IJskristallen in mijn tuin (Part 2)

De laatste drie logjes die ik publiceerde hadden allemaal “ijs” als onderwerp…
In dit ijzige logje ga ik daar gewoon mee verder ! 😁
Qua onvoorspelbaarheid zit dat wel goed denk ik 🤔🙃

Welkom in mijn wondere 📷 IJS wereld !

Dit logje gaat min of meer verder op het eerste deel
van de serie “ijskristallen in mijn tuin”.
De lens is nog steeds de Laowa 65mm f2,8 2:1 macro lens.
De camera is ook nog steeds de Fuji XH1

Een piepklein blaadje uit een haag struikje…
begroeid met piepkleine ijskristalletjes.
Ik kreeg goesting (voor de NL bezoekers: ‘Ik kreeg zin…’) om nog dichter
te komen, om nog meer ijs kristal details zichtbaar te maken !
Hier is de lens ongeveer op 1,3:1 gezet…
De afstand tussen lens en blad is ongeveer 1cm…

Om nog dichter te komen…
De afstand tussen onderwerp en lens is nog steeds (ongeveer) één cm,
maar de lens is nu op haar maximum macro bereik gezet,
namelijk 65mm op 100% 2:1 bereik.
Hoe extremer de macro verhouding, hoe kleiner de scherptediepte wordt…
Om dit op te vangen zou ik met Focus Stacking kunnen werken,
maar die ochtend had ik het technisch gerief daarvoor niet klaar liggen…
Daarom ga ik terug naar de ‘klassieke’ én beproefde fotografie technieken…

Maar zelfs op 2:1 verhouding kan je nog dichterbij komen hoor !
Je kan de Canon MP-E 65mm macro lens gebruiken, die gaat tot 5:1 !!
Maar met die lens moet ik een statief gebruiken, daar had ik nu eventjes geen zin in 😎
Wat heb ik dan gedaan om nog wat dichterbij te komen ??
Gewoon een NISI achromaat voorzetlens op de Laowa lens schroeven,
Dan zit ik op ongeveer 2,5:1 macro verhouding 😋
De scherptediepte wordt dan nog wat kleiner natuurlijk…
Macro fotografie is steeds de voordelen tegenover de nadelen afwegen…
Maar met de ijskristallen op dit herfstblad kon het nog nét met de scherptediepte !

Een oude, defecte halogeenlamp, die ik was vergeten weg te halen…
Maar Koning Winter heeft van de behuizing én de bedrading van die lamp ,
een leuk kunstwerkje gemaakt 😎

Dezelfde behuizing van die zelfde afgedankte halogeenlamp,
een andere kijkhoek maakt er iets totaal anders van …
Met een macro lens kan je van de meeste voorwerpen,
iets maken dat niemand nog herkent 🤗

In de volgende foto heb ik de lens terug op 2:1 gezet,
de NISI achromaat voorzetlens is ook terug op de lens geschroefd…
Vanaf nu probeer ik écht extreem dichtbij te komen 🧐 !

Als je sterk gaat inzoomen op een halve cm ijskristallen…
Dan ontdek je heel complexe ijs constructies die je niet voor mogelijk houdt !
De afstand tussen de ijskristallen en de lens is ongeveer 1/2 cm.
De camera rust hier op ons betonnen tuin muurtje,
om zeker geen beweging onscherpte te verkrijgen !
Toch wou ik nog dichterbij komen… 😉
Om nog meer details te zien 😋

Het is me gelukt (vraag me niet hoe ik het deed 🙃!)
om nog een mm dichterbij te komen (zonder statief !)
ik schat dat ik hier op een macro verhouding van 2,7 of 2,8 op 1 zit.
Als je héél diep in het kleine wereldje duikt, dan ontmoet je pure magie vind ik 🤗

Om de een of andere reden is het toch nog me gelukt om nog wat meer dichterbij te komen…
(maar vraag me niet hoe ik erin slaagde om dat te doen)
Ik schat dat ik hier 2 of 3mm van mijn onderwerp zat (zonder statief !)
De macro verhouding was nu ongeveer 3:1 denk ik… Extreem dichtbij ! 🧐
De ijskristallen op dit héél kleine macro level zijn ongelooflijk complex van structuur !
Dit ijzige wereldje lijkt op een doorgedreven futuristische architectuur !
Fyi, de foto die je hier ziet, is in het echt 2mm breed…

Om terug naar onze ‘gewone’ 1:1 macro wereld te gaan…
een paar bevroren en berijpte takjes van ons haag struikje,
naast het trapje van het terras naar de tuin,
De rode achtergrond is het dak van de school ‘Klavertje vier”,
(onze buurman van rechts…)
Dit winters stilleven vind ik wel mooi 😉

Et voila, we zijn aan het eind van een tweede ijskristallen logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn kijk op winter macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare wereldje van ijskristallen ,
een wereldje dat je overal ter wereld kan vinden ,
maar het moet daar dan wel vriezen natuurlijk 😉

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Met vriendelijke groetjes,
Dirk

Wintermacro in Beugem

Van het heerlijk vriesweer en de ijskristallen in mijn vorige logje,
neem ik je vandaag mee naar een andere vorm van winterweer…
Een winter seizoen zonder ijs, sneeuw of vriesweer,
zoals we dat de laatste jaren meer en meer voorgeschoteld krijgen…
Natuurlijk zou ik in de winter liever ijs en sneeuw fotograferen,
maar bij gebrek aan echt diepvries temperatuur vriesweer moet een
fotograaf zich aanpassen aan de omstandigheden hé 😉

Alle foto’s zijn gemaakt in een straal van 500m rond ons huisje,
in het (nog steeds) landelijke Sint Martens Bodegem
(“Beugem” zoals ze hier zeggen met een sappig Brusselse tongval 😋)
Bij gebrek aan ijs, sneeuw, ga ik me verdiepen in de alledaagse dingen
waar de meeste mensen aan voorbijlopen zonder ze op te merken…
Schoonheid ontdekken in banale voorwerpen is met een macro lens
heel goed te doen… Je ziet dingen die je anders ontsnappen 😎
De camera is mijn oude Canon 6D, de lens is de oude getrouwe
Canon 100mm f2,8 macro.

