Zoals steeds in mijn Roest Op Zondag logjes, wil ik de roestige hoofding ervan, uniek maken. (zie boven) (Die hoofding maak ik via de Ai (Tekst → afbeelding) software van Adobe) Als extra parameter om de Ai machine tot iets min of meer uniek te brengen, heb ik vandaag ‘Wervelstorm‘ ingegeven… Maar de foto’s die ik publiceer zijn gelukkig echte foto’s en géén Ai verzinsels 😉
De foto’s in dit logje zijn gemaakt met de Sony A7 R2, De lens is de analoge Laowa 100mm f2.8 macro lens. Een analoge lens wil dus zeggen dat ik 100% op Manueel moet werken, maar dat stoort me zeker niet. Ik heb een hekel aan alles wat naar ‘Automatisch’ geurt 😃 Als je op manueel werkt, heb je zelf alles in de hand én bepaal je zelf het eindresultaat van je foto… (als je goed weet wat je doet natuurlijk) (Noot: Als je actie fotografie doet, werk je beter met de automatische toestanden… Manueel fotograferen heeft zeker zijn grenzen 😎) De locatie: De velden in en rond het Brussel rand dorpje waar ik woon
Foto 1/3 : Een oude, betonnen weidepaal, begroeid met mosjes allerlei… Een roestige ijzerdraad die scheef en schots kronkelend, zijn weg door een roestige lus had gevonden trok mijn aandacht.
Foto 2/3 : Dezelfde ijzerdraad rond een weide… Hier heeft de boer een verbinding, een koppeling gemaakt tussen twee heerlijk roestige ijzeren weidedraden…
Foto 3/3 : In fotografie kan je de werkelijkheid uitbeelden nastreven, dat is zeker niet verkeerd. Maar nu en dan wil ik in mijn fotografie een stapje verder gaan én een ‘verhaal’ vertellen… Nu ja, ik zag een ‘verhaal’ in dit eenvoudig beeld van ijzer & roest in het groen 😉 Het nieuwe, grijze (roestvrije) metaal is gekoppeld aan een oude, roestige ijzerdraad… Ik zie er een ‘verbondenheid’ tussen oud en jong in… Nieuwe ideeën van de jeugd tegen de soms “verstarde” meningen van ons, gepensioneerden… Het kan botsen, maar als je echt luistert naar elkaar, dan kan er veel moois uit groeien 👍
Je opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie en graag tot ziens in mijn volgend(e) logje(s)
Hoe mijn volgend logje er zal uitzien ?? of over welk onderwerp ik het dan zal hebben … ?? Wel ja, dat zien we wel als het weer zover is hé
Door de vele regen & felle buien van de laatste dagen zijn bijna alle wit/roze bloesems van onze Japanse kerselaar inmiddels weggewaaid… ☹ Van die bloesems heb ik nog een hoop foto’s klaar liggen, maar die moet ik nog ontwikkelen in mijn digitale donkere kamer van Photoshop. Nog ff geduld dus 😊
Maar in mijn digitale archieven heb ik nog genoeg foto’s om vele blog jaren mee te vullen 😎 Wat me de laatste jaren opvalt, is dat ik bijna nooit meer werk met een zoomlens… 🤔 Als je als fotograaf, (ook als amateur fotograaf) de voordelen én de charmes van prime lenzen ontdekt (een prime lens is een lens met 1 vaste brandpunt afstand), dan groeit er een mooie liefde tussen deprime lens én de fotograaf 😎. Omdat een prime lens met 1 vaste brandpunt werkt, zijn dit soort lenzen altijd geoptimaliseerd én bijzonder licht echt voor die brandpunt afstand.
De lens die ik hier gebruik is de Canon 135mm f2 lens, die ik via een lens adapter op de Fuji XH1 heb geklikt. De lens is Full frame en de camera is in aps-c formaat, maar de digitale adapter van Fringer strijkt alle plooitjes netjes glad 👍
Het was midden oktober vorig jaar… de herfst begon maar niet en de winter was nog lang niet thuis… Tussen de regenbuien scheen een flauw zonnetje … Hoogtijd om in het moeras te genieten van een flauw zonnetje én droog weer !
