Kriebelbeestjes…

De natuur ontwaakt redelijk langzaam in de lente anno 2023…
De bloesems hebben we spijtig genoeg al achter de rug !
Ondertussen blijft het maar regenen en miezeren buiten,
dus kan ik niet echt naar buiten in onze tuin om de nieuwe
lichting kriebelbeestjes op te zoeken 😶
Daarom graaf ik even in mijn fotoarchief van 2022…

De camera is de Sony A7 mark 3 ,
de lens is de manuele Laowa 100mm f1:1/2:1 macro lens.
De flitser wordt manueel aangestuurd…

Een Lieveheersbeestje, dat kent iedereen wel…
Maar een Lieveheersbeestje wordt niet als Lieveheersbeestje geboren…
De levensloop van een Lieveheersbeestje gaat van ei naar larve
Daarna verpopt het insect om later definitief uit te groeien tot een volwassen Lieveheersbeestje.
Het kriebel beestje dat je in deze én de volgende foto ziet
is een Lieveheersbeestje, volop bezig met zijn/haar larve stadium 🐞

Het larve beestje moet nu vooral eten, eten en nog eens eten…
Dit om de nodige energie op te slagen voor zijn/haar toekomstige
transformatie van larve naar pop naar kevertje !
Wat ik fascinerend vind is dat alle insecten (én ook de meeste dieren)
perfect weten wat ze moeten doen…
Evolutie is toch iets ongelooflijk hé ! 👌
Meer info over de levensloop van Lieveheersbeestjes kan je hier vinden.

In onze tuin zijn er redelijk veel boerderijen…
Geen echte mens-boer-bedrijven , maar mieren boerderijen !
Mieren zijn gek op de energierijke nectar die sommige bladluizen
afscheiden… Mieren hebben ooit ontdekt dat als ze met hun pootjes
de bladluizen ‘strelen’; die zelfde bladluizen hun gewilde zoete
nectar dan vrijwillig afstaan aan de mieren…
In ruil voor deze energierijke nectar verdedigen de mieren
hun bladluizen-vee tegen hun natuurlijke vijanden !

Ik begon dit logje met de grootste natuurlijke vijand van de
bladluizen… inderdaad, het Lieveheersbeestje is hun grote vijand…

In mijn logjes kan je soms nog wat logica vinden hé ? 🙃

Die dag had ik zeker geluk dat er geen windje te bespeuren was !
Om alle ‘beweging’ te ‘bevriezen’ heb ik gebruik gemaakt van een flitser…
Op 1/32 van het flits vermogen, 1/160sec, iso 100, f5,6 én 1,5:1 macro verhouding
kon ik de 2 héél beweeglijke mierenkopjes nog juist scherp én min of meer
gedetailleerd in deel krijgen.

Hier heb ik het vermogen van de (manuele) flitser naar
1/64 omlaag gebracht…, de rest van de settings zijn niet veranderd.
Het gedrag van de mieren én de bladluizen is toch wel ongelooflijk…
Hoe weet een bladluis of een mier die enkele duizenden kilometers
verder leeft, wie vijand of vriend is ?
Intussen weet ik ook dat mieren (én héél veel andere insecten) kunnen communiceren met geurstoffen (feromonen) .
Maar toch blijft het een knap staaltje om het ‘sociaal nest’ gedrag op
deze manier te perfectioneren !

Deze foto van mieren én hun bladluis vee vind ik wel geslaagd !
De scherpte op de mier linksonder is aanvaardbaar …
Wat me hier opvalt is het oog van de mier, de scherpte en de details
in dit mieren oog … en zeggen dat het beestje op het moment van
de foto afdruk volop in beweging was !
Dit én tegelijk de bladluis strelende & bladluis (‘melkende’) voelspriet
van een mier,maakt deze macro foto voor mij waardevol 🤠

Ook ‘ordinaire’ vliegen dragen een stevig steentje bij in het verspreiden
van genetisch materiaal !
Bij de bevruchting van bloemen zijn deze vliegen onmisbaar…

Vliegen vind je echt in alle soorten en kleuren…
Deze Bessen Zweefvlieg bijvoorbeeld kan je soms zien als ze
onbeweeglijk ter plaats in de lucht blijft zweven…
Maar in deze foto was de honger naar zoet voedsel haar te machtig 😋

Sommige vliegjes zijn héél petieterig klein…
Dit Goud Vliegje bijvoorbeeld zoekt voedsel in witte lente bloemekes
die min of meer 1 millimeter groot zijn.
Wie het kleine niet eert… je kent de rest ook wel hé ? 😉

Nu we toch 3 foto’s van vliegen presenteren,
kan er gerust nog een vierde vlieg foto bij ! 😃
Deze vlieg vind ik met stip de méést ruige én lelijke vlieg…
Het is de Roofvlieg !
Deze roofvlieg is desondanks zijn/haar ruig uiterlijk,
héél nuttig !
Een voorbeeldje van waarom deze vlieg nuttig is voor ons,
kan je hier vinden.

