Van de bloemekes en de piepkleine pluisjes…
Van de zwevende waterdruppeltjes en de insecten macro’s
kortom “het kleine wereldje” zoals ik dat graag benoem,
gaan we vandaag nog eens naar het tegenovergestelde kijken 
We zijn terug in Luik Guillemins om nog wat verder te genieten van
één van de super creaties van de geniale architect, Santiago Calatrava
Witte gewelven
als steunberen uit een kerk
dragen tonnen glas
Als fotograaf kan je hier dagenlang rondkijken en steeds weer
nieuwe dingen ontdekken ! 😎
Met de repetitieve elementen kan je spelen
én het gebouw nodigt gewoon uit om creatief te zijn !
De trein is steeds een beetje reizen…
Als je trein op tijd komt én vertrekt uiteraard 😉
Spelen met de elementen van dit immense gebouw…
trappen, roltrappen,steunberen, dakspanten, bogen…enz enz
composities zoeken, spelen met het diffuse zonlicht
Zalig om te doen 😎
Een lege roltrap
voert reizigers naar boven
of naar beneden ?
Hier heb ik nog maar eens de “multi lens tool” van Nik-tools gebruikt.
Een ‘spielerijtje’ met de foto van hierboven als bron.
Je kan daar leuke én tegelijk creatief werk mee afleveren.
Je stop de foto erin en de “Multilens addon” geeft je een basis resultaat.
Het uiteindelijke schuif,knip en/of plakwerk moet je zelf doen natuurlijk 😎
Roltrap mét mensen 🙂
De mensen schoven doodleuk naar dat punt op de lijn uit de “regel van derden”,
waar ik ze wou hebben !
Als je graag iets bijleert over compositie regeltjes, klik dan hier
Een gespiegelde afbeelding,
zo wordt het stationsgebouw net een of andere kathedraal,
vind je niet ? 😉
Dat witte metaal
danst een krankzinnig ballet
in een kathedraal
Ontmoetingen aan een roltrap…
Ontmoetingen aan een roltrap… (part 2)
Straatfotografie komt altijd beter tot zijn recht in zwart/wit vind ik
Hier vind ik de kleurversie dan weer belangrijker 😉
Net buiten het station, aan één van de ingangen,
(we zochten een leuk restaurantje op)
zagen we deze enorme zwerm vogels overvliegen…
Het was een superluid gekwetter,
neem dat van me aan 😎
Een lint van vogels
hoog in de lucht kwetterend
vloog over Liège
Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen…
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn architectuur & spielerij fotografie.
maar ook de Senryu poëzie woordjes van eigen kweek…
Vandaag geen Haiku poëzie, omdat Haiku een dichtvorm is van de mens naar de natuur toe.
De Senryu poëzie beschrijft alleen de mens in zijn gewoonheid.
Het Senryu gedicht veroordeelt de mens niet en word nooit cynisch.
De mens staat hier centraal met al zijn hebbelijkheden en ontwikkelingen
In dit logje zien we een architectuur natuur, gemaakt door en voor de mens…
Daarom pas ik me hier dichterlijk aan
(Behalve in de 2 laatste foto’s… daar wordt het terug Haiku 😉 )
Deze fotoreeks krijgt heel zeker nog een vervolg hoor 😀
Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom 
.
Alvast een dikke merci voor je commentaar 
!
Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…
Over wat, waar, wanneer, hoe enz…. we zien het wel hé 
Dirk
