Om in de van hier naar daar springende traditie van dit blogje te blijven,
verlaten we de sneeuw, de bergen,de rotsen, enz
om nog eens in Luik Guillemins op te duiken 🙂
Natuur in het algemeen krijgt mijn voorkeur in de fotografie,
maar architectuur, daar heb ik ook een boontje voor 
In de Nick tools set voor Photoshop zit een leuke functie,
namelijk de Multilens tool.
Daarmee kan je een foto op een heel originele manier bewerken,
net of het is gedaan met een oeroud analoog multilens fototoestel.
Soms, onder een afwijkende kijkhoek,
kan je met wat fantasie ,dingen ontdekken die er niet echt zijn… 😎
Twee bidsprinkhanen
gegroeid uit stalen balken
dagen mekaar uit
Ergens in een zijgang,
we lopen hier tussen witte, betonnen steunberen.
Het volstaat om de camera iets naar links te kantelen
om een heel ander beeld te krijgen 😀
De gedurfde architectuur van dit gebouw,
nodigt uit om op zoek te gaan naar de “ziel’ van dit geheel…
De ronde betonnen bogen bieden een fraai beeld,
het perspectief doet de rest…
Deze ronde bogen zijn zeker een prima gegeven,
voor de Nick Tools, Multilens tool.
Na wat zoeken en snuffelen links en rechts
ontdekten we de parkeer garages voor de reiziger(s).
Wat me daar opviel was de verlatenheid van het geheel,
de onaangename kilte in deze eindeloze parkeerplaatsen…
Het wit is niet echt wit meer maar eerder vervuild grauw…
Met een verticale spiegeling en het leuke flood filtertje
kan je zo gaan zwemmen in de parking plaatsen 😎
De weg naar de parking vond ik wel een origineel gegeven.
Het was ‘gewoon” een betonnen spiraal naar boven toe.
Je vind hier geen enkele zichtbare zuil of steunbeer !
Qua architectonische hightech kan dit tellen hé ?
De betonnen wentelgang nodigt ons uit
om ongewone foto’s te maken van dit geheel.
Het geheel is loodzwaar en toch lijkt het soepel, speels én licht te zijn…
Calatrava is een geniaal architect, zoveel is zeker !
Een betonnen straat
spiraalt me naar beneden
of glijd ik omhoog ?
Naarmate de dag vorderde
veranderd het zonlicht, hier was het ongeveer 15uur.
Het spel van licht en schaduw was mooi om te zien.
De enorme metalen bogen, die ook alle ruiten dragen
maken wel een indruk op me…
De samenhang in de overgang tussen het transit gedeelte
en de overkoepelende midden structuur vind ik magistraal !
Calatrava heeft hier gewerkt met gesplitste (metalen) steunberen,
die de zwaartekracht afleiden naar buiten toe.
Net zoals de externe steunberen, luchtbogen, kruisribgewelven
en spitsbogen bij de gotische architectuur.
Je moet dit maar ontwerpen én bouwen zeg ik dan
Van voorgaande foto heb ik een simpele horizontale spiegeling gemaakt,
omdat ik de vloeiende driehoek structuren,
die Calatrava heeft ingebouwd, nog eens extra wil onderstrepen.
Om dit logje voor vandaag te eindigen…
Een multilens bewerking van vorige foto…
Dit om de pure schoonheid én de elegantie van Calatrava’s werk
nog eens dik in de verf te zetten
Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen…
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn architectuur & spielerij fotografie.
maar ook de Senryu poëzie woordjes van eigen kweek…
Vandaag geen Haiku poëzie, omdat Haiku een dichtvorm is van de mens naar de natuur toe.
De Senryu poëzie beschrijft alleen de mens in zijn gewoonheid.
Het Senryu gedicht veroordeelt de mens niet en word niet cynisch.
De mens staat hier centraal met al zijn hebbelijkheden en ontwikkelingen
In dit logje zien we een architectuur natuur, gemaakt door de mens…
Daarom pas ik me dichterlijk aan
Deze fotoreeks krijgt heel zeker nog een vervolg hoor 😀
Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom 
.
Alvast een dikke merci voor je commentaar 
!
Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…
Over wat, waar, wanneer, hoe enz…. we zien het wel hé 
Dirk
Fotografie als een rode draad door mijn leven 