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend foto logje…
Over hoe of wat de inhoud van dat volgend logje zal gaan ? ….
Nu ja, dat weet ik nu nog niet.
We zien dat wel als het zover is hé ? 😊

Vriendelijke groetjes,
Dirk

Mierenboerderij (Part 1)

Van de strobalen in La Douce France,
hebben we het vandaag weer over iets totaal anders.
Zoals je weet, spring ik graag van de hak op de tak,
ik hou van wat chaos en onvoorspelbaarheid, zeker in Blogland 🙂
Vandaag verkennen we een mierenboerderij, zoals de log-titel ons al vertelt…

Ergens begin juni, een zwoele zomeravond, was ik bezig met macro fotografie…
Locatie: onze wilde bloemen en kruidentuin…
De camera: Sony A7R2 met de Laowa 60mm macro 2:1 lens.
Een macro foto-shoot begin bij mij nooit wel overwogen…
ik probeer steeds met iets willekeurig te beginnen,
kwestie van in het “ritme” te komen… 😉
Bezoekers met fotografie ervaring begrijpen dat gevoel heel goed !
Wat valt me op ? Wat trekt mijn aandacht…
Het is een proces dat je niet zomaar in gang trekt hé ?

Mijn oog viel op wat verdwaalde pluisjes uit een paardenbloem,
die verloren waren gevlogen…
Maar kom, er zijn miljarden van die pluisjes, die enkele die het niet gaan halen
is nu niet direct een ramp..
Als opener voor deze macro foto shoot is dit ok 🙂

Na de eerste foto gaat het altijd wat beter met de inspiratie 😎
Een klein vliegje met een venijnig uitziende steeknaaldje trok mijn aandacht…
Maar waar blijven die mieren nu ??? (Zo hoor ik je nu al denken 😉 )

Enkele centimeters verder, op een andere witte margriet,
zag ik daar een of andere bij bovenop landen…
En onder de bij, op de lange stengel zag ik beweging !
Een hoop bladluizen en enkele mieren !

YESS dacht ik !
Ik heb weer een mierenboerderij ontdekt !

Bladluizen kunnen een mierzoete nectar uitscheiden (waar mieren verzot op zijn).
In ruil voor deze energie rijke nectar, beschermen mieren die bladluizen,
tegen hun natuurlijke vijanden (zoals Lieve Heers Beestjes, enz)
De mieren ‘melken’ als het ware de bladluizen, door de luizen met hun poten te strelen
over hun bladluizenlijf, door die ‘strelingen’ scheiden de bladluizen hun nectar af.
Bescherming in ruil voor voedsel…
Moeder natuur heeft dit heel aardig in orde gebracht hé ?

De Laowa 60mm macro lens is geen ‘gewone’ macro lens !
Een klassieke macro lens gaat tot 1:1.
De Laowa gaat tot 2:1 , dat is 2x meer dan een gewone macro !
De afstand tussen het lens uiteinde én de mieren is maar enkele cm !
Dat het redelijk tot serieus moeilijk wordt, om op 2:1 verhouding,
een scherpe foto te maken van deze uiterst snel bewegende beestjes,
uit de losse hand, dat zal je wel begrijpen hé ?

