Ochtendvorst macro fotografie (Deel 1)

Om in het winterse sfeertje van het vorige logje te blijven…

 

Vandaag begin ik een nieuwe winterse macro serie…

Alle foto’s in deze serie zijn begin dit jaar, 2021, gemaakt in onze tuin,

ons terras én de schapen weide rechtover onze woning.

Omdat ik mijn foto’s altijd opsla in het RAW-formaat,

heb ik wat extra tijd nodig om alle foto’s te ‘ontwikkelen’ in de digitale doka.

 

Het vorig logje ging over ijs en ijs figuren in het ijs…

In deze nieuwe serie (Ochtendvorst) vertel ik graag over het echt kleine wereldje in het ijs…

Pas wel op, dit logje gaat niet over vorsten, keizers of koningen ofzo,

maar over de winterse nacht en ochtendvorst  😉

 

De camera is de Sony A7R2, de lens is de Laowa 100mm 1:1 tot 2:1 macro lens.

De Ranox 250 close-up filter (om héél dichtbij te komen) kon ik hier niet gebruiken,

simpelweg omdat de filterdiameter van de Laowa lens te groot is voor de Raynox.

Maar geen probleem… de (spotgoedkope) NISI closeup filter doet hetzelfde als de Raynox

en past perfect op alle Laowa lenzen 🙂 , dmv bijgeleverde verloopringen.

 

Technische data ivm sluitertijd, diafragma,lichtcorrectie enz kan ik niet geven,

omdat de Laowa een 100% manuele lens is en dus geen EXIF data wegschrijft.

 

Omdat het winter is, en het wat langer duurt voor er wat zon licht vrijkomt,

heb ik de ISO op 1000 tot 2000 gezet om werkbare sluitertijden te verkrijgen.

Het tijdstip is ongeveer 9uur in de ochtend, het bleef wat nevelig ,

wat eigenlijk een geluk was omdat de ijskristallen dan wat langer ijzig blijven 🙂

 

Een opgerold stukje geplastificiëerde bekaert staaldraad ‘kottekesdraad’,

begroeid met piepkleine ijskristallen 😎

Met een ‘gewone 1:1′ macrolens zou ik bijlange na niet zo dicht kunnen komen !

Merk ook op:  Hoe dichterbij je kan komen,

hoe minder scherptediepte je dan zal verkrijgen…

Dat is een eenvoudige natuurwet in de fotografie !

Als je ergens wat extra neemt, moet je ergens anders wat toegeven… 😉

 

 

 

Een piepklein betonnen randje van een oude dakpan,

De wereld is onherkenbaar geworden als je door een macro lens kijkt 😎

 

 

 

Een piepklein, winterhard bloemeke, ergens in een bloembak op ons terras…

De kleine ijskristalletjes blijven boeiend om te zien 🙂

Noot: Alle foto’s zijn genomen uit de vrije hand, een statief is NIET gebruikt.

(alhoewel ik een statief soms beter eens zou gebruiken… )

 

 

 

Een klein takje, begroeid met ijskristalletjes

 

 

 

De ijzige randjes op de bladeren geven iets sprookjesachtig mooi aan de bloemen en planten vind ik 😎

 

 

 

Een oud, verdord en verdroogd Juffertje in het groen,

nu getooid met een schitterende ijskristallen donsje 😉

 

 

 

De Nisi filter er even afgeschroefd om een overzicht te maken van de ochtendvorst in de weide…

Dit is ook de ideale temperatuur om een lekkere winterwandeling te maken natuurlijk,

maar de fotografie van al dat moois vond ik meer belangrijk dan een wandeling te maken 😉

 

 

 

Terug op ons terras, in één van de houten bloembakken had ik verleden jaar Viooltjes geplant…

Omdat dat winterharde bloemen zijn, heb ik er met vriesweer ook veel fotografie plezier van  😎

 

 

 

Een oud verfromfraaid boomblaadje krijgt nog eens de kans,

om te schitteren als nooit tevoren 🙂

Deze ijskristalletjes zijn amper een speldekopje groot !

Zelfs met f8 heb ik hier een minimum aan scherptediepte…

De macro verhouding is hier dan ook ongeveer 2,5:1 !

 

 

 

Om dit eerste Ochtendvorst logje voor vandaag te eindigen,

Een klein struikje onder onze Japanse kerselaar met rare, vierkante takjes,

nu versierd met piepkleine ijskristallen… 😎

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van een eerste Ochtendvorst macro logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn winterse ‘kijk’ op macro fotografie,

mijn “reis” doorheen het wondere kleine wereldje van piepkleine ijskristallen 😉

 

Opmerkingen of commentaren zijn zoals steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie   !

 

Salukes, en graag tot weerzien in mijn volgend logje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben

 

Groetjes, Dirk