Het uitzicht op deze blaadjes deed me denken aan een verfijnd Japans aquarel 👍
In deze Z/W bewerking van een andere foto van deze lange blaadjes, heb ik de Japanse aquarel schilderijen met zwarte kleurstof in een stenen badje met water als verdunning proberen na te bootsen…
Een simpel klimop plantje… Als je wat kan “spelen” met de instellingen van het licht, dan ben je in zekere zin aan het schilderen met je lens 😃
Bij deze 3 boomblaadjes met herfstkleuren heb ik wat ‘gefoefeld’ met de lichtmeter… De herfstblaadjes heb ik in volle dag belicht (en die waren dan al in feite over belicht) Door (mis)bruik te maken van de eigenschap dat een camera 18% licht moet meten over de hele foto, heb ik de lichtmeter wat bedrogen. Het teveel aan licht heeft de lichtmeter in mindering gebracht over de hele foto, zodat de achtergrond héél donker wordt én de herfstblaadjes héél netjes & perfect belicht zijn ! (over deze lichtmeting methode heb ik vroeger al meerdere keren uitleg gegeven, ik ga dat dus niet nog een keer herhalen 😉)
Wie prime lens zegt, denkt ook aan een mooi bokeh van lichtbolletjes in de achtergrond 😎 Mijn ervaring is dat je de lens evenwijdig met de grond richt, je bijna of géén bokeh krijgt. Maar als je de lens 10 tot 20 graden omhoog richt (naar de zon toe), dan is de kans héél groot dat je heel mooie ronde én zongekleurde bokeh bolletjes krijgt ! 👍 Je kan dezelfde ‘techniek’ toepassen met een zoomlens… de kans is dan ook héél groot dat je een zee van mooie bokeh bolletjes krijgt. (Maar… Er is altijd een maar hé ?) Het verschil tussen een zoomlens en een prime lens, is dat bij een zoomlens de bokeh bolletjes 4, 5, 6, 7 of 8 hoekig zullen zijn…, terwijl bij een goede prime lens de bokeh bolletjes mooi kleurrijk & mooi rond zullen zijn. (Er zijn in het verleden zelfs speciale prime lenzen gemaakt die perfecte ovale bokeh bolletjes maken ! Als je zo’n lens vind, mag je me altijd eens mailen 😋)
Fotografie = Schrijven met licht… Een bijna verdorde klimplant die niet wilt opgeven ! Hoe klein of hoe miniem het leven ook is… Let’s Go For It ! 🤗
Minimalisme in de natuur, nou ja, minimalisme overal rondom ons klinkt al beter … Als de eenvoud én de rijkdom van het minimalisme je raakt, dan ga je er nadien dikwijls onbewust naar op zoek ! Het kunnen kleuren zijn, het kunnen vormen, lijnen en bogen of een mengeling ervan zijn … Kunnen wegdromen bij héél eenvoudige vormen en/of kleuren ! Zalig is dat hé ? Bij het maken van deze minimalisme foto zag ik een gekooide olifant…
Fotografie is het met behulp van licht en/of andere vormen van straling vastleggen van afbeeldingen van voorwerpen en verschijnselen op radiatie- of stralingsgevoelig materiaal. Het woord is afgeleid van het Grieks en betekent letterlijk: schrijven met licht (phōs): licht, en (graphein): schrijven). (Bron: Wikipedia) .
De overgrote meerderheid van de mensen vandaag beseft niet echt dat vandaag de dag, elk klank of beeld fragment kan worden vastgelegd in een of andere digitale vorm. Terwijl dat pakweg 30 of 40 jaar vroeger echt niet mogelijk is geweest ! Wat mij betreft, ik blijf graag die voortgang én de evolutie in de digitale fotografie technieken op de voet volgen, zelfs het Ai wereldje volg ik met mondjesmaat… Maar… er is altijd een maar hé ? Fotografie moet nog altijd fotografie blijven ! Fotografie zonder ‘gevoel’ of ‘zin’ zal in mijn ogen en gevoel ‘doods’ zijn.
Een late herfst avond gevoel bij een ondergaande zon. De dag was warm maar nu koelt het langzaam af (gelukkig 👍). Ik geniet extra van het warme avond licht in het opklap schermpje van de camera Introspection gevoel…
De boomblaadjes uit de eerste foto’… Maar nu met wat hemelsblauw als extraatje 😎 In mijn ogen blijft het minimalisme…
Een geplastificeerde metaaldraad van Bekaert in ons Dilbeekse dorp landschap, die rode, centrale anomalie zorgt voor een verstoring in de rust ! minimalisme brengt ons eenvoud…
Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie en graag tot ziens in mijn volgend(e) foto logje(s)
Hoe mijn volgend logje er zal uitzien ?? of over welk onderwerp ik het dan ga hebben … ?? Wel… dat zien we dan wel hé.
Dit jaar heb ik me al ferm kunnen amuseren met onze Japanse kerselaar ! De dagen dat het niet regende én/of er weinig of géén wind was (dat zijn er 4 dit jaar !!) kon ik me gelukkig een paar uurtjes vrijmaken om de bloesems groeiend op onze boom als bron van inspiratie te gebruiken 😋
In mijn vorige lentebloesem logjes heb ik gewerkt met mijn droomlens, de 35mm F/0,95 van Brightin Star. Maar omdat ik een macro onderwerp niet altijd op dezelfde manier en/of techniek wil benaderen, heb ik vandaag gekozen voor een niet echt gewone techniek… De camera blijft een Fuji X body. De lens die ik gebruik is nu de Fuji X 80mm f/2,8 macro lens. (fyi: Een macro lens is ook een prime lens…). Maar om dichterbij bij mijn onderwerp te komen, heb ik een tussenring (een extender in het Engels) van 12mm gebruikt. Zo kom ik los van het 1:1 macro “keurslijf” en kan ik (mits wat lichtverlies) tot het 1,3:1 en 1,5:1 macro gebied komen. (Bijna 2x dichterbij dus). Het lichtverlies is echt te verwaarlozen… Een “moderne” camera kan heel wat schaduwen piekfijn én met vele details erin verwerken zonder digitale ruis 😎
Het zon licht was die dag echt wel onvoorspelbaar… Maar als fotograaf moet je je plan kunnen trekken om een min of meer aanvaardbare belichting uit je foto technische mouw te schudden 😃
Soms schuift er wel eens een of andere verloren gelopen regenwolk voor de zon… Deze foto vind ik wel interessant omdat de meeldraden van de lente bloesems hier héél mooi op de voorgrond komen ! 😉 Tegenlicht kan héél mooi zijn !
Een paar minuten later is het zonlicht dan weer helemaal anders ! De avondzon is op komst ! (Het tijdstip toen was 18:15u) Het avondrood… al maanden verlang ik ernaar !
Door de 12mm tussenring kan ik 2 tot 3x korter komen dan normaal met de 80mm lens, De kleinste details worden duidelijk in het zalig warm-rood-oranje avondlicht 😊 terwijl de achtergrond heerlijk wazig blijft ! Schilderen met je lens… zalig is dat ! 🎨😋
Een bloesembloemeken zit verstopt achter 3 of 4 piepkleine blaadjes, die groeien aan onze Japanse kerselaar. Het is zalig om in dit wereldje van uiterst minieme scherptediepte, je weg te zoeken én je foto onderwerp te vinden !
