IJskristallen in mijn tuin (Part 2)

De laatste drie logjes die ik publiceerde hadden allemaal “ijs” als onderwerp…
In dit ijzige logje ga ik daar gewoon mee verder ! 😁
Qua onvoorspelbaarheid zit dat wel goed denk ik 🤔🙃

Welkom in mijn wondere 📷 IJS wereld !

Dit logje gaat min of meer verder op het eerste deel
van de serie “ijskristallen in mijn tuin”.
De lens is nog steeds de Laowa 65mm f2,8 2:1 macro lens.
De camera is ook nog steeds de Fuji XH1

Een piepklein blaadje uit een haag struikje…
begroeid met piepkleine ijskristalletjes.
Ik kreeg goesting (voor de NL bezoekers: ‘Ik kreeg zin…’) om nog dichter
te komen, om nog meer ijs kristal details zichtbaar te maken !
Hier is de lens ongeveer op 1,3:1 gezet…
De afstand tussen lens en blad is ongeveer 1cm…

Om nog dichter te komen…
De afstand tussen onderwerp en lens is nog steeds (ongeveer) één cm,
maar de lens is nu op haar maximum macro bereik gezet,
namelijk 65mm op 100% 2:1 bereik.
Hoe extremer de macro verhouding, hoe kleiner de scherptediepte wordt…
Om dit op te vangen zou ik met Focus Stacking kunnen werken,
maar die ochtend had ik het technisch gerief daarvoor niet klaar liggen…
Daarom ga ik terug naar de ‘klassieke’ én beproefde fotografie technieken…

Maar zelfs op 2:1 verhouding kan je nog dichterbij komen hoor !
Je kan de Canon MP-E 65mm macro lens gebruiken, die gaat tot 5:1 !!
Maar met die lens moet ik een statief gebruiken, daar had ik nu eventjes geen zin in 😎
Wat heb ik dan gedaan om nog wat dichterbij te komen ??
Gewoon een NISI achromaat voorzetlens op de Laowa lens schroeven,
Dan zit ik op ongeveer 2,5:1 macro verhouding 😋
De scherptediepte wordt dan nog wat kleiner natuurlijk…
Macro fotografie is steeds de voordelen tegenover de nadelen afwegen…
Maar met de ijskristallen op dit herfstblad kon het nog nét met de scherptediepte !

Een oude, defecte halogeenlamp, die ik was vergeten weg te halen…
Maar Koning Winter heeft van de behuizing én de bedrading van die lamp ,
een leuk kunstwerkje gemaakt 😎

Dezelfde behuizing van die zelfde afgedankte halogeenlamp,
een andere kijkhoek maakt er iets totaal anders van …
Met een macro lens kan je van de meeste voorwerpen,
iets maken dat niemand nog herkent 🤗

In de volgende foto heb ik de lens terug op 2:1 gezet,
de NISI achromaat voorzetlens is ook terug op de lens geschroefd…
Vanaf nu probeer ik écht extreem dichtbij te komen 🧐 !

Als je sterk gaat inzoomen op een halve cm ijskristallen…
Dan ontdek je heel complexe ijs constructies die je niet voor mogelijk houdt !
De afstand tussen de ijskristallen en de lens is ongeveer 1/2 cm.
De camera rust hier op ons betonnen tuin muurtje,
om zeker geen beweging onscherpte te verkrijgen !
Toch wou ik nog dichterbij komen… 😉
Om nog meer details te zien 😋

Het is me gelukt (vraag me niet hoe ik het deed 🙃!)
om nog een mm dichterbij te komen (zonder statief !)
ik schat dat ik hier op een macro verhouding van 2,7 of 2,8 op 1 zit.
Als je héél diep in het kleine wereldje duikt, dan ontmoet je pure magie vind ik 🤗

Om de een of andere reden is het toch nog me gelukt om nog wat meer dichterbij te komen…
(maar vraag me niet hoe ik erin slaagde om dat te doen)
Ik schat dat ik hier 2 of 3mm van mijn onderwerp zat (zonder statief !)
De macro verhouding was nu ongeveer 3:1 denk ik… Extreem dichtbij ! 🧐
De ijskristallen op dit héél kleine macro level zijn ongelooflijk complex van structuur !
Dit ijzige wereldje lijkt op een doorgedreven futuristische architectuur !
Fyi, de foto die je hier ziet, is in het echt 2mm breed…

Om terug naar onze ‘gewone’ 1:1 macro wereld te gaan…
een paar bevroren en berijpte takjes van ons haag struikje,
naast het trapje van het terras naar de tuin,
De rode achtergrond is het dak van de school ‘Klavertje vier”,
(onze buurman van rechts…)
Dit winters stilleven vind ik wel mooi 😉

Et voila, we zijn aan het eind van een tweede ijskristallen logje gekomen.
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn kijk op winter macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare wereldje van ijskristallen ,
een wereldje dat je overal ter wereld kan vinden ,
maar het moet daar dan wel vriezen natuurlijk 😉

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé

Met vriendelijke groetjes,
Dirk

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 8)

Tijdens de korte winter periode, begin dit jaar,
toen het nog echt lekker koud en gezond vriesweer was,
heb ik redelijk veel macro’s genomen in en rond de vele weiden
uit onze buurt.
Nu is het stilletjes aan terug lente of winterweer aan het worden,
maar daar heb ik nog geen foto’s van. Toch niet van dit jaar 🙂
Daarom ga ik gewoon verder met de lekker chaotische indeling
van mijn blogje 😎
Een logje vol macrofotografie tijdens de ochtendvorst bij een zomerzonnetje…
Astemblieft 😉

De camera is nog steeds de Sony A7 R2 met de Laowa 100mm macro
De Exif data kan ik niet tonen, omdat de lens volledig manueel is
én bijgevolg géén technische informatie wegschrijft bij de foto.


