Macro & lente bloesems

Van het machtige IJsland keren we terug naar ons rustige tuintje,
ook de onmiddellijke omgeving van waar we wonen verkennen we vandaag…
Want in de lente is alles mooi 😉
En als de bloesems bloeien én de bloemekes terug groeien…
Dan is het weer genieten geblazen hé ? 😎

De camera is de Fuji XH1 en de lens is ofwel de Fuji 100/400mm zoomlens
ofwel de 100mm macro lens van Canon. De Canon lens is via de Metabones
adapter op de Fuji X-body geklikt. (De elektronica tussen lens én body wordt
dmv contactpunten probleemloos doorgegeven.
Zelfs focus peaking werkt feilloos ! 😎 )

In de oude boomgaard-schapenweide, rechtover ons huis,
groeien nog een paar stokoude appelbomen…
ze bloesemen nog elk jaar !

ISO 200 , f5,6 , 1/380s , 400mm , 0 EV , geen statief gebruikt

De ijverige bijen zijn weer druk bezig !
Het gezoem van de insecten hoor je overal…

Gezoem

Ik luisterde naar

het gezoem van de bijen

en genoot ervan.

ISO 200 , f5,6 , 1/500s , 400mm , 0 EV , geen statief gebruikt

In de schaduw van een oude struik,
staat een paardenbloem mooi te wezen
Vele mensen vinden ze onkruid en willen ze niet in hun piekfijn verzorgd tuintje…
Maar in onze wilde tuin is alles welkom 😉 (behalve brandnetels… die trek ik eruit !)

ISO 200 , f5,6 , 1/220s , 400mm , 0 EV , geen statief gebruikt

Een viooltje…
Het begon twee jaar geleden met het overplanten van een stuk of 5 viooltjes …
Nu kan je die mooie bloemetjes zien in ongeveer de helft van onze tuin

ISO 200 , f5,6 , 1/1800s , 400mm , 0 EV , geen statief gebruikt

Terug naar de oude boomgaard…
De zon verstopte zich achter wat wolken…
Het licht werd heel zacht en dus ideaal om de spierwitte appelbloesems
te fotograferen ! (Noot: Als je deze bloesems in het volle zonlicht fotografeert,
dan is je foto in alle gevallen overbelicht en bijgevolg mislukt ! )

Licht

De witte bloesems
van de oude appelboom
dronken van het licht

ISO 500 , f5,6 , 1/800s , 250mm , -0,3 EV , geen statief gebruikt

De paarse dovenetel is en blijft een mooi plantje vind ik.
En heel belangrijk… je kan het plantje aanraken,
zonder je te vernetelen 😎

ISO 500 , f5,6 , 1/140s , 400mm , 0 EV , geen statief gebruikt

Vergeet-me-nietjes…
Die petieterig kleine bloemetjes,
wie kent ze niet hé ? 😉

ISO 400 , f5,6 , 1/500s , 400mm , -0,7 EV , geen statief gebruikt

Met de schoonheid van de vergeet-me-nietjes voor mijn ogen,
laat ik me graag als fotograaf eens lekker gaan 😎
Die piepkleine bloemetjes zorgen altijd voor zalige inspiratie !

ISO 400 , f2,8 , 1/1900s , 100mm , -0,7 EV , geen statief gebruikt (Canon lens)

Zelfs als het wat regent blijven de vergeet-me-nietjes
dankbare onderwerpen om te fotograferen !

Regen

Vergeet-me-nietjes
ze blijven me bekoren
zelfs in de regen !

ISO 400 , f4 , 1/450s , 100mm , 0 EV , geen statief gebruikt , Canon lens

Heb ik je ooit al verteld dat je na een malse regenbui,
de mooiste druppeltjes kan fotograferen ? 😉


ISO 400 , f4 , 1/550s , 100mm , 0 EV , geen statief gebruikt , Canon lens

De kleine vergeet-me-nietjes blijven bekoorlijk mooi !
Vind je ook niet ? 😉

ISO 400 , f4 , 1/320s , 100mm , +0,3 EV , geen statief gebruikt , Canon lens

De viooltjes hebben het heel goed gedaan in ons tuintje 😎
Van de vijf potjes zijn er ondertussen een twintigtal plantjes
verspreid in onze tuin aan het groeien.
Dat beloofd voor volgend jaar !


ISO 200 , f2,8 , 1/420s , 100mm , -0,7 EV , geen statief gebruikt , Canon lens

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Nog een ruikertje vergeet-me-nietjes,
gewoon omdat ze zo mooi zijn (én ze geuren ook heerlijk 😉 ! )

ISO 200 , f2,8 , 1/1700s , 100mm , 0 EV , geen statief gebruikt , Canon lens

Et voila, we zijn weer aan het eind van een lente & bloesem logje gekomen.

‘k hoop dat je ervan genoten hebt 😎

Misschien vind je mijn nederige haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te schrijven ook wel leuk ?

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

IJsland 2019 (Deel 22)

Ondertussen is het weer een bijna een maand geleden dat we nog
eens in IJsland zijn geweest…
Hoogtijd dus om daar wat verandering in te brengen 😎

In dit logje komen we weldra in de omgeving van Svartifoss en de Jokulsarlon gletsjer.
Deze gletsjer is zo groot als Oost & West Vlaanderen, Brabant
én de provincie Antwerpen bijeen… Een joekel van een gletsjer dus ! 😎

De camera is nog steeds de Sony RX10, deze superzoom (24-600mm) camera
is me toen heel goed bevallen en is sedertdien mijn trouwe reisgezel 😎

Maar eerst nemen we afscheid van Vik…

ISO 500 , f8 , 1/40s , 210mm , 0 EV

Hier zie je een deel van de ingestorte berg aan de lust van Vic !
In 2016 stond ik in het midden van waar nu metershoge rotsblokken liggen…
Als je daaronder zit, dan is het echt wel het einde van de reis hoor !

