Het is een paar dagen lekker zomerweer… Maar ik heb momenteel zoveel werk in de tuin én de verbouwingen in en rond ons huis dat ik geen tijd meer overheb om foto’s te maken… Daarom maak ik graag gebruik van mijn uitgebreide foto archief 😎
De foto’s uit deze fotoshoot dateren van juli 2011, het jaar van de waterbom in Wallonië… Het logje dat hier toen aan voorafging, ook de camera, lens, flitser technische gegevens allerlei kan je hier lezen…
Een klein zweefvliegje laafde zich aan een bloem…
Petieterig kleine geranium bloemknopjes, gezien door het oog van een macro lens …
Een rode bloem kan je fotografisch (mét manuele flitser) op oneindig veel manieren benaderen… Deze foto is één van de vele manieren…
De zweefvliegjes hebben duidelijk een voorkeur voor deze grote bloemen.
Deze foto wil ik je niet onthouden… Ik had 100% scherpgesteld op een leuk zweefvliegje, maar toen ik de foto klikte, was het zweefvliegje plotseling verdwenen ! Je kan niet altijd prijs hebben hé ? 😊
Ter compensatie van het gemiste onderwerp in de vorige foto, kwam een ander zweefvliegje héél lief poseren voor mijn lens 😋 Het insectje liet me dit portretje maken 🤗
Plensbui druppels in Limburg… Het worden enorme waterstromen enkele kilometers verder, in Wallonië… Maar ook vandaag leven in dat ramp gebied nog véél te véél mensen die (nog!!) niet geholpen zijn….
Een enorme bloem, gefotografeerd in de draisjende stortregens… Het levert leuke foto’s op 😎
Een andere (héél grote) bloem in de enorme bloempotten, die ergens in ’t midden van de vierkantshoeve staan… Een piepklein zweefvliegje wil nog even de show stelen… tussen al de inslaande enorme regendruppels heeft dit zweefvliegje het hopelijk gered ? 😎
Om dit afwisselend droog en nat logje af te sluiten… Een impressie van een geranium bloemekes bij noodweer… 15 km verder verdronk Wallonië toen, die dag…
Ik hoop dat je ook van dit zoveelste deel van “Het kleine wereldje” logje hebt genoten.
Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !
Alvast een dikke merci voor je reactie 😉
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…
Over hoe mijn volgend logje er zal uitzien of over welk onderwerp het zal gaan… ?? dat zien we dan wel hé 🙂
In dit IJsland logje ga ik zoals goede gewoonte verder waar ik gestopt was in het vorige IJsland logje… (Het vorige IJsland (Deel 52) logje kan je hier (her)bekijken)… We zijn nog steeds in het geothermisch gebied van Hveravellir. De camera is nog steeds de Fuji XH1 met de Fuji 80mm f2,8 macro lens.
Omdat ik tijdens ons (veel te kort) verblijf in Hveravellir, mijn (naar mijn gevoel) beste IJsland foto’s hier heb gemaakt, zullen er nog redelijk veel logjes komen over deze magische plaats !
Alle foto’s in dit logje zijn nog steeds macro’s ! Het oppervlak dat ik fotografeerde is 10 tot 40 cm hoog of breed… Meestal lag ik op mijn buik op de houten vlonders, om zo dicht mogelijk bij mijn onderwerpen te komen…
Zwavel verbindingen, de zwaartekracht uitdagende kalk korsten… dit alles overgoten met waanzinnig mooie kleuren…
Dit wonderbaar geothermisch gebied schenkt oneindig veel inspiratie… Je hoeft het alleen maar te zien… De breedte van dit gebied is ongeveer 15cm…
Min of meer de zelfde shoot locatie als bij de vorige foto… Hier heb ik de focus iets naar boven gelegd en de details meer naar het centrum gezet. Als je wat nadenkt (je buikgevoel laten spreken) over een compositie, Dan zie je meestal meerdere kijkhoeken die interessant zijn !
In de nabijheid van vorige foto’s (3 tot 5 meter verder) is het ‘landschap’ terug helemaal anders ! Deze foto toont een gebied van ongeveer 10cm breed… Wat me hier ‘raakte’ was het mooie kleur effect van twee complementaire kleuren , rood en groen (complementaire kleuren versterken elkaar als ze naast elkaar staan…) Wat meer info over kleuren-leer vind je hier Moeder natuur als volleerd natuur schilder 😋
Met een macro kan je ook een wat groter gebied fotograferen… De landschap breedte van deze foto is ongeveer 50cm… Dit gebied toont de rand van een kokendhete waterbron. Links is alles kalm en rustig… Rechts pruttelt en sputtert een thermische water bron ! De kleuren in dit gebied zijn echt surreëel !
Min of meer dezelfde locatie, Maar hier kwam ik dichterbij met de lens. De details in dit mini-landschap vond ik fantastisch ! De breedte van het landschap is hier ongeveer 25cm !
Ietwat korter bij gekomen (20cm breedte) als bij de vorige foto, hier heb ik het geheel wat meer naar links opgeschoven. In een landschap zoals dit blijf je gewoon fotograferen 😃
Heel regelmatig hoor je gesteun, geblaas, gesis klanken opborrelen uit de diepste krochten in dit vulkanisch gebied ! Het is tot stoom verhit water dat naar boven borrelt, opgejaagd door de tomeloze krachten van talloze vulkanen ! In dit land kan je de oer-natuurkrachten nog ongebreideld én ongetemd aan het werk zien… Wat me als mens toch wel héél nederig maakt…
Deze macro toont een gebied van ongeveer 13 tot 15cm breed. Je ziet de rand van aangroeiend kalk gebied en rood ‘water’. Dit rood water is een scheikundige troep waar je niet wil in belanden ! De kleine golfjes die je ziet in het ‘rode’ water, zijn voortdurende schokjes/erupties in het “water”, die van vulkanische oorsprong zijn… een constante mini-aardbeving als het ware !
