Winterse Druppeltjes (deel 2)

Van de imposante grootsheid in IJsland,
verkassen we terug eens naar het piepkleine, het ongrijpbare…
het bijna onzichtbare wereldje van de macro fotografie.
Het eerste deel van dit logje publiceerde ik op 10 juni dit jaar…
Alle foto’s zijn nog steeds gemaakt met de Sony A7R2
én de 100% manuele Laowa 100mm f2,8 macro lens.
De fotoshoot locatie is zoals gewoonte…
Onze wilde wintertuin 😁

Mijn zelf in elkaar gelast én zelf gesmeed ijzeren tuinpoort,
heeft duidelijk weer een schuurbeurt én een likje verf nodig ! 😎
Maar ik zag er 2 gezichtjes in…
Links een zoen mondje en rechts een ondeugend snoetje bij de druppel 😋
De gaatjes van de ‘poeprivettekes‘ zijn de oogjes …
“poeprivettekes” zijn blindklinknagels, poprivetten, popnagels in een meer beschaafde taal 😁

Druppeltjes zijn net kleine lensjes…
Een druppeltje vergroot het onderliggende van waar het zich bevind.
Dat is simpele optica en natuurkunde,
maar dat fenomeen blijft me steeds verwonderen !😉

Deze fotoshoot deed ik 14/01/2021, putje winter dus…
Het was mistig en dus redelijk donker buiten…
Om redelijk scherpte foto’s te maken moest ik de iso van 100 naar 640 tot 1600 zetten,
om min of meer aanvaardbare sluitertijden te verkrijgen. Flitsen wou ik niet doen…
De beweging reductie van de Sony camera kan tot 1/10sec redelijk aan.
Bij 0,5 sec openingstijd word het kantje boordje…
Het was dus balanceren op de slappe koord,
maar juist dàt maakt dit soort fotografie nu juist uitdagend om te doen 😋

Als snel ging ik op zoek naar ‘minimalisme’ in mijn foto’s …
Het winters klimop struikgewas langs de schoolmuur (we hebben een school als gebuur)
zorgde voor leuke modellen 😊

Twee piepkleine druppeltjes,
gevangen in piepkleine, losgeraakte wortel takjes van de klimop.
Hier heb ik met de diagonaal én de regel van derden gespeeld
om de compositie in evenwicht te brengen.

In het piepkleine macrowereldje zie je soms dingen,
die je bijna niet kan zien met het blote oog !
Dit druppeltje was hoop en al 0,7mm groot,
er stond een licht briesje zodat heel het klimop struikgewas constant bewoog…
Van de meer dan 20 foto’s die ik ervan heb geshoot vind ik deze foto
de meest aanvaardbare (alhoewel die nog niet scherp genoeg is naar mijn zin !)
Wat ik wil zeggen …. Macro fotografie is zalig om te doen, je verlegd steeds je grenzen
Maar soms moet je keihard ‘werken’ om een min of meer aanvaardbare
foto op te leveren …
En juist dat maakt macro dan ook weer verdomd interessant om te doen 😁😋

Deze druppeltjes zijn echt petieterig klein !
Met het blote oog zijn ze amper zichtbaar…
De uitdaging is er !
En wat een YESS gevoel als je foto scherp is op plaats die je wilt 🤗

Nog een “herkansing” van de foto (hier 2 foto’s terug)…
Het geheel nu bekeken vanonder een “scherpere” hoek.
Nu werk ik in de 2:1 macro verhouding, dat wil zeggen dat de ook scherptediepte
extreem klein word. Omdat er niet veel licht was moest de lens open tot f2,8,
de iso op 1600. Daar kon ik nog juist 1/200s sluitertijd uitpersen 😎
Het voelt echt aan als schilderen met je lens 😋

Een oude én lelijke rozenstruik naast ons huis…
Als je de struik in zijn geheel bekijkt is die indruk inderdaad zo.
maar als je dan in de details gaat kijken,
dan ontmoet je schoonheid, verrassingen, nieuwe levensbronnen …😊
Mooi toch ?

Hetzelfde sneeuwklokje als in mijn vorig (Winterse Druppeljes) logje,
zelfde kijkhoek en zelfde settings,
maar hier kwam toen een streepje extra zonlicht toen de nevels en mist wegdreven !
Licht… meer heeft een fotograaf niet nodig om blij te zijn 🤗

Et voila, we zijn aan het eind van een Winterse Druppeltjes (Deel 2)
macro logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine druppeltjes

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie ! 🤗

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé ❓

Groetjes, Dirk

Winterse details (Deel 3)

Van de hak op de tak springen, is één van de constanten in mijn blogjes.
Dat zullen vele trouwe bezoekers al wel opgemerkt hebben 😉
Het vorige logje ging vooral over macro, mooi avond licht en bloemen.
Dit logje is weer iets totaal anders en we gaan gewoon verder waar ik
in het vorige ‘Winterse Details deel 2‘ gestopt was.

