Keukenhof bloemen (Deel 4-Slot)

We zagen onlangs de kleine bloemen en planten in de plantentuin van Meise,
of de kleine lente katjes in de velden en het moerasbosje op 1km van ons huis.

Ook deze keer blijven we in het kleine wereldje van de macro fotografie.
We maken voor de laatste keer in deze serie de reis naar het verre Keukenhof
in Nederland om te genieten van de bloemenpracht daar.

De camera is de Fuji XH1, de lens is de Canon 100mm macro L IS.
Omdat de Fuji XH1 een APS-C sensor heeft, moet je de lengte van de Full frame lens erop
vermenigvuldigen met 1,5. De 100mm f2,8 macro wordt dus een 150mm f2,8.
Hoe langer de focus afstand, hoe korter je bij je onderwerp kan komen.
In het macro wereldje is dat natuurlijk heel welgekomen 😎

(Mijn vorige Keukenhof logjes : Deel 1 vind je hier, Deel 2 hier en deel 3 hier)

Omdat de adapter die de Canon lens op de Fuji body klikt
100% de elektronica tussen lens en body registreert,
kan ik zonder problemen de Exif gegevens van de foto’s tonen.
Sommige mensen zijn daar steeds blij mee 🙂

Meeldraden van een bloem… Zou hier het hart van de bloem wonen ?? 😉

ISO 800 , f2,8 , 1/1250s , 0 EV , 150mm

Sommige bloemen zijn heel subtiel van kleur én vormen !
Door de overheersing van het wit in deze bloem,
moet je de belichting heel accuraat afstellen,
anders krijg je een overbelichte én grijze foto…

ISO 800 , f2,8 , 1/1000s , 0 EV , 150mm

Omdat de witte tonen overheersen in deze foto,
vond ik het wel kunnen om hier een high-key bewerking van te maken.

ISO 800 , f2,8 , 1/1250s , 0 EV , 150mm

Met een macro lens kan je het piepkleine wereldje zichtbaar maken…
Dingen die je anders nooit ziet worden plots zichtbaar !
Als fotograaf moet je steeds proberen om dat piepkleine wereldje niet zomaar
te registreren, je moet zoeken naar een mooie compositie, wat stel ik scherp,
waar leg ik de lens-onscherpte ? , wat wil ik vertellen of tonen ?
Zalig is dat 😎

ISO 800 , f2,8 , 1/1250s , 0 EV , 150mm

De meeste mensen fotograferen bloemen van de zijkant of de bovenkant
en daar is niks verkeerd mee natuurlijk !
maar een bloem kan ook heel interessant worden als je ze fotografeert vanaf de onderkant ! 😎
Om dat te doen moet je als fotograaf meestal plat op de grond gaan liggen…
Reken maar dat véél mensen je dan met een vreemde blik zullen bekijken 😉
Och ja, het hoort er gewoon bij hé ?

ISO 800 , f2,8 , 1/1600s , 0 EV , 150mm

Als je eenmaal met je camera op ‘dreef’ bent in dit (of enig ander) bloemenparadijs,
dan kan je de mooiste dingen ontdekken !
Het is gewoon een kwestie van het klassieke, het gewone, het normale,
te laten liggen en je éigen dingetje te doen !
Leren “zien”… misschien wel de meest wijze les die ik vroeger heb geleerd
van mijn oude tekenleraar Walter Brems !

ISO 800 , f2,8 , 1/1900s , 0 EV , 150mm

De vormen én kleuren van sommige planten/bloemen vind ik fenomenaal !
Maar hoe sommige planten hun water opvangen is dan weer heel ingenieus 😎
Evolutie is een wonderbaar mechanisme hé ?
En zeggen dat dit alles stoelt op toevallige veranderingen….

ISO 800 , f2,8 , 1/4700s , 0 EV , 150mm

Rode blaadjes gefotografeerd in 100% tegenlicht van de namiddag zon !
Het heeft wel iets, vind je niet ?

ISO 800 , f2,8 , 1/2000s , 0 EV , 150mm

Sommige planten maken een subtiel gekleurd vlechtwerk…
Door de héél minieme scherptediepte van de wijd open macrolens,
kan je heel mooi onderstrepen wat je als fotograaf belangrijk vind…

ISO 800 , f2,8 , 1/120s , 0 EV , 150mm

Bloemkwekers die dit soort briljante kleuren in de bloemen krijgen,
daar heb ik het diepste respect voor !