Weer wat verder zie je terug een ander landschap… Rode troep water, flinterdunne maar steeds aangroeiende kalklagen… Het landschap van deze macro foto is ongeveer 20cm breed …
Wat ik in al mijn Hveravellir logjes zo graag wil vertellen : Onze wereld, gezien door een macro lens… hoeft zeker niet altijd over bloemekes of insecten te gaan 😉 Er is oneindig meer moois te ontdekken als je leert om te zien 🤗
Et voila, op dit punt zijn we weer aan het einde van een IJsland 2019 logje (editie 53 reeds !) gekomen… ‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland indrukken, nabeschouwingen & overpeinzingen over de ongelooflijk mooie natuur in het ongelooflijk sprookje dat Hveravellir heet !!
Alvast een dikke merci voor je bezoek én reeds ferm bedankt voor je reactie ! 👍
Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)… We zien nog wel over welk onderwerp ik dan ga vertellen hé 😎
De natuur ontwaakt redelijk langzaam in de lente anno 2023… De bloesems hebben we spijtig genoeg al achter de rug ! Ondertussen blijft het maar regenen en miezeren buiten, dus kan ik niet echt naar buiten in onze tuin om de nieuwe lichting kriebelbeestjes op te zoeken 😶 Daarom graaf ik even in mijn fotoarchief van 2022…
De camera is de Sony A7 mark 3 , de lens is de manuele Laowa 100mm f1:1/2:1 macro lens. De flitser wordt manueel aangestuurd…
Een Lieveheersbeestje, dat kent iedereen wel… Maar een Lieveheersbeestje wordt niet als Lieveheersbeestje geboren… De levensloop van een Lieveheersbeestje gaat van ei naar larve Daarna verpopt het insect om later definitief uit te groeien tot een volwassen Lieveheersbeestje. Het kriebel beestje dat je in deze én de volgende foto ziet is een Lieveheersbeestje, volop bezig met zijn/haar larve stadium 🐞
Het larve beestje moet nu vooral eten, eten en nog eens eten… Dit om de nodige energie op te slagen voor zijn/haar toekomstige transformatie van larve naar pop naar kevertje ! Wat ik fascinerend vind is dat alle insecten (én ook de meeste dieren) perfect weten wat ze moeten doen… Evolutie is toch iets ongelooflijk hé ! 👌 Meer info over de levensloop van Lieveheersbeestjes kan je hier vinden.
In onze tuin zijn er redelijk veel boerderijen… Geen echte mens-boer-bedrijven , maar mieren boerderijen ! Mieren zijn gek op de energierijke nectar die sommige bladluizen afscheiden… Mieren hebben ooit ontdekt dat als ze met hun pootjes de bladluizen ‘strelen’; die zelfde bladluizen hun gewilde zoete nectar dan vrijwillig afstaan aan de mieren… In ruil voor deze energierijke nectar verdedigen de mieren hun bladluizen-vee tegen hun natuurlijke vijanden !
Ik begon dit logje met de grootste natuurlijke vijand van de bladluizen… inderdaad, het Lieveheersbeestje is hun grote vijand…
In mijn logjes kan je soms nog wat logica vinden hé ? 🙃
Die dag had ik zeker geluk dat er geen windje te bespeuren was ! Om alle ‘beweging’ te ‘bevriezen’ heb ik gebruik gemaakt van een flitser… Op 1/32 van het flits vermogen, 1/160sec, iso 100, f5,6 én 1,5:1 macro verhouding kon ik de 2 héél beweeglijke mierenkopjes nog juist scherp én min of meer gedetailleerd in deel krijgen.
Hier heb ik het vermogen van de (manuele) flitser naar 1/64 omlaag gebracht…, de rest van de settings zijn niet veranderd. Het gedrag van de mieren én de bladluizen is toch wel ongelooflijk… Hoe weet een bladluis of een mier die enkele duizenden kilometers verder leeft, wie vijand of vriend is ? Intussen weet ik ook dat mieren (én héél veel andere insecten) kunnen communiceren met geurstoffen (feromonen) . Maar toch blijft het een knap staaltje om het ‘sociaal nest’ gedrag op deze manier te perfectioneren !
Deze foto van mieren én hun bladluis vee vind ik wel geslaagd ! De scherpte op de mier linksonder is aanvaardbaar … Wat me hier opvalt is het oog van de mier, de scherpte en de details in dit mieren oog … en zeggen dat het beestje op het moment van de foto afdruk volop in beweging was ! Dit én tegelijk de bladluis strelende & bladluis (‘melkende’) voelspriet van een mier,maakt deze macro foto voor mij waardevol 🤠
Ook ‘ordinaire’ vliegen dragen een stevig steentje bij in het verspreiden van genetisch materiaal ! Bij de bevruchting van bloemen zijn deze vliegen onmisbaar…
Vliegen vind je echt in alle soorten en kleuren… Deze Bessen Zweefvlieg bijvoorbeeld kan je soms zien als ze onbeweeglijk ter plaats in de lucht blijft zweven… Maar in deze foto was de honger naar zoet voedsel haar te machtig 😋
Sommige vliegjes zijn héél petieterig klein… Dit Goud Vliegje bijvoorbeeld zoekt voedsel in witte lente bloemekes die min of meer 1 millimeter groot zijn. Wie het kleine niet eert… je kent de rest ook wel hé ? 😉
Nu we toch 3 foto’s van vliegen presenteren, kan er gerust nog een vierde vlieg foto bij ! 😃 Deze vlieg vind ik met stip de méést ruige én lelijke vlieg… Het is de Roofvlieg ! Deze roofvlieg is desondanks zijn/haar ruig uiterlijk, héél nuttig ! Een voorbeeldje van waarom deze vlieg nuttig is voor ons, kan je hier vinden.
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet. We zien dat wel als het zover is hé ? 😊
Als je als fotograaf ‘besmet’ wordt door het macro virus… dan is er geen enkel vaccin dat je nog kan redden ! Maar gelukkig is het macro virusje niet dodelijk … Het is zelfs een heel plezante ziekte 😎
De wit-roze bloesem bloemekes van onze Japanse kerselaar brengen me elk jaar weer op nieuwe macro ideetjes om lekker uit te proberen ! Het is intussen al een tijdje geleden dat ik experimenteerde met min of meer “extreme” macro technieken. Ik wil nog eens veel korter komen dan de ‘klassieke’ 1:1 macro verhouding.
