Normandië – Étretat (Deel 7)

In mijn vorig blogje vertoefden we nog in het verre IJsland

Maar vandaag keren we terug naar Normandië,

terug naar het kleine kuststadje Étretat.

Beide logjes hebben beiden lekker ruige regenwolken gemeen 😀

 

Naast het kerkje, rechts van Étretat (zie mijn vorig Normandië logje  Link naar kerkje )

heb je een panoramisch zicht op tientallen kilometers lange,

onherbergzame kiezelstranden.

Deze “stranden” zijn zorgvuldig afgeschermd voor de argeloze toerist.

Om de simpele reden dat het daar beneden levensgevaarlijk is !

Deze stranden liggen bezaaid met naar beneden gedonderde stukken krijtrots…

Als je zo’n zware knikker op je hoofd krijgt…

zeg dan maar vaarwel aan je leventje 😯

Een andere reden waarom je daar echt niet mag komen,

is het feit dat het zeewater daar bij eb of zelfs vloed lelijk én hard kan spoken !

Bij eb wordt je tegen de krijtrotsen gesmakt en letterlijk verpulverd,

bij vloed word je de oceaan in gesleurd…  😕

Reden te meer om braaf boven te blijven hé ,

en te genieten van het magistrale landschap 😀

 

 

 

 

Ik moet wel toegeven,

dat dit  fascinerend mooie landschap,

een vreemde aantrekkingskracht op me uitoefent

Voor natuur liefhebbers is dit een paradijs 😀

 

 

 

Een eenvoudige spiegeling van vorige foto,

levert me dit onwerkelijk plaatje op

 

 

Sfinx

Als een reuzen sfinx

rijzen de krijtrotsen op

uit de oceaan

 

 

 

Het voordeel van lekker ‘stormweer’ is dat de meeste mensen binnen blijven !

Nu heb ik als fotograaf lekker de hele kust voor mij alleen 😀

Er is niets zo vervelend als natuurfoto’s te maken

met overal mensen erin…

 

Het geluid van de wassende zee, de immer krijsende meeuwen…

het geluid van de wind, de met de wind mee dansende stugge grassen,

de zalige kleur verzadigingen en tonaliteiten in het blauw, het groen en de oker kleuren…

zaalig ! 😉

 

 

 

 

 

Hier zie je duidelijk waarom je niet te kort tegen de krijtrotswand mag gaan staan…

Voor je het weet flikker je zo de dieperik in ! 😯

Het feit dat ik dit logje nog kan schrijven bewijst dat ik daar goed heb opgepast 😉

In werkelijkheid sta ik hier zo’n 4 meter van de rand…

Met een goeie breedhoek lens (16mm), kan je de werkelijkheid wel wat geweld aan doen 🙂

Van deze foto was ik niet echt tevreden… dit kan beter dacht ik…  dat moet beter…

 

 

 

 

 

Wat meer voorgrond in het gras, wat meer details rechts

et voila zie, dat ziet er al heel wat beter uit 😀

Wat ik hier wil zeggen…

In fotografie mag je niet te snel tevreden zijn…

Als je foto je niet direct een woow gevoel geeft,

ga dan herkadreren, zoek een andere invals hoek,

zoom wat in of uit, whatever…

tot je dat YESS gevoel van je foto krijgt 😉

Daarvoor doen we het tenslotte toch hé ? 😀

 

 

 

 

Om te eindigen, nog wat bij elkaar gesprokkelde haiku poëzie woordjes 😉

 

 

Doel

Een wandel paadje

baant zich kronkelend een weg

op weg naar zijn doel 

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Étretat  fotografie én de nederige haiku woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

 

Groetjes, Dirk