ISO 800 , f2,8 , 1/1700s , 0 EV , 150mm

Waar bloemen zijn…. zal je vliegen vinden 🙂
Ook hier weer mijn persoonlijke opmerking om niet ‘zomaar’ “iets” te registreren…
In de scherptediepte beperkingen van een wijd-open macro lens (klein F-getal) moet je als
fotograaf je dingetje kunnen doen vind ik…
Creatief omspringen met technische beperkingen kan heel bevrijdend zijn hoor 😉 😎

ISO 800 , f2,8 , 1/5400s , 0 EV , 150mm

In een zee van witte tulpen vinden sommige gekleurde tulpen elkaar 🙂
Love story op zijn best

ISO 800 , f2,8 , 1/8000s , 0 EV , 150mm

Rode en roze bloemen, groene stengels…
De mensen in de achtergrond zijn nauwelijks te herkennen als mens-figuren 😎
Wie Keukenhof zegt, vertelt ons over bloemen…
Niet over mensen 😉
Want mensen zijn niets meer dan tijdelijke bezoekers…

ISO 800 , f2,8 , 1/5400s , 0 EV , 150mm

Om dit logje (én deze Keukenhof serie !) af te sluiten…
Een bont gekleurde afscheidsgroet van de Keukenhof bloemekes 😎

Als onze lage landen én het overgrote deel van de wereld 100% gevaccineerd zijn
én grotendeels corona proof zijn, dan pas zal ik terug naar Keukenhof
(of naar eender wat buitenland) gaan…

Aan al mijn teergeliefde bezoekers: Blijf gezond !
Nog even samen volhouden en hopelijk zijn we rond nieuwjaar van dat klote virus vanaf !

ISO 800 , f2,8 , 1/7000s , 0 EV , 150mm

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van het laatste logje
van mijn macro & Keukenhof bloemekes fotografie,

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

Salukes, en graag tot ziens in een volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

Groetjes, Dirk

Zomerse macro in Duitsland (deel 8)

Deze week kon ik amper uit de voeten…

Een heel onwelkome spierontsteking aan mijn heup,

zorgde ervoor dat ik totaal niet uit de voeten kon.

Dat is natuurlijk zwaar balen ! Damned hé 🙄

Deze week geen enkele wandeltocht dus, ook geen foto’s kunnen maken.

‘k heb wat gesnuffeld in oudere (nog ongepubliceerde) foto archieven,

en heb nog wat leuke macro’s gevonden uit onze Duitsland vakantie in 2017,

toen ik op zoek ging naar die oude leger kazerne waar ik ooit 7 maand heb doorgebracht.

Foto’s van die kazerne ga je hier niet vinden, wat je wel gaat vinden zijn

macro’s die ik gemaakt heb met de Sony A7R2 en de Canon 100/400mm zoom

dmv een Metabones adapter op de Sony body geklikt.

 

We trappen af met de eerste foto van ‘schaatsenrijders’…

Deze insecten schaatsen echt over het water, omdat ze optimaal gebruik

maken van de oppervlakte spanning van het vijverwater.

Er groeien piepkleine haartjes op de uiteinden van hun poten,

zodat ze het water niet echt raken.

 

 

 

Van de piepkleine schaatsenrijders schakelen we een tandje hoger…

Op naar het groffere geschut ! 😉

De ‘Gewone Oeverlibel’ moet je heel voorzichtig benaderen…

Daarom had ik ook die 100/400mm telezoom meegebracht.

Vanop ongeveer 3 meter afstand kon ik deze brute schoonheid vastleggen 😎

Veel insecten hebben de neiging om ineens weg te vliegen…

Blijf  dan gewoon zitten, blijf stil en blijf geduldig wachten !

De meeste insecten komen na een tiental seconden

terug op precies het zelfde plekje zitten.

Echt hoor, je moet daar eens op letten !

 

 

 

Reflecties , schitteringen in het water zorgen soms voor een mooi bokeh

van mooi ronde cirkels in je foto.

Hoe ronder de cirkels, hoe beter het glaswerk in je lens is 😎

 

 

Als er een wolkje voor de zon drijft,

wordt het licht ineens heel anders…

Hier wil ik ook iets zeggen over de compositie en de uitsnede…

In deze foto kan de libel als het ware nog uit de foto vliegen,

rechts is er daarvoor nog ruimte genoeg…

 

 

In deze foto heb ik de fout begaan om die schittering links erbij te nemen…

Maar daardoor is de libel in het rechterbovenhoekje geplaatst,

wat de indruk geeft dat het beestje gevangen zit…

Compositie en beeld verdeling moet je ter plaatse incalculeren.