De tijd ging naar 18:30u… Het avondrood van onze zon was nu aan het woord ! Het zijn WOOOW momentjes 😊
Als fotograaf beleef je natuurlijk top momentjes bij dit magisch licht ! Hier had ik ‘geluk’ dat er één of andere regenwolk tussen de ondergaande zon én mij gleed… (btw: Zonder dat ‘geluk’ kon ik dit licht op dezelfde wijze krijgen door een ND filter te gebruiken)
Bijna dezelfde camera positie als bij de vorige foto (enkele minuten later) … Alleen was ik hier een dikke 20cm dichterbij de bloesem bloemekes gekomen. De ondergaande zon lijkt groter en de bloesem bloemekes zijn prominenter in beeld. Dit soort fotografie (én uitzoeken hoe het allemaal moet) maakt me blij 😃
Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie en graag tot ziens in mijn volgend(e) foto logje(s)
Hoe mijn volgend logje er zal uitzien ?? of over welk onderwerp ik het dan zal hebben … ?? Wel… dat zien we dan wel hé.
In mijn drie vorige bloesem logjes heb ik vooral gespeeld, met de close up mogelijkheden van de Brightin Star 35mm f/0,95 prime lens. In het logje van vandaag heb ik gewerkt met de Canon 100mm f/2,8 macro lens en de Fuji GFX 50S. Het onderwerp tussen beide benaderingen is min of meer gelijk, namelijk de lente bloesems van onze Japanse kerselaar in maart.
Maar tussen beide lenzen zit echt een wereld van verschil, zoals je hier nu zelf kan zien ! De Brightin Star is een heerlijke lens om lekker dromerige plaatjes te maken, te “spelen” met het licht en zijn unieke bokeh. Het is géén macro, maar de close up mogelijkheden zijn indrukwekkend ! De f/2,8 100mm macro laat je toe om het kleine wereldje te gaan verkennen, om het onzichtbare min of meer zichtbaar te maken. Het ‘echte’ macro werk dus.
Dat je met beide lenzen op een totaal andere wijze moet werken, is wel duidelijk hé ? Een takje met wat open bloesemblaadjes, de focus heb ik gelegd op de meeldraden van het bovenste bloesemblaadje. De witte achtergrond komt van de witte mobile home van onze buurman, die bijna 3 meter verder geparkeerd staat 😋
Met een macro lens kan je echt héél dichtbij komen… Het is dan ook zeker niet mijn bedoeling om een objectieve weergave van de werkelijkheid te maken… Dat is geen fotografie vind ik , maar gewoon een kopie maken van wat je ziet… Mijn verhaal vertellen dmv een beperkte scherptediepte is echt mijn dingetje, maar mijn teergeliefde volgers weten dat ondertussen wel 😉
Met een macrolens kan je natuurlijk ook grotere stukken fotograferen… De wolken die je hierboven ziet… zijn de voorbode van een malse regenbui die er een half uurtje later uitviel 🌧☂
Maar na regen komt er meestal zonneschijn ! 👍 Heb ik je al verteld dat je na een regenbui zeker naar buiten moet gaan ? (om druppeltjes te fotograferen natuurlijk 💧💧📷)
Ook met kleine druppeltjes in de bloesemblaadjes kan je lekker ‘spelen’ ! Als je wat geluk hebt én de zon belicht de druppeltjes heel subtiel, dan is de kans héél groot dat je overal kleine bokeh bolletjes ziet . Spijtig genoeg was het licht hier nét niet subtiel genoeg…
In deze witte bloesemblaadjes zat een regendruppel ‘gevangen’… De lens stond helemaal open op f/2,8, zodat de scherptediepte héél miniem was én ik daardoor de aandacht kon leggen op de piepkleine meeldraadjes van dit bloemeken. De achtergrond verdwijnt hier ook in een onscherp waas.
Dichterbij kon ik niet komen om welgeteld 2 meeldraadjes scherp te krijgen, een oranje en één geel meeldraadje zijn min of meer scherp… meer is er niet nodig om te zien dat dit een bloesem bloemeke is. Die grote vrijheid die je als macro fotograaf hebt om in wereldje van héél kleine scherptediepte je ding te doen is telkens weer een nieuwe uitdaging 😋
Mos… wereldwijd bestaan er zo’n 26.000 soorten mos ! De Vlaamse soortenlijst telt maar liefst 532 verschillende mossensoorten ! Met het blote oog zie je amper een mos detail, maar gezien door een macro lens gaat er een héél nieuwe mos wereld voor je open 😃
Soms (als je geluk hebt) zie je met de 100mm macro (+ een Raynox 250 voorzetlens) héél rare beestjes voorbij schuifelen ! ik schat dat die oranje/rode beestje max 2 mm lang is. Zou dit beestje een teek kunnen zijn ? 😨 ?
Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom !Alvast een dikke merci voor je reactie en graag tot ziens in mijn volgend(e) logje(s)
Hoe mijn volgend logje er zal uitzien ?? of over welk onderwerp ik het dan zal hebben … ?? Wel… we zien wel het dan wel hé 🤔 Misschien gaan we nog eens naar Antwerpen ? 😃
Gisteren hebben we mogen genieten van een lekker lente zonnetje 🌞 Voor een natuur en macro fotograaf is dat natuurlijk top ! In de namiddag kon ik me vrij maken om buiten lekker te gaan fotograferen. De foto locatie is nog steeds mijn voortuintje, waar onze Japanse kerselaar in volle bloei staat !
De camera is nog steeds de Fuji XT5 en als lens heb ik weer mijn nieuwe droomlens, de analoge , Chinese, 35mm f/0,95 prime lens van Brightin Star gebruikt. (Link naar de Chinese site) In mijn vorig Droomlens logje heb ik al veel over deze lens verteld.
Het grote verschil met het vorige logje is dat het weer toen somber en grijs was… Gisteren was het schitterende lenteweer en kon ik me lekker uitleven met het lente licht én het heerlijk warm gekleurde voor avondlicht (rond 18u).