De camera is nog steeds de Sony RX10 mark 3 met de24/600mm lens.
Hierop heb ik een Nisi close up filter geschroefd, om wat dichterbij
het onderwerp te kunnen komen. Dat deze filter het beeld wat vervormt,
neem ik er graag bij. Het is soms een pluspunt vind ik 😎

De locatie waar deze foto’s zijn genomen is een paar honder meter
verder dan ons huis. Een overstroming gebied, een moeras bosje,
een weide met wat pony’s, veel mooie verweerde oeroude weidepalen, enz
Allemaal interessante dingen om niet alledaagse fotografie te maken 😉

Ga je mee op het foto-wandel tripje ?

——————————————————————–

Een oude, met mos overwoekerde houten weidepaal,
zo verweerd als het maar kan zijn !
Ik vind het een mooi geheel,
vooral omdat het ons toont dat moeder natuur op het einde altijd gelijk krijgt 🙂

Natuur

Alles is eindig
moeder natuur overwint
krijgt het laatste woord

Een echt oude weidepaal,
overdekt met prachtig gekleurde groen/gele mossen,
tientallen barsten en spleten in het hout vertellen me,
dat deze paal niet lang meer zal blijven rechtstaan…
Titel van deze foto: Vergankelijk…

Deze foto is ietwat een buitenreeks geval…
Moest dit met een echte 1:1 macro lens zijn genomen,
dan zou de achtergrond (het gras enzo) heel zacht van kleur én zonder vervelende
details zijn, die alleen de aandacht wegleiden van het onderwerp.
Als je ooit mooie macro’s wil maken met de Sony RX10 én een Nisi close-up filter…
Niet doen, want het is een slechte combinatie, zoals je op de foto kan zien…

Door de onverwachte vervorming van het beeld, veroorzaakt door de Nisi filter,
kan je soms leuke dingen doen, die je niet zou verwachten… 😎
In mijn fantasie zie ik een verweerd bergmassief oprijzen,
diepe kloven en ravijnen maken het onbegaanbaar voor berg beklimmers…

In het vorige logje vertelde ik, dat langs het wandelpad een stuk of wat krulwilgen staan.
De grillig gevormde takken in puur tegenlicht gefotografeerd vond ik fascinerend !
Ik vertelde je ook dat ik met deze foto’s nog een stapje verder zou gaan 😎

Een stapje verder… 😎
Dit is identiek dezelfde foto als de bovenstaande…
Alleen heb ik gewoon de grijswaarden omgedraaid 😉
Herinner je je de negatiefjes van een ontwikkelde fotofilm nog ?
Hier heb ik ook een negatief van de originele foto gemaakt 😎
De mooie gekrulde takken van deze krulwilg
komen zo veel beter tot hun recht vind ik.

Een “speelse spiegeling” bewerking van een gat én een diepe kras
in een oude weidepaal.
Ik zag een soort van struisvogel kop in deze bewerking…

Nog een mooie, verweerde barst in een door mossen begroeide weidepaal…
Soms worden dingen zo verweerd en oud, dat ze een nieuwe schoonheid uitstralen.
Het loont echt de moeite om in de natuur te “zien” en niet zomaar te kijken…

Nog een leuk negatief omzetting experimentje…
Hier groeien de takken van de krulwilg naar boven…

Dit “negatief” resultaat voelt helemaal anders aan dan het vorige “negatief”,
vind je ook niet ?
Hier krijg ik het gevoel dat de takken willen ontsnapppen…
Als ik misschien de witte tinten hier vermeng met oranje, rood en geel,
dan krijg ik misschien een boom in vlammen ?
Maar dat zou met té ver brengen hé ?
Alhoewel ?? Misschien begin ik daar ooit wel eens aan 😎

Een oude boom, ooit afgezaagd om te verzagen tot planken,
maar door de een of andere reden is hij blijven liggen in het moerasbos…
Ooit was zijn kleurcode blauw, houthakkers weten wel waarom.
Mijmerend over deze oude vermolmde, vergeten boom
moest ik onwillekeurig denken aan zovele mensen in rust & ziekenhuizen,
die helemaal alleen gestorven zijn, zonder hun familie, naasten rondom hen,
omdat onze wetenschap toen nog geen verweer had tegen covid19,
toen de vrees voor verdere besmetting torenhoog was…

Eenzaam zijn

ze stierven alleen
eenzaam zijn op je einde
wat een droevig lot

Om dit logje voor vandaag toch te eindigen met een vrolijker noot:
Een heel zeldzaam paddenstoeltje met een extreem hoog ijzer gehalte !
Het is een FungusBloknageltje