ISO 500 , f8 , 1/80s , 130mm , 0 EV

Ergens aan de voet van het gebergte van Svartifoss…
Deze rotsen lijken wel te zijn weggelopen uit een sprookjesboek !
Elk moment verwacht je dat hier een troll opduikt 😎

ISO 500 , f8 , 1/100s , 140mm , 0 EV

Een IJslandse vlieg…
Vanop een paar meter afstand gekiekt op 600mm !
Met de Sony RX10 kan je min of meer macro fotografie doen,
op voorwaarde dat je onderwerp stil blijft zitten 😉

ISO 500 , f4,5 , 1/250s , 600mm , 0 EV

Daar komt ons doel voor vandaag in zicht…
De uitlopers van de enorme Jokulsarlon gletsjer !
De breedte van deze foto is enkele honderden meters !

Waarom is gletsjerijs blauw ??
Blauw ijs komt voor wanneer sneeuw op een gletsjer valt en wordt samengeperst zodat het onderdeel wordt van de gletsjer. Gedurende de reis afwaarts van de gletsjer worden alle luchtbellen eruit geperst en neemt de grootte van de ijskristallen toe zodat ze helderder worden.
Het ijs is om dezelfde reden blauw als dat water blauw kan zijn, namelijk door de absorptie van rood en geel licht zodat blauw licht overblijft. Deze absorptie vindt plaats door hydroxylgroepen. Dit gebeurt echter pas nadat het licht een lange weg (ca. 1 m) al heen en weer kaatsend door het ijs heeft afgelegd.
Bron: Wikipedia

ISO 500 , f5,6 , 1/1000s , 80mm , 0 EV

Hele brokken ijs breken van de enorme gletsjer
en drijven via een enorm ijs meer naar de Atlantische oceaan,
waar deze blauwe ijsreuzen terug water worden…
We troffen het met het weer… het regende niet (of bijna niet)
en het was min of meer windstil,
zodat we de ijsreuzen heel mooi gespiegeld zagen in het gletsjer smeltmeer

ISO 250 , f8 , 1/320s , 380mm , 0 EV

In dit wondermooie landschap kan je je als fotograaf helemaal uitleven !
Het lijkt echt of je op een andere planeet bent verzeild !
De drijvende ijsbergen hier zijn van enkele meters tot enkele tientallen meters groot !
Een ijsberg drijft doordat hij lichter is dan water. Maar 1/10 ervan zit boven water !
Omdat ijs in gewicht 10% lichter is dan water (de dichtheid van ijs is ongeveer 920 kg/m3 en die van zeewater ongeveer 1025 kg/m3), ligt 90% van de berg onder water !
Op sommige ijsbergen kan je er boven opklimmen…
Als je dan in het ijskoude smeltwater terecht komt… dat is dan je eigen fout 😉

ISO 250 , f8 , 1/250s , 100mm , 0 EV

In één van die drijvende ijs-joekels,
dacht ik een geabtraheerde vorm van een kindergezicht te zien…
Een kindergezicht dat ons, de mens, verwijt,
omdat we de wereld naar de vaantjes helpen…
De gestage opwarming van onze aarde is een feit !
Dat kan je onder andere héél goed merken
aan alle gletsjers in IJsland, die elk jaar kleiner worden… 🙄

ISO 250 , f8 , 1/250s , 100mm , 0 EV

Het enorme zoombereik van de Sony RX10,
is zeker ideaal om enorme landschappen vast te leggen !
De onderste blauwe ijsklompen , helemaal onderin de gletsjer
zijn enkele tientallen meters hoog !
Het hoogste punt van de gletsjer bevind zich enkele honderden
meters verder én hoger.
Als je hier staat, dan kan je geest de grootsheid van dit landschap
niet echt bevatten !

ISO 250 , f8 , 1/200s , 35mm, 0 EV

Zelfde kijkhoek als hierboven,
maar enkele meters naar achter gegaan én wat meer uitgezoomd.
Die zwarte klomp ijs wou ik in beeld hebben…
Dat zwart is rotspuin dat de gletsjer heeft uitgeschuurd uit de bergen !
De brok zwart ijs die je hier (links beneden) ziet, is dus minimum enkele eeuwen oud !

ISO 250 , f8 , 1/250s , 24mm, 0 EV

In IJsland kan je naar hartelust de mooiste landschappen fotograferen !
Maar fotograferen en fotograferen is twee…
Als je bijvoorbeeld deze foto neemt, én er verder mee tevreden bent…
oke, geen probleem, maar…
Dan heb je veel kansen gemist hoor 😉

ISO 250 , f8 , 1/160s , 25mm , 0 EV

Hetzelfde onderwerp…
Deze foto is zelfs op dezelfde plaats gemaakt als de vorige foto !
Alleen heb ik hier wat meer ingezoomd op dat kleine stukje bruin ijs…
Het blauw, groene ijs en het okergele smeltwater contrasteren mooi
met het bruine, bijna gesmolten ijsblok…
Zelfde foto, andere uitsnede…
Zo blijf je maar foto’s maken daar in IJsland 😎 😉