Normaal gezien vind ik prikkeldraad niet echt fotogeniek,
het doet me teveel denken aan oorlog, gevangeniskampen, onrecht…
Maar een klein stukje, ruw beroeste prikkeldraad, heeft wel iets vind ik 😉

Je kent ze wel, die betonnen weidepalen met gaten erin,
om het prikkeldraad door de steken.
Zo’n gat is de grafkelder geworden van een spin,
die ik daar doodgevroren aantrof…

Macro fotografie is niet alleen het kleine proberen zichtbaar te maken…
Macro is ook op zoek gaan naar schoonheid in de natuur !
Wat oude spinrag draadjes , één minuscuul klein druppeltje
waar ik op scherp stel…
Twee andere druppeltjes vervagen bijna in de achtergrond…

Glinsterend

Eén druppel water
glinsterend in het zonlicht
draait de wereld om

Voortbordurend op het vorige thema…
De ochtendzon laat kleine stukje ijs, vervlochten in oud spinrag, smelten…
Als je wat rondkijkt zie je overal juweeltjes zoals dit flonkeren.
‘T is aan de fotograaf om er een leuke compositie van te maken

De boer die zijn oude weide omheining repareert…
Dit gegeven bekeken door een regel van derden bril,
levert een leuk, evenwichtig plaatje op 😎

Terug voortbordurend op het vorige plaatje…
Andere metaaldraad, een andere reparatie,
de regel van derden blijft behouden…

Een zwart/wit omzetting van vorig plaatje…
De bokeh cirkels worden in deze Z/W omzetting veel beter zichtbaar

De compositie regel van drie, of de regel van derden,
zijn heel breed toepasbaar en leveren meestal leuke foto’s op 😉

Kleine ijskristallen op de groene grassen…
Hoe een klein beetje vrieskoude alles veranderd !


Winter

Het is weer winter
rijp kristallijn op ons gras
en ijs getinkel

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Het werd nevelig en bijgevolg veel donkerder.
Het begon bijna terug te vriezen…
Een stilleven van prikkeldraad stekels én een druppeltje…

Et voila, we zijn weer aan het eind van een Ochtendvorst macro logje gekomen.
(Deel 8 reeds !)

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,
mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen,
en ook mijn haiku’s, gratis aangeboden van het huis 😎

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom !

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien dan wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Groetjes, Dirk

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 5)

Van de kleine sneeuwklokjes in het bos én het eerste prille lentezonnetje,

keren we terug naar begin januari 2019, toen het nog heerlijk winterweer

was en de natuur heerlijk was versierd met ijskristallen en rijp 😎

Onnodig je te vertellen dat ik me die winterse week enorm geamuseerd heb

in onze tuin en de schapenweide rechtover ons huis 😉

Een macro fotograaf heeft niet veel nodig om perfect gelukkig te zijn !

 

De overgebleven herfstblaadjes zijn kunstig versierd met piepkleine ijskristallen …

 

 

 

Dezelfde herfstblaadjes als in de vorige foto…

Alleen heb ik hier de NISI CloseUp filter op de 100mm macro lens geschroefd…

Je ziet heel duidelijk dat je met een closeup filter héél dichtbij kan komen !

Maar… (in fotografie is er altijd een ‘maar’ als je iets extra kan hebben… )

Met een CloseUp filter verkleint de scherptediepte enorm

én je moet heel precies focussen, anders is je foto onscherp (én waardeloos …)

Maar met enige oefening kom je al héél ver hoor !

Een statief(je) of een rijst/zand/bonen/enz zak om je camera te ondersteunen

kan heel zeker helpen als je geen vaste hand hebt.

 

 

 

Piepkleine mosjes, versierd met petieterig kleine ijskristalletjes, groeiden op wat oude boomschors…

De geel/groen/oranje stengeltjes die omhoogsteken zijn amper 3 tot 4 millimeter lang !

De NISI closeUp filter kan je bij dit soort macro fotografie heel goed gebruiken ! 😎

Een weetje:

Je hebt niet echt een macro lens nodig om een CloseUp filter te gebruiken,

een (goedkopere !) 18/200 of een 30/300mm lens kan evengoed het macro werk doen ! 😉

 

 

 

Het is altijd zalig om diep in het piepkleine macro wereldje te reizen vind ik 🙂

In het kleine wereldje van het macro gebied, kan je dingen zien die je anders nooit zal zien !

De héél kleine scherptediepte (amper een halve cm hier), verplicht je als fotograaf

om deze beperkte scherptediepte creatief  te gebruiken.

Het voelt dikwijls aan als schilderen met de lens

 

 

 

Aan de andere kant van de schapenweide is een piepklein bosje…

Een wit-berijpte struik trok mijn aandacht,

zeker op hét moment dat de zon er een straaltje licht over streelde… 😎

 

 

 

 

Verdroogde herfstblaadjes én wat smeltend ijs in mooi ochtend licht…

Het zijn die kleine natuur juweeltjes waar ik graag van mag genieten 😉

 

 

 

 

Soms zie je echt mooie tafereeltjes opduikelen !

