Hallerbos 2019 (Deel 2)

Teergeliefde bezoek(st)er,

je weet ondertussen wel dat ik in mijn blog-thema’s heel graag

van de hak op de tak spring.

Die ongeordende chaos qua onderwerp, inhoud

wil ik hier cultiveren én perfectioneren 😎

 

Maar vandaag doe ik eens iets heel anders !

Voor de verandering sluit ik gewoon aan

bij mij vorig logje : “Hallerbos 2019 (Deel 1)”

Als dat niet netjes is hé ?

 

Elk jaar in april

geurt het Hallerbos weer naar

de hyacinten

 

 

 

Mijn vriend Claude vroeg me of ik

in het Hallerbos kaboutertjes heb gezien…

Ik heb ze niet gezien Claude, maar wel gehoord

Bij sommige momenten was het licht zo feeëriek mooi

net of we in een sprookjes wereld waren beland 😉

 

 

 

Een bos kan zalig mooi zijn

in het prille & zachte ochtendlicht.

Hier was het ongeveer kwart na 7am

 

 

 

Een zonnestraaltje

sensueel strelend met licht

zoent de bloemekes

 

 

 

De zon stond nu wat hoger,

zo’n ochtendzon die superlange schaduwen maakt.

Hier moesten we echt wel oppassen dat we onze eigen

schaduw niet in de foto zien !

Langzaam, heel langzaam,

ontwaakt het Hallerbos 😉

 

 

 

Zoals ik al zei in het vorig logje,

Fotografie is voor mij geen pure registratie van een werkelijkheid,

maar indrukken, feiten, dingen of gevoelens die me treffen

proberen weer te geven.

Zoals hier…

Het warme ochtendlicht , de rijkdom aan kleuren

de blauwe schijn van de hyacinten

(hoewel er dit jaar minder waren dan vorige jaren)

Het Hallerbos in een notendop

 

 

 

Hier heb je identiek dezelfde invalshoek als hierboven,

alleen heb ik hier manueel ‘scherpgesteld’.

’t is een totaal onscherpe foto !

Maar de totaal impressie van het kleur geheel van het gras,

de bomen, de hyacinten én de warmte van het zonlicht voel ik in deze foto.

De gekleurde cirkels zijn niet gemaakt in photoshop hé…

’t is gewoon het fraai lens bokeh van de 70/200mm f2.8 van Fuji.

 

Het kunstige van

het impressionisme

boeit me mateloos

 

 

 

Hier zie je heel goed hoe kleuren kunnen veranderen in het licht !

De hyacinten ogen blauw in de schaduwen.

Maar als ze rechtstreeks belicht worden door het ochtend zonlicht,

dan worden de blauwe bloemekes warm paars. 😎

Om dit licht/kleur schouwspel te zien moet je echt heel vroeg in het bos zijn…

Na 09am ofzo kan je dit supermooi licht fenomeen

niet meer zien of meemaken.

 

 

 

Wat ook zalig mooi is,

zijn de prille beukenblaadjes aan de bomen.

Ze zijn nog klein, fris geel groen én bijna doorzichtig.

Als het weer meevalt én je aan de juiste kant bent in het bos,

dan kan je de ochtendzon zien die de beukenblaadjes streelt.

Natuurlijk moet je hier werken met 100% tegenlicht !

Door de enorme dynamiek in het tegenlicht lichtbereik

ziet de camera de bomen als pikdonker.

Maar daardoor worden de kleuren van de nieuwe beukenblaadjes

nog eens extra geaccentueerd !

Da’s mooi meegenomen hé ? 😎

En zeggen dat er nog steeds mensen zijn die beweren dat je in tegenlicht

géén foto’s mag maken… Ga spelen jongens 😉

 

 

 

Als afsluiter van dit logje :

Het wordt echt helemaal mooi,

als je het warme ochtendlicht ziet stralen over het geheel…

Alles wordt nu subtiel belicht en het bos wordt één groot kleurenfeest !

Welkom in mijn groot sprookjesbos

 

Dichters en dromers

die kunnen nog geloven

in een sprookjesbos

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Hallerbos fotografie

én natuurlijk, de nederige haiku poëzie woordjes van eigen kweek.

 

Opmerkingen, commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

 

Bedankt voor je bezoekje 😉

 

Groetjes, Dirk