Alle foto’s zijn ongeveer vanop 34 tot 40cm afstand van mijn onderwerp geshoot. Het zijn close-up foto’s, géén macro’s. Ik heb bewust alle foto’s met een volledig open diafragma (f/0,95) geshoot. De scherptediepte is dan héél klein, maar daar kies ik bewust voor ! Ik wil in deze minieme speel ruimte mijn onderwerp zoeken én een mooie compositie bouwen. Het is niet echt simpel om te doen, maar het geeft een ongelooflijke fotografie beleving én tegelijk het gevoel dat ik schilder met de lens. 😃
De ISO staat vast op 125 (dat is de laagste waarde van deze camera). De sluitertijd varieert tussen 1/80s tot 1/500s, afhankelijk van het licht. Soms zet ik de lichtcorrectie op -2 tot +2, afhankelijk van het licht. Er is géén statief gebruikt… Sommige foto’s zijn gemaakt toen ik op een stoel zat (mijn slechte rug… weet je wel), maar de meeste foto’s maakte ik rechtstaand. Er is ook géén grijsfilter gebruikt… De scherpstelling gebeurt altijd met Focus Peaking.
In dit eerste lente zonnetje, moest ik oppassen om géén overbelichting te krijgen… Hier heb ik de lichtcorrectie op -2 gezet. (Ik kon ook de sluitertijd verhogen…) Maar directe lichtcorrectie geeft de kleuren mooier weer vind ik 😎
Alle wazige bloesems en takjes zijn maar een paar cm verwijderd van de bloesems waar ik op heb scherpgesteld. Als je werkt met Focus Peaking maakt het ook niet uit waar je de focus plaatst… Je kan de focus dmv de diepte lijntjes haarfijn bepalen 😃
In een leuke compositie kan je werken met vormen , afstanden , verhoudingen… maar ook met kleuren !
Naarmate de avond nadert, wordt het licht soms warmer (een oranje, rode zon komt in zicht)… Die momentjes vind ik altijd super om mee te maken ! Als fotograaf moet je dan goed opletten dat de witte bloesems mooi naturel wit blijven… en niet oranje rood worden. Dat betekent dat je moet sleutelen aan de witbalans ! (Maar je kan die witbalans nadien rechtzetten in Photoshop of Lightroom hoor)
Hier had ik het geluk dat de ondergaande, oranje rode zon, zichtbaar kwam tussen 2 dikke takken van onze Japanse kerselaar. Op die manier keek ik niet rechtstreeks in het zon licht, maar werd het felste licht afgeblokt tussen de takken. Het is soms wat zoeken tussen fel licht en de donkere schaduwen…🌞🤔
Hier zit de zon ‘verstopt’ achter vele takjes en bloesems. Vanuit een laag standpunt (gezeten op een stoel) kon ik het licht meten op de min of meer blauwe hemel. Zo maakte de camera zelf een correctie door het zonlicht te temperen én de lichtblauwe hemel daaraan aan te passen. De oranje/rode blaadjes én het witte bloesembloemeken zijn nu perfect belicht 😊
Een ander takje met een dotje lenteblaadjes in 100% tegenlicht ! De overbelichting van de zon heb ik kunnen ongedaan maken door -3 stops belichting correctie in de geven. Dan heb ik het licht gemeten op het meest belichte punt van de boomblaadjes… De lichtmeter past zich aan aan mijn voorwaarden en alles is terug in balans 😎 Het avondzonnetje verblind niet meer én de boomblaadjes zijn feeëriek belicht 👍
Hier heb ik de witbalans op ‘schaduw’ gezet en heb zo héél bewust het oranje rood laten overheersen. (Toen was het 18u30 ongeveer). Nadien heb ik in de RAW editor van Photoshop de kleuren én de witbalans van de bloesems om meer naturel roze gezet. De schaduwen kon ik ook wat oplichten, maar dan zou het resultaat lelijk zijn vrees ik. Dit is min of meer het licht & kleur beeld dat mijn ogen zagen toen ik de foto maakte. De héél kleine scherptediepte van de lens maakt er een superzacht schilderijtje van 🤗
Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom !Alvast een dikke merci voor je reactie en graag tot ziens in mijn volgend(e) logje(s)
Hoe mijn volgend logje er zal uitzien ?? of over welk onderwerp ik het dan zal hebben … ?? Wel… we zien wel het dan wel hé.
Het roest thema dat ik vandaag aan de Ai letter robotvan Adobe (zie hierboven) heb voorgeschoteld is : Roest, dictatuur, stalin, opstand, gevangen, opsluiting, machteloos, onderdrukt De Russen (allee ja, niet het gewone volk, maar de misdadige leiders van Rusland), zijn nu al een paar jaar deftig bezig met echt het varken uit te hangen in een hele hoop conflictgebieden ! Maar ‘oorlog is nu eenmaal BIG business as usual’… dus in dat eeuwigdurend wespennest ga ik me niet wagen.