Het geheel is in het echt misschien 5cm breed,

maar nergens staat geschreven dat pure schoonheid groot moet zijn hé ? 😎

Wat stijlvol, bevroren spinrag draadjes in een heel mooi winter zonnetje…

Samen vormen ze een heerlijk kunstwerkje vind ik

 

 

 

Dit logje sluit ik af met drie bewerkingen op dezelfde bron foto…

Het was ongeveer 16uur, begin januari 2019…

Het zonlicht werd heerlijk warm (geel en rood) !

De buitentemperatuur was ongeveer -5º,

waardoor deze mooie spinnenweb mooi bevroren was.

Er was géén wind, waardoor ik héél precies kon focussen

Het was ook even zoeken naar de kijkhoek mét de warmste kleuren

én om de spinnenweb tegelijk mooi evenwijdig met de lens te krijgen…

Om een mooie foto te maken, mag je best wel wat moeite doen hé ? 😉

 

 

 

Omdat de bevroren spinnenweb zo duidelijk op de foto staat,

was ik benieuwd hoe een zwart/wit bewerking van dit tafereeltje er zou uitzien…

De kleurfoto draagt hier nog steeds mijn voorkeur…

Maar wat als ik een stapje verder ga ??

 

 

 

In dat stapje verder heb ik de foto uiteindelijk helemaal teruggebracht naar zijn pure essentie…

Namelijk, dé spinnenweb 🙂

De digitale doka is echt wel een fantastisch gereedschap ! 😉 

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van een Ochtendvorst macro logje gekomen. (Het 5de reeds !)

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen

en de attributen in en rond de schapenweide afsluiting 😉

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast een dikke merci voor je bezoekje én bedankt voor je reactie !

 

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend(e) logje(s)…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

 

Groetjes, Dirk

 

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 4)

Tijdens de winterweek dit jaar heb ik me geen moment verveeld 🙂

Vanaf het moment dat er licht genoeg was om uit de losse hand te fotograferen,

kon je me buiten vinden in onze tuin of in-en-rond de schapenweide,

rechtover ons huis.

Winterse weeromstandigheden zijn echt een plezier om met een macro lens te werken 😎

Waar ik zeker moest op letten  waren de batterijtjes voor de Sony A7R2 !

Normaal gaat 1 batterij bij deze camera een dikke 300 foto’s mee,

maar in winterse omstandigheden zijn dat maximum 250 foto’s…

Winter en batterijen… Het zijn geen vriendjes van elkaar hé ?

Maar gelukkig heb ik meerdere Sony batterijladers,

zodat ik elke dag s’avonds 8 batterijtjes maximaal kon opladen

om de volgende dag lekker zonder batterij problemen te zitten 😎

In de winter draag ik de batterijen altijd in mijn binnenzak mee,

zo blijven ze relatief warm en blijven maximaal presteren.

Dus…in de winter nooit geen batterijen in je rugzak meesleuren hé … 

 

Zijn dit spinrag draadjes aan de pinnekesdraad ??

Of is het iets anders …

Het zal voor altijd een raadsel blijven denk ik 😉

 

 

 

De wit omrande ijsrandjes rond berijpte planten vind ik altijd heel mooi…

 

 

 

Piepkleine plukjes mos op verweerde betonnen paaltjes, bedekt met rijp…

Hier heb ik een NISI CloseUp filter gebruikt om nog dichter bij te kunnen komen.

Deze CloseUp filter is op de LAOWA 100mm lens geschroefd (dmv een verloopfilter).

 

 

 

 

Een ander verweerd betonnen paaltje…

Het was toen ongeveer -3º denk ik.

Hoe de wereld er zo helemaal anders uitziet als het wat vriest hé ?

 

 

 

Zelfs iets banaal,zoals een ietwat verdorde brandnetel, begroeid met ochtendrijp,

héél eventjes belicht door een zonnestraaltje,

straalt pure schoonheid uit in deze winter ochtend !

Het is zalig om te fotograferen in deze omstandigheden vind ik 😉

 

 

 

Meer en meer begon ik me te concentreren op berijpt prikkeldraad,

spinrag draadjes, ijs kristallen, ijzige druppeltjes, takjes,  enz, enz.

Met het toepassen van eenvoudige en basis compositie regeltjes,

probeerde ik het ritme en schoonheid momentjes van deze winterse attributen

vast te leggen met mijn macro lens 😎

 

 

 

Spinnen kunnen met hun spinragdraadjes voor onverwachte schoonheid zorgen,

vind je niet ? 😉

 

 

 

Niet alleen prikkeldraad krijgt de aandacht van spinnetjes…

De natuur zit boordevol schoonheid (voor wie het wil zien hé ? 😉 )

 

 

 

Soms krijg je zowaar abstracte kunst te zien !

Spinrag en staal, ze zijn verenigd via ijskristallen 😎

 

 

 

 

Om dit logje voor vandaag te eindigen…

De regel van derden, of de Gulden snede…

Bijna al mijn foto’s stoelen op deze twee compositie basis regeltjes.

Na zoveel jaren van fotograferen wordt een compositie uitsnede ‘bepalen’

min of meer een automatisme 🙂

Dan ga je daar niet meer bewust over nadenken,

het buikgevoel moet de bovenhand kunnen nemen vind ik.

Als de compositie/vlak verdeling niet goed zit van bij het begin,

dan voel ik meestal dat er iets wringt… alsof er iets scheef zit…

Soms kan ik dat later bijwerken en redden in een nieuwe uitsnede…

Maar als zelfs dat niet lukt, dan vliegt de foto in de digitale vuilbak hoor 😎

 

Een spin met voorkeur voor speelse driehoeken 😉

 

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van het vierde Ochtendvorst macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen

en schapenweide afsluiting attributen 😉

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

 

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

 

Groetjes, Dirk

 

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 3)

Van de tropische hitte in de Nationale Plantentuin in Meise,

verkassen we weer naar het zalige winter weer van begin januari 2021 !