Omdat het die dag nogal grijs was, heb ik de kleurtemperatuur
op schaduw gezet…
De nabewerking van mijn RAW foto’s wil ik zo veel mogelijk
beperken, daarom wil ik alle parameters van bij de bron af
zoveel mogelijk correct hebben.

Ga je mee op wintermacro 📷 “ontdekking” in Beugem ?
De rijkdom van aftakeling, verwering en verval opzoeken 🧐🔎

Een oude, met mos begroeide & verweerde porseleinen isolator
trok mijn aandacht…
Het overal aanwezig verweerde patiné erop vond ik prachtig !

Een oeroud, scheefgezakt betonnen paaltje…
ergens in het midden ervan stak een stuk verroeste schroefdraad geklemd in een
half vergane moer…
De warme roestkleuren, de okergeel kleurige mosjes en de oude blauwe verfmenie
vormden samen een vrolijk kleurenpalet 🤗

Een meer moderne isolator, dan het vorige porseleinen exemplaar,
maar de tand des tijd blijft onverbiddelijk knagen…
Zelfs plastiek ontsnapt niet aan het onverbiddelijke verval !

Zelfs op een diafragma van f/5 kan je heerlijke onscherpte krijgen in de achtergrond !
Dit soort verroeste pinnekes draad (Prikkeldraad in beschaafd Nederlands 😉)
kan heel gevaarlijk zijn !! Hier passeren redelijk veel wandelaars en mountainbikers !
Als je in deze verroeste pinnen valt, dan kan je direct naar de huisarts voor
een tetanus vaccinatie !
Maar van de andere kant… roest kleuren kunnen héél mooi zijn hé ? 😘

Heb je ooit al stilgestaan bij de schoonheid van “eenvoudig” mos ??
Deze dooiermosjes, gevonden (én bewonderd !) op een oude vermolmde boom,
vond ik een prachtig kunstwerkje van ons moeder natuur

‘Spelen’ met de onscherpte van een macro lens…
Hier heb ik de scherptediepte bewust tot een minimum herleid (f/2,8)
om de aandacht op het midden van de foto te leggen…
De lange, “wurgende” takken van de klimplantjes, opklimmend op het “kruis”,
vond ik min of meer een uitdrukking van symboliek 🤔

Een scherp gepunte doorn tak, gemaakt op 1 meter verder dan de vorige foto…
Een kruis, een doorn kroon… Je weet al welke richting ik hier (héél even) insla hé ? 🤔
Symboliek over het Christendom kan je overal vinden…
zelfs in de natuur van je eigen dorpje 🧐
Ik wil hier zeker geen Godsdienst reclame maken hé,
het zijn gewoon persoonlijke 📷 impressies van het moment 😉

Soms kan je pareltjes van kleurrijkdom ontdekken…
Op een wijdopen (f/2,8) diafragma op elke macrolens heb je een zalige
onscherpte naar de verte toe !
Het groen kwam van het gras in een weide
het lila/paars kwam van een paar struik/bomen in de flauwe winter avond zon !

Twee roestige, rond elkaar gedraaide ijzerdraden,
ergens aan een afsluiting in een of andere weide…
hoe geel bruin okers, blauwen en groenen hun tinten delen,
samen een palet van zachte winter kleuren schilderend 🤗

Ergens rechtover ons huis slingert een wandelpad (De Vierbeken wandeling) ,
Door de tijden heen is daar in het midden een min of meer natuurlijke vijvertje ontstaan.
Dat vijvertje an sich was klein, lelijk én vervuild…(maar wordt onlangs gerenoveerd…)
Maar als fotograaf moet je schoonheid leren zien én vastleggen !
Hier heb ik het eerste avondlicht (omstreeks 16u15) gevangen…
De winterzon stond toen al redelijk laag en gaf me warm avond licht…
Het open diafragma (f/2,8) werkte het sprookje af 😉

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
Een foto die gemaakt is dmv meervoudige belichting (Multiple Exposure)
Als je meer wil weten over deze (tientallen jaren oude !) fotografie techniek,
aub raadpleeg dan Google … Er is daarover informatie bij de vleet te vinden…
FYI, één van mijn ‘oude’ publicaties over meervoudige belichting, kan je hier vinden…

Foto 1 is gemaakt van een streepje bomen in de weide…
Foto2 is gemaakt van de muur rondom de pastorij van “Beugem”…
Beide foto’s zijn automatisch samengevoegd in de Canon 6D body
én nadien bijgewerkt in de digitale doka van Photoshop.

Et voila, we zijn weer aan het eind van een eerste Winter macro logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn “andere” kijk op macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare “banale & alledaagse dingen” wereldje ,
dat je in elk dorpje, overal ter wereld, kan vinden 🧐

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 😎

Met vriendelijke groetjes,
Dirk

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 9)

Omdat het onlangs 2 dagen een heel klein beetje vriesweer was,
verkassen we terug eens naar het gure winterweer in ons Belgenlandje.
De locatie van deze foto’s is de schapenweide rechtover ons huis !
De camera is de Sony A7 R2 en de lens is de manuele 100mm 2:1 macro lens
van Laowa. Het tijdstip van deze foto’s is de vooravond van 9 januari 2021.
Deel 8 van dit logje kan je hier (her)lezen of bekijken.