ISO 250 , f8 , 1/40s , 80mm , 0 EV

Als je een joekel van een ijsbrok ziet voorbij drijven…
Het besef dat dit ijs enkele eeuwen oud is !
Dat doet je wel iets hoor !
Vroeger waren dit brokstukken van soms honderd meters groot…
Nu amper nog enkele tientallen meters…
De gletsjers groeien niet meer aan in de winters
en in de zomers sterven, smelten ze meér en meér 😥

ISO 250 , f8 , 1/160s , 200mm , 0 EV

Et voila zie …

We zijn weer aan het eind van een IJsland 2019 foto logje (editie 22 ondertussen !) gekomen.
De volgende IJsland logjes zullen over ijs, ijsbergen, gletsjers enz gaan.
Maar ik probeer mijn IJsland fotografie natuurlijk boeiend te houden voor iedereen 😎

‘k Hoop dat je tot nu toe genoten hebt van mijn IJsland 2019 fotografie,

mijn IJsland indrukken, nabeschouwingen & overpeinzingen…

Opmerkingen, tips, commentaren, vragen enz, zijn zoals steeds welkom  .

Alvast een dikke merci voor je reactie

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgende logje

Dirk

Keukenhof bloemen (Deel 4-Slot)

We zagen onlangs de kleine bloemen en planten in de plantentuin van Meise,
of de kleine lente katjes in de velden en het moerasbosje op 1km van ons huis.

Ook deze keer blijven we in het kleine wereldje van de macro fotografie.
We maken voor de laatste keer in deze serie de reis naar het verre Keukenhof
in Nederland om te genieten van de bloemenpracht daar.

De camera is de Fuji XH1, de lens is de Canon 100mm macro L IS.
Omdat de Fuji XH1 een APS-C sensor heeft, moet je de lengte van de Full frame lens erop
vermenigvuldigen met 1,5. De 100mm f2,8 macro wordt dus een 150mm f2,8.
Hoe langer de focus afstand, hoe korter je bij je onderwerp kan komen.
In het macro wereldje is dat natuurlijk heel welgekomen 😎

(Mijn vorige Keukenhof logjes : Deel 1 vind je hier, Deel 2 hier en deel 3 hier)

Omdat de adapter die de Canon lens op de Fuji body klikt
100% de elektronica tussen lens en body registreert,
kan ik zonder problemen de Exif gegevens van de foto’s tonen.
Sommige mensen zijn daar steeds blij mee 🙂

Meeldraden van een bloem… Zou hier het hart van de bloem wonen ?? 😉

ISO 800 , f2,8 , 1/1250s , 0 EV , 150mm

Sommige bloemen zijn heel subtiel van kleur én vormen !
Door de overheersing van het wit in deze bloem,
moet je de belichting heel accuraat afstellen,
anders krijg je een overbelichte én grijze foto…

ISO 800 , f2,8 , 1/1000s , 0 EV , 150mm

Omdat de witte tonen overheersen in deze foto,
vond ik het wel kunnen om hier een high-key bewerking van te maken.

ISO 800 , f2,8 , 1/1250s , 0 EV , 150mm

Met een macro lens kan je het piepkleine wereldje zichtbaar maken…
Dingen die je anders nooit ziet worden plots zichtbaar !
Als fotograaf moet je steeds proberen om dat piepkleine wereldje niet zomaar
te registreren, je moet zoeken naar een mooie compositie, wat stel ik scherp,
waar leg ik de lens-onscherpte ? , wat wil ik vertellen of tonen ?
Zalig is dat 😎

ISO 800 , f2,8 , 1/1250s , 0 EV , 150mm

De meeste mensen fotograferen bloemen van de zijkant of de bovenkant
en daar is niks verkeerd mee natuurlijk !
maar een bloem kan ook heel interessant worden als je ze fotografeert vanaf de onderkant ! 😎
Om dat te doen moet je als fotograaf meestal plat op de grond gaan liggen…
Reken maar dat véél mensen je dan met een vreemde blik zullen bekijken 😉
Och ja, het hoort er gewoon bij hé ?

ISO 800 , f2,8 , 1/1600s , 0 EV , 150mm

Als je eenmaal met je camera op ‘dreef’ bent in dit (of enig ander) bloemenparadijs,
dan kan je de mooiste dingen ontdekken !
Het is gewoon een kwestie van het klassieke, het gewone, het normale,
te laten liggen en je éigen dingetje te doen !
Leren “zien”… misschien wel de meest wijze les die ik vroeger heb geleerd
van mijn oude tekenleraar Walter Brems !

ISO 800 , f2,8 , 1/1900s , 0 EV , 150mm

De vormen én kleuren van sommige planten/bloemen vind ik fenomenaal !
Maar hoe sommige planten hun water opvangen is dan weer heel ingenieus 😎
Evolutie is een wonderbaar mechanisme hé ?
En zeggen dat dit alles stoelt op toevallige veranderingen….

ISO 800 , f2,8 , 1/4700s , 0 EV , 150mm

Rode blaadjes gefotografeerd in 100% tegenlicht van de namiddag zon !
Het heeft wel iets, vind je niet ?

ISO 800 , f2,8 , 1/2000s , 0 EV , 150mm

Sommige planten maken een subtiel gekleurd vlechtwerk…
Door de héél minieme scherptediepte van de wijd open macrolens,
kan je heel mooi onderstrepen wat je als fotograaf belangrijk vind…

ISO 800 , f2,8 , 1/120s , 0 EV , 150mm

Bloemkwekers die dit soort briljante kleuren in de bloemen krijgen,
daar heb ik het diepste respect voor !