Daarom gebuikte ik de Canon 135mm f2 lens met een tussenring van 16mm erbij. Dat bracht me op een macro verhouding van 1,5:1 … Leuk om mee te spelen dacht ik, maar ik wou meer details van een lente bloesem bloemeken naar voor brengen ! Dat wat je niet echt kan zien zichtbaar maken…
In alle volgende foto’s heb ik tenslotte hét grote macro beest, de Canon MPE-65mm f2,8 macro lens gebruikt. Deze lens heeft een macro verhouding van 1:1 tot 5:1 !! Het is zeker de moeilijkste lens die Canon heeft ! Dee scherptediepte is ook zo extreem klein als je op 5:1 werkt, dat je minimaal een statief en/of een macro slede moet gebruiken om scherpe foto’s te maken. Deze lens is ook 100% manueel, géén autofocus enzo ! Je zal dan ook begrijpen dat alle volgende foto’s op mijn keukentafel zijn gemaakt… Het minste zuchtje wind buiten zal héél zeker je foto verknallen ! Op een macro verhouding van bijna 3:1 zit je comfortabel genoeg om het onzichtbare van het kleine wereldje zichtbaar te maken !
Maar als we nog wat dieper in het macro wereldje duiken… Op een verhouding van 4:1 bijvoorbeeld ! Dan kom je terecht in een wereldje waarvan je dacht dat je het nooit zou zien ! Dat ongelooflijke kleine kunnen zien, dat is voor mij de wonderbare magie van macro ! 👍
Op dit redelijk extreem macrovlak is de scherptediepte omgekeerd evenredig met je macro verhouding… Dwz, hoe dichterbij je komt, hoe kleiner de scherptediepte. Als je op 4:1 een diafragma van f8 gebruikt, dan moet je het diafragma met 4 vermenigvuldigen. Dan heb je eigenlijk een diafragma van f/32 ! Wat met grote zekerheid tot diffractie zal leiden én je foto zal bijgevolg verknald zijn… Op 4:1 macro verhouding gebruik ik een diafragma van maximum f4 (f16 is dan op randje van wel of niet diffractie) Ik speel op zeker door het gebied tussen f2,8 én f4 te gebruiken. Met een heel kleine scherpte diepte kan je leuk spelen én leuke composities maken… Maar als je méér scherptediepte wil én je wil géén diffractie ! Kan dat ?? Ja hoor, het kan … kijk maar naar de volgende foto 😊
Hoe krijgen we meer scherptediepte in een foto, liefst met een klein diafragma, f2,8 bijvoorbeeld ?? We gaan de FocusStacking techniek gebruiken ! (in deze link leer je er alles over, en moet ik minder uitleg geven 😂 ) Momenteel zijn er al veel camera’s met ingebouwde FocusStack mogelijkheden… De techniek staat niet stil hé ?
Nog een spielerijtje van héél beperkte scherptediepte… Intiem zijn met lente bloesems 😁
Als je werkt met een macro slede, dan kan je héél precies het scherptepunt bepalen. Hier heb ik gewerkt met een macro verhouding van 3:1 én een diafragma van f/2,8 Door zo precies met de scherptediepte positie te werken, kan je de bloesems tonen op een heel andere manier 😊
Deze laatste foto is bijna identiek dezelfde als de vorige… Alleen heb ik hier f/5,6 gebruikt ipv f/2,8… Het diafragma is dus héél belangrijk voor het “gevoel” én het “karakter” van je foto !
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet. We zien dat wel als het zover is hé ? 😊
We zijn weer terug in het wonderbare geothermische gebied van Hveravellir. De camera is nog steeds de Fuji XH1 , de lens is ook nog steeds de Fuji X 80mm f2,8 macro. Bij sommige foto’s heb ik de Raynox DCR 250 achromaat voorzetlens gebruikt om dichterbij dan 1:1 te geraken.
Ook in dit IJsland logje ga ik uit goede gewoonte netjes verder waar ik met het vorige IJsland logje was gestopt. (Het vorige IJsland logje (Deel 50) kan je hier (her)lezen.)
In dit logje (en ook de volgende IJsland logjes) ga ik nog wat dieper in waarom ik hier nu juist een macro lens en soms een extra Raynox 250 voorzetlens gebruik… Ik zou hier perfect een 16/35mm, een 24/70mm of een 70/200mm lens kunnen gebruiken, maar dan zou ik de brute schoonheid van het kleine macro wereldje in dit geothermisch gebied nooit gezien hebben… 🙂
De meeste foto’s geven een gebied weer van 20 tot 30cm , sommige een gebied van 10x15cm , nog andere een gebied van 5x8cm (bij dit laatste is de Raynox 250 op de macro lens gekneld) Het spreekt voor zichzelf dat bij deze macro foto’s nooit een statief is gebruikt, wegens onmogelijk…
De kleuren rijkdom die je kan ontdekken in IJsland is fenomenaal ! Gebied : Ongeveer 30x10cm
Ik had geluk dat er in dit geothermisch gebied bijna overal houten vlonders zijn geplaatst… Zo kon ik plat op de buik gaan liggen om deze wondere vulkaan wereld in IJsland van héél dichtbij te bewonderen én natuurlijk te fotograferen 🙂 Omdat veel toeristen over me heen moesten stappen, werd ik dikwijls door diezelfde toeristen bekeken met een rare blik van niet-begrijpen in hun ogen 🙃 Maar daar heb ik gelukkig geen last van… 😎
Meestal kan je héél dichtbij komen om deze wondere wereld te ontdekken… Maar soms zegt het gezond verstand dat je beter wat afstand neemt… Deze geiser spuwt voortdurend kokend heet zwavelhoudend water naar boven… Daarmee wil je niet gedoopt worden hoor 😋
Een groene, slijmerige laag van allerlei korstmossen, bedekt sommige gebieden. De kleuren van deze mos laag vind ik betoverend ! Het donkerblauw gebied is een peilloos diepe put met zwavelhoudend vulkaan water. Men heeft geprobeerd om met behulp van robots deze onderaardse waterbronnen in kaart te brengen. Alle robots zijn verloren gegaan… Dus in deze waterputten blijf je best weg…
Omdat een onbekende én gevaarlijke omgeving meestal toch een onverklaarbare aantrekkingskracht heeft, kon ik me het ook niet laten om te proberen zo dichtbij mogelijk te komen, om foto’s te maken van deze onbekende én fascinerende wereld 🤠
De geel/groen slijmerige laag van korstmossen én heel wat ander niet echt definieerbaar spul trok me aan… Als je heel dichtbij kan komen zie je een heel nieuwe wereld opduiken ! Dit gebied is ongeveer 8 op 12cm (mét de Raynox 250 voorzetlens). Er was genoeg licht, dus kon ik een diafragma van f/7,1 gebruiken, om de scherptediepte zo zuiver mogelijk te krijgen.