Met een macro lens kan je dingen zien die je normaal gezien
niet kan zien of zelfs niet eens opmerkt !
Daarom juist vind ik macro 📷 zo boeiend om te doen ! 😎

Het alledaagse kan fotogeniek worden…
Zoals dit ijzerdraadje bijvoorbeeld om iets te repareren in de weide…🧐

Piepkleine druppeltjes op piepkleine mosjes…
Het is een wereld apart, die ik héél graag mag ontdekken 👍

Op een oude, door betonrot aangetaste weidepaal,
groeien ontelbare mosjes, die allen een minuscuul druppeltje dragen !
In het flauwe winterzonnetje worden ze héél dankbare modellen 😍

Je kent ze wel, die piepkleine ijskristalletjes,
geboren uit de winterse ochtenddauw…
Een simpele schapenweide kan een bron van fotografie creativiteit zijn ! 😉

De ‘Spiegelingen’… ik kan me het niet laten hé ? 😁
Dit zijn een paar piepkleine mosjes die op een oude tak groeien…
Met 1 simpele uitsnede én 1 spiegeling maak ik er een of ander
niet bestaand mosjes wezen van !!
Zei ik “Niet bestaand” ?? 🤔😶 ??
Maar toch heb ik er een foto van kunnen maken 😂

Pinnekesdraad (Prikkel of Schrikdraad voor mijn teergeliefde Nederlandse bezoekers 😉)
In elk seizoen kan je er heerlijk mee experimenteren in je fotografie.
Maar in de winter vind ik pinnekesdraad het meest fotogeniek !

Het spel van spinragdraadjes , piepkleine mosjes en dauw druppeltjes…
Het groen van het gras én het rood van de avond winter zon !
Dit soort van fotografie voelt echt aan als schilderen met je lens 💚

Als je wat dichterbij de pinnekesdraad komt,
dan kan je de groene kleuren van het gras én het warmere zonlicht
scheiden door de getorste ijzerdraad in het midden van de kleuren te plaatsen.
Ter info… Al deze foto’s zijn gemaakt zonder statief… uit de vrije hand dus 😎
Die “vaste hand” hoop ik nog lang te behouden !

Druppeltjes kunnen soms rare vormen aannemen !
Ter info : In deze foto kan je duidelijk de minimale scherptediepte
van een macrolens zien…
De voorkant van de gedraaide pinnen én de gedraaide draad is scherp,
terwijl de achterste pinnen én de linkse pin vooraan reeds onscherp zijn !
In dit kleine scherptegebied moet een macro fotograaf zijn werk doen 😋
En dan nog alles uit de losse hand doen…🙃
Macro 📷 is zeker niet gemakkelijk om te doen, het is zelfs moeilijk,
maar het is toch zo verdomd fijn om te doen 😁

In de avondzon verandert het licht…
Het avondrood giet wat warme magie over de bomen !

Bomen in de avond nevels spreken hun eigen taal…
Deze heel grote bomen staat naast de schapenweide ,
de foto is dezelfde dag genomen vanuit onze slaapkamer !

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
Enkele meters verder naar rechts zie je de oude pastorij in de warme avondnevel…
Dit gebouw is intussen verkocht (wegens gebrek aan een pastoor) en is
intussen een B&B in aanbouw geworden. Het gebouw is op dit moment
wat van uiterlijk veranderd, maar de sfeer van vroeger is min of meer intact gebleven !
Als de werken klaar zijn zal ik wel foto’s van toen en nu publiceren…

Et voila, we zijn weer aan het eind van een Ochtendvorst macro logje gekomen.
(Deel 9 reeds !)

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben 🙃

Met vriendelijke groetjes,
Dirk

Macro in “La Douce France”

Van het blauwe, bijna magisch aanvoelend gletsjer ijs in IJsland,
is het weer hoog tijd om warmere oorden op te zoeken…
Vandaag neem ik je nog eens mee naar de zomer van 2017,
naar Les Eyzies in de Dordogne streek, Frankrijk.
In de omgeving waar we verbleven kan je nog steeds kilometers ver wandelen
door de vrije natuur, zonder een huis of een auto tegen te komen !
Met andere woorden… Hét paradijs in mijn ogen 😎😘

Even een kleine rechtzetting…
In de titel van dit logje schrijf ik “Macro”…
Die definitie is niet helemaal correct 😮🤔
De lens waar al de foto’s in dit logje mee zijn getrokken,
is niet echt een ‘macro’ 1:1 lens,
Het was een 100/400mm telelens 1:2.
Dus… vanaf hier verander ik het woordje “macro” met ‘Close Up’ … OK ❓😉

Maar… Waarom heb ik geen ‘echte’ macrolens gebruikt ??
Wel, ik zal het je zo dadelijk vertellen…😉
De insecten die ik die dag wou fotograferen (libellen, juffertjes,enz),
kon ik bijna niet benaderen met een 100 of 180mm macro lens…
Omdat met die lenzen, de maximum afstand tussen lens en insect,
ongeveer een halve meter is, waren de meeste insecten al piepedada
eer ik nog maar kon scherpstellen…🙄
Hoe warmer het is, hoe alerter en vlugger de insecten zijn…
En geloof me, die dagen was het héél warm ! 🔆
Maar met een 100/400mm + een 1.4x teleconverter
(in feite had ik dan een 140/560mm telelens) kon ik van op 2 meter afstand
min of meer hetzelfde resultaat boeken als met een 100 of 180mm macrolens.
Die 1 stop licht die ik daarmee verloor is te verwaarlozen,
want door de zomerzon was er meer dan genoeg licht.
Het voordeel van die lange telelens is het feit dat de meeste insecten
me niet eens opgemerkt hebben 🙃👍 en ik leuke foto’s kon maken ! 😉
Het nadeel van die lange telelens… je moet dat zware pokkeding
de hele dag meesleuren in die zuid-zomerse zon… 🥶😱

Samengevat … een logje met macro’s die in feite Close Up’s zijn 😉

Een Weidebeek juffertje kwam even uitrusten naast een klein beekje…

Een ander sierlijk Weidebeek juffertje wou de show stelen 😎
Wist je dat pakweg een paar honderd miljoen jaar geleden,
deze insecten een vleugel spanwijdte hadden van meer dan 50cm !!
Er zijn meerdere fossielen opgegraven die dit kunnen staven.
Libellen en Juffertjes zijn uiteindelijk min of meer de meest perfect
geëvolueerde insecten op onze aardkloot…
De spinachtigen (ook de kreeften enzo) verdienen een ereplaats
in deze eer-evolutie lijsten. Onze mensheid had amper 1/10%
van zijn evolutionair vermogen toen de Libellen reeds op 100% staan…
Een deftig nadenkertje hé ?
Libellen en juffertjes, voor mij zijn ze de verdiende koningen, de keizers van het luchtruim 🤗

In La Douce France kom je andere insecten tegen dan in ons Belgenlandje…
Ik vermoed dat dit exemplaar een Grote Zweefwesp is…
Als je zeker weet dat ik mis ben…
aarzel niet om je mening in de commentaar te zetten !