ISO 800 , f2,8 , 1/1700s , 0 EV , 150mm

Waar bloemen zijn…. zal je vliegen vinden 🙂
Ook hier weer mijn persoonlijke opmerking om niet ‘zomaar’ “iets” te registreren…
In de scherptediepte beperkingen van een wijd-open macro lens (klein F-getal) moet je als
fotograaf je dingetje kunnen doen vind ik…
Creatief omspringen met technische beperkingen kan heel bevrijdend zijn hoor 😉 😎

ISO 800 , f2,8 , 1/5400s , 0 EV , 150mm

In een zee van witte tulpen vinden sommige gekleurde tulpen elkaar 🙂
Love story op zijn best

ISO 800 , f2,8 , 1/8000s , 0 EV , 150mm

Rode en roze bloemen, groene stengels…
De mensen in de achtergrond zijn nauwelijks te herkennen als mens-figuren 😎
Wie Keukenhof zegt, vertelt ons over bloemen…
Niet over mensen 😉
Want mensen zijn niets meer dan tijdelijke bezoekers…

ISO 800 , f2,8 , 1/5400s , 0 EV , 150mm

Om dit logje (én deze Keukenhof serie !) af te sluiten…
Een bont gekleurde afscheidsgroet van de Keukenhof bloemekes 😎

Als onze lage landen én het overgrote deel van de wereld 100% gevaccineerd zijn
én grotendeels corona proof zijn, dan pas zal ik terug naar Keukenhof
(of naar eender wat buitenland) gaan…

Aan al mijn teergeliefde bezoekers: Blijf gezond !
Nog even samen volhouden en hopelijk zijn we rond nieuwjaar van dat klote virus vanaf !

ISO 800 , f2,8 , 1/7000s , 0 EV , 150mm

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van het laatste logje
van mijn macro & Keukenhof bloemekes fotografie,

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

Salukes, en graag tot ziens in een volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

Groetjes, Dirk

Katjes en mosjes

in mijn vorige logjes heb ik veel macro’s gepubliceerd…
Dit logje gaat gewoon verder met… nog meer macro fotografie 😉
Deze keer niet in de Plantentuin, sneeuwklokjes,
ook geen lente bloemen of zo…

Vandaag gaat het over de lente katjes, stukjes mos op dode bomen.

De camera is de Sony A7R2.
De macro lens is de Laowa 100mm f2,8 2:1 macro.
Er zijn géén filters gebruikt, ook geen statief…
Het licht is natuurlijk zonlicht, de meeste foto’s zijn gemaakt
in de schaduwen van het moerasbosje in Sint Martens Bodegem.

Op dode bomen kan je prachtige mosjes vinden…
De één zijn dood, is de andere zijn brood,
in de natuur is dat een eeuwige constante !
Niets, maar dan ook niets gaat verloren !

Kleine katjes, die nog steeds groeien op afgesnoeide takken !
Wilgen zijn enorm taaie bomen !
Steek een wilgentak in de grond en een paar jaar later
heb je al een flinke boom 😎
Straffe toeren hé ? 😎

Elk jaar weer opnieuw is het een feest als de katjes er zijn 🙂
Om een zachte achtergrond te verkrijgen is het meestal
wat zoeken en rondkijken…
Je moet er gewoon voor zorgen dat er géén of bijna geen
andere takken in de nabijheid van je onderwerp groeien.
een afstand van 1/2 meter is meer dan voldoende als je kortbij
je onderwerp kan komen. De andere takjes in de nabijheid
van deze 4 katjes verdwijnen dan in een zalig waas van onscherpte !

Soms zie ik ‘natuur’ fotografen takjes wegknippen,
om een “betere” foto te maken…
Die dingen zal ik nooit doen !
Soms duw ik eens een in mijn zicht hangend takje uit de weg,
dan hang ik het takje ergens vast met behulp van een wasspeld ofzo,
maar nooit zal ik de natuur beschadigen, om een ‘mooiere?’ foto te maken !

Vier op een rij !

De prille lentezon van eind maart straalt een warme gloed
over de takken en de katjes in het moeras bosje.
Op deze manier fotograferen is zalig ! 😎

Ieder jaar weer opnieuw heb ik meer en meer respect voor de natuur,
als ik de kleine katjes kan bewonderen door een macro lens… 😎

De kleurenrijkdom van die petieterig kleine katjes is ongelooflijk hé ?

Dezelfde foto als hierboven,
maar hier heb ik een Orton action zijn werk laten doen…
Alles is verzacht, de kleuren zijn rijker, voller en iets meer gesatureerd.
Bij ervaring weet ik dat 50% van mijn teergeliefde bezoekers
de Orton bewerking niet graag ziet…
Maar de andere 50% van mijn teergeliefde bezoekers vinden het mooi 😎

Soms moet je in de schaduwen een streepje zonlicht laten spreken…
Eén klein straaltje mooi licht, kan een fotograaf héél gelukkig maken 😉

Om dit logje voor vandaag te beëindigen…
Bijna uitgebloeide katjes vind ik eigenlijk de mooiste katjes !
Het wondere kleine wereldje… 😉

Et voila, we zijn weer aan het eind van een lente macro logje gekomen

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn lente katjes macro fotografie !

Opmerkingen, commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

Salukes, en graag tot ziens in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Groetjes, Dirk

Een prille lente (deel 4)

In het derde deel van deze “Prille Lente” serie,
had ik jullie beloofd om wat meer uitleg te geven over hoe
je met een simpele truk je foto’s een ‘dromerig’ uitzicht kan geven.