Mijn werkopstelling: iso 100 , alles op manueel , f2,8 tot f8 , sluitertijd op 1/200s
of 1/250s , een kleine flitser (ook op manueel gezet !) op 1/32 of 1/16 of 1/8 …
een diffuser op de lens die het flitslicht egaal verspreid over het onderwerp…

In dit kleine, wondere wereldje moet je als macro fotograaf creatief zijn,
om scherpe, min of meer duidelijke beelden te maken.
automatische settings van een camera zijn echt not done…
De scherptediepte op 2:1 is dan ook heel miniem
Met een scherptediepte van min of meer 1 mm moet je als fotograaf je ding doen !
Het is verdomd moeilijk, maar oh zo fijn om te doen hoor 🙂

De bladluizen zijn sloom en traag,
eens ze zich vast boren en zuigen aan een stengel kunnen ze minutenlang
bewegingloos zijn…Voor hun is het dan lunch time 🙂
De mieren echter… die zitten echt geen halve seconde stil !
Die willen niets liever dan zoveel mogelijk bladluizen melken 🙂

Het is wonderlijk om te zien…
Als er een bladluisje de ‘kudde’ wil verlaten,
wordt het beestje manu militari terug naar de kudde gedreven door de mieren…
Geen morren of protest is toegelaten !
Dit soort gedrag is niet echt mijn beeld van een ideale maatschappij,
maar ik troost me dat dit een insecten maatschappij is…

Als je de lijn doortrekt naar onze mensenwereld,
dan ruikt dit mier-bladluis wereldje ergens naar een zwart of bruin politiek tintje…
Maar insecten zijn niet intelligent genoeg, om onze mensen politieke spitsvondigheden
te begrijpen…
Evolutie heeft zoals altijd weer het laatste woord…
Leven en … laten leven !

Hier heb ik een mier kunnen ‘betrappen’ op het ‘streel-melken’ van een bladluis…
Met hun voorpoten, maar ook met hun voelsprieten kunnen ze de bladluizen “melken” !

Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Twee mieren van de Bladluis-melkbrigade bewaking plegen “overleg”…
Soms zie je mieren een ‘raar’ dansje voor elkaar opvoeren…
Naar mijn bescheiden mening delen die 2 beestjes informatie met elkaar !
Zeg nu zelf, wij (de mensheid) zoeken in het oneindige van het heelal naar leven,
terwijl op onze aarde de diepste oceanen nog een raadsel van leven zijn,
én we het complexe sociale gedrag van mieren of termieten niet kunnen begrijpen,
vanwege een redelijk zwaar communicatie probleem met de
‘onze mensen én andere insecten kant’…
Eens een ‘klapke’ met een mier doen… Misschien ooit ? ?

‘k hoop dat je van dit Mierenboerderij logje (deel 1) hebt genoten.

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom
Alvast een dikke merci voor je reactie   

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben
Vriendelijke groetjes, Dirk

Het kleine wereldje in mijn tuin (Deel 3)

We vertoeven nog steeds in het kleine macro wereldje,

van de vlinders in Virelles keren we vandaag terug naar onze bloementuin.

De camera is nog steeds de Fuji GFX 50s met de 100mm macro van Canon.

 

In het kruidenhoekje staan de bieslookjes te pronken

De bieslook stengeltjes zijn lekker bij de spaghettisaus of bij een slaatje.

 

 

 

Een Juffertje in het groen  met blauwe blaadjes…

Het zijn fascinerend mooie bloemen vind ik.

 

 

 

Een gevreesd roofdier komt eraan…

Die bladluizen zijn het lievelingskostje van het Lieveheersbeestje !

Hier zijn geen mieren om hun bladluizen te verdedigen,

zodat het 7 stippelig Lieveheersbeestje vrij spel heeft.

(Mieren “kweken en beschermen” bladluizen voor hun zoete nectar.

Met hun voelsprieten en poten “strelen” ze de bladluizen die daardoor hun nectar

afscheiden. Ze “melken” de bladluizen als het ware.

Zoete nectar in ruil voor bescherming…)

 

Noot: ik heb al gezien hoe mieren de lieveheersbeestjes verjagen

van bij ‘hun’ bladluizen (hun vee)

De natuur is iets wonderbaar hé ? 😎

 

 

 

Het is niet eenvoudig om alles min of meer scherp te maken…

De lange bloemstengel beweegt heel zacht in de warme wind…

Het lieveheersbeestje zit ook geen seconde stil !

Macro fotografie is zowat de moeilijkste discipline

in de fotografie, maar ook wel de meest uitdagende denk ik

 

 

 

De kleinere bladluizen laten we liggen…

We gaan voor de dikke vette bladluizen boven aan de stengel ! 😉

 

 

 

Een bloem in wording…

 

 

 

In de lente en de zomer heb je soms dat heel warm, mooi & zacht avondlicht…

Het duurt echt niet lang, maar als ik het kan ‘vangen’,

dan ben ik blij 😉

 

 

 

Bijna dezelfde foto als de opener van dit logje,

maar er zijn veel verschillen…

Deze foto vind ik persoonlijk de beste van de bieslookjes.