Dit leer je niet zomaar hé, dat is ervaring die je moet opdoen.

Zoals je ziet, moet ik nog veel ervaring opdoen 😎

Een foto is véél meer dan een scherpe plaat en wat mooie kleuren hé…

 

 

Een schaatsenrijder in close up …

 

 

Een azuur juffertje rust even uit…

Zelfs met een telelens heb je op f6.5 nog een heel beperkte scherptediepte.

Maar dat is net het leuke aan macro fotografie 😉

 

 

Een krokodil boom…

Deze soort is héél zeldzaam, maar ik heb er eentje gevonden 😆

 

 

Azuurjuffertjes (en alle andere juffertjes trouwens) zijn pareltjes van moeder natuur vind ik.

Hun kleuren zijn fenomenaal mooi, het zijn fantastische jagers

én acrobaten in de lucht !

 

 

Juffertjes rusten uit, ze jagen en eten of ze zorgen voor hun nageslacht 😎

 

 

Om dit logje af  te sluiten voor vandaag,

nog eentje van de Gewone Oeverlibel.

Wist je dat de 2 vleugelparen van een libel a-synchroon van elkaar kunnen bewegen ?

Zo kan een libel roerloos in de lucht blijven hangen,

of razendsnel scherpe bochten kunnen maken in de lucht,

ze kunnen razendsnel versnellen van stil zittend naar topsnelheid !

Wat ze dan ook tot fenomenale prooi jagers maakt !

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & natuur fotografie,

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

 

Gelukkig gaat het nu al wat beter met die vervelende spierontsteking !

Dankzij de juiste pillen én een huis eigen bereid ontsteking werend zalfje

van onze apotheker kan ik nu al onze trappen op en af zonder te pikkelen 😎

 

Groetjes, Dirk

Zomerse macro in Duitsland (Deel 7)

Van de straat en stad fotografie in Reykjavik verhuizen we nog maar eens… 😎

We gaan terug naar Duitsland, naar Wilebad-Essen.

Voor meer info over deze locatie, zie mijn vorige logjes in deze reeks

 

Nog steeds was ik gewapend met de Sony A7r2 én de Canon 100/400mm lens,

die via de Metabones adapter op de Sony is geklikt.

Die lens-adapters zijn echt heel handig spul !

Als je nu vandaag verandert van camera merk, koop je gewoon een adapter

die al je ‘oude’ Canon lenzen op de Sony laat werken 😎

Voor Fuji X en GFX heb ik ook een adapter om mijn oude Canon lenzen

te blijven gebruiken.

Vroeger (toen er nog geen adapters waren), moest je ALLES verkopen

Je ‘oude’ camera(s) + alle lenzen. Daar deed je dus zwaar financieel verlies op !

Leve de lens-adapters zeg ik dan

 

Enfin soit, het is hier geen verkoops praatje voor lens adapters hé !

 

Ook met een 100/400mm, die geen 1:1 is maar 2:1 kan je lekkere macrofoto’s maken.

Waterjuffertjes in hun gekende hart-vormige paarhouding

 

 

 

 

Dit verschil van machtverhouding vind ik zalig om te fotograferen…

Twee heel kleine waterjuffertjes en een grote Gewone oeverlibel…

Voor mij voelt het waterjuffertje aan als een slanke jachtvlieger,

een Japanse Zero of een Engelse Spitfire ,

en de grote zware libel zie ik als een zware bommenwerper,

een vliegend fort of een Lancaster bommenwerper

 

 

 

Elke libel (ook de waterjuffers, de vlinders) hebben 4 vleugelparen.

Een libel kan elke vleugel apart aansturen, zodat deze insecten razendsnel

bochtenwerk of accelleraties kunnen uitvoeren.

Elke vliegende prooi is kansloos tegenover deze keizers van de lucht !

 

 

 

Een andere ‘Gewone oeverlibel’ warmt op in de zon…

In mijn ogen zijn dit juweeltjes…

Wonderen van de evolutie !

 

 

Draadglazen vleugels

ze gaan ritmisch op en neer

plots is ze weer weg !

 

 

 

Zelfde foto als hierboven,

alleen heb ik hier een Orton bewerking over gelegd.