Hetzelfde slijmerig plekje…Hier heb ik deze slijmerige wereld tot ongeveer 4 cm benaderd. Dé maximale grens, zelfs met de Ranox voorzetlens… Om de scherpte in dit reliëf maximaal te houden heb ik hier een diafragma van f8 gebruikt.
Een piepklein zwavelwater riviertje… Met een breedhoek lens zou je deze kleine wereld zelfs niet zien ! Er was die dag zoveel licht dat ik bij f8 tot 1/1200sec kon gaan ! De magistrale kleuren in dit geothermisch gebied blijven fascinerend !
Als ik me omdraai naar de andere zijde van het vlonderpad, zie ik terug een totaal andere wereld ! Het lijkt soms wel dat ik een drone op grote hoogte heb gebruikt 😎 Het macro wereldje in IJsland is echt wel verrassend !
Om dit logje voor vandaag te eindigen… Hier heb ik een circulair polarisatie filter gebruikt, om de storende reflecties in dit piepkleine riviertje weg te filteren… Om alles min of meer scherp te houden moet je min of meer loodrecht boven dit onderwerp blijven ‘hangen’… Deze foto is een gebied vanongeveer 10 op 16 cm … In de scheikundige troep van de groene slijmlaag zie je enkele vliegen die de strijd van het leven verloren hebben…
Nog ff een cliffhanger… 😃 In een volgend logje van dit geothermisch gebied zal je foto’s zien van vliegen die wél opgewassen zijn tegen deze ongelooflijk harde én barre wereld !
Et voila, we zijn weer aan het eind van een IJsland 2019 logje (editie 51 reeds !) gekomen. ‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland indrukken, nabeschouwingen & overpeinzingen over de ongelooflijk mooie natuur in het ongelooflijk wonderbare Hveravellir !! Alvast een dikke merci voor je bezoekje én reeds ferm bedankt voor je reactie !
Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…
We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé
We zijn weer terug in het wonderbare geothermische gebied van Hveravellir. De camera is nog steeds de Fuji XH1 , de lens is de Fuji X 80mm f2,8 macro. Bij sommige foto’s had ik de Raynox DCR 250 achromaat voorzetlens gebruikt, waardoor ik nog dichterbij dan 1:1 kon geraken. (intussen heb ik ontdekt dat ik met een tussenring van 16mm met die zelfde lens tot een 1,27:1 macro vergroting kan komen…). Nog wat korter dus 🙃 In dit IJsland logje ga ik uit goede gewoonte verder waar ik met het vorige IJsland logje was gestopt. (Baai de wee… Het vorige IJsland logje kan je hier (her)lezen.)
Normaal gezien fotografeer je in IJsland met een groothoek lens, om de grootsheid van het land te “vangen”. Maar in het geothermische gebied van Hveravellir heb ik juist het omgekeerde gedaan ! Mijn bedoeling was heel eenvoudig : De grootsheid van het niet altijd voor het blote oog zichtbare kleine macro wereldje in IJsland op te zoeken én net dat wondere kleine wereldje te fotograferen. Ik wou ook geen exacte afbeeldingen van die werkelijkheid maken… Als je een macro lens mét gevoel gebruikt… dan kan je als het ware schilderen met je lens. Het gevoel van kinderlijke verwondering bij het zien én ontdekken van dit kleine IJsland macro wereldje… Dát gevoel wil ik weergeven in mijn foto’s 🤠
Naast de kleine gracht met zwavelhoudend water ‘groeit’ een chemische troep. De kleuren van deze zwavel verbindingen vind ik prachtig !
Als je deze foto’s ziet, dan denk je meteen aan een landschap… Niet is minder waar hoor ! Wat je hier ziet is al bij al 30 bij 20cm groot… De piepkleine golfjes die je links en rechts opmerkt, worden veroorzaakt door de immer aanhoudende trillingen die veroorzaakt worden door de geisers en vulkanische activiteit.
Het betoverende landschap in dit kleine wereldje… Dat ik die middag alleen een macro lens mee had, heb ik me geen seconde beklaagd 😎 Dankzij de macro lens kon ik foto’s maken die je zelden of nooit van IJsland gepubliceerd ziet !