 

 

 

Om dit logje voor vandaag heel zachtjes af te sluiten…

Een stilleven van Vergeet-mij-nietjes

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit lente macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn ‘kijk’ op macro fotografie.

Ook mijn kijk op het Midden formaat segment in de fotografie…

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

 

Salukes, en graag tot ziens in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Het kleine wereldje in mijn bloementuin

Van de “Speelse Spiegelingen” in Brussel,

keer ik met plezier terug naar mijn redelijk verwilderd bloementuintje.

Het voordeel van een macro lens is dat je de die ‘verwilderde’ toestand heel goed

kan camoufleren 😉

Hier heb ik gewerkt met de Fuji XH1 én de Canon 100mm f2,8 macro lens.

De lens is via een Fringer adapter op de camera geklikt.

Als je vroeger veranderde van camera merk, dan moest je ook al je lenzen verkopen,

omdat die ‘oude’ lenzen niet op je nieuwe camera kunnen.

Wat je dus veel geld kost…

Maar met de komst van elektronische adapters kan je je oude lenzen blijven gebruiken,

op meerdere camera merken zelfs ! 😎

Omdat ik de evolutie bij Canon meer dan beu was

(ze luisteren niet naar hun klanten bijvoorbeeld),

ben ik met 100% tevredenheid overgestapt naar Fuji en Sony.

Al mijn ‘oud’ Canon glas kan ik verder blijven gebruiken bij Fuji & Sony 😎

Maar kom, genoeg geleuterd over camera merken…

We duiken in het kleine wereldje van mijn bloementuin ! 😉

 

Een piepklein kevertje verkent een slaapmutsje (Eschscholzia californica)

Zie je het kevertje ? 😉

 

 

 

Een Juffertje in het groen en een slaapmutsje,

omringd  door margrieten…

Het lijkt wel alsof ze praten, vind je niet ? 😎

 

 

 

De geringe scherptediepte van een macrolens vervaagt de achtergrond

op een fluwelen manier… een zalige lens eigenschap is dat.

 

 

 

Een eenzaam Juffertje in het groen…

Van deze prachtige bloemen kan ik uren lang genieten !

 

 

 

Twee verliefde bieslookjes…

 

 

 

Een Fraaie schijnboktor tussen de Vergeet-me-nietjes

 

 

Waarom moet je een bloem in zijn geheel fotograferen,

als een detail ervan ook mooi kan wezen 😎

 

 

Een Blinde bij (familie van de vlieg), komt snoepen van onze margrieten…

 

 

 

Een sierlijk zweefvliegje schuift mee aan de dis !

 

 

Om dit logje af te sluiten voor vandaag,

nog een kunstig Juffertje in het groen

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wondere kleine wereldje 😉

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

 

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

 

Groetjes, Dirk

 

Het kleine wereldje in mijn tuin

In mijn vorige logje vertelde ik van de ruwe schoonheid én de grootsheid van IJsland !

Vandaag gaan we naar een heel andere plaats !

Namelijk , naar mijn kleine bloementuin 😉

Gewapend met de Fuji GFX 50S , een lensadapter voor Canon EF glas naar Fuji GFX

met daarop de uitmuntende Canon 100mm f2,8 1:1 macrolens.

Dankzij de 50 megapixel middenformaat CCD van deze Fuji, (is groter dan een full frame)

wordt de achtergrond heel zacht , fluweel zacht bijna.

Deze eigenschap heeft me oa overgehaald om deze camera aan te schaffen.

De camera is zeker niet goedkoop,

de GFX heb ik mezelf cadeau gedaan, ter gelegenheid van mijn pensioen 😎

Hier heb ik echt heel lang voor gespaard !

(en een leuke pensioen premie is natuurlijk mooi meegenomen 😉 )

Omdat het ook een systeemcamera is, is het gewicht redelijk laag.

Hij weegt iets meer dan een Fuji XT3 maar minder dan een Canon 6D bijvoorbeeld.

Ik denk wel dat dit de laatste camera is die ik ooit nog aanschaf 😉

 

Maar genoeg geleuterd over hardware…

Een piepklein insect op de witte bloemblaadjes van een margriet.

