Macro in de Nationale Plantentuin

Dat onze natuur mijn grote bron van inspiratie is,
dat weet je al langer dan vandaag hé.
En dat ik héél graag onze natuur verken met macro lenzen,
dat weet je ook al lang vermoed ik 😃
En dat onze Nationale Plantentuin via de ring van Brussel
op 15 minuten rijden is, dat is ook heel mooi meegenomen.
Het spreekt vanzelf dat ik een abonnement op de Plantentuin
heb genomen, dan kan ik komen wanneer én zoveel ik wil 👍

De camera vandaag is de full frame Sony A7 mark 3.
De lens is de manuele Laowa 100mm macro die tot
2:1 gaat ! (de meeste andere macro lenzen gaan tot 1:1).
Omdat op die Laowa lens géén elektronica aanwezig is,
stel ik scherp dmv Focus Peaking.
Alle foto’s zijn gemaakt vanop statief…
(Alle foto’s zijn gemaakt eind september 2011)

De eerste foto’s zijn gemaakt in één van de vele tropische
serres…
Wat ik zo boeiend vind aan onze Plantentuin,
is het feit dat je hier de meest exotische én onbekende bloem, boom en
plantsoorten kan bewonderen.
Bloemen kunnen de meest rare vormen aannemen !

Deze donkere foto is gemaakt in het volle zonlicht… !
De donkere achtergrond is NIET gemaakt in Photoshop…
Wat heb ik hier gedaan om die achtergrond donkerder
te maken ??

We gaan onze camera gewoon wat foppen ! 😋
dit door de settings van de camera een beetje te veranderen…
De lichtmeter van een camera is niets anders dan een tool die
bepaalt hoeveel licht er nodig is voor de ‘ideale’ belichting.
Die ideale belichting waarde is standaard ingebouwd in elke camera,
en die waarde komt overeen met 18% grijs.

De lichtmeter van de camera zet ik nu op 1 punt (Spotmeting)
Dat meet punt zet ik op het meest klare deel van deze bloem
(het meest witte gedeelte). De lichtmeter van de camera geraakt
nu in de war en gaat de belichting buiten het meetpunt donkerder
maken om zo aan de verplichte 18% grijs te geraken…
Als gevolg daarvan krijgen we nu een redelijk donkere achtergrond 😎
Laat dat nu net mijn bedoeling zijn !

Meer technische info over belichting technieken vind je hier.

Dit zijn net rode belletjes vind ik !
Bij de volgende Plantentuin bezoekjes ga ik eens de moeite
moeten doen om al die Latijnse namen te noteren…

Dit bloemeken had duidelijk vroege herfst perikelen…

Een prachtig paars/geel gekleurde bloem, deels in het tegenlicht.
De kleine haartjes op de bloemranden lichten mooi op in het
namiddag tegenlicht.

Het was eind september 2021,
het namiddag licht was mooi en zacht.
We gingen naar de Oranjerie en passeerden een stukje van de vijver.
Ik vond dit doorkijkje tussen de exotische struiken wel iets hebben 🙂
Maar volgende keer gebruik ik een 24/70mm f2,8 lens voor dit soort
van fotografie. Met een 100mm macro lens zit je voortdurend tegen
de grenzen aan te schuren…
een macro is niet echt een landschap lens hé ?

Waar een macro lens wel goed voor is, is het isoleren van
details en het uitvergroten van dingen die je meestal niet opmerkt !
Het ‘ritme’ van de nerven in dit blad vond ik kunstig mooi 🤠

Een streepje licht in de struiken belicht een varenplant…
Hier heb ik dezelfde licht ‘techniek’ gebruikt zoals in de tweede foto
van dit logje.

Terug aan de vijver tegen de ingang van de tropische serres…
De grote fontein laat overal kleine druppeltjes “regenen” over
de waterplanten aan de vijver rand.
Zoals iedere macro fotograaf ben ik verzot op druppeltjes 😋💧

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Bij deze rood/blauwe, rare bloemekes heb ik deels dezelfde
licht/donker techniek gebruikt als bij foto 2 en 8 in dit logje.
Al die onbekende bloemen en planten spreken me aan…
Het is telkens weer een toffe ontdekkingsreis, daar in Meise 😊

Ik hoop dat je ook van dit zoveelste logje van
“Macro in de Nationale Plantentuin” hebt genoten.
Btw, er zullen nog veel Plantentuin logjes volgen hoor 💐…

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !
Alvast een dikke merci voor je reactie 😉

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe mijn volgend logje er zal uitzien
of over welk onderwerp het zal gaan… ??
dat zien we wel als het weer zover is hé 🙂

Vriendelijke groetjes,

Dirk

Nationale Plantentuin in februari

Zelfs in de winter is de Nationale Plantentuin van Meise
open. Natuurlijk zal je daar geen zomerse bloemen
of lentebloeiers zien, maar in de tropische serres kan je
als fotograaf veel fotopret beleven 🤗
En voor die pret doen we het tenslotte
Begin februari 2023 was het overwegend grijs en regenachtig.
In de serres was er daardoor niet echt veel licht…
Je kan de ISO omhoog jagen om snellere sluitertijden te krijgen,
maar dan heb je kans op digitale foto ruis en andere onplezierige
dingen die je wil vermijden.
Daarom gebruikte ik een flitser met een softboxje errond om
zachter licht te krijgen. De flitser staat niet op de camera,
maar hield ik in mijn hand of klemde die met een gorillapod
ergens aan een of andere tak of paaltje.
De flitser werd gestuurd via een draadloze controller.
De flitser zelf staat op manuele stand, zodat ik zelf de controle
heb over de flitslicht sterkte.
Baai de wee… ik werk nooit met TTL op een flitser…
TTL = de A van automaat… daar heb ik een hekel aan.