Zwavel verbindingen kunnen de meest rare vormen aannemen ! Deze sponsachtige laag die boven stromend zwavelwater ‘groeit’ is iets dat uit een andere wereld lijkt te komen ! De oppervlakte hier is ongeveer 10 bij 10cm…
Een beetje verder, waar er terug groene algen slierten mee dansen op de beweging van het zwavelhoudend water… Het oppervlak is ongeveer 20x15cm…
Zelfde plaats als bij de vorige foto… Alleen ben ik hier heel dichtbij gekomen. De afstand tussen de algenslierten en de lens was ongeveer 30cm. Het oppervlak is ongeveer 15x10cm…
Weer dezelfde kijkhoek als bij de vorige foto… De afstand tussen de algenslierten en de lens is ongeveer 20cm… Hier was ik maximaal dichtbij gekomen, want meer dichterbij stelt de lens zelfs niet meer scherp ! Het oppervlak is ongeveer 8x8cm… (De macro verhouding is nog altijd 1:1) Heb ik hier de technische grenzen van de macro lens bereikt ?? Het waarom van de Neen zie je in de volgende foto 😋
Maar toch kon ik gelukkig nog wat meer dichtbij komen ! 😃 Hiervoor had ik de Raynox 250 voorzetlens gebruikt, waardoor ik nu een 1,27:1 macro verhouding heb ! De afstand tussen lens en onderwerp is +- 8cm. Het gefotografeerd oppervlak is ongeveer 5x5cm… Geef toe, met een klassieke breedhoek lens had ik deze buitenaards aanvoelende schoonheid nooit ontdekt 😋🤗 Deze fotoshoot was dan ook een aaneenschakeling van YESS gevoel 🙃
Terug naar de macro lens zonder Raynox 250 voorzetfilter… De eeuwenoude, voortdurend aangroeiende zwavelwater inwerking, heeft het landschap een zodanig unieke vorm gegeven, dat je je eigen ogen niet meer gelooft ! Het oppervlakte van deze scheikundige zwaveltroep foto is 20x30cm…
Om dit logje voor vandaag af te sluiten… Op een gegeven moment kwam een zwak zonnetje nog eens piepen ! 🌞 Het licht veranderde natuurlijk direct ! In dit landschap van versteende zwavel laagjes in de meest ongelooflijke vormen en kleuren kon ik me als fotograaf maximaal uitleven ! Maar die foto’s zijn voor een volgend logje 😎
Et voila, we zijn weer aan het eind van een IJsland 2019 logje (editie 50 reeds !) gekomen. ‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland indrukken, nabeschouwingen & overpeinzingen over de ongelooflijk mooie natuur in het ongelooflijk wonderbare Hveravellir !! Alvast een dikke merci voor je bezoekje én reeds ferm bedankt voor je reactie !
Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…
We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé
Voelen jullie ook die eerste lentekriebeltjes ?? 🌞 Het gevoel dat de lente eindelijk is begonnen ! 🙃 Dat moment dat de eerste voorjaarsbloeiers hun kopjes aarzelend boven de grond laten groeien… Dat eerste bloemekes moment vind ik elk jaar weer opnieuw zalig om te beleven ! Nu ja, het kan zeker nog lelijk spoken, vriezen, sneeuwen, regenen, enz … maar als de eerste sneeuwklokjes groeien… Dan is de winter (wat mij betreft) min of meer achter de rug 🤠
De locatie (overstroming gebied in Dilbeek SMB) waar ik vroeger de sneeuwklokjes ging fotograferen, is nu niet meer toegankelijk… Heel het gebied is omheind, daar grazen nu Schotse Highlander koeien… (met van die enorme horens !) Als je die ruige beesten ziet lopen, dan heb je geen zin meer om over de prikkeldraad te kruipen om de sneeuwklokjes te zoeken… Maar gelukkig heb ik in Wambeek een klein bosje gevonden, waar de sneeuwklokjes nog volop kunnen groeien …
De camera is de Sony A7r2 , de lens is de mechanische 100mm f/2,8 2:1 Laowa lens. Over de lens zonnekap heb ik een doorzichtig plastiek zakje laten wapperen, om zo een onvoorspelbare onscherpte te verkrijgen in de buitenranden van de foto. Er is géén statief gebruikt ! De focus is voor elke foto bepaald dmv Focus Peaking. Omdat ik het scherm van de camera kan kantelen, is het heel simpel om Focus Peaking te gebruiken. Vroeger moest ik plat op mijn buik gaan liggen om de sneeuwklokjes te fotograferen… Nu moet ik me alleen bukken 😎 Focus Peaking is een prachtige uitvinding !
Het doorzichtig plastic zakje, dat over de zonnekap “waaiert” zorgt voor een ‘dromerig’ gevoel vind ik. Je moet er alleen voor zorgen dat het centrum van je lens min of meer onbedekt blijft.
Het grote diafragma (hier f/2.8) zorgt voor een héél beperkte scherptediepte, waar je als fotograaf een enorme vrijheid hebt om je gevoel in de foto te leggen… Als je macro fotografie benadert als een subjectieve reflectie van de werkelijkheid, dan ben je niet goed bezig… Als je als macro fotograaf op zoek gaat naar de ziel der dingen… én daarvoor de enorme mogelijkheden die een macro lens je geeft bewust gaat gebruiken… dan ga je een fantastische reis tegemoet 🤗👍
Spelen met het aanwezige licht, maar zeker ook gebruik maken van de omgeving… Een rustige achtergrond is onontbeerlijk bij macro fotografie.
Deze foto is gemaakt bij volle namiddag zonlicht ! Om overbelichting te voorkomen én het geheel wat te onder belichten, heb ik gewoon een 1-punt-licht meting gedaan op het witte bloemetje. De camera gaat er vanuit dat er gemiddeld 16% grijs zit in een foto… Als je de camera zijn licht laat meten op dat wit bloemeke, dan zal de camera het geheel onderbelichten, om toch aan zijn 16% gemiddelde grijswaarde te komen. Op deze manier kan je je camera serieus nijg in het ootje nemen, en toch leuke foto’s nemen in een overbelichte omgeving 🙂
Bij deze foto heb ik scherpgesteld op de onderste bloemekes (die het dichts bij mij staan). Door de grote hoeveelheid sneeuwklokjes die wat verderop openbloeien probeerde ik zo een ruimtelijk gevoel van afstand te maken.
Er groeien daar een paar duizend sneeuwklokjes in dat bosje… Maar toch is elk bloemeke een wereld apart in mijn ogen 🙂 Wie het kleine niet eert… je kent de rest wel 🌼
De achtergrond bij dit soort fotografie is héél belangrijk… Wat dorre takjes, bruine, oranjerood stukken boomstam, die juist uit de scherpte van de focus vallen kunnen de achtergrond van je foto laten ‘leven’ !
