoomen …

Het hemelsblauw contrasteert zalig met het goud van de rode pannendaken daar beneden…

Met de software “SNS-HDR” lukt het me om heel realistische HDR foto’s te maken…

Dan kom je terug naar beneden,

daar word het verschil tussen hooglichten en diepe schaduwen groter…

(het dynamisch lichtbereik wordt breder)…

Op sommige plekken is het licht bereik “verbrand”…

(dat zijn witte plekken waar geen digitale informatie meer is)

Het zwart is nog net niet dichtgelopen…

Deze foto is enkel goed om de digitale vuilbak te vullen,

maar ik toon je hem toch, om je erop te wijzen dat HDR geen wondermiddel is…

Btw, Fuji en Sony zijn stukken beter in het dynamisch lichtbereik dan Canon…

Maar 3 jaar geleden had ik nog geen Sony of Fuji 😀

Wist je dat ? ….

Onderstaande foto in feite dezelfde foto is als deze hier boven ?? 😆

Alleen is deze foto gewoon 180 graden naar links gekanteld…

Je kan met de trap omhoog naar de onderste “bollen”…

Héhé, het is een hele klim… zucht…

mijn knieën hebben het toen wel gevoeld, amai ni !

Nu ja, ‘k ben ook geen twintiger meer hé 🙂

Maar deze jongen fietst nog elke dag zijn 15km bijeen,

weliswaar op de hometrainer, maar ik doe het toch maar 😀

Vanop die trappen krijg je wel een indrukwekkend zicht hé … !

Onderweg op de trappen naar boven,

(langzaam maar zeker, maar zeker langzaam 😀 )

ergens 3/4 tussen de eerste bol en de grond bevond ik me hier …

Vanop die plaats kon ik de tweede, derde én de vierde bol aan de top zien !

Wooow !

Weet je nog dat ik unieke invalshoeken zocht van deze mega constructie ?

Foto’s zoals deze heb ik nog niet gevonden op ’t internet 😀

Om te eindigen….

Een paar meters verder omhoog had ik weer een totaal ander uitzicht.

Drie bollen en een andere SNS-HDR techniek…

Hier gebruik ik de Exposure “Fusion” technologie …

die heel anders werkt dan de Tone mapping technologie.

Beide technieken hebben hun voor én nadelen,

het is gewoon kwestie om te weten wanneer je welke techniek kan/mag gebruiken….

Alleen ervaring kan je dat leren… 😀

Et voila, we zijn weer aan het eind van het logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Atomium bollen fotografie

Dit logje krijgt nog wel een vervolg hoor…

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom .

Alvast bedankt voor je commentaar !

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben én wanneer hé

Dirk