Orton maakt alles zacht en flou, als in een David Hamilton droom 😉

 

 

 

Overal waar je rondkijkt aan de oevers van deze vijvers

zie je waterjuffertjes voor hun nageslacht zorgen 😎

 

 

 

Soms experimenteer ik wat,

in de kunst van het weglaten bijvoorbeeld…

Met een lange telelens heb je ook een beperkte scherptediepte,

als je maar dicht genoeg kan komen op je onderwerp…

 

 

 

 

Het licht onder de bossen die de vijvers omringen,

wordt gefilterd door de jonge boomblaadjes.

Ondanks het namiddaguur en het harde zonlicht boven ons,

kon ik hier heel mooi werken met superzacht en fluwelig zonlicht !

 

Een stilleven van nog groene takjes en fréle boomblaadjes 😎

 

 

 

 

Om dit logje af te sluiten voor vandaag,

Wat jong groen in het vijver moeras,

subtiel belicht door een superzacht zonnetje 😎

 

Na zomerregen

tjirpen de sprinkhanen weer

maar je ziet ze nooit

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & natuur fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

 

Groetjes, Dirk

Zomerse macro’s in Duitsland (Deel 6)

’t is hier al bijna drie weken stil op mijn blogje…

De reden waarom is simpel hoor 🙂

We zijn met vakantie geweest, wanneer we weg zijn,

dan ga ik dat hier zeker niet verkondigen ! 🙂

Inbrekers, dieven en ander soort tuig kunnen ook lezen hé !

Enfin soit, we zijn weer terug in blogland geraakt 😉

Sorry dat ik lange tijd niet heb gereageerd op jullie blogpostjes,

(in de bergen is geen wifi hé 😎 )

maar daar komt zo verandering in 😀

 

In onze Oostenrijk vakantie heb ik een leuk foto experiment gedaan !

In de plaats van met enkele camera body’s én een fototas afgeladen met

loodzware lenzen in de bergen te muil-ezelen,

heb ik eindelijk een “vakantie” camera gekocht…

Na lang vergelijken en zoeken is het de Sony RX10 mark 3  geworden !

Die heeft een (vaste) superzoom van 20 / 600mm(tov FF formaat)

f2.4 in het begin (20mm) tot f4 op het eind (600mm) ! Wat zeker niet mis is ! 😎

De lens fabrikant is Zeis , wat garant staat voor kwaliteit en degelijkheid !

Er is een 1″ sensor aan boord, beweging reductie over 5 assen en tal van opties

die van het toestel echt wel een fotografie juweeltje maakt !

Die camera is heel licht, heeft me echt verbaasd door zijn vele mogelijkheden

en fotokwaliteit ! Die gaat vanaf nu heel dikwijls mee op fotoshoot 🙂

Maar… eerst moet ik mijn raw foto’s nog ontwikkelen !

Dus op mijn Zomer Oostenrijk 2019 foto’s zul je nog wat moeten wachten 😉

 

Om wat in zomerse macro sferen te blijven, gaan we terug naar Duitsland, 2018

terug naar de vijvers van Wilebad-Essen.

 

 

 

Soms ga ik bewust op zoek naar minimalisme…

om met een heel klein beetje zoveel mogelijk proberen te vertellen…

 

Minimalisme

is met een heel klein beetje

zoveel meer tonen

 

 

 

Aan de vijver oevers graasde een groepje berggeiten.

Een berg geit-mannetje kwam even kijken wat ik daar aan het doen was ! 😉

Nu ja, van zijn indrukwekkende horens was ik wel onder de indruk !

Pracht dieren zijn het hé ? 😎

 

 

 

Als ik schoonheid zoek in het licht en de natuur rondom mij,

is er niet veel nodig om me blij te maken

 

 

 

 

Waterjuffertjes zijn ongelooflijke fotomodellen vind ik 🙂

Dit nieuwsgierig azuurwaterjuffertje kwam zomaar poseren voor mijn lens 😎

 

 

 

Je hebt kleine slanke waterjuffertjes…

én je hebt de grote libellen, die wel op zware bommenwerpers lijken !

Maar beiden zijn supersnel, uiterst wendbaar én geduchte jagers !

Mocht er een jacht vliegtuig bestaan mét de wendbaarheid

én het acceleratie vermogen van een libel of waterjuffer…

Dan zou de piloot zeker sterven aan de verschrikkelijk hoge G-krachten,

die hij zou ondergaan.