Een ‘grashopper’ zoals ze zeggen in het Engels…
De ‘legboor’ die dit kleine beestje “meesleurde” vond ik nogal ferm uitgevallen…
De twee voelsprieten op zijn hoofd zijn ook ‘bovenmaats’, vind je niet ?
De insecten wereld is boeiend om te verkennen 😎

Een klein AzuurWaterJuffertje …
Ineens was het daar op die plek !

Een ander AzuurWaterJuffertje kwam héél even uitrusten
op een klein waterplantje…
Wat zijn het prachtige wezentjes hé ? 😉
Geef toe, de subtiele grens tussen puur macro fotografie én doorgedreven close-up
met “lange” telelenzen wordt kleiner en kleiner….
Als je onscherpte kan verkrijgen over een tele afstand van pakweg een halve centimeter,
dan vervagen de grenzen tussen macro en telelens fotografie…

Weer een andere ‘grashopper’ (zoals ze zeggen in het Engels…)
In de harde slagschaduwen kan je zien hoe fel het zonlicht was die namiddag…
En ja, ik weet het… Macro foto’s (oepsie… Close Up foto’s) shoot je ofwel in de vroege morgen,
ofwel in de avondzon…
Maar als er dan iets anders op de agenda staat….
Tijdens een familie vakantie beslis je de planning niet alleen hé ? 🙃

Heb je dat ook al meegemaakt ?
Je zit naast een mooi vijvertje, genietend van de stilte en de rust…
Je kijkt naar een geplooid waterplantje en ineens ! ✨
… verschijnt daar een blauw Weidebeek juffertje, dat je onbeschaamd observeert ! 😎
Voor mij zijn dat genietmomentjes 😉
Voor jou ook ?

Is dit een soort ‘wesp’ ?
Of is het één van de ontelbaar vele, vlieg-soorten ?
Al bij al vond ik het een groot én mooi insect !
De grootte van dit beestje schat ik ergens tussen de 1 en 1,5cm

Om dit macro (Oepsie… Close Up !) logje voor vandaag af te sluiten…
En tevens de mooiste foto in dit logje…
Een WaterJuffertje in het heerlijk warm avond-tegenlicht !
Dé foto die me een YESS gevoel geeft 😉👍

Ik hoop dat je van dit “Macro in La douce France” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 🤗

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de 📷 inhoud van mijn volgend logje zal gaan….

Nu ja, dat zien we die volgende keer wel hé 😋

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Plantentuin Meise 2021(deel 3)

Na de “Speelse Spiegelingen” neem ik jullie graag nog eens mee
naar onze Nationale Plantentuin in Meise.
Uiteraard ga ik in dit logje gewoon verder waar ik in het vorig logje
van deze serie eindigde 😎
We bevinden ons nog steeds in de onmiddellijke omgeving van de
fontein vijver, aan de ingang van de tropische serres.
De camera die ik hier gebruikte is nog steeds de Fuji XH1 systeem camera,
de lens is ook nog steeds de Laowa 65mm f2,8 2:1 macro lens.

Het was onze bedoeling om in de tropische serres te gaan fotograferen,
maar de omgeving rond de vijver bood ons zoveel 📷 mogelijkheden
dat we rond die vijver bleven ‘hangen’ 😋

Een flauw winterzonnetje was van de partij (ik schrijf 7 oktober 2021) ,
rond de vijver was het min of meer windstil.
Ideaal voor druppeltjes fotografie dus ! 😋

Rood en groen zijn complementaire kleuren op de kleurcirkel,
in onze mensen ogen versterken complementaire elkaar.
Vooral kunstschilders weten dat heel goed !
Maar ook in fotografie gelden dezelfde kleurgevoel ‘wetten’ 👍
Rode waterbloemen, groene waterplanten… en druppeltjes die
als rond geslepen juweeltjes glinsteren in het zon licht.
Een min of meer perfecte kleur combinatie in mijn ogen 😋

Ken je dat gevoel, dat je niet weet waar eerst te beginnen met je fotografie ? 😉
Wel, op zo’n moment is het hoog tijd dat je even wacht en in je hoofd een
plan opstelt met wat je vandaag echt wil gaan doen…
Zo verklein je de kans dat je veel mogelijkheden over het hoofd ziet !
Je kan later nog eens terugkomen om de andere fotografie mogelijkheden
te overwegen… 🙃
Mijn plan was : 📷 van Druppeltjes , kleuren en fontein schuim creaties…
Niets meer 🤔

Om met het to-do-plan te starten…
Een trio van druppeltjes onderlijnd met zachte bokeh bolletjes

Als je echt op zoek gaat naar druppeltjes,
dan is een fontein vijver de perfecte locatie om je echt uit te leven ! 👍

Minder kan soms ook meer zijn…

In mijn to-do-plannetje stond ook ‘kleuren’…
De subtiele kleuren in deze waterbloem vond ik onweerstaanbaar !

Druppeltjes in groene waterplanten,
de subtiele onscherpte van de macrolens doet te rest 😊

Een door de herfst verkleurd waterplant blad,
Het maakt me nu al benieuwd naar de lente in 2022… 🤗
Die fris groen gele lentetinten… ik mis ze nu al !

In mijn vandaag to-do-fotografie plan had ik ook ‘kleuren’ vermeld…
In een ecologische vijver drijft er van alles rond…
Door de reuze fontein in de vijver ontstaan bepaalde stromingen,
alle afgevallen restanten van alle waterplanten vormen op de duur
een kleurrijk geheel. We vonden het echt wel de moeite waard
om deze drijvende “biologisch afval” eilandjes te fotograferen !

