Het is ongeveer een maand geleden dat we nog eens in Luik waren…
Wat vliegt de tijd toch hé ?
Hoe ouder een mens word,hoe rapper de tijd vooruit vliegt ! 
Vind jij dat ook niet ?
Een reden te meer om onze kostbare tijd zo zinvol mogelijk te besteden 😀
Zo, we zijn weer in Luik Guillemins.
Architect Santiago Calatrava heeft veel van die uitstekende ‘vleugels’
in het enorme gebouw ingepast.
Het zijn glazen vleugels, gedragen door geplooid staal,
soms gedragen door voorgespannen beton.
Er is maar 1 groot probleem… hoe houd je dit in hemelsnaam proper ??
Om dit netjes te houden heb je redelijk ingewikkelde machines nodig
om je poetsmensen veilig te laten werken, of door gesofisticeerde robots in te schakelen.
Maar aan dat alles hangt heel zeker een stevig prijskaartje…
en de NMBS ligt van al die vervuiling zeker niet van wakker 🙄
Eerst geven ze honderden miljoenen € uit, om nadien alles te laten verloederen.
Dat vind ik ergens wel hemeltergend, want het is ons belasting geld
waar overal zo kwistig in het rond mee wordt gesmost 👿
Enfin soit… Wat doe je eraan hé ?
gele hesjes dragen zet ook al niet veel zoden aan de dijk …
Een vervuilde glazen vleugel…
Maar kom… we gaan niet verder met door somberheid vervuilde gedachten…
Onze blog beker is halfvol en de zon schijnt 😀
Met een simpele spiegeling wordt de bovenstaande vuile vleugel
iets helemaal anders hé 😎
Is het een vliegtuig, een ufo , een zwevend ding, een vliegende ruit ?
Het is leuk, om uit bestaande vormen, niet bestaande werelden te scheppen
En het wordt nog leuker als ik een ‘vleugel’ samen met een stukje dak
gebruik om weer nieuwe vormen te maken 😎
Werelden
in mijn werelden
mag je verloren lopen
daar maak ik ze voor
Het perspectief is echt wel fantastisch in dit gebouw !
Als je daar gewapend bent met een stevige breedhoeklens,
dan kan je de inwerking van het perspectief nog wat extra onderstrepen:-D
Uiteraard is dit een spiegeling…
Het lijkt of deze structuur zweeft… en toch is het echt niet zo…
De middenste snijpunten vormen 1 lijn op een grote betonnen steunbeer,
maar die steunbeer heb ik weggeknipt, alvoor deze spiegeling te maken.
Och ja, het zijn maar spielerijtjes waar ik me mee amuseer 🙂
In Nick tools zit een fantastische tool, namelijk “De Multilens”.
Dat was vroeger een (analoge) camera met 3 of 4 verschillende lenzen,
die elk een ander stukje van dezelfde foto belichten.
Als je deze eigenschap digitaal kan loslaten op een gespiegelde foto,
dan krijg je dit…
Welkom in mijn fantasie wereldje 😎
Meneer Calatrava heeft op geen centje gekeken
toen hij deze trappenzuil heeft ontworpen…
Voor élk spoor is er zo eentje…
Als je de trap niet kan of wil nemen,
mag je altijd deze futuristische lift gebruiken !
Allemaal heel mooi natuurlijk.
Het prijskaartje van dit gebouw was dan ook navenant …
Ongeveer 450 miljoen €… astemblieft !
Star Trek
Beam me up Scotty
knalt door mijn gedachten
bij dit Star Trek ding
Van helemaal beneden, onder het spoorcomplex, kan je naar de parkings gaan.
Het zijn echt wel monumentale trappen, vind je niet ??
Calatrava heeft gewild dat er in dit overkoepelend gebouw,
geen enkele rechte lijn aanwezig zou zijn…
Hij heeft voor 99% gelijk gekregen.
Alleen zijn Spaance confrater, Antoni Gaudí krijgt van mij nog een hogere score 😎
In zo’n magistraal gebouw moet je echt de tijd nemen,
om het geheel te laten inwerken op je…
Het is een peperduur gebouw,
maar tegelijk is het ook waanzinnig mooi en adembenemend groots
Even wisselen van lens, met de 24/70mm kan ik korterbij kijken,
om de prachtige (wit betonnen) bogen te bewonderen.
De inwerking van het perspectief krijgt hier iets van magie hé ?
Ik laat bovenstaande foto 90 graden kantelen naar rechts…
en dan neem ik er een horizontale spiegeling van.
Welkom in mijn wereldje van onmogelijk bestaande vormen
Om te eindigen voor vandaag.
De vorige foto, bewerkt met de Multilens tool van Nick tools.
Een kleine nabeschouwing :
Bij al mijn spiegelingen, whatever tool bewerkingen,
probeer ik nooit ‘zomaar’ iets te maken… dat zou echt wel redicuul zijn hé ?
Datgene wat ik zal én wil maken,
is juist datgene, dat ik op voorhand heb gezien in de foto die ik nog zal maken,
iets dat me aantrekt of me treft in een compositie,
Laat ons stellen dat 95% hiervan gevoelsmatig is gemaakt
en 5% beredeneerd …
Maar de meeste van mijn “beredeneerde” bewerkingen,
eindigen in de digitale vuilbak
Zo zie je maar… werken vanuit je buikgevoel is nog altijd het beste 😎
Dat is gewoon wat ik je wil meegeven vandaag :
Ken de regeltjes én leer ze te gebruiken
maar doe vooral je eigen ding, volg je buikgevoel en wees creatief 😎
Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen…
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn architectuur & spielerij fotografie.
maar ook de Senryu poëzie woordjes van eigen kweek…
Vandaag geen Haiku poëzie, omdat Haiku een dichtvorm is van de mens naar de natuur toe.
De Senryu poëzie beschrijft alleen de mens in zijn gewoonheid.
Het Senryu gedicht veroordeelt de mens niet en word niet cynisch.
De mens staat hier centraal met al zijn hebbelijkheden en ontwikkelingen
In dit logje zien we een architectuur natuur, gemaakt door de mens…
Daarom pas ik me aan
Deze fotoreeks krijgt heel zeker nog een vervolg hoor 😀
Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom 
.
Alvast een dikke merci voor je commentaar 
!
Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…
Over wat, waar, wanneer, hoe enz…. we zien het wel hé 
Dirk
Fotografie als een rode draad door mijn leven 