De ingang van de woestijn planten serre …
Talloze slingerplanten woekeren over de wandelpaden…
(Deze foto is zonder flitser gemaakt)
Hier voelde ik dat de natuur altijd het laatste woord zal hebben…
en dat de mensheid moet beseffen dat we anders moeten gaan leven…

Cactussen zijn echte overlevers !
Ze hebben een manier gevonden om het minieme dauw water in de woestijnen op te slaan, om zo de verzengende woestijn hitte te weerstaan !

Een diagonale compositie…

Deze cactus (zo’n 30cm hoog) bestaat uit 5 “platen” die ster gewijs
groeien. Elke ‘plaat’ heeft een héél venijnige stekel rand !

Een tropisch plantje dat op 2 februari al in bloei stond.
Uit die kleine, groene knopjes groeien lange rode “”stengeltjes”, met
op de uiteinden een of ander donker gekleurd knopje.
De naam van deze (plant, bloem ?) heb ik niet gevonden…

In het zelfde rode stekelig plantje trok een beweging mijn aandacht…
Tussen de rode stekeltjes zag ik tientallen piepkleine mieren !
Volgens mij zijn dit faraomieren.
Deze beestjes zijn ongeveer 0,2cm lang.

Een ander rode draadjes plantje…
Hier zie je beter hoe de mieren in en op dit plantje leven.

Stilleven van een verdord takje…

Nieuw groen begint met mondjesmaat te groeien in de woestijn serre.

Cactussen kunnen de meest rare vormen aannemen !
Deze cactus plant voelt als een keihard, opgerold droog blad,
met een blauw/zwarte stekelrand.
Overlevings evolutie kan de meest rare vormen aannemen !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
We zien dat wel als het zover is hé ? 😊

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Plantentuin Meise 2022

De titel van dit logje vertelt het je al…
We zijn weer eens in de Nationale Plantentuin van Meise beland.
Deze unieke locatie zal ik nooit beu worden !
Er is zoveel te zien en te beleven dat het min of meer onmogelijk is
om alles te zien. Steeds opnieuw zijn er nieuwe dingen te zien,
dat houd de inspiratie én de verbeelding scherp 😎
Dit logje is het vervolg op … het vorige logje in deze serie 😃

Vandaag zijn we in de tropische serres…
In sommige tropische serres is het tropisch warm en ook tropisch vochtig !
Als je camera en/of je lens niet 100% waterdicht is moet je daar ferm oppassen !
Ik koop altijd 100% waterdichte cameragerief, het kost me een paar extra tientjes,
maar dan kan ik ook overal, onder “zware” omstandigheden blijven fotograferen,
zonder schrik te hebben dat er schimmels & fungi gaan groeien in de apparatuur.
Als je deze pech hebt… zeg dan maar gedag aan je gerief want het is om zeep.
Maar vandaag houden we het in de woestijn serre droog & warm…

We zijn in de zaal van de vetplanten en de stekelige cactussen.
Vetplantjes kunnen soms rare vormen hebben…

De kleine zacht rode, volgroeide bloemetjes op deze vetplant zijn amper 1/2 cm groot…
Het loont dan ook zeker de moeite om verder dan 1:1 te gaan !
(Hier zat ik op 1,5:1 ongeveer)
Het grote voordeel van zo dicht te komen is,
dat de achtergrond dan verdwijnt in een heerlijk waas.
Hoe dichterbij je komt, hoe kleiner de scherptediepte…
Het nadeel van zo dichtbij te komen is dat je ofwel héél vaste handen moet hebben,
ofwel een statief moet meesleuren… dat laatste is niet altijd evident !

Vetplanten kunnen de meest rare vormen aannemen…
Dit exemplaar was net een omgekruld zaagblad 😂

Omdat de achtergrond in de vorige foto veel te veel de aandacht vraagt,
heb ik deze extra foto gemaakt op 1,5:1 macro verhouding.
Omdat het in die serrehoek redelijk schaduwrijk was, heb ik de iso op 800
moeten zetten (om nog uit de vrije hand te kunnen fotograferen).

Nu komen de stoere stekelige zware jongens eraan…
Sommige exemplaren zijn meters hoog !
Hier heeft de natuur een middel gevonden om het kleinste druppeltje
water op te vangen én te bewaren, voor als er echt barre tijden aanbreken.
In de woestijn overleven deze cactussen op de schaarse ochtendnevel…
Straffe toeren hé ?

Een kleiner exemplaar als deze stoere knaap staat ook bij ons thuis.
Die van bij ons is nu meer dan 2 meter hoog !
In die stekels wil je niet belanden… dat geef ik je zwart op wit 😂🌵
Om zo’n stekel door te knippen heb je een deftige kniptang nodig !

Cactussen als model voor een fotoshoot… 🤗

Alhoewel ze een stekelig karakter hebben,
is het een leuke uitdaging om deze vetplant/cactussen als onderwerp te benaderen.
Dat zal ik later beslist meer doen…

Met een macro lens kan je zo dichtbij komen dat de kijker niet echt meer
weet wat het onderwerp nu juist is…
Op dat punt gekomen is het voor de macro fotograaf dolle pret 😎

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Twee sporendragende varen plantjes op 2:1 macro verhouding.
Zo kon ik de achtergrond heel vaag & bijna abstract houden.
De afstand tussen lens en de linkse varen is ongeveer twee centimeter…
Gelukkig was ik hier in een windstille serre !
Buiten zou deze macro héél moeilijk te maken zijn, omdat het minste zuchtje wind
de hele foto onscherp zou maken.