Als je je gaat richten op natuurlijk ecologisch afval, dat gegeven
gaat combineren met ‘kleuren’… daar kan je echt heel ver in gaan !
Maar waar je ook gaat…
overal ontdek je ruwe en ongepolijste natuurlijke schoonheid ! 😘

Op een zeker moment in dat ‘kijken naar kleuren’ fotografie,
ga je als fotograaf op zoek naar een interessante en/of sprekende (kleur) compositie…

Om dit logje voor vandaag te eindigen…
In mijn to-do-fotografie plan (weet je nog ?)
had ik ook fontein schuim creaties vermeld. 🧐
Maar waarom zou ik “kleuren” niet samenvoegen met “fontein schuim creaties” hé 👍

Ik hoop dat je ook van dit “Plantentuin in Meise 2021 – deel 3” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 🤗


Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal gaan….

Nu ja, dat zien we dan wel hé

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Het kleine wereldje…

Ook in dit logje blijf ik in het kleine wereldje
der macro fotografie ‘hangen’…
Alleen de locatie is veranderd tov het vorige logje.
Van de Plantentuin in Meise verkassen we naar het
overstromingsgebied van Dilbeek , de locatie is ergens tussen
Sint Martens Bodegem en Ternat.
Aan de ingang tot het moerasbos had iemand zomaar veldbloemen
en dergelijke bjoeties ingezaaid 🤗
Die mens verdient mijn eeuwige dank 👍😍
Wat zon, een ietwat beschut plekje én… mooie bloemekes !
Meer heeft een macro fotograaf niet nodig om gelukkig te zijn hé 😁

De camera die ik gebruikte is de Sony A7 III, de lens is de getrouwe
& 100% manuele Laowa 100mm f2,8 2:1 verhouding.
Omdat het tamelijk warm was toen , dat wil zeggen dat de insecten
ook héél beweeglijk zijn, heb ik de Godox TT685 flitser gebruikt,
om de eventuele bewegingen te ‘bevriezen’.
De camera op “Manueel”, iso100 , sluitertijd tussen 1/200s en 1/300s,
de flits ook om manueel en flitstijd tussen 1/64″ en 1/8″ vermogen.
Het diafragma varieert van f2,8 tot f8.
De scherpstelling is altijd gedaan dmv Focus Peaking.
(Mijn uitgebreide uitleg over deze werkgang kan je hier vinden.)

Een kleine bosbijvlieg doet zich tegoed aan de nectar van een bloem

Een piepklein groen sprinkhaantje trok mijn aandacht…
Die voelsprieten zijn echt wel groot tov het lichaam van dit beestje !
Wat ik me hierbij afvroeg, hoe het zou aanvoelen om de wereld niet
met je ogen, oren en neus waar te nemen’, maar dat je moest vertrouwen op
je twee voelsprieten… Vlinders bijvoorbeeld kunnen met hun voelsprieten
geuren waarnemen vanop kilometers afstand ! … Wonderbaar hé ? 👍😎

Een andere groen springbeestje zat op een bloemeke daarnaast…

Een dambordvliegje nam een zonnebad,
die beestjes hebben echt wel zonnewarmte nodig om actief te blijven…
De rode oogjes vind ik echt wel opvallend bij dit soort vlieg.

Een Randwants kwam op zijn gemak voorbij gekuierd…

Hij was onderweg naar de algemene Randwants vergadering denk ik 😋

Dat sprinkhaantje van foto 2 is terug ??
Of is het een zusje of broertje ervan ?

Een oude, vermolmde weidepaal met bekaert draad ertegen genageld,
deed me aan iets helemaal anders denken…
Ik zag in gedachten een gevangenis mét een gevangene achter de groene tralies…
De 2 bovenste gaatjes zijn de oogjes…
Het onderste gaatje is de mond van de gevangene die wel ‘OOO’ lijkt te zeggen.

Aan het begin van het moeras bos is het licht altijd wat geheimzinnig…
Ik houd wel van dit soort gefilterd zonlicht,
dat je alleen in de zomer kan zien.

Een zandhommel doet zich tegoed aan een kleurige bloem !

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
een klein zweefvliegje bleef (bijna) bewegingloos
boven deze kleine bosbloemen zweven…
Een miniem flitslichtje van 1/32′ vermogen verstilde de (minieme) beweging
en bracht het vliegje scherp in beeld 😊

Ik hoop dat je van dit (zoveelste) “Kleine Wereldje” logje hebt genoten !

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 😉

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal zijn….

Nu ja, dat zien we dan wel weer als het zover is hé 🙃

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Plantentuin Meise 2021(deel 2)

Van het ruige gletsjer ijs-wereldje in IJsland,
keren we terug naar ons klein Belgenlandje…
In een van de vorige logjes had ik een nieuwe serie opgestart,
met foto’s (meestal macro’s) van onze Plantentuin in Meise.
Waar het vorige logje eindigde…
ga ik met dit logje gewoon weer verder 😎
De camera die ik hier gebruikte is de Fuji XH1 systeem camera,
de lens is de Laowa 65mm f2,8 2:1 macro lens.
Omdat dit een 100% analoge lens is, werkt de auto focus niet…
maar dankzij de fantastische Focus Peaking scherp stel techniek,
kan ik perfect scherpstellen op elk punt dat ik wil 😎👍
Klik hier of hier of hier als je wat extra info over Focus Peaking wil krijgen.
Natuurlijk blijft een vaste hand (of een statief, rijstzakje,enz) altijd nodig ! 😉

Genoeg technische info…
Ga je mee naar de foto’s ? 😉

Het was 7 oktober 2021,
de mooi, recent gerestaureerde Plantentuin is een streling voor het oog
van de natuur – bloemen en planten – enz enz liefhebber !
Wat verdorde herfst blaadjes nemen hun ochtend douche in bokeh druppeltjes 🙃

Aan de vijver bij de ingang van de serres, hebben we een paar uur
kunnen fotograferen. Wat was min of meer windstil en de ochtendzon
gaf mooi zacht licht. Ideaal voor vijver fotografie dus 😁
Overal op de vijver dreven eilandjes van schuimende luchtbellen,
veroorzaakt door een fontein…
Het was wel oppassen hier… De oever van de vijver ging redelijk omhoog…
‘k had me een paar keer goed moeten vastgrijpen aan een stuik,
of ik was in die (gelukkig niet diepe) vijver beland 🏊‍♀️🛀
Maar kom, een fotograaf mag zich soms eens een nat pak riskeren hé ? 😉
Een reden te meer om waterdichte camera’s én lenzen te kopen… 😎

Als je die drijvende schuimbellen eilandjes ziet voorbij drijven,
dan ga je automatisch uitkijken naar mooie composities.
De afstand tussen de lens en onderwerp was ongeveer 20 a 25cm…
Het patroon van de luchtbelletjes in het schuim vind ik heel interessant.
Het gaat grote luchtbellen naar piepkleine, bijna onzichtbare lucht belletjes.
Dit geheel van grote en kleine luchtbelletjes doet me ergens denken aan fractals…

Een kleine lotusbloem, natgeregend of nat van de dauw ???