Omdat belofte schuld maakt…

In de eerste drie foto’s in dit logje toon ik je wat de bedoeling is 😎
Men neme één doorzichtig (zelfs een gekleurd mag !) plastiek zakje.
Dit opengeknipt plastiek zakje bevestig je rond je lens
dmv een rekkertje (een elastiekje voor mijn Nederlandse bezoekers 😉 ),
zoals getoond in de eerste drie foto’s…

Hoe ver het zakje over het uiteinde van je lens eruit hangt of fladdert…
Dat bepaal je zelf !
Je mag zelfs met alcohol stiften willekeurige patronen tekenen
op het stukje plastiek zakje dat over je lens “hangt” 😎
The sky is the limit 😉

Het leuke van deze ‘techniek’ is de willekeurigheid van het
dromerig effect in je foto !
Er is geen beperking in deze spielerij techniek,
Macro, landschap, architectuur, portret… alles mag en kan 😉
Of je nu een macro, breedhoek, telelens hebt…
Zelfs met een pocket camera of een mobieltje kan je deze
plastic zakje spielerij techniek toepassen 😎

Waarom dit mini-workshopje ??
Omdat veel mensen in deze barre corona tijden
onverwacht veel extra tijd krijgen en niet goed weten hoe die tijd
zinvol in te vullen…
Misschien breng ik je wel op leuke ideetjes met dit mini workshop-logje ?? 😎

Het plastiek zakje slordig over de lens bevestigen met een rekkertje…
Meer is het echt niet 😉
(Het rekkertje mag ook een geel, rood of wit zijn hé 😎 )

Vooraanzicht. Het zakje mag echt over de lens fladderen, het kan géén kwaad !

Hoever het zakje over de lens hangt, dat bepaal je zelf !

Genoeg saaie theorie ! 😎

De randen van de foto zijn hier onscherp,
het sneeuwklokje in het midden is zelfs onscherp.
Dat komt omdat het plastiek zakje hier voor die onscherpte zorgt…
Ben je mee ? 😉

Als je de randen van het zakje wat meer openmaakt,
dan krijg je een mooie scherpte in het midden.
Er bestaan peperdure filters die ongeveer hetzelfde doen,
maar geef toe dat werken met zo’n eenvoudig plastiek zakje
veel leuker is om te doen 😉
De verbaasde blikken van toevallige passanten nam ik er graag bij
Het (scherp in beeld) sneeuwklokje lijkt hier wel weg te vliegen !

Dat zacht, dromerig effect op je foto’s brengen,
een eindresultaat dat jezelf grotendeels in de hand hebt,
is echt wel leuk om uit te proberen 😎

Hier heb ik alleen het centrum van de lens vrijgehouden….

Als je het plastiek zakje wat verkreukeld,
dan verkrijg je willekeurige patronen en lijnen in je foto.
Zo fotograferen, voelt aan als schilderen met je lens 😎

Een mooi tafereeltje dat ik in een donker schaduwhoekje zag…
Hier heb ik het witte sneeuwklokje wat uitgelicht
met een diffuus gemaakt led lampje.
De rest van de foto is zalig onscherp gemaakt door het zakje 🙂

De fotografie mogelijkheden met dit zakje zijn eindeloos !
Je hebt géén Photoshop nodig én het is allemaal gratis 😉

Hoe meer kreukels je maakt in het zakje,
hoe willekeuriger de patronen zullen zijn.
Het is echt wel tof om dat allemaal uit te proberen 😎

Deze ‘techniek’ doet me wat denken aan de zalige flou foto’s
van de omstreden (in 2016 overleden) fotograaf David Hamilton,
een fotograaf die heel bekend was in de jaren 60 en 70.
David werkte met filters én ook met panty’s
die over de lens “gespannen” waren…
Deze technieken zijn nu ook zeker nog mogelijk
met onze moderne digitale camera’s !

Om dit logje voor vandaag te beëindigen …
Schilderen met de lens…
is dat niet dé droom van elke fotograaf ?? 😉

Et voila, we zijn weer aan het eind een vierde ‘Prille Lente’ macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn ‘kijk’ op “Prille Lente” macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van de kleine sneeuwklokjes,

het eerste deugddoende lente zonnetje én gebruik maken van een plastic zakje 😉

Op dit thema zal ik in de toekomst nog wat verder borduren…
niet alleen macro, maar ook breedhoek, landschap fotografie is leuk
met een plastic zakje over de lens !

Vergeet niet het gebruikt plastic zakje nadien in de vuilbak te deponeren,
want in de natuur hoort het niet hé !

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Een fijn paasweekend !

Aan al mijn volgers, trouwe of toevallige bezoekers, wie dan ook,
wens ik van harte een fijn én vrolijk paasweekend

In deze barre coronatijden…
Wil ik ieder van jullie wat witte lentebloesems schenken,
ook een beetje mooi licht,
en wat broze, subtiele schoonheid uit onze natuur

Een handvol maagdelijk witte lente kleuren,
die me doen denken aan de onbezorgde lach van een spelend kind…

Omdat ook dit paasweekend niet zal zijn zoals we gewoon zijn,
wens ik iedereen het vermogen toe om echt te genieten van de simpelste
dingen in ons dagdagelijkse leven…
Deze piepkleine lente bloesem bloemekes bijvoorbeeld…

Een fijn paasweekend !

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Groetjes, Dirk

Een Prille Lente (Deel 2)

Van de macro fotografie bij het lekkere vriesweertje, begin dit jaar,
gaan we terug naar een ander macro fotografie wereldje…
Naar het macro wereldje van de kleine sneeuwklokjes 😎
(Deel 1 van deze serie kan je hier (her)lezen en zien)
Het lekkere eerste lente zonnetje was dan ook héél welkom 😉
De camera is nog steeds de Sony A7R2
en de lens is zoals meestal de LAOWA 100mm f2,8 1:1-2:1.

