Normandië – Étretat (Deel 6)

’t Is weer een tijdje geleden dat we nog eens in Frankrijk vertoefden hé ?

Weet je wat ?

Vandaag neem ik je terug mee naar Étretat in Normandië 😀

 

Mijn vorige logjes situeerden zich allemaal aan de linkerzijde van de “olifant slurf”.

Vandaag zitten we rechts van die mooie krijtrots,

diep beneden, links is het kleine stadje Étretat (je ziet hier enkel het strand).

We bevinden ons nu op een hogere (krijt)rots dan diegene aan de overkant.

 

Vanuit het stadje is het echt wel een niet te onderschatten klim,

om tot hier boven te geraken…

Maar het zalige uitzicht hier, is dan weer een leuke beloning,

voor al onze klim moeite 😀

(en ’t is nog gezond ook )

 

 

 

 

 

Drijvend

Honderd gram veren

vliegt krijsend over de zee 

drijvend op de wind

 

 

 

 

Deze kleine kapel was het eerste doel van onze klim naar boven…

De pittoreske kapel werd gebouwd en ingezegend op 22 augustus 1950.

Als de vissers uit Étretat nog op zee waren en het zwaar stormweer was,

dan kwamen hun vrouwen en naasten hier in deze kapel bidden,

voor de veilige thuiskomst van hun man, zoon,vader,broer,enz.

Deze ruwe kapel heeft iets ontwapenend, iets ontroerend vind ik.

Op het bankje, naast de kapel ingang, heb ik lang gezeten…

mijmerend, dromend, genietend van dit wondere geheel…

 

 

 

Reden 2 waarom we hier naar boven zijn gegaan…

In Juli 1962 heeft de architect : Delaune,

hier een gedenk “naald” ontworpen én gebouwd.

Deze ‘naald’ is 24 meter hoog en is verankerd in een hoek van 60 graden.

Dit imposante beeldhouw werk symboliseert de eerste non stop vliegtuig vlucht,

helemaal over de uitgestrekte Atlantische oceaan.

Als je voor dit monument staat…. man man man…

Die slanke ‘naald’…

Het gegeven is echt wel imposant hoor !

Zoiets moet toch breken ?? Dat kan toch niet ??

Zo ga je hier automatisch denken…

Delaune heeft ons hier een fraai staaltje van top architectuur gegeven

 

 

 

 

Dezelfde ‘naald’, maar dan van de andere kant bekeken…

Het brengt me natuurlijk op wat leuke ideetjes 😀

Teergeliefde bezoeker, je kent me al langer dan vandaag hé…

Weet je al waar ik naartoe wil met deze foto ?? 😉

 

 

 

 

Soms heb je aan één eenvoudige spiegeling genoeg,

om iets te creëren dat nooit kan bestaan.

Iets dat geboren is uit mijn fantasie wereldje,

waar ik heel graag in vertoef baai de wee 😆

Een reusachtige tweeling ‘naald’, in een onmogelijk perspectief,

voor altijd zwevend in een onrustige wolkenmassa 😀

Maar ik vind het leuk om doen,

die kleine spiegeling spielerijtjes 😎

 

 

 

 

Wachters

 

Witte krijtrotsen

staan als wachters van de kust

ze beschermen ons

 

 

 

Soms lijkt het wel dat ik op het uiterste randje van deze krijtrotsen sta,

om deze foto’s te nemen…

Maar schijn bedriegt hoor 🙂

Met een breedhoek lens (16mm) en wat croppen (uitsnijden),

is het echt maar een klein kunstje om de indruk te wekken,

dat ik me op een super gevaarlijke plek bevind

 

Deze ruwe kust doet me heel vaag ergens denken aan de woestheid

én de tegelijk ongelooflijk brute schoonheid van IJsland…

Hier raken de fragiele kleurschakeringen in het groen en oker me

De grilligheid en de willekeurige erosie van de krijtrotsen is adembenemend mooi…

Hoe de oceaan zich een weg vreet door de krijtrotsen…

Ongelooflijk toch ??

 

Wat extra info over de krijtrotsen….

De krijtrotsen zijn ongeveer 185 miljoen jaar geleden ontstaan,

door opstapeling van skeletten van kleine zeedieren.

In de kalkrotsen zitten fossielen die soms na een storm op het strand gevonden kunnen worden.

Na de ijstijd steeg de zeespiegel en ontstond het Kanaal.

Door de invloed van water en wind wordt er steeds een laagje van de rotsen geslepen

waardoor ze “wit” blijven,

maar Het Kanaal wordt hierdoor wel elk jaar een beetje breder 😎

 

Normandië… een stukje Frankrijk om verder te ontdekken,

net zoals IJsland 😀

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen.

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn Étretat  fotografie én de nederige haiku woordjes uit eigen kweek.

 

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je reactie, die waardeer ik ten zeerste  

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien nog wel over welk onderwerp we het dan gaan hebben hé 

 

Groetjes, Dirk