Macro in de Nationale Plantentuin Meise (Deel 6)



Het is de laatste dagen terug zo’n grijs, miezerig & kil winterweer … 🙄
Sneeuw, smeltende sneeuw, regen of hagelbuien, rukwinden wisselen
elkaar af in een hoog tempo… 😯

Om dat grijze pokkeweer wat te vergeten is het weer hoog tijd
om wat extra warme macrofotografie uit de tropische serre van onze Nationale
Plantentuin in Meise te publiceren. (Het vorige Plantentuin logje vind je hier).

De camera is nog steeds de Sony A7R2
en de lens is ook nog steeds de Laowa 100mm f2,8 2:1 macro 🙂

De meest rare bloemen kan je in deze serre’s tegenkomen !
De minieme scherptediepte van een macro lens,
zorgt voor een extra tikkeltje mystiek 😎







Is dat een plant ?
een bloem ??
een harig insect ??
of is het gewoon een alien ? 😉






Omdat er toen (in het pre-coronatijdperk)
nog volop aan het Halloween geestgedoe werd gewerkt
werden hier en daar redelijk realistische poppen tussen de bomen vastgebonden…
Het was soms ff schrikken 😎






Een tropische plant waar minuscuul kleine bloemetjes uit groeien…






Orchideeën in alle maten en soorten…
Deze serre ga ik als we terug onbeperkt naar binnen mogen gaan,
toch nog een paar keer bezoeken.
Orchideeën zijn fascinerende bloemen vind ik !

Een ander licht op de bloemetjes en de bijtjes :

Er zijn planten die gericht insecten lokken om de indruk te geven
een geschikte sexuele partner te zijn.
Er zijn orchideeën die de vrouwelijke sluipwesp zo perfect weten te imiteren
dat de mannetjes niet alleen langskomen om stuifmeel over te dragen
maar ook om serieus de liefde te bedrijven!!
Voor de orchidee is dit goed omdat dan beter het stuifmeel word over gedragen
maar voor de wespen is deze korte liefdes affaire een nadeel omdat
ze hun zaad verspillen aan de bedrieglijke bloem. (De natuur is zo ingenieus ! )
Dit zou kunnen betekenen dat de wespen hierdoor uitsterven
maar de evolutie (lees overlevingsdrang) zorgt voor zichzelf
en wel op zo’n manier dat de vrouwtjes zich kunnen voortplanten
zonder partner maar daardoor ontstaan alleen mannetjes.
En het mooie daarvan is weer dat er dus meer mannetjes wespen zijn
waardoor de vrouwtjes, ondanks de de plantaardige uitstapjes,
toch aan een partner zullen komen. Briljant toch ! :mrgreen:
(Bron: Floralist.nl )







Soms zie je tropische planten die doen denken aan iets buitenaards…






Vreemd gevormde bladeren,
met wat fantasie kan je er leuke verhaaltjes bij verzinnen 😎
De natuur uit de tropen is wonderbaar !






Sporenplanten in het omfloerste lentelicht…
Als fotograaf is het hier heerlijk spelen met de scherptediepte ! 😉






Bladeren en nerven… het een kan niet bestaan zonder het ander…





Om dit logje voor vandaag af te sluiten…
Hoe korter je bij een blad kan komen,
hoe meer details, structuren, enz je kan ontdekken !
Het kleine wereldje van de macro fotografie verveelt me nooit 😎 :mrgreen:




Et voila, we zijn weer aan het eind van dit macro logje gekomen
(reeds de 6de editie !)

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Plantentuin macro fotografie

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  cool.

Alvast bedankt voor je reactie  smile !

Salukes, en graag tot ziens in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben laughing


Groetjes, Dirk

IJs in de velden

Tegen het miezerig druilerig regen weer van vandaag…

Daar is niets of niemand tegen bestand.