Et voila, we zijn aan het eind van een derde “Winterse details” pseudo
macro logje gekomen. ‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op
de objecten die ik de moeite waard vond om te fotograferen.
Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben
Heel waarschijnlijk weer over iets helemaal anders,
maar zo blijven we scherp én nieuwsgierig hé ? 😉

Groetjes, Dirk

Winterse details (Deel 2)

in het begin van deze maand juli,
was ik een serie begonnen van “Winterse details”.
Dit eerste logje kan je hier herlezen/kijken.
De camera is nog steeds dezelfde, namelijk de Sony RX10 III.
Het geheel is een experimentje om dichterbij mijn onderwerp te komen,
een soort van pseudo macro dus. Maar dat alles kan je herlezen in
het vorige logje 🙂

De bedoeling is dat ik met “andere ogen” kijk naar alledaagse voorwerpen,
naar alledaagse dingen in de natuur, een weide, een boom, een paal, enz enz.
Soms kan ik vormen van “iets” herkenbaar zien, soms valt me iets op
dat abstrakt kan zijn, of iets dat gewoon mooi is als detail…
Kijken, niet zomaar zien…

Een stokoude, gebarsten weidepaal … of is het moderne kunst ? 😉
Als je ziet wat er soms als moderne kunst gepresenteerd wordt,
dan zou dit best wel eens kunnen hé 🙂

Een andere weidepaal , vermolmd , ruw overdekt met mos…
Maar ik zag er prachtige details in !

De gebarsten bovenkant van een houden weidepaal,
het zou een foto van een ruw landschap kunnen zijn, gemaakt met een drone…

Mos vind je in alle soorten en kleuren.
Sommige mossen zijn zo complex van vorm dat je er naar blijft kijken 🙂

Bekermosjes vind ik altijd supermooi.
Als die op een boom groeien, dan is het 5 voor twaalf voor die boom…

Hier heb je een heel mooi voorbeeld van hoe de NISSI voorzetfilter
het perspectief op een heerlijke wijze vervormd.

Soms zie je echt leuke dingen opduiken in die oude, vermolmde weidepalen 😎
Twee donkere ogen keken me aan !

Een zwart/wit omzetting van bovenstaande foto…
Het benadrukt de ruwheid van de houten paal vind ik.

Hier heb ik de vorige foto gewoon 180 graden gedraaid.
Op de een of andere manier komen de twee” donkere ogen” hier meer tot leven 🙂

Het wandelpad passeert voorbij een stuk of wat krulwilgen….
De grillig gevormde takken vind ik fascinerend.
Een foto in puur tegenlicht maakt de takken bijna zwart,
het lijkt wel dat de bomen dansen ! 😎
In een volgend logje van “Winterse Details” ga ik op dit thema nog een stapje verder !

Et voila, we zijn aan het eind van een tweede “Winterse details” pseudo
macro logje gekomen. ‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op
de objecten die ik de moeite waard vond om te fotograferen.
Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Winterse Druppeltjes

Mijn trouwe bezoekers weten al lang,
dat ik in mijn logjes orde nog regelmaat respecteer 😎
Momenteel zitten we terug in een snikhete hittegolf…
Van warmte kan ik genieten tot 25 graden maximum…
Als het warmer wordt, dan haak ik af en blijf lekker binnen
genieten van de koelte en de schaduwen…
Een zonneklopper ben ik dus niet, maar dat wisten jullie al denk ik 😆

Om dus nog eens lekker tegendraads te doen,
lanceer ik een nieuwe reeks van Winterse Druppeltjes foto’s 😉

Alle foto’s zijn gemaakt met de Sony A7R2 en de Laowa 100mm macro lens.
Een statief is niet gebruikt wegens niet te doen tussen ons struikgewas…
Locatie: onze wilde wintertuin …

Exif gegevens geef ik niet door, omdat de Laowa 100mm macro een 100%
manuele lens is en niets digitaal wegschrijft…
Scherpstellen gebeurt dmv Focus Peaking , zodat ik geen enkel selectie punt
moet selecteren. Deze techniek geeft een grote vrijheid ivm
uitkadreren, compositie bepalen enz. Deze focus Peaking techniek is ontwikkeld
uit de filmwereld. Naar mijn nederige mening is dit één van de beste
verbeteringen op foto-technisch vlak in de laatste 10 jaar.