Daarom alleen al heb ik eindeloos respect voor deze wondertjes der natuur ! 😎

 

 

 

Overal waar de juffertjes zijn,

zorgen ze voor hun nageslacht 😎

 

 

 

 

Zonder woorden…

 

 

 

 

Een lichtblauw lijfje

even rustend aan een plant

én een streepje zon

 

 

 

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…

Doe ze het maar na hé 😎

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & natuur fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

 

Groetjes, Dirk

Zomerse macro’s in Duitsland (Deel 5)

Lente en zomer… Dan is het tijd voor macro fotografie in de vrije natuur.

Voor mij is dat puur ontspanning en tegelijk zalig genieten 🙂

Wat moet een mens meer hebben hé ? 

We gaan nog even terug naar Duitsland,

naar de uitgestrekte bos vijvers van Wilebas-essen,

om te genieten van kleine gonzende wereldje 😉

Ga je mee ?

 

De Gewone Oeverlibel (Orthetrum cancellatum),

Deze foto is niet slecht, maar er hapert iets aan vind ik…

In volgende foto leg uit wat er hier verkeerd is…

 

 

Door het insect wat meer links te plaatsen in het kader

geef ik het beestje meer ruimte om op te stijgen

en toon ik tegelijk iets extra van zijn/haar leef omgeving.

Als fotograaf moet je altijd kritisch zijn over je eigen werk vind ik

en zeker niet te vlug tevreden zijn.

 

 

 

 

Op een klein takje

zat plots een grote libel

ineens was ze weg

 

 

 

Soms helpt het toeval eventjes…

Een verre licht schittering op de vijver valt in de lens.

Door de beperkte scherpte diepte wordt deze flikkering heel wazig

weergegeven in de foto.

In mijn ogen is dit een extra bokeh voordeel in deze foto.

Wat vind jij ervan ?

 

 

 

 

De Gewone Schaatsenrijder (Gerris lacustris).

Je moet redelijk vlug zijn om die scherp op de foto te krijgen,

want die rakkers hun beweging gedrag is echt onvoorspelbaar 🙂

 

 

 

Waterjuffertjes

als een azuurblauwe droom

zweven heen en weer

 

 

 

Soms is het onmogelijk om de parende juffertjes beiden scherp

op de foto te krijgen…

Het takje waar ze opzitten maakt een hoek, die het onmogelijk maakt

om loodrecht daar tegen over te komen…

Omdat ik anders de vijver in moet

Dus moet ik kiezen welk beestje scherp wordt hé ?

 

 

Een ‘Gewone oeverlibel’ rust uit in het rietveld…

Langzaam gaan de vleugels open en dicht

 

 

 

Een omver gevallen boom in de vijvers…

Met een klein beetje fantasie kan je hier een boomkrokodil in zien 😉

 

 

 

Als afsluiter voor vandaag…

Planten die onrechtstreeks worden belicht door de zon,

kunnen soms als er wat wolken het zonlicht diffuus maken,

zalig mooi zijn. Het harde, lelijke middaglicht is nu helemaal weg.

De wolken zijn als het ware een reusachtige softbox geworden.

De omringende bossen filteren de rest van het harde licht weg.

’t zijn zalige licht momentjes voor een natuur fotograaf

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & natuur fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

 

Groetjes, Dirk

Zomerse macro’s in Duitsland (Deel 4)

Vandaag blijven we in Duitsland, maar op een andere locatie.

Het is nog steeds dezelfde vakantie als die van mijn logjes

op 10 mei, 4 maart en 3 april.

Op 4 maart had ik alleen de 100mm macrolens mee,

vandaag gebruik ik de Canon 100/400mm telelens + de 1.4extender

zodat ik in feite een 140/560mm lens heb.

Daarmee kan je vanop een grotere afstand de heel alerte insecten

heel dicht bij ‘trekken’.

Door de extender verlies ik 1 stop licht, maar het was zonnig genoeg

om dat lichtverlies te compenseren

De camera is nog steeds de Sony A7 R2 en via de Metabones

adapter kan ik mijn ‘oud’ Canonglas op de Sony blijven gebruiken !

De locatie is nog steeds dezelfde als op 4 maart,

namelijk de uitgestrekte vijvers van Wilebad-essen.

 

De oevers van de vijvers zijn dichtgegroeid met riet en waterplanten.

Door de nabijheid van bomen en grote struiken werd het zonlicht ‘gefilterd’

Ideaal voor groene stillevens 😉

 

Een groen stilleven,

net een Japans aquarel

brengt me poëzie

 

 

 

Overal om ons heen zoemde en gonsde het van het leven !