Als je werkt met een kleine CCD heb je meer scherptediepte en de achtergrond iets drukker.

Met een fullFrame CCD is het scherptegebied kleiner en de achtergrond zachter.

Met een middenformaat CCD heb je nog minder scherptediepte en een

fluweelzachte achtergrond. (mét de lens wijdopen – kleinste f-getal)

Een zalige eigenschap waar ik heel graag van gebruik maak 😎

 

 

 

De scherptediepte wordt hier zo klein dat het achterlijfje van deze bij scherp is

maar het kopje is niet meer in focus…

Het wordt dus veel oefenen met deze camera…

 

 

 

Door de grote CCD krijg je veel meer detail in je foto !

Als ik 3/4 van een foto wegsnijd, hou ik nog meer informatie over

dan bij een aps-c camera 😉

 

 

 

 

Het macro werk van snel bewegende bijtjes effe van kant leggen…

Dit Juffertje in het groen is zeker een zalig foto model 😉

 

 

 

Bloemekes talk…

 

 

Een hommel snoept van een Juffertje in het groen…

 

 

 

Het Zeven stippelig Lieveheersbeestje is op weg naar zijn walking diner…

Bladluizen zijn het lievelingkostje van deze bladluis predator ! 😉

 

 

 

Hier kan je echt de heel geringe scherptediepte zien van de 100mm Canon lens op de Fuji.

Ondertussen heb ik de Fuji 100mm macro 1:2 kunnen uittesten met een 45mm tussenring,

die de fuji lens op 1:1 brengt.

De kwaliteit van die foto’s is stukken beter dan met deze Canon macro lens !

Maar dat is voor later eens 😉

 

 

 

Een nieuwe camera is altijd wat wennen,

Een totaal nieuwe camera uit het middenformaat segment

is gewoon helemaal opnieuw beginnen met fotografie 😉

Maar het went snel. Het is géén sportcamera, zoveel is zeker,

maar sport doe ik nooit of heel zelden

(daar heb ik mijn Sony A7 R2 nog voor als het moet)

Maar het gebied in het dynamisch bereik, tussen fel wit en pik donker is echt fenomenaal groot.

Voor landschap fotografie is dat heel mooi meegenomen natuurlijk 😎

Btw, alle foto’s in mijn logjes (tot nu toe) van IJsland 2019 zijn ook met deze camera gemaakt.

 

 

 

We eindigen dit logje met een bezige hommel…

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit lente macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn ‘kijk’ op macro fotografie.

Ook mijn kijk op de overgang van Full frame naar Midden formaat…

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

 

Salukes, en graag tot ziens in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

 

Groetjes, Dirk

Het kleine wereldje in mijn tuin

Van de Speelse Spiegelingen in Brussel naar de Kroeskop pelikanen in Blijdorp,

verkassen we nog eens naar mijn tuintje in Sint Martens Bodegem 😎

In ons tuintje staat meestal veel onkruid, omdat in de plakkende kleigrond

bijna niets anders wil groeien. We hebben hier ook geen groene vingers…

Dus een mooie pik fijn verzorgde tuin ga je bij ons niet vinden 😉

Maar de ervaring leert me, hoe ruiger de tuin, hoe mooier het geheel is,

én hoe meer beestjes er willen wonen

Omdat ik heel graag macro fotografie doe, is dit mooi meegenomen hé ? 😎

 

Het toeval speelt graag een hoofdrol in het maken van een leuke macro…

Er was eens… (zo beginnen de meeste sprookjes 😎 )

Er was eens een tuintafel waarop een glazen bokaal stond…

Een jonge Grote GroeneSabelsprinkhaan was per ongeluk in die lege bokaal gesprongen

en kon er niet natuurlijk meer uit…

Zie je, zo’n toevallig gebeuren kan de start van een leuke macro fotoshoot zijn 😆

 

 

 

Als er weinig LieveHeerbeestjes zijn, dan tieren de bladluizen welig…

Zo zie je maar hoe fragiel het evenwicht is in de natuur…

Btw, in die 25 jaar dat we hier wonen, heb ik nog nooit met vergif ‘gespoten’

om ‘iets’ te verdelgen… Alles puur natuur dus  😉

 

Een stilleven van een pissebloem trio plant, bladluizen en een rups…

 

 

 

Wat korterbij gekomen, een blik op de bladluizen,

heel kleine wezentjes die je met het blote oog amper merkt…

Dat kleine rode ‘druppeltje’ is mierzoete nectar,

die de bladluis omzet uit de plantensappen die het opzuigt uit de stengels.

