Tegen het miezerig druilerig regen weer van vandaag…
Daar is niets of niemand tegen bestand.
Mijn madam noemt dat ‘modderweer’ 😀
Cyclocross coureurs zullen dat wel zalig in de modder ploeteren weer vinden,
maar ik blijf liever binnen op zo’n kille natte grijze dagen 
Weet je, eigenlijk heb ik heimwee,
heimwee naar die heerlijk gezonde diepvrieskoude dagen 😎
Met die vrieskoude ga ik graag de velden in,
gewapend met mijn 100mm macro lens.
In de oogst en de herfst trekken de boeren met hun zware tractoren
diepe sporen in de velden.
In het regenseizoen lopen deze sporen vol water en de eerste vrieskoude
maakt van deze plassen echt wel mooie ijs juweeltjes
Met een beetje fantasie (daarvan heb ik voorraad genoeg liggen),
kan je er allerlei dingen in zien…
Ga je mee, de ijzige velden in (maar dan vanuit je knusse zetel 😎 )
Als opener, een lachende ijs nar…
In de onderste lagen van de plassen liggen vermorzelde plant restanten te rotten…
die zorgen voor methaan en allerlei vrijkomende bio gassen
die door de vrieskou, bevroren worden in hun vlucht naar boven.
Sterren
Je luchtbelletjes
zweven als myriaden
sterren naar boven
Is dit een detail foto van een alien ? 😉
een buitenaards wezen, dat zich heeft verstopt in de plas ?
Een reusachtig oog staart me grijnslachend aan…
Of is het gewoon bevroren water ? 😎
Sommige winter wandelaars bekeken me verbaasd,
toen ze me gebogen over die ijs plekken zagen staan en werken,
het statief in onmogelijke posities proberen duwen,
zonder het ijs te breken hé !
Het is meestal niet gemakkelijk om de camera net boven de plaats te krijgen
die je hebt gekozen als compositie en uitgangspunt.
Maar moeilijk gaat ook hé, hoe groter de uitdaging,
hoe groter de beloning zeg ik altijd 😀
Sommige mensen gingen verder, sommige kwamen eens kijken wat ik aan het doen was 🙂
Op zo’n onverwachte ontmoetingen leer je soms interessante, leuke mensen kennen.
Daar geniet ik altijd van
Een simpele compositie, gebaseerd op de gulden snede
“Bevrijding uit het ijs” zou een titel kunnen zijn 😉
Soms had ik echt wel veel geluk…
Dit nestje ijskristallen vond ik onder een bevroren maisblad 😎
Rinkel
Die kristallijntjes
klinken rinkel getinkeld
als een schittering
Een ritssluiting gemaakt uit kristallijntjes…
Alleen ons moeder natuur kan zoiets waanzinnig geniaals bedenken
Soms kan ik in het ijs vormen zien, herken ik bepaalde details,
die me doen denken aan het werk van een bepaalde kunstenaar.
De ijzige vormen hier onderaan brachten me tot bij Joan Miró
(Spaans kunstschilder, beeldhouwer, graficus en keramist én surrealist).
Om Miró eer te brengen met een eigen fantasie op een thema,
breng ik hier een horizontale spiegeling van bovenstaande ijsfoto.
Een misvormd Venetiaans masker,
is omring door zoenende, duwende of schaterlachende wezens…
In die zalige wereld van het surrealisme,
kan zelfs het leven op zich absurd zijn én is echt alles mogelijk 😎
Om dit ijzige logje te eindigen voor vandaag.
Een onbekende vogel soort, geboren in & uit het ijs
Zou dit een Cold Turkey kunnen zijn ? 😀
Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen…
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn eerste deel “ijs in de velden” fotografie.
én uiteraard de ijs haiku poëzie woordjes van eigen kweek…
Opmerkingen, tips, commentaren, enz, zijn steeds welkom  
.
Alvast bedankt voor je reactie 
Salukes, en graag tot ziens
Dirk