Waterjuffertjes , altijd heel druk bezig om hun DNA te verspreiden 😎

Ze zitten verscholen onderaan in het struikgewas en waterplanten,

zodat je ze echt moet zoeken !

Om een zachte, niet storende achtergrond te verkrijgen,

moet je ervoor waken dat de beestjes niet in het dichte struikgewas zitten,

maar op een meer open plaats.

Zoeken is de boodschap !

Maar dat maakt fotografie net zo leuk 😉

 

 

 

Waterjuffertjes

ze hebben grote ogen

om beter te zien

 

 

 

Soms gleed er een witte wolk voor de zon,

waardoor het licht heel zacht en bijna diffuus werd.

Hét paradijs voor de natuur fotograaf 😎

 

 

 

50 shades of green…

Het mooie achtergrond bokeh maakt het verhaaltje af !

 

 

 

De Gewone Schaatsenrijder (Gerris lacustris).

Met duizenden ‘schaatsen’ ze heen en weer in deze vijvers.

Eigenlijk zijn het wantsen ! Wist je dat ? 😀

Meer info over deze merkwaardige beestjes :  Info

 

 

 

De Gewone Oeverlibel (Orthetrum cancellatum) zie je daar nog redelijk veel.

Met de 100/400mm kon ik van 2 meter verder fotograferen dan met de 100mm macro !

Wat natuurlijk een machtig voordeel is, want de beestjes zijn enorm schuw.

Deze prachtige insecten kunnen tot 5cm lang worden

en hebben een vleugelspanwijdte van 7 tot 9cm !

 

 

 

Vanop een steentje

zit ze roerloos te zonnen

tot een kikker plonst…

 

 

Een libel kan echt ongelooflijk snel landen…

In een fractie van een seconde zit ze op een takje, een steentje

Als uit het niets verschenen.

Hun vertrek is al even spectaculair vind ik.

Ze zit daar en ineens… is ze weg !

Dank zij hun 4 onafhankelijke vleugelparen,

kunnen ze ongelooflijk versnellen en extreem snel bochtenwerk doen

in volle vlucht. Als ze achter een prooi jagen,

heeft die prooi  geen schijn van kans !

 

 

 

Nog wat haiku woordjes,

om dit logje voor vandaag te eindigen

 

Op een kale tak

komt een libel opwarmen

ineens is ze weg

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & natuur fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

 

Groetjes, Dirk

Zomer in Duitsland en moederkesdag

Van de sierlijke architectuur lijnen in Luik Guillemins

verkassen we naar Duitsland, naar het Gräflicher park in Bad Driburg.

Mijn madam en ik hebben een zwak voor klassieke kasteeltuinen,

daar vind je meestal stilte & rust en ongelooflijk veel soorten bloemen.

Het Gräflicher park was ongeveer 1 uurtje rijden van Wilebad-essen

(waar ons hotel is). Dat is niet echt ver rijden hé

 

Omdat het zondag moederdag is,

en wetende dat alle moeders graag bloemekes krijgen,

draag ik dit logje vandaag op aan alle moeders 😉

Speciaal voor alle moeders :

De mooiste bloemekes uit het Gräflicher park ! 😀

 

Haar eerste kindje

maakt van de vrouw een moeder

is dat geen bloem waard ?

 

 

 

Deze donkere achtergrond is bij volle middag zon gemaakt…

Hoe doe je dat ? Zet je camera op 1 punt licht meting,

meet het licht op het meest belichte gedeelte, stel scherp en voila…

Je camera gaat er altijd vanuit, dat er in een foto 18% grijs is.

Als jij dat éne meet puntje gaat overbelichten,

dan compenseert de camera al het andere licht,

om aan die 18% grijswaarde te komen,

dit met een donkere achtergrond en donkerder (correcte) belichting tot gevolg.

Meer moesten we niet hebben hé ? 😎

 

 

 

Van politiekers moet ik niet echt veel weten…

Ze beloven maar en liegen er schaamteloos op los.

Maar voor één politieker heb ik wel respect, en dat is Herman van Rompuy.

Herman is ook een dichter, een begenadigd Haiku dichter zelfs !

Daarom heb ik vandaag de dichterlijke vrijheid genomen,

om een moederdag haiku gedicht van Herman op mijn blogje te publiceren !

 

 

Ik leerde van u

de kern van alle dingen:

leven is geven.

 

 

 

Soms kan het zo simpel zijn hé…

Je ziet een bloem pronken met haar geuren en kleuren,

en naast haar groeit een nog gesloten bloemeke.

