Het minuscule wereldje van de insecten, de bloemekes of plantjes ontdekken !
Het kleine wereldje dus … 😎
Datgene wat meestal ongezien is, gezien maken !
Én verwonderd mogen zijn over al dat piepkleine geritsel en gezoem.
Maar vooral, de grootsheid leren zien én waarderen in dit kleine wereldje 
Dingen ontdekken in dat kleine wereldje van de macrofotografie zal altijd mijn “dada” blijven 😉
Ga je mee in de bossen, velden en vlakten van centraal Frankrijk,
We duiken het “Kleine wereldje” in 😎
We zijn gewapend met 1 camera, 1 macro lens, geen statief of flits…
Alleen een beschermende tropen hoed mét een anti-muggen net
(want die muggen kunnen je daar het leven aardig zuur maken 🙄 )
Een piepkleine kameleonspin (Misumena vatia), zat roerloos te wachten op een prooi !
Ze bouwt geen web, maar gaat actief jagen op haar prooi.
De gewone kameleonspin heeft de bijzondere eigenschap dat ze,
zoals een kameleon, van kleur kan veranderen.
Ze gaat meestal op gele of witte bloemen zitten en kan zelf ook die bloemen kleur aannemen.
Dit is vooral een goede camouflage om aanvallers zoals vogels te misleiden.
Of insecten haar ook minder goed opmerken door deze camouflage is niet zeker.
De meeste insecten zien kleuren immers niet zoals mensen of vogels ze zien.
Wel zeker is dat ze de spin meestal niet opmerken.
Soms zie je hoe bijvoorbeeld een bij of een vlinder achteloos over de spin loopt,
om dan genadeloos gegrepen te worden…
’t is raar hoe een;
kleine kameleonspin
verandert van kleur
Het Dambordje (Melanargia galathea)
Deze soort komt voor in Centraal & Oost Europa.
In Nederland werd de soort van 1981 tot 1986 plaatselijk zeer schaars waargenomen
en werd daarmee als dwaalgast beschouwd.
In Vlaanderen is de verspreiding beperkt tot de Voerstreek en het zuidoosten van Limburg.
In het zuiden van België is de soort vrij algemeen.
Deze vlinder geeft de voorkeur aan droge graslanden als leefgebied;
gezien de zeldzaamheid van dit natuurtype in Vlaanderen hoeft het niet te verwonderen
dat ook de verspreiding van deze soort hier heel beperkt is.
Er fladdert iets wit
als een pluisje in de wind
zoekend naar nectar
Soms kan ons moeder natuur ook grappig zijn 🙂
Dit bloemetje met ezelsoren bijvoorbeeld
In de Franse bossen kom je soms rare wezens tegen…
Dit Vliegend hert (Lucanus cervus) bijvoorbeeld.
(Mijn insecten gids en Wiki vertellen me dat dit een Vliegend hert vrouwtje is.
Het vliegend hert is een van de grootste kevers van Europa
en kan een totale lengte bereiken van meer dan 9 centimeter !
De Nederlandse naam is te danken aan de enorme kaken van de mannetjes (Klik hier).
Deze zijn vertakt aan het einde en doen denken aan het gewei van een hert.
Bij de vrouwtjes ontbreekt dit gewei, waardoor ze gemakkelijk zijn te onderscheiden van de mannetjes.
’t zijn stevige wezentjes hé ? 😎
Deze kever, ongeveer 4cm lang zat voortdurend op en over het Vliegend Hert te kruipen…
Als iemand weet welk beestje dit is, vertel het me aub en ik zal je eeuwig dankbaar zijn
We hadden een blauw plastieken doosje op de (vermoedelijke weg)
van deze kevers gezet en na een paar minuten lagen ze erin !
Het was alleen onze bedoeling om de beestjes te fotograferen,
niet om te martelen ofzo…
Na 5 minuten hebben we ze verlost uit hun gevangenis
en waggelden ze hun herwonnen vrijheid tegemoet 😀
Is dit een wespen soort, of een soort vlieg ? een soort bij ? of kan dit zelfs een kever zijn ?
Met insecten weet je nooit hé ? 😉
En er zijn zo ongelooflijk veel soorten…
Nogmaals, als je weet welk beestje dit is, vertel het me aub, ik zal je eeuwig dankbaar zijn
De uitgestrekte weilanden huisvesten echt honderden dambordjes !
Het was een feest om dit soort vlinder die je bij ons praktisch nooit ziet,
hier bij overvloed te zien fladderen
De Gestreepte Schildwants (Graphosoma italicum), ook wel de Pyamawants genoemd.
Hoewel nauw verwant aan de groene stinkwants en andere stinkerds,
ruikt de pyjamaschildwants aangenaam naar appeltjes 😎
De smaak zou voor vogels echter erg vies zijn…
Je ziet dus, opvallend gekleurd door het leven gaan kan je leven redden 😉
Om dit logje af te sluiten voor vandaag…
Afsluiten met een bloem én wat poëzie is altijd mooi meegenomen
Een handvol bloemen
genietend in het zonlicht
zoenen hun geuren
Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro fotografie,
én uiteraard, mijn nederige haiku poëzie woordjes van eigen kweek.
Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom 
.
Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste 
Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…
We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 
Groetjes, Dirk
.