Genoeg uitleg… 😎

Een piepklein, net ontdooid druppeltje.
Buiten was het toen amper 1 graad celcius !
Lekker aangenaam & fris weer dus 😆

Deze foto kreeg ik maar niet scherp… 🙄
Er stond een constant briesje dat de minuscuul dunne takjes
heen en weer bewoog. Van de 20 foto’s die ik ervan genomen heb,
is dit ongeveer de beste (in mijn ogen gezien dan…)
Op het laatst probeerde ik het takje met een wasspeld ergens vast te hangen,
maar het brak gewoon af, zo dun en broos was het…

In dit takje uiteinde meende ik een hondenkop te zien…

Soms nemen druppeltjes de meest rare vormen aan…
Zeker als de druppeltjes gevangen worden in kronkelende takjes 😎

De voorgaande foto bracht me op een ‘spiegel’ ideetje…
Twee gespiegelde druppeltjes worden samen één rare bril 😉

Een klein sneeuwklokje in onze grote bloembak op het terras…
Steeds opnieuw is dit een bron van inspiratie voor mij

Hetzelfde sneeuwklokje als in de vorige foto,
maar hier heb ik gekozen voor een zwart/wit omzetting.
De meeste bloemen worden niet mooier in een zwart/wit omzetting,
maar dit soort van winter bloemekes staan hun mannetje (of vrouwtje ?)
in zwart/wit fotografie 😎

Ghost riders in the storm…
Kleine druppeltjes gedragen zich soms als lenzen !

Druppels tonen ons altijd de wereld omgekeerd…
Ons huis is hier omgekeerd weerspiegeld in een +- 2mm dik druppeltje 😎

Een toekomstige paardenbloem,
bedekt met minuscuul kleine ijs fragmentjes.
Bij een volledig open diafragma (f2,8) én een macro verhouding van 1,5:1
voelt fotograferen aan als schilderen met je lens ! Zalig hoor ! 😉

Om dit logje voor vandaag af te sluiten,
Het stukje opgerold eindje bekaert kottekesdraad,
levert ons ook leuke druppeltjes op.
De zalig minieme scherptediepte van de macrolens doet de rest 😎

Et voila, we zijn aan het eind van een Winterse Druppeltjes (Deel 1)
macro logje gekomen. ‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen,

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 8)

Tijdens de korte winter periode, begin dit jaar,
toen het nog echt lekker koud en gezond vriesweer was,
heb ik redelijk veel macro’s genomen in en rond de vele weiden
uit onze buurt.
Nu is het stilletjes aan terug lente of winterweer aan het worden,
maar daar heb ik nog geen foto’s van. Toch niet van dit jaar 🙂
Daarom ga ik gewoon verder met de lekker chaotische indeling
van mijn blogje 😎
Een logje vol macrofotografie tijdens de ochtendvorst bij een zomerzonnetje…
Astemblieft 😉

De camera is nog steeds de Sony A7 R2 met de Laowa 100mm macro
De Exif data kan ik niet tonen, omdat de lens volledig manueel is
én bijgevolg géén technische informatie wegschrijft bij de foto.


Normaal gezien vind ik prikkeldraad niet echt fotogeniek,
het doet me teveel denken aan oorlog, gevangeniskampen, onrecht…
Maar een klein stukje, ruw beroeste prikkeldraad, heeft wel iets vind ik 😉

Je kent ze wel, die betonnen weidepalen met gaten erin,
om het prikkeldraad door de steken.
Zo’n gat is de grafkelder geworden van een spin,
die ik daar doodgevroren aantrof…

Macro fotografie is niet alleen het kleine proberen zichtbaar te maken…
Macro is ook op zoek gaan naar schoonheid in de natuur !
Wat oude spinrag draadjes , één minuscuul klein druppeltje
waar ik op scherp stel…
Twee andere druppeltjes vervagen bijna in de achtergrond…

Glinsterend

Eén druppel water
glinsterend in het zonlicht
draait de wereld om

Voortbordurend op het vorige thema…
De ochtendzon laat kleine stukje ijs, vervlochten in oud spinrag, smelten…
Als je wat rondkijkt zie je overal juweeltjes zoals dit flonkeren.
‘T is aan de fotograaf om er een leuke compositie van te maken

De boer die zijn oude weide omheining repareert…
Dit gegeven bekeken door een regel van derden bril,
levert een leuk, evenwichtig plaatje op 😎

Terug voortbordurend op het vorige plaatje…
Andere metaaldraad, een andere reparatie,
de regel van derden blijft behouden…

Een zwart/wit omzetting van vorig plaatje…
De bokeh cirkels worden in deze Z/W omzetting veel beter zichtbaar

De compositie regel van drie, of de regel van derden,
zijn heel breed toepasbaar en leveren meestal leuke foto’s op 😉

Kleine ijskristallen op de groene grassen…
Hoe een klein beetje vrieskoude alles veranderd !