Waar ik me deze week echt aan stoorde is de ongelooflijk brutale wijze, waarin de Russische overheid communiceerde over het overlijden van Navalny Aleksej ! Ook mensen die bloemen of een kleine hulde brachten aan Navalny werden genadeloos door het politie apparaat meegesleurd en opgesloten in een of andere gevangenis…
Hoe vreselijk moet het zijn, om te leven in een land waar je je eigen mening niet luidop mag uiten… Waar een moeder haar eigen overleden zoon niet eens mag zien… Het voelt als een stalen nagel die dwars door je hersenen wordt geslagen ! Deze kille, brute Z/W stalen kepernagel illustreert dit gevoel van onmacht treffend 😱
Kettingen en sloten, stalen gesloten poorten… Deze foto’s vind ik héél bruikbaar om een bepaalde situatie weer te geven… De situatie van het Russische volk dat nog slechts héél weinig mag (en kan !) doen : Héél braaf én gehoorzaam zijn, zeker geen kritiek geven op je overheid, alles wat Poetin ons vertelt is dé waarheid, het westen liegt , we zijn in oorlog tegen de nazi’s in Oekraïne, het westen voert nu oorlog tegen ons, De Russische nationale TV toont je de waarheid, enz enz …
Als je met dit alles niet akkoord gaat… Dan pakken we je op en kan je een X aantal jaar gaan brommen in een staats gevangenis of in een af ander Goelag kamp… (afhankelijk hoe anti overheid je bent)
Ben ik blij dat ik nog in ons vrij Belgieksken mag wonen… 😶
Met deze roestige kettingen wil ik nogmaals de onmacht van tientallen miljoenen Russen weergeven, die niet mogen zeggen wat ze willen, die weldra niet mogen stemmen op wie ze echt willen… (of die moeten stemmen op iemand die ze niet willen ! ) Meer dan 800.000 Russen zijn al verhuisd (in het begin van de oorlog met Oekraïne) naar andere landen. Laat ons stellen dat zeker een groot deel van de Russische intelligentsia reeds verhuisd is… Dat gaat zeker voor heel wat ellende zorgen als er ooit een veel te lang uitgestelde, echte sociale strijd losbarst in dit ongelooflijk brute én tegelijk héél kunstzinnig & verfijnde land waar de Grote Russische Beer overleeft !
Je opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie 🤗 en graag tot ziens in mijn volgend(e) logje(s) 😎
Hoe mijn volgend logje er zal uitzien ?? of over welk onderwerp ik het dan ga hebben … ?? Wel, dat zien we wel als het zover is hé 😉
Nog een gezellige & hopelijk een droog weekend gewenst, Dirk
Deze week ben ik nog een keer naar één van mijn favoriete plekjes geweest… Ik was naar Wambeek gereden, in een (door natuurpunt beheerd) bosrandje daar, komen elk jaar weer opnieuw de sneeuwklokjes uit de grond gegroeid. Omdat ik nog steeds sukkel met die verdomde lumbago, ben ik helaas fysiek niet in staat om voor langere tijd laag bij de grond te gaan fotograferen 🥴, Van dit jaar moet je van mij geen vers van de pers gemaakte sneeuwklokjes foto’s verwachten… Maar !! (er is steeds een maar hé ?) Maar gelukkig heb ik in mijn uitgebreide foto archieven nog honderden ongepubliceerde macro foto’s liggen, die ik ooit geshoot heb van die sneeuwklokjes 😊
De foto’s in dit logje dateren van eind februari 2022. Locatie : Wambeek Camera: Sony A7 R2 Lens: Laowa 100mm f2.8 2:1 (100% analoog >> focus dmv FocusPeaking) Soms gebruik ik een doorzichtig plastieken zakje dat ik over de lenskap plak om willekeurige onscherpte in de achtergrond te krijgen…
Als de sneeuwklokjes gaan groeien, dan is de lente in het land zeggen ze… Op het moment dat ik dit schrijf (het is nu 19:24u)valt de regen (én hagel !) met bakken tegelijk uit de lucht…
Als je wat speelt met doorzichtige plakband over de lenskap, kan je de achtergrond van je foto nog een tikkeltje waas en onscherpte bijgeven. Let wel dat je geen plakband over het optisch glas van je lens kleeft… Want daar houden lenzen helemaal niet van !
Het is natuurlijk zwaar balen dat ik al die fotopret met die mooie lentebloemekes niet kan meedoen dit jaar… Volgende week kan ik naar de radioloog en rx-scan… dan weten ze wel wat er scheefzit in mijn rug en/of bekken… Ik hoop natuurlijk op een goede afloop…
Hoe een piepklein sneeuwklokje zo verdomd mooi kan wezen hé ? Wist je dat sneeuwklokjes familie zijn van de ajuin ?? Omdat ajuinen véél voedingstoffen aan boord hebben, hebben de sneeuwklokjes ook een evenredig deel aan voedingstoffen in zich. Het is daarom 1 van de eerste rijke voedingsbronnen voor de eerste insecten, die na de winter terug actief worden. Daarom: Aan al mijnteergeliefde bezoekers : Als je ergens sneeuwklokjes ziet, laat ze AUB staan, trek ze niet uit om thuis in een vaasje of een bloempotje te zetten. Onze natuur zal je héél dankbaar zijn 👍!