Het wit van de kleine sneeuwklokjes is heel puur !
Vind je niet ?
Hoe de natuur er steeds weer in slaagt om zo’n prachtige kleuren
te produceren hé ?
Maar waarom dragen bloemen zoveel kleuren ??
Waarom zou de natuur zoveel moeite doen
om zoveel verschillende kleuren en kleurtinten te laten groeien ?
Onlangs heb ik in een natuur docu over bijen geleerd,
dat ze proefondervindelijk ontdekt hebben, dat bijen
(én zij samen met véle andere suikers zoekende insecten),
niet afkomen op de kleuren of geuren van de bloemen…
Omdat bijen ‘goed’ in het infrarood kunnen “zien”,
weten ze feilloos de weg te vinden naar suikerrijke bloemen en planten.
Als de wetenschappers de kleuren van bepaalde bloemen veranderen,
dan worden ze niet gevonden door de suiker minnende insecten !
In de honderden miljoenen jaren van evolutie is er een perfecte
symbiose opgebouwd tussen suiker-minnende insecten én en de bloemen.
Veel insecten soorten hebben zo een unieke relatie met juist die bepaalde
bloemen/planten opgebouwd. Suikers in ruil voor stuifmeel verspreiding
én de voortplanting der bloemen !
En het heil van de insecten natuurlijk 😎
Dit kan een stukje verklaren,
waarom bloemen zoveel unieke kleuren hebben …
Morgen ga ik nog wat wilde bloementuin zaadjes kopen bij de boerenbond…. 😎

Omdat het wit van de sneeuwklokjes héél erg wit is…
mag je deze kleine juweeltjes nooit in het volle zonlicht fotograferen…
Als je dat wel doet, is het wit van je bloemetje héél zeker overbelicht
én dan is je foto rijp voor de vuilbak…
In een bos vind je genoeg schaduw plekjes waar sneeuwklokjes groeien…
Dat zijn perfecte locaties om je macro’s een boost te geven 😎
Als je geen schaduwplekje vind… ??
Wat dacht je dan van een mini paraplu waar een kleuter mee speelt ??
Daarmee kan je perfect een schaduwplekje maken 😉
Om dat mini parapluutje rechtop te laten staan boven de bloem…
dat laat ik over aan je eigen technisch-creatieve vaardigheden

Een klein experiment met een 15mm Macro lens (van Laowa)…
Breedhoek macro fotografie… Het bestaat hoor !
De bedoeling van zo’n lens is om insecten ofzo gedetailleerd
te fotograferen én tegelijk hun leefwereld in detail te laten zien…
Voor insecten breedhoek macro fotografie kan het verrijkend zijn,
maar voor kleine sneeuwklokjes vind ik me er niet thuis in…
Mijn “dada” is macro fotografie met heel beperkte scherptediepte…
De breedhoek macro fotografie staat haaks tegenover mijn “dada”…
Maar wat nog niet is, dat kan misschien komen hé ? 😉
Ervaring met iets is een heel mooi ding !

Terug naar de ‘klassieke’ 100mm macro… 😎
De sneeuwklokjes blijven bekoorlijk 😉

De eerste bloembotten barsten open !
Nieuwe lente blaadjes ontvouwen zich 🙂
De vrolijke lente kleuren zijn een welgekomen afwisseling,
met de grijze wintertonen 😉

Zijn er eind februari al actieve spinnen die hun web hebben geweven ??
Ja dus ! 😎

Sneeuwklokjes…
Amper in een paar dagen klimmen ze allemaal uit de bosgrond !
als het (mot) regent zijn ze zeker ook mooi hoor 🙂
Maar als je geluk hebt én is er een heerlijk lente zonnetje,
dan zijn ze héél wat mooier 😉

Een fotograaf tekent of schrijft met licht…

Soms zijn er van die wondere momentjes !
Als fotograaf heb je het wel gezien voor vandaag…
Maar dan zie je iets door je lens dat al je aandacht opslorpt ! 😎
Een overlever, een veteraan uit de vorige herfst !
Het fluweelzacht bokeh in de achtergrond is heerlijk rond,
het “onderwerp” valt heel goed mee, de kleuren zalig warm 😎
De kick van de uiteindelijke klik is dan ook super 😉

Met de vorige foto kan ik veel meer doen dacht ik….
In Photoshop RAW heb ik de warme kleuren 5% sterker gemaakt,
de witbalans 10% warmer gemaakt
en de contrasten lokaal wat versterkt…
Dit eindresultaat vond ik heel wat rijker van tonaliteit :cool
(Noot: Je kan identiek hetzelfde doen in de gratis Gimp foto bewerking app)

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
Een gedeeltelijke zwart/wit omzetting van mijn vorige foto,
een “spielereitje’ tussen Z/W én kleur 😉

Et voila, we zijn weer aan het eind een tweede ‘Prille Lente’ macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn ‘kijk’ op “Een Prille Lente” macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van de kleine sneeuwklokjes

en het eerste deugddoende lente zonnetje 😉

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 7)

Mijn blog verloopt niet echt volgens een vast patroon,
maar dat heb je heel zeker al opgemerkt 😎
Ik voel me goed bij een beetje georganiseerde chaos
én het scherpt de nieuwsgierigheid van mijn bezoekers wat aan 😉

De camera is nog steeds de Sony A7 R2 met de Laowa 100mm macro
De Exif data kan ik niet tonen, omdat de lens volledig manueel is
én bijgevolg géén technische informatie wegschrijft bij de foto.

Een klein klompje ijs is gesmolten in het ochtendzonnetje…
Een half uurtje later zal het water terug ijs worden !