Mijn madam noemt dat ‘modderweer’ 😀

Cyclocross coureurs zullen dat wel zalig in de modder ploeteren weer vinden,

maar ik blijf liever binnen op zo’n kille natte grijze dagen  :mrgreen:

 

Weet je, eigenlijk heb ik heimwee,

heimwee naar die heerlijk gezonde diepvrieskoude dagen 😎

Met die vrieskoude ga ik graag de velden in,

gewapend met mijn 100mm macro lens.

In de oogst en de herfst trekken de boeren met hun zware tractoren

diepe sporen in de velden.

In het regenseizoen lopen deze sporen vol water en de eerste vrieskoude

maakt van deze plassen echt wel mooie ijs juweeltjes :mrgreen:

Met een beetje fantasie (daarvan heb ik voorraad genoeg liggen),

kan je er allerlei dingen in zien…

 

Ga je mee, de ijzige velden in (maar dan vanuit je knusse zetel 😎 )

 

Als opener, een lachende ijs nar…

 

 

 

 

 

In de onderste lagen van de plassen liggen vermorzelde plant restanten te rotten…

die zorgen voor methaan en allerlei vrijkomende bio gassen

die door de vrieskou, bevroren worden in hun vlucht naar boven.

 

Sterren

 

Je luchtbelletjes

zweven als myriaden

sterren naar boven

 

 

 

 

 

Is dit een detail foto van een alien ? 😉

een buitenaards wezen, dat zich heeft verstopt in de plas ?

Een reusachtig oog staart me grijnslachend aan…

Of is het gewoon bevroren water ? 😎

 

 

 

 

Sommige winter wandelaars bekeken me verbaasd,

toen ze me gebogen over die ijs plekken zagen staan en werken,

het statief in onmogelijke posities proberen duwen,

zonder het ijs te breken hé !

Het is meestal niet gemakkelijk om de camera net boven de plaats te krijgen

die je hebt gekozen als compositie en uitgangspunt.

Maar moeilijk gaat ook hé, hoe groter de uitdaging,

hoe groter de beloning zeg ik altijd 😀

Sommige mensen gingen verder, sommige kwamen eens kijken wat ik aan het doen was 🙂

Op zo’n onverwachte ontmoetingen leer je soms interessante, leuke mensen kennen.

Daar geniet ik altijd van :mrgreen:

 

Een simpele compositie, gebaseerd op de gulden snede

“Bevrijding uit het ijs” zou een titel kunnen zijn 😉

 

 

 

Soms had ik echt wel veel geluk…

Dit nestje ijskristallen vond ik onder een bevroren maisblad 😎

 

 

Rinkel

 

Die kristallijntjes

klinken rinkel getinkeld

als een schittering

 

 

 

 

Een ritssluiting gemaakt uit kristallijntjes…

Alleen ons moeder natuur kan zoiets waanzinnig geniaals bedenken :mrgreen:

 

 

 

Soms kan ik in het ijs vormen zien, herken ik bepaalde details,

die me doen denken aan het werk van een bepaalde kunstenaar.

De ijzige vormen hier onderaan brachten me tot bij Joan Miró

(Spaans kunstschilder, beeldhouwer, graficus en keramist én surrealist).

Wiki Link Miro

 

 

 

 

Om Miró eer te brengen met een eigen fantasie op een thema,

breng ik hier een horizontale spiegeling van bovenstaande ijsfoto.

Een misvormd Venetiaans masker,

is omring door zoenende, duwende of schaterlachende wezens…

In die zalige wereld van het surrealisme,

kan zelfs het leven op zich absurd zijn én is echt alles mogelijk 😎

 

 

 

Om dit ijzige logje te eindigen voor vandaag.

Een onbekende vogel soort, geboren in & uit het ijs

Zou dit een Cold Turkey kunnen zijn ? 😀

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn eerste deel “ijs in de velden” fotografie.

én uiteraard de ijs haiku poëzie woordjes van eigen kweek…

 

Opmerkingen, tips, commentaren, enz, zijn steeds welkom  tongue-out.

Alvast bedankt voor je reactie kiss

 

Salukes, en graag tot ziens

Dirk