Van de straat en stad fotografie in Reykjavik verhuizen we nog maar eens… 😎
We gaan terug naar Duitsland, naar Wilebad-Essen.
Voor meer info over deze locatie, zie mijn vorige logjes in deze reeks 
Nog steeds was ik gewapend met de Sony A7r2 én de Canon 100/400mm lens,
die via de Metabones adapter op de Sony is geklikt.
Die lens-adapters zijn echt heel handig spul !
Als je nu vandaag verandert van camera merk, koop je gewoon een adapter
die al je ‘oude’ Canon lenzen op de Sony laat werken 😎
Voor Fuji X en GFX heb ik ook een adapter om mijn oude Canon lenzen
te blijven gebruiken.
Vroeger (toen er nog geen adapters waren), moest je ALLES verkopen
Je ‘oude’ camera(s) + alle lenzen. Daar deed je dus zwaar financieel verlies op !
Leve de lens-adapters zeg ik dan
Enfin soit, het is hier geen verkoops praatje voor lens adapters hé !
Ook met een 100/400mm, die geen 1:1 is maar 2:1 kan je lekkere macrofoto’s maken.
Waterjuffertjes in hun gekende hart-vormige paarhouding
Dit verschil van machtverhouding vind ik zalig om te fotograferen…
Twee heel kleine waterjuffertjes en een grote Gewone oeverlibel…
Voor mij voelt het waterjuffertje aan als een slanke jachtvlieger,
een Japanse Zero of een Engelse Spitfire ,
en de grote zware libel zie ik als een zware bommenwerper,
een vliegend fort of een Lancaster bommenwerper
Elke libel (ook de waterjuffers, de vlinders) hebben 4 vleugelparen.
Een libel kan elke vleugel apart aansturen, zodat deze insecten razendsnel
bochtenwerk of accelleraties kunnen uitvoeren.
Elke vliegende prooi is kansloos tegenover deze keizers van de lucht !
Een andere ‘Gewone oeverlibel’ warmt op in de zon…
In mijn ogen zijn dit juweeltjes…
Wonderen van de evolutie !
Draadglazen vleugels
ze gaan ritmisch op en neer
plots is ze weer weg !
Zelfde foto als hierboven,
alleen heb ik hier een Orton bewerking over gelegd.
Orton maakt alles zacht en flou, als in een David Hamilton droom 😉
Overal waar je rondkijkt aan de oevers van deze vijvers
zie je waterjuffertjes voor hun nageslacht zorgen 😎
Soms experimenteer ik wat,
in de kunst van het weglaten bijvoorbeeld…
Met een lange telelens heb je ook een beperkte scherptediepte,
als je maar dicht genoeg kan komen op je onderwerp…
Het licht onder de bossen die de vijvers omringen,
wordt gefilterd door de jonge boomblaadjes.
Ondanks het namiddaguur en het harde zonlicht boven ons,
kon ik hier heel mooi werken met superzacht en fluwelig zonlicht !
Een stilleven van nog groene takjes en fréle boomblaadjes 😎
Om dit logje af te sluiten voor vandaag,
Wat jong groen in het vijver moeras,
subtiel belicht door een superzacht zonnetje 😎
Na zomerregen
tjirpen de sprinkhanen weer
maar je ziet ze nooit
Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & natuur fotografie,
én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.
Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  
.
Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  
Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…
We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 
Groetjes, Dirk