Wat experimenten met je kijkhoek kan ook leuke momentjes opleveren 🙂 Hier heb ik het plastieken zakje wat verder over de zonnekap laten “wapperen”. In de achtergrond zie je terug dat als willekeurige wazige lijntjes 🙃 Schilderen met je lens, weet je wel 😊
Om dit ‘Lente Prikje’ logje voor vandaag af te sluiten… Hier heb ik wat extra ‘gespeeld’ met het doorzichtig plastic zakje dat ik over de zonnekap had vastmaakt met een elastiekje. Je ziet hier in de achtergrond compleet willekeurige, maar altijd wazige strepen én patronen verschijnen… Om de achtergrond wat ‘warmer’ te maken, heb ik gewoon de witbalans op ‘schaduwen’ gezet 🙂
Ik hoop dat je genoten hebt van dit eerste “Lente Prik” logje ! Er komen nog meer logjes over deze zalige sneeuwklokjes… Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom. Alvast een dikke merci voor je commentaar ! 👍
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet…
We zijn terug in het wonderbare geothermisch gebied van Hveravellir. De camera is nog steeds de Fuji XH1 , de lens is de Fuji X 80mm f2,8 macro. Bij sommige foto’s had ik de Raynox DCR 250 achromaat voorzetlens gebruikt, waardoor ik dichterbij dan 1:1 kon geraken. (intussen heb ik ontdekt dat ik met een tussenring van 16mm met die lens tot een 1,27:1 macro vergroting kan komen…). In dit logje ga ik zoals gewoonte verder waar ik met het vorige IJsland logje was gestopt. (Baai de weey… Het vorige IJsland logje kan je hier (her)lezen.)
In IJsland zie je enorm veel fotografen (Hoe zou dat komen hé ? 😎) Meestal is het landschap fotografie, selfies voor de jongere generatie, maar macro fotografie , daar hoor of zie je daar bijna niets van. Ik was het ook al wat gewoon om spectaculaire landschappen, enorme watervallen, ongelooflijke kleuren in het landschap , enz lekker te fotograferen met een breedhoek lens en allerlei filters. Maar het geothermisch landschap in Hveravellir vroeg er gewoon om met een macro lens verkend te worden ! Daarom was ik heel gelukkig dat ik mijn macro lens bij me had ! 👍 Veel mensen bekeken me héél raar toen ik daar soms min of meer op mijn buik lag om dat wonderbare geothermisch landschap van héél dichtbij te fotograferen.
In mijn blogje heb ik al dikwijls gezegd dat de wereld, gezien door een macrolens, er helemaal anders uitziet dan dat we gewoon zijn. Neem gerust van me aan dat het macro wereldje in een geothermisch gebied je wildste dromen overtreft 😋😊
De locatie is nog steeds in de omgeving van de kleine gracht, waar zwavelhoudend water doorheen stroomde… Soms borrelt er kokendheet water doorheen het kleine grachtje… (geothermisch gebied wil zeggen dat vulkanen een grote rol spelen in dit gebied) Het is uitermate boeiend om dit gebeuren te fotograferen 📷👍 Maar natuurlijk moet je altijd je gezond verstand blijven gebruiken, om geen ongeluk te krijgen met dit zuur, kokend zwavel water…
(Dat zilver grijze kadertje rond deze foto, is een ‘action’ die ik enkele jaren geleden geschreven heb in photoshop)
Je zou denken dat dit een landschap is, gezien vanuit een drone… Het is “gewoon” een macro foto van de gracht, een stukje gracht van ongeveer 5×5 cm groot … Het donkerblauw is ‘gewoon’ water dat van onpeilbaar diep in de aarde naar omhoog wordt “geperst” door ontembare vulkanische krachten ! Hoe donkerder het water, hoe dieper de bron… De zwavel afzettingen op de oevers van dit grachtje geven me een waanzinnige kleuren pracht ! In deze geothermische omgeving ruikt alles naar rotte eieren ! (door de zwavel én allerlei scheikundige stoffen uit de vulkanen). Het rare is, dat je deze geur na een paar minuten gewoon wordt 😋 Als je keelpijn hebt… dan ben je er in deze geurige omgeving na een paar uurtjes onderdompeling vanaf 🤠. Heb ik zelf 2x meegemaakt !
De algen in het zwavelhoudend water hebben een middel gevonden om te overleven én om te groeien in dit voor ons dodelijk water. De natuur is wonderlijk hé ? 👍
Bij deze foto zou je ook denken aan een drone foto hé ? Het is natuurlijk weer een macro van ongeveer 5×5 cm groot. Die 5x5cm is het oppervlak van mijn onderwerp hé… Hier heb ik de Raynox DCR 250 voorzetlens gebruikt, zodat ik bijna op een 2:1 verhouding kom. Dwz, dat 1cm² van het onderwerp, op 2cm² geprojecteerd wordt in mijn camera. Op deze manier kan je echt héél minieme details, die voor het blote oog onzichtbaar zijn, zichtbaar maken. 📷👍 Maar… als je op dit micro-macro vlak werkt, dan is een statief broodnodig ! Anders krijg je onscherpe,wazige foto’s ! Werken met een statief kan je in de natuur niet overal ongestraft doen … Maar gelukkig kon het toen wel in IJsland ! 😋👍😎
Ik blijf de Raynox filter nog even gebruiken… Omdat het (giftige) water in de gracht redelijk snel stroomt, zijn de lange algen slierten in het water constant in beweging. Daardoor moet ik bij wat zwakker middag licht een snellere sluitertijd gebruiken om alles scherp te ‘bevriezen’… Daardoor moet de iso wat naar omhoog… ISO 400 , f/5,6 1/300s , EV -0,3
Nog een abstracte macro foto uit deze kleine gracht… Deze foto is nog geen 50cm verder genomen als de vorige foto ! Bij elke foto die ik hier maakte, werd ik me meer en meer bewust, dat kiezen voor een macrolens in deze omgeving toch wel een goed idee was 📷👍😎
De kleuren en complexe vormen in deze vreemde en onaards aanvoelende structuren in die door zwavel en allerlei scheikundige troep gevormde leefomgeving vervelen me nooit ! Steeds weer opnieuw ontdek ik er nieuwe dingen in !