Twee dappere oud strijders, die niet willen opgeven ! Hoe een handvol herfstblaadjes in de namiddag zon, zo mooi kunnen opfleuren hé ? De wazige, flou achtergrond is ook hier willekeurig gemaakt met plastieken zakjes en plakband… Hoe ik het allemaal doe, ga ik niet meer uitleggen… Als je deze ‘techniek’ wil “nadoen” (of zelfs verbeteren ?! 😋) , reken ik op je eigen creativiteit 😉 (Noot: Ik gebruik géén Photoshop voor dit “effect”)
Deze foto vind ik min of meer de beste in dit logje… Het bloemeken is geshoot op f2.8, de achtergrond is door het groot, open diafragma al min of meer wazig. Door het plastieken zakje dat willekeurig ‘gedrapeerd’ was over de lens, wordt deze onscherpte in het onscherpte gebied nog wat extra benadrukt… Je kan ook gekleurde plastic zakjes gebruiken natuurlijk ! The sky is the limit (zéker in de fotografie 😃)
Omdat ik die dag al veel te veel sneeuwklokjes in groepjes bij elkaar had zien groeien (en had gefotografeerd !) , besloot ik om ook de eenzame sneeuwklokjes aandacht te geven ! Een plastic zakje waar ooit aardbei snoepjes in zaten dient hier als kleur-smaakmaker ! 😎
Sneeuwklokjes kan je op héél veel manieren fotograferen… Als je ze van boven benaderd, dan ga je als fotograaf de kwetsbaarheid van deze sneeuwklokjes onderstrepen vind ik. En dat is nu net wat ik in deze foto wil aantonen : De groeiende kwetsbaarheid van onze natuur… 😶🤔
Eind februari is de grens tussen het recyclage seizoen van de herfst én de wederopleving van al het leven in de lente. Het weer eind februari 2022, was duidelijk beter dan eind feb 2024… Dit “De Sneeuwklokjes zijn er weer 😃” logje sluit ik af met een door mosjes overgroeid takje… Het leven kruipt, zelfs waar het niet gaan of kruipen wil 🤗
Hopelijk heb je ook genoten van mijn pre-lente foto’s die ik 2 jaar geleden heb geshoot in de omgeving waar ik woon. Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie en graag tot ziens in mijn volgend(e) logje(s)
Hoe mijn volgend logje er zal uitzien ?? of over welk onderwerp ik het dan ga hebben … ?? Wel… we zien wel hoe de situatie met het weer én mijn rug zal zijn…
Het aanhoudend rot regen weer begint ferm op mijn systeem te werken 😠 ! Bij jullie ook ? Als het vriest, dan trek je aangepaste kleding aan en kan je de hele dag buiten blijven. Maar met regen en wind weer kan je niets anders doen dan binnen blijven… 😶
Daarom ben ik nog maar eens in mijn ongepubliceerde foto archieven gedoken, om voor jullie wat zonnige 🌞 foto’s van vorig jaar op te zoeken. De foto’s zijn genomen in Badenweiler, Duitsland. De camera is de Sony A7 mark 3. De lens is de analoge Laowa 60mm f2.8 macro. Scherpstellen doe ik dus via Focus Peaking
Bij het begin van deze fotoshoot zocht ik naar min of meer “rare” vormen. In deze stekelige blaadjes zag ik het silhouet van een roofvis die op jacht is 🐟
Dan vielen wat geisoleerde takjes me op… Mijn bedoeling was om de takken scherp op de voorgrond te krijgen , terwijl de bomen in de achtergrond verglijden in een waas van kleine bokeh bolletjes.
Dit takje vond ik heel bijzonder ! Het lijkt op een gestileerde vorm van een wandelend draadmannetje 😃 De bokeh bolletjes in de achtergrond bevallen me wel 👍
Ik besloot me volledig toe te leggen op kleine takjes met fris groene blaadjes die zo dun zijn dat het tegenlicht er min of meer dwars door schijnt !
Ik ontdekte ook dat als je met de lens, ietwat schuin naar boven, of naar onder gaat, dat je een totaal andere structuur in de vorming van bokeh bolletjes krijgt ! Het geeft echt een schilderen met je lens gevoel 😎🤗
Als je met de lens ietwat naar boven kijkt én de licht correctie 1 stopje naar beneden zet krijg je weer een totaal ander beeld, qua lichtsterkte én details. Het gemiddelde diafragma dat ik die dag heb gebruikt varieert tussen f2.8 en f5.6.
Met de lens naar boven geeft me veel licht, soms vond ik het licht wat te veel én de kleuren wat minder sterk naar mijn gevoel. Dus mikken we met de lens wat meer naar beneden toe (5 toy 10 graden naar beneden). De bokeh bolletjes krijgen nu meer karakter én de kleuren zijn meer verzadigd. “Zo gaat het heel lekker” dacht ik 🙂
Het tijdstip was toen rond 14uur… De temperatuur was rond de 30 graden… Snikheet dus ! Maar in de schaduw van de bomen in het park was het lekker fris en koel ! Het licht werd op een heerlijke manier gefilterd én tegelijk tegengehouden door de bomen. Het is heerlijk fotograferen op deze manier 👍
De bokeh bolletjes zijn niet echt perfect rond, maar van een lens die ongeveer 200€ kost, kan je moeilijk meer verwachten hé ? Volgende keer in dezelfde licht omstandigheden zal ik de 85mm f1.2 prime gebruiken. Dan zullen de bokeh bolletjes echt wel perfect rond zijn !
Onlangs heb ik me een (analoge) 35mm f0,95 prime van de Chinese firma Brightin Star aangeschaft. Dit bokeh monster levert een ongelooflijk zachte achtergrond op én geeft een boterzacht bokeh van perfect ronde bolletjes. Dat lensje heeft me (Nieuw !!)189€ gekost ! Hoe kunnen de Chinezen kwalitatief goede juweeltjes maken voor spotprijzen hé ?? Voor meer info over de Brightin Star lensfabrikant, klik hier
Om dit bokeh bolletjes logje voor vandaag te eindigen… Nog wat meer licht gekleurde bokeh bolletjes die tot leven komen onder de schaduwen van de bomen in het park… Momentjes zoals dit, zijn voor mij dé voorbeelden van een super geslaagde vakantie 😎👍
Hopelijk heb je ook genoten van mijn zomerfoto’s, die ik verleden jaar heb geshoot in de nabije omgeving van ons vakantie hotel in Duitsland.
Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie en graag tot ziens in mijn volgend(e) logje(s)
Hoe mijn volgend logje er zal uitzien ?? of over welk onderwerp ik het dan ga hebben … ?? Wel… we zien wel hoe de situatie met het weer is…
Vandaag heb ik de 2de sessie bij de kinesist met succes doorgesparteld…😃 Bij de kinesist ga je zeker niet voor je plezier, het is altijd pijn verbijten én vooral zelf werken om je eigen spiermassa terug in orde te krijgen… Het gaat zeker niet slecht met mijn rug, de strakgespannen spieren komen stilaan los ! er is dus véél hoop op een redelijk snelle genezing van die kut lumbago !