Winter

Het is weer winter
rijp kristallijn op ons gras
en ijs getinkel

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Het werd nevelig en bijgevolg veel donkerder.
Het begon bijna terug te vriezen…
Een stilleven van prikkeldraad stekels én een druppeltje…

Et voila, we zijn weer aan het eind van een Ochtendvorst macro logje gekomen.
(Deel 8 reeds !)

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen,
en ook mijn haiku’s, gratis aangeboden van het huis 😎

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 7)

Mijn blog verloopt niet echt volgens een vast patroon,
maar dat heb je heel zeker al opgemerkt 😎
Ik voel me goed bij een beetje georganiseerde chaos
én het scherpt de nieuwsgierigheid van mijn bezoekers wat aan 😉

De camera is nog steeds de Sony A7 R2 met de Laowa 100mm macro
De Exif data kan ik niet tonen, omdat de lens volledig manueel is
én bijgevolg géén technische informatie wegschrijft bij de foto.

Een klein klompje ijs is gesmolten in het ochtendzonnetje…
Een half uurtje later zal het water terug ijs worden !

Een klein dotje bevroren mosjes op een oude betonplaat…
In mijn ogen zijn het juweeltjes van moeder natuur én koning winter 😎

Een argeloos slakje dacht onderdak te krijgen in ons insecten hotel…
Het werd de allerlaatste nacht voor het beestje !
(Dat is er weer ééntje minder om onze viooltjes op te vreten ! 😉 )

Van dit klein stukje opgerolde bekaert geplastificieerde kottekes
draad heb ik veel plezier gehad !
Heel veel druppeltjes waar de zon in straalt zie je nu als bokeh cirkels !
De heel beperkte scherptediepte van een macrolens…
Daar kan je mee schilderen vind ik

Een macro fotograaf heeft niet veel nodig om inspiratie te vinden 😎
Wat oude kottekesdraad, wat winters zonlicht en water druppeltjes…
méér moet het echt niet zijn 😉

De overgang van water naar ijs… Dat noemen ze ‘Bevriezen’…
Het is echt wel boeiend om de overgang van water naar ijs te fotograferen !
Het “groeiende” ijs, schrijft als het ware kronkelende lijntjes in die overgang …
De kleuren van de regenboog zie ik ook terug in de bokeh cirkels !
Macro fotografie is steeds weer de wereld opnieuw ontdekken ! 😎

Omdat ik ook ‘gek’ ben op de subtiele zachtheid van het “Orton” effect ,

heb ik hieronder een Orton bewerking op de vorige foto gemaakt…

Fotografie valt of staat met licht…
Iedere fotograaf is dan ook heel blij met mooi licht 😎
Bij deze foto van een simpel blad was ik dan ook heel blij
met het superzachte winterlicht 🙂

Terug aan de schapenweide…
Het groene gras én het warme licht van de lage winterzon,
zorgen voor een perfecte achtergrond voor de beroeste pinnekesdraad…

Een zwart/wit bewerking van dit mooie licht kon ik me echt niet laten !

Als afsluiter voor vandaag…
Twee stalen draadjes, bijeengehouden door wat groene draad,
wat warm én diffuus zonlicht
en wat ochtenddauw water…
Hoe mooi kan eenvoud wezen hé ?

Et voila, we zijn weer aan het eind van een Ochtendvorst macro logje gekomen.
(Deel 7 reeds !)

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Wandelen in de bergen van Oostenrijkse (Deel 1)

Van het lekkere vries weertje , het ruige IJsland of de gekrulde lantaarnpalen logjes,
is het weer hoogtijd om je iets totaal anders te presenteren ! 🙂

Omdat we niet op vakantie kunnen gaan, door al die corona ellende,
is het misschien wel beter om hier af en toe wat leuke vakantie genoegens te publiceren 😎
Vakantie genoegens uit het Oostenrijkse Mittelberg, dicht bij de Duitse grens,
in de provincie Vorarlberg.
Deze plaats wordt omgeven door bossen en de Allgäuer Alpen,
met bergen zoals de Bärenkopf (2.083) en de Widderstein (2.536).
Dit bergmassief maakt onderdeel uit van de noordelijke Oostalpen.
Deze bergen zijn al jaren de bakermat voor onze winter-wandel vakanties !

Alle foto’s dateren uit februari 2019. De camera is de Fuji XH1 met als lens
de XF16-55mm f2,8 R LM WR. Deze lens is het APS-C equivalent van de
24/70mm f2;8 in het Fullframe segment.

Wat me hoog in de bergen altijd zo aantrekt,
is de onvoorspelbaarheid van de wolken…

Het is imposant om te zien hoe de wind hier echt met de wolken ‘speelt’ !