Een macro kan evengoed een portretlens zijn… Als de druk van de vulkaan te groot wordt, dan heeft de aarde een kleine oprisping (“een boerke laten” zeggen ze in het Vlaams 😋)
Het einde van de gracht is min of meer bereikt… Het landschap (nog steeds gezien door de macrolens) wordt anders… De zone die je hier ziet is ongeveer 1 meter breed… In deze zone verdwijnt het water uit de gracht in de grond. Deze zone betreden is natuurlijk verboden ! (tenzij je een zelfmoord terrorist bent natuurlijk … 🥴) De rijkdom van de kleuren : groen, rood, blauw, magenta,geel,omber, enz is echt oogstrelend !
Hier kwam ik aan een ander hoekje van dit uitgestrekt geothermisch gebied ! Het gebied dat ik nu ‘ontdekte’ werd nog mooier én meer onaards aanvoelend dan alles wat ik tot nu toe in IJsland had gezien… Kan dat ?? Oh ja, wees maar gerust hoor ! 😋😎 De breedte van dit landschap is ongeveer 40 tot 50cm… De horizontale én verticale golfjes hier, zijn afkomstig van trillingen uit de ondergrond… Die vulkanen toch hé ? 🤠
Het is echt wel een wondere wereld die we gaan ontdekken ! Dat alles en nog veel meer zie je wel in mijn volgende IJsland logjes !
Et voila, we zijn weer aan het eind van een IJsland 2019 logje (editie 49 reeds !) gekomen. ‘k hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland indrukken, nabeschouwingen & overpeinzingen over de ongelooflijk mooie natuur in het ongelooflijk wonderbare Hveravellir !! Alvast een dikke merci voor je bezoekje én reeds ferm bedankt voor je reactie !
Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…
We zien dan wel weer over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé
De herfst en de vroege winter zijn terug in het land… We zitten weer in de kille regen afgewisseld door winterse buien periode… Voor de natuur fotografen én de natuur liefhebber onder ons , zijn dit weer de donkere dagen…
Maar voor elk “probleem” is er een simpele oplossing te bedenken ! 🙃😋 Als meneer herfst ons niet meer uitnodigt om naar buiten te gaan… Dan brengen we meneer herfst himself in ons huis naar binnen ! 😋 Hoe doen we dat ?? 🤔 (hoor ik je nu uitroepen )
De herfst in huis halen is simpel hoor ! In het ‘vroege’ tot ‘midden’ herfst seizoen ga je naar buiten, naar een of ander bos bijvoorbeeld… Daar verzamel je mooi gekleurde herfstbladeren, reeds gevallen of geplukte herfstbladeren, het maakt niet uit, als je ze maar mooi van vorm en kleur vind. Probeer onbeschadigde herfstblaadjes te nemen … Terug thuis gekomen neem je een oude telefoonboek, in die telefoonboek plaats je héél voorzichtig al je verzamelde herfstblaadjes , één herfstblad per 10 telefoonboekblaadjes is meer dan voldoende, want we gaan die herfstblaadjes héél langzaam “drogen”. Als je klaar bent, sluit de telefoonboek, leg er een paar dikke en vooral zware boeken over zodat alle herfstblaadjes langzaam netjes & perfect vlak worden gedroogd. Zorg er vooral voor dat alles droog blijft… Laat alles rustig een maandje drogen in de buurt van je centrale verwarming ofzo…
Als je de herfstblaadjes op die manier uit droogt, dan blijven vooral de herfst kleuren perfect bewaard !
Als alles klaar is , dan kunnen we de herfstblaadjes op een leuke manier gaan fotograferen ! Een macro lens is hier natuurlijk héél handig… Maar je kan met een andere lens én met tussenringen ook heel dichtbij komen, om de wondere wereld van de boomblaadjes te ontdekken 😎 The sky is the limit !
Voor deze fotoshoot heb ik een platte LED bouwlamp van 30Watt gebruikt als ondergrond licht basis. De ledlamp heeft een licht kleur balans waarde van 5500 graden Kelvin (min of meer gelijk aan daglicht). De lichtsterkte kan op 50% of 100% worden ingesteld. Het lichtoppervlak is 15x15cm, wat ruim voldoende is voor onze herfstblaadjes te belichten langs onder. Om het LED licht nog wat egaler én diffuser te maken, heb ik er een plaat melkwit plexiglas over gelegd. Dit soort van platte bouwlamp én plexiglas kan je in de Gamma, Brico kopen voor 25 tot 40€. Helemaal niet duur dus 😋
De herfstblaadjes leg ik gewoon op de plexiglas plaat over de ledlamp… de camera staat (liefst) op statief… Omdat het licht van de LED lamp niet te fel mag stralen, moet je dat LED licht gaan ‘temperen’ om geen overbelichting te krijgen, daarom dat stuk melkwit plexiglas De ISO laat je het best op 100 staan. Op f2,8 diafragma heb je gemiddelde sluitertijden van 1/100 sec. Uit de losse hand nog net te doen… Bij f4 zit je al snel op 1/15 to 1/10s… bij f8 zit je al op 0,5 tot 0,8sec… Want hoe kleiner het diafragma (hoger F-getal), hoe meer details en scherpte je in je foto zal krijgen. Met die lange sluitertijden is een statief dus echt wel nodig hé ?
Zorg ook dat je camera perfect evenwijdig staat met je onderwerp, anders krijg je scherptediepte afwijkingen doorheen je foto… wat dan ook weer lelijk is… Met een mini waterpas kan je heel het boeltje perfect pas zetten !
Hopelijk vind je in dit logje een leuke fotografie tip om de herfst thuis te (her)ontdekken ? Have fun with it ! 😊👍
Een macro detail van een herfstblaadje, geplukt in de vroege herfst… Want er zit nog heel wat groene chlorofyl in dit blad !
