Van het piepkleine macro wereldje , “het kleine wereldje”,
(zoals ik het macrowereldje graag vernoem),
springen we vandaag naar iets enorm groot,
Het is een bakbeest, een joekel van een constructie !
Maar in werkelijkheid stelt ons reusachtig onderwerp van vandaag,
echt maar iets piepklein voor, iets dat nog kleiner dan een stofje is…
iets dat in werkelijkheid onzichtbaar is voor ons oog… zo klein is het
zelfs met een heel straffe macro lens kan je het niet zien 
Ook met een microscoop kom je nog wat te kort om het te zien …
Vandaag zie je foto’s, (van iets petieterig klein),
dat in real time zomaar eventjes 165 miljard keer vergroot is ! (astemblieft zeg !! 😆 )
Het stelt een kubisch, ruimtelijk gecentreerde kristalstructuur van ijzer voor…
Teergeliefde bezoeker, dat immens bouwwerk, het Atomium dat ken je wel hé 🙂 ,
Ik ga je niet vervelen met datums, namen, cijfers, maten of gewichten…
Dit alles en nog meer kan je allemaal op Wikipedia terugvinden.
Maar om je het gemakkelijk te maken : Klik HIER voor Wiki Atomium info 🙂
(Wat een service hier hé 😆 )
Nog ff wat foto technisch uitleg …
Alle foto’s in dit logje zijn geshoot met de Canon 6D.
Lens: Het zalige Canon 24/70 f2.8. allround glas !
Alle foto’s zijn HDR’s (bewerkingen van 3 of 5 verschillende belichtingen)
Uiteraard is telkens een statief gebruikt…
Enneuh… de foto’s zijn pakweg 3 jaar geleden geshoot
En nu …
De bollen van Brussel (zoals ze bij ons zeggen 😀 )
Er zullen nu al wel enkele miljarden foto’s van het Atomium gemaakt zijn.
’t is echt niet mijn bedoeling om het zoveelste voorspelbare plaatje te maken,
iets tonen dat iedereen al honderduizend keer gezien heeft… brr… dat wil ik niet !
Het is steeds weer een uitdaging voor mij,
om “andere” foto’s te maken van “iets” dat heel bekend is…
Hoe maak ik herkenbare Atomium foto’s op een niet-klassieke benadering ?
Je moet gewoon zien… zien, kijken, rondgaan, inzoomen, uitzoomen
en soms een uitsnede durven maken bijvoorbeeld…
In HDR kan je heel simpel het dynamisch licht en kleur bereik ‘oppompen’,
maar de kunst is om niet te overdrijven…
Zoals onze ogen het zien, en niet meer…
Het weer was ideaal die dag….
Er was onweer voorspeld,
de contrasten tussen licht en donker zijn heel uitdrukkelijk én vlijm scherp
Perfect weer voor HDR fotografie ! 😀
Deze foto is genomen vanop 1 van de enorme buitentrappen van deze Fe kristal vergroting …
Ander standpunt kiezen op de trappen,
wat in of uitzoomen …
Het hemelsblauw contrasteert zalig met het goud van de rode pannendaken daar beneden…
Met de software “SNS-HDR” lukt het me om heel realistische HDR foto’s te maken…
Dan kom je terug naar beneden,
daar word het verschil tussen hooglichten en diepe schaduwen groter…
(het dynamisch lichtbereik wordt breder)…
Op sommige plekken is het licht bereik “verbrand”…
(dat zijn witte plekken waar geen digitale informatie meer is)
Het zwart is nog net niet dichtgelopen…
Deze foto is enkel goed om de digitale vuilbak te vullen,
maar ik toon je hem toch, om je erop te wijzen dat HDR geen wondermiddel is…
Btw, Fuji en Sony zijn stukken beter in het dynamisch lichtbereik dan Canon…
Maar 3 jaar geleden had ik nog geen Sony of Fuji 😀
Wist je dat ? ….
Onderstaande foto in feite dezelfde foto is als deze hier boven ?? 😆
Alleen is deze foto gewoon 180 graden naar links gekanteld…
Je kan met de trap omhoog naar de onderste “bollen”…
Héhé, het is een hele klim… zucht…
mijn knieën hebben het toen wel gevoeld, amai ni !
Nu ja, ‘k ben ook geen twintiger meer hé 🙂
Maar deze jongen fietst nog elke dag zijn 15km bijeen,
weliswaar op de hometrainer, maar ik doe het toch maar 😀
Vanop die trappen krijg je wel een indrukwekkend zicht hé … !
Onderweg op de trappen naar boven,
(langzaam maar zeker, maar zeker langzaam 😀 )
ergens 3/4 tussen de eerste bol en de grond bevond ik me hier …
Vanop die plaats kon ik de tweede, derde én de vierde bol aan de top zien !
Wooow !
Weet je nog dat ik unieke invalshoeken zocht van deze mega constructie ?
Foto’s zoals deze heb ik nog niet gevonden op ’t internet 😀
Om te eindigen….
Een paar meters verder omhoog had ik weer een totaal ander uitzicht.
Drie bollen en een andere SNS-HDR techniek…
Hier gebruik ik de Exposure “Fusion” technologie …
die heel anders werkt dan de Tone mapping technologie.
Beide technieken hebben hun voor én nadelen,
het is gewoon kwestie om te weten wanneer je welke techniek kan/mag gebruiken….
Alleen ervaring kan je dat leren… 😀
Et voila, we zijn weer aan het eind van het logje gekomen…
‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Atomium bollen fotografie
Dit logje krijgt nog wel een vervolg hoor…
Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom 
.
Alvast bedankt voor je commentaar 
!
Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…
We zien wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben én wanneer hé 
Dirk
.