Het vroor enkele graden, het was redelijk vochtig in de natuur,

een ideale groeibodem voor de kleine ijskristallen.

Als het dan nog relatief windstil is, dan kan je met gelijk welke macrolens

de mooiste foto’s maken die je maar wilt 😎

Hier gebruik ik nog steeds de Laowa 100mm f2,8 2:1 macrolens

op de Sony A7R2 body. Een combinatie die me echt wel bevalt !

Een statief heb ik hier nog steeds niet gebruikt… het was amper -2º of -3º.

Een heerlijk frisse ochtend dus 😉

 

“Pinnekesdraad” die de schapen weide afbakent…

Sommige gedeelten ervan zijn oud en beroest,

maar dat geeft een mooi verweerd patina van ouderdom vind ik 😎

 

 

 

Op zoek naar de kleine ijskristallen…

Volgend jaar ga ik eens eens proberen om een film (een time lapse)

te maken van gewone dauw, dat bevriest tot ijskristallen.

Dat ‘bevries’ process van water tot ijskristalletjes in een tien-vijftien-tal seconden

te “persen” moet technische mogelijk zijn denk ik…

Maar eerst eens uitvogelen hoe je een time-lapse maakt natuurlijk 😉

 

 

 

Wat groene planten in de weide die nu begroeid zijn

met piepkleine ijskristalletjes…

Deze wezentjes kunnen zo meespelen in een SF film vind ik 😎

 

 

 

In de kruidentuin van mijn madam is ook macro keuze op overschot !

 

 

 

Met een macro lens ben je niet alleen beperkt tot macro…

Doorheen de ochtendnevels duiken de bomen op…

Deze bomen groeien ongeveer 100 meter van ons huis.

Ons hoor je dus niet klagen over het uitzicht 🙂

 

 

 

Een oude spinnenweb, nu is het webje helemaal bevroren !

Desondanks het extra gewicht van het ijs scheurt of breekt het web niet !

Wist je dat een staaldraad op dezelfde dikte van spinrag minder sterk is dan spinrag ?

De natuur is wonderlijk hé ? 😎

 

 

 

Een close-up van een oud en vergeten spinnenweb …

 

 

 

Nog een landschap foto,

genomen met de 100mm macrolens van Laowa…

Een macro lens kan je dus redelijk universeel gebruiken,

zeker ook voor portret fotografie is een macro heel handig.

Door de mistige nevels, braken wat flarden zonlicht door…

Hoe een béétje zalig mooi licht een landschapje kan veranderen hé ? 😎

 

 

 

Een stilleven van staaldraad, pinnekesdraad én spinrag draadjes…

Deze foto maken in de zomer zou lelijk zijn denk ik !

Hoe ijs en winter weer alles heel fraai kan maken hé ?  😉

 

 

 

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…

Deze foto is een uitsnede (een crop) van vorige foto… !

Omdat de Sony A7R2  een full frame sensor van 42,4MP heeft,

kan je met gemak een uitsnede maken én nog genoeg foto data overhouden

om een afdruk op minimum A3 formaat te maken 😎

Daar maak ik graag gebruik van natuurlijk !

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van het derde Ochtendvorst macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen

en schapenweide attributen 😉

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

 

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

 

Groetjes, Dirk

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 2)

De laatste twee weken zijn naar weer-mijn gevoel top-weken geweest

(vandaag is het 12/2/2021… bijna het eind van de winterprik… ).

De winterprik begon met wat lichte nachtvorst en evalueerde naar een dun sneeuwlaagje,

gevolgd door een heerlijke diepvries periode van -14º s’nachts en -10º overdag.

Elke dag was ik meer buiten dan binnen, omdat dit winterweer heerlijke fotografie

kan opleveren. Ik ben begonnen met macro, in en rondom ons huis.

Daarna winter landschappen in Ternat & Sint Martens Bodegem, van 2 locaties

die in mijn ogen de mooiste plekjes zijn in de omtrek 🙂

Nog later terug macro van ijskristallen, grasjes, enz enz…

Er liggen nu nog een paar duizend RAW foto’s te wachten op ‘ontwikkeling’,

met mondjesmaat (als ze afgewerkt zijn) zal ik die foto’s hier publiceren.

Verwacht je maar een een lange foto winter in dit blogje 😉 😎

De eerste dagen met macro foto’s heb ik géén statief gebruikt…

maar later, omdat het echt berenkoud werd & er een snijdende polaire wind blies,

heb ik mijn mono-pod gebruikt, omdat mijn handen,

desondanks de thermische handschoenen die ik droeg,

toch wel trilden door de felle koude…!

Scherpe foto’s maken zonder mono of tri-pod was quasi onmogelijk geworden,

ook omdat de lucht grijzer en grijzer werd. (donkerder dus…)

De iso heb ik bij donker weer opgeschroefd tot maximum 1000 iso

(meer iso = veel teveel vervelende & lelijke digitale ruis)

het diafragma stond meestal tussen f2,8 en f8,

maar zelfs met f2,8 had ik soms sluitertijden van 1/10 sec !

Zonder mono of tri pod kan je dan geen deftige of scherpe foto maken hé.

Soms heb ik ook wel een led lampje gebruikt, voor als het té donker werd…

Met een mono-pod is dat niet simpel soms 🙂

Maar moeilijk gaat ook hé 😎

 

 

Vandaag verkennen we de afrastering van de schapenweide, rechtover ons huis.