Wat me de laatste week thuis vooral verveelde, is de aanhoudende regen… Als het de stenen uit de grond vriest, daar heb ik niets op tegen… Een dikke donsjas, een paar winter botten en je kan dan de hele dag gaan genieten van de heerlijke vrieskoude… Maar als het voortdurend regent, miezert, kil, nat en koud is… Dan kan je niet buiten komen én is je humeur ook een beetje onder nul…
Daarom ben ik daarjuist in mijn uitgebreide foto archieven gedoken en heb een zonovergoten namiddag in oktober van vorig jaar (2023) fotoshoot opgeduikeld. Het was een veld wandeling op nog geen 200mter van onze voordeur… De mais stengels waren nog nét niet afgereden… Ik wou niet langer wachten om het veld te fotograferen, want anders was ik te laat…
De camera was mijn oeroude Fuji XT2, de lens is de Fuji X 60mm macro f2.4
Elke macro lens is een prime lens… én ik ben echt verzot op de kwaliteiten van al die prime lenzen 🙂 De flinterdunne scherptediepte bijvoorbeeld is zeker de moeite waard !
Fotograferen is niet zomaar objecten zichtbaar maken, ook het tonen van bepaalde elementen uit die objecten is belangrijk. De rijke kleuren van de mais planten bijvoorbeeld…
Soms speelt het tegenlicht een belangrijke rol in je foto… Dan moet je als fotograaf de gulden middenweg vinden tussen kleurverzadiging en onder of over belichting…
Het spel van licht en schaduw… In de door de middag zon belichte natuur kan dit broze evenwicht tussen licht en duister héél subtiel verschijnen én plotseling weer verdwijnen (Als een wolkje voor de zon schuift bijvoorbeeld…)
Van de vorige foto vond ik het een meerwaarde om er een Z/W foto van te maken… Door de flinterdunne scherptediepte (f2.4) zie je nog details in de mais stengel, maar de achtergrond verglijd als in een waas.
Bokeh bolletjes… Dé natte droom van iedere natuur fotograaf 😋 Ik was blij dat ik ze op die oktober namiddag tevoorschijn kon toveren met de 60mm macro 😎
Fotografie in een mais veld… Er zijn veel fotografen die het héle mais veld in 1 shot willen fotograferen, en waarom niet hé ? maar ik fotografeer liever details in die mais velden… en waarom niet hé ? Als we allemaal hetzelfde zouden doen of graag doen, dan zou het op onze aardkloot super vervelend worden hé ? 😋
Wat flarden zon licht scheen doorheen de schaduwen van het mais veld… én belichte wat verdorde én overleden mais stengels … Daar kon ik wat mee doen !
In deze foto heb ik het warme (rood-oranje) licht apart genomen én van de rest een Z/W plaatje gemaakt. Merk je ook hoe het wegfilteren van het groen, de beleving van het totale plaatje beïnvloed ?
Om dit logje voor vandaag af te sluiten… De eerste rijpe mais kolf die ik zag in het veld 😊 Hopelijk heeft de boer zijn quota gehaald ?
Hopelijk heb je ook genoten van dit “In de Mais velden” logje, geshoot in de nabije omgeving van mijn huis én het dorpje waar ik woon.
Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie en graag tot ziens in mijn volgend(e) logje(s)
Hoe mijn volgend logje er zal uitzien ?? of over welk onderwerp ik het dan ga hebben … ?? Wel… dat zien we dan wel weer
Water is in mijn ogen de meest wondere substantie op aarde… Deze substantie is nodig voor alle leven op onze aarde zonder water gaat alles dood… Als het vloeibaar is, kan je het voelen en aanraken… je kunt het zelfs drinken, horen en erin zwemmen ! Water kan ook veranderen in waterdamp, dat noemen ze verdampen. Alle wolken die je ziet, zijn verdampt water ! En dat verdampt water komt dan weer terug naar beneden als regen. Water kan ook een harde materie worden als de temperatuur maar genoeg daalt (Op minder dan 0 graden Celsius verandert water in een harde materie : ijs, dat noemen ze dan bevriezen.
IJs vind ik een zalige materie om mee te werken in mijn fotografie !
Normaal gezien ben ik meestal buiten als het vriest of sneeuwt, maar omdat ik de laatste week snip verkouden ben geworden, kom ik liever niet naar buiten… Mijn huisarts zegt ook dat ik beter binnen in de warmt blijf, anders loop ik het risico om een longontsteking op te lopen. Dat heb ik ooit één keer gehad en dat is echt geen pretje. Omdat het toch nog winter is wil ik je dan ook echte winterfoto’s uit mijn uitgebreide archief presenteren. Alle foto’s vertellen van ijs, ingesloten lucht belletjes en nog veel meer 😉
Alle foto’s zijn in januari 2022 geshoot met de Sony A7R2, de lens is de 5:1 MPE 65 mm f/2,8 van Canon. Een ‘normale lens’ heeft een 1:2 verhouding. Een klassieke macro heeft een 1:1 verhouding, dwz dat 1mm² van je onderwerp gelijk is aan 1mm² op de sensor van de camera. Sommige macro’s gaan tot 2:1 verhouding. Daarmee kom je dan dubbel zo kort bij je onderwerp als een 1:1 macro. Je verliest dan ook dubbel zoveel scherptediepte natuurlijk. Bij de MPE 65 kan je tot 5:1 macro verhouding gaan ! De scherptediepte is op 5:1 dan ook 5x kleiner ! Deze lens is echt een moeilijke lens. Uit de vrije hand fotograferen is quasi onmogelijk ! Bij f2,8 heb je op 5:1 verhouding een scherptediepte van 0,048mm ! Bij f/5,6 wordt dat 0,095 mm ! Als je de lens verder dichtknijpt krijg je op 5:1 gegarandeerd diffractie in je foto. Dus is een statief én een macroslede echt wel nodig bij deze lens.