Koeien geven melk, een bladluis produceert nectar…

Op die nectar zijn de mieren verzot. In ruil voor die nectar

krijgen de bladluizen bescherming & verzorging van de mieren.

De natuur is iets wonderbaar hé ? 😉

 

 

 

 

Het Slaapmutsje…

Het slaapmutsje, ook wel goudpapaver genoemd,

is een kruidachtige plant uit de papaverfamilie

die van nature voorkomt in de Westelijke Verenigde Staten en het westen van Mexico.

De bloem is een symbool voor de staat Californië.

15 jaar geleden groeide er zomaar 1 Slaapmutsje in onze bloementuin.

Inmiddels zijn het er al tientallen !  😎

Dit heel kwetsbaar aanvoelend bloemeken is mijn droom-bloem model 😉

Het doet me denken aan de ranke schoonheid van een ballerina

 

 

 

Ondertussen heb ik de Grote groene sabelsprinkhaan verlost uit zijn glazen kooitje !

Als je niet weet waar het beestje zit, kan je het nooit zien.

Zijn camouflage kleuren zijn echt wel super effectief !

Heel opvallend is de superlange ‘legboor’.

Daar ‘plant’ deze sprinkhaan de bevruchte eitjes diep onder de grond,

zodat ze veilig zijn voor andere ‘rovers’…

 

 

 

Een Zuringuil rups dat dacht dat het een egeltje was… 😉

Toen ik met een grasje heel voorzichtig over de goudgele haartjes streek,

rolde de rups zich helemaal rond. Net zoals een egel doet ! 😎

De goudgele stekeltjes zien er redelijk stevig uit…

Geen rupsje om zonder handschoenen aan te pakken denk ik 😉

De zuringuil (Acronicta rumicis) is een nachtvlinder uit de familie van de nachtuiltjes.

Diverse kruidachtige en houtige planten, waaronder zuring, weegbree, hop, duinroos,

braam, meidoorn, wilg enz zijn waardplanten van deze rups, waardoor deze niet

is gebonden aan één waardeplant. Wat de overleving kansen van dit beestje vergroot !

 

 

 

Hier zocht ik de voorkant van de Zuringuil rups…

Tevergeefs dus… 😉

 

 

 

Tot…

Tot het beestje zich ontrolde en ik zijn voorgevel kon zien…

Nu ja, een knapperd is het niet en zal het uiteindelijk ook nooit worden 😎

 

 

 

Dit Slaapmutsje deed me denken aan een sierlijk balletdanseresje 😆

Als de avond valt, dan vouwen de bloemblaadjes zich rond en sluit de bloem…

 

 

 

Om dit logje voor vandaag te eindigen :

Een Slaapmutsje dat zijn/haar bloemblaadjes reeds heeft verloren…

Maar toch blijft het een sierlijk plantje vind ik

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit lente macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn ‘kijk’ op macro fotografie

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

 

Salukes, en graag tot ziens in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

 

Groetjes, Dirk

Het kleine wereldje…

Als je deze blog regelmatig een bezoekje brengt,

dan weet je wel dat ik “Het kleine wereldje” , ofterwel macrofotografie

fascinerend vindt

Laat me stellen dat ongeveer 50% van al mijn foto’s macro’s zijn.

Voor deze macro serie heb ik weer de Laowa 100mm f2.8 2:1 gebruikt

die op de Sony A7 R2 camera body is geklikt.

Alle foto’s zijn op 5 augustus dit jaar gemaakt, ergens in Dilbeek.

Het was een warme zomerdag en er was bijna geen wind !

Ideaal weer voor macrofotografie in de vrije natuur 😎

 

Dit logje is verdeeld in 2 delen…

 

Deel 1:

 

De Blinde bij (Eristalis tenax).

Dit is geen bij, maar een bijachtige vlieg !

 

 

 

De gewone huisvlieg… (Musca domestica).

Wist je dat een vlieg 5 generaties op één jaar kan voortbrengen ?

Een vlieg zuigt aan allerlei organische stoffen

en staat daarom bekend als overbrenger van ziekten,

omdat hij na mest, uitwerpselen of aas op onze levensmiddelen loopt…

Maar de vlieg heeft ook voordelen !