De lens is de Laowa 100mm macro die tot 2:1 verhouding kan gaan !

De camera is de Sony A7 R2.

Met mijn macro fotografie wil ik een andere kijk op de wereld tonen…

Kleine dingen waar iedereen meestal achteloos aan voorbijloopt,

kunnen een bron van schoonheid zijn , zeker op een sterk vergroot macro vlak !

 

Een klein vlechtje staaldraad rond de weide,

bezaaid met piepkleine ijskristalletjes…

 

 

 

Gewoon een takje van een of andere uitgeschoten struik,

die de boer vergeten afmaaien heeft…

De piepkleine ijskristalletjes vind ik boeiend om te zien door de lens 😎

Zonder macro lens blijft deze wonderbare wereld verborgen voor onze ogen…

Daarom is macro fotografie zò belangrijk voor mij…

Omdat ik daarmee het onzichtbare zichtbaar kan maken 😉

 

 

 

Berijpt prikkeldraad (in de volksmond zeggen ze ‘pinnekesdraad’ 😉 )…

Foto’s met prikkeldraad ga je hier veel zien passeren…

maar telkens met een heel ander uitzicht… 😎

 

 

 

Rood beroeste pinnekesdraad…

overladen met ijskristallen.

 

 

 

Nog een klein takje,

versierd met ijskristalletjes !

’t is net kristalsuiker, vind je niet ? 😎

 

 

 

Prikkeldraad en vergeten spinrag…

De mogelijkheden voor een macro fotograaf zijn echt grenzeloos met die twee items.

Als ze dan nog eens diep-gevroren zijn, worden ze heerlijk fotogeniek vind ik

 

 

 

Soms wordt de staaldraad van de afspanning hersteld door een stukje plastiek metaaldraad…

Het heeft allemaal iets vind ik 😉

 

 

 

Van twee naar één prikkeldraad gaan…

Dé oplossing van de schapenboer 🙂

 

 

 

Er zijn nog andere manieren om twee staal draden  met elkaar te verbinden…

Groene staaldraad van Bekaert is daar heel handig voor !

Ook hier hebben spinnetjes hun sporen achtergelaten !

 

 

 

Een kunstzinnige spin, die blijkbaar in haar driehoek periode zit

In de zomer valt zoiets niet echt op,

maar in de winter wordt zo’n geheel echt wel mooi vind ik 😎

Een stilleven van staaldraad, beton, mos en spinrag…

 

 

 

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…

Soms volstaat het om even stil te staan bij flarden van een oude spinnenweb,

om er leuke verhoudingen in te zien,

een compositie gebaseerd op de regel van drie zorgt hier wel voor leuk evenwicht vind ik.

Wat vind jij ?

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van het tweede Ochtendvorst macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wonderbare & kleine wereldje van piepkleine ijskristallen

en schapenweide attributen 😉

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

 

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

 

Groetjes, Dirk

 

 

Ochtendvorst macro fotografie (Deel 1)

Om in het winterse sfeertje van het vorige logje te blijven…

 

Vandaag begin ik een nieuwe winterse macro serie…

Alle foto’s in deze serie zijn begin dit jaar, 2021, gemaakt in onze tuin,

ons terras én de schapen weide rechtover onze woning.

Omdat ik mijn foto’s altijd opsla in het RAW-formaat,

heb ik wat extra tijd nodig om alle foto’s te ‘ontwikkelen’ in de digitale doka.

 

Het vorig logje ging over ijs en ijs figuren in het ijs…

In deze nieuwe serie (Ochtendvorst) vertel ik graag over het echt kleine wereldje in het ijs…

Pas wel op, dit logje gaat niet over vorsten, keizers of koningen ofzo,

maar over de winterse nacht en ochtendvorst  😉

 

De camera is de Sony A7R2, de lens is de Laowa 100mm 1:1 tot 2:1 macro lens.

De Ranox 250 close-up filter (om héél dichtbij te komen) kon ik hier niet gebruiken,

simpelweg omdat de filterdiameter van de Laowa lens te groot is voor de Raynox.

Maar geen probleem… de (spotgoedkope) NISI closeup filter doet hetzelfde als de Raynox

en past perfect op alle Laowa lenzen 🙂 , dmv bijgeleverde verloopringen.

 

Technische data ivm sluitertijd, diafragma,lichtcorrectie enz kan ik niet geven,

omdat de Laowa een 100% manuele lens is en dus geen EXIF data wegschrijft.

 

Omdat het winter is, en het wat langer duurt voor er wat zon licht vrijkomt,

heb ik de ISO op 1000 tot 2000 gezet om werkbare sluitertijden te verkrijgen.

Het tijdstip is ongeveer 9uur in de ochtend, het bleef wat nevelig ,

wat eigenlijk een geluk was omdat de ijskristallen dan wat langer ijzig blijven 🙂

 

Een opgerold stukje geplastificiëerde bekaert staaldraad ‘kottekesdraad’,

begroeid met piepkleine ijskristallen 😎

Met een ‘gewone 1:1′ macrolens zou ik bijlange na niet zo dicht kunnen komen !

Merk ook op:  Hoe dichterbij je kan komen,

hoe minder scherptediepte je dan zal verkrijgen…

Dat is een eenvoudige natuurwet in de fotografie !

Als je ergens wat extra neemt, moet je ergens anders wat toegeven… 😉

 

 

 

Een piepklein betonnen randje van een oude dakpan,

De wereld is onherkenbaar geworden als je door een macro lens kijkt 😎

 

 

 

Een piepklein, winterhard bloemeke, ergens in een bloembak op ons terras…

De kleine ijskristalletjes blijven boeiend om te zien 🙂

Noot: Alle foto’s zijn genomen uit de vrije hand, een statief is NIET gebruikt.