Het voelt aan als moeder en kind 😉

Ontluikend leven !

 

 

Rozen zijn ongelooflijk moeilijke bloemen

om te fotograferen vind ik…

Zeker met een macro lens met een heel kleine scherptediepte !

Maar de voldoening is dan ook groot,

als de scherpte zich bevind waar ik dat wil 😎

 

 

 

Vijf minuten pret

zorgde negen maand nadien

voor een moederdag

 

 

 

Een zee van kleuren en geuren

Zo voelen deze kleur eilandjes aan…

 

 

 

Om dit moederdag logje af te sluiten…

Het leek wel of dit rosse bloemetje een frivool ballet rokje droeg,

een rokje gekleurd in wit en magenta rood.

Ergens in de kasteeltuinen speelde een muziek ensemble,

zalige klassieke Duitse barok muziek !

Het bloemeke leek hierop mee te dansen

 

Voor alle moeders,

laat je zondag in de watten leggen !

Jullie verdienen dat ! 😉

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn bloemen macro’s  fotografie,

én de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over wat we het dan gaan hebben hé

 

Groetjes, Dirk

Zomerse macro’s

Het is me wat met het ons weertje hé ?

We hebben 2 weken relatief zacht, bijna lenteweer gekregen,

maar het pokke weer dat daarna in de plaats kwam… brrrr

Dat mogen ze houden van mij ! 😯

Regen en slagregen, wind en rukwind…

Dan heb ik liever dat het -10º vriest of dat het sneeuwt.

dan kan je tenminste buitenkomen .

Enfin soit, aan het weer kunnen we nog niets veranderen (Gelukkig maar !)

 

Maar waar we gelukkig wél iets aan kunnen veranderen,

is het onderwerp van mijn blogje 😀

Ik neem je mee naar de zalige zomer van 2018 in Duitsland,

meer bepaald in Willebadessen.

We zijn daar op vakantie geweest omdat ik vroeger in die buurt (meer dan 40 jaar geleden)

mijn militaire dienst had vervuld en ik die streek toch nog eens wou terugzien.

(of zou het pure nostalgie naar mijn soldatentijd zijn ?  )

De camera hier gebruikt is de Sony A7 R2 met de Canon 100mm f2.8 macro lens

die via de Metabones adapter op de Sony is geklikt.

Een paar km van ons hotel waren talloze visvijvers.

Geen visvijvertjes zoals bij ons, maar echt heel grote vijvers van soms een kilometer lang

en soms tot tweehonderd meter breed !

Door de weelderige vegetatie was er schaduw genoeg op het middaguur.

Stap je mee, de Duitse zomer in ? 😎

 

We beginnen met een spookachtig blaadje 😉

(ik moet ergens beginnen hé ?)

 

 

 

 

Een metalen viskop om aan te duiden dat dit een visvijver is…

Deze viskop kon scharnierend dichtklappen

en de ijzeren tanden waren vlijmscherp… 😯

Stel je voor wat voor onheil spelende kinderen hier hier elkaar kunnen aandoen…

In ons Belgen landje zou dit moord ding verboden zijn denk ik…

 

 

 

 

Aan bloemen en geurige waterplantjes was daar zeker geen gebrek.

Het wriemelde en gonsde daar dat het een lieve lust was 😀

Rechts boven zag ik een vlieg, gesierd met de Duitse driekleur op haar lijf

maar het kon evengoed onze Belgische driekleur zijn geweest 😉

 

 

 

 

 

Het bokeh van de Canon 100mm macro op de 41megapixel sensor van Sony

vind ik echt wel supermooi !

 

Twee oude knarren

uit de herfst van vorig jaar

stelen weer de show

 

 

 

 

Soms zie je geisoleerde plantjes staan,

achter de plantjes groeit één of een een paar meter niets meer

dat zijn ideale momentjes om de achtergrond te laten verglijden in een waas,

zonder iets in photoshop te doen natuurlijk 🙂

Het geheel doet me denken aan een sierlijk Japans aquarel.

 

 

 

 

 

In het middag licht

strelen schaduwen heel zacht

je frêle bladgroen

 

 

 

 

 

 

Wat me aan die vijvers echt wel opviel,

was de immense rust, de zalige stilte…

Je hoorde alleen het gezoem van de insecten,

het klapwieken van een watervogel en het geplons van vissen en kikkers.

Hier kan ik een hele dag blijven zitten én genieten 😀

De Gewone Oeverlibel (Orthetrum cancellatum) rust uit op een takje,

een halve meter rechts van mij.