Een klein dotje bevroren mosjes op een oude betonplaat…
In mijn ogen zijn het juweeltjes van moeder natuur én koning winter 😎

Een argeloos slakje dacht onderdak te krijgen in ons insecten hotel…
Het werd de allerlaatste nacht voor het beestje !
(Dat is er weer ééntje minder om onze viooltjes op te vreten ! 😉 )

Van dit klein stukje opgerolde bekaert geplastificieerde kottekes
draad heb ik veel plezier gehad !
Heel veel druppeltjes waar de zon in straalt zie je nu als bokeh cirkels !
De heel beperkte scherptediepte van een macrolens…
Daar kan je mee schilderen vind ik

Een macro fotograaf heeft niet veel nodig om inspiratie te vinden 😎
Wat oude kottekesdraad, wat winters zonlicht en water druppeltjes…
méér moet het echt niet zijn 😉

De overgang van water naar ijs… Dat noemen ze ‘Bevriezen’…
Het is echt wel boeiend om de overgang van water naar ijs te fotograferen !
Het “groeiende” ijs, schrijft als het ware kronkelende lijntjes in die overgang …
De kleuren van de regenboog zie ik ook terug in de bokeh cirkels !
Macro fotografie is steeds weer de wereld opnieuw ontdekken ! 😎

Omdat ik ook ‘gek’ ben op de subtiele zachtheid van het “Orton” effect ,

heb ik hieronder een Orton bewerking op de vorige foto gemaakt…

Fotografie valt of staat met licht…
Iedere fotograaf is dan ook heel blij met mooi licht 😎
Bij deze foto van een simpel blad was ik dan ook heel blij
met het superzachte winterlicht 🙂

Terug aan de schapenweide…
Het groene gras én het warme licht van de lage winterzon,
zorgen voor een perfecte achtergrond voor de beroeste pinnekesdraad…

Een zwart/wit bewerking van dit mooie licht kon ik me echt niet laten !

Als afsluiter voor vandaag…
Twee stalen draadjes, bijeengehouden door wat groene draad,
wat warm én diffuus zonlicht
en wat ochtenddauw water…
Hoe mooi kan eenvoud wezen hé ?

Et voila, we zijn weer aan het eind van een Ochtendvorst macro logje gekomen.
(Deel 7 reeds !)

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 6)

Van het ruige IJsland keren we terug naar de zalige winterweek in januari dit jaar.
Nog steeds ‘gewapend’ met de Sony A7R2 én de zalige Laowa 100mm
macro lens beleefde ik winterse-macro-hoogdag-momentjes 😉
Collega fotograaf bezoekers zullen dat gevoel wel herkennen,
dat als de muzen je de nodige inspiratie brengen,
je steeds méér zin krijgt in de fotografie 😎

PS: De ‘klassieke Editor’ in WordPress krijg ik niet meer aan de praat…
Dit logje is dan ook verplicht gemaakt in de nieuwe WordPress Blok Editor.
De voordelen van deze door mijn strot geduwde “vernieuwing” zie ik niet echt,
maar ik moet me er wel bij neer leggen denk ik…
Als de layout anders is dan je gewoon bent,
of er dingen niet meer werken zoals voordien…
Don’t shoot your pianist hé ? 😉
Ik kan wel een plugin installeren om de ‘oude editor’ terug te krijgen,
maar daarvoor moet ik een BETALEND abonnement nemen,
en dat ga ik NOOIT doen !

Hoe ruw beroeste prikkeldraad, bedekt met minuscule ijskristallen zo mooi kan wezen hé ?

Wit berijpt weidegras…

Als je een close-up filter gebruikt (op heel wat lenzen kan dat),
kan je héél dichtbij je onderwerp komen.
De scherptediepte wordt dan wel heel miniem, maar door deze zalige eigenschap
kan je als fotograaf als het ware ‘schilderen’ met je lens 😎
Het hart van een viooltje…

Een klein stukje opgerold bekaert “kottekesdraad” in onze tuin bedekt met
druppeltjes gesmolten condenswater die ondertussen weer bevroren zijn…
Met de bijna perfect ronde cirkels in het bokeh ben ik héél tevreden 😉

Een klein stukje cactus op onze composthoop…
Door de warmte, opgewekt diep binnen in die composthoop,
zijn de condenswaterdruppeltjes nooit helemaal bevroren,
wat een heel mooi optisch effect geeft vind ik.
Zeg nu zelf… Als je zelfs op een composthoop schoonheid kan vinden,
dan vind je overal schoonheid hé ? 😉

Stukjes rijp en/of ijskristalletjes op een winterhard plantje met rode blaadjes…
Op deze manier fotograferen voelt als op ontdekking gaan in een sprookjeswereld

Een piepkleine bloem,
bedekt met half gesmolten ijskristallen…
Piepkleine juweeltjes van moeder natuur zijn het 😎

Als de zon rond 10u doorbreekt,
laat haar warmte de allerkleinste ijskristallen smelten.
(om die wat later weer te laten bevriezen…)
De met ijskrstallen getooide bloemetjes (zoals in de foto hierboven),
krijgen een heel ander uitzicht daardoor

In het kruidenhoekje van onze wilde bloementuin,
is zoveel moois te zien dat ik niet goed weet waar eerst te kijken 😉

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
We zijn weer terug bij het kleine stukje cactus op onze composthoop !
Talloze perfect ronde druppeltjes zijn als het ware perfecte modellen voor mij

Et voila, we zijn weer aan het eind van een Ochtendvorst macro logje gekomen.
(Deel 6 reeds !) 😎

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Een Prille Lente (Deel 1)

Normaal gezien wou ik nog een paar logjes maken over het vriesweer,

de witte ochtendvorst en de sneeuw van onlangs…

Maar een paar nieuwsgierige bezoekers vroegen me of ik ondertussen al nieuwe foto’s

in het nieuwe prille lente zonnetje heb gemaakt ! 🙂

Wat dacht je dan hé ?