(alhoewel ik een statief soms beter eens zou gebruiken… )

 

 

 

Een klein takje, begroeid met ijskristalletjes

 

 

 

De ijzige randjes op de bladeren geven iets sprookjesachtig mooi aan de bloemen en planten vind ik 😎

 

 

 

Een oud, verdord en verdroogd Juffertje in het groen,

nu getooid met een schitterende ijskristallen donsje 😉

 

 

 

De Nisi filter er even afgeschroefd om een overzicht te maken van de ochtendvorst in de weide…

Dit is ook de ideale temperatuur om een lekkere winterwandeling te maken natuurlijk,

maar de fotografie van al dat moois vond ik meer belangrijk dan een wandeling te maken 😉

 

 

 

Terug op ons terras, in één van de houten bloembakken had ik verleden jaar Viooltjes geplant…

Omdat dat winterharde bloemen zijn, heb ik er met vriesweer ook veel fotografie plezier van  😎

 

 

 

Een oud verfromfraaid boomblaadje krijgt nog eens de kans,

om te schitteren als nooit tevoren 🙂

Deze ijskristalletjes zijn amper een speldekopje groot !

Zelfs met f8 heb ik hier een minimum aan scherptediepte…

De macro verhouding is hier dan ook ongeveer 2,5:1 !

 

 

 

Om dit eerste Ochtendvorst logje voor vandaag te eindigen,

Een klein struikje onder onze Japanse kerselaar met rare, vierkante takjes,

nu versierd met piepkleine ijskristallen… 😎

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van een eerste Ochtendvorst macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wondere kleine wereldje van piepkleine ijskristallen 😉

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

 

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

 

Groetjes, Dirk

IJsland 2016 (editie 67) – The Final End

Eigenlijk breek ik in dit logje met mijn filosofie

van chaos en onvoorspelbaarheid…

Twee keer op rij publiceer ik een logje over IJsland 2016…

Maar omdat je gewoon bent dat ik hier van de hak op de tak spring,

is dit kleine stukje regelmaat an sich ook wat chaotisch 😉

 

Dit is echt wel het allerlaatste logje van onze IJsland 2016 fotoreis hoor.

De ‘brave’ IJslandse macro’s, uit mijn vorig logje, kunnen wel mooi zijn,

maar ze vertellen ons niet echt over de ziel van dit woeste en ruige land.

Met deze laatste editie wil ik nog even inzoomen op een plek die

ik persoonlijk één van de mooiste én tegelijk meest dramatische plekken vind in IJsland.

Met dramatisch bedoel ik hoe het gletsjer ijs in een recordtempo afsmelt !

De Vatnajökull gletsjer (oppervlakte 8.400 km²) bijvoorbeeld is in 3 jaar tijd

8 meter diep in zijn totale oppervlakte afgesmolten 🙄

En zeggen dat er nog steeds mensen zijn

die beweren dat er niets aan de hand is met het klimaat wereldwijd … 😥

 

Enfin soit,

laat ons genieten van wat er nog rest van het blauwe gletsjer ijs !

Brokken van de gletsjer drijven in de Atlantische oceaan…

Hier heb ik gewerkt met polarisatie filters, graduele grijsfilters,

little én big stoppers om beweging te laten verglijden…

Het gitzwarte strand en het zonlicht in het ijs  maakt het moeilijk

om een correcte witbalans te vinden…

Maar uitdagingen zijn er om aan te nemen hé 😎

 

 

 

Een little stopper die 5 stops licht wegneemt,

laat me toe om de beweging van het kustwater te laten verglijden

én het felle zonlicht genoeg af te zwakken

zodat er een evenwicht is tussen wit & zwart (dynamisch bereik).

Maar genoeg technisch gezwets nu…

 

Het ijs wordt dunner

gletsjers smelten wereldwijd

het is vijf voor twaalf

 

 

 

 

Een eenzaam brokje ijs… drijvend op de golven, bijna gestrand…

Nog een paar uur zal het leven,

om dan terug oceaan te worden !

 

 

 

 

 

Gletsjer ijs is blauw…

Hoe zou dat komen ?

Blauw ijs komt voor wanneer sneeuw op een gletsjer valt

en wordt samengeperst zodat het onderdeel wordt van de gletsjer.

Gedurende de reis afwaarts van de gletsjer worden alle luchtbellen

eruit geperst en neemt de grootte van de ijskristallen toe zodat ze helderder worden.

Het ijs is om dezelfde reden blauw als dat water blauw kan zijn,

namelijk door de absorptie van rood en geel licht zodat blauw licht overblijft.

Deze absorptie vindt plaats door hydroxylgroepen.

Dit gebeurt echter pas nadat het licht een lange weg (ca. 1 m) al heen en weer kaatsend

door het ijs heeft afgelegd. (Bron: Wikipedia)

 

 

 

 

Als fotograaf moet je hier heel snel werken…

Elke 10 tot 15 seconden spoelt een (onvoorspelbare) golf over het strand.

Als het water terugtrekt én een brok ijs blijft liggen

dan heb je maar enkele seconden de tijd om te kadreren, scherp te stellen

én de foto te maken. De volgende golf komt er ondertussen terug aan !

Sommige golven zijn rustig en laag, de volgende golf kan 10 of 20 meter

verder stromen dan de vorige…

Hier moet je dus heel ferm oppassen !