Ik hoop dat je ook van dit “Plantentuin Meise 2022” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !
Alvast een dikke merci voor je reactie ! 👍
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal gaan….
Nu ja, dat zien we dan wel weer hé

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Plantentuin Meise 2022

De grote meerderheid van mijn logjes gaan over macro fotografie…
Dit logje zet die mooie traditie gewoon verder en het onderwerp is dan
ook natuurlijk macro fotografie 😊
(Het logje van vandaag is de opvolger van de vorige Plantentuin Meise 2022 )

De camera is de Fuji XH1 met de 100mm Laowa f2,8 macro lens.
De locatie is zoals je in de titel al kon lezen, onze Nationale Plantentuin in Meise.

Ook bij de foto’s in dit logje blijf ik werken met een heel open diafragma
(f2,8 tot f5,6), gewoon omdat je het onderwerp kan isoleren in je foto en
de (dikwijls) storende achtergrond kan verzachten tot een heerlijk waas ❤

Ook probeer ik niet ‘zomaar’ te fotograferen…
Naast mooi licht zijn de kleuren, de compositie ook belangrijk.
Fotograferen in de natuur voelt meestal aan als schilderen met mijn lens 😘

Een oud, verdord takje
overgroeid met Groot dooiermos…
ik vind het prachtig !

Met wat geluk is het héél even windstil…
Deze geel/rood verkleurde herfstblaadjes, nog wat nat van een malse regenbui,
hingen een kleine meter boven het gras.
Hoe mooi kan eenvoud zijn hé ? 😉

Aan de rand van de vijver (aan de ingang van de tropische serres)
zag ik deze heerlijk mooie rode bloemekes !
De grote fontein in de vijver zorgde voor zalig mooie bokeh bolletjes in de achtergrond 👍
Maar ik was nog niet echt tevreden met deze foto… Hier zat veel meer in voelde ik… 🤔

In de vorige foto had ik 1 rode bloem scherp, de andere was onscherp omdat ze een paar
centimeter verder stond dan de andere…
Ik kon de lens dichtknijpen voor een grotere scherptediepte (grote f-getal),
maar dan zou de achtergrond té druk en bijgevolg lelijk worden…
Er zat niets anders op dan een ander kijkpunt op te zoeken !
Na wat zoeken, wikken en wegen nam ik deze foto…
Nog steeds was ik niet 100% tevreden over het resultaat…

Een kleine halve meter ging ik achteruit en nam deze foto…
Toen voelde ik pas het YESS gevoel !😍
Twee rode verliefde bloemekes in een zacht, dromerig bokeh én een lekker strak contrast.

In de tropische serre…
Een varenplant voelde zich lekker in de tropische warmte…
Als je daar binnengaat met je fotogerief, moet je best een half uurtje
je camera én lenzen laten acclimatiseren.
Anders krijg je gegarandeerd schimmels en fungi in je lens… 😱🥵

Als ik druppeltjes zie…
Dan wil ik ze fotograferen natuurlijk 😎

Zelfs met simpele planten als varens,
kan je als fotograaf leuk dingen doen …

Het zijn net de spaken in een wiel, vind je niet ?
De natuur is wonderlijk !

In een héél donker hoekje in een tropische serre zag ik dit minuscuul druppeltje…
Het geheel van de vormen, kleuren, licht en schaduwen, plus tegelijk
een leuke compositie op de regel van derden maakt me blij 🤗
Het gevoel van schilderen met je lens is in deze foto zeker aanwezig !😎

Ik hoop dat je van dit “Plantentuin Meise 2022” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !
Alvast een dikke merci voor je reactie ! 👍
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal gaan….
Nu ja, dat zien we dan wel weer hé

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Macro met een ‘Gewone lens” (Part 2)

Helemaal in de traditie van de onvoorspelbaarheid qua onderwerpen
in mijn logjes, ga ik vandaag gewoon verder waar ik met dit thema in
het vorige logje was gestopt 😋.
Niemand verwacht dat ik een netjes een thema ga afwerken…
Dus valt dit ook onder de rubriek “Chaos & Onvoorspelbaarheid” 😇

Voor meer info rond tussenringen, voorzet lenzen, tech uitleg,
je kan dat allemaal vinden in mijn vorige logje.

Alle foto’s in dit logje zijn uit de vrije hand gemaakt…
Alle foto’s zijn in oktober 2021 gemaakt in de Plantentuin, Meise.
De camera is nog steeds mijn oeroude aps-c Fuji XT2.
De lens is de heerlijke prime Fuji 56mm f1,2 (85mm in Full Frame)
De tussenring hier gebruikt is een Aruba 16mm mét elektronica.

In dit logje zijn we in de omgeving van de grote fontein,
(naast de tropische serres.)
Ons plan was om in de tropische serres te gaan,
maar in de nabijheid van de vijver was zoveel moois te zien,
dat we niet in de serres zijn geraakt 🤠

Het was redelijk somber weer, afwisselend wolken en dan weer blauwe lucht…
De donkere achtergrond in deze foto was zeker niet donker
toen ik deze foto maakte …
De donkere achtergrond is ook niet gemaakt in Photoshop ofzo…
Hoe doen we dat dan ?
Effe wat technische achtergrond hoe de lichtmeting in een camera werkt…
De lichtmeting van een camera gaat als neutrale basis voor de belichting uit van
een 18% grijstint qua helderheid.
Een opname van een omgeving met veel heldere delen wordt automatisch wat
onderbelicht en een foto met veel donkere delen, overbelicht.
De camera wil het onderwerp gemiddeld 18% grijs maken,
want dat is gemiddeld de correcte belichting! (tot zover de technische theorie).

