Het kleine wereldje…

Om te “bewijzen” dat we hier van uiterste houden,

reizen we van de ruige kust in IJsland,

terug naar de vredige rust en kalmte in ons bloemen en kruidentuintje,

hier te Dilbeek, Sint Martens Bodegem.

Dit jaar hebben we een experimentje gedaan met het CurryKruid (Helichrysum Italicum)

Dit plantje is niet eetbaar, maar het heeft mooie gele bloemekes,

die op de koop toe, ook nog fotogeniek zijn 🙂

Hier zijn de gele bloemekes nog niet open…

Als ze open bloeien, verspreiden ze een zalige curry (kerrie) geur

Geen parfun of deo kan wedijveren met de geurtjes uit de keuken van ons moeder natuur 😀

 

Geuren

 

Curry bloemekes

zullen straks heerlijk geuren

als ze volgroeid zijn

 

 

 

Dat je bij macro fotografie een beperkte scherptediepte hebt,

dat had ik je al meer dan eens verteld hé.

Maar ook de omgeving, en zeker de hoek waaronder je de foto neemt,

is heel belangrijk !

Op voorgaande foto zie je onze curry plant,

met als achtergrond de groene stengels van margrieten en andere bloemen.

Bij de foto van onderstaande curry plant, heb ik een andere achtergrond gekozen,

namelijk de kant van onze lavendel struikjes.

Hier zie je bijna geen groen, maar meer blauw en zilvergrijs, tot bijna bruin.

Typische lavendel kleuren (van uitgebloemde, bijna verdorde lavendel struikjes).

 

 

 

 

Onze witte margrietjes zijn elk jaar van de partij !

En zoals elk jaar weer opnieuw, inspireren ze me 😀

Zeker als ze bezocht worden door talloze insecten…

 

Inspiratie

 

Witte margrieten

schenken me inspiratie

voor macro grafie

 

 

 

 

 

Het zijn niet alleen bijen of hommels die stuifmeel verspreiden hé…

Dit insect (ik vermoed dat het uit de supergrote vliegen-familie komt),

werkte dapper mee om het gele stuifmeel van de bloemekes te verspreiden !

Dit zijn momentjes in het kleine wereldje die ik diep koester…

Met een macrolens ontsluit, open je dat kleine wereldje voor een stukje

en kan je dingen zien, die je met het blote oog nooit kan zien 😀

Telkens weer kan ik daarvan genieten…

 

 

 

De ‘gewone huisvlieg’…

ook zij mag proeven van de lekkernijen die de witte margrietjes te bieden hebben 🙂

De onderkant van deze vlieg hangt ongetwijfeld vol stuifmeel dat daar blijft kleven

en zo verspreid ze ook het stuifmeel,

tot groot genoegen van de bloemekes 😀

Zo zie je… het geheel van ’t leven is heel complex…

Knip een piepklein schakeltje uit de vicieuze cirkel van het leven

en het geheel zal vroeg of laat instorten…

Zoals bij een ineenstortende muur waar de ene vallende steen,

de andere meesleurt in zijn val naar beneden…

 

 

 

 

 

Heel graag wil ik logje beëindigen met een “symbolische” foto…

De honingbij is heel bekend, de hardwerkende naarstige bij,

altijd in de weer !

De A.S.L.K had vroeger een rieten bijenkorf als symbool voor hun spaarzame nijverheid…

Wie weet dat nog ? 😀

 

Maar kom, de A.S.L.K is reeds geschiedenis geworden…

Wat ons rest, zijn de (resterende) honing bijen (+ hommels,+solitaire bijen familie ,enz…),

die elk jaar weer minder in aantal verschijnen ! 😦

Als onze bijen en aanverwanten, in de nevelen der geschiedenis verdwijnen,

dan is het voor ons, de mensen, minder dan 1 minuut voor 12 hoor…

Als het ooit zover komt… kom dan niet af met “wir haben es nicht gewusst” !

want dan is het al veel te laat…

 

 

 

Et voila, we zijn weer aan het eind van dit logje gekomen…

‘k hoop dat je genoten hebt van mijn bloemen & insect macro fotografie én haiku woordjes uit eigen kweek.

Dit logje krijgt zeker nog een vervolg hoor…

Opmerkingen of commentaren zijn steeds welkom  .

Alvast bedankt voor je commentaar  !

 

Salukes, en graag tot ziens in ’t volgende blogje…

We zien wel over welk onderwerp én wanneer hé 

 

Dirk