In het vorige logje “speelde” ik met de architectuur van het Atomium.
Ook vandaag blijf ik met architectuur ‘spelen’, maar dan op een heel andere locatie 😎
We zijn terug in Luik Guillemins, het wondermooie trein station, ontworpen én gebouwd
door de geniale architect Santiago Calatrava.
Sommige foto’s heb ik ‘bewerkt’ met mijn ‘spiegel’ techniek,
andere foto’s zijn dan weer ‘normale’, onbewerkte foto’s.
Met onbewerkt bedoel ik zonder spiegelingen, rotaties, uitgeknipte vormen,
water filters , enz.
Alle (RAW) foto’s zijn natuurlijk bewerkt in de digitale doka van Photoshop.
Die bewerkingen bestaan uit contrasten bijsturen, eventueel de witbalans corrigeren,
verscherpen waar nodig.
Alleen heel basic gedoe dus, omdat een foto voor mij vanaf de bron,
zo goed mogelijk moet zijn.
Als je in JPEG foto’s maakt, corrigeert de camera zelf al die dingen. Een automaat dus…
Als je in RAW werkt, moet je al die basis bewerkingen zelf doen,
maar dan heb je het eindresultaat zelf in de hand hé 😉
Op automaten heb ik het niet zo… zeker niet in fotografie !
De eerste foto is gewoon 180° omgedraaid….
Het zijn metalen steunberen die het dak dragen.
Het dak bevind zich hier dus beneden 😀
Het spel van licht en schaduwen vond ik fascinerend !
De immense grootheid van dit gebouw zorgt ook dat het perspectief
heel interessant wordt om te zien 
De ‘spiegeling’ van een roltrap creëert iets dat niet bestaat…
Je ziet het wel, maar het bestaat niet echt… 😉
Een stalen constructie van golvende lijnen…
Calatrava is een genie in mijn ogen
Een stalen ballet,
van golvende steunberen
lijkt wel te dansen
Als je met een breedhoeklens van dichtbij een gebouw fotografeert,
dan lijkt het wel of het gebouw ‘gekanteld’ wordt naar achter.
Met een tilt-shift lens kan je dit euvel corrigeren bij de bron,
maar een tilt-shift lens is redelijk duur…
Maar gelukkig is er in Photoshop ACR (de RAW converter) een functie die de misvorming
in het lens-perspectief kan wegwerken maar…
En zoals steeds in fotografie is er een maar…
Wat je wint van de ene kant, moet je inboeten aan de andere kant.
Als het perspectief gecorrigeerd word door die ACR perspectief functie,
moet je de foto wat bijsnijden. Je verliest wat van je oorspronkelijke foto.
Daarom dat ik in zo’n gevallen de foto wat breder maak van bij het begin,
dan is het verlies van bijsnijden te verwaarlozen 😎
Geruisloos galmend
zingt een geluid van stilte
in de kathedraal
Origineel is het een detail opname van een metalen steunvleugel…
Een uitsnede en een horizontale spîegeling maakt er een futuristisch bouwwerk van…
of een of ander robotwezen uit een cyberpunk of steampunk film 😉
Wat zie jij erin ??
De multi-lens functie uit de NIK tools kit is een plezier om mee te werken 😉
Een (hier onzichtbare) fotograaf maakte foto’s, samen met zijn model
die duidelijk balletlessen volgt of gevolgd heeft.
De trappen , een achteloze voorbijganger, het rode doek…
Alle elementen passen bij elkaar 😉
We kregen toelating van deze mensen om ook een foto te maken 😎
waarvoor mijn eeuwige dank !
Het rode doek als afscheid van de vriendelijke fotograaf en zijn balletmeisje
Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen…
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn architectuur & spielerij fotografie.
maar ook de Senryu poëzie woordjes van eigen kweek…
Vandaag geen Haiku poëzie, omdat Haiku een dichtvorm is van de mens naar de natuur toe.
De Senryu poëzie beschrijft alleen de mens in zijn gewoonheid.
Het Senryu gedicht veroordeelt de mens niet en word nooit cynisch.
De mens staat hier centraal met al zijn hebbelijkheden en ontwikkelingen
In dit logje zien we een architectuur natuur, gemaakt door en voor de mens…
Daarom pas ik me hier dichterlijk aan
Deze fotoreeks krijgt heel zeker nog een vervolg hoor 😀
Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom 
.
Alvast een dikke merci voor je commentaar 
!
Salukes, en graag tot ziens in mijn volgende logje…
Over wat, waar, wanneer, hoe enz…?? Dat zien we nog wel hé 
Dirk
.
Fotografie als een rode draad door mijn leven 