Dit is Dé grote schuldige van de schuimende eilandjes én de druppeltjes
op de bloemen en planten :😉
Een enorme fontein in het midden van de vijver spoot het water metershoog !

Over deze waterplanten had ik gisteren iets interessant gelezen…
Dit soort planten heeft de hydrofobe eigenschap dat ze het water
kunnen afstoten. Alle lotusbloemen bijvoorbeeld hebben die eigenschap ook.
Meer uitleg over deze unieke hydrofobe eigenschap kan je hier lezen.
Deze planten blijven steeds “proper”,
omdat het afgestoten water alle vuil en stof partikels mee afvoert.
Deze eigenschap verhinderd ook dat de planten gaan rotten in het water…
Ons moeder natuur heeft nog veel verrassingen in petto hé ? 🤗
Een reden te meer om er eerbiedig mee om te gaan !

Een vijverrand in het ochtendlicht bied veel fotografie mogelijkheden…
Een paar druppeltjes omlijsten een of ander insect dat zich “veilig”
aan de zonzijde van de plant kwam opwarmen.

Druppeltjes…
Altijd heerlijk om te fotograferen
Op f2,8 verglijd de achtergrond heel subtiel,
maar hier vond ik de achtergrond nog wat te druk…
Het is steeds blijven zoeken en aan een waterkant heb je
meestal niet veel mogelijkheden om van positie te veranderen…

Maar de aanhouder wint meestal 😋
Een meter verder stonden nog wat rietstengels ,
wat afgezonderd van de rest.
Dat kleine “drukte” verschil merk je direct aan het subtiel verschil tussen
een drukke én een minder drukke achtergrond.
Het is heerlijk om creatief te fotograferen aan een vijver rand 🤗

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Heel dunne, groene water plantjes zijn getooid met minuscuul kleine druppeltjes
afkomstig van het stuifwater uit de bruisende fontein.
De grootste druppeltjes zijn ongeveer 2 tot 3 mm groot…
Met een macro lens heb je de mogelijkheid om diep dat kleine wereldje
te duiken én je te kunnen verwonderen over de unieke schoonheid van het
verborgen wereldje, het kleine wereldje zoals ik dat graag benoem 😉

Ik hoop dat je ook van dit “Plantentuin in Meise 2021 – deel 2” logje hebt genoten

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 😉


Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat de inhoud van mijn volgend logje zal zijn….

Nu ja, dat zien we dan wel hé

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Het kleine wereldje…

Van het “Speelse Spiegelingen” wereldje in Brussel,
gaan we terug naar de zomer van 2021, naar het vredige Limburg,
meer bepaald naar het Wijngaardhof in Gutschoven,
terug naar het kleine wereldje van de macro fotografie.
Het vorige logje in deze reeks kan je hier (her)lezen.
De camera is ook nog steeds de Sony A7 mark 3,
de lens is ook nog steeds de analoge Laowa macro 100mm f2,8 2:1. 🙃

Door de flitser (Godox TT686) manueel in te stellen, een matte flits diffuser te gebruiken,
én het flitslicht in zijn geheel af te zwakken dmv een extra lens-diffuser,
kan ik probleemloos werken (uit de losse hand) met ISO100 ,
1/200s tot 1/250s sluitertijd, het diafragma op F4 tot f8.
Mogelijke vervelende licht reflecties zijn met deze werk methode
bijna tot nul gereduceerd ! 👍😋
Zo zie je maar, met geduldig experimenteren en uitproberen kan je veel vervelende
problemen met flitslicht fotografie voorkomen !😉

Dat het een bijzonder natte periode was,
dat hebben ze geweten in Wallonië, amper 10km verder stroomde alles onder… 😥
Maar veel mensen zitten daar nog altijd zonder elektriciteit, zonder gas, een half vernield huis…
En de winter staat voor de deur ! 🥶
Maar ik ben zeker dat Vlaanderen (ook Antwerpen én Limburg) zijn goed hart zal tonen
en initiatieven zal opzetten om de mensen daar te helpen.
Waarom geen ‘Warmste week” voor Wallonië opstarten ?

Nu ja, toen hebben we daar dagenlang slagregens meegemaakt…
Onze fietsvakantie viel dan ook letterlijk in het water…😶
Maar in de binnenkoer van de vierkants hoeve waar we ons verblijf hadden,
vond ik een klein ingesloten paradijsje voor mijn macro fotografie 🤗

Hoe een simpel boomblaadje zo mooi kan wezen in de regen hé ?

Deze zwartstip smalboktor was helemaal van zijn melk…
Insecten hebben zonnewarmte nodig om “actief” te leven…
Zonder zon zijn ze echt wel kansloos voor vogels en andere insecten jagers…
Deze tor heb ik 2 uur later nog eens gefotografeerd in dezelfde houding…
Het insectenbestand in onze landen gaat achteruit, maar door een waterramp
zoals wat hier is gebeurd gaat deze teleurgang versneld omhoog…😶

Zelfs vliegen hebben zonnewarmte nodig om actief te zijn…
Het grote “voordeel” van koud weer is dat je dan insecten heel kort kan benaderen,
zonder dat ze wegvliegen…
Aan de regendruppeltjes, gevangen tussen de kleine takjes en stekels,
kan je goed zien hoe nat het toen was !