Nu gaan we het licht algoritme van de camera op een ‘dwaalspoor’ brengen ! 🧐

We zetten de lichtmeting op 1 punt (spotmeting).
Dan laat je de camera het licht meten op een heel helder belicht plekje.
De software meet veel licht, en gaat daarom alles wat donkerder maken om
aan de gemiddelde 18% grijswaarden te komen.
Het fel belichte plekje in het licht meetpunt van je foto wordt nu min of
meer perfect belicht, terwijl de lelijke achtergrond heel donker wordt.
Op die manier kan een simpel onderwerp aan kracht winnen 📷🤗

Het verwonderde ons dat er begin oktober nog zoveel bloemen groeiden !
De onmiddellijke omgeving van de grote fontein is een paradijsje
voor druppeltjes fotografie 👍

Ook heb ik besloten om het diafragma van de lens wat dichter te knijpen (hoger F-getal);
omdat op f1,2 de scherptediepte zo miniem is dat ik de volle aandacht niet bij de bloem kon
brengen. De volgende foto’s zijn allemaal op f3 tot f5,6 geshoot.
Fotografie is altijd wat zoeken en je aanpassen hé ?
De donkere achtergrond heb ik uitgelegd boven dit logje

Een boomblad dat al wat last heeft van de herfst…
Wat ik altijd zo mooi heb gevonden aan die kleine druppeltjes is het feit dat
het eigenlijke kleine vergrootglazen zijn !

Weer heb ik de lichtmeter in de camera hier wat bedrogen…😋
De achtergrond was anders lelijk én veel te druk.
Nu komen de kleine takjes en de druppeltjes veel beter tot hun recht.

Hoe piepkleine bloemekes zo verdomd mooi kunnen wezen hé ?
Omdat de meeste rode bloemekes én de groene blaadjes links,
min of meer op dezelfde afstand lijn stonden, kon ik het diafragma
opendraaien tot f2 om zo de achtergrond te laten verglijden in een zacht waas.
Van dit soort stillevens krijg ik nooit genoeg

Soms was de lucht heel even blauw en het zonlicht heel zacht,
het ideale licht om doorheen de bloemblaadjes van deze prachtig
gekleurde bloem te stralen…
Bij de nabewerking van deze foto zag ik een piepklein spinnetje
en een nog meer piepkleiner vliegje !
Zie jij ze ook ? 🧐

Het moment dat een prachtige bloem wakker wordt…
Als alle blaadjes openstaan is dit een stralend mooie bloem.
Maar als ze nog niet helemaal wakker is vind ik ze zo kwetsbaar mooi !

Ergens in de fris groene blaadjes van een waterplant,
kwam ik dit piepkleine slakje tegen…
Het slakje was maximum een halve cm lang

Ik volgde het piepkleine slakje met de lens…
Het leek wel te checken of het boom blaadje aan de overkant groener was 😎
Vorige foto was f2 , bij deze foto heb ik het diafragma op f2,8 gezet om ietwat meer
scherptediepte te krijgen, maar ook niet te veel om niet teveel drukte in de
foto te krijgen. De afstand tussen onder en boven de foto is ongeveer 2,5cm !
Voor ‘pseudo’ macro is dit een heel mooi resultaat vind ik 🤗

Met een lichtsterke primelens (een 24mm f1.4 , de 34mm f1.4, een 56mm f1.2) kan je
samen met een tussenring (extender) héél leuke macro’s (close ups) maken.
Het grote voordeel van een primelens is dat de lens gemaakt is voor slechts 1
brandpuntafstand. De technologie van het optische glas, het diafragma enz kan heel
eenvoudig worden geoptimaliseerd voor 1 brandpunt,
zodat je uiteindelijk een toplens krijgt voor een zacht prijsje 👍

Mijn hamvraag uit het vorig logje: Heb je voor macro fotografie een echte macro lens nodig ??
Mijn mening: Met een echte macro lens zal je heel zeker betere resultaten bereiken,
maar… de kwaliteit grens tussen de recente camera’s, de “betere” close up met prime
lenzen én echte macro lenzen is echt wel zodanig klein geworden,
dat je al een pixel pieper moet zijn om het wezenlijk verschil aan te tonen…
(Noot: De technische ervaring van de fotograaf maakt hier zeker het verschil !)

Als je voor micro macro gaat… dan heb je echt gespecialiseerde macro lenzen nodig,
maar…
voor gewone, dagdagelijkse hobby macro fotografie is een echte macro echt niet echt nodig !

Maar zoals steeds… Kwaliteit laat zich betalen…
Een goede prime lens (f1.2 , f1.4 , f1.8) is niet goedkoop,
maar een goede macro lens is zeker een flink pak duurder.
Een setje extenders (tussenringen) kan je al kopen voor enkele tientjes.

Tip: De spotgoedkope plastic fantastic (nifty fifty) 50mm f1.8 ,
dat bijna door elk fotomerk wordt verkocht, is héél zeker een goede instapper !
Dit ongelooflijk lichtecht lensje gebruik ik al 15 jaar !
Met dit lensje ga je leren zoomen met je voeten 🙃😁

Ik hoop dat ik je wat wijzer heb gemaakt in het boeiende wereldje
van de macro fotografie 😉

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom
Alvast een dikke merci voor je commentaar !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Macro met een ‘gewone’ lens…

Heb je voor macro fotografie een echte macro lens nodig ??
In de meeste gevallen zeg ik ja…
Maar je kan heel zeker met andere (spotgoedkope) spullen héél dichtbij
je onderwerp komen… én heerlijk dichtbij foto’s maken !
We spreken dan niet meer van 1:1 macro, maar van Close up.
Maar dat detail verschil zal de meeste mensen worst wezen 🤠

Hoe kunnen we zo goedkoop mogelijk & kwalitatief aanvaardbare
macro (of pseudo macro) maken ??