Een klein potje voor ons GFT afval, vol met ondertussen bevroren regenwater. De ingesloten luchtbelletjes vind ik fascinerend ! Macro verhouding 2,5:1
In een andere hoek van hetzelfde plastieken potje zag ik dan weer deze details. Macro verhouding : 3:1 bij f5,6 , 1/4s , ISO 160 Omdat ik op statief werk, kan ik probleemloos langere sluitertijden gebruiken.
Hier probeerde ik nog wat korter bij te komen… Hoe dichter je komt, des te meer ‘onwerkelijk’ wordt je uitzicht 👍 Dat vind ik nu net zo mooi aan extreme macro : Je kan dingen zien en details vinden die je anders onmogelijk kan zien. Macro verhouding 3,5:1 , ISO 160 , f11 , 1/5s (0,35mm scherptediepte)
Een paar cm naar links (of was het rechts ?) gaf me deze wereld… Het is net alsof je in andere wereld bent beland hé ? Macro verhouding 3,5:1 , ISO 160 , f13 , 1/4s (0,35mm scherptediepte)
Een piepklein ijsklompje dat op een plastieken groene Bekaart kottekesdraad was gegroeid. Macro verhouding 3,6:1 , ISO 160 , f13 , 1/5s (0,35mm scherptediepte) Het onderwerp is ongeveer 7 of 8 mm breed en 5mm hoog.
Nog een variante op vorige foto…
Hier was ik tot 5:1 macro verhouding gegaan… Maar dan heb je zo wéinig licht, zit je op zo’n klein vlak te werken, dat je je onderwerp bijna niet meer ziet. Hier heb ik met 2 led lampen moeten bijlichten, anders zag ik niets… De overige setting blijven hetzelfde. De hoogte van dit onderwerp was 5 tot 6mm, de breedte ongeveer 4mm. Je ziet dus dat een statief absoluut nodig is 🙃
Onder de randen van de betonnen dekplaat op ons terras groeien altijd leuke ijskristallen. Hier had ik nog niet gedacht aan Focus Stacking (stom van mij natuurlijk). Hier heb ik op f16 (kleine diafragma) , ISO 160, 1/2s gewerkt om zoveel mogelijk scherptediepte te krijgen. De scherptediepte was hier 0,498mm. Nu ja, details in de ijskristallen zijn niet zichtbaar met het blote oog…
Een klein straaltje zonlicht doet de piepkleine ijskristal formaties reeds wat smelten… Het is een boeiend proces om te volgen. Je zit direct in een totaal andere wereld ! 🙃⛄ Ooit zal ik toch eens lessen moeten volgen hoe ik films moet maken… Dat smeltproces van die piepkleine ijskristalletjes moet mooi zijn op film, vind je ook niet ? en hoe zal het er in Slow Motion uitzien ? 😎
Om dit ijzig logje voor vandaag af te sluiten… Deze lange ijsdruppel is ‘gegroeid’ in 2 dagen… Aan een groen Bekaert draadje liep wat water naar beneden, juist op dat moment zakte de temperatuur ferm onder nul en werd dit ijzig druppeltje geboren. Toen het een paar uur later wat dooide vloeide er nog wat water over het kleine ijs druppeltje. Op die manier bleef het druppeltje groeien en groeien. Omdat ik dat prachtige ijs druppeltje helemaal scherp wou hebben, zowel van boven en naar beneden , links en de kronkel naar rechts, besloot ik om Focus Stacking toe te passen. ISO 160 , f/4,5 , 1/100s (Focus stacking is een techniek waarmee je door het samenvoegen van meerdere foto’s een groter scherptegebied krijgt. Focusstacking wordt vaak gebruikt bij macrofotografie en landschapsfotografie) Hier heb ik 17 foto’s gemaakt met een ander scherpte diepte punt. De scherptediepte verschil tussen elke foto was ongeveer 0,210mm. Je moet dus een macro rail gebruiken die je met de hand héél nauwkeurig moet kunnen instellen tot 5/100ste van 1 mm. (Electronische rails gaan tot 1/1000mm !!)
De 17 foto’s heb ik bewerkt met Zerene Stacker. Dat is (naar mijn oordeel dé beste software om Stacks nauwkeurig te berekenen). Je kan ook Lightroom of Photoshop gebruiken, maar de ervaring leert me dat die durven foutjes maken of afsluiten met een fatal memory error… Met Zerene heb ik al stacks gemaakt van meer dan 300 foto’s en nog nooit problemen gehad 🙂 (Btw , de Personal Edition van Zerene kost je 89 USD (én je krijgt daarvoor levenslange upgrades en updates + support indien nodig)
Deze foto ongeveer in in totaal 8mm breed … De ijsdruppel is ongeveer 5mm hoog en op zijn dikste punt +/- 2mm. Wat ik hier wil benadrukken : Veel mensen denken scherptediepte te winnen door heel kleine diafragma’s (groot f-getal) te gebruiken. In sommige gevallen lukt dat wel, maar de kans op diffractie en andere vervelende licht problemen is dan heel groot. Met Focus Stacking heb je zelf je belichting in de hand en kan je héél nauwkeurig een heel grote scherpte diepte verkrijgen. Zowel voor landschap als in macro…
Hopelijk heb je ook genoten van dit ’t kraakt en vriest‘…logje ? Opmerkingen, reacties zijn zoals steeds welkom ! Alvast een dikke merci voor je reactie 🤗 en graag tot ziens in mijn volgend(e) logje(s) 😎
Hoe mijn volgend logje er zal uitzien ?? of over welk onderwerp ik het dan ga hebben … ?? Wel, dat zien we wel als het zover is hé 😉
Fotografie als een rode draad door mijn leven 