Vliegen zorgen ervoor dat alle afval, dode beesten, enz op een snelle manier

opgeruimd worden.

Een wereld zonder vliegen kan je je niet voorstellen !

Het zou hier een smerig ongezond boeltje worden denk ik 😉

 

 

 

De Groene vleesvlieg (Lucilia caesar)

Wist je dat de larven (maden) van deze vlieg bij wijze van proef én steriel,

voor de behandeling van wonden ingezet worden ?

Deze larven eten organische stoffen, maar tasten levend, gezond weefsel niet aan.

Zo bevorderen zij enerzijds de heling van wonden, waaruit zij ziek weefsel verwijderen !

Straffe toeren hé ? 😉

 

 

 

 

De Dambordvlieg (Sarcophaga carnaria)

 

 

 

 

Een front opname van de Blinde bij

 

 

 

 

Deze kleine spin zat op een blad dat door de zon fel werd belicht.

Deze foto kon ik maken door onder het blad te komen

en daar het (onscherpe) silhouet van het spinnetje te fotograferen 😎

De titel van deze foto : Dreiging

 

 

 

Hetzelfde spinnetje, maar dan van de andere kant bekeken.

Het beestje was misschien 3 of max 4 mm groot

 

 

In het begin heb ik verteld dat er 2 delen zijn in dit logje…

Welnu, vanaf hier begint Deel 2 😉

 

Nog enkele pluisjes foto’s uit de macro reeks van 19 september…

 

 

 

 

Om het licht wat zachter te maken, heb ik een licht-diffuser doekje boven de pluisjes gezet

en met het (warme) licht van een gewone zaklamp de pluisjes wat extra uitgelicht.

Deze piepkleine waterdruppeltjes lijken wel te zweven hé ? 😉

 

 

 

 

Als ik zeg dat we het Kleine wereldje induiken,

dan bedoel ik dat soms letterlijk 😀

 

Wit kleine pluisjes

meegevoerd door de winden

als planten eitjes

 

 

 

 

Op de 41 megapixel van de Sony A7 sensor heb ik ruimte genoeg

om een lange uitsnede te maken.

Zo lijkt het wel breedhoek macro, vind je niet ? 🙂

 

 

 

 

De wonderbare wereld van paardenbloem pluisjes,

zwaartekracht én zwevende druppeltjes.

Deze foto is genomen met de afstandsbediening,

terwijl ik ondertussen water vernevelde over de pluisjes.

Deze vernevelde druppeltjes zijn zo klein dat het minste zuchtje wind,

ze doet zweven !

Ik had de camera gefocust op een punt,

en daarna op goed geluk via de afstandsbediening afdrukken…

 

 

 

 

Hier heb ik op dezelfde manier gewerkt…

Alles op manueel gezet, de focus op de kern van een pluisje gezet

(camera staat natuurlijk op een statief !)

en terwijl ik water vernevel, afdrukken met de afstandsbediening.

 

 

 

 

Dit creatief bezig zijn met piepkleine dingetjes vind ik zalig 🙂

Was het al maar terug lente !

Maar voor de herfst blaadjes heb ik al een paar leuke ideetjes,

maar dan moet het wel ophouden met regenen…  🙄

 

Paardenbloem pluisjes

kleine waterdruppeltjes

zwevend als stofjes

 

 

 

 

2 meter verder zag ik beweging op onze witte rozenstruik…

Met het blote oog zie je het bijna niet,

maar door de wonderbare macro lens kijken,

maakt het kleine weer groot 😉

Tot mijn opgetogen verbazing,

was ik hier getuige van het leven op een mini boerderij !

De mier-boeren én hun melkvee, de bladluizen !

Bladluizen leven van sap, dat ze met hun zuigsnuit uit planten halen.

In dat sap zit meer suiker dan een bladluis nodig heeft.

Het teveel wordt afgegeven als een zoete vloeistof, ook bekend als honingdauw.

Mieren lusten graag honingdauw.

Ze stimuleren de bladluizen met hun sprieten om honingdauw af te geven.

Zo melken de mieren ‘hun’ bladluizen… 😎

 

Een lint van mieren

trekt over de rozenstruik

de bladluis melkers

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro’s uit het kleine wereldje,

én de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, tips, die waardeer ik ten zeerste 

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

 

Groetjes, Dirk