Links van deze bergrivier zie je een ‘sneeuw stort plaats’ !
Hier komen sneeuwruimers de opgeruimde sneeuw van op de wegen
‘dumpen’. Omdat sneeuw nu eenmaal de neiging heeft om te smelten in de lente,
zie je er een paar maand later niets meer van én de natuur heeft er geen last van 😎

Soms zorgt de wet van de zwaartekracht voor leuke dingen onderweg 😉

Mijn madam staat te genieten van het kleurrijke spektakel, hoog in de hemel…

Het is hier soms heel moeilijk om de juiste witbalans te behouden…
Het felle zonlicht dat soms warm oranje straalt en de witte sneeuw,
ook de sneeuw in de schaduwen maken het de camera heel moeilijk…
Maar moeilijk gaat ook hé ? 😉

Fotograferen in puur tegenlicht…
Puristen vinden dit een doodzonde, maar ik ben geen purist ! 😀
Ik probeer gewoon creatief te blijven in mijn fotografie

Sporen van een of ander dier in de sneeuw…
De witte sneeuw, overal rondom ons,
nodigt uit tot experimenteren…

De zon zorgt voor schaduwen van de kale boomtakken op de witte sneeuw…
Hier heb ik de witbalans bewust verkeerd gezet om meer kleurcontrast in de
schaduwen te verkrijgen…
De zacht heuvelende sneeuw zorgt hier voor een mooi ritme vind ik 😎

Met sneeuw kan je ook zalig experimenteren met minimalisme….
Het kleinste takje kan in de witte sneeuwmassa heel mooi worden !

Als er een paar meter sneeuw bijeen gewaaid gevallen is,
zodat zelfs boompjes eronder verdwijnen,
dan worden een paar uitstekende takjes, wondermooie objecten 😎

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Nog wat eenzame takjes in de witte sneeuw wereld

Et voila zie …

We zijn weer aan het eind van een eerste logje uit een (grote)
<Oostenrijkse bergen> serie gekomen …

‘k Hoop dat je tot nu toe genoten hebt van mijn wandel-fotografie in
de Oostenrijkse bergen & natuurlijk mijn indrukken, nabeschouwingen & overpeinzingen.

Opmerkingen, tips, commentaren, vragen enz, zijn zoals steeds welkom  .

Alvast een dikke merci voor je reactie

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgende logje

Wat de inhoud, thema van mijn volgend logje gaat worden…
Tja, dat weet ik zelf ook nog niet 😉

Dirk

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 6)

Van het ruige IJsland keren we terug naar de zalige winterweek in januari dit jaar.
Nog steeds ‘gewapend’ met de Sony A7R2 én de zalige Laowa 100mm
macro lens beleefde ik winterse-macro-hoogdag-momentjes 😉
Collega fotograaf bezoekers zullen dat gevoel wel herkennen,
dat als de muzen je de nodige inspiratie brengen,
je steeds méér zin krijgt in de fotografie 😎

PS: De ‘klassieke Editor’ in WordPress krijg ik niet meer aan de praat…
Dit logje is dan ook verplicht gemaakt in de nieuwe WordPress Blok Editor.
De voordelen van deze door mijn strot geduwde “vernieuwing” zie ik niet echt,
maar ik moet me er wel bij neer leggen denk ik…
Als de layout anders is dan je gewoon bent,
of er dingen niet meer werken zoals voordien…
Don’t shoot your pianist hé ? 😉
Ik kan wel een plugin installeren om de ‘oude editor’ terug te krijgen,
maar daarvoor moet ik een BETALEND abonnement nemen,
en dat ga ik NOOIT doen !

Hoe ruw beroeste prikkeldraad, bedekt met minuscule ijskristallen zo mooi kan wezen hé ?

Wit berijpt weidegras…

Als je een close-up filter gebruikt (op heel wat lenzen kan dat),
kan je héél dichtbij je onderwerp komen.
De scherptediepte wordt dan wel heel miniem, maar door deze zalige eigenschap
kan je als fotograaf als het ware ‘schilderen’ met je lens 😎
Het hart van een viooltje…

Een klein stukje opgerold bekaert “kottekesdraad” in onze tuin bedekt met
druppeltjes gesmolten condenswater die ondertussen weer bevroren zijn…
Met de bijna perfect ronde cirkels in het bokeh ben ik héél tevreden 😉

Een klein stukje cactus op onze composthoop…
Door de warmte, opgewekt diep binnen in die composthoop,
zijn de condenswaterdruppeltjes nooit helemaal bevroren,
wat een heel mooi optisch effect geeft vind ik.
Zeg nu zelf… Als je zelfs op een composthoop schoonheid kan vinden,
dan vind je overal schoonheid hé ? 😉

Stukjes rijp en/of ijskristalletjes op een winterhard plantje met rode blaadjes…
Op deze manier fotograferen voelt als op ontdekking gaan in een sprookjeswereld