Je kan werken met opschroefbare voorzetlenzen
(een voorzetlens is een soort van vergrootglas
dat je op je lens schroeft). Dit soort schroef lensjes wordt meestal
verkocht in een setje van 3. Je kan ze op elkaar schroeven, zo kan je
een dioptrie van 1 tot 7 verkrijgen.
Het nadeel van voorzetlenzen is dat de hoeken niet echt scherp zijn en
de lens krijgt vlug last van kleurzweem (chromatische aberratie).
Het grote voordeel van deze voorzetlenzen is dat ze spotgoedkoop zijn…
én je een voorsmaakje over macro fotografie kunnen schenken 😉

Er zijn ook ‘betere’ kwaliteit voorzetlenzen die geen last hebben
van kleurzweem of onscherpte. Deze lenzen zijn “Achromaten”.
Een goed voorbeeld van zo’n achromaat is de Raynox 250 of 150.
Die kan je op een macro of teleobjectief schroeven.
Deze achromaat lenzen zijn heel geschikt voor insecten fotografie !
Anderzijds zijn achromaten echt niet eenvoudig om te gebruiken…
Een statief is meestal broodnodig… Maar een statief in de natuur is
niet echt handig…

Je kan ook een omkeer ring gebruiken om een omgekeerde lens
te gebruiken om macro’s te maken…
of een balgapparaat tussen de camera en de lens gebruiken,
om extreem dichtbij te komen…
Maar dit soort toestanden gaan me veel te ver…

Waar ik het in dit logje vooral ga hebben is iets heel anders…
We gaan vandaag een tussenring gebruiken !
Een tussenring (ook Extention Tube genoemd) is niets anders
dan een holle buis die je tussen je camera én de lens plaatst,
er zit géén glas in, een tussenring vergroot simpelweg de afstand
tussen objectief en de beeldsensor.We verlengen de uittrek door
1 of meerdere tussenringen te gebruiken.
Tussenringen worden meestal in een setje van 3 verkocht…
een 12, 20 en 36mm of een 13,16,20mm (afhankelijk van de fabrikant)
De meeste tussenringen kunnen de elektronica tussen lens en camera
doorschakelen.Maar er zijn ook spotgoedkope tussenringen
die de elektronica niet doorschakelen… (Altijd opletten bij aankoop !)

Alle foto’s in dit logje zijn uit de vrije hand gemaakt…
Alle foto’s zijn in oktober 2021 gemaakt in de Plantentuin, Meise.
De camera was mijn oeroude aps-c Fuji XT2.
De lens is de heerlijke prime Fuji 56mm f1,2 (85mm in Full Frame)
De tussenring hier gebruikt is een Aruba 16mm mét elektronica.

Door het enorm grote diafragma (F 1,2) van de 56mm lens
is ook de scherptediepte enorm klein.
Dit bied oneindig veel mogelijkheden voor creatieve macro fotografie !

Gelukkig was er die ochtend géén wind, en kunnen we buiten fotograferen…
De dauwdruppeltjes nodigen ons uit om te 📷 🤗

Door de héél kleine scherptediepte van de 56mm ,
moet je als fotograaf ‘anders’ gaan kijken…
Het is echt wel een fijne uitdaging om zo op
het scherp van de snede te werken 😎

Werken met een scherptediepte van plus min een dikke halve millimeter,
zonder statief is echt niet simpel… dat kan ik je garanderen !
Het leukst is om rustig te observeren en in de omgeving dingen te zien,
een klein dauwdruppeltje dat me opvalt bijvoorbeeld…
Hoe meer foto’s ik maak in de natuur, hoe meer ik besef dat de meest
eenvoudige onderwerpen de grootste schoonheid bevatten…

Drie piepkleine dauwdruppeltjes liggen perfect in het scherptegebied van de lens…
De zalig kleine scherptediepte schildert me een mooi bokeh 🎨

Met deze foto is het me gelukt om slechts 1 druppeltje scherp te fotograferen…
Door het enorm groot diafragma van f1,2 krijg ik enorm veel licht binnen.
De sluitertijd moet dan ook héél kort zijn om geen overbelichte foto’s te krijgen.
De gemiddelde sluitertijd stond meestal tussen 1/6000 en 1/8000 sec

Deze foto wou ik eerst in de digitale vuilbak flikkeren,
maar de twee rood/gele (nakende herfst ??) vlekjes die ik nadien zag,
hebben de foto gespaard van zijn digitale dood.
Die 2 rood/gele vlekjes zijn net twee smekende oogjes , vind je ook niet ? 🤭

Een piepkleine rozenbottel krijgt een nat kusje van een dauwdruppeltje…🙃
In mijn logjes heb ik je al veel verteld over “zien” en “kijken”…
Als je echt leert “zien”, vooral in die kleine,
voor héél veel mensen onbelangrijke dingen,
dan kan je echte & pure schoonheid ontdekken…
Leren “zien”… Héél belangrijk !

Hoe héél kleine trilhaartjes op de boomblaadjes,
de dauwdruppels kunnen ‘vasthouden’,
zodat de ochtend zon ze niet te snel zal verdampen…
Heb je ook al opgemerkt dat kleine druppeltjes fungeren als een loep ?

