Sneeuw in Beugem (Deel 5 en slot)

Teergeliefde bezoek(st)er,

je weet nu zo langzamerhand dat ik nooit 2 logjes,

van éénzelfde onderwerp, vlak na elkaar laat verschijnen…

Orde is mooi, maar wanorde en wat chaos is veel mooier vind ik

(Trouwens, in de natuur vind je nergens orde… chaos en willekeur is er koning !)

Laat ons daarom van de wilgenkatjes terug naar de sneeuw gaan 😉

Om de “Sneeuw in Beugem” reeks af te sluiten

én om plaats te maken voor andere fotografie thema’s 🙂

In vorige aflevering (Deel 4) vertelde ik je van zalig mooi licht…

Vandaag borduren we verder op dat mooi licht…

omdat mooi licht, de natte droom is van elke fotograaf

 

 

Dotjes sneeuwvlokken

opgevangen door takjes

zo fragiel en broos

 

 

 

 

 

Nu ja, die middag had ik echt veel geluk met dit wonderbare licht…

Het heeft amper een half uurtje ofzo geduurd

maar ik zou het voor geen goud willen missen 😀

Hopelijk beleven we dezelfde licht momentjes in onze IJsland fotoreis binnenkort…

popel popel 😎

 

 

 

 

Vol overgave

straalt de zon haar gouden licht

door ijs kristallijn

 

 

 

 

 

Het overstromingsgebied veranderde in een sprookjesbos…

De kracht van mooi licht…

 

 

 

Soms, als er een donzige wolk voor de zon gleed,

werd het licht heel subtiel anders…

Bij wijle zelfs heel fragiel… ! 😎

De meeste foto’s zijn genomen bij f8 , de lichtmeter +1 tot+ 2 stops ,

om de witheid van de (rechtstreeks belichte) sneeuw te behouden

én de niet rechtstreeks belichte sneeuw, niet grijs te laten worden.

De witbalans moet je steeds correct houden hé… 😉

 

 

 

 

Stokoude, onverzorgde en opgeschoten bomen…

De knoestige ruwheid van hun schors vind ik zalig mooi !

 

 

Knoestige boomschors

kale bladloze takken

doorgewinterd mooi

 

 

 

 

Wat ik ook zo leuk vind aan een sneeuwlandschap,

is de fluwelen stilte…

Het lijkt wel of sneeuw alle geluiden dempt 😎

Die langgerekte schaduwen zie je meestal alleen als de zon onder gaat…

Hier was het amper middag 😀

Gek hé ?

 

Na deze foto moest ik echt iets gaan eten thuis…

Mijn glycemie waarde stond toen nog maar op 70…

Met diabetes doe je niet wat je wilt hé… 🙄

Maar kom, je hoort me zeker niet klagen

Er zijn erger dingen in het leven 😎

 

 

 

Het magische licht was ondertussen verdwenen,

maar ik was benieuwd naar de zonsondergang die dag…

Hoe zou het licht zijn ? Zou ik terug magie beleven ?

Ik besloot om naar het moeras te stappen, een paar km verder.

Op de plaats waar de lisdodden groeien

Nu een winter woestenij…

Het avondlicht was niet spectaculair, maar ik vond het wel iets hebben…

Door de sneeuw werd alles bedekt met de zachte mantel der winter witheid 😉

 

 

 

Om dit logje én deze serie af te sluiten…

Nog wat haiku poëzie sprokkeltjes…

 

In de avond zon

kleurt het moeras wonder mooi

als stilte ontwaakt

 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje

én het einde van deze serie “Sneeuw fotografie in Beugem” gekomen.

Uiteraard is dit logje opgesmukt met wat haiku poëzie woordjes van eigen kweek…

 

Opmerkingen, tips, commentaren, enz, zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie

 

Salukes, en graag tot ziens

Dirk