Een piepkleine bloem,
bedekt met half gesmolten ijskristallen…
Piepkleine juweeltjes van moeder natuur zijn het 😎

Als de zon rond 10u doorbreekt,
laat haar warmte de allerkleinste ijskristallen smelten.
(om die wat later weer te laten bevriezen…)
De met ijskrstallen getooide bloemetjes (zoals in de foto hierboven),
krijgen een heel ander uitzicht daardoor

In het kruidenhoekje van onze wilde bloementuin,
is zoveel moois te zien dat ik niet goed weet waar eerst te kijken 😉

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
We zijn weer terug bij het kleine stukje cactus op onze composthoop !
Talloze perfect ronde druppeltjes zijn als het ware perfecte modellen voor mij

Et voila, we zijn weer aan het eind van een Ochtendvorst macro logje gekomen.
(Deel 6 reeds !) 😎

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 5)

Van de kleine sneeuwklokjes in het bos én het eerste prille lentezonnetje,

keren we terug naar begin januari 2019, toen het nog heerlijk winterweer

was en de natuur heerlijk was versierd met ijskristallen en rijp 😎

Onnodig je te vertellen dat ik me die winterse week enorm geamuseerd heb

in onze tuin en de schapenweide rechtover ons huis 😉

Een macro fotograaf heeft niet veel nodig om perfect gelukkig te zijn !

 

De overgebleven herfstblaadjes zijn kunstig versierd met piepkleine ijskristallen …

 

 

 

Dezelfde herfstblaadjes als in de vorige foto…

Alleen heb ik hier de NISI CloseUp filter op de 100mm macro lens geschroefd…

Je ziet heel duidelijk dat je met een closeup filter héél dichtbij kan komen !

Maar… (in fotografie is er altijd een ‘maar’ als je iets extra kan hebben… )

Met een CloseUp filter verkleint de scherptediepte enorm

én je moet heel precies focussen, anders is je foto onscherp (én waardeloos …)

Maar met enige oefening kom je al héél ver hoor !

Een statief(je) of een rijst/zand/bonen/enz zak om je camera te ondersteunen

kan heel zeker helpen als je geen vaste hand hebt.

 

 

 

Piepkleine mosjes, versierd met petieterig kleine ijskristalletjes, groeiden op wat oude boomschors…

De geel/groen/oranje stengeltjes die omhoogsteken zijn amper 3 tot 4 millimeter lang !

De NISI closeUp filter kan je bij dit soort macro fotografie heel goed gebruiken ! 😎

Een weetje:

Je hebt niet echt een macro lens nodig om een CloseUp filter te gebruiken,

een (goedkopere !) 18/200 of een 30/300mm lens kan evengoed het macro werk doen ! 😉

 

 

 

Het is altijd zalig om diep in het piepkleine macro wereldje te reizen vind ik 🙂

In het kleine wereldje van het macro gebied, kan je dingen zien die je anders nooit zal zien !

De héél kleine scherptediepte (amper een halve cm hier), verplicht je als fotograaf

om deze beperkte scherptediepte creatief  te gebruiken.

Het voelt dikwijls aan als schilderen met de lens

 

 

 

Aan de andere kant van de schapenweide is een piepklein bosje…

Een wit-berijpte struik trok mijn aandacht,

zeker op hét moment dat de zon er een straaltje licht over streelde… 😎

 

 

 

 

Verdroogde herfstblaadjes én wat smeltend ijs in mooi ochtend licht…

Het zijn die kleine natuur juweeltjes waar ik graag van mag genieten 😉

 

 

 

 

Soms zie je echt mooie tafereeltjes opduikelen !

Het geheel is in het echt misschien 5cm breed,

maar nergens staat geschreven dat pure schoonheid groot moet zijn hé ? 😎

Wat stijlvol, bevroren spinrag draadjes in een heel mooi winter zonnetje…

Samen vormen ze een heerlijk kunstwerkje vind ik

 

 

 

Dit logje sluit ik af met drie bewerkingen op dezelfde bron foto…

Het was ongeveer 16uur, begin januari 2019…

Het zonlicht werd heerlijk warm (geel en rood) !

De buitentemperatuur was ongeveer -5º,

waardoor deze mooie spinnenweb mooi bevroren was.

Er was géén wind, waardoor ik héél precies kon focussen

Het was ook even zoeken naar de kijkhoek mét de warmste kleuren

én om de spinnenweb tegelijk mooi evenwijdig met de lens te krijgen…

Om een mooie foto te maken, mag je best wel wat moeite doen hé ? 😉

 

 

 

Omdat de bevroren spinnenweb zo duidelijk op de foto staat,

was ik benieuwd hoe een zwart/wit bewerking van dit tafereeltje er zou uitzien…

De kleurfoto draagt hier nog steeds mijn voorkeur…

Maar wat als ik een stapje verder ga ??

