Zomerse macro’s in Duitsland (Deel 5)

Lente en zomer… Dan is het tijd voor macro fotografie in de vrije natuur.

Voor mij is dat puur ontspanning en tegelijk zalig genieten 🙂

Wat moet een mens meer hebben hé ? 

We gaan nog even terug naar Duitsland,

naar de uitgestrekte bos vijvers van Wilebas-essen,

om te genieten van kleine gonzende wereldje 😉

Ga je mee ?

 

De Gewone Oeverlibel (Orthetrum cancellatum),

Deze foto is niet slecht, maar er hapert iets aan vind ik…

In volgende foto leg uit wat er hier verkeerd is…

 

 

Door het insect wat meer links te plaatsen in het kader

geef ik het beestje meer ruimte om op te stijgen

en toon ik tegelijk iets extra van zijn/haar leef omgeving.

Als fotograaf moet je altijd kritisch zijn over je eigen werk vind ik

en zeker niet te vlug tevreden zijn.

 

 

 

 

Op een klein takje

zat plots een grote libel

ineens was ze weg

 

 

 

Soms helpt het toeval eventjes…

Een verre licht schittering op de vijver valt in de lens.

Door de beperkte scherpte diepte wordt deze flikkering heel wazig

weergegeven in de foto.

In mijn ogen is dit een extra bokeh voordeel in deze foto.

Wat vind jij ervan ?

 

 

 

 

De Gewone Schaatsenrijder (Gerris lacustris).

Je moet redelijk vlug zijn om die scherp op de foto te krijgen,

want die rakkers hun beweging gedrag is echt onvoorspelbaar 🙂

 

 

 

Waterjuffertjes

als een azuurblauwe droom

zweven heen en weer

 

 

 

Soms is het onmogelijk om de parende juffertjes beiden scherp

op de foto te krijgen…

Het takje waar ze opzitten maakt een hoek, die het onmogelijk maakt

om loodrecht daar tegen over te komen…

Omdat ik anders de vijver in moet

Dus moet ik kiezen welk beestje scherp wordt hé ?

 

 

Een ‘Gewone oeverlibel’ rust uit in het rietveld…

Langzaam gaan de vleugels open en dicht

 

 

 

Een omver gevallen boom in de vijvers…

Met een klein beetje fantasie kan je hier een boomkrokodil in zien 😉

 

 

 

Als afsluiter voor vandaag…

Planten die onrechtstreeks worden belicht door de zon,

kunnen soms als er wat wolken het zonlicht diffuus maken,

zalig mooi zijn. Het harde, lelijke middaglicht is nu helemaal weg.

De wolken zijn als het ware een reusachtige softbox geworden.

De omringende bossen filteren de rest van het harde licht weg.

’t zijn zalige licht momentjes voor een natuur fotograaf

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn macro & natuur fotografie,

én natuurlijk de nederige haiku poëzie woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

 

Groetjes, Dirk