In onze eigen streek heb ik verleden jaar méér dan genoeg nieuwe & mooie plekjes ontdekt,

dankzij onze lange wandelingen in  deze coronatijden. Locatie keuze genoeg dus ,

om in deze prille zalige lentezon mijn macro lens wat extra licht te geven

in plaats van het koude ijs uit de laatste logjes 😉

Alle foto’s in dit logje zijn verleden week zondag,

geshoot in een klein, vergeten & verwilderd bosje in Wambeek,

een bosje waar de kleine sneeuwklokjes nog weelderig groeien 🙂

Mijn nieuwe blog-plan is dan ook om lente & winterfotografie af te wisselen…

Misschien ook eens wat IJsland er tussen draaien ?? Dat zien we wel weer hé ? 😎

Maar vandaag starten we met macro’s uit het eerste lentezonnetje van 2021…

De camera is de Sony A7R2 en de lens is zoals meestal de LAOWA 100mm f2,8 1:1-2:1

 

Ik laat de sneeuwklokjes zelf aan het woord nu… 😉

 

 

 

Met een statief kan je hier weinig of niets doen, (dat is mijn persoonlijk oordeel…)

de grond was relatief droog maar om écht droog te blijven is een opengeknipte

plastiek vuilniszak heel handig als je op de bosgrond gaat liggen,

om de sneeuwklokjes te fotograferen 🙂

 

Fotograferen én fotograferen is twee…

Wat ik hier bedoel is:  Je kan een foto maken,

die een pure registratie is van de bestaande werkelijkheid…

een niets vertellende, saaie foto dus…

Of… je kan proberen een foto maken die véél verder gaat dan pure registratie….

Er zijn mogelijkheden genoeg om dat te proberen !

• Maak gebruik van het aanwezige licht, speel ermee, geef dat licht een meerwaarde !
• Speel en “schilder” met de héél beperkte scherpte diepte van je macro lens !
• Leg gevoel in je foto door de kwetsbaarheid van de kleine sneeuwklokjes te tonen…
• Probeer de grootsheid van het kleine macro wereldje zichtbaar te maken !
• Vermijd altijd drukke achtergronden…
• Enz, enz…

Fotografie is dus niet simpelweg op het knopje drukken hé ? 😉

 

 

 

 

Zelfde foto als hierboven,

alleen heb ik hier in de Photoshop nabewerking het Orton filtertje zijn warme werk laten doen 😎

 

Een tip: Fotografeer nooit witte bloemen in het volle zonlicht !

Je foto’s zijn dan gegarandeerd mislukt (verbrand) !

Zoek de schaduwen op of gebruik een stuk karton ofzo om de zon tegen te houden.

 

 

 

De sneeuwklokjes staan heel dicht op mekaar…

Als fotograaf moet je een kijkhoek zoeken waar een heel rustige

achtergrond je foto ondersteunt…

Niet simpel soms, maar meestal héél doenbaar hoor 🙂

 

 

 

De zachte, warme kleuren in de achtergrond, zijn oude herfstblaadjes die ongeveer 15 cm verder lagen…

Omdat mijn macro foto’s tussen f2,8 en f4 gemaakt zijn, is de scherptediepte héél miniem

en de achtergrond (het bokeh) is dan grotendeels fluweel zacht en egaal.

Wat een macro foto “sterker” maakt natuurlijk

 

 

 

De tijd van de katjes is ook aangebroken 🙂

De katjes van de hazelaar in het midden van de laatste bruin/oranje herfstkleuren.

Weldra bloeien ook de wilgenkatjes, maar dat is voor in een ander logje 😉

 

 

 

Met deze serie sneeuwklokjes heb ik de macro lens gebruikt voor wat ze waard is !

Maar in toekomstige logjes leg ik uit hoe je de achter én voorgrond van je foto

sterk kan beïnvloeden door middel van een simpel plastieken zakje

dat je over de lenskap ‘drapeert’ met een elastiekje.

Maar dat gegeven is voor later 🙂

Hier heb ik een relatief drukke achtergrond toch nog min of meer aanvaardbaar

gekregen door een schaduw vignette op de onderkant toe te passen…

 

 

 

Er staat nergens geschreven dat een foto overal scherp moet zijn hé ?

In deze foto is er amper 1/20 deel min of meer scherp,

maar je ziet heel goed dat hier sneeuwklokjes zijn gefotografeerd 😎

Fotografie en impressionisme gaan héél goed samen vind ik

 

 

 

Dezelfde foto als hierboven,

maar hier heb ik de sfeer een tikkeltje warmer gemaakt door wat meer ‘zonlichtwarmte’

toe te voegen in Photoshop.

 

 

 

Als de afstand tot de achtergrond groot genoeg is,

dan kan je op f6,4 een mooi zachte achtergrond verkrijgen

en toch meer dan genoeg scherptediepte op het sneeuwklokje overhouden

om details ervan te laten zien.

Fotografie is altijd afwegen hé ? 😉

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van eerste ‘Prille Lente’ macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn ‘kijk’ op “Een Prille Lente” macro fotografie,

mijn eerste “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van de kleine sneeuwklokjes

en het eerste deugddoende lente zonnetje 😉

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

 

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

 

Groetjes, Dirk