Soms krijg je de indruk dat je naar een gewestplan kaart kijkt… Hoe dieper je in een boomblaadje duikt… Hoe meer verborgen dingen je zal ontdekken !
Met een macro lens kan je nog wat korter komen… Dan kan je details ontdekken die je nooit met het blote oog kan onderscheiden !
Soms vind je zalig gevormde structuren ! Dit (gedroogd) geheel deed me denken aan de legendarische Feniks vogel die herrijst uit zijn eigen as !
Waar de nerven zich splitsen… Hier zit ik op een vergroting van 2,5:1 ! De magie van het macro wereldje trekt me echt aan 👍
Het is een wonder hoe de herfst kleuren levendig blijven, zelfs als ze volledig gedroogd zijn ! 👍
Hier heb ik eventjes gespeeld met mijn ‘Speelde Spiegelingen’ techniek 🙂 En waarom niet hé ? De natuur als onze bron van inspiratie 🤠
Hoofdwegen, secundaire wegen, woon eenheden, dorps kernen… landbouw gebied, bossen, enz… Al het bovenstaande vind je weer in dit simpel blad ! Het resultaat van miljoenen jaren van evolutie…
Als je je verzamelde herfstboomblaadjes perfect kan drogen, dan ontdek je hier en daar een pracht exemplaar in je verzameling ! De 100% intact gebleven nerven structuur wil ik vastleggen… f8 , iso400 , 0,14s , +0.35 EV
Zelfde foto als hierboven, maar hier heb ik de Raynox 150 close up filter op de 80mm macro lens geschroefd, om nog dichterbij te kunnen komen… Het resultaat bevalt me 😎
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje… Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? …. Nu ja, dat weet ik nu nog niet. We zien dat wel als het zover is hé ? 😎
Macro fotografie zal altijd wel mijn ‘dada‘ blijven denk ik. Als macro fotograaf heb ik veel bijgeleerd door te kijken hoe andere macro fotografen het doen… (met de ogen ‘pikken’ wordt dit ook genoemd 😋) Dank zij internet en YouTube kunnen we ongelooflijk veel informatie vinden over fotografie technieken. Het is de kunst om uit de ongelooflijk grote hoeveelheid docu filmpjes de goede te vinden…
Zo heb ik Micael Widell “ontdekt”, een sympathieke Zweedse fotograaf die op een eenvoudige manier zijn fotografie ‘technieken’ én ervaringen toont. Eén van zijn docu filmpjes vind je hier. Mag ik je aanraden om Micael’s YouTube kanaal ook eens te verkennen.
Hier leg ik in het kort een techniek van Micael uit… (een techniek die ik héél veel gebruik én die me fraaie foto resultaten geeft)
In dit logje heb ik gewerkt in een klein bosje in onze buurt. In een bos is het meestal donkerder dan buiten het bos.🤭 Dus gebruik ik een flitser mét een licht diffuser om het flitslicht te verzachten. De sluitertijd staat vast op 1/200 of 1/250sec De ISO staat op 100 Het diafragma stel ik zelf in van f2,8 tot f8. De licht meet modus = Punt (op 1 punt dus) Het nodige licht : Dat stel ik zelf manueel in op de flitser ! Dat kan variëren van 1/2 tot 1/128 van het flits vermogen, afhankelijk van het onderwerp. Als je werkt op deze manier heb je het foto eindresultaat min of meer zelf in de hand. Je bepaalt zelf hoeveel licht er op de gevoelige CCD valt ! Fotografie betekent immers : ‘Schrijven met licht‘ 📸👍
Een kleine Bosbij vlieg , locatie was aan de rand van het bosje
De camera is de Sony A7 III met de 100mm (manuele) Laowa lens. Een piepkleine krekel , het is nog een nimf dacht ik, probeerde zich te verstoppen… Maar de fotograaf had hem te pakken ! 😉
In een min of meer donker bos kan je gemakkelijk sommige delen ervan met zacht flits licht eruit ‘plukken’. Het zonlicht dat door de boomtoppen naar beneden sijpelt, wordt opgevangen door de prima lens die er zachte bokeh cirkels van maakt. Als het licht te fel is naar je zin… dan zet je het licht gewoon een trapje minder en dan probeer je opnieuw… Als je onderwerp te donker is, dan zet je de flits een tandje hoger… (Hier heb ik op f2,8 gewerkt om een maximaal zacht bokeh te verkrijgen)
Zweefvliegjes… ze hebben de zalige eigenschap dat ze soms blijven ‘hangen’ in de lucht ! De flits staat hier op 1/32 van het totale vermogen… Waarom zo weinig ? Omdat er witte bloemekes in de achtergrond zijn… Sterker flitslicht zou de witte bloemekes over belichten (‘verbranden’) Een fotograaf moet met véél dingen rekening houden hé ? 😎
Zelfde flits instellingen als bij de vorige foto, hier heb ik het grootste diafragma (f2,8) gebruikt, zodat er bijna dubbel zoveel licht op de CCD valt als bij de vorige foto.
f2,8 , flits op 1/128 van het volle vermogen… Wat voor een leuk, zacht licht sfeertje (volgens mijn gevoel) zorgt
Juist buiten het bos, het zonlicht was feller dan in het bos, maar nog niet helemaal ok. Flits op 1/64ste vermogen, diafragma f4
Gewoon een lange grasstengel in het moeras, een slakje vond het een veilige schuilplaats… f5,6 , flits op 1/32ste
Deze plant stond in het tegenlicht van de zon… Zonder extra licht langs onder zou ik een donkere plant hebben én tegelijk een overbelichte hemel. Een flitser is soms een welgekomen hulpmiddel !
Terug naar de rand van het bosje… Een vuurwants maakt zich klaar om naar zijn (of haar ?) slaapkamer te gaan…
‘k hoop dat je genoten hebt van dit macro en flitser logje ! Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom Alvast een dikke merci voor je commentaar !
Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje. Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan, Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
Fotografie als een rode draad door mijn leven 