Het kleine wereldje…

Van het kleine macro wereldje in de Plantentuin van Meise,
verkassen we naar een ander klein macro wereldje…
Namelijk: Het kleine macro wereldje in het insecten & tuinbloemenrijk,
tijdens onze corona-safe fiets & geniet vakantie in het heerlijke Haspengouw, Limburg.

We zijn nog steeds in “Het Wijngaardhof“,
een zalige B&b in Gutschoven, Haspengouw.
De rest van dit verhaal kan je in het vorige logje (her)lezen 😉

De camera is nog steeds de Sony A7 mark 3,
de lens is de analoge Laowa macro 100mm f2,8 2:1.
Hier werkte ik met een sluitertijd van 1/250s of 1/200s , 100iso
en f2,8 tot f8 maximum. De camera staat op M van Manueel.
In het dagdagelijks gebruik werkt men zelden op Manueel…
Maar omdat de lens GEEN autofocus en GEEN electronika
aan boord heeft, moet ik wel een manuele oplossing zoeken.
Bijna alle macro fotografen die ik ken werken ook meestal op Manueel 🙂
Mijn uitleg hoe en waarom ik deze settings gebruik,
kan je HIER (her)lezen.
Let op, ik ga hier zeker NIET het Manuele knopje gaan promoten hé !
Alle camera’s vandaag de dag zijn supergoed uitgerust, om NIET op
Manueel te gaan werken…
Maar in sommige gevallen, zoals de werkgang die ik hier ‘promoot’,
is het min of meer de beste oplossing om goede macro’s te maken,
in heel slecht, soms donker schemerlicht…
Bij heel goed licht, mag je deze manuele werkgang zelfs helemaal vergeten…
want dan zal je gegarandeerd over-belichte foto’s krijgen…
Maar bij slecht licht, schaduwen, enz, is deze Manuele werkgang min of meer bullet proof hoor !

Een piepklein zweefvliegje wrijft in haar pollekes
(Voor onze teergeliefde Nederlandse bezoek(st)ers :
Pollekes is “plat” Vlaams voor “handjes” 😉 )
‘Plat‘ betekent “100% puur volksdialect” in onze Vlaamse taal 😉 )

Mier

Een kleine grasmier
kwam naderbij getrippeld
op zoek naar suikers

Nog een kleine grasmier,
de macro lens is hier helemaal op 2:1 gezet (Dat wil zeggen dat :
1 vierkante mm van het object, 2 keer zo groot wordt op de camera sensor.
De lens is hier amper 1cm verwijderd van de mier…
Eens je boven het 1:1 macro vlak gaat, wordt het echt wel moeilijk !
Maar de gelukte, extreme vergrotingen die je krijgt van een levende mier,
geven dan ook een YESS gevoel aan de fotograaf 🙂

Je kan ook een mier invriezen en met focus stacking gaan werken…
zo zal je een heel extreme vergroting krijgen met enorm veel scherpte details…
Dat heb ik vroeger een paar keer gedaan, maar het is mijn ding niet meer…
Een beestje doden om er extreme macro foto’s van te maken…
zelfs een banaal insect zoals een mier, een vlieg…
Neen bedankt… ik doe het niet meer.

Soms zie je als fotograaf iets bewegen…
je ziet een kleurcontrast verschijnen,
iets rood kruipt tussen het groen !
een zwart/wit antenne zwiept lustig heen en weer 🙂
Ra ra ra… Wie knabbelt daar aan mijn groene huisje ?? 😉 : mrgreen:

Knabbelt

Een klein rood beestje
dat knabbelt aan mijn huisje
wat een smulpaapje

Enig (online) entomologisch onderzoek heeft me verteld dat dit rode beestje
een Leliehaantje is. Het leliehaantje is een vraatzuchtig kevertje,
nauw verwant aan de gevreesde coloradokever.
Bijna uitsluitend te vinden op echte lelies,  maar ook kievitsbloemen (Fritillaria spp.)
worden wel eens bezocht. Slechts sporadisch vertoeft het op andere planten…
Maryse (de gastvrouw in onze vakantiehoeve) was niet blij toen ik haar dat vertelde
en deze foto’s liet zien…
Maar ja, de natuur wikt en de natuur beschikt…

Een stilleven van meeldraden , kroon en kelkbladen…
de meeldraadjes zijn 2 tot 3 mm lang.
Dit om je een idee te geven hoe ver je kan ‘inzoomen’ met een macro lens 🙂
Btw, met een macro lens kan je maar op 1 manier inzoomen
en dat is door korter bij te komen
Hoe korter je komt, hoe meer vergroting, maar ook evenredig minder scherptediepte…
In de fotografie is er een gulden regel:
Als je ergens iets extra krijgt, moet je ergens anders iets laten vallen…
eens je dat goed begrijpt, dan kan je heerlijk beginnen ‘spelen’ met je macro lens 😎

Een prachtige zweefvlieg, haar echte naam is de bosbandzweefvlieg .
In het Engels heet deze zweefvlieg soort: Hairy-eyed Hoverfly.
Een mooie naam, vind je niet ? 😎

Nog een stilleven van mieren die op het eerste zicht,
willekeurig door elkaar krioelen, (Hier in het hart van een bloem)
maar als je goed én lang blijft observeren, dan kan je bepaalde patronen ontdekken,
in de bewegingen van de verschillende mieren in een groepje…
Entomologen (insect deskundigen) denken dat deze vast gelegde patronen een soort
van communicatie zijn tussen de mieren van hetzelfde nest !
Een soort van mieren taal dus !

Er is nog zoveel tussen hemel en aarde waar we totaal geen besef van hebben…
Het is een wondere wereld, waarin wij leven hé ?

Om dit logje weer voor vandaag af te sluiten op een leuke manier !
Een piepklein zweefvliegje (een snorzweefvlieg ofterwel de Episyrphus balteatus
voor de Latinisten onder ons 😉 ) … maakt zich klaar om te landen…
Deze (én nog veel meer andere) vliegende beestjes heb ik al in massa tegelijk zien landen
op een onmogelijk kleine oppervlakte,
zonder kleerscheuren of stukken en brokken… zonder ongelukken, zonder botsingen …
Stel je voor dat pakweg 50 helikopters en/of jachtstraalvliegtuigen allemaal tegelijk
moeten landen op een heel klein oppervlak…
Op een een voetbalveld bijvoorbeeld….
Wat zou er daarna van de luchtvloot nog overblijven ?? 😎
Nu ja, ik weet het wel, mijn overdenking, mijn vergelijking is tamelijk ver gezocht, maar toch…
Laat ons mensen, die insecten prestatie maar eens nadoen hé ? 😎

Ik hoop dat je van dit zoveelste deel van “Het kleine wereldje” logje hebt genoten

Misschien vind je de nederige haiku poëzie-woordjes,
die ik probeer te dichten ook wel leuk ?

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom

Alvast een dikke merci voor je reactie   !

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien dan nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

Vriendelijke groetjes, Dirk