Een viooltje in de regen…
De rijke kleuren in die kleine viooltjes vind ik altijd super 🤗

Natgeregende meeldraden en de bloemstamper van een grote bloem…
Met een macro lens kan je er lekker abstracte beelden van maken 😎

Om nog een stapje verder te gaan in abstracte macro fotografie…
Natgeregende meeldraden kleven aan elkaar…
Rood, oranje, groen en geel gaan hand in hand 😎

Een klein, petieterig klein stukje van een bloem…
Een stilleven van vier piepkleine druppeltjes trok hier mijn aandacht…
Als je de schoonheid niet in het kleine wereldje kan zien….
Kan je dan de schoonheid in het grote wereldje ook waarderen ??

In de schaduwen vond ik dit pas geopend bloemeken…
dit mooie, gedempte licht heb ik na enkele probeer foto’s kunnen maken
met de Godox flitser. Pas bij deze foto was ik tevreden met mijn probeersels 🙂
Het leuke van blijven proberen tot het lukt, is het feit dat je al proberend
heel veel ervaring opdoet voor latere fotografie.
Bij de ‘gelukte’ foto’s, noteer ik meestal de settings van de camera, lens én de flitser,
zodat ik later niet telkens weer vanop nul moet beginnen 😋😎

Een vuurrood Leliehaantje op een malse groene plant…
In een paar uur kan heel de plant vernietigd zijn door de vraatzucht
van dit nochtans mooie insect. In deze foto zie je heel duidelijk hoe
deze kever zich een weg vreet door de plant !
De piepkleine regen druppeltjes op het rode schild vind ik wel iets hebben !

Deze “natte” bloemfoto vind ik heel “Belgisch” 😉
Zwart, geel, rood… Deze driekleur zit in onze Belgische genen ingebakken denk ik 😁
De héél beperkte scherptediepte én de perfect ronde bokeh achtergrond rondjes,
maken de foto helemaal af voor mij.
Macro’s maken in de regen, het is perfect te doen …
Alleen moet je dan zorgen dat je foto gerief 100% gegarandeerd waterdicht is !
Dat kost je in aanschaf een heel klein beetje meer (zo’n 10% meer denk ik),
maar je kan dan ook letterlijk alle kanten uit met je foto gerief 🤗👍

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
De Laowa lens helemaal opengedraaid op 2:1
(dat is dubbel zoveel als een klassieke macro 1:1 lens)
Het was een tijdje windstil…
De afstand van de lens naar het onderwerp (een meeldraadje) was ongeveer 1,5cm !
Extreem dicht dus !
In de macro wereld is er een universele wet die zegt hoe korter je kan komen,
hoe groter je vergroting zal zijn, maar hoe kleiner de scherptediepte dan wordt…
Op het ene vlak win je wat, maar op het andere vlak moet je wat toegeven 🙃
Natuurlijk kan je dat nu oplossen door focus stacking toe te passen,
om zo een grotere scherptediepte te verkrijgen…
Maar ik vind “spelen” met die héél kleine macro fotografie grenzen
heel creatief om te doen…
Je moet meestal het uiterste uit de kan halen op dit kleine macro vlak,
om een toonbare foto te maken, maar dat vind ik gewoon heerlijk om te doen 😋

Ik hoop dat je ook van dit zoveelste deel van “Het kleine wereldje” logje hebt genoten.

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je reactie 

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

Over hoe of wat mijn volgend logje zal gaan… dat zien we dan wel weer hé

Vriendelijke groetjes,

Dirk

Herfst in Beugem

Van het zonnige Haspengouw maken we terug een sprong
naar weer iets totaal anders 😋
Het herfstseizoen wordt stilletjes aan wakker…
De eerste herfstkleuren worden zichtbaar.
Het is weer tijd om lange wandelingen te maken
én te genieten van het kleurenfenomeen dat men ‘Herfst’ noemt 😎

De camera is de Fuji XH1 , de lens is de Fuji 100/400mm (mijn favoriete
telelens voor dit soort fotografie)
Sommige mensen weten niet waar of wat Beugem is… 🤔
Om dit mankement voor eens en voor altijd uit de wereld te helpen :
“Beugem” is het plaatselijk dialect voor ‘Sint Martens Bodegem’,
én deelgemeense van Groot-Dilbeek. Dit streekeigen dialect leunt aan
bij het heerlijk sappige Brussels volksdialect.
Hij je da allemoe verstoen ? 😋
Ik vind dialecten leuk om te horen… het toont aan waar de spreker ervan woont
en/of vandaan komt. Algemeen beschaafd Nederlands vind ik leuk, maar ‘te afgeborsteld’…
een smakeloos massaproduct als het ware. Leve de streek eigen dialecten 😁

Maar dit logje gaat over herfst foto’s…
niet over taal én plaatsgebonden dialecten 😉

Hoe een eenzaam en verdroogd boomblaadje,
zo verdomd mooi kan wezen hé ?

Aan de rand van het kasteel park in Beugem,
groeien enorme woudreuzen !


Ritselend

Goud gele blaadjes
ontdaan van hun groene kleur
vallen ritselend

In ons voortuintje groeien rietpluimen…
Dit soort riet moet je echt kort houden en ongenadig wegsnoeien,
anders overwoekerd het overal !
We hebben ze steeds op 1 vierkante meter kunnen houden.
In de herfst leveren de rietpluimen leuke tafereeltjes op,
vooral als ze in een warm herfst avondzonnetje belicht worden 😎

Een impressie van onze Japanse kerselaar…
Nergens staat geschreven dat een foto scherp moet zijn hé !
Zoals ik al zei, het is een impressie , een gevoel dat ik wil uitdrukken 🦋
Kleuren alleen kunnen ook een verhaal vertellen vind ik.

Na dat de laatste witte bloesems op deze boom zijn verdwenen,
krijgen alle blaadjes een mooi,warme en dieprode kleur.
Deze blaadjes in de herfst zijn dan ook een rijke bron van inspiratie voor mij.