Bij een hogere golf kan de onderstroming je meesleuren in zee !

 

 

 

De onvoorspelbaarheid van dit ruige land levert dan ook

onvoorspelbaar mooie foto’s op 🙂

 

Blauwe ijs blokken

drijvend in de oceaan

waar ze verdrinken

 

 

 

Langere sluitertijden (1/2 tot 1 seconde) ‘ontvriezen’ de zee bewegingen.

Hier is gebruik gemaakt van de little stopper.

In het ijs zie je nog sporen van rots puin waar deze ooit, immens grote

gletsjer ijs blok heeft over geschuurd op zijn weg naar beneden…

 

 

 

Ik vind het leuk als de golven weer terugtrekken naar de oceaan,

om de witte schuimsporen die héél even achterblijven op het gitzwarte strand

vast te leggen in een foto.

 

 

 

Soms drijven er nog echt heel grote blauwe ijsblokken in het zeewater…

Hier is het aangenaam zoeken naar mooie composities,

een stilleven gemaakt door de zee op te bouwen 😉

 

 

 

Als definitieve IJsland 2016 afsluiter…

Als het licht echt té fel word, dan schuif ik een 2de graduele grijsfilter erbij

om dat felle ochtend zonlicht af te zwakken.

Het ochtendrood verkleurt nu ook het grijze zeewater…

Voor mij zijn dit ultieme geniet momentjes

 

 

Blauwe ijsreuzen

subtiel belicht door de zon

verdrinken zwijgend

 

 

 

Et voila zie …

We zijn weer eens aan het eind van een IJsland foto logje (editie 67 reeds !) gekomen …

Dit logje is het allerlaatste in de <IJsland 2016> foto serie

 

De foto’s van onze laatste reis, IJsland 2019 worden naarstig verwerkt 😎

Weldra kan ik daar al een eerste logje uit samenstellen !

Eén ding kan ik je nu al zeggen : Er zitten een paar foto juweeltjes tussen

waar ik heel gelukkig mee ben 😉

‘k Hoop dat je genoten hebt van mijn IJsland fotografie,

mijn IJsland indrukken, nabeschouwingen & overpeinzingen…

 

Opmerkingen, tips, commentaren, vragen enz, zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie

 

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgende logje

Dirk

IJsland 2016 – Nog eentje om het af te leren… (Deel 66)

Op 22 september laatstleden poste ik mijn, (naar ik toen dacht),

laatste IJsland logje van onze IJsland 2016 reis.

Toen ik vandaag nog wat bladerde door die IJsland 2016 foto’s kwam ik

een serie macro’s tegen die aan mijn aandacht ontsnapt zijn.

We waren bij Hraunfossar, de langste waterval van IJsland.

Het was 1 september, de temperatuur was al dik onder nul (i love it 😎 ),

Maar om nogmaals watervallen te fotograferen…

pfff… daar had ik niet echt zin meer in… 😳

Ik denk dat ik een overdosis waterval fotografie heb gekregen ! 😉

 

De zon stond heel laag, het licht was heel zacht omfloerst

door wolken en fijne nevels… het had licht gevroren ! (-5ºC ofzo)

Ondergetekende kreeg dikke zin in macro fotografie !

Alle foto’s zijn zoals ik het toen zag, er is geen flits of zaklamp gebruikt,

alleen het licht van de zon én natuurlijke schaduwen.

Fotogerief: De Canon macro 100mm op de Canon 6D

 

Ergens onderaan het struikgewas…

Het licht was echt zalig zacht omfloerst én het was heerlijk fris buiten 😀

Het tijdstip was ongeveer 6u in de morgen…

 

 

 

Hoe mooi kan licht gerijmd gras in het prille ochtendlicht zijn hé ?

 

Zacht ochtend licht straalt

heel verlegen door het gras

laat het ontwaken

 

 

 

Hier had ik kleur temperatuur op “Daglicht” gezet…, terwijl ik in de schaduw zat !

Het leuke was dat nu het bevroren gedeelte meer in het blauw (koudere kleur) kwam

en het ontdooide (langer door de zon belichte) deel was warm groen of geel 🙂

 

 

 

Sommige tafereeltjes vond ik sprookjesachtig mooi

 

Zacht warm ochtendlicht

brengt me in vervoering, zo;

sprookjesachtig mooi

 

 

 

 

Deze foto is dezelfde als de voorgaande,

maar hier heb ik het licht een streepje hoger gezet

én de kleuren ietwat meer gesatureerd.

Zo komt het blauw en het rood meer natuurlijk over

(zoals ik het toen zag)

Noot: Mijn beeldscherm is kleur-gekalibreerd,

het kan zijn dat de kleuren op jouw beeldscherm afwijken…

Daar kan ik helaas niets aan doen.

Ter info:

Om mijn scherm te kalibreren gebruik ik de Color Spyder van Datacolor

 

 

 

Die minuscule ijs-partikeltjes die zomaar ‘groeien’ aan de blaadjes

en de grassen, zijn altijd weer verrassend mooi

 

 

 

Bloemen in IJsland

kunnen tegen een stootje

ze zijn bikkelhard !

 

 

 

Ja, zelfs in IJsland kan je paddenstoelen vinden

Om foto’s in deze kijkhoek te nemen,

moet je echt languit op de grond gaan liggen hoor 🙂

Gelukkig had ik een grote plastieken vuilzak mee,

om mij én mijn kleding te beschermen tegen de ijskoude natte grond.

 

 

 

Een paddenstoeltje

groeiend op een dode boom

doet hem weer bloeien

 

 

 

Ik heb naar kaboutertjes gezocht, maar niet gevonden !