Hier heb ik een leuk experimentje gedaan…
Doel:
Ik wou een 100% ‘flou’ foto maken van een paar leuke bloemekes…
Mogelijkheden:
Er bestaan filters die dat kunnen.
Je kan dat nadien in Photoshop of Lightroom bewerken.
je kan ook een panty over de lens spannen…
Mijn plezante oplossing:
Je camera op M van manueel zetten,
je focus bepalen met ‘Focus peaking’,
Dan: Gewoon een paar keer flink uitademen over het glas van de lens,
zodat een flou aanvoelend condens filtertje op de lens komt…
Asap je foto nemen en…
Klaar is Kees 😋👍😁

Hetzelfde bloemeke,
maar dan met een mooi opgepoetste én droge lens 😉

Tot besluit: Alle foto’s in dit logje zijn niet gemaakt met een echte 1:1 macro lens,
maar met een normale prime 56mm lens…

In de toekomst probeer ik insecten te fotograferen met dezelfde lens/camera/tussenring configuratie.
En dan praten we weer verder over “echte” of “pseudo” macro fotografie 🧐

‘k hoop dat je genoten hebt van dit “macro met een gewone lens” logje !
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom
Alvast een dikke merci voor je commentaar !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Plantentuin Meise 2021(deel 6)

Van de woeste natuur in IJsland
gingen we naar de bloesems macro fotografie…
Ook vandaag blijven we in dat kleine macro wereldje 🤠
Het enige verschil met deel 5 van deze serie is dat de 2 batterijen
van mijn Sony A7 III op dit tijdstip leeg waren…
Maar geen probleem… ik had als backup de Fuji XH1 camera
+ de Laowa 65mm f2,8 2:1 manuele macro lens meegebracht.
Met 3 Fuji X reserve batterijen kon ik het nog ongeveer 1000 foto’s uitzingen !
Dat volstond ruimschoots 😉
Wat had ik toen geleerd ??
Meer dan voldoende batterijtjes meebrengen…
is zeker geen overbodige luxe…😎

Omdat deze Laowa macro lens ook een volledig manuele lens is,
kan ik de autofocus niet gebruiken (idem als bij de Sony).
Maar het Focus peaking mechanisme op de Fuji is zeker
gelijkwaardig aan de Sony techniek, het dynamisch licht én kleurbereik
is min of meer gelijk in beide camera’s.
Dus kon ik gewoon verder mijn ding doen op de M van manueel 😋
en lekker scherpstellen met de rode lijntjes van de Focus Peaking !

Druppeltjes ga je hier van daag veel zien passeren !

Enkele spinnenwebben achter elkaar…
Met focus peaking kan ik er zo eentje uit isoleren
en erop scherpstellen.
Spinnen vind ik heel knappe architecten !
En ze kunnen hun ding doen zonder naar de unief te gaan 😋

Ik heb nog nooit een selfie genomen…
enfin ja, tot ik daar die dag verandering in bracht 😋
In deze drijvende luchtbellen kan je honderden selfies
reflecties van mezelf zien 🙂
(die luchtbelletjes heb ik nog niet geteld,
maar het zullen er zeker honderden zijn 🤗 )

Als je iets voor de eerste keer doet,
dan moet je het meteen goed doen hé ? 😉

In de omgeving rond de vijver is het heerlijk experimenteren…
De lange rietstengels zijn meestal bedekt met druppeltjes
die veroorzaakt zijn door de grote fontein.
Maar als fotograaf mag je niet te vlug tevreden zijn…
(lees daarom verder…)

Deze foto is identiek dezelfde rietstengel als in de vorige foto…
Alleen heb ik hier het blauw van de hemel erbij betrokken
en de camera min of meer 45 graden in tegenwijzer zin gedraaid.
Ik ben hier ook nog een dikke 30cm dichterbij gekomen
(nog een cm verder en ik was zeker in de vijver gevallen ! 🙃💥)
Van deze foto ben ik meer tevreden als de vorige…
Dus… als fotograaf mag je nooit te vlug tevreden zijn…😎

Het rood van de waterplantjes , het groen van de stengels
contrasteerde mooi met het hemelsblauw …
Het geheel gaf me een vrolijk gevoel 🤠

Fotografie is “zien“…. en zeker ook “aanvoelen“…
Voel je ook die kracht in die éne minieme waterdruppel ?
Al de rest verdwijnt in de onscherpte magie van de macro lens !

Selfie nr 2 … 🤠

Een hoop enorme tropische bladeren…
Je kan er een totaal beeld van nemen, maar wat vertel je dan ?
Het is boeiende & leuker om te “spelen” met verhoudingen,
met kleuren en vormen, met licht en schaduwen, structuren…
om zo tot een abstract geheel te komen dat iedereen herkent als
tropische bladeren, iets natuurlijk uit onze natuur !

Toe ik in deze enorme tropische bladeren op zoek was
naar dat ‘ongrijpbare’ fotogevoel…
kwam ik dit piepklein insectje tegen…
De cirkel was rond !

Ik hoop dat je van dit “Plantentuin in Meise 2021 – deel 6” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 😉

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal gaan….

Nu ja, dat zien we dan wel weer hé 😎

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Plantentuin Meise 2021(deel 5)

Van de wilgenkatjes en de lente bloesems neem ik jullie vandaag
nog eens mee naar de Plantentuin in Meise.
Dit logje is het vervolg van Plantentuin Meise 2021 (Deel 4)
De camera is nog steeds de Sony A7 III met de 100mm manuele
& uitstekende Laowa macro lens.
Doordat het een 100% manuele lens is, werkt de autofocus NIET !…
Daarom gebruik ik Focus Peaking om manueel scherp te stellen.
Maar let wel op :
Deze manuele techniek kan je meestal niet gebruiken bij bewegende
onderwerp(en) en zeker niet bij sport fotografie …
Maar daar zijn dan weer andere prima lenzen voor !