Kleuren

Dieprode kleuren
doorploegd met roze nerven
hangend aan een tak

Met een lange telelens kan je leuke onderwerpen boven in de boom selecteren,
Werkend op deze manier kan je de achtergrond heerlijk rustig houden 😉

Nog een detail foto van de rietpluimen in onze voortuin…
Het avond licht was toen heerlijk goud rood geworden !

Een lange telelens is zeker ook een goed bruikbaar gereedschap
als je van die zalige bokeh bolletjes in je foto wil zien 😋

Close up fotografie en macro fotografie…
Met een macro ga je op 1:1 werken.
Met een prime of een tele werk je op 1:2.
Maar de grens tussen de twee is soms heel klein,
zeker als je op 400mm zit bijvoorbeeld.
Soms wint een foto aan kracht als je het onderwerp niet volledig in beeld
laat komen… Het is een herfstfoto, dat ziet iedereen.
Dus, waarom zou ik er nog andere blaadjes bij fotograferen ?? 😁

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
De ‘logica’ als bij de vorige herfstfoto heb ik hier ook gevolgd…
De nadruk zit op het blad én de herfst… al de rest is overbodig hier.
Dit soort van ‘minimalisme’ ga ik meer en meer toepassen denk ik.
Terug naar de essentie gaan… 😶

Ik hoop dat je van mijn eerste herfst foto’s dit jaar hebt genoten ?
en ook misschien van mijn nederige haiku woord sprokkeltjes ? 😉

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom.

Alvast een dikke merci voor je reactie 😎


Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 🙃

Vriendelijke groetjes,

Dirk

Lente Macro op Fuji middenformaat (Part 5 & einde)

Van het glooiende landschap in Limburg, Haspengouw
gaan we terug naar de prille lente van dit jaar,
om de draad weer op te nemen bij de macro fotografie.
De camera en lens zijn nog steeds dezelfde als in de 4
vorige logjes in deze serie, namelijk de Fuji GFX 50s
en de Fuji 120mm GFX macro lens +
een 45mm tussenring om in het 1:1 macro gebied te komen.
Zonder die tussenring zou het een ‘gewone’ primelens 120mm f4 op 1:2 zijn
Dit logje is het vervolg op (én tevens het laatste deel van de serie) :
Lente Macro op Fuji middenformaat (Part 4) (link naar dat logje)

De fotoshoot locatie is zoals meestal in deze serie : onze tuin 😎

Als opener begin ik vandaag met een toevalstreffer !
Je hebt ongetwijfeld al koebeesten gezien die hun bruine
pladijzen laten vallen in de weide, of een hondje dat zijn kakje
doet op het voetpad… (hopelijk heeft het honden baasje een poepzakje mee 😉 )
Maar heb je ooit een vlieg haar ‘kakje’ zien doen ?? 😎 😉
Dit kakje-gebeuren heb ik hier zonder dat ik het wist gefotografeerd !
Pas in de nabewerking van de foto viel het me op.

Een bloemeke in de pubertijd…

Hommel

Een dikke hommel
kruipt brommend over een bloem
op zoek naar nectar

Een blauw getooid Juffertje in het groen,
een paar minuten na een malse regenbui…
Op die momenten is de natuur op zijn mooist vind ik

Bloem

Een sierlijke bloem
heel verleidelijk buigend
komaan, pluk me dan

De schoonheid van bloemen…
nooit raak ik erop uitgekeken 😎

Soms is het heel moeilijk om een bepaalde insecten soort te herkennen.
Ik denk dat dit fraai exemplaar een koekoekshommel is.

De koekoekshommel die als nestparasiet optreedt bij de veldhommel (Bombus lucorum) is de tweekleurige koekoekshommel (Bombus bohemicus). Die koekoek lijkt wat op de aardhommel, maar dan zonder de gele band op het achterlijf. Het geel op de thorax is ook meer geelbruin dan oranjegeel.
De koekoekshommel zoekt een geschikt nest op van de waardhommel. Ze dringt daar voorzichtig naar binnen en probeert de geuren van het nest zelf ook te krijgen. Als ze wordt aangevallen door de werksters zal ze die pareren met een dodelijke steek. Zelf is ze daarvoor minder aantastbaar, want haar chitinepantser is relatief dikker. Ze zal de veldhommel-koningin doodsteken en het nest overnemen en zal ook niet toestaan dat de werksters zelf gaan leggen om darren te kweken, want ook de darren worden door haar geproduceerd. De veldhommelwerksters staan dus daarna geheel in haar dienst en omstreeks juni verschijnen de jonge koekoekshommelkoninginnnen (werksters zijn er niet van die soort) en de darren, die uit onbevruchte eitjes worden geboren. De paring geschiedt in de eerste weken daarna en de koninginnen zullen solitair overwinteren en in het voorjaar de cyclus opnieuw starten. Darren sterven voor de winter.
Bron: https://www.ahw.me/index.html

Deze ijverige diertjes zitten bijna nooit stil,
het is dan ook een leuke uitdaging voor een fotograaf,
om deze beweeglijke beestjes scherp te kunnen fotograferen.
Maar uitdagingen zijn er om aan te nemen hé ? 😉

Brommend

Naarstige hommels
zoemen brommend heen en weer
op zoek naar suikers

Om dit logje (en ook deze reeks) af te sluiten…
Een insect dat ik niet herken…
Is het een vlieg, een soort zweefvlieg of nog iets anders ?
Plots zat het beestje daar, ik kon er nipt 1 foto van maken,
toen ik de zijkant van het beestje wou fotograferen, was het ineens verdwenen…
Zo gaat het dikwijls met insecten…
Ineens zijn ze daar en in een flits zijn ze weer weg.
Meestal zijn ze binnen 10 tot 30 seconden terug op dezelfde plaats,
maar dit beestje was natuurlijk weer de uitzondering op die terugkeer regel 🙂

Ik hoop dat je van dit zoveelste deel van “Het kleine wereldje” logje hebt genoten 😎

Misschien vind je de nederige haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te dichten ook wel leuk ?

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom

Alvast een dikke merci voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Vriendelijke groetjes, Dirk