 

 

 

In dat stapje verder heb ik de foto uiteindelijk helemaal teruggebracht naar zijn pure essentie…

Namelijk, dé spinnenweb 🙂

De digitale doka is echt wel een fantastisch gereedschap ! 😉 

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van een Ochtendvorst macro logje gekomen. (Het 5de reeds !)

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen

en de attributen in en rond de schapenweide afsluiting 😉

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

 

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

 

Groetjes, Dirk

 

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 4)

Tijdens de winterweek dit jaar heb ik me geen moment verveeld 🙂

Vanaf het moment dat er licht genoeg was om uit de losse hand te fotograferen,

kon je me buiten vinden in onze tuin of in-en-rond de schapenweide,

rechtover ons huis.

Winterse weeromstandigheden zijn echt een plezier om met een macro lens te werken 😎

Waar ik zeker moest op letten  waren de batterijtjes voor de Sony A7R2 !

Normaal gaat 1 batterij bij deze camera een dikke 300 foto’s mee,

maar in winterse omstandigheden zijn dat maximum 250 foto’s…

Winter en batterijen… Het zijn geen vriendjes van elkaar hé ?

Maar gelukkig heb ik meerdere Sony batterijladers,

zodat ik elke dag s’avonds 8 batterijtjes maximaal kon opladen

om de volgende dag lekker zonder batterij problemen te zitten 😎

In de winter draag ik de batterijen altijd in mijn binnenzak mee,

zo blijven ze relatief warm en blijven maximaal presteren.

Dus…in de winter nooit geen batterijen in je rugzak meesleuren hé … 

 

Zijn dit spinrag draadjes aan de pinnekesdraad ??

Of is het iets anders …

Het zal voor altijd een raadsel blijven denk ik 😉

 

 

 

De wit omrande ijsrandjes rond berijpte planten vind ik altijd heel mooi…

 

 

 

Piepkleine plukjes mos op verweerde betonnen paaltjes, bedekt met rijp…

Hier heb ik een NISI CloseUp filter gebruikt om nog dichter bij te kunnen komen.

Deze CloseUp filter is op de LAOWA 100mm lens geschroefd (dmv een verloopfilter).

 

 

 

 

Een ander verweerd betonnen paaltje…

Het was toen ongeveer -3º denk ik.

Hoe de wereld er zo helemaal anders uitziet als het wat vriest hé ?

 

 

 

Zelfs iets banaal,zoals een ietwat verdorde brandnetel, begroeid met ochtendrijp,

héél eventjes belicht door een zonnestraaltje,

straalt pure schoonheid uit in deze winter ochtend !

Het is zalig om te fotograferen in deze omstandigheden vind ik 😉

 

 

 

Meer en meer begon ik me te concentreren op berijpt prikkeldraad,

spinrag draadjes, ijs kristallen, ijzige druppeltjes, takjes,  enz, enz.

Met het toepassen van eenvoudige en basis compositie regeltjes,

probeerde ik het ritme en schoonheid momentjes van deze winterse attributen

vast te leggen met mijn macro lens 😎

 

 

 

Spinnen kunnen met hun spinragdraadjes voor onverwachte schoonheid zorgen,

vind je niet ? 😉

 

 

 

Niet alleen prikkeldraad krijgt de aandacht van spinnetjes…

De natuur zit boordevol schoonheid (voor wie het wil zien hé ? 😉 )

 

 

 

Soms krijg je zowaar abstracte kunst te zien !

Spinrag en staal, ze zijn verenigd via ijskristallen 😎

 

 

 

 

Om dit logje voor vandaag te eindigen…

De regel van derden, of de Gulden snede…

Bijna al mijn foto’s stoelen op deze twee compositie basis regeltjes.

Na zoveel jaren van fotograferen wordt een compositie uitsnede ‘bepalen’

min of meer een automatisme 🙂

Dan ga je daar niet meer bewust over nadenken,

het buikgevoel moet de bovenhand kunnen nemen vind ik.

Als de compositie/vlak verdeling niet goed zit van bij het begin,

dan voel ik meestal dat er iets wringt… alsof er iets scheef zit…

Soms kan ik dat later bijwerken en redden in een nieuwe uitsnede…

Maar als zelfs dat niet lukt, dan vliegt de foto in de digitale vuilbak hoor 😎

 

Een spin met voorkeur voor speelse driehoeken 😉

 

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van het vierde Ochtendvorst macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen

en schapenweide afsluiting attributen 😉

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

 

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

 

Groetjes, Dirk