De Plantentuin is zo enorm groot dat je onmogelijk alles op 1 dag kan zien…
Wij kopen altijd een “Vriend van de Plantentuin” jaarticket,
dan kunnen we iedere dag vanaf 08am binnen !
Met de andere (goedkopere) tickets mag je vanaf 09am binnen…
Mijn fotografiecollega en ikzelf hebben één negatieve opmerking voor de Plantentuin…
Je kan er lekkere koffie krijgen…maar vanaf 11u am maar pas… 🙄🤔
Daarom nemen we zelf onze thermos met warme ☕ mee…
Aan de Directie van de Plantentuin… Fotografen kunnen niet zonder vers gezette koffie…
Doe er aub iets aan 🤗🙏
Anders laten we deze bronzen leeuw los 🤠

Een piepklein insectje én een gele bloem…
De scherpte op het vliegje en niet op de bloem vind ik wel iets hebben 🙂

De naam van deze prachtige bloem vergeet ik altijd
maar kom, dat is niet echt belangrijk hier…
De pastelachtige kleur overgangen in de achter én de voorgrond
vind ik veel belangrijker 😎

De herfst was al volop bezig eind september 2021…
Een natgeregend blad onder een grijze hemel…
Vele mensen zullen bij dit soort van grijs weer nooit denken aan fotografie,
maar dan denken die vele mensen helemaal verkeerd hoor ! 🤭
De grijze wolken zijn als het ware een reusachtige diffuser tussen het aardoppervlak
en de zon die je niet ziet, maar die wel haar licht doorheen de grijze wolken straalt.
Na een zachte regenbui zijn de kleuren in de natuur ongelooflijk briljant en mooi !
Als fotograaf moet je daar zeker gebruik maken 😎🧐

Eind september vind je nog enkele dappere bloemetjes,
die er nog eens stevig gaan invliegen 😋

Tropische planten en bloemen zijn niet echt bekend bij ons…
Deze plantjes deden me denken aan het boek ‘War of the worlds‘ van H.G. Wells
Als fotograaf kan je met wat fantasie de werkelijkheid zodanig fotograferen
dat die werkelijkheid iets totaal anders wordt dan je denkt wat je ziet… 🤠
Het is gewoon een kwestie van kijken en zien én je kijkhoek bepalen…

Zomaar wat gele bloemen met een zwart hartje aan de vijver…

Minimalisme in fotografie…
iets waar ik altijd blijf naar zoeken !
Een reusachtig blad, bijna een meter in doorsnee,
je kan dat natuurlijk volledig fotograferen, maar wat vertelt of zegt die foto je dan ?
Hier ben ik op zoek gegaan naar “de regel van derden“, zowel horizontaal én verticaal.
De hoofdnerven in het blad werken het geheel tenslotte mooi af 🤠

Rond de fontein in de vijver zijn alle planten heerlijk bedekt met druppeltjes…
Een zelfde soort bloem als de 3de foto in dit logje zie je hier.
Die honderden minuscule druppeltjes geven deze bloem een heel ander uitzicht hé ?

Om dit logje (voor vandaag) te eindigen…
In de Orchidee afdeling vind je de meest ongelooflijke bloemen !
Zowel qua kleur als qua vorm
Als je me zegt dat dit een exotische Pelopiaanxe zeester is… wel… dan geloof ik je 🤠

Ik hoop dat je ook van dit “Plantentuin in Meise 2021 – deel 5” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 🤗

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal gaan….

Nu ja, dat zien we dan wel weer hé

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Plantentuin Meise 2021(deel 4)

Van de dierentuin ‘Blijdorp’ in Rotterdam,
neem ik je vandaag nog eens mee naar onze nationale plantentuin
in Meise.
Dit logje is het vervolg op deel 3 van deze Plantentuin reeks,
dat je hier kan herlezen/bekijken.
De camera die ik gebruikte is nog steeds de Fuji XH1 systeem camera,
de lens is ook nog steeds de (manuele) Laowa 65mm f2,8 2:1 macro lens.
Normaal gezien was het de bedoeling dat we in de tropische serres
gaan om daar foto’s van de tropische bloemen te maken,
maar in en rond de grote vijver, aan de ingang van de serres,
was het zo mooi en zo rijk aan 📷 onderwerpen
dat we daar aan de vijver zijn blijven “plakken” 😎

De enorm grote fontein in de vijver zorgt niet alleen voor
prachtige druppeltjes overal, maar ook voor mooi schuim
dat tussen de beplantingen bleef ‘hangen’.
Ideaal dus om stillevens van dat mooie schuim te maken.

Soms vind je héél mooie variaties in het schuim…
Van grote luchtbellen naar echt petieterig kleine luchtbelletjes.
Kleine kunstwerkjes, gecreëerd door de fontein in de vijver 🤗

Ontelbare druppeltjes, gemaakt door de fontein,
zie je daar overal pronken op de waterplanten !
Druppeltjes en macro fotografie… ze zijn voor elkaar geboren 🤍

Soms gaan druppeltjes zich gedragen zoals een loep…
In de grootste druppel, onderaan de foto, worden zelfs de haartjes
die op het blad groeien, zichtbaar.
De wereld verkennen door een macro lens… het is zalig hoor 👍

Aan de ingang van de tropische serres,
staan overal grote bloembakken.
Zelfs medio oktober slagen de tuiniers in de plantentuin
erin om deze bloemen ‘fris’ te houden.

De kleur variaties op deze bellemannetjes …
Het groene steeltje dat zacht overgaat naar wit…
Het wit dat in een subtiele overgang rozerood wordt …
De zwart/witte stampertjes…
Heel mooi vind ik 🤗

De grote bladeren van een of andere tropische palmboom
trokken mijn aandacht…
Het willekeurige spel van de waterdruppels erop vond ik interessant !