Zouden er eigenlijk kaboutertjes bestaan in IJsland ??

of moet ik zoeken naar kleine trolletjes ?? 😉

 

 

 

De ijskristallen op deze plant zijn reeds aan het smelten …

De ochtendzon is genadeloos !

 

 

 

Dit plantje stond wat meer in de schaduw,

de ijskristallen leefden hier nog wat langer 😎

Macro… de magische wereld van het onbekende !

Klaar om te ontdekken 😉

 

 

 

Om dit logje af te sluiten…

Een blaadje versierd met ijskristallen

Je merkt dat de herfst hier al bezig was !

 

 

 

Et voila zie …

We zijn weer eens aan het eind van een IJsland foto logje (editie 66 reeds !) gekomen …

Dit logje is waarschijnlijk het einde van deze IJsland 2016 serie

(maar zeker ben ik niet 😉 )

 

De foto’s uit onze laatste reis, IJsland 2019 worden naarstig verwerkt 😎

Weldra kan ik daar al een eerste logje van maken !

1 ding kan ik nu al zeggen : Er zitten een paar foto juweeltjes tussen

waar ik redelijk trots op ben 😉

 

‘k Hoop dat je tot nu toe genoten hebt van mijn IJsland fotografie,

mijn IJsland indrukken, nabeschouwingen & overpeinzingen…

 

Opmerkingen, tips, commentaren, vragen enz, zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie

 

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgende logje

Dirk

IJs in de velden

Tegen het miezerig druilerig regen weer van vandaag…

Daar is niets of niemand tegen bestand.

Mijn madam noemt dat ‘modderweer’ 😀

Cyclocross coureurs zullen dat wel zalig in de modder ploeteren weer vinden,

maar ik blijf liever binnen op zo’n kille natte grijze dagen 

 

Weet je, eigenlijk heb ik heimwee,

heimwee naar die heerlijk gezonde diepvrieskoude dagen 😎

Met die vrieskoude ga ik graag de velden in,

gewapend met mijn 100mm macro lens.

In de oogst en de herfst trekken de boeren met hun zware tractoren

diepe sporen in de velden.

In het regenseizoen lopen deze sporen vol water en de eerste vrieskoude

maakt van deze plassen echt wel mooie ijs juweeltjes

Met een beetje fantasie (daarvan heb ik voorraad genoeg liggen),

kan je er allerlei dingen in zien…

 

Ga je mee, de ijzige velden in (maar dan vanuit je knusse zetel 😎 )

 

Als opener, een lachende ijs nar…

 

 

 

 

 

In de onderste lagen van de plassen liggen vermorzelde plant restanten te rotten…

die zorgen voor methaan en allerlei vrijkomende bio gassen

die door de vrieskou, bevroren worden in hun vlucht naar boven.

 

Sterren

 

Je luchtbelletjes

zweven als myriaden

sterren naar boven

 

 

 

 

 

Is dit een detail foto van een alien ? 😉

een buitenaards wezen, dat zich heeft verstopt in de plas ?

Een reusachtig oog staart me grijnslachend aan…

Of is het gewoon bevroren water ? 😎

 

 

 

 

Sommige winter wandelaars bekeken me verbaasd,

toen ze me gebogen over die ijs plekken zagen staan en werken,

het statief in onmogelijke posities proberen duwen,

zonder het ijs te breken hé !

Het is meestal niet gemakkelijk om de camera net boven de plaats te krijgen

die je hebt gekozen als compositie en uitgangspunt.

Maar moeilijk gaat ook hé, hoe groter de uitdaging,

hoe groter de beloning zeg ik altijd 😀

Sommige mensen gingen verder, sommige kwamen eens kijken wat ik aan het doen was 🙂

Op zo’n onverwachte ontmoetingen leer je soms interessante, leuke mensen kennen.

Daar geniet ik altijd van

 

Een simpele compositie, gebaseerd op de gulden snede

“Bevrijding uit het ijs” zou een titel kunnen zijn 😉

 

 

 

Soms had ik echt wel veel geluk…

Dit nestje ijskristallen vond ik onder een bevroren maisblad 😎

 

 

Rinkel

 

Die kristallijntjes

klinken rinkel getinkeld

als een schittering

 

 

 

 

Een ritssluiting gemaakt uit kristallijntjes…

Alleen ons moeder natuur kan zoiets waanzinnig geniaals bedenken

 

 

 

Soms kan ik in het ijs vormen zien, herken ik bepaalde details,

die me doen denken aan het werk van een bepaalde kunstenaar.

De ijzige vormen hier onderaan brachten me tot bij Joan Miró

(Spaans kunstschilder, beeldhouwer, graficus en keramist én surrealist).

Wiki Link Miro

 

 

 

 

Om Miró eer te brengen met een eigen fantasie op een thema,

breng ik hier een horizontale spiegeling van bovenstaande ijsfoto.

Een misvormd Venetiaans masker,

is omring door zoenende, duwende of schaterlachende wezens…

In die zalige wereld van het surrealisme,

kan zelfs het leven op zich absurd zijn én is echt alles mogelijk 😎

 

 

 

Om dit ijzige logje te eindigen voor vandaag.

Een onbekende vogel soort, geboren in & uit het ijs

Zou dit een Cold Turkey kunnen zijn ? 😀

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn eerste deel “ijs in de velden” fotografie.

én uiteraard de ijs haiku poëzie woordjes van eigen kweek…

 

Opmerkingen, tips, commentaren, enz, zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie

 

Salukes, en graag tot ziens

Dirk