Architectuur, Luik Guillemins (Deel 5)

Van het magische ochtendlicht in het Hallerbos,

verkassen we weer naar een andere magische plaats…

Namelijk, naar het fascinerende trein station Luik Guillemins,

waar we verder genieten van de geniale architectuur van Calatrava 😎

Het is ondertussen deel 5 geworden van deze fotoserie !

 

Ik geniet enorm van het lijnenspel,

dat groeit uit deze kathedraal van staal en beton,

van de lijnen en gedurfde rondingen,

de repetitieve elementen van dit gebouw

die tot leven komen in een fantastisch ogend perspectief !

 

 

 

Een simpele (photoshop) spiegeling van de bovenkoepel geeft me iets oosters…

De blauwe hemel reflecteert in het blanke staal en wit beton !

 

Perfecte lijnen

als in zand getrokken uit

een Japanse tuin

 

 

 

Bovenstaande foto,

bewerkt met de Multilens (Nik Tools) , geeft me dit

Een eerbetoon aan Calatrava 😉

 

 

 

Die oneindigheid

van speelse lijnen en glas…

overdonderend !

 

 

 

De ongelooflijke complexiteit en technische durf

van dit gebouw is ongelooflijk bij momenten !

Dit is architectuur om duimen en vingers van af te likken 🙂

Hier moet je als fotograaf echt op verkenning gaan,

niet zomaar de naakte werkelijkheid registreren,

maar de geniale geest van Calatrava opzoeken…

Het is een uiterst boeiende zoektocht,

dat kan ik je garanderen

 

 

 

Van voorafgaande foto,

maakte ik een eenvoudige spiegeling.

Dit gebouw vraagt daar gewoon om ! 😉

De inwerking van het perspectief op mijn bevattingsvermogen

is in die mate dat ik er soms duizelig van werd.

Onze ogen zien, maar onze hersenen kunnen het niet aan.

 

Dat zelfde gevoel van onwerkelijkheid had ik ooit eens,

toen ik een enorm groot Amerikaans vliegdekschip zag varen…

Onze ogen registreren, maar het verstand weigert aan te nemen,

dat zo’n gigantische massa staal kan blijven drijven.

Die zelfde indruk en gevoel had ik hier in Guillemins ook !

 

 

 

Kijken en zien zijn twee totaal verschillende zaken…

Veel mensen begrijpen dat niet goed, maar alle tekenaars onder ons,

begrijpen dat maar al te goed ! 😉

En een fotograaf die ook graag tekent, ziet altijd iets meer 😎

 

 

 

In de enorme complexiteit van dit gebouw,

kan je naar hartelust experimenteren met composities,

met compositie regeltjes, kan je spelen met lijnen en hoeken…

Het is hier echt een speeltuin voor creatieve fotografie 😎

 

 

 

Een stalen ballet

met speels vluchtende lijnen

danst zonder muziek

 

 

 

Naarmate de avond dichterbij komt,

wordt het zonlicht veel zachter en omfloerst…

Subtiele schaduwlijntjes komen nu tot leven !

Kiekebisj kreeg ik van deze architecturale schoonheid 😉

 

 

 

Om dit logje (voor vandaag) af te sluiten,

nog een (Nik tools!) Multilens bewerking op voorgaande foto.

De magie van geniale architectuur, licht & schaduw…

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn architectuur & spielerij fotografie.

maar ook de Senryu poëzie woordjes van eigen kweek…

Vandaag geen Haiku poëzie, omdat Haiku een dichtvorm is van de mens naar de natuur toe.

De Senryu poëzie beschrijft alleen de mens in zijn gewoonheid.

Het Senryu gedicht veroordeelt de mens niet en word nooit cynisch.

De mens staat hier centraal met al zijn hebbelijkheden en ontwikkelingen

In dit logje zien we een architectuur natuur, gemaakt door en voor de mens…

Daarom pas ik me dichterlijk aan

 

Deze fotoreeks krijgt heel zeker nog een vervolg hoor 😀

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast een dikke merci voor je commentaar  !

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

Over wat, waar, wanneer, hoe enz…. we zien het wel hé

 

Dirk