Dezelfde palmboom als bij de vorige foto…
De structuur van de bladeren,
de manier hoe het zonlicht daar deze grote bladeren straalde,
deed mij het geheel met andere ogen bekijken… 🤔
Door te spelen met lijnen, licht, voor en achtergrond
zocht ik mooie composities in dit geheel.

Soms kan je veel variaties op één thema maken…
ook door de regel van derden toe te passen kan je
rustgevende 📷 composities maken !

Of je kan kiezen voor minimalisme in je compositie én het geheel.
De gelaagdheid in het licht én de geel/groene kleuren vond
ik hier heel mooi.
Het oranje rode randje (ik vermoed dat het herfstkleuren zijn)
aan de rand van het blad brengt me op een idee…
Dat zie je in de volgende foto 😉

Dat oranje rode randje bracht me op het idee om een Z/W bewerking
te maken van de foto van het blad hierboven,
maar het oranje rode randje toch in zijn originele kleur te behouden.
Hoe ik dat heb gedaan ? Heel simpel hoor…
Eerst maak ik een selectie van het oranje rode randje dmv de kleur pipet.
Daarna draai ik de selectie om, zodat alles wordt geselecteerd,
alles, behalve het oranje rode randje.
Van die nieuwe selectie maak ik een Z/W bewerking en klaar is kees 😉

Ik hoop dat je ook van dit “Plantentuin in Meise 2021 – deel 4” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 🤗

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal gaan….

Nu ja, dat zien we dan wel weer hé

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Plantentuin Meise 2021(deel 3)

Na de “Speelse Spiegelingen” neem ik jullie graag nog eens mee
naar onze Nationale Plantentuin in Meise.
Uiteraard ga ik in dit logje gewoon verder waar ik in het vorig logje
van deze serie eindigde 😎
We bevinden ons nog steeds in de onmiddellijke omgeving van de
fontein vijver, aan de ingang van de tropische serres.
De camera die ik hier gebruikte is nog steeds de Fuji XH1 systeem camera,
de lens is ook nog steeds de Laowa 65mm f2,8 2:1 macro lens.

Het was onze bedoeling om in de tropische serres te gaan fotograferen,
maar de omgeving rond de vijver bood ons zoveel 📷 mogelijkheden
dat we rond die vijver bleven ‘hangen’ 😋

Een flauw winterzonnetje was van de partij (ik schrijf 7 oktober 2021) ,
rond de vijver was het min of meer windstil.
Ideaal voor druppeltjes fotografie dus ! 😋

Rood en groen zijn complementaire kleuren op de kleurcirkel,
in onze mensen ogen versterken complementaire elkaar.
Vooral kunstschilders weten dat heel goed !
Maar ook in fotografie gelden dezelfde kleurgevoel ‘wetten’ 👍
Rode waterbloemen, groene waterplanten… en druppeltjes die
als rond geslepen juweeltjes glinsteren in het zon licht.
Een min of meer perfecte kleur combinatie in mijn ogen 😋

Ken je dat gevoel, dat je niet weet waar eerst te beginnen met je fotografie ? 😉
Wel, op zo’n moment is het hoog tijd dat je even wacht en in je hoofd een
plan opstelt met wat je vandaag echt wil gaan doen…
Zo verklein je de kans dat je veel mogelijkheden over het hoofd ziet !
Je kan later nog eens terugkomen om de andere fotografie mogelijkheden
te overwegen… 🙃
Mijn plan was : 📷 van Druppeltjes , kleuren en fontein schuim creaties…
Niets meer 🤔

Om met het to-do-plan te starten…
Een trio van druppeltjes onderlijnd met zachte bokeh bolletjes

Als je echt op zoek gaat naar druppeltjes,
dan is een fontein vijver de perfecte locatie om je echt uit te leven ! 👍

Minder kan soms ook meer zijn…

In mijn to-do-plannetje stond ook ‘kleuren’…
De subtiele kleuren in deze waterbloem vond ik onweerstaanbaar !

Druppeltjes in groene waterplanten,
de subtiele onscherpte van de macrolens doet te rest 😊

Een door de herfst verkleurd waterplant blad,
Het maakt me nu al benieuwd naar de lente in 2022… 🤗
Die fris groen gele lentetinten… ik mis ze nu al !

In mijn vandaag to-do-fotografie plan had ik ook ‘kleuren’ vermeld…
In een ecologische vijver drijft er van alles rond…
Door de reuze fontein in de vijver ontstaan bepaalde stromingen,
alle afgevallen restanten van alle waterplanten vormen op de duur
een kleurrijk geheel. We vonden het echt wel de moeite waard
om deze drijvende “biologisch afval” eilandjes te fotograferen !

Als je je gaat richten op natuurlijk ecologisch afval, dat gegeven
gaat combineren met ‘kleuren’… daar kan je echt heel ver in gaan !
Maar waar je ook gaat…
overal ontdek je ruwe en ongepolijste natuurlijke schoonheid ! 😘

Op een zeker moment in dat ‘kijken naar kleuren’ fotografie,
ga je als fotograaf op zoek naar een interessante en/of sprekende (kleur) compositie…

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
In mijn to-do-fotografie plan (weet je nog ?)
had ik ook fontein schuim creaties vermeld. 🧐
Maar waarom zou ik “kleuren” niet samenvoegen met “fontein schuim creaties” hé 👍

Ik hoop dat je ook van dit “Plantentuin in Meise 2021 – deel 3” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 🤗


Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal gaan….

Nu ja, dat zien we dan wel hé

Vriendelijke groetjes,
Dirk