Ineens zijn de beestjes weer weg om een halve minuut later

weer op het zelfde takje te verschijnen…

Een macro fotograaf moet echt wel heel veel geduld hebben 😎

 

 

 

 

 

Als je eindeloos traag beweegt, (én je schaduw niet over ze heengaat)

dan hebben de insecten ook geen hinder van je en blijven ze gewoon zitten !

Hier ben ik een dikke meter naar links opgeschoven,

dat maneuver heeft zeker 5 minuten geduurd 🙂

maar er was geen enkel beestje opgeschrikt 😎

Dezelfde Gewone Oeverlibel (Orthetrum cancellatum),

maar vanop een andere hoek bekeken.

Het indrukwekkend insect was zo’n 5 a 6 cm lang schat ik.

 

 

 

 

 

Weer een ander exemplaar van de Gewone Oeverlibel (Orthetrum cancellatum)…

Het zat op een takje, een tiental cm boven het vijver water,

zoekend naar prooi…

Het zijn schitterende insecten, perfecte jagers en echte acrobaten in de lucht !

Wist je dat ze tijdens hun vlucht ineens kunnen stoppen en ter plaatse blijven “hangen”

om ineens in een totaal andere hoek weer weg te schieten !

Wie doet ze het na ? 😉

 

 

 

 

 

Dovenetel sap

uit de a’dren van die plant

blust brandnetel vuur

 

 

 

 

Waar vijvers zijn,

daar zijn ook waterjuffers.

Het lijkt wel of die kleine juweeltjes niets anders te doen hebben,

dan voor hun nageslacht te zorgen 😀

Hun DNA wordt dan ook constant kwistig en gul rondgestrooid 😎

 

 

 

 

 

Om te eindigen voor vandaag…

een sfeerbeeldje, een doorkijkje boven één van de vijvers.

Hier kom ik zeker nog terug, ook met de 100/400mm telelens,

én de 1.4 focus extender erbij geklikt,

om de echt schuwe insecten,

van op een paar meter echt in close up te kunnen fotograferen.

Maar dat is voor later 🙂

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro, natuur fotografie,

én de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

 

Groetjes, Dirk

Het kleine wereldje…

We laten de krijtrotsen en breedhoek fotografie in Normandië eventjes voor wat ze zijn…

om terug te keren naar mijn geliefkoosde fotografie discipline,

Namelijk… de macro fotografie (maar dat wist je al denk ik 😀 )

De 100mm f2.8 macro lens van Canon,

op de (2de hands) Sony A7 r2 body geschroefd, via de metabones adapter

is echt wel een perfect huwelijk voor macro fotografie 🙂

De 41 megapixel full frame ccd doet zijn werk naar behoren.

Het dynamisch lichtbereik zit heel goed ! (stukken beter dan bij Canon)

De scherpte en de focus stel ik in via focuslijnen (focus peaking) ,

een heel handige focus & scherptepunt-hulp tool (Die ook bij Fuji is ingebouwd, baai zze wee).

(wel ff zoeken in de onhandige Sony menu structuur om die ‘focus peaking’ optie in te stellen…

maar dat raak je snel gewoon !)

 

Een van de vele Juffertjes in het Groen, die in onze bloemen en kruidentuin groeien

Het zijn echt wel fotogenieke én tegelijk raadselachtige bloemen, vind je niet ?

 

 

 

 

 

Een Fraaie Schijnboktor (Oedemera Nobilis) bekijkt zijn schouwtoneel…

Zelfs hij krijgt ook zijn klein gedeelte van wat de wereld ons te bieden heeft…

Dit is een mannelijk exemplaar, dat kan je zien aan de ‘gespierde’ dijen op zijn achterpoten.

 

 

Boktor

 

Een fraaie boktor

scande met zijn voelsprieten

plots sprong hij weer weg

 

 

 

 

 

Bloemen…

ik geraak er niet op uitgekeken 😀

 

 

 

 

Hoe dat kleine, onooglijke, onopvallende onkruid

toch wel heel mooi kan wezen,

zeker in het zachte licht van de ondergaande zomerzon

 

 

 

 

Onschuldig

 

 

Brandnetelplantjes

lijken echt wel onschuldig

tot je ze aanraakt !

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn bloemen & insect macro fotografie én haiku woordjes uit eigen kweek.

Dit logje krijgt zeker nog een vervolg hoor…

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je commentaar  !

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien wel over welk onderwerp én wanneer hé 

 

Dirk